11.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 289

‘Inclusie gaat over iemand een kans geven die niet op jezelf lijkt’

Ewout Klei
-
0
‘Inclusie gaat over iemand een kans geven die niet op jezelf lijkt’

Karien van Gennip, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, breekt een lans voor gelijkheid. ‘Je achtergrond moet niet betekenen dat je minder kansen krijgt.’ Ze sprak gisteravond op de conferentie ‘Verkenning naar vrede’.

Saniye Calkin, directrice van Platform INS presenteert de conferentie Kunst van het Samenleven. Ze zet zich al meer dan twintig jaar in voor de dialoog in de maatschappij. We leven tegenwoordig in een tijd waarin alles verbonden is, aldus Calkin, maar tegelijkertijd nemen eenzaamheid en ook polarisatie toe in delen van onze samenleving. Daarom is het volgens haar belangrijk om in te zetten op de kunst van het samenleven. ‘Dit doen wij door kloven tussen mensen te dichten en onbekendheid weg te nemen.’ Ze voelt zich geïnspireerd door de islamitische geestelijke Gülen, die – zo vertelt Calkin – de strijd besloot aan te binden met onwetendheid, armoede en verdeeldheid. Hij had hier ook de oplossing voor: onderwijs tegen onwetendheid, liefdadigheid en ondernemerschap tegen armoede en de dialoog tegen verdeeldheid.

De bijeenkomst Kunst van het Samenleven vond plaats in het Vredespaleis in Den Haag en is georganiseerd door Platform INS. Van Gennip brengt er een bliksembezoek. Ze houdt van werken, vertelde ze. Werken is volgens haar breder dan werk voor je brood, maar ook werken om iets voor elkaar te krijgen, werken om mensen bij elkaar te brengen. Ze wil werken aan perspectief, dat er meer vaste contracten komen, dat bedrijven meer wendbaar worden.

Daarnaast sprak de minister haar zorgen uit over arbeidsdiscriminatie. Dat een op de tien werknemers wordt gediscrimineerd is zeer kwalijk. ‘Je achtergrond moet niet betekenen dat je minder kansen krijgt.’

Twintig jaar geleden was Van Gennip door premier Jan-Peter Balkenende gevraagd om staatssecretaris van Economische Zaken te worden. Ze had een kinderwens, vertelde ze aan Balkenende, maar dat vond hij geen probleem. Hij gaf haar een kans. Iedereen verdient zo’n kans. ‘Inclusie is niet alleen man-vrouwverhoudingen, inclusie gaat ook over mensen met een andere mening willen begrijpen, inclusie gaat over iemand die niet op jezelf lijkt een keer een kans geven’, zegt ze. ‘En dan moet je jezelf ook de vraag stellen, wat je in jouw positie kunt doen om mensen het beste uit zichzelf te laten halen, om mensen met een andere achtergrond aan te nemen, en niet steeds de junior versie van jezelf.’

Een andere prominente spreker is voormalig Justitieminister Piet Hein Donner, net als Balkenende CDA’er. Tegenwoordig is hij voorzitter van de Carnegie Stichting, die het Vredespaleis in Den Haag beheert. Donner geeft een kort college over de geschiedenis van het Vredespaleis, dat in 1913 werd gebouwd en als doel had om vrede in de wereld te bevorderen, hoewel hiermee beide wereldoorlogen niet werden voorkomen. Vrede verdient inzet, aldus Donner. ‘Vreedzaam samenleven is een opdracht voor ieder van ons, die onze inspanningen en ons denken meer dan waard zijn. Koester de hoop daarop, zoals Desmond Tutu, de winnaar van de Nobelprijs in 1984 ooit zei: ‘Hoop is kunnen zien dat er licht is, ondanks alle duisternis.’’

Een panel, onder leiding van presentator Natasja Gibbs, discussieert over het belang gemeenschapszin. Volgens emeritusprofessor Han Entzinger was er vroeger meer gemeenschapszin in Nederland, vanwege de verzuiling. Onze samenleving is nu individualistischer geworden. Dagmar Oudshoorn, directeur van Amnesty Nederland, vertelt over de gemeenschapszin in de Rotterdamse volkswijk Feyenoord. Ondanks de armoede zijn mensen daar altijd sterk betrokken. Rabbijn Lody van de Kamp breekt een lans voor aandacht, tijd en begrip voor elkaar.

