17.4 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 4

Drie dagen uitzendverbod en boete voor Turkse oppositiezenders

0

De Turkse Hoge Raad voor Radio en Televisie (RTÜK), die toezicht houdt op de media, heeft hard opgetreden tegen de oppositiezenders Halk TV, Tele 1 en Sözcü TV. Ze mogen een aantal dagen niet uitzenden en moeten 3 procent van hun winst afstaan. Dat meldt de nieuwssite Turkish Minute.

In Turkije zijn de meeste tv-zenders al lange tijd in handen van mediabedrijven die het goed kunnen vinden met president Erdogan. Slechts een klein deel van de media laat een ander geluid horen, vaak vanuit seculiere of andere oppositiegroepen. Maar ook die worden nu aangepakt. Volgens RTÜK zouden ze ‘aanzetten tot haat en vijandigheid’.

De autoriteiten dreigen zelfs met strengere maatregelen. Als de zenders doorgaan zoals nu, bijvoorbeeld door te berichten over de gevangen burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu, kunnen ze hun uitzendlicentie helemaal verliezen.

Een van de leden van RTÜK, Tuncay Keser, was het niet eens met het besluit, maar stond alleen. Hij noemde het ‘een harde klap voor de persvrijheid’.

Ondertussen zoekt de seculiere oppositie steun bij het Westen. In dezelfde week dat president Erdogan met alle egards werd ontvangen op de NAVO-top in Den Haag, uitte CHP-leider Özgür Özel felle kritiek op de EU. Volgens hem blijft het te stil over hoe de oppositie en de democratie in Turkije worden ondermijnd. ‘Erdogan voelt op dit moment niet eens 10 procent van de druk die hij zou moeten voelen van de EU en de internationale gemeenschap’, zei Özel.

Congo en Rwanda tekenen vredesovereenkomst in VS

0

De Amerikaanse president Donald Trump is er lyrisch over: de vredesdeal die vandaag in Washington wordt getekend tussen de Democratische Republiek Congo en Rwanda. Maar de vraag is of het een duurzame vrede zal zijn, zo meldt de Volkskrant. Een van de onzekere factoren is of de beruchte rebellengroep M23, die dagelijks misdaden pleegt, door de Amerikaanse deal zal inbinden.

Trump is er in ieder geval al reuze blij mee. ‘Overal in Afrika werden hoofden afgehakt’, pochte hij op de NAVO-top in Den Haag. Totdat hij op het toneel kwam, is de weinig discrete boodschap. Wat hij er niet bij vertelt, is dat de Amerikanen via de deal ook toegang krijgen tot de vele grondstoffen van het Afrikaanse land, meldt NRC.

‘Het land met koper, kobalt, tin, zink, goud, diamanten, uranium en olie, en nog veel andere mineralen, trekt al meer dan honderd jaar binnen- en buitenlandse investeerders, evenals plunderaars’, schrijven zij.

Het onderbelichte bloedvergieten in Congo, met miljoenen dodelijke slachtoffers voor grondstoffen, is een van de langstlopende koloniale drama’s. Volgens NRC is het de enige staat die is opgericht (door België) om te plunderen.

GoFundMe beschuldigd van belemmeren acties voor Gaza

0

De crowdfunding website GoFundMe heeft volgens betrokkenen fondsenwervingsacties voor Palestijnse hulp zonder geldige reden bevroren. Dit meldt Al Jazeera

Er is geen bewijs en de website zelf reageert niet op vragen over de acties, maar de beschuldiging komt niet van een kant. Ngo’s, activisten en mensen in Palestijnse gebieden zelf zeggen dat acties die bedoeld zijn voor hulp in Gaza op oneerlijke manier worden beoordeeld en vervolgens gesloten, voordat het geld de bestemming heeft bereikt.

