23.8 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 387

Turkse oppositiepolitica: Erdogan wist maand tevoren al van couppoging

0

Een Turkse oppositiepolitica beweert dat de Turkse president Erdogan al een maand van tevoren wist van de couppoging tegen hem in 2016.

‘Op 11 juni was Erdogan al op de hoogte dat er een coup zou plaatsvinden via Sirin Ünal (een parlementariër van Erdogans regeringspartij AKP, red.)’, zei politicus Nihal Olcok over de coup van 15 juli 2016 in een uitzending van het seculiere oppositiekanaal Halk TV.

‘Waarom sloot Erdogan zijn oren hiervoor? (…) Op wie vertrouwde je (Erdogan, red.)?’

‘Is dit een grap, ofzo?’, vroeg Olcok zich verder af over de geloofwaardigheid van de coup. ‘Wie kan een coup plegen tegen een regering die al twaalf jaar aan de macht zat?’

‘Diegenen die voordeel ondervinden van een crisis, zijn diegenen die de crisis hebben veroorzaakt, dus we kijken naar hem als verantwoordelijke’, aldus Olcok, die zegt dat ze Erdogan ‘op een dag’ tot verantwoording zal roepen. ‘Voor de ogen van de hele natie of wanneer hij als vluchteling vastzit aan de Griekse of Bulgaarse grens’.

Olcok is lid van de Toekomstpartij, een nieuwe partij die is opgericht door ex-premier en AKP-afvallige Ahmet Davutoglu. Ze verloor haar Erdogan-gezinde man en zoon tijdens de mislukte coupnacht, toen ze tegenover de militairen stonden op de Bosporusbrug in Istanbul.

Tijdens de coup vielen er nog 249 andere doden en duizenden gewonden. Daarna begon een klopjacht in Turkije op vermeende leden van de Gülenbeweging, die door Erdogan ervan beticht wordt achter de coup te zitten. Er werden duizenden zuiveringen in het leger, het ambtenarenapparaat en het onderwijs doorgevoerd. Bijna 130.000 mensen verloren hun baan, 30.000 militairen werden uit het leger gezet en tienduizenden belandden in de cel.

Sommigen, waaronder de Noorse documentairemaker Jørgen Lorentzen, beweren dat Erdogans coupnarratief niet klopt. Erdogan wist sowieso al van tevoren dat een coup op handen was, en misschien zat hij er zelf wel helemaal achter, aldus Lorentzen.

VK: ‘Sunak dumpt plannen Truss voor ambassade in Jeruzalem’

0

De nieuwe Britse premier Rishi Sunak heeft plannen om de ambassade in Israël van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsten in de ban gedaan. Dat meldt nieuwswebsite Middle East Eye.

Zijn voorganger Liz Truss zou dit graag hebben gewild. De Britse regering had al een stukje grond in West-Jeruzalem, stelde Middle East Eye vorige maand nog. Maar volgens een regeringswoordvoerder zijn er ‘op dit moment’ geen plannen voor zo’n verhuizing.

Ook de nieuwe buitenlandminister James Cleverley, die door Truss in haar laatste dagen als minister was aangesteld, is volgens Middle East Eye tegen een verhuizing naar Jeruzalem.

De Palestijnse ambassadeur in Londen reageert positief, maar zegt ook: ‘De vraag over de locatie van de Britse ambassade had überhaupt nooit gesteld mogen worden.’

Een verhuizing naar Jeruzalem is volgens Palestijnen en andere critici in tegenspraak met het officiële standpunt van de Britten dat ‘geen enkele staat soevereiniteit heeft over Jeruzalem’.

Tevens zou de verhuizing van de ambassade een stilzwijgende erkenning zijn van de – volgens het internationaal recht illegale – annexatie van Oost-Jeruzalem door Israël.

De meeste landen hebben hun ambassade in Tel Aviv staan, omdat ze de bezetting van Oost-Jeruzalem niet erkennen. Toen toenmalig president Donald Trump in 2017 besloot om de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen, zorgde

Studie: minderheid Marokkanen noemt anti-zwart racisme een probleem

0

Een minderheid van de Marokkanen (43 procent) vindt racisme tegen van zwarte mensen een probleem. Dat blijkt uit een onderzoek door The Arab Barometer.

Er wonen meer dan 700.000 migranten in Marokko, die afkomstig zijn uit landen ten zuiden van de Sahara. Velen van hen hopen naar Europa te vluchten, maar lang niet iedereen maakt de oversteek. Deze migranten worden gediscrimineerd.

‘Eigenlijk heeft iedereen dezelfde ervaring: er wordt niet naar hen omgekeken. Er is een stilzwijgend superioriteitsdenken onder Marokkanen en dat is diep verankerd in het dagelijks leven’, zei Wouter IJzerman, correspondent voor Morocco World News, in 2020 tegen de Kanttekening.

Dat jaar leidde de dood van de Afro-Amerikaan George Floyd tot een golf aan protesten tegen politiegeweld en racisme. Mensen over de hele wereld gingen de straat op, maar niet in Marokko. En dat is niet omdat daar geen racisme is.

Eerder dit jaar werd beweerd dat een dertienjarig Marokkaans meisje was meegenomen door een groep zwarte mannen. Haar verhaal leidde tot een explosie van anti-zwart racisme op Marokkaanse social media.

Koningspaar heeft ‘leuk contact’ met Oekraïense vluchtelingen in Nederland

0

Koning Willem-Alexander en Maxima bezoeken geregeld de Oekraïense vluchtelingen die gevestigd zijn in kasteel Het Oude Loo in Apeldoorn. Dat meldt de glossy Vorsten, dat het paar gisteren sprak na een bezoek aan Griekenland.

Het koningspaar vindt het ‘heel leuk en interessant’ om te zien hoe Oekraïense vluchtelingen ‘een fantastische community hebben gesticht in Het Oude Loo’.

Willem-Alexander zou al een paar keer bij de vluchtelingen langs te zijn geweest en ‘goed contact’ met ze hebben gehad. ‘Het gaat ze heel goed af. Sommigen zijn alweer doorgereisd naar andere adressen, anderen zijn terug naar Oekraïne. Maar het fantastische is dat ze eigenlijk allemaal een baan hebben gevonden’, aldus Willem-Alexander.

‘Ze onderhouden zichzelf helemaal in dat ecosysteem daar, vervolgt de koning. “’Ze werken en maken zelf schoon. We hoeven ze nergens bij te ondersteunen. Het is een fantastische community geworden. Het is echt heel leuk en interessant om te zien.’

‘Op een gegeven moment moeten ze natuurlijk wel overgaan naar een permanente woning”, aldus vorstin Maxima. ‘Maar heel veel willen gewoon terug naar Oekraïne, als ze kunnen. Daar zitten ze nu aan te denken. Een paar vrouwen hebben een man aan het front, dat is voor hen wat moeilijker. Dus het verschilt per familie.’

Tijdens het Griekse staatsbezoek bezocht het koningspaar ook meerdere groepen niet-Oekraïense vluchtelingen. Of het koningspaar in Nederland ook ‘leuk contact’ heeft met niet-Oekraïense vluchtelingen is niet bekend. Wel bezocht Willem-Alexander in augustus dit jaar en in 2016 een asielzoekerscentrum.

Nederlandse journalisten roepen op tot solidariteit met Iraanse collega’s

0

Tientallen Nederlandse journalisten, fotografen en andere mediamakers roepen hun collega’s op om solidariteit te betonen met hun beroepsgroep in Iran, waar vervolging en censuur van journalisten aan de orde van de dag is.

Het gaat in het bijzonder om de twee Iraanse journalisten Niloufar Hamedi and Elahe Mohammadi, die de gewelddadige dood van de 22-jarige Mahsa Amini (foto) naar buiten brachten. Het bleek de lont in het kruidvat; de anti-overheidsprotesten die hierna ontstonden, houden tot op de dag van vandaag aan.

Als snel na hun berichtgeving belandden beide journalisten in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran, waar gevangenen worden gemarteld en vermoord. Er zitten hier 46 journalisten vast. Voor beide dreigt de doodstraf boven, want ze worden ervan beticht CIA-spionnen te zijn.

Ondertekenaars van de oproep zijn onder meer Fadime Demir (de Telegraaf), Youssra Oulad Messaoud (NOS Jeugdjournaal), Emine Ugur (Trouw), Brenda Stoter Boscolo (AD), Rasit Elibol (de Groene Amsterdammer), Kim van Keken (Vrij Nederland), Tim Hofman (BNNVARA), Hassan Bahara (de Volkskrant) en Tayfun Balcik (de Kanttekening).

De ondertekenaars vinden de censuur en vervolging van journalisten in Iran onacceptabel. Ze roepen hun collega’s op solidair te zijn met Hamedi and Mohammadi en zich uit te spreken tegen de straffeloosheid waarmee Iran journalisten vervolgt.

Ook moet de Nederlandse overheid Iraans-Nederlandse journalisten bescherming bieden tegen de ‘lange arm van Teheran’, vinden zij.

Zege Lula redt Braziliaanse democratie, maar gevaar nog niet geweken

0

Brazilië is door het oog van de naald gekropen. Het had maar weinig gescheeld of de autoritaire leider Jair Bolsonaro – die fascistische kenmerken vertoonde, de militaire dictatuur prees en systematisch bezig is geweest de rechtsstaat te ondermijnen – had nog vier jaren vrij spel gekregen. Met alle gevolgen van dien voor de Braziliaanse democratie en Latijns-Amerika. De linkse kandidaat Lula wist op het nippertje te winnen. Hij kreeg 51 procent van de stemmen.

In de straten van Rio de Janeiro en Sao Paulo, waar ik de afgelopen weken verkeerde, was aan alles te merken dat de verkiezingen eraan kwamen. Overal waren bijeenkomsten en demonstraties van Lula-aanhangers in de straten. Er heerste een heuse verkiezingskoorts. Brazilië is extreem verdeeld. Lula-aanhangers moeten helemaal niks van Bolsonaro-aanhangers hebben en vice versa.

Dat de uitslag zo close zou worden, hadden weinigen voorspeld. De meeste opiniepeilers verwachtten dat Lula al tijdens de eerste ronde Bolsonaro zou verslaan. Maar de steun voor Bolsonaro bleek groter dan gedacht, en vermoedelijk werd deze ernstig onderschat door veel onderzoekers.

Ook de Braziliaanse democratie onderschatte Bolsonaro. De Braziliaanse Trump was bezig om zijn eigen familieclan baantjes te geven op invloedrijke plekken in het staatsapparaat. De rechtsstaat, waarmee hij continu in de clinch lag, heeft hij op allerlei manieren geprobeerd te ondermijnen. Het leger, waar hij zelf uit is voortgekomen, kreeg een centrale positie in zijn regering. Voor een land met een dictatoriaal en militaristisch verleden was dit allesbehalve een goede ontwikkeling.

De overwinning van Lula heeft er voor gezorgd dat democratisch Brazilië opgelucht adem kan halen. Maar voor veel Brazilianen was de toekomst van de democratie helemaal geen thema. Ook zien we dat grote delen van Brazilië langs traditionele lijnen hebben gestemd. Het armere noordoosten van het land stemde op Lula, het rijkere zuiden op Bolsonaro. Sociaaleconomische thema’s waren ook bij deze verkiezingen weer erg bepalend.

