Geert Wilders heeft 37 zetels in de Tweede Kamer en ik moet denken aan Sjors Nagtegaal. Hij werd in maart verkozen voor de PVV in Utrecht. Begin oktober splitste hij zich af en begon met twee JA21-Statenleden een provinciale partij onder de naam UtrechtNu. Nagtegaal had eerder de ambitie provinciaal PVV-lijstrekker te worden. Utrecht is de provincie waar de PVV dit jaar vanaf de grond moest worden opgebouwd. In de vorige periode liepen de twee PVV-Statenleden over naar BVNL, de mislukte partij van Wybren van Haga.

Wilders wilde een vrouwelijke lijsttrekker. Dat werd Martine van der Velde, een totale onbekende die – zo viel velen al snel op – geen begenadigd spreker is. Ze mocht de lijst trekken en Nagtegaal, die al jaren bij de PVV actief was, moest genoegen nemen met de tweede plek. Na de verkiezingen heeft de tweekoppige fractie het een paar maanden volgehouden. Het klikte niet. Nu zit Van der Velde in haar eentje voor de PVV in de provincie Utrecht. Ze is gisteren verkozen als Kamerlid (nr. 20).

Moet ik verder gaan? Ik moet bij 37 PVV-zetels denken aan Vincent van den Born, de fractievoorzitter in Den Helder, waar Wilders in 2018 zijn entree maakte. Van den Born is innig verbonden met de partijtop, zo lijkt het, want niemand begreep destijds waar deze man zo plotseling vandaan kwam. Een succes is hij nooit geweest. De fractie van de PVV ging in 2022 van drie naar twee zetels en kreeg in de eerste periode te maken met een afsplitser. Een greep naar coalitiedeelname mislukte. Nu wordt Van den Born Kamerlid (nr. 31).

We zouden ook naar het opmerkelijke feit kunnen kijken dat er gisteren drie mensen waren die in 2021 nog voor de PVV werden verkozen, maar niet opnieuw Wilders stemden. De bekendste is Lilian Helder, die de benen heeft genomen naar BBB en daar opnieuw Kamerlid lijkt te worden. Ze stond op de vijfde plek. Harm Beertema stemde ook BBB en is er lid van geworden. Danai van Weerdenburg heeft BVNL gestemd en vertrekt – net als Beertema – uit de Tweede Kamer.

De  PVV heeft geen organisatie en intern geen bindend vermogen

Partijorganisaties zijn geen populair thema in de Nederlandse politieke verslaggeving en dat is geheel ten onrechte. We kunnen lange beschouwingen houden over de standpunten van de PVV en die gaat u de komende tijd ongetwijfeld lezen. Maar zelfs als je Wilders-aanhanger bent en denkt: ‘hij is milder geworden’ en kan daarom nu voor minder migratie zorgen aangezien een partij als de VVD hem aan de macht zal helpen, is er weinig reden te denken dat dat beeld werkelijkheid wordt.

De kandidatenlijst van de PVV bestaat uit 45 personen. Lijstuitputting dreigt. Waarschijnlijk zijn het allemaal trouwe vazallen. Op de nummer drie na zijn ze allemaal al eens ergens verkozen of werken ze voor een PVV-fractie. Het punt is natuurlijk dat al die mensen die eerder wegliepen dezelfde achtergrond hadden en niet zo vast aan Wilders bleken te zitten als velen dachten. Dat heb je met anonieme politici die niemand kent omdat ze zich in de coulissen achter de grote leider verschuilen.

De PVV heeft niet alleen één lid en één leider: de partij heeft geen organisatie en intern geen bindend vermogen. De kans dat de PVV nu opeens een bloeiende partij wordt die enigszins normaal gaat functioneren, bekwame politici gaat voortbrengen die het verschil maken en een organisatie bouwt die meer dan één verkiezing doorstaat, is een volstrekte illusie. Onthoud de les uit 2019: Forum voor Democratie kon toen alleen de grootste worden omdat Wilders nooit iets concreets voor zijn achterban heeft kunnen binnenhalen.

Of dat laatste nu gaat veranderen blijft koffiedik kijken, maar een ding weten we wel: bij het minste of geringste is het hommeles bij Wilders. De komende jaren zijn nieuwe verkiezingen continu dichtbij.