De Kanttekening spreekt ‘nieuwe’ Nederlanders die op weg zijn naar de top. Deze week: Marokkaanse Nederlander Youunis el-Atrach (28).

Wat doe je?
‘Ik heb eigenlijk twee banen. Ik ben teammanager bij een grote verzekeraar. Daarnaast geef ik ook nog college aan de Hogeschool Utrecht. Ik doceer bedrijfseconomie. Verder ben ik voorzitter van de stichting Dunya in Woerden. Wij zetten ons in voor de ontwikkeling van kinderen en jongeren, want zij zijn tenslotte de toekomst. Zo geven we al een aantal jaren begeleiding aan ongeveer honderddertig jongeren. Mijn werkzaamheden voor de stichting beslaan bijvoorbeeld het bedenken van nieuwe projecten, samen met de jongeren. We zijn momenteel bezig met een plan om de vraag naar en het aanbod van kennis bij elkaar te brengen. Denk daarbij aan iemand die een oproep plaatst om zijn of haar Engels te verbeteren. Mensen die de gevraagde kennis in huis hebben, kunnen dan reageren. Zo breng je mensen samen om kennis te delen. Het wordt waarschijnlijk een online platform.’

Waar wil je heen?
‘Mensen in hun kracht zetten is één van mijn grootste ambities. Daarom volg ik nu cursussen om mijn leiderschapskwaliteiten naar een hoger plan te tillen. Ik vind het mooi mensen te helpen, vandaar mijn inzet voor Dunya. In de toekomst wil ik voor een grote hulporganisatie werken. Bestuurslid bij UNICEF zie ik wel zitten. De positieve invloed die je uitoefent op kinderen en daarmee de toekomst van deze planeet, daar krijg ik energie van, het inspireert mij.’

Heb je een kruiwagen?

‘Mensen komen op je pad, is mijn ervaring. Of je nu studeert of op je werk bent, als je honderd procent geeft, komen de juiste mensen in je leven, daar geloof ik in. Deze mensen nemen je mee naar een volgende fase en zullen je de juiste begeleiding geven. Dat is mij ook vaak overkomen. Zowel op mijn werk, waar mensen een bijdrage hebben geleverd aan mijn ontwikkeling, als thuis waren er mensen die me stimuleerden om ervoor te gaan. Mijn broers bijvoorbeeld, mijn ouders en anderen. Maar uit mijn geloof haal ik de meeste kracht. Ik leid een druk bestaan, moet veel balletjes tegelijk in de lucht houden. Rust en inspiratie haal ik dan uit mijn geloof, zodat ik weer de energie heb om verder te gaan.’

Zijn er beren op de weg?
‘Als veel mensen ‘nee’ tegen je zeggen dan kan dat zeer demotiverend werken. Sommigen houden niet van verandering, daar worden ze bang van. Belangrijk is dan dat je mensen meeneemt in je verhaal, want verandering moet altijd geleidelijk gaan. Je kunt niet verwachten dat morgen alles anders is. Tegenslagen moeten een les zijn om verder te gaan, in plaats van een moment waarop je denkt te moeten stoppen. Als jonge jongen die net een stichting is begonnen met vrienden, liepen we ook vaak tegen dingen aan. Dan moet je écht in jezelf blijven geloven. Want als je begint, is iedereen enthousiast. Pas als je om middelen gaat vragen, krabbelen mensen terug. Op dat moment moet je mensen enthousiast maken, laten geloven in jouw verhaal. Je moet zeker luisteren naar anderen, maar vooral naar jezelf. Doorzetten dus!’

Heb je tips?
‘Het is een cliché, maar daarom niet minder waar: blijf altijd geloven in jezelf. Begin vandaag in plaats van morgen. Geef alles, niets is gratis. De volgende stap komt nooit vanzelf, je moet de regie nemen over je leven. Als je je dan honderd procent inzet, kan de uitkomst niet fout zijn. Tenslotte is het ook belangrijk iets terug te geven aan de samenleving, iedereen op zijn of haar eigen manier, al is het maar iets kleins.’