Vanwege een samenvoeging van drie persoonlijke redenen sloeg ik onze wandelgroep over. Ze hebben gewandeld in de natuur tussen Bergschenhoek en de Rotte. Herfst en wandelen is, bij droog weer, een verademing. Sommigen zeggen dat de andere jaargetijden seizoenen zijn en de herfst een gedicht.

Bladeren verkleuren van standaard groen naar allerlei tinten geel en rood. Gedurende een paar weken tonen ze voorbijgangers een reeks schilderijen.

Genieten van de zomer is niet moeilijk. Het is passief. Aan een stralende zon kun je nauwelijks ontkomen; zelfs met een zonnebril blijft de warmte van de zon je gezicht strelen. De herfst is anders. Hier moet je actief van leren genieten. Je moet om je heen kijken en de natuur bewust opzoeken. Dan zul je de landschappen zien die schilders inspireerden.

Menselijk gedrag kun je vergelijken met wat je bij bomen ziet

Veel mensen doen dat niet. Met het korter worden van de dagen keren ze in zichzelf. Persoonlijke beslommeringen maken hen somber. Het is ook niet makkelijk. Mensen moeten allerlei problemen het hoofd bieden. Dit merk ik in de spreekkamer. Vanaf eind september kloppen mensen bij ons aan voor psychische hulp. Het griepseizoen en het ‘depressieseizoen’ lopen nagenoeg synchroon.

Menselijk gedrag kun je vergelijken met wat je bij bomen ziet. Eerst verkleuren de bladeren. Daarna dwarrelen ze eraf. Kale, troosteloze bomen blijven achter. In april versieren verse groene bladeren de bomen weer.

Het lijden wordt draaglijker als de sombere mens zich ervan bewust is dat vanaf april de depressie weer zal smelten in de zon. Je kunt het beschouwen als een geestelijke griep: je wordt moe, futloos en hebt nergens zin in. Griep duurt een week, een depressie vaak langer, maar bij de meeste mensen zeker niet eeuwig.

Bij griep moet je rusten en uitzieken; koorts belet extra activiteit. Een depressie kun je voorkomen of verlichten door actief te blijven en de herfstbladeren als schilderijen te zien.

Nu het nog maar een paar weken kan. Niet verkommeren. Hup, de natuur in!