Lula erft een land dat tot op het bot is verdeeld. De ene helft ziet hem als een held en heeft torenhoge verwachtingen, de andere helft ziet hem als dief die de welvaart komt stelen. Lula staat bovendien voor zeer een moeilijke opgave. Bolsonaro heeft namelijk een flinke staatsschuld achtergelaten, de voedsel- en energieprijzen zijn ook in Brazilië enorm omhoog geschoten en de armoede is daardoor in korte tijd flink toegenomen. Er is dus weinig geld voor de linkse Lula om uit te geven, iets wat hij wel had beloofd. Tel daarbij op dat ook het Braziliaanse parlement sterk verdeeld is en Lula zeker niet op een meerderheid kan rekenen en je kunt voorspellen dat dit voor hem moeilijke jaren zullen worden.

Lula erft een land dat tot op het bot is verdeeld

Wat Bolsonaro nu gaat doen is onzeker. Hij zou de komende jaren à la Trump campagne kunnen voeren tegen Lula, hopen dat diens presidentschap een mislukking wordt en hij over vier jaar terug kan keren. De verwachting is echter dat de corruptieonderzoeken zich de komende tijd op Bolsonaro zullen richten.

Met Bolsonaro’s nederlaag kan de Braziliaanse democratie voorlopig weer adem halen, maar het gevaar is zeker nog niet geweken. Voor democraten is het te hopen dat Lula erin slaagt om de Braziliaanse economie weer enigszins op de rails te krijgen en de mensen vooruitgang te bieden. En dat ondertussen rechts Brazilië weer het democratische pad gaat bewandelen, en de schaduw van radicaal-rechts, Bolsonaro en de militaire dictatuur van zich af weet te schudden.

Bolsonaro is nog lang niet echt verslagen

0

Het was geenszins de landslide of walk over die de opiniepeilers een paar maanden geleden nog voorspelden, maar een narrow escape: de zege van Lula bij de presidentsverkiezingen in Brazilië afgelopen zondag. Een angstwekkend smalle marge van nog geen 2 procent. Het land is volkomen verdeeld, zo luidde daarna de toch wat obligate analyse. Alsof dat bij 60 tegen 40 niet óók het geval zou zijn.

Hoe dan ook: net als in 2020 de grote Amerikaanse aanhang van Trump, vindt kennelijk de helft van de Braziliaanse kiezers het uiteindelijk geen punt om te stemmen op een president die stelselmatig de uitgangspunten van democratie en rechtstaat poogt te ondermijnen.

Op een president die, net als Trump, bij voorbaat roept dat hij een nederlaag niet zal accepteren, omdat die alleen maar op verkiezingsfraude kan berusten.

Op een president die, net als Trump, openlijk koketteert met autocraten, en in dit geval ook nog eens de militaire dictatuur verheerlijkt die zijn land een kwart eeuw heeft geterroriseerd.

Op een president die, net als Trump, in amper verkapte termen zijn aanhang heeft opgeroepen om zo’n eventuele nederlaag niet te pikken en die desnoods met geweld te keren.

Ook in Brazilië zal het er, net als bij Trump, nu op aankomen, in hoeverre de bondgenoten en partijgenoten van Bolsanaro hem in toom willen houden en dan ook weten te houden. In de VS gelooft twee derde van de Republikeinse kiezers, opgehitst door Trump en de ultrarechtse complotpers, dat de verkiezingen ‘gestolen’ zijn, wat inmiddels tot een moordaanslag op de man van parlementsvoorzitter Nancy Pelosi heeft geleid.

Een herverkiezing van Bolsonaro had, net als in het geval van Trump de Amerikaanse, de al gehavende Braziliaanse democratie nog veel verder beschadigd. Ook inhoudelijk is er reden voor een zucht van verlichting. Men hoeft slechts te denken aan de stelselmatige schending van de rechten van de inheemse bevolking – opnieuw vergelijkbaar met die door Trump – die aan de economische belangen van een kleine multimiljonairskliek worden opgeofferd, bovendien met rampzalige ecologische gevolgen voor het Amazonegebied.

Klimaatontkenning: daarin vonden Trump en Bolsonaro elkaar om die reden ook – en ofschoon de gevolgen van de klimaatverandering steeds heviger zijn, blijft hun aanhang de kop in het zand steken. Corona: ook dat was iets wat beiden niet serieus namen – met desastreuze gevolgen.