GoFundMe informeert fondsenwervers dat er een beoordelingsproces zal plaatsvinden als de actie verband houdt met Palestina – of het conflict in het Midden-Oosten. Volgens de site is dit een standaardprocedure, maar volgens fondsenwervers worden acties met betrekking tot Gaza eruit gepikt en bevroren, of op andere manieren belemmerd. Zo heeft de Britse ngo The Sameer Project onlangs 250.000 dollar aan donaties gemist, omdat de site deze donaties had teruggestuurd.

Hulpverlening in Gaza

Hulpverlening in Gaza staat op dit moment sowieso al voor grote uitdagingen. De distributie van de Gaza Humanitarian Foundation, die door Israël wordt gecoördineerd, is gisteren gepauzeerd omdat de hulpgoederen gestolen zouden worden door Hamas. Er moet nu een plan komen om diefstal te voorkomen, voordat de hulp het land weer in kan.

Bovendien riskeren mensen die naar de hulpuitgiftepunten komen hun leven, omdat het Israëlische leger regelmatig het vuur opent wanneer er chaos ontstaat. De Israëlische regering wordt ervan beschuldigd honger als wapen te gebruiken. Inmiddels is er sprake van een hongersnood en sterven er dagelijks volwassenen en kinderen wegens een gebrek aan voedsel, water en medische voorzieningen.

Asielwetten van Faber stuiten op weerstand van PVV

0

Na 15 uur debatteren is er nog steeds geen duidelijkheid over de asielwetten van Marjolein Faber. Uitgerekend de PVV weigerde in te stemmen met het voorstel zoals dat nu op tafel ligt en CDA wil uitstel, zodat de nieuwe maatregelen tegelijk ingaan met het EU migratiepact.

Gisteren debatteerde de Tweede Kamer over de asielnoodmaatregelenwet en het tweestatusstelsel, de twee wetsvoorstellen waarmee toenmalig PVV-minister Faber van Asiel en Migratie hevige discussies ontketende. Vanuit meerdere hoeken werd geadviseerd dat de maatregelen nog meer problemen zouden veroorzaken in de asielketen. Toch is er voor de overgebleven coalitiepartijen alles aan gelegen om de wetten nog voor de verkiezingen door beide kamers te loodsen, om te laten zien wat een rechts kabinet in huis heeft.

Of dit gaat lukken, is alles behalve zeker. Het grootste obstakel blijkt nu PVV zelf. De partij vindt de wetten niet streng genoeg. Dit is niet geheel verrassend. PVV kwam vlak voor de kabinetsval met een tienpuntenplan voor een nog strenger asielbeleid. Ook nu vindt de partij dat er maatregelen ontbreken. Er moet onmiddellijke intrekking komen van de spreidingswet, illegaliteit moet strafbaar worden en aan de ‘wetten van Faber’ mag niet gesleuteld worden, zei PVV-Kamerlid Marina Vondeling volgens NOS

In Nieuwsuur werd bovendien nog een andere eis van de PVV genoemd. Asielzoekers moeten bij het verkrijgen van een verblijfsvergunning afstand nemen van shariawetgeving. Met deze eis zet de PVV de deur van de ijskast – waar het de anti-islamstandpunten had gestald – weer wagenwijd open. 

Bezwaren CDA

Het bezwaar van CDA was niet zo zeer inhoudelijk van aard. In zijn betoog maakte partijleider Henri Bontenbal duidelijk dat het hem om de uitwerking gelegen was. De Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) had namelijk duidelijk gemaakt dat het vreest voor een toenemende werkdruk, waardoor wachttijden nog meer oplopen. Volgend jaar gaat ook het EU Migratiepact in en het kan zo veel wijzigingen in het systeem niet aan. Volgens Bontenbal moet de ingang van deze wet met een aantal maanden worden uitgesteld. 

Dat CDA minder moeite heeft met de inhoud van het voorstel, kon overigens rekenen op kritiek van ChristenUnie. Deze partij vindt het niet passen bij een familiepartij om in te stemmen met wetgeving die het moeilijker maakt voor bepaalde gezinnen om zich te herenigen, zo meldt het Reformatorisch Dagblad. Tweede Kamerlid namens deze partij Don Ceder diende zelf tien moties in om het leed voor gezinnen te verzachten.