‘Je moet jezelf ook de vraag stellen, wat je in jouw positie kunt doen om mensen het beste uit zichzelf te laten halen’

Ook gaat het gesprek over vluchtelingen. Fatimazhra Belhirch, directeur Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF en kandidaat-senator voor D66, vindt het zorgelijk dat veel werkgevers het talent van statushouders niet zien. Toen er veel Oekraïners naar Nederland kwamen belden bedrijven meteen, dat ze graag Oekraïners wilden hebben. Maar toen Belhirch begon over statushouders uit andere landen zwegen ze. Bedrijven zien het talent van vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika niet. ‘Je moet vluchtelingen niet zien als een last, maar als een kans’, vindt ze.

Belhirch betoogt dat het onderwijs moet meebewegen met de tijdgeest, en schoolbesturen moeten kijken naar welke kinderen er in hun klas zitten. ‘We moeten een andere aanpak kiezen dan twintig jaar geleden.’ Ze vertelt dat ze in de raad van toezicht heeft gezeten van enkele middelbare scholen in Gelderland. ‘Wat doen jullie met Black Lives Matter?’, vroeg het College van Bestuur drie jaar terug. Daar werd toen echter niks mee gedaan. Dat vindt Belhirch kwalijk. Scholen moeten kijken naar in wat voor samenleving we nu leven, ze moeten kijken naar de leerlingenpopulatie, en daar iets mee doen. ‘Neem de leerlingen mee. Maak hen tot kritische denkers.’

Alphen aan den Rijn kiest nieuwe plek voor asielzoekers na groot verzet

de Kanttekening
-
0
Alphen aan den Rijn kiest nieuwe plek voor asielzoekers na groot verzet

Er komen in Alphen aan den Rijn en Hazerswoude Rijndijk nieuwe opvanglocaties voor asielzoekers. In totaal kunnen hier 250 Oekraïense vluchtelingen wonen. Eerder kreeg de overheid veel kritiek op pogingen een plek voor opvang te vinden.

Dit meldt het Leidsch Dagblad. De Oekraïners kunnen vijf jaar lang terecht op de nieuwe opvangplekken. Dit kan daarna voor nog eens vijf jaar worden verlengd. Als de Oekraïeners naar hun land terugkeren, kunnen hier andere mensen wonen.

Bewoners hebben zich eerder verzet tegen de plannen van de gemeente. Daardoor moest de gemeente opnieuw op zoek. Dit keer zijn de opvangplekken gezocht in overleg met de bewoners.

In de toekomst wil Alphen aan den Rijn nog meer opvangplekken inrichten. Die moeten komen in Benthuizen en Hazerswoude Rijndijk. Daarnaast zoekt de gemeente naar goede plekken om woningen te bouwen. Die zijn bedoeld voor statushouders, jonge mensen en mensen die met spoed een woning zoeken.

Meer rechtsextremisme in Den Haag, minder jihadisme

de Kanttekening
-
0
Meer rechtsextremisme in Den Haag, minder jihadisme

Volgens burgemeester Jan van Zanen (VVD) kampt Den Haag met meer radicalisering, vooral vanwege de opkomst van extreemrechts. Jihadistische groepen zijn in de Hofstad juist minder actief.

Dit bericht Omroep West. Vorig jaar ontving de gemeente Den Haag maar liefst 27 meldingen van radicalisering, een sterke groei ten opzichte van 2021 toen er ‘slechts’ 12 meldingen waren. In de eerste vier maanden van 2023 zijn er bovendien alweer 15 meldingen gedaan.

De meldingen van radicalisering komen voornamelijk uit de hoek van extreemrechts. Het gaat onder meer om meldingen van het zogenoemde accelerationisme, een vorm van rechtsextremisme dat chaos wil scheppen teneinde de liberale democratie te vervangen door een witte etnostaat. In 2021 waren er drie meldingen hierover, in 2022 maar liefst tien.

Ook neemt het zogenoemde anti-institutionele extremisme toe, dat vooral in opkomst is vanwege de coronapandemie. Dit extremisme is extreem achterdochtig tegenover de overheid, en hier worden complotdenken en extreemrechtse denkbeelden met elkaar gemixt.

De dreiging van jihadisme neemt af, aldus de gemeente Den Haag. Het gevaar ligt nu vooral bij lone wolves. De dreiging kan toenemen als teruggekeerde Syriëgangers elkaar ontmoeten. 25 van hen zijn teruggekeerd naar Den Haag. In 2022 keerden twee vrouwen terug, met zes kinderen. zij zitten op dit moment vast, in afwachting van hun strafproces.

