De statige wijk Sjeikh Jarrah ligt vlak buiten de muren van de Oude Stad van Jeruzalem, tegen een helling, met een fraai uitzicht naar het oosten. In de hitte van de zomer kun je er voor de zon schuilen tussen de granaat- en sinaasappelbomen en hoge cipressen. De Ottomaanse aristocratische villa’s van vele verdiepingen hoog, versierd met marmeren pilaren en blauwe mozaïeken, bieden zelfs zonder airco koelte door de dikke muren en hoge plafonds. De Arabische wijk is zeer geliefd bij Palestijnen en diplomaten. Een paradijsje dat nog niet is ontdekt door toeristen.

Op nummer 13 woonde ook de familie El Kurd, in een bescheidener huis. De fotogenieke tweeling Muna en Mohammed el Kurd vocht al vanaf hun twaalfde voor het behoud ervan voor hun familieleden die er gingen wonen na hun vlucht uit Jaffa. Vochten, ja, met alle vreedzame middelen en vindingrijkheid. Ondanks hun angst, zichtbaar en voelbaar in hun video’s. Ze begonnen met vastleggen wat er rond hun huis gebeurde na 2009, toen joodse kolonisten de helft van hun huis betrokken. Zij hingen er Israëlische vlaggen op en pootten een davidster bovenop het huis. Af en toe vielen ze het Palestijnse deel van het huis binnen en gooiden de huisraad in de lommerrijke tuin. Ze deden er soms dansjes en zongen erbij.

Ondertussen ging de tweeling door met het in de wereld slingeren van de taferelen van de dagelijkse oorlog op hun stoep. Ze kregen veel sympathie. Eind vorig jaar schaalde TIME Magazine het duo tot de honderd meest invloedrijke mensen op deze aardbol. Israël had een formidabele tegenstander gekregen, die niet gewapend met een katapult maar met een camera de ongelijkheid wist aan te tonen voor de rest van de wereld op sociale media.

Israël vond dat de familie moest vertrekken, omdat zij geen politiek correcte eigendomspapieren bezat. Maar de rechter hield het ontruimingsbesluit voortdurend op. Tot deze week.

In het holst van de nacht heeft Israël een eind gemaakt aan de strijd van Muna en Mohammed. Bulldozers vernietigden het hele terrein. Het karwei was zo gepiept. Bemodderde schoolboeken, verbogen bedden, gescheurde matrassen en een hoop puin is alles wat nog rest van hun bezit. Van het huis in Sjeikh Jarrah, de lijfarts van de Koerdische sultan Saladin, die in 1187 Jeruzalem heroverde op de kruisvaarders.

De slag om het huis in Sjeikh Jarrah hebben de Palestijnen verloren, maar ze zullen de mediaoorlog winnen. Israël wist dat de sloop het daglicht niet kon verdragen en ging in het holst van de nacht tot actie over. Internationale steun voor de familie El Kurd, maar ook van de Palestijnen binnen Israëlische grenzen, heeft de staat onzeker gemaakt.

Dit komt door de ongeorganiseerde Palestijnse Nationale Beweging, die de tweeling dankzij digitale middelen mede wist op te starten. Hun spontane campagne voor behoud van Jeruzalem als de Palestijnse hoofdstad – ook in het Engels –  zorgt voor wereldwijde sympathie. Ze hebben het ingewikkelde conflict begrijpelijk en invoelbaar gemaakt. Israël heeft geen antwoord op de geweldloze methode van Muna en Mohammed – behalve dus de totale vernietiging van het pand dat symbool staat voor vreedzaam Palestijns verzet.

Maar de Nederlandse ambassadeur in Tel Aviv veroordeelde onmiddellijk de actie. En ook de EU heeft gisteren Israël op de vingers getikt. Twintig jaar geleden zou dat niet zijn gebeurd.

De slag om het huis in Sjeikh Jarrah hebben de Palestijnen verloren, maar ze zullen de mediaoorlog winnen

Het handhaven van het internationaal recht vereist meer actie, want Israël creëert illegaal ‘feiten op de grond’ in bezet gebied, zoals dat heet. We moeten de Palestijnen helpen en het geweldloze verzet steunen. Want Israël wil nog meer gezinnen in Sjeikh Jarrah op straat zetten.

In de Palestijnse wijk gaapt nu een groot gat van Israëlisch onrecht. Ook de tuin met de sinaasappelbomen van de familie El Kurd is platgewalst. Een joodse vriendin wees mij ooit op het verbod in het judaïsme om vruchtgevende bomen te vernietigen. In een van de vertellingen van de Midrash, uitleggingen, heet het zo:

‘Toen God de eerste man schiep, nam Hij hem mee en liet hem alle bomen zien in de Hof van Eden. En God zei tegen hem: ‘Zie mijn werken, hoe mooi en prijzenswaardig ze zijn. En alles wat ik heb gemaakt, heb ik voor jou gemaakt. Pas op dat je Mijn wereld niet bederft of vernietigt. Als je dat doet, zal er niemand na jou zijn om het te repareren.’