16.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 338

Turkse politicus doet oproep in Duitse moskee: ‘Vernietig tegenstanders Erdogan’

0

We zullen ze kapotmaken, zoals we dat ook in Turkije hebben gedaan’, zegt het Turkse parlementslid Mustafa Acikgöz (AKP) tegen zijn gehoor in Duitsland. Dat is te zien in een video die sinds gister veelvuldig op sociale media wordt gedeeld. De politicus doelt op Gülenisten en aanhangers van de Koerdische PKK.

‘Deze mensen van de PKK en FETÖ (de benaming waarmee de Turkse president Erdogan de Gülenbeweging aanduidt, red.) kennen religie noch geloof. Wees waakzaam. Het zijn terroristen’, zegt Acikgöz. Het Turkse parlementslid is op bezoek in de Yunus Emre-moskee in de Duitse stad Neuss. Het gebedshuis is gelieerd aan de Turkse Federatie. Aan de muur hangt een vlag van de extreemrechtse Grijze Wolven.

‘Dit zijn landverraders. De terroristen van FETÖ willen de islam veranderen en christianiseren. In Turkije hebben we ze kapotgemaakt. En met Gods zegen gaan we ze over de hele wereld, in welke hol ze zich dan ook verstopt hebben, uitroeien’, zweept de parlementariër met een vinger in de lucht de applaudisserende Turken op.  

De politicoloog Burak Copur ziet deze speech als de lancering van de verkiezingscampagne van Erdogan. ‘Het regime heeft als start van de verkiezingscampagne een moskee van de Grijze Wolven in Duitsland gekozen. Dit is aanzetten tot geweld’, schrijft Copur op Twitter. De Duitse politie heeft gereageerd op zijn tweet: ‘We hebben dit doorgestuurd naar onze collega’s.’

De Duits-Turkse journalist Erkan Pehlivan zegt door de telefoon dat de regering van Erdogan Duitsland waarschijnlijk verwart met een boerderij. ‘Dit is een rechtsstaat. Je kunt hier niet zomaar mensen voor terrorist en landverrader uitmaken. Uitingen van haat zijn strafbaar. Het Duitse OM zal dit niet over zijn kant laten gaan.’

Volgens Pehlivan zit de Unie van Internationale Democraten waarschijnlijk achter de toespraak. ‘Alle reisjes van AKP’ers worden door dit orgaan georganiseerd. Het is de lange arm van de AKP en Erdogan.’

‘De Duitse regering moet zich uitspreken tegen zulke bezoeken’, aldus de journalist. ‘Er leven hier zoveel oppositiegroepen, Koerden, Gülenisten. Stel dat een van de toehoorders inderdaad de daad bij het woord voegt? Als de staat niet optreedt, zijn ze medeplichtig. Zo simpel is het.’

 

Iraakse premier wil westerse troepen houden

0

De Iraakse premier Mohammed al-Sudani is tegen het vertrek van westerse troepen uit zijn land. Dat verklaart hij in een interview met de The Wall Street Journal. Hij noemt de aanwezigheid van buitenlandse strijdkrachten nog ‘uiterst noodzakelijk in de strijd tegen terroristische organisaties zoals IS’.

In Irak zijn vooral Amerikaanse militairen gelegerd en zij houden zich overwegend bezig met het trainen van Irakese soldaten. Ze nemen niet deel aan gevechten.

Er zit volgens al-Sudani ‘geen termijn’ op het vertrek van buitenlandse troepen. ‘Het elimineren van Daesh (IS) heeft tijd nodig’, aldus al-Sudani.

De Iraakse premier lijkt met deze verklaringen toenadering te zoeken tot de Verenigde Staten. In het land woedt al lange tijd een machtsstrijd met een wirwar aan belangen en invloeden. Zo ondersteunde het Westen vooral de Koerden in het noorden in hun strijd tegen IS.

Al-Sudani is sinds oktober premier van Irak. De afgelopen jaren waren er regelmatig grootschalige demonstraties tegen het overheidsbeleid en wijdverbreide corruptie. Al Sudani wil de banden met de VS aanhalen. ‘Het is volgens mij niet onmogelijk voor Irak om een goede relatie met de VS te hebben. Biden is anders dan andere presidenten, hij begrijpt de situatie in Irak heel goed.’

Franse professor veroordeeld voor islamofobie-laster

0

Een Franse rechtbank heeft vorige week een hoogleraar veroordeeld tot 5.000 euro boete, waarvan 4.000 euro voorwaardelijk, vanwege ‘openbare belediging’ en ‘laster’. De professor beschuldigde een universitair docent van islamofobie.

De zaak dateert van maart 2021, toen de namen van universitair docent Vincent Tournier en een Duitse collega op de muren van de universiteit Sciences Po Grenoble verschenen. Ze werden door boze studenten van islamofobie beticht, omdat ze dit begrip ter discussie stelden. Beide docenten kregen daarop politiebescherming.

