13.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 351

Aan het Marokkaanse team om de Nederlandse eer te redden

0

Wat een krankzinnig voetbalweekend. Oranje is uitgeschakeld en Marokko is, tot bijna ieders verbazing, door naar de halve finale van het WK in Qatar. Verdrietig voor de Hollandse leeuwen, maar o-zo-zoet voor de Leeuwen van de Atlas.

Het scheelde ‘maar’ twee gemiste penalty’s of Nederland zat nu ook in de halve finale. Dan hadden ‘we’ nu dubbele vreugde. Maar ik moet eerlijk zijn. Mijn vreugde voor Marokko is tien keer groter dan mijn verdriet voor Oranje.

Want niet iedereen in Nederland is blij met het succes van Marokko. Vreugde voor Marokko zou een teken zijn van ‘slechte integratie’, ‘multiculturele problemen’ en ‘dubbele loyaliteiten’. Zaken die Nederlanders van kleur wordt verweten door witte Nederlanders, in een mate die bij elke winst van Marokko exponentieel lijkt te stijgen. Een snelle check op de sociale media accounts van racistische figuren als Geert Wilders en Wierd Duk is genoeg.

Dus ja, natuurlijk ben ik meer voor het Marokko van mijn getto-broeders en -zusters dan voor Nederland. Allemaal sociologisch te verklaren vanuit een vicieuze cirkel van discriminatie, polarisatie en segregatie, die hier en daar uitmondt in baldadig kattenkwaad van etters in grote steden.

Spijtig voor Nederland, maar heerlijk voor Marokko: de beste voetballers van Nederland – Sofyan Amrabat en Hakim Ziyech – spelen voor het Marokkaanse team. Daarvoor mogen niet alleen Louis van Gaal en zijn assistent Danny Blind zich achter de oren krabben, maar heel Nederland, dat niet genoeg zijn best heeft gedaan om deze wereldsterren binnenboord te houden. Nederland kan nu niet genieten van een Oranje op volle sterkte en moet genoegen nemen met een incompleet team, zonder de Marokkaanse – en, in minder mate, Turkse – parels uit de getto’s van datzelfde Nederland.

De beste voetballers van Nederland – Amrabat en Ziyech – spelen voor Marokko

Maar goed, genoeg over Oranje. Oranje doet er niet meer toe. We zijn uitgeschakeld door Argentinië, dat zeer irritant gedrag vertoonde – inclusief de bejubelde godheid Messi. Eerlijk gezegd: ik heb die kleine, arrogante rat nooit gemogen. Wat een ongelooflijke malloot zijn hij en de Argentijnse keeper gebleken: geen greintje respect voor de uitgeschakelde tegenstander. Daarom, o ironie, wil ik nu nog veel meer dat Marokko kampioen wordt – het liefst in een finale tegen Argentinië. Want dan kunnen de beste spelers uit Nederland de eer van Nederland nog enigszins redden.

Hakim en Sofyan, ik richt me persoonlijk tot jullie. Marokko schrijft geschiedenis op dit moment. De hele wereld kijkt naar jullie. Als Turks-Nederlandse landgenoot wil ik jullie eraan herinneren dat een halve finale de gekste shit is. Turkije stond in 2002 in de halve finale tegenover Brazilië. We verloren toen jammerlijk met een puntertje van Ronaldo.

Jullie hebben de Portugese Ronaldo al verslagen en nu staan de Fransen op het menu. Ik weet: jullie hebben al zoveel gegeven en spelen met pijn. Maar ik geloof in jullie. Ik geloof in jullie boosheid en jullie tranen. Je speelt niet alleen voor Marokko. Je speelt voor heel Afrika en al je gediscrimineerde broeders in Nederland en Europa. Geef alles wat je hebt én alles wat je niet hebt – respect en gelijkwaardigheid vanuit bevooroordeelde witte journalisten, politici en burgers – in de strijd.

Wees het voorbeeld, ondanks alle onrechtvaardigheid. Maak ons trots als Marokkanen, Turken én Nederlanders. Een halve finale is mooi en ongekend. Maar als je de beker brengt, wordt je echt een levende legende.

Het ergste van de WK-rellen: het antisemitisme

0

Op een TikTok-livestream is te zien hoe een groepje jongens voor de bibliotheek bakstenen op de grond gooit. Zodat ze kleiner worden en er dus makkelijker mee te gooien is. Naar agenten, waarschijnlijk. Een vriend van de livestreamer vertelde eerder dat hij nog een pak halfvolle melk heeft en liet die zien. Later vertelde hij springend dat hij een ‘motormuis’ had geraakt.

