Tegen een lantaarnpaal liep ik, in trance. Toen ik klaar was met de paal uitvloeken zag ik het antwoord op de vraag waarin ik verzonken was geweest. Wanneer begon het tijdperk dat nu door Trump uitgeblazen wordt?

Ongeveer een jaar voor mijn geboorte, een paar dagen na de Japanse aanval op hun marinehaven Pearl Harbour, door die nog minuscule dubbeldekkervliegtuigjes. 7 december 1941. De Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt verklaarde de oorlog aan Duitsland en Japan, na lange aarzelingen waarin het land door zijn isolationisme werd vastgehouden. Mijn allereerste herinnering is van mei 1945, toen ik blij zwaaiend de legers van de andere kant van de oceaan in Den Haag een overwinningsparade zag houden. Het was dankzij Roosevelts besluit dat we de dictatuur de baas werden en dat het trans-Atlantisch verbond van Amerika en Europa ontstond, dat ons tot op gisteren beschermde tegen de tirannen in het Oosten.

In de lieve straatjes van Zutphen hoor ik die knal niet, maar des te luider zodra ik de computer of de tv aanzet. Europese leiders die in paniek bij Donald Trump op de stoep staan en daar afgepoeierd worden. Of zelfs helemaal niet ontvangen worden, zoals onze goeie eurocommissaris voor het Buitenland Kaja Kallas overkwam, die in Washington had afgesproken om haar Amerikaanse collega Rubio te ontmoeten, maar daar te horen kreeg dat hij even geen tijd had. Het doet me denken aan de dagen die voorafgingen aan de Russische invasie in Oekraïne, toen repten de Europese leiders zich de een na de ander naar Poetin. Met diezelfde vergeefse bezweringsgebaren om toch alsjeblieft weer normaal te worden. In dat spiegelbeeld paste tenminste nog de oude vertrouwde vijand in Moskou, maar nu bedelen wij, Europeanen, op diezelfde manier bij onze vriend. Nachtmerrie!

Respectloos

Doet dat iets met mij? Ik eet idioot veel speculaasjes, zelfs bij het tikken van mijn stukjes. Als ik Trump hoor zeggen dat Zelensky een dictator is, voel ik me persoonlijk beledigd. Lees ik dat diezelfde hufter het uitgemergelde Oekraïne zijn zeldzame metalen afperst, spring ik uit mijn vel. Ik zie hoe onbeschaamd Trump en Vance proberen om Zelensky voor de camera af te maken. Terwijl hij hen de meest elementaire feiten probeert bij te brengen. Rusland is de oorlog begonnen, Rusland is ondanks alle pogingen van Oekraïne niet vatbaar voor diplomatie. Jij speelt met de derde Wereldoorlog, schreeuwt Trump, die dat zelf doet omdat hij Poetin zijn gang laat gaan. Respectloos, zo proberen Trump en Vance hem in de ogen van het publiek voor te stellen, maar zij missen zelf elk respect tegenover een man die al zes jaar zijn volk moet zien te redden uit de klauwen van een oppermachtige en wrede vijand.

Europa is zijn vijand, Rusland zijn vriend. Samen vallen ze Europa aan

Op een rustiger moment, draait mijn hoofd rond de vraag hoe Europa nu nog beschermd kan worden tegen Poetins terugkerende hebbelijkheid om met zijn 6000 atoomraketten ons te chanteren, of er als voorproefje eens een werkelijk op Rotterdam te gooien. Met een middellange afstandsraket, type Orazjnik, de ‘hazelnoot’, die hij al eerder op Zaporizja heeft laten vallen, voor de grap nog zonder kernkop.

Kunnen we dan terugslaan met een vergelijkbare middellange afstandsraket? Die zou dit jaar door de Amerikanen in Duitsland gestationeerd worden. Dat was het plan van Biden, maar Trump zie ik dat niet doen: dat hadden die Europese parasieten zelf al lang maar moeten doen. Trump zal zeggen dat wij door onze lage defensie-uitgaven zelf om zo’n Russisch geschenk gevraagd hebben en ervan genieten. Zullen Frankrijk of Engeland als vergelding een kernbom op Sint-Petersburg laten ontploffen? Die denken liever even na.

Onderhandelen dan maar? Ja, dat zou Poetin dan best vinden, maar wel graag op zijn voorwaarden, zoals hij dat ook nu met Oekraǐne wel wil. Handen omhoog, decadente arrogante Europeanen! Ophouden met steun aan Oekraïne, krimp je legers in, laat ons verkiezingen voor jullie organiseren zodat jullie constructieve regeringen krijgen, anders zul je nóg wat beleven.

Weimargroep

Dus hoe zorgen we dat wij Poetin genoeg angst kan inboezemen voor het Europese antwoord?

Eindelijk, eindelijk gebeurt er nu in Europa iets dat lijkt op wat al zo lang nodig was geweest. Macron heeft snel na de Amerikaanse oorlogsverklaring aan Europa – dat was het voor wie goed geluisterd heeft – op de Veiligheidsconferentie in München een aantal Europese partners samengeroepen. Daar is een vechtlustig verbond gesmeed. Frankrijk, Duitsland, Polen, Italië doen mee, maar ook de Scandinavische en Baltische landen. In een prominente rol ook Engeland, dat dankzij Starmer weer dicht tegen Europa aan zit. Zelfs onze eigen super-rechtse regering voelt zich gedwongen schoorvoetend aan te schuiven.

Ik ontdek nu ook dat er al sinds 2013 een gezamenlijk legertje van Polen, Duitsland en Frankrijk bestaat, dat de ‘Weimar Battle Group’ heet, met een kazerne in Polen. Sympathiek dat dit verbond toevallig genoemd is naar de Duitse stad waar voor het eerst in de geschiedenis van Europa een echt democratische grondwet is aangenomen, tot en met vrouwenkiesrecht toe. De groep is ontstaan uit een verbond van Duitsland, Frankrijk en Polen, een driehoek die Weimar als middelpunt koos.

Hoe sneller die Europese atoombom er is hoe liever

Weliswaar werd al in het Verdrag van Maastricht in 1992 opgenomen dat de Europese legers zich zouden integreren, maar dat vorderde in slakkentempo.  Die Weimar Group is zich nu verrassend aan het uitbreiden. Het is een verband van Europese landen buiten de EU om, Hongarije zit er gelukkig niet in. De Weimar Group is niet van de EU, maar zit er wel bij. Annalena Baerbock, de Duitse buitenlandminister, is al met een plan gekomen is om Europa 700 miljard euro in dit nieuwe Europese militaire verband te laten steken. Een ongekend bedrag.

Eén leger heb ik daarbij nog niet vermeld en dat is het Oekraïense. Momenteel het sterkste leger van ons continent en dat springt er natuurlijk ook graag in. Europa ontwaakt uit een nachtmerrie.

Europese atoombom

Het spant erom of deze ‘Euro-NAVO’, zonder de VS, snel krachtig genoeg is om de Russen te weerstaan. Want eerlijk gezegd zie ik voorlopig geen vrede in Oekraïne in het vooruitzicht. Rusland zal niet aanvaarden dat er een sterke Europees militaire macht in Oekraïne verschijnt. En zonder zo’n vredesgarantie gaat Oekraïne niet akkoord, het is wel wijzer. Dus blijft de oorlog voortdenderen.

Trump roept dat hij vrede wil, maar dat dat woord komt uit zijn masker, ook hij weet natuurlijk dat Rusland blijft donderjagen als het geen sterk leger tegenover zich voelt. Maar dat vindt Trump al lang best, Europa is zijn vijand, Rusland zijn vriend. Samen vallen ze Europa aan.

Het is goed dat ik van de militaire ontwikkeling die zich nu in een noodtempo in Europa voltrekt niet alles weet, want veel moet in het geheim gebeuren. Bijvoorbeeld de ontwikkeling van de Europese atoombom, onder Europees commando, buiten bereik van het aasgieren-duo Trump-Poetin. Hoe sneller die Europese atoombom er is hoe liever. Waarschijnlijk werkt Oekraïne eraan. Zonder kunnen we niet meer. Een zelfstandig, tot de tanden bewapend Europa buiten de nu onbetrouwbare NAVO. Ik althans heb mijn lidmaatschap opgezegd.

Zo gaan we de nieuwe tijd in. Ik maak het nog mee, Het post-Atlantische tijdperk van Europa.

Wanneer hijst Brussel de vlag van het Europese commando over de Verenigde Europese legers officieel? Doet Canada mee?