In reactie op de ophef bij Sciences Po Grenoble maakte hoogleraar Claire Guéville uit Rouen op Twitter de twee docenten uit voor ‘racisten’ en ‘negationisten’. Universitair docent Tournier besloot hierop aangifte tegen haar te doen. Het proces vond in Grenoble plaats. Guéville ontkent nu de tweets te hebben geschreven.

Behalve dat Guéville veroordeeld is tot 5.000 euro, waarvan 4.000 voorwaardelijk, moet ze ook 2.500 euro schadevergoeding betalen. Ze is dat niet van plan en gaat in hoger beroep.

De Zoon van de Gazelle: mystieke vertelling uit Al-Andalus

0

Stel je toch voor, denkt de kleine Hayy, ‘dat ik als een vogel kon vliegen en hoger dan de sterren zou gaan: zou ik dan op een gegeven moment met mijn neus ergens tegenaan stoten? Of zou het heelal oneindig lang doorgaan?’

Zomaar een overpeinzing uit De Zoon van de Gazelle, een pas verschenen kinderboek tjokvol toegankelijke gedachten. Het boek is een bewerking van de twaalfde-eeuwse vertelling Hayy ibn Yaqzan, Arabisch voor ‘de levende zoon van de waakzame’. Het gaat over een jongen die in zijn eentje op een eiland woont. Met een gazelle die zich als moeder opwerpt en een schildpad als vriend, groeit de nieuwsgierige knul op tot filosoof en mysticus.

Schrijver van de Arabische vertelling is de wetenschapper-filosoof Abu Bakr Muhammad Ibn Tufayl (ca. 1110-1185). Hij leefde in Al-Andalus, in het zuiden van het huidige Spanje, dat toen geregeerd werd door islamitische vorsten. Het verhaal Hayy ibn Yaqzan is onlangs hertaald door de filosofen Kamel Essabane en Sabine Wassenberg. In grote lijnen kun je zeggen dat Essabane over de inhoud waakte en de mooie zinnen uit de pen van Wassenberg kwamen. Al wisselden ze ook wel van rol.

De gedachten van het jongetje Hayy zijn verder uitgesponnen, want het oorspronkelijk verhaal was ‘erg droog’, vertelt Wassenberg. ‘We wilden het verhaal toegankelijk maken. De belevenissen van Hayy zijn wat meer aangekleed en zijn vragen volgen nu logischer uit wat hij meemaakt.’

In De Zoon van de Gazelle valt op hoe systematisch en onderzoekend het verhaal is opgebouwd. Is dat kenmerkend voor Ibn Tufayl?

Essabane: ‘Logisch denken is kenmerkend voor de islamitische filosofen in Al-Andalus. Ook natuurwetenschap viel in die tijd onder filosofie. Ibn Tufayl was naast schrijver ook medicus. Hij laat Hayy onderzoek doen naar de werking van een lichaam. Het jongetje snijdt de borstkast open van de moedergazelle en onderzoekt het hart. Ontleden van dode lichamen gebeurde al in Al-Andalus.’

In de achtste eeuw veroverden de islamitische Arabieren en Amazigh (vaak de Moren genoemd) het grootste deel van wat nu Spanje en Portugal is. Zij noemden dit gebied Al-Andalus. Na ongeveer achthonderd jaar verdreven christelijke koninkrijken de Moren, met als eindpunt de val van Granada in 1492. Die gebeurtenis voltooide wat in Europa bekend staat als de Reconquista (‘herovering’). De periode van de islamitische heerschappij op het Iberisch schiereiland staat bekend als een relatief vreedzame tijd waarin wetenschap en literatuur tot bloei kwamen en moslims, joden en christenen vreedzaam samenleefden.

Marokkaanse Nederlanders beginnen vaak over Al-Andalus. Waarom is dat?

Essabane: ‘Vanuit de moslimgemeenschap is veel interesse voor deze periode in de geschiedenis, omdat Al-Andalus en Marokko vroeger één cultuurgebied vormden. In de tijd van Ibn Tufayl werd Al-Andalus vanuit Marrakesh geregeerd. Na de Reconquista werden moslims en joden die zich niet wilden bekeren tot het christendom verjaagd. Velen belandden in Marokko en namen hun cultuur mee. Sporen van deze beschaving zijn er nog steeds, Andalusische muziek, kunstige mozaïekpatronen. De grote kerk van Sevilla was vroeger een moskee en lijkt sterk op de, kleinere, moskee van Marrakesh. Er is nu een generatie moslims die in Europa geboren en getogen is. Het idee dat er in het verleden – achthonderd jaar lang – ook Europese moslims waren met een bloeiende beschaving, trekt ze aan.’