Het is de derde keer op rij dat Marokko een WK-wedstrijd wint en een horde jongens en jongemannen de straat op gaat in verschillende grote steden. Zo dus ook in Den Haag, in de Schilderswijk, waar ik ben opgegroeid en tot afgelopen april woonde.

Aan het begin van de avond berichten verschillende media dat onder andere in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag wordt gefeest. Grappenmakers, denk ik, over de journalisten. Alsof het de vorige keren na een WK-wedstrijd niet ook zo ging, alsof het niet altijd zo gaat: eerst gezellig geroep, gejoel en gedans. Dan wordt het verkeer opgehouden en wordt vuurwerk afgestoken, daarna worden agenten bekogeld, verkeerspalen en auto’s vernield en zijzelf opjegaagd. Dat feesten is telkens het opwarmertje en dus onderdeel van de rellen.

Dan klinkt een doffe dreun, meteen daarna gerinkel. De livestreamer zegt: ‘Wollah, ze hebben die (sic) winkelraam gesloopt.’ Het is niet een winkelraam, maar het raam van de bibliotheek. De bieb waar ik als kind vaak kwam, omdat het op huppelafstand van mijn flatje en een veilig oord was. Op straat lag namelijk het gevaar voor het oprapen, dus vaak trok ik me terug tussen de boekenkasten en speelde ik reken- en taalspelletjes op de computer.

Het gaat veel vaker, vooral in de zomers, mis in de Schilderswijk. Om de zoveel tijd is de wijk opnieuw een podium voor tragedie. Zo werd in augustus 2020 dagen- en nachtenlang gereld. Zonder aanleiding. Misschien wel om de simpele reden dat elke samenleving zijn gespuis heeft. De gemeente Den Haag vroeg daarna een bureau te onderzoeken waar die rellen vandaan komen. Dat leidde tot het rapport ‘Het gebeurt: Over sociale onrust in de Schilderswijk’.

Dat onderzoek legt het vergrootglas op de wortels van het wel en wee in de wijk. Het is een gedetailleerd verslag van voor en na zonsondergang, beschrijft het welbevinden van een handjevol mensen die werken en/of actief zijn in de wijk en illustreert veel problematiek. Maar hoogstwaarschijnlijk zou een onderzoek naar de problemen van de wijk, zonder überhaupt een focus op de rellen, dezelfde uitkomsten opleveren.

Het bijzondere aan dat onderzoek: er zijn groeps-, straat- en een-op-eengesprekken gevoerd. Maar specifiek de jongens en mannen die die avonden en nachten relden, zijn niet gesproken. Ironisch, want nota bene die onderzoekers schrijven, op basis van wetenschappelijke literatuur: ‘Politici verdiepen zich liever niet in de achtergronden van de onrust en ongeregeldheden en zodoende evenmin in de onderwerpen die deze jongeren aankaarten en belangrijk vinden.’

De onderzoekers hadden bijvoorbeeld strafzittingen kunnen bezoeken en zo proberen te achterhalen wat de motieven van die rellers waren. Of ze hadden kunnen trachten de identiteit van sommigen op te sporen om hen te interviewen. Want alleen die jongens en mannen kunnen antwoord geven op de vraag waarom zij die avonden en nachten daar stonden.

De reden dat jongeren telkens rellen is mij dus onbekend. Gebrek aan moraal: waarschijnlijk. Geen eigenaarschap voor de buurt: ook, vermoed ik. Slechte sociaaleconomische positie: wellicht. Hooliganisme, deze keren: gegarandeerd.

Wat de reden ook mag zijn: dat de wijk en nu dus zelfs haar bibliotheek vernield wordt en de rust van bewoners opnieuw wordt verstoord, alsof het een normale zaak is, is niet eens het ergste. Het is het antisemitisme dat mij het meest pijn doet.

‘Kankerjood’, schreeuwt iemand; het is de zoveelste keer

De livestreamer roept zijn vriend en rent weg van de bibliotheek. De politie komt eraan. ‘Kankerjood’, schreeuwt iemand; het is de zoveelste keer. ‘Joden’, brult een ander. En ze rennen en giechelen harder.

Vroeger als we door de wijk slenterden en ik ergens aan de buitenkant bungelde, murmelde een van mijn matties al ‘joden’ als hij agenten zag. Misschien weten die hooliganjongens niet eens dat het antisemitisch is, maar dat is nog erger. Het antisemitisme is gewoon en gemeengoed, ook al wordt het in de samenleving vrijwel nooit aangekaart en benoemd. En voor antisemitisme is nooit een reden.

Roep binnen Turkse coalitie om verbod op geslachtsveranderende operaties

0

De uiterst rechtse partij MHP, coalitiepartner van Erdogans AKP, is bezig met een wet die geslachtsveranderende operaties verbiedt. Dit mag dan enkel nog als het ‘medisch noodzakelijk’ is.

Het voorstel past in een trend van groeiende weerstand bij AKP en MHP tegen wat zij de ‘LHBT-ideologie’ noemen, volgens hen een importproduct uit het Westen. Op Twitter zegt partijvoorzitter Feti Yildizi dat ‘Familie het fundament is van de Turkse samenleving’. Ook wil de MHP zwaardere straffen voor kindermisbruikers en, net als de AKP, een verbod op ‘LHBT-propaganda’.

Homoseksualiteit is niet strafbaar in Turkije. Wel wordt het praktiseren ervan door delen van de samenleving, waaronder de AKP, afgekeurd. De jaarlijkse Gaypride is al bijna tien jaar verboden in Turkije, onder het mom van veiligheidsmaatregelen.

Ook maakte de Turkse overheid bekend dat de subsidie voor de Turkse queerfilm Burning Days terug gaat vorderen. Het ministerie geeft als reden een ‘scenarioverandering’. In de film is een homoseksuele relatie te zien.

‘Media benadrukken identiteit politici die geen witte mannen zijn’

0

Nederlandse media benadrukken structureel de identiteit van parlementariërs die geen witte mannen zijn, zo blijkt uit onderzoek door de Universiteit van Amsterdam.

Politicologen Zahra Runderkamp, Daphne van der Plas, Anne Louise Schotel en Liza Mügge analyseerden voor hun paper bijna drieduizend Nederlandse krantenartikelen uit de periode 1994-2012.

Vrouwen worden vaak beschreven met hun gender, terwijl dat voor mannen niet geldt. Ook worden Kamerleden met hun migratieachtergrond in die termen beschreven, terwijl bij ‘autochtone’ Kamerleden de etnische achtergrond niet wordt vermeldt. Ook wordt bij islamitische Kamerleden hun religie vaak genoemd.

Als het gaat over witte mannen, dan worden deze Kamerleden het vaakst beschreven vanuit hun ideologie, bijvoorbeeld als om sociaaldemocratisch of liberaal.

In een stuk op politicologenblog Stuk Rood Vlees betogen de vier UvA-wetenschappers dat de media meer moeten letten op hun taalgebruik.

‘We zeggen nooit ‘mannelijke minister’ – waarom dan wel ‘vrouwelijke minister’? En waarom over iemand zeggen dat hij of zij een ‘migrant’ is als het gaat om een inhoudelijk Kamerdebat? Het overmatig benoemen van identiteiten kan al snel leiden tot stereotypering. Identiteiten die vaak worden opgemerkt – zoals gender of migratieachtergrond – zijn ook echt niet meer zo nieuw. Tijd om te stoppen ze te benadrukken en de groeiende diversiteit van de Tweede Kamer te omarmen.’

‘Iran wil bankrekeningen bevriezen van vrouwen die geen hijab dragen’

0

Iran zoekt nieuwe manieren om vrouwen te controleren op het dragen van de hijab. De regering zegt geen ‘hijab-politie’ meer in te willen zetten – iets dat sceptici al niet geloven -, maar gebruikt mogelijk straks een nieuw instrument om de hijab af te dwingen: bevriezing van bankrekeningen.

De maatregel werd aangekondigd door Hossein Jalali, lid van de culturele commissie van het Iraanse parlement. ‘De hijabs zullen over een week of twee weer op het hoofd van de vrouwen zitten’, aldus een zelfverzekerde Jalali.

Het idee is om vrouwen die hun hijab niet of ‘verkeerd’ dragen een waarschuwing te sturen in de vorm van een tekstbericht. Als vrouwen na drie waarschuwingen niet luisteren, wordt hun bankrekeningen bevroren. Dit betekent dat ze niet meer bij hun geld kunnen.

In Iran zijn sinds de dood in september van de 22-jarige Mahsa Amini, die overleed na vermoedelijke mishandeling door de zedenpolitie, aanhoudende protesten. Daarbij zijn honderden doden en duizenden gewonden gevallen.