Er waren in 2022 geen meldingen van linksextremisme.

Aanhangers Turkse oppositie beschuldigen regime Erdogan van verkiezingsfraude

de Kanttekening
-
0
Aanhangers Turkse oppositie beschuldigen regime Erdogan van verkiezingsfraude

De Turkse oppositie beschuldigt de Hoge Kiesraad van ‘frauduleuze invoeringen’ in het voordeel van de regerende coalitiepartijen AKP en MHP. Op sociale media worden veel foto’s gedeeld van vermeende stembusfraude.

Op de beelden zijn de verzegelde, lokale stembusresultaten te zien, waaruit moet blijken dat stemmen voor oppositiepartijen bij de Hoge Kiesraad uiteindelijk zijn geregistreerd als stemmen op AKP en MHP. Dat meldt de Turks-Armeense krant Agos.

De Koerdische Groen Links Partij heeft op basis van veel lokale bezwaren, in het overwegende Koerdische zuidoosten van Turkije, stemmen ‘terug kunnen veroveren’. Volgens de twitteraar Can Okar kan de Groen Links partij dit doen omdat ze ‘goed georganiseerd’ zijn met ‘vele waarnemers in de regio’. Hij verwijt de rest van de oppositie een gebrek hieraan.

De gevangen Koerdische leider Selahattin Demirtas legt in een tweet uit hoe de AKP al jaren zou frauderen. Hij denkt dat door een gebrek aan waarnemers veel verzegelde stembusresultaten zelfs zouden zijn getekend door MHP- en AKP-waarnemers. Zij zouden handtekeningen hebben gezet uit naam van de CHP en MHP. ‘Als van 20.000 stemlocaties per stembus 150 stemmen zijn gestolen, dan is dit al genoeg voor drie miljoen stemmen die doorslaggevend kunnen zijn voor de verkiezingen’, zegt hij.

Volgens Demirtas kan door het gebrek aan waarnemers en ingediende bezwaren de fraude ook moeilijk getraceerd worden. De enige manier om dit te voorkomen is dat er minimaal twee waarnemers van de oppositie moet zijn, naast de officiële waarnemers. Daarnaast dient er een datasyteem opgetuigd moeten, waarin alles systematisch wordt bijgehouden.

Kemal Kilicdaroglu heeft nog niet gereageerd op de stembusfraude bij de verkiezingen. Vanuit de seculiere achterban wordt hij wel opgeroepen om zoveel mogelijk waarnemers richting het oosten van het land te sturen vanuit Istanbul.

‘Hoe speel je vals bij Turkse verkiezingen? Er zijn een paar methodes’, aldus Okar, de twitteraar ‘die verlost wil worden van de AKP’: ‘Als er geen waarnemers van de oppositie zijn, is het vrij eenvoudig. Je kunt op het formulier schrijven wat je wilt, het ondertekenen en opsturen. Een boom valt in het bos, en niemand hoort het. Daarom heb je overal waarnemers nodig. Er zijn meer dan 190.000 stembiljetten en je hebt er meer nodig omdat de AKP niet eerlijk speelt. Het zijn querulanten en ze zijn agressief. We hebben aantallen nodig op 28 mei,’ zegt Okar.

Volgens de bestuurslid Mehmet Rustu Tiryaki van de Hoge Kiesraad zijn duizend ‘verkeerd ingevoerde’ stembusresultaten alweer gecorrigeerd. Er zou geen bewijs zijn van opzet of strafbare feiten.

Palestijnse auteur Munther Isaac: ‘We zijn een koppig volk, we gaan nergens heen’

Remco van Mulligen
-
0
Palestijnse auteur Munther Isaac: ‘We zijn een koppig volk, we gaan nergens heen’

Ga eens naar de andere kant van de muur. Ontmoet Palestijnen, praat met hen. Het zal je blik veranderen. Die simpele boodschap heeft dominee Munther Isaac. Vorige week was deze Palestijnse theoloog in Rotterdam om de Nederlandse vertaling te presenteren van zijn boek: De andere kant van de muur.