Voor kinderen met een migratieachtergrond is het belangrijk om verhalen uit de landen van hun voorouders te horen

De Zoon van de Gazelle is bedoeld voor kinderen. De oorspronkelijke vertelling is dat niet. Waarom hebben jullie voor een kinderboek gekozen?

Wassenberg: ‘We zijn allebei werkzaam in het onderwijs. We vinden dat er op scholen meer aandacht moet komen voor islamitische literatuur. Het zou toch een mooie geste zijn naar moslimkinderen als we ook eens iets bespreken wat in de islamitische cultuur hoog wordt geacht.’

‘Voor kinderen met een migratieachtergrond is het belangrijk om verhalen uit de landen van hun voorouders te horen,’ zegt Essabane. ‘Net als het goed voor hen is om rolmodellen te hebben die op hen lijken en min of meer dezelfde achtergrond hebben. Voor vrouwen is het ook belangrijk is dat er vrouwelijke schrijvers zijn. Het is een beetje erkenning.’

In De Zoon van de Gazelle verlaat Hayy, inmiddels een volwassen man, tijdelijk het eiland. Hij komt aan in de stad waar hij een groep geleerden ontmoet. Het valt hem op dat ze vooral ‘zenden’.  Ze vertellen over regels en wijsheden uit hun godsdienst, maar stellen geen grote vragen en zwijgen over het Mysterie. ‘Denken jullie misschien’, vraagt Hayy in het verhaal, ‘dat jullie alleen door de regels te volgen wel bij God terecht zullen komen?’

Zou zo’n progressief verhaal tegenwoordig ook in de moslimwereld uit kunnen komen?

Essabane: ‘Zeker, de moslimwereld is heel divers, hè? Natuurlijk zijn er mensen die Ibn Tufayl veel te open en liberaal vinden. Hij was zijn tijd vooruit. In het boek komt de hoofdpersoon in contact met de geopenbaarde godsdienst die veel overeenkomsten heeft met de islam – het woord islam wordt niet gebruikt. Het mooie van het boek is dat hij er kennis van neemt maar zich niet tot die godsdienst bekeert. Hij laat eigenlijk zien dat je ook op een andere manier tot God kunt komen.
Het boek wordt breed gewaardeerd, het staat op de literatuurlijst van middelbare scholen in Marokko. Er bestaan Arabische en Turkse tekenfilms van het verhaal. Het is heel bekend in de islamitische wereld.’

De vroeg-wetenschappelijke manier van schrijven lijkt op de werkwijze van Aristoteles. Waren ze in Al-Andalus bekend met het werk van de oude Grieken?

Essabane: ‘Ja, Andalusische wetenschappers bestudeerden het werk uit de Griekse Oudheid. De geschriften werden vertaald naar het Arabisch. In de vertelling speelt een ervaring in een grot een grote rol.’

‘In de Griekse filosofie, bij Plato, is er ook zo’n verhaal, maar Hayy ibn Yaqzan is ook gewoon een universeel verhaal’, breekt Wassenberg in. ‘Het kan ook zijn ontstaan zonder bestudering van Griekse teksten. Het is archetypisch. Een jongen wordt geboren op een eiland, kijkt om zich heen, en stelt bepaalde vragen.’

De Zoon van de Gazelle doet denken aan Jungle Book over Mowgli, die in zijn eentje opgroeit in de wildernis. En ook aan de beroemde roman Robinson Crusoe over een schipbreukeling die aanspoelt op een onbewoond eiland. Zijn deze westerse verhalen door de islamitische vertelling geïnspireerd?

Essabane: ‘De auteurs verwijzen niet naar het verhaal dus ik kan het niet hard maken. Hayy ibn Yaqzan was een bestseller in de zeventiende eeuw, lang voordat Jungle Book, en Robinson Crusoe werden geschreven. Het was naar het Latijn vertaald, daarna naar het Engels en naar het Nederlands. In intellectuele kringen was het verhaal populair. Mogelijk hebben ze het gelezen of hadden ze ervan gehoord, maar de gelijkenissen kunnen ook toeval zijn.’

Tot slot willen de schrijvers zelf ook nog iets ter sprake brengen: in hoeverre De Zoon van de Gazelle geschikt is voor dogmatische ouders. Er zitten uitdagende vragen in: Waar komt de mens vandaan? Is er een eerste begin van de wereld of niet? Is er wel of geen god en hoeverre is die God nu betrokken op de wereld?

‘Het boek stimuleert kinderen zelfstandig na te denken. Dat kan conservatieve islamitische ouders inderdaad schrik aanjagen,’ vertelt Essabane.
‘Ook mensen met een atheïstische levensovertuiging wilden we graag bereiken. Daar hebben we een trucje voor bedacht,’ zegt Wassenberg. ‘We hebben het niet over God maar over het Mysterie’. Pas later hoort Hayy van de geleerden dat zij voor het Mysterie het woord God hebben bedacht. Hij heeft dan zijn twijfels en is bang dat hij met het woord God het Mysterie in een hokje opsluit. In het origineel gebruikt Ibn Tufayl de aanduidingen ‘noodzakelijk bestaan’ en ‘noodzakelijk bestaand wezen’. Overigens gebruiken we een hoofdletter M bij het woord Mysterie, wat weer een beetje religieus aandoet.’