Zowel PVV als CDA zijn op dit moment van belang voor het slagen van het wetsvoorstel. PVV is met 37 zetels de grootste oppositiepartij in de Tweede Kamer en CDA heeft een sleutelrol in de Eerste Kamer. GroenLinks-PvdA, D66 en de SP hebben gezegd in ieder geval tegen te stemmen. Aanstaande dinsdag stemt de Tweede Kamer over de amendementen, op donderdag over de twee wetsvoorstellen en de moties. 

Een nieuwe manier van kijken

In de wetenschap heet het een paradigmaverschuiving: een radicaal nieuwe manier van kijken naar iets dat in de kern hetzelfde blijft. Precies dat voltrekt zich nu, hier in het Westen.

Al bijna tachtig jaar duurt het Israëlisch-Palestijnse conflict, sinds de oprichting van de staat Israël. Op het eerste gezicht lijkt er weinig veranderd: dezelfde strijd, dezelfde spanningen. Maar onder de oppervlakte begint iets te verschuiven. Door de genocide en massale verwoesting in Gaza, en de oplopende spanningen met Iran, kantelt langzaam maar zeker het dominante narratief. De vanzelfsprekende steun aan Israël, vaak gepresenteerd als ‘de enige democratie in het Midden-Oosten’, is niet langer vanzelfsprekend.

Steeds meer Nederlanders zien in dat Israël het internationaal recht schendt, en dat het in veel opzichten zelf de huidige oorlog met Iran heeft uitgelokt. Tegelijkertijd groeit het bewustzijn van het lijden aan Iraanse kant. Maar dat blijft, mede door het gebrek aan beelden, grotendeels buiten beeld.

We kijken niet langer automatisch door een Israëlische of westerse bril. Er groeit het inzicht dat waarden waarin velen lang hebben geloofd – zoals het recht op leven, toegang tot water, voedsel, medische zorg, eigendom en een menswaardig bestaan – in de praktijk niet voor iedereen gelden. Door de westerse reacties op het geweld in Gaza en elders, verliezen steeds meer mensen hun vertrouwen in de oprechtheid en toepasbaarheid van deze waarden. Ook het vertrouwen in regeringen die deze waarden zouden moeten verdedigen, raakt diep beschadigd.

Deze verandering in perspectief werd zichtbaar op het gezamenlijke congres van GroenLinks en de PvdA afgelopen weekend. Een overweldigende meerderheid van 83 procent stemde voor een tijdelijk volledig wapenembargo tegen Israël. Iets wat nog maar kort geleden ondenkbaar leek. Deze uitkomst verraste niet alleen mij, maar ook velen in en buiten de partij.

Die koerswijziging was er waarschijnlijk niet gekomen zonder de diepe morele schokken

De boodschap is helder: geen steun meer aan een regering die verantwoordelijk wordt gehouden voor etnische zuivering in Gaza, en voor structureel geweld en onderdrukking op de Westelijke Jordaanoever.

Het besluit had direct politieke consequenties. Oud-Kamervoorzitter Gerdi Verbeet, uitgesproken tegenstander van de fusie, zegde haar lidmaatschap op. Lodewijk Asscher zei bij de Nacht van de Verlichting dat hij twijfelt aan zijn toekomst binnen de partij waar hij 32 jaar lid van is.

Sommige PvdA-prominenten blijven Israël vooral zien als een verlichte westerse democratie. Hun zorgen gaan – begrijpelijk – uit naar onschuldige Israëlische burgers. Maar opvallend is dat dezelfde verontwaardiging ontbreekt wanneer het gaat over de meer dan 60.000 gedode Palestijnen, onder wie talloze vrouwen en kinderen. Dat gebrek aan empathische gelijkwaardigheid wordt steeds zichtbaarder: wel oog voor het lijden van ‘eigen mensen’, maar blind blijven voor het leed van anderen.