De setting van de boekpresentatie is symbolisch voor wie Isaac is en wat hij te vertellen heeft: de Pauluskerk. Een kerk, maar geen gewone. In een futuristisch ogend gebouw vangt deze kerk daklozen, drugsverslaafden en vluchtelingen op. Bij binnenkomst is het direct zichtbaar: geen leeg gebouw met suffe zaaltjes, zoals de meeste kerken, maar een bruisende plek. Voor de presentatie moeten bezoekers twee trappen omhoog.

Daar, in de kerkzaal, is het publiek divers. Veel mensen zijn verbonden aan Kairos-Sabeel, de christelijke pro-Palestijnse organisatie die het boek heeft vertaald en laten uitgeven. Enigszins vergrijsd, maar ook jonge supporters van de pro-Palestijnse beweging zijn aanwezig. Hier en daar is ook een moslim aangeschoven. Vooraan staat een tafel met producten van Fair Trade Palestine.

(beeld: Remco van Mulligen)

‘Er staan hoge, dikke en brede muren tussen mensen in’, begint Martijn van Leerdam, directeur van de Pauluskerk. ‘Vanochtend had ik nog een gesprek met een bezoeker van deze kerk die de nacht in de open lucht had doorgebracht. Hij was ook nog eens van zijn schamele bezittingen beroofd. Het leven is dan niet makkelijk. We hebben hoge bureaucratische muren gebouwd. Elke dag staan we voor de uitdaging ons te verhouden tot de muren om ons heen.’

Dan volgt de uitgever van het vertaalde boek – die, zoals uitgevers vaker doen, een tamelijk lang verhaal heeft. Hij reikt het eerste exemplaar uit aan Munther Isaac, die een bliksembezoek brengt aan Nederland.

‘Het idee leeft dat er geen mensen in het Heilige Land woonden, voordat Israël werd gesticht’, vertelt Isaac. ‘Alsof wij Palestijnen onzichtbaar waren. Onze ontmenselijking gaat nog altijd door. Dan bezoeken mensen wel de heilige plekken in het land, maar achter de muur wonen de ‘kwaadaardige’ Palestijnen.’

Hij reflecteert ook op de actualiteit. ‘Gaza is gebombardeerd door Israël. En als je dan hoort wat de media zeggen, gaat het alleen over de drie leiders van Islamitische Jihad die daarbij omkwamen. Dat er ook vier vrouwen en vier kinderen zijn vermoord, blijft onvermeld.’

Koppig

Waarom zou je de muur – soms wel twintig meter hoog – die Israël dwars door Palestijns gebied heeft gebouwd, centraal stellen in je theologie? Omdat die alles bepaalt, vindt Isaac. ‘De muur bestond al voordat Israël die bouwde. Ik ben actief voor ‘Christ at the Checkpoint’, een conferentie die elke twee jaar plaatsvindt. Dan proberen we ons voor te stellen wat Jezus zou zeggen als hij bij een hedendaags checkpoint zou staan. In veel theologie van het Westen doet rechtvaardigheid er niet toe. Westerse theologen die Israël steunen, gebruiken de Bijbel als wapen tegen ons. Maar als je de Bijbel leest terwijl je bij een checkpoint staat, zie je de gevolgen van de bezetting en kom je tot heel andere conclusies.’

Je kunt, als je voor vrede bent, geen middenweg kiezen, vindt Isaac. ‘Je moet dan een kant kiezen. In de week waarin de Europese Unie vijfenzeventig jaar Israël viert, heeft ze tevens haar verontwaardiging uitgesproken over het vernietigen van een school door Israël, die met EU-geld is gebouwd. Je kunt dat niet allebei doen.’

‘Vaak vragen mensen me of ik voorstander ben van een twee-statenoplossing. Hoe nu verder? Maar voordat we praten over een oplossing, moet eerst het onrecht stoppen. Eerst moeten de Palestijnen bescherming krijgen. Er is geen sprake van een ‘conflict’. Er zijn geen twee mensen die ruzie hebben. Al vele jaren staat de één op de keel van de ander. We moeten erkennen dat er een werkelijkheid is van apartheid in één land. We kunnen niet diplomatiek zijn en iedereen behagen.’

‘Palestijnen zijn een koppig volk’, vervolgt Isaac. ‘Wij gaan nergens heen. Zelfs nu het aantal christenen snel afneemt, blijven wij overleven. Hoop zit in kleine dingen: een kunstproject in Bethlehem, of een nieuwe school die opent. Mijn boek is een uitnodiging: kom en zie.’

Al-Haq

Na Isaac komt Dick Couvee aan het woord. Hij was ooit dominee van de Pauluskerk. ‘We zien een koloniaal systeem met alles wat daarbij hoort’, vindt Couvee. ‘Bezetting van land, onderdrukking, slavernij, segregatie, annexatie.’

‘Munther ontkent het bestaansrecht van Israël niet’, vervolgt hij. ‘En hij roept al helemaal niet op tot het vertrek van Joden uit het land. Hij wil dat het bestaansrecht van Palestijnen in het land erkend wordt. Daarin past geen Nation State Law’, zegt Couvee, verwijzend naar de Israëlische wet die de Joodse identiteit van Israël stevig verankert. ‘Of van welke uiting van superioriteit tegenover Palestijnen dan ook.’

Geïnteresseerd luisteren de aanwezigen naar Couvee, terwijl de organisatie haar uiterste best doet een videoverbinding tot stand te brengen. Er is een vertegenwoordiger van de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al-Haq uitgenodigd. Deze organisatie is twee jaar geleden door Israël verboden. Haar gebouwen zijn binnengevallen, wegens de verdenking van banden met terrorisme. Ook vijf andere Palestijnse mensenrechtenorganisaties zijn op die manier aangepakt. Bewijs voor connecties met terreur ontbreekt echter.

Intifada

Munther Isaac vertelt later in een interview dat hij opgroeide tijdens de Eerste Intifada. Die eerste grootschalige Palestijnse opstand begon in 1987. ‘Ik was toen acht of negen. Dagelijks waren er demonstraties bij ons huis. Er was een avondklok. We kregen thuisonderwijs, omdat Israël de scholen had gesloten. De sfeer was gewelddadig. We hadden botsingen met soldaten, er klonken schoten vlakbij ons huis. Soms lagen we op de vloer, terwijl kogels ons huis binnendrongen. Een soldaat heeft me een keer geslagen. Dat zijn mijn jeugdherinneringen. Dus nee, het was geen zegen om in de geboorteplaats van Jezus op te groeien. Tegenwoordig vind ik dat speciaal, maar als kind niet.’

Later was er nog een intifada, de tweede, die startte na de eeuwwisseling. Dit is de periode waarin Israël begon met het bouwen van de muur. Ook die periode had impact op Isaac. ‘We spraken elke dag over de bezetting. Ik moest vaak langs checkpoints. Soms kon ik niet eens naar huis. Duizenden mensen zijn door Israël gedood. Wij waren tegen zelfmoordaanslagen, maar soms wist ik niet meer waarom. We zagen de wanhoop die mensen daartoe dreef. Ik heb letterlijk elke dag gestreden tegen haat. Als je aan die haat toegeeft, kom je in een vicieuze cirkel terecht. Wat de soldaten ons bij de checkpoints aandeden, was zo erg. Hun doel was ons te vernederen. Soms sloten ze een weg door er een groot gat in te graven, zodat er geen auto meer overheen kon. De taxi zette ons af en dan moesten we lopen. Dan wachtten we uren in de hitte, terwijl de soldaten af en toe iemand lieten passeren: ‘Wie is de volgende die verder mag? Nee, jij niet. Ja, jij, yalla, kom!’ Dan mocht diegene verder. Maar anderen niet. Het was zo ontmenselijkend, vooral als er oude mensen bij waren. Dat zijn de emoties waarmee we moesten leren omgaan. Dagelijks zagen we bloedvergieten op tv.’

Fair Trade Palestine biedt producten aan, inclusief Isaacs boek (beeld: Remco van Mulligen)

Zionisme

De muur is niet gebouwd voor de veiligheid, stelt Isaac, maar heeft maar één doel: kolonisatie. ‘Elke dag gaan er Palestijnen stiekem naar de Israëlische kant. Dat toont aan dat de muur niet met veiligheid te maken heeft. Als je kijkt naar Bethlehem: de muur zorgt ervoor dat we als gemeenschap niet kunnen groeien of een toekomst voor nieuwe generaties kunnen opbouwen. Er zijn geen groene gebieden meer. De muur verstikt al het leven voor Palestijnen. De reservaten in de Westelijke Jordaanoever zijn geïsoleerd. Het leger hoeft maar een paar checkpoints te sluiten, of Bethlehem of Jericho is volledig van de buitenwereld afgesloten.’