Essabane: ‘We hebben geprobeerd er een veilig verhaal van te maken, voor beide kanten. Voor ouders die willen reflecteren met hun kinderen, maar bang zijn dat ze dan van hun geloof afdwalen, helpt het dat Hayy tot antwoorden komt die dichtbij traditionele geloofsopvattingen staan. Aan atheïsten met religiestress zijn we tegemoet gekomen door het woord God bijna niet te gebruiken. En ook niet van ‘Het Noodzakelijk Bestaan’ te spreken, zoals in het origineel. Het woord Mysterie oogst bij hen waarschijnlijk meer waardering.’

 

De Zoon van de Gazelle, Sabine Wassenberg en Kamel Essabane
ISBN 9789083167398, Uitgeverij De Meent

Als angst voor islamofobie doorschiet

0

Een docent kunstgeschiedenis van de Amerikaanse Hamline Universiteit liet op 6 oktober haar studenten een veertiende-eeuws islamitisch kunstwerk zien. Daarop was de aartsengel Gabriël te zien, die de profeet Mohammed zijn eerste Koranopenbaring geeft.

De docent begon haar les met een inhoudelijke waarschuwing en de besprak eerst twee minuten lang de vraag of je Mohammed wel of niet mag afbeelden, voordat ze de dia liet zien. ‘Ik heb goede redenen om deze afbeelding te laten zien’, legde ze uit.

De islam verbiedt afbeeldingen van religieuze figuren niet. Veel islamitische groeperingen veroordelen dit wel, maar er bestaat geen monolithische islamitische cultuur.

Een moslimstudente, die voorzitter was van de Hamline Muslim Student Association, reageerde geschokt. ‘Als moslim, als zwart persoon, heb ik niet het gevoel dat ik erbij hoor. En ik geloof niet dat ik ooit bij een gemeenschap zal horen waar men mij niet voor vol aanziet en waar mensen mij niet met hetzelfde respect behandelen als ik hen.’

De docent mailde de student: ‘Ik heb geprobeerd studenten niet te overvallen met dit beeld, en ik heb mijn best gedaan hen een uitweg te bieden. Het spijt me dat ondanks mijn poging om een negatieve reactie te voorkomen, u toch dit beeld heeft bekeken en er last van had.’

Van een afstand bekeken, lijkt het erop dat de meeste Amerikaanse moslims net zo in de war zijn als ik. De docent lijdt, in plaats van dat zij lesgeeft. Maar het lijkt er ook op dat de instelling en Minnesota, evenals moslims van kleur op de campus, een lange geschiedenis van vijandschap kennen. De studente is een Soedanese moslima en Minnesota heeft een grote populatie Somalische moslims. De klachten van de studente overstijgen het klaslokaal en hebben betrekking op de onwelkome sfeer op de universiteit.

In 2006 –  een journalist gaf mij de twaalf Deense cartoons die Europa en Europese moslims destijds schokten –  waren er zorgen over godslastering en islamofobie. Ik zou een gastcollege geven aan tweehonderd studenten, een cursus mediacultuur en samenleving aan de Engelse bacheloropleiding sociologie. Ik liet de cartoons aan de studenten zien, in de wetenschap dat er ten minste een paar moslimstudenten in de klas zaten. Ik waarschuwde hen dat, hoewel ze zich misschien beledigd voelen, er een veel bredere historische context bestaat als het gaat over het afbeelden van de Profeet. Dit moet hun aandacht hebben, in plaats van meteen verontwaardigd te reageren. Kortom, er is geen monolithische islamitische cultuur.

We zijn twintig jaar verder en ik wil hetzelfde doen met de historische afbeelding van de Profeet die deze docent op de Hamline Universiteit toonde. Nu kent Minnesota een grote en ook mondige moslimgemeenschap, maar de ophef is grotendeels te wijten aan het gebrek aan leiderschap van het universiteitsbestuur en een angst die grenst aan paranoia. Tijdelijke contracten voor academici, vooral voor vrouwen en niet-witte mensen, dragen bij aan een onveilige werksfeer. In dit geval verlengde de universiteit zonder overleg het contract van de docent niet.

Was het doel om angst voor en haat tegen moslims te zaaien? Of wilde de docent een intellectueel debat?

Islamofobie is de laatste jaren een belangrijk aandachtspunt, als het gaat over academische vrijheid. Er zijn hoogleraren beschuldigd van moslimhaat, omdat zij les gaven over of kritiek hadden op de islam. Je kunt legitieme kritiek hebben op het islamitische geloof en op geloofspraktijken.