Een zucht van verlichting is daarom nu inderdaad op zijn plaats, maar wel slechts een kortstondige. Neem de onzekerheid over hoe Brazilië zich onder Lula’s leiding zal opstellen inzake Poetins agressieoorlog tegen Oekraïne. Eerder legde Lula de schuld deels bij het Westen, waarbij vast ook in heel links Latijns-Amerika heersende anti-Amerikaanse sentimenten een rol spelen. Op zich begrijpelijke sentimenten, gezien de rol van Washington in het wat verdere verleden bij de totstandkoming en/of instandhouding van een aantal bloedige dictaturen, waaronder de Argentijnse van de vader van de huidige Nederlandse koningin.

Tijdens zijn eerste regeerperiode (2003-2011) was Lula een van de drijvende krachten achter de samenwerking van de zogeheten BRICS-landen – Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika – als tegenhanger van het Amerikaans-Europese blok. Poetin en Xi kent Lula uit die tijd. Die opereerden toen beiden nog veel minder dictatoriaal, terwijl ook in India nog niet de autocraat Modi het presidentschap had gepakt.

De vraag is, in hoeverre dat voor de (sociaal-)democraat Lula toch reden is om nu meer op distantie te gaan, niet alleen met het oog op de externe Russische agressie, maar ook op de interne onderdrukking van minderheden – toch een belangrijke electorale steunpilaar voor Lula in eigen land – in China en India.

Net als Trump heeft Bolsonaro zeer geprofiteerd van de ‘culture war’

Maar er is nog een tweede reden waarom die zucht van verlichting slechts kortstondig kan zijn. Net als Trump heeft Bolsonaro zeer geprofiteerd van de zogenoemde culture war. Deze cultuuroorlog doet, aangewakkerd door radicale christenen, ook veel armeren voor beide populisten kiezen, ofschoon hun asociale politiek hen alleen maar verder in armoede dompelt.

Hoewel beiden zelf God noch gebod kennen, hebben zij zich door fanatieke fundamentalisten op cruciale posten te benoemen – soms vrouwen die zelf ook de vrouw vooral als baarmachine beschouwen – van massale steun verzekerd. Daarom zijn beiden nog lang niet echt verslagen.

Nieuwegein: bewoners naar de rechter vanwege asielboot ‘voor de deur’

0

In Nieuwegein zou aankomende vrijdag een cruiseschip aanmeren om migranten op te vangen. Maar tientallen omwonenden uit het appartementencomplex ervoor hebben een spoedzaak aangespannen tegen de gemeente en het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat.

Donderdag is er een rechtszaak waar de circa vijftig omwonenden hun beklag kunnen doen. Volgens een woordvoerder is hen nooit de keuze voorgelegd of de boot er kan komen, terwijl ‘onvermijdelijk’ overlast en criminaliteit zou komen door de boot.

Een bewoner zegt tegen AD Utrecht: ‘Iedereen huurt hier dure appartementen tussen de 900 en 1200 euro en we krijgen vier maanden lang een asielboot voor de deur. (…) Nu is de boel al opgebroken om een washok en ik geloof ook nog een rokershol te bouwen, plus een plek voor de politie en beveiliging. Dat gaat alles bij elkaar geen gezicht zijn.’

De gemeente Nieuwegein reageert dat het tijdens het hele proces oog had voor de belangen van zowel asielzoekers als bewoners. Er waren ook twee bijeenkomsten waar bewoners hun beklag konden doen. ‘De procedure hebben wij zo zorgvuldig mogelijk doorlopen en wij verwachten daarom dat de rechter in ons voordeel beslist.’

De gemeente benadrukt: ‘We hebben allemaal de schrijnende beelden uit Ter Apel gezien. Als college willen wij onze ogen hier niet voor sluiten. Nu de situatie in de opvang zo nijpend is en de menswaardigheid in het geding komt, vinden wij het belangrijk om ook als Nieuwegein te helpen.’

‘Turkije kan energie-hofleverancier voor Europa worden’

0

Als Turkije ‘de juiste stappen’ neemt, kan het in de energiecrisis tussen Europa en Rusland tot een ‘belangrijke energiehub’ uitgroeien. Dat schrijft de Turkse analist Emin Emrah Danis op de website Middle East Eye.

De Russische invasie van Oekraïne heeft de energiemarkt overhoop gegooid en dat creëert nieuwe kansen voor ‘nieuwe spelers’ in de energiesector, ziet Danis

Europese landen die voor lange tijd zwaar afhankelijk waren (en nog steeds zijn) voor gas, olie en kolen, moeten vanwege de aanhoudende oorlog op zoek naar alternatieven.

In die zoektocht werpt Turkije zich steeds meer op als doorvoerland. Dat komt voor Europa goed uit, maar ook voor de Russische president die zijn gas kwijt kan. Poetin zei eerder deze maand dat Turkije ‘een geschikte kandidaat is voor de distributie van gas’.

Turkije nam al een grote stap hiertoe met de Trans-Anatolische pijpleiding Tanap, waardoor Azerbeidzjaanse gas naar Europa wordt geleverd. Daarnaast is er ook de leiding ‘TurkStream’ vanuit Rusland.

Maar wat er al ligt aan leidingen, dat is nog niet genoeg voor die Turkse ambitie. Poetin wil alvast wel een nieuwe leiding aanleggen.

Verder werk is nodig, schrijft Danis ook, wil Turkije daadwerkelijk hofleverancier worden voor Europa.

‘Het bouwen van een derde en mogelijk vierde lijn in TurkStream kan helpen om meer gas te transporteren’, zegt hij.

Maar of Europa dan daadwerkelijk Russisch gas via een ‘Turkse omweg’ wil kopen, moet overigens nog blijken. Danis pleit ervoor het Russische gas te mengen met andere gassoorten en dan pas te verkopen.

Italië: nieuwe onderminister in opspraak vanwege oude ‘nazi-foto’

0

De Italiaanse premier Giorgia Meloni heeft Galeazzo Bignami, een parlementariër van haar radicaal-rechtse partij Fratelli d’Italia, benoemd tot onderminister van Infrastructuur. Dat leidt tot de nodige ophef. In 2016 kwam Bignami in het nieuws toen een oude foto opdook waarop hij een armband met een hakenkruis draagt. 

De 47-jarige Bignami werd vorige maand voor een tweede termijn gekozen in het Italiaanse parlement. Bigmani is een hardliner, al bracht hij een tijd van zijn politieke carrière door in de meer gematigde partij Forza Italia van voormalig premier Silvio Berlusconi.

Eergisteren zei Bigmani in een verklaring dat hij zich ‘diep schaamde’ voor de foto’s. Hij veroordeelde krachtig ‘elke vorm van totalitarisme’. Hij noemde het nazisme en elke daarmee verbonden beweging ‘het absolute kwaad’.

‘Het is een foto uit 2005. Ik was 29 en het was mijn vrijgezellenfeest. Ze behandelden me zo, je weet hoe dat gaat in die gevallen – je verliest de controle over de situatie.’

Premier Meloni gaf geen commentaar op de gewraakte foto, maar veroordeelde herhaaldelijk de beruchte racistische, antisemitische wetten die dictator Benito Mussolini in 1938 uitvaardigde. Ze vertelde het parlement vorige week dat ze ‘nooit enige sympathie heeft gevoeld voor het fascisme’.

Ze heeft de antisemitische rassenwetten van 1938 altijd beschouwd als ‘het dieptepunt van de Italiaanse geschiedenis, een schande die ons volk voor altijd zal bezoedelen’, zei Meloni.

Bignami zal als onderminister dienen onder minister Matteo Salvini (Infrastructuur), leider van de radicaal-rechtse partij Lega Nord en vicepremier.