Eén ding is duidelijk: de fusiepartij slaat een radicaal nieuwe koers in. Die koerswijziging was er waarschijnlijk niet gekomen zonder de diepe morele schokken: het verraad aan onze waarden, de opkomst van radicaal-rechts en de massale slachting in Gaza. Ook de Rode Lijn-demonstraties speelden een sleutelrol, met zo’n 150.000 mensen die de straat op gingen met een heldere boodschap: dit kabinet moet ingrijpen.

Intussen heeft ook Donald Trump zich eenzijdig in het conflict gemengd. Hij liet Iraanse nucleaire installaties bombarderen, buiten het Amerikaanse Congres om – als een autoritaire leider. Het versterkt het gevoel van vervreemding dat veel Europeanen inmiddels ervaren tegenover vroegere bondgenoten als de VS en Israël. Ook dát is onderdeel van de veranderende blik op de wereld.

Die nieuwe manier van kijken beperkt zich niet tot het Midden-Oosten. Ook over racisme, migratie, klimaat en andere oude kwesties ontstaat een nieuw gedeeld bewustzijn.

Tegelijkertijd probeert een deel van de oude politieke orde wanhopig de status quo te herstellen. Denk aan de actiegroep Voor Ons Nederland van VVD’er Klaas Dijkhoff of de conservatieve uithalen van Gerdi Verbeet. Het voelt als een achterhoedegevecht.

De nieuwe tijdgeest werd treffend verwoord door GroenLinks-PvdA-leider Frans Timmermans. Voor het eerst in lange tijd, misschien wel in decennia, draait politiek niet meer om wat kiezers willen horen of om welke boodschap de meeste stemmen oplevert. Over de nieuwe koers zei Timmermans: dit is wat wij vinden.

Laat dat het begin zijn van een nieuwe politiek. Een politiek waarin partijen durven uitspreken waar ze werkelijk voor staan. Geen peilingen meer naar wat mensen willen horen, maar een duidelijke visie en standvastigheid. De partij moet niet op zoek naar kiezers; kiezers moeten de partij kunnen vinden.

Opmerkelijke ontmoeting tussen Trump en Wilders tijdens NAVO-top

0

PVV-leider Geert Wilders kreeg tijdens de NAVO-top eindelijk de gelegenheid zijn politieke voorbeeld Donald Trump te spreken, maar een beetje ongebruikelijk was het wel. Trump zelf had geen idee ‘wie de man was’, zo zei de Amerikaanse president tijdens de afsluitende persconferentie.

Hij werd gevraagd hem te ontmoeten, terwijl het hem niet geheel duidelijk was waarom. Misschien is het een Nederlandse politieke traditie om naast de premier ook de oppositieleider te ontmoeten, speculeerde hij.

Terwijl de Amerikaanse president zei dat het verzoek vanuit de regering kwam, vertelt Wilders zelf dat het door de Amerikaanse ambassade was geregeld. ‘Ze vroegen of ik Trump al eens had ontmoet. Ik zei nee, maar dat ik wel zou willen. Eind vorige week kreeg ik van de ambassade te horen dat Trump me wilde spreken. Zo is het gegaan’, zo citeert de Volkskrant.

De twee spraken onder andere over strengere asielmaatregelen. Trump vond Wilders een ‘heel aardige kerel’.

Adviesraad: 330.000 migranten hebben nog geen werk

0

De Adviesraad Migratie zegt dat er in Nederland 330.000 migranten zijn die nu nog geen werk hebben, maar wel zouden kunnen werken. Dat is één op de vijf migranten tussen de 25 en 65 jaar, blijkt uit het rapport Talenten benutten.

In het rapport staat dat je drie problemen tegelijk kunt aanpakken: ‘De migranten krijgen een hoger inkomen en meer welzijn, werkgevers kunnen gemakkelijker in hun personeelsbehoefte voorzien en hoeven minder een beroep te doen op arbeidsmigranten, en de samenleving profiteert van minder uitgaven aan sociale uitkeringen, hogere belastinginkomsten en meer personeel voor essentiële voorzieningen.’