Maar islamofobie – irrationele angst voor en haat tegen moslims – is iets heel anders. Als dat zich voordoet, moet een universiteit zowel de klagers als de aangeklaagde medewerker ondervragen. De instelling moet islam- en islamofobie-experts raadplegen. Was het doel om angst voor en haat tegen moslims te zaaien? Of wilde de docent een intellectueel debat? Maar deze vragen zijn door de Hamline Universiteit niet gesteld.

Universiteiten moeten academische onafhankelijkheid garanderen om academici tegen overheidscensuur en repercussies te beschermen. Dit betekent dat men moeilijke of onpopulaire meningen op een hoffelijke en academische manier moeten kunnen uiten. Als universiteiten medewerkers ontslaan vanwege het uiten van impopulaire of verwerpelijke meningen, schenden zij de academische vrijheid. Deze praktijk kan academici ervan weerhouden zich uit te spreken, uit angst voor repercussies.

Hoewel islamofobie op universiteiten een terechte zorg is, kan de manier waarop zij reageren op aanklachten juist meer islamofobie creëren. Om polarisatie en wantrouwen tot een minimum te beperken, moeten universiteiten inclusie, tolerantie en een open discussie bevorderen, en beschuldigingen van moslimhaat onpartijdig beoordelen.

Groeiende spanningen rond noodopvang asielopvang in diverse gemeenten

0

De Doetinchemse burgemeester Mark Boumans gaat verhaal halen bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). In de noodopvang van zijn stad zitten al vijf maanden asielzoekers, die nog niet eens een eerste gesprek hebben gehad bij deze dienst. Ook in andere gemeenten zijn er spanningen rond de asielopvang.

Asielzoekers in Doetinchem zien via hun mobiele telefoon dat de opvang elders veel beter geregeld is. Daarom protesteerden ze zondag tegen hun situatie en overwegen ze opnieuw in verzet te komen. De burgemeester deelt hun zorgen.

De foto die Vincent Jannink voor het ANP maakte van de schrijnende leefomstandigheden van asielzoekers in Ter Apel, won dinsdag de prijs voor Nieuwsfoto van het Jaar. De jury spreekt van ‘een zeer indringend en beklijvend beeld van asielzoekers’.

Twee Zeeuwen kregen intussen van commissaris van de koning Han Polman een compliment voor hun inzet voor asielzoekers. Jannie van Belzen uit Arnemuiden zette zich in voor Oekraïeners. Terneuzenaar Jilly van den Ameele is al meer dan dertig jaar actief voor Vluchtelingenwerk. Hij studeerde ooit rechten en staat asielzoekers bij met juridisch advies.

Spanningen

Niet alleen asielzoekers, ook de lokale bevolking ziet de crisisopvang als een uitdagingen. Horst aan de Maas in Limburg gaat 77 asielzoekers met voorrang aan een sociale huurwoning helpen. Tegenstanders van dit besluit voeren aan dat hierdoor Horstenaren die soms al acht jaar op een wachtlijst staan, gepasseerd worden.

In Kampen en Dronten neemt het aantal klachten over winkeldiefstal door asielzoekers zo snel toe, dat die gemeenten zich gedwongen voelen actie te ondernemen. ‘Afgelopen zomer kwam daar een zedenincident in het park bovenop’, vertelt burgemeester Sander de Rouwe van Kampen. ‘Dat is een open zenuw. En daar komen we met maatregelen voor.’ Hij benadrukt dat het slechts om een kleine groep gaat. Het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers (COA) moet streng zijn, vindt hij.

In het Brabantse Moerdijk liepen de spanningen nog hoger op, nadat die gemeente bekend maakte 75 asielzoekers in een sporthal te gaan opvangen. Wethouder Pauline Joosten ontvang naar aanleiding daarvan bedreigingen. De gemeente heeft besloten geen aangifte te doen.

Australisch cricketteam boycot Afghanistan vanwege vrouwenonderdrukking Taliban

0
Australië weigert tegen het Afghaans cricketteam te spelen vanwege de restricties die het Talibanregime opwerpt voor vrouwen en meisjes in Afghanistan. De Afghaanse cricketbond noemt de beslissing ’triest’, maar de Australische regering verdedigt de beslissing.
Donderdag maakte de bond Cricket Australia bekend dat het Australisch team niet aanwezig zal zijn tijdens het toernooi in Dubai dat in maart zou plaatsvinden. De reden is dat de Taliban afgelopen november bekend maakte dat vrouwen en meisjes geen toegang meer krijgen tot onderwijs, werk en sport. Cricket Australia schrijft in een statement dat ze de deelname van vrouwen en mannen aan sport over heel de wereld steunt. De bond wil met de Afghaans cricketbond blijven onderhandelen om de situatie van vrouwen in Afghanistan te verbeteren.
De Afghaanse cricketbond noemt de beslissing ’triest’ en ‘enorm teleurstellend’. ‘Door politieke belangen prioriteit te geven boven de principes van eerlijk spel en een sportieve houding, ondermijnt Cricket Australia de integriteit van het spel en schaadt het de relatie tussen de twee naties’, stelt de verklaring van de Afghaanse bond.
De Afghaanse sterspeler Rashid Khan twittert ‘heel erg teleurgesteld’ te zijn en schrijft dat hij twijfelt over deelname aan de Big Bash League, een Australisch crickettoernooi. Volgens Khan benadeelt deze boycot het Afghaans team, dat graag vooruitgang wil boeken in het internationaal spel.
De Australische minister van Sport Anika Wells gaf aan de boycot te steunen omdat ze de vrouwenonderdrukking in Afghanistan ‘onacceptabel‘ vindt. Ook sommige Afghanen steunen de beslissing van Australië: de voormalig Afghaanse parlementariër Mariam Solaimankhil bedankt Australië in een tweet en verwijst naar de impact van de boycot van het Zuid Afrikaans cricketteam gedurende het apartheidsregime in dat land.
Habib Khan, oprichter van Afghan Peace Watch, hoopt dat andere landen ook het Afghaanse team zullen boycotten: ‘De Taliban heeft cricket en cricketspelers in Afghanistan gebruikt om hun imago op te poetsen en hun misdaden goed te praten.’

Marokko en Spanje rollen terreurcel IS op

0

Met een gezamenlijke veiligheidsoperatie hebben veiligheidstroepen uit Marokko en Spanje een cel van terreurbeweging IS opgerold, die in beide landen actief was. Dit bericht Morocco World News.

Het gaat om een cel van drie personen. De politie pakte een van de IS-terroristen op in Marokko, in de provincie Chtouka Ait Baha in de regio Souss-Massa, en de andere twee in de Spaanse stad Almeria.

Volgens het Marokkaanse Centraal Bureau voor Gerechtelijk Onderzoek hadden de gearresteerden trouw gezworen aan de terreurorganisatie IS en waren ze bezig met het verspreiden van propaganda, met als doel om nieuwe strijders te rekruteren.

De verdachten konden zich naar verluidt niet aansluiten bij IS-strijders in de Sahel-regio en wilden daarom in andere regio’s terroristische operaties voorbereiden. Wel hadden ze contact met strijders in de Sahel.

Veiligheidstroepen namen voor nader onderzoek apparatuur en digitale media in beslag. Ook legden ze beslag op een bivakmuts, een scherp metalen voorwerp en manuscripten met IS-propaganda.

Nieuwe Israëlische regering extremer. ‘Maar Israël schendt al heel lang Palestijnse rechten’

0

Israël heeft een nieuwe regering. Niet alleen werd de omstreden Likoed-leider Benjamin Netanyahu weer premier, zijn conservatieve kabinet leunt ook partijen die een ultra-rechtse politiek voorstaan. Wat betekent dit voor de Palestijnen?

Vooral Itamar Ben-Gvir van de extremistisch-Joodse partij Otzma Yehudit is omstreden. Hij verdedigde als advocaat Joodse terroristen en beschouwt Israëlische militairen die Palestijnen vermoorden als helden, die nooit voor de rechter verschijnen mogen.

Zal het Nederlandse buitenlandse beleid veranderen, nu Israël door hardliners wordt geregeerd? De Kanttekening ging hierover in gesprek met de Palestijns-Nederlandse wetenschapper Dina Zbeidy, docent sociale wetenschappen aan de Hogeschool Leiden, en historicus Peter Malcontent, universitair docent Internationale Betrekkingen aan de Universiteit Utrecht.

Wat betekent deze nieuwe regering voor de Palestijnen? In hoeverre is dit een verslechtering?

Zbeidy: ‘Voor de Palestijnen is het minder belangrijk hoe de Israëlische regering eruitziet, dan wat er on the ground gebeurt. De situatie voor hen was al verschrikkelijk, dat blijft doorgaan. De bezetting van de Palestijnse gebieden, de checkpoints, de blokkade van Gaza. Het wordt er zeker niet beter op.

Voor gewone Palestijnen verandert er vooralsnog weinig. Maar voor Palestijnen in Israël – door Israël Arabische Israëliërs genoemd – heeft het meer directe gevolgen. De nieuwe regering wil discriminerende wetten invoeren, die negatief voor hen uitpakken. Eerder was er al de Nakba-wet, die Arabische scholen straft als zij in hun geschiedenislessen het woord ‘Nakba’ gebruiken (de Nakba is de etnische zuivering van de Palestijnen in 1948, red.). Ook is niet zo heel lang geleden het Arabisch gedegradeerd van officiële taal naar minderheidstaal. Officiële instituties hoeven niet langer alles in het Arabisch te vertalen. Dat is discriminerend.

