11.9 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 5

Mario Vargas Llosa was veel meer dan een schrijver

Kathleen Ferrier
-
0
Mario Vargas Llosa was veel meer dan een schrijver

Op 13 april 2025 is de Peruaanse schrijver Mario Vargas Llosa op 89-jarige leeftijd overleden. Hij was een van de reuzen van de wereldliteratuur, zoals het gerenommeerde Spaanse dagblad El País hem noemt. In 2010 ontving hij (eindelijk) de Nobelprijs voor de Literatuur.

Vargas Llosa heeft tientallen bestsellers op zijn naam staan, maar hij was veel meer dan een schrijver. Hij was een publiek figuur, deed in 1990 een gooi naar het presidentschap, was een groot en vernieuwend denker en speelde een maatschappelijke rol van belang. Daarin verschilt Latijns-Amerika nogal van wat wij hier in Nederland gewend zijn. Daar is cultuur een drijvende en bepalende factor in het dagelijks leven. Schrijvers, dichters, zangers, musici, schilders, kortom, allen die zich bezighouden met cultuur, spelen een brede publieke rol, schoppen het vaak tot minister en zijn vaak mensen van groot maatschappelijk aanzien. Ook in Nederland werd naar don Mario geluisterd. In 2013 hield hij de prestigieuze Nexus-lezing, getiteld: ‘De verdwenen cultuur’.

In de jaren tachtig studeerde ik Spaanse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Leiden. Nu, vele decennia later, ben ik nog altijd enorm dankbaar voor wat ik tijdens mijn studie heb meegekregen: een raamwerk om de werkelijkheid te duiden. Een raamwerk dat is opgebouwd uit al die stemmen van schrijvers, dichters en zangers uit de Spaans- en Portugeestalige wereld. Vargas Llosa – Varguitas, Vargasje, zoals zijn vrienden hem noemden – was verplichte literatuur. Ik genoot van zijn boeken: De stad en de honden, Tante Julia en meneer de schrijver. Boeken die ons meenamen in de keiharde, maar ook magische Latijns-Amerikaanse realiteit.

Na mijn studie verhuisde ik naar Chili. In 1985, toen de militaire dictatuur van generaal Augusto Pinochet in volle gang was, had ik het geluk Vargas Llosa live mee te maken, toen hij op uitnodiging van de Fundación Eduardo Frei een spraakmakende lezing hield: ‘De vrijheid van de cultuur en de cultuur van de vrijheid’.

Veel later, toen ik volksvertegenwoordiger was namens het CDA in de Tweede Kamer en mij ervoor inzette Latijns-Amerika op de Nederlandse politieke agenda te houden, werd ik op een goede dag opgebeld door de Peruaanse ambassadeur. Er was een Peruaanse schrijver op bezoek. Mario Vargas Llosa. De ambassadeur bood hem een diner aan. Of ik ook wilde komen.

Of ik ook wilde komen? Ik zou alles uit mijn handen laten vallen om hierbij te zijn! Het werd een onvergetelijke avond, waarbij de schrijver mij uitlegde hoe hij werkt en wat hem drijft.

Hij, zijn denken en zijn werken zullen gemist worden in onze wereld anno 2025

De betekenis van deze literaire reus is groot. Hij, zijn denken en zijn werken zullen gemist worden in onze wereld anno 2025. Zijn historische werken, zoals De oorlog van het einde van de wereld of De droom van de Ier, helpen het verleden en het heden te duiden. Eén van zijn in Nederland meer bekende werken is Het feest van de bok. Een genadeloos maar invoelend geschreven werk over de wreedheid van dictator generaal Rafael Trujillo van de Dominicaanse Republiek. Een boek dat daarmee ook een aanklacht is tegen alle dictators, caudillos, volksmenners of alleenheersers, en dus ook een waarschuwing voor de huidige tijd. Want als er geen tegenmacht is, kan zelfs het meest walgelijke of onvoorstelbare werkelijkheid worden.

Zijn laatste boek verscheen in 2023: Te dedico mi silencio, Ik draag mijn stilte op aan jou, over Peruaanse muziek en, meer in het algemeen, over alles wat Peruaans is.

Persoonlijk vind ik zijn boek El Hablador, in het Nederlands vertaald als Het woord van de verteller, een van zijn beste werken. Hij vertelt daarin over het lot van de Machiguengas, een kleine, met uitsterven bedreigde inheemse stam in Peru. Hij stelt de invloed van de westerse wereld op deze gemeenschap aan de orde en laat ons kennismaken met de positie van vertellers in deze Machiguenga-cultuur. Vertellers zijn een soort minstrelen, die van dorp naar dorp trekken om het laatste nieuws te brengen, maar ook de culturele tradities reciteren en bewaren. Ieder verhaal eindigt met de woorden: ‘Dit is, tenminste, zoals ik het begrepen heb.’ Ofwel: ‘Dit is mijn inzicht. Ik weet niet of dit de enige waarheid is.’

Wat een bescheidenheid, wat een toonbeeld van het relativeren van het eigen ik, het eigen gelijk. We kunnen nog wel wat leren van inheemse bevolkingen, in een wereld die in snel tempo ten onder gaat aan grote ego’s.

Dank, don Mario, voor al uw inzichten.
Rust nu in vrede.

Kabinet wil spreidingswet pas in 2026 intrekken

de Kanttekening
-
0
Kabinet wil spreidingswet pas in 2026 intrekken

Het kabinet wil de spreidingswet, die bepaalt dat asielzoekers eerlijk over het land worden verdeeld, pas volgend jaar intrekken. Dit meldt NOS.

Sinds minister Faber van Asiel en Migratie aankondigde de spreidingswet te willen intrekken, is er onduidelijkheid over de exacte datum. De spreidingswet zou zo snel mogelijk van tafel moeten, maar later zei Faber dat het wel eens twee jaar zou kunnen duren. Dit leidde tot onduidelijkheid bij gemeenten. Hoewel zij volgens de wet moesten handelen, was er twijfel bij gemeenten die het hier niet mee eens waren. Door de spreidingswet pas volgend jaar in te trekken, wil het kabinet gemeenten en provincies duidelijkheid bieden en de gemaakte afspraken respecteren.

De spreidingswet werd na veel discussie aangenomen om de druk op aanmeldcentrum Ter Apel te verlichten; elke gemeente moest zijn steentje bijdragen en een voorgeschreven aantal opvangplekken realiseren. Minister Faber stelde echter kort na haar intreden dat de wet niet nodig zou zijn, omdat zij zou zorgen voor minder asielzoekers.

Deze argumentatie volgt de minister nog steeds. Maar ze erkent ook dat de wet niet zomaar ingetrokken kan worden. Dit moet gepaard gaan met een aantal andere maatregelen, zei ze tijdens het commissiedebat op 17 maart. ‘Je moet natuurlijk wel zorgen dat er doorstroomlocaties zijn voor de statushouders. Op dit moment is een op de drie bewoners van een azc een statushouder. Die hoort daar niet te zitten.’

Volgens de spreidingswet moeten gemeenten de afgesproken opvanglocaties per 1 juli 2025 beschikbaar hebben. Minister Faber lijkt op deze plekken te rekenen, maar deze zijn niet vanzelfsprekend, zo blijkt uit een recente oproep van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.

In de oproep stelden ze dat gemeenten momenteel niet zelf een opvanglocatie volledig kunnen exploiteren vanwege ‘onduidelijkheid over de kaders’. Vaak wordt samengewerkt met het Centraal Orgaan Asielzoekers (COA), maar door onduidelijkheid over de financiering is het onzeker of deze vorm van opvang na 1 juli door kan gaan.

In veel gemeenten is er verzet tegen nieuwe asielzoekerscentra. De afgelopen weken waren er regelmatig ongeregeldheden bij demonstraties. Critici wijzen erop dat de toename van geweld te maken heeft met het strengere asielbeleid, wat de bevolking aanzet om zich te verzetten tegen nieuwe opvangplekken.

Minstens drie doden bij aanval op laatste ziekenhuis in Gaza-Stad

de Kanttekening
-
0
Minstens drie doden bij aanval op laatste ziekenhuis in Gaza-Stad

Afgelopen zondag werden raketten afgevuurd op het al-Ahli al-Arabi Baptist Hospital, het laatste ziekenhuis in Gaza-Stad. Bij de aanval vielen minstens drie doden, waaronder een kind dat op dat moment werd behandeld voor een hoofdwond. Een ander slachtoffer was een vrouw die had besloten de nacht door te brengen bij haar man, die in het ziekenhuis lag.

Het ziekenhuis kreeg slechts 18 minuten van tevoren een waarschuwing dat het patiënten moest evacueren vanwege de aanval. Het gebouw waar operaties plaatsvinden en de opslag van zuurstof voor de intensive care-afdeling werden verwoest. Volgens Israël was het doel van de aanval een Hamas-basis, maar hiervoor werd geen bewijs geleverd, schrijft Middle East Eye.

De aanval werd wereldwijd door leiders en organisaties veroordeeld. De Euro-Med Mensenrechtenmonitor noemt het een opzettelijke aanval op het leven. In Taipei, de hoofdstad van Taiwan, gingen mensen massaal de straat op, meldt Al Jazeera.

In Nederland blijft het kabinet steken bij ontmoedigende woorden richting Israël. Vanuit de samenleving neemt de druk op de politiek dan ook toe. Nederland zou meer kunnen doen om de Israëlische regering tot een koerswijziging te manen, vinden veel mensen.

Protesten

Op dinsdag 15 april worden wereldwijd acties gevoerd die zouden moeten leiden tot een economische blokkade, aangezien ‘de wereldeconomie medeplichtig is aan genocide’, zo staat op de Instagrampagina van de actiegroep Docenten voor Palestina. Hoe hieraan invulling te geven, blijkt niet uit de post, behalve de oproep ‘de slagaders van het kapitalisme te blokkeren en de wielen van de productie te blokkeren’. De actiegroep roept docenten in Nederland op om mee te doen aan deze economische blokkade – op welke manier dan ook – om zo een rode lijn te trekken voor Israël.

Gisteren plaatste Plant an Olive Tree wederom duizenden kinderschoenen om de gestorven kinderen te herdenken, dit keer in Leiden. Ruim 17.500 paar kinderschoenen werden op de Beestenmarkt geplaatst, refererend aan het aantal vermoorde kinderen, dat in werkelijkheid waarschijnlijk veel hoger ligt. Verschillende mensen lazen de namen en leeftijden van de kinderen voor.

Ambtenaren

Ondertussen blijven ambtenaren elke donderdag sit-ins houden bij de ingang van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag. Dit doen ze al vanaf het begin van de oorlog in Gaza. Af en toe spreekt een minister hen toe, tot nu toe zonder een significante koerswijziging als resultaat. Vorige week gingen vijf grote mensenrechtenorganisaties in gesprek met premier Schoof om te praten over de stilte van Nederland over Gaza. De premier zei echter vast te houden aan diplomatie.

Het moreel meest hoogstaande leger ter wereld

Thomas von der Dunk
-
0
Het moreel meest hoogstaande leger ter wereld

‘Het moreel meest hoogstaande leger ter wereld.’ Met die afgesleten mantra wimpelde Israël ook na 7 oktober 2023 steevast de toenemende, en in toenemende mate ook met harde feiten onderbouwde, beschuldigingen van grove mensenrechtenschendingen door haar soldaten in de bezette Palestijnse gebieden af.

Beschuldigingen van genocide of etnische zuivering, het internationale bevel tot arrestatie van Netanyahu wegens oorlogsdaden: ze doen de huidige rechts-extremistische regering van het land steevast in gefingeerde grote woede ontsteken. De VN, Amnesty, het Internationaal Strafhof: het waren allemaal door antisemitisme gedreven organisaties, een beschuldiging waar de rest van de wereld langzaamaan doodziek van wordt, van Wilders en het Witte Huis dan afgezien.

Maar nu kan zelfs de legerleiding niet meer om de feiten heen: na eerst hardnekkig leugens te hebben verkondigd over de vijftien vermoorde en in een massagraf gebulldozerde Palestijnse hulpverleners, moet zij nu toegeven dat die wel degelijk als zodanig herkenbaar waren.

Ja, pas nadat het echt niet meer te ontkennen viel, omdat er daarvan een video was opgedoken. Precies de reden waarom Netanyahu zijn Poetinachtige ‘speciale militaire operatie’ zoveel mogelijk buiten zicht van de pers probeert te houden, opdat het moorden en etnisch zuiveren ongestraft zijn gang kan gaan.

De Volkskrant kwam afgelopen dinsdag met een uitvoerige samenvatting van een recent rapport van klokkenluidersorganisatie Breaking the Silence. Dat logenstraft zonder mitsen en maren alle leugens van het huidige Israëlische regime; dat heeft het leger de opdracht gegeven in Gaza een zeer brede bufferzone te creëren, ter grootte van zeker een zesde van het toch al zeer kleine gebied.

De opdracht aan de soldaten: totale vernietiging van alles. Alle bouwwerken moesten systematisch worden opgeblazen, en elke Palestijn die het nog waagde er een voet te zetten, moest onmiddellijk worden doodgeschoten. Anderen werden als menselijk schild gebruikt. Iets waarvan Netayahu juist herhaaldelijk op hoge toon Hamas beschuldigt.

Maar wat doet dat Westen, dat altijd zo hoog opgeeft over humane waarden?

Israëlische soldaten die zich aan zulke massamoord bezondigen, wisten daarbij dat ze vrijuit zouden gaan. Als het al tot enig onderzoek zou komen, zou dat nooit tot strafvervolging leiden. Hetzelfde geldt voor de Westelijke Jordaanoever: zeshonderd Palestijnen door kolonisten vermoord, maar ook die weten dat ze zich alles kunnen veroorloven. Sinds de Zuid-Afrikaanse Apartheidsstaat is er geen land in ‘het Westen’ meer geweest met een dermate racistisch en moorddadig regime.

Maar wat doet dat Westen, dat altijd zo hoog opgeeft over humane waarden? Wat doet Europa? Wat doet Nederland, dat zo trots het Internationaal Strafhof huisvest? Tot nu toe kijkt men hier toch hoofdzakelijk handenwringend de andere kant uit.

Al schijnt Netanyahu, bang om inderdaad gearresteerd, veiligheidshalve om te vliegen: zal dat daadwerkelijk gebeuren? De komende Duitse bondskanselier Friedrich Merz heeft recent nog verklaard dat dat ondenkbaar is, dat de premier van Israël qualitate qua altijd een vriend van Duitsland is. Pro-Palestijnse demonstranten zijn in Duitsland politiek bijna even vogelvrij als in Amerika.

Zal er door het afslachten van die hulpverleners, en dat zoveelste rapport van iets wezenlijks veranderen? In Den Haag is er iets een beetje aan het schuiven. Een beetje. Voor het eerst klinkt er ook ter rechterzijde kritiek. Maar nog steeds komt het kabinet niet veel verder dan het uitspreken van ‘bezorgdheid’. Sancties, ho maar.

Ambtenaren van BZ kunnen op de stoep van hun ministerie demonstreren wat ze willen, oud-ministers en oud-diplomaten kunnen zoveel protestbrieven schrijven als ze willen, maar Veldkamp blijft zich stug verschuilen achter ‘de diplomatieke weg’. Schoof mompelt regelmatig iets over ‘een rode lijn’, maar omdat die steeds weer straffeloos overschreden wordt, is die non-existent.

Een paar universiteiten verbreken nu eindelijk de banden met Israëlische zusterinstellingen. In het geval van de UvA heeft dat wegens – ja hoor, daar zijn we weer – ‘antisemitisme’ geleid tot het retourneren van doctoraalbullen door lieden als Uri Rosenthal, die in 2010 de facto door Wilders als minister van Buitenlandse Zaken was aangesteld en weigerde rapporten te lezen met ook maar één kritische zin over Israël.

Dat Schoof geen enkele rode lijn handhaaft, heeft daar direct mee te maken: dan wordt Wilders boos en valt het kabinet.

JA21 en SGP willen verbod op versterkte gebedsoproep

de Kanttekening
-
0
JA21 en SGP willen verbod op versterkte gebedsoproep

Als het aan de SGP en JA21 ligt, komt er een einde aan de versterkte oproepen tot het vrijdaggebed bij moskeeën. De partijen dienen een initiatiefwetsvoorstel in om deze praktijk te verbieden, zo meldt NOS.

Volgens SGP en JA21 zou ‘de islam’ met Arabischtalige oproepen via luidsprekers een ‘dominante plek in de publieke ruimte opeisen’. De islamitische gebedsoproep zou niet passen in Nederland, stelt JA21-leider Joost Eerdmans.

De partijen hopen op steun van de coalitie, omdat in het hoofdlijnenakkoord staat dat versterkte gebedsoproepen gereguleerd moeten worden, schrijft NOS.

Of die steun er echt komt, is nog onzeker. Minister Judith Uitermark van Binnenlandse Zaken liet in december in een schriftelijk antwoord op Kamervragen weten dat er eerst onderzoek wordt gedaan naar hoe vaak de oproepen klinken en of ze overlast geven.

‘De vrijheid van godsdienst en levensovertuiging is een belangrijk grondrecht dat
wordt beschermd in artikel 6 van de Grondwet’, schrijft minister Uitermark. ‘Het recht om bij de belijdenis gebruik te maken van geluidsversterking hieraan verwant. Wij vinden het belangrijk dat men zich in Nederland vrij en beschermd voelt om van dit constitutionele recht gebruik te maken.’

Artikel 6 van de Grondwet stelt dat iedereen in Nederland vrij is om zijn godsdienst of levensovertuiging te belijden. Gemeenten mogen wel regels stellen over het volume, de tijd en duur van de oproep. De meeste van de ongeveer 500 moskeeën in Nederland gebruiken geen luidsprekers voor de gebedsoproep, aldus NOS.

Imamoglu staat hoger in peilingen dan Erdogan

de Kanttekening
-
0
Imamoglu staat hoger in peilingen dan Erdogan

De gevangengenomen burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu, zou Erdogan bij presidentsverkiezingen met gemak kunnen verslaan. Dat blijkt uit een peiling van het bureau Ank-Ar, zo meldt de nieuwssite Turkish Minute.

Als de presidentsverkiezing in Turkije vandaag zou worden gehouden, zou 46,8 procent op Imamoglu stemmen en 34,6 procent op Erdogan. Daarmee zou Imamoglu alsnog een tweede ronde nodig hebben om president te kunnen worden.

Volgens de peiling van Ank-Ar is er nog een groep van 9,7 procent kiezers die twijfelt, en zegt 8,9 procent van de Turken niet te zullen stemmen.

Bij een proportionele verdeling van de twijfelaars over Imamoglu en Erdogan, zou Imamoglu in een tweede ronde (met 57,4 procent tegen 42,6 procent voor Erdogan) de huidige president ruimschoots kunnen verslaan.

Deze rekensommen zijn uiteraard gebaseerd op eerlijke verkiezingen, waarbij de grootste rivaal van Erdogan niet achter de tralies zit. Imamoglu zit al bijna een maand gevangen op verdenking van ‘corruptie’, ‘fraude’ en ‘het leiden van een criminele organisatie’.

Hij werd aanvankelijk ook vervolgd voor ‘banden met terroristische organisaties’, zoals zoveel tegenstanders van Erdogan, maar van die tenlastelegging heeft het Openbaar Ministerie afgezien.

Mocht hij schuldig worden bevonden door de rechter, die in Turkije vrijwel allemaal aan de kant van Erdogan staan, dan is de kans dat Imamoglu in 2028 mee kan doen aan de verkiezingen verkeken. Andere rivalen van Erdogan, zoals de Koerdische politicus Selahattin Demirtas, zitten al bijna tien jaar in de gevangenis.

Red ons van de ellende

Reyis Kurt
-
0
Red ons van de ellende

We wachten allemaal op de Messias. Joden, christenen en moslims. Joden wachten op een nakomeling van David. Christenen en moslims wachten op Jezus, die als Messias op de aarde zal terugkeren om hier weer recht en orde te realiseren. Hij zal de mensheid laten verbroederen.

In deze dagen wordt de behoefte steeds duidelijker. Met de dag drijft de globe richting chaos.

Tirannen of wannabe-tirannen schieten als paddenstoelen uit de grond. Alsof ze allemaal dezelfde instructies volgen, draaien ze de pluriformiteit en rechtsorde van hun land de nek om. Ze steunen elkaar in het tiranniseren van hun landen. Als een kaartenhuis vallen landen voor tirannen.

Het volk voor de gek houden blijkt voor tirannen een koud kunstje te zijn

Dictators hebben ook een messiaans gevoel. Vaak geloven ze echt dat ze de redding voor hun land zijn. Zonder hun persoon zal er al snel een zondvloed zijn. Daarom moet hun hoge hachje heel goed beschermd worden. Dat gaat boven alles. Het leven van kinderen, soldaten of de bevolking is niets waard wanneer het persoonlijke hachje in het geding komt

Napoleon is hier een goed voorbeeld van. Hij tuigde grote legers op en voerde er veldslagen mee. Maar zodra hij een risico voor zichzelf zag, koos hij het hazenpad. Als commandant deserteerde hij. Dat deed hij in Egypte. Dat deed hij in Rusland. Het leger liet hij gehavend achter.

Toch lukte het hem om daarna weer nieuwe legers te vormen. Het volk voor de gek houden blijkt voor tirannen een koud kunstje te zijn. Met grote inspanningen lukte het de verenigde Europese legers, onder leiding van Pruisen en Engeland, Napoleon bij Waterloo definitief een halt toe te roepen.

Vandaag zijn tirannen ook bezig met mobilisatie. Messiaans houden zij het volk voor dat zij de enige redding voor de natie zijn. Het volk gelooft erin. Zelf geloven ze er ook in.
De chaos wordt met de dag groter. Ellende zal blijven groeien. Soldaten en kinderen zullen met geweld om het leven komen.

O Messias, strijk neer op aarde en red ons van de ellende die ons te wachten staat.

Niet vaccineren komt voort uit wantrouwen

Abdelkader Benali
-
0
Niet vaccineren komt voort uit wantrouwen

Bij mij in de buurt zijn op een basisschool 29 gevallen van mazelen ontdekt. Sommige van die kinderen zijn op de IC beland. De ouders gaan door een hel.

De GGD trekt de wijken in om ouders ervan te overtuigen hun kinderen in te enten. Een jeugdverpleegkundige met een Marokkaanse achtergrond gaat met ouders in gesprek om ze bewust te maken van de risico’s die kinderen lopen als ze niet gevaccineerd worden. Met ziektes is het vaak zo dat het pas binnenkomt als het je persoonlijk raakt, helaas. Door de enorme verbeteringen in de gezondheidszorg zijn we gaan denken alle kinderziektes overwonnen te hebben. Maar vaccinatie helpt alleen als iedereen gevaccineerd wordt. En daar begint het te wringen. Want wat als de overheid, die soms meer bezig lijkt met mensen uit elkaar drijven dan bij elkaar brengen, oproept tot collectiviteit? Het antwoord is weerspannigheid.

Onder migranten is het wantrouwen jegens vaccinatie tijdens de corona-periode explosief gestegen. Men wantrouwt die overheid. Wat heeft die voor ons betekend, hoor ik de ouders mompelen. Vooral ouders die net boven het bestaansminimum leven, mijden zorg. Het kost niet alleen maar geld, je bent er veel tijd aan kwijt. Voeg daarbij de enorme invloed van desinformatie die is losgebarsten over zowat alles wat met gezondheid, voeding en medicijnen te maken heeft. De voorlichting van de gezondheidszorg moet echt op de schop als ze deze groepen willen bereiken. Het gaat allang niet meer om die prik, het gaat om het herstellen van vertrouwen in een wereld vol wantrouwen en paranoia.

Ik snap wel dat je na de toeslagaffaire de overheid ziet als een schurk met een hoge hoed op

Wat ook niet meehelpt is dat deze vaccinatiemijders onverwachte bondgenoten hebben in de streng-christelijke hoek en het cluster van hoogopgeleide, antroposofische bellenblazers. Wat deze drie groepen gemeen hebben, is dat ze menen toegang te hebben tot een alternatieve, superieure bron van kennis die de kennis van de wetenschap, zoals gebracht door de overheid, overstijgt. TikTok en Insta zijn tjokvol welbespraakte, prachtig uitziende mannen en vrouwen die op charmante wijze slangenolie verkopen. Mensen, toch al onzeker over wat de waarheid is, ontlenen aan hen de geruststellende gedachte dat ze niet alleen staan.

Aan de andere kant begrijp ik dat ouders huiverig zijn voor nog meer vaccinaties. Tijdens de coronaperiode werd een welhaast militair regime opgebouwd om mensen verplicht te laten vaccineren. Voor het eerst in mijn leven zag ik mensen in een democratie het hardgrondig oneens zijn met de besluitvorming van de democratie. Als het op crises aankomt, is de democratie kwetsbaar. Vrijheid van meningsuiting laat ook veel ruimte aan groepen in de samenleving om een alternatieve waarheid uit te spreken, ook wanneer die schadelijk is voor de volksgezondheid. Het leidt tot twijfel, en soms is twijfel gevaarlijke besluiteloosheid. Maar ik snap wel dat je na de toeslagaffaire de overheid ziet als een schurk met een hoge hoed op. Deze overheid hekelt keer op keer mensen met een migratieachtergrond. Je kind niet laten vaccineren is ook een vorm van wraak nemen.