Daar komt volgens Isaac nog iets bij: geweld door Joodse kolonisten. De spaarzame wegen die nog open zijn om van plaats tot plaats te reizen, lopen steeds vaker langs illegale nederzettingen. Die maken tevens de apartheid pijnlijk zichtbaar, vertelt Isaac: ‘Als ik word gearresteerd, kom ik voor een militaire rechtbank. Daar kan ik voor periodes van drie maanden vastgezet worden en dat kan eindeloos worden verlengd. Voor kolonisten gelden andere wetten en zij hebben andere rechtbanken.’

De lobby voor Israël maakt zich zorgen over de huidige extreemrechtse regering van premier Benjamin Netanyahu. Er was onlangs zelfs een demonstratie met Ronny Naftaniel als boegbeeld en ook onder christenen die Israël door dik en dun steunen, klinken nu verontruste geluiden.

Isaac kijkt er op een andere manier naar. Ook de vorige regeringen van Israël deugen volgens hem ten diepste niet. ‘Met alle respect voor die lobby, maar wat we nu zien is de natuurlijke uitkomst van zionisme. Dit is geen uitwas. Dit is de vrucht van zionisme. Dus als zij bezorgd zijn, kan dat niet: dit is precies wat wij altijd al hadden gezegd dat zou gebeuren.’

Isaac blijft toch hoop houden. Natuurlijk, er moeten sancties komen tegen Israël, het onrecht moet stoppen. Maar op kleine schaal kan het al helpen als mensen Palestina bezoeken en Palestijnen ontmoeten. Hoe? Dat kan simpel zijn. ‘Je kunt zelf naar Bethlehem gaan en rondlopen, mensen ontmoeten. Er zijn Palestijnse hotels en restaurants en reisorganisaties die je kunnen meenemen naar vluchtelingenkampen. Dan zie je de andere kant van de muur.’ Het zal ongemakkelijk zijn, denkt Isaac, maar er zal een wereld voor je opengaan.

Hechten veel Turkse Nederlanders wel aan democratie?

Thomas von der Dunk
-
0
Hechten veel Turkse Nederlanders wel aan democratie?

Stel, je bent tientallen jaren geleden, vaak op jonge leeftijd, van je eigen land naar een ander land verhuisd. Daar heb je een partner gevonden – soms ook uit je oude land afkomstig, soms uit het nieuwe. Je hebt er kinderen gekregen, die daar zijn opgegroeid en voor wie dat daarom hun vanzelfsprekende thuis is.

Jouw land van herkomst kennen ze alleen nog van vakantie. Niet alleen je nageslacht heeft de nationaliteit van het land waar ze hun hele leven hebben gewoond, jijzelf hebt dat ook, want ook jouw leven speelt zich daar elf van de twaalf maanden af.

Zeker, je hebt daarnaast het paspoort van je moederland aangehouden, en soms beschikken je hier geboren kinderen daar eveneens over. Dat was mede omdat je zelf misschien straks, ooit, na je pensioen, weer terug wilt, om daar je oude dag door te brengen. Met die aanname in het achterhoofd ben je indertijd ook van land gewisseld.

Tijdelijk, dat was toen het idee. Maar jaren werden decennia en de kans dat je terugkeert wordt steeds kleiner. Een enkeling doet het inderdaad. De meesten echter uiteindelijk niet, want een groot deel van hun verleden – inclusief hun nageslacht – ligt inmiddels niet meer daar, maar hier. De expat is feitelijk een emigrant geworden.

En dan zijn er in je land van herkomst verkiezingen. Een paspoort van dat land geeft je het recht om óók te stemmen. Wat doe je dan?

U denkt, met de actualiteit in het achterhoofd, en tevens door de kop boven deze column gestuurd, nu vast aan Turkije en Turkse migranten.

Dat kan. Maar ik had het bovenstaande niet zonder reden zo abstract geformuleerd. Want je kunt ook aan Nederlanders denken die al tientallen jaren in de Verenigde Staten wonen, daar hun leven hebben opgebouwd, daar met een inboorling zijn getrouwd, zich daar hebben voortgeplant. Ook die denken soms nog steeds ooit terug te keren.

Ze waren recent in het nieuws, want ze dreigden na zo lange afwezigheid hun Nederlandse nationaliteit en daarmee hun Nederlandse stemrecht te verliezen. Zij wilden mee kunnen beslissen of Den Haag na dertien jaar nog wel met Rutte verder moet, zoals de Turkse diaspora over de vraag of Ankara dat nog na twintig jaar wel moet met Erdogan.