De retoriek van de nieuwe regering is extremistisch, maar we moeten dit tegelijkertijd ook nuanceren. In de jaren vijftig en zestig gebruikten Israëlische staatslieden ook negatieve retoriek over de Palestijnen. Nieuw is echter de openlijke anti-LGBT retoriek. Dat komt voor veel mensen als een schok.’

Malcontent: ‘De nieuwe regering is een behoorlijke verslechtering voor de Palestijnen, denk ik. Dat leidt tot een extremere houding ten aanzien van het Palestijnse vraagstuk. Er zitten twee ultra-conservatieven in het kabinet: Bezalel Smotrich van de Religieus-Zionistische Partij en Itamar Ben-Gvir van Otzma Yehudit. Die laatste is als minister van Nationale Veiligheid de baas van Israëlische politie, ook in de Palestijnse gebieden om de Israëlische nederzettingen te beschermen.

‘Extremisten houden het kabinet in een wurggreep, Netanyahu heeft hen nodig’

Ben-Gvir is een superpopulist, die provoceert om de aandacht op zich gevestigd te krijgen, en wil leveren aan zijn achterban. Zijn bezoek aan de Tempelberg is zo’n provocatie. Hij gaat voor de actie, ongeacht de consequenties die daar mogelijk op kunnen volgen. In het verleden bracht het veel ellende toen Israëlische ministers dat deden (het bezoek van premier Ariel Sharon aan de Tempelberg in 2000 leidde tot de Tweede Intifada, red.).

De standpunten van de extremisten in de nieuwe Israëlische regering zijn hard. Ze willen geen Palestijnen in Israël meer, en de Westbank annexeren. Ze houden het kabinet in een wurggreep, want Netanyahu heeft hen nodig. Andere partijen willen niet met hem regeren, vanwege het corruptieonderzoek dat tegen hem loopt.’

Is deze extreemrechtse regering eigenlijk geen blessing in disguise, omdat nu steeds meer mensen in Europa en het Verenigde Staten zien hoe fout de bezettingspolitiek is?

Zbeidy: ‘Als ze hiervoor nog niet zagen hoe fout de bezetting is, is dat een groot probleem. Israël schendt al veel langer Palestijnse mensenrechten. Dat ze in Europa en de Verenigde Staten nu pas geschokt reageren, komt door de verschuivende Overton Window. Wat vroeger gold als rechts, noemen we tegenwoordig gematigd. Israël was al heel radicaal, maar nu Israëlische ministers openlijk extremistisch zijn worden ze in het Westen wakker.

Daarnaast moeten we ons niet blindstaren op retoriek. Dat Israël in de laatste Gaza-oorlog meer dan veertienhonderd Palestijnen vermoordde vind ik veel kwalijker. Israël schendt al vijfenzeventig jaar de mensenrechten van Palestijnen. Ik vind het niet schokkend dat in deze context de extremisten sterker worden. Zij worden gesterkt door de sterke wij-zij-tegenstelling. En Israël weet ook heel lang dat het straffeloos zijn gang kan gaan.’

Malcontent: ‘Ja, het kan zo uitpakken, dat westerse landen zich kritischer zullen gaan opstellen straks tegenover Israël vanwege deze extremistische regering. Maar dat is toch koffiedik kijken. De Europese Unie en de VS waren verontwaardigd toen Ben-Gvir de Tempelberg bezocht, maar ze verbonden er geen consequenties aan. Misschien doen ze dat wel als Israël het heel bont maakt. Bij een explosie van geweld bijvoorbeeld, waarbij het voor de EU en de VS duidelijk is dat Israël hier verantwoordelijkheid voor draagt. De publieke opinie in het Westen is de afgelopen tien jaar meer anti-Israël geworden. Daar moeten regeringen meer rekening mee gaan houden.’

‘Dat Israël in Gaza meer dan veertienhonderd Palestijnen vermoordde is kwalijker dan de retoriek van deze regering’

Welk effect hadden de rapporten van Human Rights Watch en Amnesty International van 2021 en 2022 – Israël maakt zich schuldig aan apartheid – op het Nederlandse beleid? Is dat kritischer geworden?

Malcontent: ‘Ik denk dat die rapporten niet zo veel invloed gehad hebben. Maar ze houden de Tweede Kamer wel scherp. De Nederlandse regering is vorig jaar wel een beetje kritischer geworden. Denk aan het bezoek van minister van Buitenlandse Zaken Wopke Hoekstra aan de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al Haq, waar Israël zich boos over maakte.

Maar in het algemeen blijft de Nederlandse opstelling hetzelfde en wordt de status quo gehandhaafd. Dat is ook het beleid van de EU. De Palestijnse Autoriteit krijgt geld van Europa. Af en toe komt er kritiek op de Palestijnen, dat ze het geld wel goed moeten besteden, en af en toe is er kritiek op Israël. Maar het blijft bij woorden. Er volgen nooit daden. De EU en ook Nederland steunen met de mond de tweestatenoplossing, maar die oplossing is in de praktijk nog ver weg. ‘

Zbeidy: ‘De rapporten van HRW en Amnesty hebben weinig invloed op het Nederlandse buitenlandse beleid, vrees ik. Maar deze rapporten hebben zeker hun nut gehad, ook voor Nederland. Want het is nu acceptabeler geworden als je apartheid en Israël in één adem noemt. Activisten deden dit al langer, maar HRW en Amnesty onderbouwen deze vergelijking ook juridisch. Dit helpt ook, bijvoorbeeld via het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag, om juridische stappen tegen Israël te nemen.’

Wat kunnen activisten, mensenrechtenorganisaties, journalisten en academici doen om het Nederlandse beleid te beïnvloeden?

Malcontent: ‘Ik denk dat ze vooral hun werk moeten blijven voortzetten. De gouden tijden van de massademonstraties, denk aan de protesten in de jaren zeventig en tachtig tegen de kruisraketten, zijn voorbij. De oorlog in Oekraïne en ook Black Lives Matter brachten weinig demonstranten op de been. In deze tijd hebben rapporten van ngo’s, kritische berichtgeving in de media, en wat er op social media wordt gezegd veel meer effect. Je zag in 2021, tijdens de Gaza-oorlog van dat jaar, dat heel veel Nederlandse jongeren felle kritiek leverden op Israël via social media. Je ziet dat de standpunten verschuiven. De publieke opinie verandert.

Belangrijk is ook dat het beleid van deze Israëlische regering, maar ook van eerdere regeringen, een garantie is voor crises. En die crises dragen bij aan een veranderende stemming. En dat heeft uiteindelijk ook gevolgen voor het Nederlandse beleid.’

‘Palestijnen mogen niet boos zijn, niet schreeuwen’

Zbeidy: ‘Ik pleit er altijd voor om Israël in een mondiale context te zien. De regering Netanyahu past in een ontwikkeling waarin extreemrechts steeds sterker wordt. Denk aan Donald Trump in de VS, Jair Bolsonaro in Brazilië, Viktor Orban in Hongarije. En je moet ook naar de internationale wapenhandel kijken, en dat westerse landen hun macht misbruiken om de wereldwijde ongelijkheid in stand te houden. Het is een mondiale strijd tegen onderdrukking, tegen uitbuiting. Het Westen is medeplichtig aan de bezetting van Palestina door het beleid ten aanzien van Israël niet te wijzigen.

Het is daarnaast heel jammer dat de Palestijnen de sympathiekaart moeten voorleggen: ‘Wij zijn ook slachtoffer.’ Ze mogen niet boos zijn, niet schreeuwen, want dan zijn ze geen slachtoffer meer. In deze benadering zit een racistische ondertoon. Palestijnen zijn ‘de ander’. Daarom krijgen ze van het Westen niet dezelfde sympathie als bijvoorbeeld de Oekraïners. Oekraïners die tegen de Russen vechten worden door westerse media als helden beschreven, Palestijnse vrijheidsstrijders zijn daarentegen ‘terroristen’.’

 

 

 

Britse islamitische minister tegengehouden bij Al Aqsa Moskee

0

Tariq Ahmad, de Britse minister voor het Midden Oosten, mocht woensdag in Jeruzalem de Al Aqsa-moskee niet in. Hij moest dertig minuten wachten voordat Israëlische veiligheidstroepen hem toegang tot het complex verleenden.

De zogenoemde Waqf-raad, het door Jordanië geleide orgaan dat de Tempelberg beheert, noemt het tegenhouden van Ahmad bij ‘onacceptabel’. ‘Of hij nu kwam als minister of als moslim, hij had niet mogen worden tegengehouden.’

Ahmad bagatelliseerde het incident later en vertelde de BBC dat het oponthoud het gevolg was van ‘veiligheidscontroles, wat ze ook moesten doen’. De Israëlische politie en het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken willen geen commentaar geven op de kwestie.

Joden zien de Tempelberg als de historische locatie van de twee Joodse tempels. Het is daarmee de heiligste plek in het jodendom. Volgens de islam is dit eveneens de plek waar de profeet Mohammed met het paard Buraq zijn reis naar de hemel begon. Dat maakt Jeruzalem na Mekka en Medina de heiligste stad voor moslims.

De spanningen rond de Al Aqsa-moskee liepen onlangs weer op, mede vanwege het bezoek van de nieuwe, extreemrechtse minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir aan de Tempelberg. Moslims zien dit als een grove provocatie en ook het Israëlische opperrabbinaat keurt de actie af.