Er is kortom veel schade aangericht. En dus gaan hulpverleners van de GGD naar feestjes en partijen om ouders op informele wijze voorlichting te geven over vaccinatie. Deze hulpverleners hebben in mijn buurt een migratieachtergrond, ze spreken de talen van de gemeenschappen. Ze doen hun best, ze eten wat weg aan baklava en baghrir om de ouders te leren kennen. Ze zijn enorm gedreven. Maar ik vind het wrang dat juist deze helden de brokken moet opruimen. De brokken van een overheid die het niet kan laten om groepen in de samenleving tegen elkaar uit te spelen. De vaccinatiemalaise is een politieke malaise.

Historicus bekritiseert stilte bij Holocaust- en Genocidestudies over misdaden in Gaza

de Kanttekening
-
0
Historicus bekritiseert stilte bij Holocaust- en Genocidestudies over misdaden in Gaza

De Turkse historicus Taner Akçam stelt dat de stilte over Israëlische misdaden in Gaza, of de rechtvaardiging daarvan, bij Holocaust- en Genocidestudies heeft geleid tot een ‘morele ineenstorting’ van het vak. Dit schrijft hij in een artikel voor The Armenian Mirror-Spectator.

Akçam spreekt over Holocaust- en Genocidestudies in het algemeen en noemt geen specifieke universiteiten. ‘Het academische veld, dat ooit de belofte van Nooit Meer uitdroeg, is nu medeplichtig aan het geweld dat het wilde voorkomen’, zegt de Turkse historicus, die belangrijk werk heeft verricht in de erkenning van de Armeense Genocide.

Het wegkijken van de vakgroepen zou voortkomen ‘uit het onvermogen, of de onwil, van een aanzienlijk deel van de Holocaustgeleerden en -instellingen om een standpunt in te nemen’, stelt hij.

Akçam betoogt verder dat Israëlische en Amerikaanse politici dezelfde woorden gebruiken als de daders van de Armeense Genocide, zoals de Ottomaanse politicus Talat Pasha. ‘De parallellen zijn schokkend. Dezelfde strategieën om de Armeense Genocide goed te praten worden nu herhaald’, zegt hij.

Volgens Akçam heeft het neerleggen van de schuld bij de slachtoffers een lange geschiedenis. Dit gebeurde ook tijdens de Armeense Genocide, toen Talat Pasha zei dat de Armeniërs zelf verantwoordelijk waren voor wat er gebeurde.

Tijdens de vredesconferentie van Lausanne in 1923 deed Ismet Inönü, de tweede man van de republiek na Atatürk, dit ook: ‘Wat er met de Armeniërs gebeurde, was hun eigen schuld.’ Akçam ziet bij de oorlog in Gaza een vrijwel identieke herhaling van de Turkse ontkenningsreflex, nu door Amerika en Israël.

Petitie Joodse Nederlanders: Stop oorlog in Gaza en laat gijzelaars vrij

de Kanttekening
-
0
Petitie Joodse Nederlanders: Stop oorlog in Gaza en laat gijzelaars vrij

Prominente Joodse en Israëlische Nederlanders zijn een petitie gestart tegen de ‘rechts-radicale regering’ van Israël. Ze steunen de meerderheid van de Israëliërs die pleiten voor een staakt-het-vuren, gijzelaarsruil, terugtrekking uit Gaza en een einde aan het geweld.

De ondertekenaars roepen de regering-Netanyahu op om:

  • te onderhandelen met Hamas over de vrijlating van gijzelaars;
  • te stoppen met het doden van Palestijnse burgers en de verwoesting van Gaza;
  • de annexatiepolitiek en mensenrechtenschendingen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza te beëindigen;
  • de principes van de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring en het VN-Handvest te respecteren.

Ze doen een beroep op alle partijen om terug te keren naar de onderhandelingstafel voor een vreedzaam samenleven van Israëli’s, Israëlische Arabieren en Palestijnen en een toekomstplan voor de regio te maken. Ze vragen Europese en Nederlandse politici om alles wat in hun macht ligt te doen om dit te bevorderen.

De oproep is in drie dagen tijd ondertekend door 570 mensen, onder wie journalist Margalith Kleijwegt, schrijver Chaja Polak, socioloog Bram de Swaan en oud-politici zoals Itay Garmy, Rosanne Hertzberger, Lodewijk Asscher en Job Cohen.

1...456...889Pagina 5 van 889

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact