Vrijdagavond vond er een verschrikkelijke aardbeving plaats in Marokko. Het dodental ligt op 2000 bij het schrijven van deze column, maar gezien de duizenden gewonden en de vele mensen die nog onder het puin liggen, zal dat het dodencijfer bij publicatie vermoedelijk nog veel hoger liggen. De machteloosheid tegenover Moeder Aarde die weer heeft toegeslagen en het leven van duizenden mensen heeft verwoest, is immens. Ik kan weinig anders doen dan mijn medeleven betuigen aan de nabestaanden. Ik wens onze Marokkaanse broeders en zusters veel geduld en sterkte bij de hulpwerkzaamheden. Ze zullen het nodig hebben.

De Marokkaanse regering treuzelt te veel met hulpverzoeken aan het buitenland. Internationale hulpdiensten die klaarstaan, moeten eerst officieel toestemming krijgen. De Marokkaans-Nederlandse journalist Abdou Bouzerda zei bij Buitenhof dat hij het niet kon verklaren, maar volgens hem ‘is er wel altijd iets getroebleerds in de relatie tussen Marokko, Nederland en andere Europese landen’.

Het verloopt dus nooit soepel. Kennelijk ook niet bij een natuurramp. Zo vond de aardbeving vrijdagavond plaats. Waarom heeft de Marokkaanse koning niet alle zeilen bijgezet, zodat de internationale hulpdiensten meteen aan de slag konden gaan? Heeft hij dan niks geleerd van het gebrekkige optreden van de Turkse regering zeven maanden geleden? En we weten toch al veel langer dat de eerste paar dagen het belangrijkst zijn om de mensen in nood te kunnen redden bij een aardbeving? Alle hulp die daarna komt, is te laat.

Als Turkse Nederlander, die in februari vanuit Nederland een liveblog hield over de verwoestende aardbeving in Turkije, keerden mijn gedachten natuurlijk meteen terug naar de schrik, de pijn en de treurnis van zeven maanden geleden in Turkije en Syrië. Huilende mensen aan de lijn, krankzinnige beelden op televisie en op WhatsApp stroomden toen binnen. Alle hulp van de wereld is niet genoeg om het leed op te vangen op zulke momenten. Juist daarom is alle hulp van de wereld meteen nodig. Ik erger mij daarom aan het teletekstbericht ‘Internationale hulp staat klaar’, dat nu bijna zes uur ongewijzigd is gebleven. Wat is er aan de hand Mohammed VI? Doe wat, in godsnaam.

Terwijl ik me frustreer over de Marokkaanse koning en de Marokkaanse ambtenaren, voel ik ook trots voor de duizenden Marokkaanse Nederlanders die vanuit Nederland iets willen betekenen voor hun land van herkomst. En ja hoor, ik voel de traantjes alweer opkomen. Moge Allah jullie de gezondheid en kracht geven om zoveel mogelijk mensen voor de komende maanden te blijven steunen. En aan ons de taak om de ondersteuners te helpen.

Ja, we moeten met Jan en alleman aan de slag voor Marokko, zoals we dat eerder ook voor Turkije en Syrië hebben gedaan. Het nieuws dat de gemeente Amsterdam ook bij deze aardbeving een symbolisch bedrag van €919.000 (per inwoner een euro) overmaakt aan de slachtoffers in Marokko is hartverwarmend. Ook Rotterdam doet weer mee. Hoe zit het met de rest van de Nederlandse gemeenten? Nederland kan veel meer doen. Een Giro555-actie is op zijn plaats.