‘Moet je wel mee willen beslissen over een land waar je allang zelf niet meer leeft?’

Het ging ook hen aan!

En het interessante was: in hun geval werd daar veel begripvoller op gereageerd dan op Turkse migranten die nu nog, al tientallen jaren weg uit Turkije, op grond van dezelfde terugkeer-illusie, dezer dagen op hun Turkse stemrecht staan.

Maar voor beiden is natuurlijk de hamvraag gelijk: moet je wel mee willen beslissen over een land waar je allang zelf niet meer leeft, zodat je niet zelf de beleidsmatige gevolgen van je stem voelt? Een Turkse Nederlander lijdt niet onder Erdogan, een Nederlandse Amerikaan niet onder Rutte, maar hij zadelt de thuisblijvers wel met zijn keuze op.

Verschil is er daarmee tegelijk ook: Erdogan heeft zijn land in een autocratie veranderd, met een machtsmonopolie in de economie en de media. Politieke tegenstanders worden vervolgd, kritische journalisten in de gevangenis opgesloten. Rutte gaat bij hinderlijke opponenten niet verder dan een slijmerig babbeltje.

Daarbij reikt de lange arm van Erdogan ook tot in het buitenland – zodanig, dat velen bang zijn hem te bekritiseren, omdat dat gevolgen voor henzelf of hun in Turkije wonende familieleden kan hebben. Bedreigingen door AKP-stemmers om via verkliklijnen de Grote Baas in Ankara in te lichten zorgen voor een gevoel van onveiligheid.

In dat licht is het extra wrang dat straks bij de tweede ronde van de nu nog onbesliste presidentsverkiezingen diezelfde Turkse diaspora de doorslag ten gunste van Erdogan geven kan, omdat het percentage AKP-stemmers in het buitenland vele malen groter is dan in Turkije zelf.

Opsluiting van opponenten, kneveling van de pers, toenemende onvrijheid, om van vervolging van etnische en religieuze minderheden te zwijgen: wat zijn dat voor Turkse kiezers die, hier zelf in alle vrijheid levend, dat voor Turkije zelf kennelijk niets kan schelen?

Hoe staat het met hun democratisch besef als zij vinden dat een halve dictator het fantastisch doet omdat hij ‘hun’ land weer ‘groot heeft gemaakt’? Hoe zouden we het vinden als pakweg driekwart van de in Europa levende Russen Poetin daarom als daadkrachtig zouden vereren?

Jaar cel voor Tunesische oppositieleider Ghannouchi

de Kanttekening
-
0
Jaar cel voor Tunesische oppositieleider Ghannouchi

Rached Ghannouchi is veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf. Hij is de leider van Ennahda, de grootste oppositiepartij in Tunesië. Het is een nieuwe stap in de escalatie in het land, waar president Kais Saied zich ontwikkelt tot een dictator.

Nieuwssite Middle East Eye schrijft dat de veroordeling van Ghannouchi een belangrijke ontwikkeling is. De politicus is in april gearresteerd, op verdenking van witwassen en oproepen tot geweld. Volgens zijn achterban zijn de aanklachten onwaar en politiek gemotiveerd.

‘We hebben geen probleem met de rechtsstaat, maar wel met de dictatuur’, vertelde Ghannouchi in een videoboodschap die na zijn arrestatie openbaar is gemaakt. ‘De strijd in ons land gaat tussen democratie en de dictatuur, die de vruchten van de revolutie wil confisqueren.’

Saied won in 2021 op democratische wijze de verkiezingen. Sindsdien heeft hij echter het parlement monddood gemaakt en oppositieleden laten opsluiten. Ghannouchi is een van de felste critici van de president. De oppositieleider heeft sinds vorig jaar huisarrest. Zijn partij Ennahda mag geen politieke bijeenkomsten organiseren.

Nieuw asielzoekerscentrum opent in Zeist

de Kanttekening
-
0
Nieuw asielzoekerscentrum opent in Zeist

In Zeist gaat vandaag een nieuw asielzoekerscentrum open. Het biedt plek aan vierhonderd mensen. De tweehonderd asielzoekers die momenteel in een nabijgelegen noodopvang verblijven, zullen hier gaan wonen.

Dat meldt stadszender RTV Utrecht. De opvang kan dus ook nog eens tweehonderd asielzoekers uit Ter Apel onderdak bieden.