Volgens de Adviesraad kan de groep mensen die werkt met 3 procent groeien. Ongeveer de helft van de migranten zonder werk bestaat uit asielmigranten, Oekraïense vluchtelingen en hun gezinsleden.

Van alle migranten zonder werk komt bijna 40 procent uit Turkije, Marokko en Syrië. Het gaat om zo’n 130.000 mensen, van wie bijna twee derde vrouw is.

De Adviesraad zegt dat het belangrijk is dat mensen de Nederlandse taal goed kennen om werk te vinden. Daarom is het belangrijk om te investeren in taallessen en het erkennen van buitenlandse diploma’s.

Journalist Thomas Erdbrink is terug in Iran

0

Thomas Erdbrink, ‘Onze man in Teheran’, is terug in Iran. ‘Het voelt als mijn journalistieke plicht om te proberen nieuws te brengen uit dit land.’

Erdbrink is een van de bekendste Nederlandse correspondenten in Iran. Hij woonde en werkte er al zeventien jaar, toen in 2019 zijn Iraanse persaccreditatie niet meer werd verlengd. Hij verlegde zijn focus: zo werd hij in 2020 bureauchef Noord-Europa bij The New York Times en maakte hij in 2022 de vierdelige serie Onze man bij de Taliban vanuit Afghanistan.

Maar Iran heeft hem nooit losgelaten. ‘Ik heb hier een leven opgebouwd. Ik heb hier een schoonfamilie, vrienden en huisdieren. Ik wil nu bij deze mensen zijn en ze ook een gezicht proberen te geven’, zei hij in talkshow Humberto. ‘De Iraniërs zitten vast tussen Israël en de VS en hun eigen leiders. Ze komen niet vaak in het nieuws. Ik zie het als mijn journalistieke plicht om te proberen nieuws te brengen uit dit land.’

In de Volkskrant stond vanochtend een column van zijn hand, genaamd Onze man terug in Teheran. Hij beschrijft in deze column op humoristische wijze hoe zijn schoonmoeder weigerde uit Iran te evacueren, zoals Trump had geïnstrueerd.

‘Mensen willen een normaal leven leiden’, vertelt hij in Humberto. ‘Zeker, mensen zijn ontevreden over hun leiders. Er zijn ook mensen die hopen dat dit het einde van hun leiderschap betekent. Maar zij zeggen ook: als we iets willen veranderen, willen we dat zelf doen, in plaats van de VS of Israël.’

Denk stelt raadsvragen over gewiste OV-beelden van Amsterdams vervoersbedrijf

0

De Amsterdamse afdeling van Denk heeft raadsvragen gesteld naar aanleiding van de gewiste beelden van het vervoersbedrijf GVB over de Maccabi-hooligans. Dat schrijft fractievoorzitter Sheher Khan op LinkedIn.

Journalist Tineke Bennema kaartte de misstand al aan in een column bij De Kanttekening. ‘Het OM kon niet tot vordering van de beelden overgaan, omdat het GVB deze beelden al had gewist’, schreef zij toen.

Khan heeft zelf ook navraag gedaan bij het GVB. ‘Het beeld werd toen nog verwarrender,’ schrijft hij. ‘De beelden die de twee aangiftes (van de Amsterdamse taxichauffeurs tegen de Israëlische hooligans, red.) hadden kunnen ondersteunen, zouden nooit zijn opgevraagd door het Openbaar Ministerie’, aldus Khan.

Hij wil dat de burgemeester uitleg geeft over de mogelijke vernietiging van bewijs bij strafbare feiten, zoals het scanderen van racistische en genocidale leuzen. ‘Dood aan de Arabieren’, schreeuwden honderden Israëlische fans vorig jaar.