Biculturele Nederlanders over het WK: ‘Marokko heeft bij mij streepje voor’

0

Het WK voetbal in Qatar heeft voor hevige discussie gezorgd. Maar inmiddels halen voetbalfanaten als vanouds plezier uit het WK. ‘Wanneer speelt Turkije nou?’, plagen Marokkaanse Nederlanders hun landgenoten van Turkse afkomst. We vroegen biculturele volgers wat hen nog meer opviel dit tijdens WK – en dan vooral in politieke zin.

‘Hoe dichter Oranje bij de finale komt, hoe minder het belang van de levens van de slachtoffers’, zegt Guilly Koster (67, Amsterdam), hintend naar de overleden gastarbeiders die de stadions bouwden. ‘Oftewel, 1-0 is belangrijker dan 6.500 [doden].’ Volgens deze Surinaams-Nederlandse acteur, auteur en tv-presentator is de Nederlandse kritiek op het WK opportunistisch. ‘Wanneer het uitkomt, zijn we kritisch en wanneer het niet uitkomt, zijn we dat niet. Daarom neem ik het niet zo nauw met de excuses van de regering voor het Nederlandse slavernijverleden…’

De Turks-Nederlandse Salih Türker (41, Amsterdam) viel iets anders op. Hij meldt dat een Turkse voetbalcommentator in de rust van Marokko-Canada werd gewisseld nadat die na een vroeg doelpunt van Hakim Ziyech de naam van de Turkse oud-topspits Hakan Sükür liet vallen, de maker van het vroegste WK-doelpunt ooit (na 11 seconden, in 2002). Sükür is in Turkije omstreden vanwege zijn banden met de verboden Gülenbeweging. Türker: ‘Hieruit blijkt dat het WK toch indruk maakt in Turkije, ondanks het feit dat ze niet meespelen.’

De Marokkaans-Nederlandse religiewetenschapper Sakina Loukili (32, Lelystad) noemt de meme die rondgaat op social media waarin Geert Wilders zogenaamd een doelpunt van Marokko afkeurt als VAR-scheidsrechter. Wilders besteedde zelf een tweet aan de meme en dat werd door veel Marokkaanse Nederlanders gedeeld op sociale media. Loukili heeft hier een dubbel gevoel over, omdat een ‘hater en racist’ als Wilders wordt ‘gelegitimeerd’ via zulke grappen over en weer. ‘Aan de andere kant is humor een manier om systemisch racisme te verwerken of er enigszins mee om te gaan.’

Het land dat het meest uitgesproken politieke mensenrechtenstatement maakte, was Duitsland: die Mannschaft deed bij de teamfoto voorafgaand aan de wedstrijd gezamenlijk de hand voor de mond. Het leedvermaak in de Arabische wereld was dan ook groot toen Duitsland al in de groepsfase werd uitgeschakeld.

Loukili: ‘Daar is dan weer veel lol over. Natuurlijk is het geen probleem om een punt te maken over de mensenrechtensituatie in Qatar. Maar het gevoel heerst sterk onder Marokkaanse Nederlanders dat die in het bijzonder wordt opgevoerd omdat het hier gaat over een islamitisch land. En dat levert dan weer het verwijt op van hypocrisie.’

De Engelse Nederlander Steen Bentall (52, Leiden) van The Hague Peace Projects, een vredesorganisatie voor minderheden in Nederland, is op een andere manier kritisch. Hij vindt het ‘fascinerend’ dat Nederland de OneLove-armband niet omdeed, puur omdat de FIFA met gele kaarten dreigde.

‘Toen de druk werd opgevoerd, capituleerden de Nederlanders snel. Nederland is in dit opzicht laf. Schrijnend hoe weinig Nederland zich uiteindelijk officieel bekommert om de mensenrechtensituatie in Qatar. Met zoveel andere landen die zich inspannen om verklaringen af te leggen, worden we geconfronteerd met de eenzijdige Nederlandse professionaliteit van Louis van Gaal. Die zegt: ‘We hebben de politiek achter ons gelaten.’ Hij laat alle Nederlanders weten dat succesvolle idolen in dit land zich over mensenrechtenkwesties heen zetten, dat zulke ‘linkse zaken’ je succes of business niet mogen bedreigen.’