‘We hebben er naar uitgezien, want we hadden alleen de noodopvang hiernaast’, reageert burgemeester Koos Janssen. ‘Het is heel fijn dat die vervangen wordt door een asielzoekerscentrum. Dat is nog steeds sober, maar biedt meer comfort dan de noodopvang.’

De nieuwe opvang biedt meer privacy dan de noodopvang, waar de slaapplekken alleen met gordijnen van elkaar gescheiden zijn. Janssen: ‘Er is sfeer gemaakt in het gebouw, kleur die resoneert met de landen waar de mensen vandaan komen. Er is goed over nagedacht.’

Naast de vierhonderd plekken in dit nieuwe azc, vangt de gemeente Zeist ook driehonderd Afghanen en driehonderd Oekraïeners op. Ook als het aantal asielzoekers komende tijd weer flink stijgt, blijft Janssen vertrouwen hebben dat opvang mogelijk is: ‘Als je schouder aan schouder staat, dan kan je de wereld verzetten en dan is er geen grens aan de capaciteit.’

Oproep voetballer Aboukhlal te steunen na conflict over lhbt

de Kanttekening
-
0
Oproep voetballer Aboukhlal te steunen na conflict over lhbt

De IslamOmroep doet een oproep de Marokkaanse voetballer Zakaria Aboukhlal te steunen. De speler van het Franse Toulouse, die voorheen actief was voor PSV en AZ, is zondag uit de selectie gezet omdat hij weigerde te spelen in regenboogkleuren.

De Franse voetbalbond voerde actie tegen homofobie met de leus ‘Homo of hetero: we spelen allemaal in hetzelfde shirt’. Spelers droegen rugnummers en aanvoerdersbanden in regenboogkleuren.

Aboukhlal weigerde dit echter te doen, zoals in Nederland Orkun Kökcü (Feyenoord) en Redouan El Yakoubi (Excelsior) niet met de One Love-aanvoerdersband wilden spelen. Toulouse besloot daarop maatregelen te nemen tegen Aboukhlal en hem niet in de selectie op te nemen voor de wedstrijd tegen Nantes.

‘Een aantal spelers van onze selectie heeft hun ontevredenheid geuit over de regenboogkleuren die geassocieerd worden met de lhbtiq+-gemeenschap’, bracht de club naar buiten. ‘Toulouse respecteert de individuele keuzevrijheid van de spelers, maar heeft ervoor gekozen om deze spelers niet te laten deelnemen tegen Nantes.’

De IslamOmroep maakt nu bekend Aboukhlal te steunen. Volgens de omroep krijgen voetballers die niet in regenboogkleuren willen spelen niet alleen steun vanuit islamitische hoek, maar ook van conservatieve zijde.

Rotterdamse gemeenschappen komen met antidiscriminatieplan

de Kanttekening
-
0
Rotterdamse gemeenschappen komen met antidiscriminatieplan

Islamitische, Joodse en zwarte Rotterdammers hebben het antidiscriminatieplan opgesteld, om zo racisme in de Maasstad aan te pakken. Ze pleiten voor een herkenbare en aanspreekbare overheid, het aanpakken van vooroordelen in de media, gelijkwaardigheid in het onderwijs en het accepteren van elkaars identiteit.

In het actieplan staan diverse aanbevelingen. Die variëren van meer diversiteit bij gemeentelijke organisatie en politie, het vaker delen van positieve beelden van minderheden in de media, een zwarte lijst voor bedrijven die discrimineren bij het toekennen van stageplaatsen, een keurmerk voor bedrijven die het goed aanpakken en het herstel van zogenoemde safe spaces in de stad.

Het actieplan ‘Opbouw van gelijkwaardigheid’ maakt onderdeel uit van het project ‘Rotterdam voorbij discriminatie’ van de gemeente Rotterdam, het antidiscriminatiebureau Radar heeft en het landelijk kenniscentrum Art.1. Dit project krijgt subsidie van de Europese Unie.

De aanpak van ‘Rotterdam voorbij discriminatie’ is uniek voor Europa. De methodiek is uitgebreid beschreven en komt vanaf 16 mei beschikbaar voor andere gemeenten in Nederland en later ook voor Europese steden. De presentatie van de agenda en methodiek vindt vandaag, dinsdag 16 mei, plaats tijdens een conferentie in het Word Trade Center in Rotterdam.

1...288289290...906Pagina 289 van 906

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact