10.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 7

De shredder van witte superioriteit

0

Toen Trump geboren werd – hij is 78 – mochten zwarte Amerikanen vanwege hun huidskleur niet voorin de bus zitten en moesten ze genoegen nemen met een plaats achterin. Wit bij wit en zwart bij zwart. Raciale segregatie was in ‘het land van de vrijen’ wettelijk toegestaan en werd minutieus nageleefd. Zwarte mensen moesten hun inferieure plaats kennen in een maatschappij die gedomineerd werd door witheid.

Nou, dat is toch al lang niet meer het geval, zou je kunnen denken (als je even de kolonisatie van Palestina door de genocidale apartheidsstaat Israël, mede mogelijk gemaakt door Amerika en andere bondgenoten, vergeet).

Jazeker, maar het kan handig zijn om de historie in te duiken om te beseffen waar de fascistische regressie – die nu in het ‘Wilde Westen’ plaatsvindt – vandaan komt. Niet om enige sympathie op te wekken voor een oude witte man die Amerika ‘weer’ groot wil maken, maar om ons alvast voor te bereiden op wat er wellicht nog komen gaat.

En dat begint met empathie voor de dader. Als ik naar Trump kijk, zie ik, zoals ik al zei, een oude witte man. Een typische ‘boomer’ (sorry dat ik in mijn oefening in empathie deze term gebruik) die net na de Tweede Wereldoorlog is geboren en zijn land meerdere malen heeft zien veranderen.

Trump was een tiener toen zwarte Amerikanen in de jaren vijftig principieel liepen in plaats van een kaartje te kopen bij racistische busdiensten. Bijna een decennium later zag Trump dat de Civil Rights Act (het discriminatieverbod) in Amerika werd ingevoerd.

Het is moeilijk je aan te passen aan dingen die je niet gewend bent

Hoewel de emancipatie van zwarte Amerikanen voor hen misschien een rechtmatige verandering was van wat nooit had mogen bestaan, voelde het voor veel witte, conservatieve Amerikanen als een bedreiging van de natuurlijke orde met blanken aan de top. Het is moeilijk je aan te passen aan dingen die je niet gewend bent.

Hoorde ik iemand nog over diversiteit en inclusie? Alles wat na Black Lives Matter werd beloofd, wordt nu door de shredder gehaald van witte superioriteit, die vaak ook patriarchaal is. Witte nationalisten over de gehele wereld, zoals Geertje, kijken met veel interesse mee. Ze willen hetzelfde winner-takes-all-principe voor hun eigen land.

Wat zou voor anti-racismebestrijders anno 2025 de modus operandi moeten zijn? Want de grote teleurstelling die we voelen over de witte backlash, die niet meer weggaat, brengt ons niet verder. Belangrijk is om te beseffen dat de herinvoering van witte superioriteit met een kleurtje komt. Denk aan types zoals Dilan Yesilgöz, die alles wat blanke nationalisten roepen napapegaait en dan af en toe haar eigen achtergrond gebruikt om dankbaarheid te etaleren.

Is dat dan de weg voor Nederlanders van kleur? Dankbaarheid veinzen om over witte muren te klimmen? Dankbaarheid voor tolerantie? Of ben je liever een ‘ondankbare allochtoon’ die zegt waar het op staat en geen genoegen neemt met snoepjes? Of is er nog een ‘derde weg’ van dialoog en samenwerking mogelijk in extreemrechtse tijden? Vreedzame co-existentie totdat de bom valt?

Ik heb eerlijk gezegd geen hapklare antwoorden. Het kost mij te veel energie om te zeggen dat we in een prachtig land leven, terwijl er steeds meer daklozen op straat slapen. We leven in een egoïstisch land waar een woning een luxeproduct is geworden, met onbetaalbare woekerhuren en een zichzelf verrijkende klasse van vastgoedbeleggers. Ze zuigen de toekomst van de volgende generaties leeg, terwijl er voor miljarden aan spaargeld wordt opgepot. Dit was, neem ik aan, nooit de bedoeling toen we de verzorgingsstaat aan de liberale aasgieren hadden overgeleverd.

Of toch wel? Leg dat maar eens uit aan de twintigers en dertigers die opgroeien in een land zonder vrijheid (woning), gelijkheid (werkgarantie) en broederschap (waarden).

Burgemeester Halsema beste lokale bestuurder van 2024

0

Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam, is gekozen tot beste lokale bestuurder van 2024. Ze wordt geprezen om haar communicatie, daadkracht en standvastigheid, ook onder druk, meldt Binnenlands Bestuur.

De verkiezing vond voor de zestiende keer plaats en ongeveer 20.000 mensen (lokale bestuurders, politici, griffiers en secretarissen van gemeenten, provincies en waterschappen) hebben hun stem uitgebracht. Uit de dertien genomineerden voor beste lokale bestuurder, kwam Halsema als winnaar uit de bus.

Halsema wordt door de organisatie (Binnenlands Bestuur in samenwerking met het onderzoeksbureau Necker) ook geprezen vanwege haar ‘reflecterend vermogen’ op bijvoorbeeld het eigen optreden. Vermoedelijk wordt daarbij verwezen naar Halsema’s mea culpa na de Maccabi-rellen in Amsterdam. Toen zei ze bij Nieuwsuur dat ze het woord ‘pogrom’ niet opnieuw zou gebruiken.

Bij het dankwoord refereerde de burgemeester zelf ook ietwat laconiek naar die toch wel akelige periode in 2024. ‘Zal wel iets te maken hebben gehad met het rumoer in Amsterdam het afgelopen jaar’, aldus Halsema die het vorig jaar daarom ook aan de stok kreeg met de xenofobe politicus Wilders van de PVV. Palestina-demonstranten moesten volgens hem uitgezet worden en Halsema mocht ‘mee’. Hij heeft overigens niet gereageerd op de verkiezing van Halsema tot Beste Lokale Bestuurder 2024.

Halsema is 58 jaar en al zeven jaar burgemeester van Amsterdam. Vorig jaar werd ze herkozen voor een tweede termijn. Eerder was ze dertien jaar lid van de Tweede Kamer voor GroenLinks, waarvan de laatste negen jaar als fractievoorzitter.

Barsten in de Brandmauer: Duitsland op een tweesprong

0

Door de recente ontwikkelingen rond de zogenoemde Brandmauer is de politieke situatie in Duitsland nog onzekerder geworden. De Bondsdagverkiezingen van 23 februari zullen niet alleen bepalen wie er regeert, maar ook welke richting het land de komende jaren inslaat.

Op zondag 23 februari gaan de Duitsers naar de stembus voor de Bondsdagverkiezingen. Het politieke landschap is sterk veranderd, met de Alternative für Deutschland (AfD) als een van de dominante krachten in de peilingen. Maar hoe groot is de kans dat de partij een rol krijgt in de volgende regering? En welke thema’s beheersen de verkiezingscampagne? We spraken hierover met de Turks-Duitse journalist Erkan Pehlivan en journalist en historicus Kemal Rijken.

Een van de belangrijkste thema’s in deze verkiezingen is de economie. Pehlivan wijst op de problemen in de Duitse auto-industrie, traditioneel de motor van de economie. ‘Volkswagen heeft te maken gehad met het dieselschandaal en heeft miljardenboetes moeten betalen. De arrogantie van Duitse autobedrijven heeft ervoor gezorgd dat China hen heeft ingehaald op het gebied van elektrische auto’s. De Chinese auto’s zijn niet alleen goedkoper, maar ook technologisch geavanceerder.’ Volgens Pehlivan heeft dit grote gevolgen: ‘Als de auto-industrie krimpt, raakt dat de hele economie, omdat bedrijven als Bosch en andere toeleveranciers daar sterk mee verweven zijn.’

Een ander heet hangijzer in de verkiezingscampagne is migratie. De AfD heeft het thema hoog op de agenda gezet en spreekt over ‘remigratie’, een term die volgens Pehlivan een eufemisme is voor deportatie. ‘Het komt uit de koker van de AfD, maar mainstream partijen zoals de christendemocratische CDU/CSU nemen dit nu ook over. De sociaaldemocratische SPD is hier iets gematigder in, maar ook daar speelt de discussie over het terugsturen van criminele migranten.’

Erkan Pehlivan. Beeld: Barbaros Kaya

Recentelijk kwam CDU onder vuur te liggen vanwege een samenwerking met de AfD bij een motie over migratie. De CDU/CSU-fractie diende een voorstel in voor een strenger asielbeleid, dat mede dankzij steun van de AfD werd aangenomen. Dit leidde tot felle kritiek, omdat veel partijen en kiezers de ‘Brandmauer’ – het informele cordon sanitaire tegen samenwerking met de AfD – als doorbroken beschouwen. In heel Duitsland vonden in het weekend van 1 en 2 februari massale protesten plaats tegen rechts-extremisme, met tienduizenden demonstranten in steden als Berlijn, Hamburg en Essen.

Dagboek 1933

De Belgische filosoof Dirk Verhofstadt waarschuwde in een interview met De Morgen voor de gevolgen van deze ontwikkeling:

‘Ik vrees dat het wel degelijk vijf voor twaalf is, niet alleen in Duitsland, maar ook in tal van andere landen waar autocratische leiders aan de macht zijn. In mijn Dagboek 1933 heb ik aangetoond hoe Hitler er op nauwelijks 53 dagen in slaagde om de Weimar-democratie te vernietigen en in Duitsland een dictatoriaal regime installeerde’, vertelt Verhofstadt aan de krant.

Hitler greep op 30 januari 1933 de macht, schakelde snel politieke tegenstanders uit, zuiverde het bestuur, en gaf politie en de SA extra bevoegdheden. Na de Rijksdagbrand voerde hij een noodwet in en negeerde internationale verdragen. Met steun van grootindustrie en banken liet hij op 23 maart 1933 de machtigingswet aannemen, waarmee hij de democratie beëindigde.

Verhofstadt ziet nu vergelijkbare ontwikkelingen in de Verenigde Staten gebeuren, waar Donald Trump en Elon Musk veel macht na zich toetrekken. De filosoof benadrukt dat het doorbreken van het cordon sanitaire extreemrechtse partijen verder kan normaliseren en de democratie kan verzwakken. ‘Democratische partijen moeten de deur voor extreemrechts op slot houden, want door ermee samen te werken, maak je hun gedachtegoed salonfähig zoals in Nederland en Duitsland gebeurt.’

Islamofobie en Israël

Hoewel islamofobie en racisme in Duitsland een reëel probleem zijn, spelen ze volgens Rijken geen expliciete rol in de campagne. ‘Op dit moment komt ‘migratie’ als belangrijkste onderwerp uit de bus, maar de partijen koppelen dat niet aan de islam. Alleen de AfD is sceptisch over de islam, maar de partij gebruikt de islam in de campagne vooralsnog niet tot nauwelijks.’ Dat neemt niet weg dat moslims en andere minderheden zich onveilig voelen, benadrukt Pehlivan: ‘De meeste migranten in Duitsland zijn in feite net als andere Duitsers. Ze willen werk, zekerheid en een goede toekomst voor hun kinderen. Maar als er continu over migranten en criminaliteit wordt gepraat, vergiftigt dat het debat.’

Toch stemmen Duitse moslims niet massaal links, benadrukt Rijken. ‘Duitse moslims stemmen ook rechts. Ik durf zelfs te beweren dat er Duitse moslims zijn die op de AfD stemmen. Er zijn moslims die al vier of vijf generaties in Duitsland wonen en vinden dat nieuwe migranten hen op de arbeidsmarkt en de woningmarkt verdringen. Zij willen ook minder migratie en zullen mogelijk naar de AfD gaan. Verder kent Duitsland een migrantenpartijtje, DAVA, maar dat haalt de kiesdrempel niet.’ Duitsland kent een vrij hoge kiesdrempel: je moet meer dan vijf procent van de stemmen halen om in de Bondsdag te worden verkozen.

´De AfD gebruikt de islam in de campagne vooralsnog niet tot nauwelijks´

De Duitse houding ten opzichte van Israël is ook langzaam aan het veranderden. Waar Duitsland traditioneel sterk pro-Israël was, is er nu meer ruimte voor kritiek, met name op universiteiten. Maar Pehlivan merkt op dat pro-Palestijnse activisten in de Duitse media vaak nog steeds worden gemarginaliseerd en gecriminaliseerd. ‘Demonstraties voor Palestina worden beëindigd door de politie, terwijl biculturele Duitsers geen schuld dragen aan de Holocaust. Het zou mogelijk moeten zijn om pro-Palestijnse demonstraties te organiseren zonder als islamist of Hamas-aanhanger weggezet te worden.’

Behalve als er iets geks gebeurt

Wat kunnen we na de verkiezingen verwachten? Pehlivan voorziet een terugkeer van een coalitie tussen CDU en SPD, waarbij de CDU de grootste partij wordt. ‘AfD zal niet in de regering komen behalve als er iets geks gebeurt — zoals meerdere islamistische aanslagen. Dan kan de partij alsnog de grootste worden. Dat is het worstcasescenario.’

Op dit moment leidt CDU/CSU de opiniepeilingen, met zo’n 30 procent van de stemmen. Daarna volgt AfD, die op 21 procent staat. Voor het eerst in haar geschiedenis dreigt de sociaaldemocratische SDP de derde partij van het land te worden, met slechts 16 procent van de stemmen. Verder staan de Grünen op 13 procent, de pro-Russische linkse partij Bündnis Sahra Wagenknecht (BSW) op 5 procent, evenals die Linke. Ten slotte staat de liberale FDP nu op vier procent, wat betekent dat de partij mogelijk uit de Duitse Bondsdag zal verdwijnen vanwege het niet behalen van de kiesdrempel.

Twee jaar na aardbeving nog een half miljoen mensen in containers

0

Vandaag is het twee jaar geleden dat een zware aardbeving het zuiden van Turkije en Noord-Syrië trof. Meer dan 56.000 mensen kwamen om, en bijna twee miljoen raakten dakloos. In Turkije woont nog steeds een kwart van de kinderen (150.000) in tijdelijke containers, meldt magazine MO.

Ruim een half miljoen mensen zijn nog niet naar huis teruggekeerd en wonen in containerkampen. Van de 680.000 verwoeste woningen is na twee jaar nog geen kwart herbouwd. De wederopbouw verloopt moeizaam, meldt MO.

‘Twee jaar lijkt misschien lang geleden, maar kinderen en hun families die door de aardbevingen zijn getroffen, zijn nog steeds bezig hun leven weer op te bouwen’, zegt Sasha Ekanayake, landendirecteur Turkije voor Save the Children, tegen MO. ‘Toen de aardbevingen toesloegen, verwoestten ze niet alleen hun huizen, maar ook alles wat deze kinderen ooit kenden: scholen, het gemeenschapsleven en elk gevoel van stabiliteit.’

De aardbeving is in Turkije niet vergeten. Vandaag wordt in het hele land stilgestaan bij de slachtoffers, maar er zijn ook protesten tegen de overheid, vooral in de zwaarst getroffen regio’s rond Hatay en Maras. In Antakya riepen mensen na een minuut stilte om 04.17 uur – het tijdstip van de aardbeving –: ‘We zullen niet vergeten en niet vergeven’, meldt de Turks-Armeense krant Agos.

Ze houden de regering verantwoordelijk voor het grote aantal slachtoffers, omdat het toezicht op inadequate woningen soms volledig ontbrak, waardoor vele gebouwen als een kaarthuis ineenstortten, met alle gevolgen van dien. Ook kwam de hulpverlening niet goed op gang tijdens de cruciale eerste dagen na de aardbeving. Veel slachtoffers wachtten op hulp die er nooit zou komen.

Mariann Budde doet mij denken aan Rosa Parks

0

‘Spreek vrijmoedig over G’d. Maar misbruik Zijn naam niet.’ Bus- en treinreizigers kregen lang geleden deze boodschap op de reclameborden op stations mee. Iedereen mag met een gerust hart onbeschroomd en ongegeneerd over het Allerhoogste gezag spreken, maar we moeten wel oppassen niet te lichtzinnig met Hem om te gaan – en Zijn naam zeker niet voor eigen gewin erbij halen.

De nieuwe president van de VS, Donald Trump, liet ons in zijn toespraak tijdens de beëdiging vorige maand weten dat hij deze vrijmoedigheid om over het G’ddelijk Gezag te spreken dubbel en dwars hanteert: ‘Veel mensen hebben mij verteld dat G’d mijn leven gespaard heeft zodat ik ons land kan redden. Daardoor ben ik diegene die Amerika weer groot kan maken.’ Letterlijk de reddende engel, door de Eeuwige gezonden. ‘Ik voelde de hand van een liefhebbende G’d’, verklaarde hij.

De beëdiging van deze 47ste president van de VS bracht mij in gedachten terug naar een bezoek, enige jaren geleden, aan de Nationale Beelden Hal in het Capitool in Washington DC, het regeringscentrum van de Verenigde Staten.

Presidenten George Washington, Dwight Eisenhower, Ronald Reagan en veel anderen waarvan wordt verteld dat zijn Amerika groot hebben gemaakt, zijn daar in marmer vereeuwigd. Tussen al die beelden van staande mannen is er één van een zittende vrouw. Nadrukkelijk staat over haar vermeld dat zij, anders dan de overigen, geen gekozen vertegenwoordiger is van de Verenigde Staten. Zij is geen hoogwaardigheidsbekleder, maar een naaister in een confectiefabriek. Haar naam is Rosa Parks. Rosa weigerde zeventig jaar geleden in de bus haar plaats af te staan aan een witte man. Uit principe. Onder de toen geldende segregatiewetgeving van de staat Alabama waren Afro-Amerikanen verplicht dit wel te doen. Ook de haar opgelegde boete van tien dollar weigerde ze te betalen. Haar protest leidde uiteindelijk tot het afschaffen van deze afschuwelijke segregatie met alles wat daar bij hoorde. Onmiddellijk vond zij steun bij Dr. Martin Luther King, die actief was in de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Met deze daad van verzet verkreeg deze dame de eer om in het Capitool voor altijd vereeuwigd te worden tussen al die andere ‘groten’ van Amerika.

‘Ik moest bij het horen van de woorden van bisschop Mariann Budde meteen denken aan die dappere bescheiden Rosa Parks’

Waarom bracht de beëdiging van president Trump mij in gedachten terug naar die dappere Rosa Parks in het ooit door rassenhaat vergiftigde Alabama? De ceremonie rond de installatie van president Trump eindigde vorige maand in de Nationale Kathedraal van de hoofdstad van de Verenigde Staten. Daar zat de nieuwe president te midden van familie en veel hoogwaardigheidsbekleders te luisteren naar de preek van bisschop Mariann Edgar Budde. Zij richtte zich rechtstreeks tot de president. ‘U zei eerder vandaag in uw beëdigingsspeech dat u de hand van een liefhebbende G’d voelde. U hield het Amerikaanse volk voor dat u door G’d bent gered bij de recente moordaanslag op u om zo ons land weer groots te maken.’ De president beaamde dit.

Maar toen liet de bisschop andere woorden van de kansel horen, met een verwijzing naar plannen van de nieuwe president zoals het intrekken van het diversiteitsbeleid van de vorige regering en nog heel veel meer zaken. Zoals ook hoe om te gaan met migranten of met leden van de lhbtq-gemeenschappen. ‘U spreekt over G’d? In de naam van Hem vraag ik u of u zich kunt ontfermen over de mensen in ons land die bang zijn. Ook in Republikeinse gezinnen leven kinderen met een eigen genderdiversiteit. In naam van Hem vraag ik u om zich te ontfermen over migranten. Zij zijn het die onze gewassen oogsten, kantoren schoonmaken of nachtdiensten in ziekenhuizen werken. Zij zijn misschien geen Amerikaanse staatsburgers, of hebben misschien niet de juiste papieren, maar de overgrote meerderheid is niet crimineel.’

Oog in oog stond deze eerste vrouwelijke bisschop van Washington met een van de machtigste presidenten op aarde. En dat tijdens zijn finest hour. Althans, dat had het moeten zijn. Na deze vlijmscherpe terechtwijzing door de bisschop was daar niet zo veel van over. Eén boodschap kon Trump in ieder geval in zijn zak steken. ‘Spreek vrijmoedig over G’d. Maar misbruik Zijn naam niet.’

Ik moest bij het horen van de woorden van bisschop Mariann Budde meteen denken aan die dappere bescheiden Rosa Parks die zichzelf een standbeeld verwierf in het Capitool. Wat de toekomst de komende vier jaren in Amerika gaat brengen, we weten het niet. Wat mij betreft mag er al wel een plekje worden ingeruimd voor een volgend sculptuur naast die van Rosa Parks. Een plekje voor het standbeeld van deze Mariann Edgar Budde. De bisschop die haar president recht in zijn gezicht vertelt hoe hij zich moet gedragen tegenover het Allerhoogste gezag. En tegenover al zijn medeburgers, die hem allemaal even dierbaar zouden moeten zijn.

Syrische interim-president Al-Sharaa en Erdogan spreken over samenwerking

0

De interim-president Ahmed al-Sharaa van het nieuwe Syrië werd gisteren door de Turkse president Erdogan ontvangen in het presidentieel paleis in Ankara. Het gesprek ging vooral over het verdiepen van de militaire samenwerking, die al sinds het begin van de opstand tegen Assad bestaat, meldt Al Jazeera.

Het bezoek van de nieuwe leider van Syrië aan Ankara is de tweede buitenlandse trip deze week. Eerder was al-Sharaa al in Saoedi-Arabië, waar hij kroonprins Mohammed bin-Salman heeft gesproken.

Met de Turkse president ging het vooral over veiligheid. Erdogan wil met Syrië graag een front vormen tegen Koerdische rebellen, die door Amerika worden gesteund in de strijd tegen IS. Daarbij zou ook een uitbreiding van Turkse legerposten op Syrisch grondgebied zijn besproken.

‘We zijn klaar om al het noodzakelijke te doen om Syrië te steunen in de strijd tegen alle vormen van terrorisme, of dat nou IS of de PKK is’, aldus Erdogan tijdens de persconferentie.

Turkije beschouwt de door de Koerden gedomineerde Syrische Democratische Eenheden (SDF) en de Koerdische milities van de YPG als verlengstukken van de verboden terreurbeweging PKK. Maar de VS en de EU zien de Syrisch-Koerdische milities niet als terreurorganisaties. Integendeel, ze zijn al meer dan tien jaar bondgenoten.

De Syrische leider ging niet in op de avances van Erdogan, maar herhaalde wel zijn oproep dat de Koerden uiteindelijk onderdeel moeten worden van één Syrisch leger. De onderhandelingen daarover zijn opgeschort vanwege een bomaanslag in Manbij, waarbij ten minste twintig doden vielen. Niemand heeft de aanslag nog opgeëist.

De Koerdische leider Mazloum Abdi liet dit weekend weten dat hij er geen moeite mee heeft als Syrië één wordt en vanuit Damascus wordt bestuurd, aldus NRC. ‘Onze visie voor Syrië is een gedecentraliseerd, seculier en civiel land dat berust op democratie die de rechten van al zijn delen bewaart’, zei hij.

Sjiitische leider en filantroop Aga Khan (88) overleden

0

Prins Karim Al-Hussaini, Aga Khan IV, spiritueel leider van de sjiitische Ismaili-moslims en afstammeling van de profeet Mohammed, is op 88-jarige leeftijd vredig overleden, omringd door zijn familie, meldt Le Monde

Khan had in zijn leven een enorm welzijnsnetwerk opgebouwd en had wereldwijd maar liefst 96.000 mensen in dienst. Zij waren voornamelijk werkzaam in ontwikkelingsprogramma’s in Azië en Afrika.

Het is nog niet duidelijk wie de opvolger wordt van Aga Khan, die in 1957, op 21-jarige leeftijd, het stokje van zijn grootvader had overgenomen. Zijn vader, Ali Khan, werd uit de familie geëxcommuniceerd na een chaotisch huwelijk met de Amerikaanse actrice Rita Hayworth.

Khan werd geboren in het Zwitserse Genève en behoorde tot de Nizari-tak van de Ismaili-stroming binnen de sjiitische islam, met twaalf tot vijftien miljoen leden verspreid over de hele wereld. Zij geloven dat Aga Khan een directe afstammeling van de profeet Mohammed is en goddelijke leiding geeft aan de gemeenschap.

De jonge Khan had het tot zijn missie gemaakt om het filantropische werk van zijn grootvader verder uit te breiden, met ziekenhuizen, woningen en bankcoöperaties in ontwikkelingslanden.

Sinds 1984 bestaat er ook een Aga Khan-fonds, waaraan 90 bedrijven zijn gelieerd, met een jaarlijkse omzet van 4,5 miljard dollar.

VN-chef António Guterres reageerde op zijn overlijden. ‘Hij was een symbool van vrede, tolerantie en mededogen in onze onrustige wereld’, aldus Guterres.

Parijs: Joodse vrouw verzon antisemitische haatmisdrijven zelf

0

Vorige maand beweerde Nancy S., een Joodse vrouw uit Parijs, slachtoffer te zijn van antisemitische graffiti in haar flatgebouw. Ze meldde dat haar voordeur en de gemeenschappelijke ruimtes waren beklad met hakenkruizen en antisemitische leuzen. In december kreeg ze bovendien een dreigbrief. De politie startte een onderzoek naar deze incidenten, maar ontdekte dat ze deze haatmisdrijven zelf had verzonnen.

Nancy S. zei in september 2024 dat er antisemitische berichten in haar flatgebouw waren aangebracht. Volgens BFMTV en Le Parisien waren er destijds hakenkruizen en bedreigende berichten zoals ‘dood aan de Joden’ gegraveerd op de deur van haar huis. Op 20 december diende S. opnieuw een klacht in: ze zou een dreigbrief met antisemitische inhoud hebben ontvangen.

Maar tijdens het onderzoek rezen er twijfels over de verklaringen van de vrouw. De politie ontdekte dat er geen aanwijzingen waren van inbraak of ongeoorloofde toegang tot het gebouw. Bovendien werden er geen sporen gevonden die wezen op de aanwezigheid van een dader van buitenaf. De politie vermoedde dat Nancy S. zelf de dader was. Dit vermoeden werd bevestigd na onderzoek, waaronder het bekijken van camerabeelden en het analyseren van de verf die voor de graffiti was gebruikt. Ze had zelf graffiti aangebracht, samen met haar dochter. Ook bleek dat S. de postzegels had gekocht voor de brief die aan haar was gericht. De politie kon dit achterhalen via haar bankafschriften.

S. is op 22 januari dit jaar gearresteerd. Ze is beschuldigd van het doen van valse aangiften en het zelf creëren van de graffiti waarvan ze beweerde slachtoffer te zijn. In maart zal ze voor de rechter moeten verschijnen om zich te verantwoorden voor haar daden. Ze riskeert een boete van 37.500 euro en een gevangenisstraf van vier jaar.

De verdachte woont in hetzelfde gebouw als Mireille Knoll. Deze 85-jarige overlevende van de Holocaust werd in maart 2018 vermoord door een buurman. Hij werd in november 2021 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, waarbij antisemitisme als motief werd erkend.

Straks is er voor centrumlinkse stemmers niets meer te kiezen

0

Wil je weten hoe slecht het is gesteld met de debatcultuur op links? Formuleer dan eens kritiek op de aanstaande fusie van GroenLinks en PvdA. Het maakt niet uit wat je zegt of schrijft, je zit in de ogen van de fanatieke fusie-voorstanders altijd fout. Zo verscheen afgelopen week een open brief van oud-fractievoorzitter Wim Meijer waarin hij alle argumenten over de fusie eens op een rijtje zet. Informatief leesvoer, maar fusie-voorstanders komen niet verder dan de kreet boomer.

Meijer is het niet met de fusie eens. Er zijn zoveel argumenten tegen dat ze zich slecht laten samenvatten. De belangrijkste is misschien wel dat als het hele politieke landschap naar rechts beweegt, het logisch is je in het politieke midden te positioneren omdat anders de afstand tot veel kiezers te groot wordt. De PvdA zou zo’n middenpositie kunnen claimen, maar dat doet de partij niet bij een samenwerking met GroenLinks. Dan gaat de combinatie juist naar links.

Nog zoiets. Welke ideologie heeft deze nieuwe combinatie? Het moet een links-progressieve partij worden, hoor je her en der, maar die bestaat al: GroenLinks. Wat voegt de PvdA daar precies aan toe? Een probleem met deze links-progressieve combinatie is dat deze – in ieder geval in de beeldvorming – verder af komt te staan van veel materiële noden van kiezers en vooral hoger opgeleiden aantrekt. Dat laatste probleem hadden GroenLinks en PvdA al, maar dat is met deze combinatie alleen maar erger geworden.

Snelheid maken

Frans Timmermans voelt urgentie om snelheid te maken en een nieuwe partij op te richten in plaats van een langzaam fusieproces in te gaan. Links moet zich verenigen want pas dan kun je echt een vuist maken tegen rechts. Er moet een nieuwe partij komen met een nieuw verhaal. Onwillekeurig vraag je je af hoeveel intellectuele energie Timmermans zelf in de nieuwe partij steekt. Wat is het nieuwe verhaal dan? Het fusieproces is al twee jaar bezig.

Welke ideologie heeft deze nieuwe combinatie?

GroenLinks-PvdA-Kamerlid Habtamu de Hoop ziet de samenwerking ook wel zitten en wil graag dat de nieuwe combinatie zich ook inhoudelijk vernieuwd. Het moet volgens hem voortaan meer gaan om de dagelijkse prijzen van producten die onbetaalbaar dreigen te worden zoals zorg, wonen en boodschappen. Herverdeling zou de focus niet meer moeten zijn. Wat is dit voor wartaal? De vraag is natuurlijk wie voor die lage prijzen moet zorgen en dan kom je al snel bij herverdeling uit.

Het probleem van GroenLinks en PvdA is vrij simpel: er is helemaal geen nieuw verhaal. Er waren grote inhoudelijke overeenkomsten en dus dachten de besturen deze partijen wel in elkaar te kunnen schuiven, maar behalve een grotere fractie in de Tweede Kamer die het politieke werk beter kan verdelen heeft dat maar weinig opgeleverd. Alle oppositiepartijen stijgen in de peilingen, behalve verenigd links.

Debat voeren

Toen het fusieproces van de twee partijen begon waarschuwden de tegenstanders voor een fuik: op een gegeven moment is de toenadering zo vergevorderd dat er geen andere optie meer over is. Zie de situatie nu: GroenLinks en PvdA zijn hun individuele uitstraling in alle opzichten kwijt en die komt ook nooit meer terug. Zo resteert alleen nog een fusie, of de oprichting van een geheel nieuwe partij, zoals Timmermans schijnt te willen. Hij realiseert zich kennelijk niet dat dit allemaal op hetzelfde neer komt.

