De Kanttekening spreekt ‘nieuwe’ Nederlanders die op weg zijn naar de top. Deze week: de Turks-Nederlandse Kübra Murt (22).

Wat doe je?
‘Ik ben de eerste rolstoelvlogger van Nederland! Je kan mij vinden op het YouTube-kanaal Kuubslife. Daarnaast volg ik een opleiding voor directiesecretaresse en management. Twee jaar geleden wilde ik ook fitnessinstructeur worden. Trainen was mijn lust en mijn leven, totdat ik een auto-ongeluk kreeg. Toen ik bijkwam werd me verteld dat mijn rug op verschillende plekken was gebroken. Er was sprake van een dwarslaesie. Geen idee wat dat was. Mijn zenuwbanen waren beschadigd. Ik was optimistisch en dacht dat het allemaal goed zou komen. Vergeet het maar. Alles heelt, maar zenuwen niet. Wat me vooral opviel was de beperkte uitleg van de artsen. Je moet alles zelf uitzoeken. Eén ding wist ik zeker: ik wilde geen medelijden. Mijn zusje van bijna dertien jaar zit sinds haar geboorte in een rolstoel. Ze weet niet beter. Ik leerde via de harde weg dat iedereen in een rolstoel kan terechtkomen. Het is dichterbij dan je denkt. Gelukkig ben ik positief ingesteld, wat ook met mijn geloof te maken heeft. Ik ben heel blij dat ik mijn armen prima kan gebruiken. Die heb ik hard nodig om mijn rolstoel te bedienen. Na het ongeluk heb ik met de gedachte gespeeld een boek te schrijven, maar de jongeren die ik wil bereiken zitten meer op internet. Daarom ben ik een YouTube-kanaal begonnen.’

Waar wil je heen?
‘Ik wil met mijn filmpjes duidelijk maken wat een dwarslaesie is en hoe het is om in een rolstoel te zitten. Ik post uitsluitend filmpjes als ik iets te melden heb dat met mijn dwarslaesie te maken heeft. Neem het openbaar vervoer. In mijn woonplaats Rotterdam heb ik het goed getroffen. Je kunt met een rolstoel over het algemeen makkelijk de tram in. Ik wilde met een vriendin naar Scheveningen, maar ik werd in Den Haag drie keer geweigerd toen ik de tram in wilde. Die zou vol zitten. Als je in een rolstoel zit en met de trein reist, dan moet je dat een uur van tevoren melden. Waar ik me ook aan erger is de bestrating. Mijn rolstoel heeft drie wielen, twee onder de stoel en één voorop. Het is een soort fiets die ik kan loskoppelen. In Amsterdam is de bestrating zodanig dat mijn fiets stukgaat. Binnenkort ga ik eens in Utrecht kijken. En wat dacht je van de lift bij de bioscoop die iedere keer kapot is? Over dit soort dingen wil ik mijn stem laten horen. Verder houd ik de hoop dat ik weer zal lopen. In Nijmegen sta ik op de wachtlijst voor een exoskelet, dat is een loopkorset.’

Heb je een kruiwagen?

‘Meerdere. Zoals mijn Antilliaanse vriendin die me heeft geholpen door me een paar maanden na mijn ongeluk elke donderdag naar school te brengen. Of de gemeente Rotterdam. Helaas ging mijn stage onverwacht niet door, maar ik kon terecht bij de gemeente. Daar had ik eerder stage gelopen en ik was meer dan welkom.’

Zijn er beren op de weg?
‘Sommige winkels zijn niet rolstoeltoegankelijk, maar als vlogger stuit ik niet op obstakels. Mijn volgers zijn mijn spiegelbeeld. Ik krijg hoofdzakelijk positieve reacties, maar helaas ook weleens haatmail. Waarom haat je me? De opmerkingen gaan hoofdzakelijk over mijn hoofddoek. Die leg ik maar naast me neer. Ik ben blij met mijn leven.’

Heb je tips?
‘Probeer je voor te stellen hoe het is om niet meer te kunnen lopen. Je gaat dan echt op een andere manier naar de wereld kijken. Ik ben blij dat ik zo ver ben gekomen. Mijn trots is niet te breken.’