‘Hoe dichter Oranje bij de finale komt, hoe minder het belang van de levens van de slachtoffers’

Bentall vindt dat de Engelse voetbalbond FA dit beter doet. De Engelse voetbalploeg gaat op één knie voor het begin van hun wedstrijden, als gebaar tegen racisme. ‘Zij lijken tenminste actief racisme en discriminatie in het Engelse voetbal te bestrijden en lopen daarin lichtjaren vooruit op de KNVB. Ik vond het Duitse initiatief met de handen voor de mond ook goed bedacht en een krachtig statement.’

Het gebrek aan een ‘betekenisvolle boodschap’ van de Nederlanders is zorgwekkend, vindt Bentall. ‘Het suggereert dat succesvol of professioneel zijn in Nederland betekent dat menselijkheid geen prioriteit heeft. Dat is een klap in het gezicht van de slachtoffers van mensenrechtenschendingen en een sterke impliciete boodschap aan allen die hun Nederlandse voetbalidolen en helden navolgen.’

De Marokkaans-Nederlandse ontwerper Adam Kharkhach (32, Amsterdam) vindt dat er naar zijn gevoel ‘genoeg’ qua politiek over het WK is gezegd. ‘Ik geef het niet veel aandacht. Gewoon lekker het WK kijken en het daarop houden’.

Kharhach is voor Marokko én voor Nederland. Mochten beide teams het tegen elkaar opnemen tijdens de finale, dan ‘zal dat wel de raarste wedstrijd zijn die ik ooit zal kijken’. ‘Bij elke goal moet ik dan wel juichen. Ik hoop dat ze niet tegen elkaar gaan spelen, maar ergens ook weer wel: want de enige manier dat ze tegen elkaar moeten, zal de finale moeten zijn. En ja, dan is het sowieso een feest. Hier of daar in Marokko. Maakt niet uit waar.’

Loukili steunt ook beide landen. ‘Natuurlijk heeft Marokko een speciale plaats in mijn hart. En dat is denk ik ook waarom er zoveel jongeren voor Marokko kiezen. Ze worden gewoon geaccepteerd als Marokkaan. En in Nederland ligt die acceptatie minder voor de hand. Ik vind Oranje natuurlijk ook heel goed en leuk. Ook omdat hun diversiteit een grote kracht is.’

Maar als ze toch een keuze moet maken, dan heeft Marokko een streepje voor. ‘Al wil dat dus niet zeggen dat ik tegen Oranje ben: alleen maar dat beide teams op een andere manier betekenisvol zijn.’

Duitsland wil einde aan buitenlandse imams

0

De Duitse regering zet in op het verminderen van het aantal imams uit landen zoals Turkije. Dit zei de Duitse sociaaldemocratische minister Nancy Faeser (Binnenlandse Zaken) gisteren op een islamconferentie in Duitsland.

Faeser (foto) wil ‘geleidelijk de detachering van imams door staten naar Duitsland verminderen, met als doel er een einde aan te maken’ en zegt al contact hierover te hebben met Turkije.

Duitsland maakt zich zorgen over de negenhonderd moskeeën die gelieerd zijn aan de Turkse staat. De imams worden in Turkije benoemt en vervolgens richting Duitsland gezonden. De Turkse staat betaalt de salarissen van deze imams. Een deel hiervan zou Turkse Duitsers bespioneren en banden hebben met de islamistische Moslimbroederschap.

Duitstalige imams, die ook bekend zijn met het leven in Duitsland, zijn ook in het belang van de gemeenschappen, zei Faeser. Daarvoor zijn ook eigen imams nodig. Het opleiden daarvan werd al ingezet onder de vorige regering.

De Duitse regering wil ook meer maatregelen nemen tegen moslimhaat. Er komt een groot federaal onderzoek aan, belooft de minister. Volgens haar worden moslims ‘dubbel’ gediscrimineerd. ‘Moslims hebben te maken met vijandigheid en afwijzing door hun geloof, maar ook omdat ze een immigratieachtergrond hebben.’

In Duitsland groeit het aantal voorvallen moslimhaat. In 2021 waren en 662 haatmisdrijven tegen moslims en zijn er 46 moskeeën aangevallen, waarbij zeventien mensen een verwonding opliepen.

Marokkaanse jet landt ‘per ongeluk’ in Spanje, passagiers illegaal het land in

0

Gisteren landde een vliegtuig uit Marokko ‘per ongeluk’ in Barcelona, waarna 28 passagiers illegaal Spanje probeerden binnen te komen. Dit meldt de Arabische zender al Jazeera.

Veertien mensen wisten voorlopig te ontglippen aan de autoriteiten. Eveneens veertien zijn al snel gearresteerd, waaronder een zwangere vrouw. Zij deed alsof haar vliezen waren gebroken, wat leidde tot een noodlanding op vliegveld El Prat.

Van de veertien zijn er vijf op hetzelfde vliegtuig naar Istanbul gezet, waar de vlucht van Casablanca naartoe ging. Negen personen worden naar Marokko gedeporteerd.

De zwangere vrouw werd meteen naar het ziekenhuis gebracht, maar ze bleek niet aan het bevallen te zijn.

Vorig jaar oktober landde een vliegtuig uit Marokko ‘per ongeluk’ op het eiland Mallorca. 24 mensen probeerden toen illegaal Spanje binnen te komen. Twaalf werden gearresteerd, de rest ontsnapte aan de autoriteiten.

TIME: ‘Iraanse vrouwen zijn de helden van 2022’

0

Het gerenommeerde Amerikaanse tijdschrift TIME Magazine heeft de protesterende Iraanse vrouwen tot de ‘helden van het jaar’ gekozen.

‘De beweging die ze leiden is geschoold, liberaal, seculier, opgezet voor hogere verwachtingen en wanhopig op zoek voor normaliteit: (internationaal) reizen voor scholing, normale banen, de rechtsstaat, toegang tot een Apple-winkel, een betekenisvolle rol in politiek en de vrijheid om wat dan ook te zeggen en te dragen.’

De protesten in Iran begonnen in september na de dood van de Iraanse-Koerdische Mahsa Amini (22) die haar hoofddoek niet goed zou hebben gedragen; zij overleed na vermoedelijke mishandeling door de zedenpolitie.

Sociale media zijn toen overspoeld met duizenden video’s van de protesten, die gewelddadig worden onderdrukt en waarbij al honderden Iraniërs zijn omgekomen. ‘Vrouw, leven, vrijheid’ is de slogan geworden van de demonstranten.

‘Persoon van het jaar’ is volgens TIME de Oekraïense president Volodymyr Zelenski, die nu al bijna tien maanden kranig verzet biedt tegen de binnengevallen Russen.

Clarice Gargard pleit in Luther King-lezing voor zelfreflectie bij ‘woke’

0

Op de Haagse Hogeschool hield journalist Clarice Gargard gisteren de jaarlijkse Martin Luther King-lezing. Ze brak een lans voor burgerlijke ongehoorzaamheid en ‘woke’ – ‘Als je bang bent voor verandering, dan ben je ook bang voor woke’ -, maar benoemde ook de ‘donkere kant van de strijd voor rechtvaardigheid’.

De linkerflank mag volgens Gargard wat voorzichter zijn met het ‘cancelen’ van mensen en de zogenoemde ‘call-out culture’, waarbij mensen moreel worden aangesproken op ‘foute’ uitlatingen.

‘Soms worden mensen te hard afgestraft. Dit moeten we afleren. We moeten ons niet laten leiden door een rigide zelfrechtvaardigheid.’

Gargard is een belangrijke stem in het racisme- en discriminatiedebat. Deze discussie moet volgens haar niet draaien om wie zich het braafst aan nieuwe morele en taalregels houdt, maar om liefde. ‘Er is genezing nodig. Dat is onderdeel van het omgaan met pijn. We hebben liefde nodig. Er moet plaats zijn voor vergeving.’

Ze betoonde ook solidariteit met diverse protestbewegingen tegen racisme en moslimhaat, evenals met de klimaatactivisten van Extinction Rebellion en de burgers in Oekraïne en Iran. Revolutie is niet één gebeurtenis, maar een proces, aldus Gargard. Ze wil vechten tegen het ‘systeem’, dat ‘kapitalistisch’, ‘patriarchaal’ en ‘racistisch’ is.

Dave Ensberg-Kleijkers, voorzitter van deze lezing, staat achter de ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ van Afriyies organisatie Kick Out Zwarte Piet, benadrukte hij gisteren: ‘We’ve got your back.’

Ensberg-Kleijkers gaf als voorzitter van discriminatiewaakhond Art. 1 geen steun aan activisten Jerry Afriyie en Quinsy Gario nadat die in 2011 hardhandig werden gearresteerd bij een protest tegen Zwarte Piet. Vorig jaar schreef Ensberg-Kleijkers op de Kanttekening dat hij fout zat. Afriyie waardeerde deze ontboezeming zeer, tweette de activist.