Kritiek op dit proces hebben? Als je ouder bent ben je een boomer, als je jonger bent ben je te cynisch. Maar al die schreeuwers om linkse fusie hebben al twee jaar geen eigenstandig verhaal kunnen formuleren waarmee links het initiatief terugkrijgt en waarmee twee partijen samen meer zijn dan de som der delen. Er is geen enkele niet-hoogopgeleide enthousiast en dus heeft deze nieuwe partij electoraal enorme beperkingen.

Prima om dat niet te willen zien, maar het gevolg is dat er voor centrumlinkse kiezers straks nog maar weinig te kiezen valt. Is dat de bedoeling?

Het begin van de ondergang van Amerika

0

Op 11 september was ik bij wijlen Fethullah Gülen. Wij noemen hem Hocaefendi. Het nieuwe regime in Turkije was er toen nog niet. Toen ze aan de macht kwamen, noemden ze hem in eerste instantie ook Hocaefendi, maar later hebben ze hem omgedoopt tot public enemy number one. Ze kunnen nu feestvieren. Hocaefendi is niet meer.

Hoe het ook zij, voor een stage was ik in Philadelphia. Een televisiemaker had kriskras door Amerika interviews afgenomen die naar het Turks vertaald moesten worden. Internet was nog niet ver ontwikkeld en van AI hadden we ook nog niet gehoord. Ik zei dat ik wel kon vertalen, aangezien ik per slot van rekening beëdigd vertaler Turks-Nederlands en vice versa was. Deze klus zou dus ook wel lukken.

Om de dertigtal interviews te vertalen stelde ik als voorwaarde om bij Hocaefendi in Camp Chestnut in de Pocono Mountains te verblijven. Ik kreeg een kamertje op de zolderverdieping. Daar deed ik twee uur per dag vertaalwerk en daar sliep ik. De rest van de dag draaide ik mee met het ritme van dit moslimklooster.

Hij ging door met de boodschap dat het nodig is om het voortbestaan van Amerika te steunen

Op 11 september werd ik wakker op een zomerse dag. Op de gang hoorde ik mensen. Er zou iets gebeurd zijn. Vanaf mijn plek zag ik dat Hocaefendi naar de tv aan het kijken was. Er verschenen beelden van een vliegtuig dat tegen een gebouw was gebotst. Zoals ik vaak doe, bagatelliseerde ik dit ook. Een sportvliegtuigje zou wel gebotst zijn. Ik ging in de eetzaal ontbijten. Toen ik terugkwam, was de geschiedenis zoals u die kent begonnen. Een voor een stortten de Twin Towers in. Zoals heel Amerika was het bij Hocaefendi ook een shock.

We zaten daar en bleven naar de Samanyolu TV kijken. Een naaste van Hocaefendi schreef, op zijn instructies, een condoleance. Even later zagen we dat het op de televisie werd voorgelezen.

Het programma bij Hocaefendi draait om de vijfmaal-daagse gebeden. Voor het gebed is er dit, na het gebed is er dat. De aanwezigen bereiden zich plechtig voor op het gebed. Nu was het anders. Mensen waren met allerlei zaken bezig. Familieleden van de aanwezigen maakten zich druk om het welzijn van hun dierbaren daar. Ik ging ook even weg om mijn ouders mee te delen dat ik niet in New York was.

Het werd tijd voor het middaggebed. De mensen verzamelden zich niet. Hocaefendi ging door de gang om de mensen naar het gebed te roepen. Dat had ik niet eerder meegemaakt.

Na het gebed deed Hocaefendi aanstalten om naar zijn kamer te gaan. We stonden op. Hij ging een paar stappen, draaide zich weer om en sprak ons toe. Hij vertelde dat dit een enorme gebeurtenis was, dat deze gebeurtenis het begin van de ondergang van Amerika was, maar dat Amerika geen Sovjet-Unie is. Het zou niet zo snel gaan. Hij zei dat het 25 jaar kon duren. Hij vervolgde dat de alternatieven voor Amerika slecht waren. China en India hebben een minderwaardigheidscomplex en zij zullen de mensheid in ellende storten. Hij ging door met de boodschap dat het nodig is om het voortbestaan van Amerika te steunen.

Volgend jaar is het 25 jaar geleden dat deze uitspraken zijn gedaan. Laten we hopen dat de VS nog steeds een bron van stabiliteit kunnen blijven.