De achterdocht waar Bennema over schreef, lijkt alleen maar groter te worden. ‘Het feit dat er verschillende verklaringen worden afgegeven over het wissen van beelden en dat het OM en het GVB elkaar de schuld geven, is genoeg reden tot achterdocht over de intenties van de autoriteiten. Vinden ze het nog steeds moeilijk om kritiek op Israëli’s te uiten?’

Op 3 juli wordt hierover in de Amsterdamse raad gedebatteerd met de burgemeester. Khan deelt alvast mee dat er ‘nieuwe onthullingen’ komen.

Milouska Meulens: ‘Op 1 juli denk ik aan verzetsheld Tula’

Over Tula, de Curaçaose vrijheidsstrijder die in de 18e eeuw tegen de slavernij in opstand kwam en dat met zijn leven moest bekopen, is weinig bekend. Schrijver en presentator Milouska Meulens bracht hem tot leven in Mijn Gouden Boekje over Tula. Een eerbetoon aan een vergeten held.

Wat maakt Tula tot een held, en waarom is zijn verhaal zo belangrijk?

‘Tula is voor mij een held omdat hij opstond tegen onrecht. We weten weinig over hem. Dat raakt aan een groot pijnpunt, iets wat ik ook beschrijf in mijn roman Moederland. Dan heb ik het niet specifiek over Tula, maar over het gemis aan kennis over wie onze voormoeders en voorvaders waren, omdat er over onze mensen heel weinig is vastgelegd. Als ik zeg ‘mijn mensen’ bedoel ik in het algemeen alle mensen die naar Zuid-Amerika zijn overgebracht, maar in het bijzonder de mensen op Curaçao.

‘Suriname en veel andere, grotere eilanden hadden meer plantages, waardoor mensen in ieder geval gemeenschapszin konden hebben. Bovendien waren in Suriname eerst de Engelsen aan de macht en die noteerden meer dan de Nederlanders op Curaçao deden. Nederlanders hebben eigenlijk heel weinig bijgehouden. Pas vanaf halverwege de jaren vijftig van de negentiende eeuw zijn ze in alle haast wat gegevens gaan opschrijven.

‘Ik zie iemand voor me die misschien sprak als Martin Luther King’

‘Wat ik heb geprobeerd met Mijn Gouden Boekje over Tula is hem een gezicht en stem geven die verder gaan dan alleen het perspectief van de onderdrukkers: de Nederlandse slavenhouders. Ik stel me een jonge man voor, waarschijnlijk nog geen dertig. Krachtig, ambitieus, serieus, wijs en met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Hij was belezen en overtuigend. Hij wist immers zo’n tweeduizend mensen mee te krijgen in de opstand. Dan moet je echt een goede spreker zijn. Ik zie iemand voor me die misschien sprak als Martin Luther King, zo strijdvaardig was als Malcolm X en zo poëtisch als James Baldwin.’

En wat symboliseert Tula voor u?

‘Tula is voor mij de persoon aan wie ik op 1 juli denk. Hij staat voor mij voor de strijd voor rechtvaardigheid. Iedereen mag in verzet komen tegen onrecht, kinderen, volwassenen. Verzet is een recht. De mogendheden tegen wie je in verzet komt, zullen jou als terrorist of crimineel willen neerzetten, zoals bij Tula is gebeurd. Maar juist dat betekent dat je verzet terecht is.’

Tula is een Curaçaose verzetsheld. Wordt er daar anders over hem gedacht dan hier in Nederland?

‘Zeker. In Nederland weten nog steeds maar heel weinig mensen wie Tula was. Gelukkig is er wel een kentering gaande sinds de koning hem eerherstel heeft gegeven, nadat hij meer dan tweehonderd jaar als crimineel te boek stond.

‘Ik weet nog dat ik in 2022 met een groep intellectuele, belezen mensen was, die juist meer wilden weten over het Caraïbisch gebied. Toch konden ze niet eens alle eilanden opnoemen die bij Nederland horen. Toen begon er bij mij iets te groeien: mensen moeten meer te weten komen over onze gezamenlijke geschiedenis. Ik heb het mezelf tot een soort missie gemaakt om daar mijn steentje aan bij te dragen. Op Curaçao is Tula wel bekend. Daar wordt hij elk jaar geëerd en herdacht op 17 augustus, Tula-dag.’

Heeft Tula inmiddels in de Nederlandse geschiedenis de plek gekregen die hij verdient?

‘Nee, absoluut niet. Er staat geen Tula-standbeeld in Amsterdam, en dat is heel wrang als je bedenkt hoeveel grote beelden er zijn van massamoordenaars en genocideplegers. Er is zelfs een tunnel vernoemd naar Jan Pieterszoon Coen, die verantwoordelijk was voor een massamoord in voormalig Nederlands-Indië.

‘Kijk, de koning heeft om vergiffenis gevraagd, en oud-premier Rutte bood het jaar ervoor excuses aan. Maar dat blijven lege gebaren, als er verder niets mee gebeurt. Er moet iets volgen. Dat ‘iets’ kan beginnen op school, door daar de werkelijke geschiedenis te vertellen. Dat er helden zijn in het Caribische gebied en in Suriname. Wat de geschiedenis is van Afrika voordat de Europeanen er met een liniaal overheen gingen en de grenzen trokken. Dat deze verhalen in het onderwijs komen, zie ik als het begin van wat er na die komma van Rutte zou moeten komen. Het begin van de vergeving waar de koning om heeft gevraagd.

‘Ik heb lang gezocht naar mijn plek in deze maatschappij’

‘Daarom ook Mijn Gouden Boekje over Tula. Als we kinderen uitleggen hoe het werkelijk zit, kunnen we voorkomen dat er generaties opgroeien die misschien het beleid en de denkbeelden van de huidige tijd blijven voortzetten.’

Wat hoopt u dat kinderen uit het boek opsteken?

‘Voor kinderen zijn verhalen heel belangrijk, die hebben impact. Juist in de jaren waarin je je vormt, waarin je ontdekt wie je bent, wat je karakter is en hoe je naar de wereld kijkt, is het zo belangrijk om verschillende perspectieven te horen. Niet alleen de bekende verhalen over Piet Hein en de Vliegende Hollander, die wij vroeger allemaal moesten leren. Het is echt tijd voor verandering.’

Wat zou Mijn Gouden Boekje over Tula voor de kleine Milouska betekend hebben?

‘Het had veel voor mij betekend als kind. Daarom heb ik het ook tot mijn missie gemaakt om ervoor te zorgen dat de kleine Milouska’s van nu wél toegang hebben tot dit soort boeken. Als kind keek ik op tegen mensen als Anne Frank en Sonja Barend, stuk voor stuk witte rolmodellen. Mijn moeder vertelde wel over Tula en Karpata, maar niet op een manier die me liet voelen: dit is iemand op wie ik trots mag zijn

‘Toen heerste er op Curaçao nog een koloniaal bewind. Op school kregen we geen les in het Papiaments, je moest Nederlands praten. Ik dacht dat we geen helden hadden.
Zo’n boek had mij een duidelijker beeld gegeven van wie ik was. Ik heb lang gezocht naar mijn plek in deze maatschappij. Iemand zei ooit: je kunt niet worden wat je niet kunt zien. Ik ben uiteindelijk geworden wat ik nooit heb gezien. Ik presenteerde het nieuws op televisie in een tijd waarin er nog geen Afro-Caribische presentatoren waren. Ik begon kinderboeken te schrijven in een tijd waarin die bijna niet bestonden binnen de Afro-Caribische gemeenschap in Nederland.

‘Je kunt wel worden wat je niet ziet, maar het is wél veel moeilijker. Daarom hoop ik dat er nog veel meer schrijvers komen die deze verhalen vertellen – zodat kinderen leren dat helden niet allemaal blond  zijn of blauwe ogen hebben.’