12 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 4

Nazaten van de allersterksten

0

‘Tot slaaf gemaakten’

Woorden doen ertoe. Hadden we het vroeger over ‘slaven’, vandaag de dag is de algemeen aanvaarde term voor mensen die vanuit Afrika als beesten vervoerd werden naar Amerika om als beesten te moeten werken op de plantages, met als doel de plantagehouders rijk te maken: ‘tot slaaf gemaakten’.

Ik gebruik deze benaming zelf ook – ‘slaaf’ is sowieso een verkeerde benaming; iemands identiteit kan nooit ‘slaaf’ zijn – en toch voelt het niet helemaal goed. In deze term klinkt namelijk iets van een lijdend voorwerp door: tot slaaf gemaakt, een willoos slachtoffer.
Dat beeld strookt niet met het beeld dat ik van huis uit meekreeg over mijn voorouders. Mijn voorouders komen van over de hele wereld. Ze waren tot slaaf gemaakten uit Afrika, contractarbeiders (vandaag de dag zouden we ‘moderne slaven’ zeggen) uit India, Schotse pioniers, Sefardische Joden uit Portugal en Groningse boeren.

Het beeld dat ik van deze mensen meekreeg, was dat het slimme, sterke mensen waren, die de meest gruwelijke omstandigheden waaraan ze werden onderworpen, door hun fierheid, flexibiliteit, uitzonderlijke geestkracht, motivatie en doorzettingsvermogen, de verschrikkingen van ontmenselijking hebben overleefd. ‘Wij zijn de nazaten van de allersterksten’, werd ons voorgehouden. En dat gaf ons, kinderen, het besef mee dat wij een belangrijke plicht jegens de wereld hadden: anderen die het minder getroffen hebben, te helpen.

Speciale verantwoordelijkheid

Iets soortgelijks kwam ik vele jaren later tegen in het werk van Kwame Anthony Appiah, de Ghanees-Britse filosoof en migratiedeskundige. Hij vertelde dat zijn vader hem en zijn zussen een brief had nagelaten, die ze na zijn overlijden vonden. In die brief betoogde hij dat zij, kinderen met dubbel bloed en bovendien migranten, een speciale verantwoordelijkheid hebben.

‘Jullie kennen en begrijpen verschillende werelden. Daarom heb je de plicht iedere plek die je als migrant verlaat, beter achter te laten dan hoe je die aantrof. Dat kan jij, omdat je verschillende perspectieven kent. Juist als migrant ben je van extra waarde voor iedere samenleving waar jij wenst te verblijven.’

‘Juist als migrant ben je van extra waarde voor iedere samenleving’

Nu is de realiteit anno 2025 helaas niet zo dat je als migrant kunt kiezen waar je wenst te verblijven. Als ‘gelukszoeker’ ben je meestal een bedreiging voor de lokalen. Sinds het ‘strengste migratiebeleid ooit’ in Nederland – en in tal van andere landen waar populisten het voor het zeggen hebben – is ingevoerd, is het duidelijk: niemand ziet de grote waarde van de bijdrage die juist migranten en de nazaten van de allersterksten kunnen leveren aan deze samenleving.

Adviesraad

Gelukkig kwam onlangs de Adviesraad Migratie met het rapport ‘Talenten benutten: Het onbenutte arbeidspotentieel van migranten’, waarin zij ervoor pleiten migranten makkelijker toegang te verschaffen tot de arbeidsmarkt. Ze zien drie voordelen: migranten krijgen een hoger inkomen en meer welzijn, werkgevers kunnen gemakkelijker in hun personeelsbehoefte voorzien en de samenleving profiteert van minder uitgaven aan sociale uitkeringen en van hogere belastinginkomsten.

Vele anderen, en ikzelf ook, roepen dit al jaren, maar goed, laten we hopen dat nu de Adviesraad het zegt, dit inzicht eindelijk wel post zal vatten.

Erkenning van het gedeeld slavernijverleden

Een ander positief punt is dat de Nederlandse samenleving, en breder: het Koninkrijk der Nederlanden, belangrijke stappen heeft gezet wat betreft de erkenning van het gedeeld slavernijverleden. Daar staan we op 1 juli weer bij stil, als we de gruwelen van de slavernij herdenken en de afschaffing ervan vieren.

Die stappen zijn het resultaat van een bewustwordingsproces dat een boost kreeg door de totstandkoming van het slavernijmonument in het Oosterpark, door Kick Out Zwarte Piet, door Black Lives Matter, en dat nog steeds gaande is – nu steeds meer steden en instellingen excuses voor hun rol bij slavernij hebben aangeboden en ook de koning opdracht heeft gegeven tot het instellen van diepgaand wetenschappelijk onderzoek naar de rol van zijn familie in het koloniaal verleden.

Zo komt er meer bewustzijn. De feiten komen op tafel te liggen. Er komt meer belangstelling voor de verschillende perspectieven van waaruit er naar de geschiedenis gekeken kan worden.

Daddy

Dus ja, er zijn positieve ontwikkelingen. Maar laten we ons niet rijk rekenen. Want we zijn er nog lang niet. Institutioneel racisme en discriminatie zijn in ons koninkrijk nog steeds aan de orde van de dag. En ook buiten de grenzen van ons land zijn er donkere wolken, nu de machtigste man van de wereld de personificatie van white supremacy is. Witte superioriteit is leidend in zijn beleid, dat alles wat met diversiteit en inclusie te maken heeft, afschaft. Voor politici in andere landen, ook in Nederland, is deze man een lichtend voorbeeld. En wordt hij zelfs liefkozend ‘daddy‘ genoemd…

Het is tijd voor de invoering van het strengste antidiscriminatiebeleid ooit

Nee, we mogen ons niet rijk rekenen. Niet als zwarte gemeenschap, en niet als mensen daarbuiten die van goede wil zijn en staan voor democratie en rechtsstaat, gebaseerd op het principe van volstrekte gelijkwaardigheid van alle mensen. Daarom is het hoog tijd dat wij de krachten bundelen en zichtbaar en hoorbaar maken waar we voor staan.

1 juli

1 juli is een uitgelezen dag om deze gebundelde krachten zichtbaar te maken. En duidelijk te maken dat wij, migranten en nazaten van de allersterksten, iedere plek waar we wonen tot een betere plek kunnen maken, als we daar de kans en mogelijkheden toe krijgen.

Wat mij betreft is het daarom tijd voor de invoering van het strengste antidiscriminatiebeleid ooit. Want pas als dat wordt ingevoerd, zal ons Koninkrijk bloeien als nooit tevoren.

Aan de Keti Koti Tafel is plek voor ieders verhaal

Aan de Keti Koti Tafel in Capelle aan den IJssel gingen bezoekers vrijdag met elkaar in gesprek over de slavernij en de doorwerking daarvan in het heden.

Rond 1 juli, de dag waarop de afschaffing van de slavernij wordt herdacht, zijn er overal in het land herdenkingen en vieringen. Keti Koti, gebroken ketenen, is uitgegroeid tot een moment van bezinning en ontmoeting. Een bekend initiatief daarbij is de Keti Koti Tafel: samen eten en in gesprek gaan met mensen van verschillende achtergronden. Ook in de Grote Bibliotheek van Capelle aan den IJssel vindt zo’n tafel plaats. Een van de deelnemers daar is Iris, die vertelt over haar reis naar Suriname.

‘Ik wist van de slavernijgeschiedenis helemaal niets. Daarom ben ik me erin gaan verdiepen’, zegt ze. ‘Ik las bijvoorbeeld dat Surinaamse mensen vaak verhalen doorgeven aan volgende generaties, in tegenstelling tot mensen uit Nederlands-Indië. Maar toen ik dat in Suriname ter sprake bracht, werd het niet goed ontvangen. Een Nederlandse vrouw van Surinaamse afkomst, begon zelfs te huilen. Later spraken we erover. Ze zei dat ze dacht dat ze het verleden had verwerkt, maar dat bleek niet zo te zijn.’

Na haar verhaal nemen de aanwezigen dertig seconden de tijd om stil te staan bij wat hen het meest raakt. Daarna mag een ander zijn of haar verhaal delen.

‘Ze dacht dat ze het verleden had verwerkt, maar dat bleek niet zo te zijn’

Een van de aanwezigen zegt geraakt te zijn door Iris’ inzet om meer te begrijpen, en door haar reis naar Suriname. ‘Niet veel mensen doen dat.’ Iemand anders merkte op dat oudere generaties uit Nederlands-Indië vaak zwijgen, maar dat jongeren juist vragen gaan stellen.Zij willen wéten.’ Een Surinaams spreekwoord zegt: ‘We moeten de stenen uit het verleden oprapen, anders blijven onze (klein)kinderen erover struikelen.’

Beeld: Anne-Rose Hermer

Vaste spelregels

De dialoog aan tafel kent vaste spelregels. Ook over de tafelschikking is goed nagedacht: witte en niet-witte deelnemers zitten tegenover elkaar. Aan de hand van drie vragen voeren ze het gesprek. Tijdens de eerste ronde reageert de ene persoon op een stelling, terwijl de ander alleen luistert, zonder te reageren, zelfs niet non-verbaal.

‘Voor iemand met ADHD is dat bijna niet te doen’, grapt een deelnemer. De opmerking zorgt voor een lach, maar velen herkennen hoe lastig het is om je gezicht neutraal te houden als je iets hoort dat je raakt of juist schaamte oproept.

Het Surinaamse zangkoor Fei Yeye. Beeld: Anne-Rose Hermer

De eerste stelling luidt: deel een ervaring waarin je werd beoordeeld op een vooroordeel of stereotype, of waarin je discriminatie ervaarde.

Een deelnemer vertelt: ‘Het was 2003. Ik werkte in het sociaal domein en had een opdracht in Wageningen. Een collega zag me staan en zei: ‘U staat aan de verkeerde kant van de gang. Een bijstandsuitkering moet u dáár aanvragen.’ Toen ik vertelde dat ik daar kwam werken, bood ze direct haar excuses aan. Ze schaamde zich. Maar ik moest het wel incasseren.’

‘Een bijstandsuitkering moet u dáár aanvragen’

Ze geeft nog een voorbeeld: ‘Ik had iemand telefonisch gesproken en we zouden elkaar ontmoeten in de hal. Toen ze me zag, zei ze dat ze iemand anders aan de telefoon had gehad. Iemand die goed Nederlands sprak.’

Haar Nederlands is foutloos. Gelukkig ziet ze ook verandering. ‘Mensen zijn zich nu meer bewust van hoe ze communiceren. Zeker bij gemeenten is er een inclusievere blik gekomen. Sinds die ervaring heb ik zoiets niet meer meegemaakt.’

In Suriname voelt ze zich tegelijkertijd thuis én een beetje buitenstaander, omdat ze in Nederland is geboren.

Praten was verboden op de plantage

Het Surinaamse zangkoor Fei Yeye, wat ‘vrije geest’ betekent, treedt op. Gekleed in traditionele kleding brengen de zangeressen liederen die diep raken.

Zingen had tijdens de slavernij een bijzondere betekenis: praten was verboden op de plantage, zingen mocht nog wél. Je mocht je kind niet groeten, maar wél voor hem of haar zingen.

Een van de liederen, A boro goron, vertelt het verhaal van een vrouw op de plantage die zó veel huilde dat het een gat in haar hart sloeg. Niemand vroeg hoe het met haar ging. De liederen roepen niet alleen emoties op, maar zetten ook gesprekken in gang. Bijvoorbeeld over hoe er in veel Surinaamse gezinnen luid wordt gesproken of op een commandotoon. Die manier van spreken vindt zijn oorsprong in de slavernij, waar bevelen op de plantage de norm waren.

Andere vragen gingen over burgermoed: Wanneer durfde je je uit te spreken tegen discriminatie of stereotypen? En wat heb je nodig om dat vaker te doen?

‘Het helpt enorm als anderen je steunen’

Een deelnemer vertelt over een situatie waarin een witte man zich discriminerend uitliet tegenover biculturele kinderen. ‘Dat mag je nooit doen’, vond ze, maar ze durfde niets te zeggen.

Veel mensen herkennen die worsteling: je wílt iets zeggen, maar je bent bang voor de gevolgen. ‘Hoe spreek je iemand aan?’ Iemand zegt eerlijk: ‘Ik durf geen groepje aan te spreken.’

De conclusie? Het helpt enorm als anderen je steunen als je iets zegt. Maar er wordt ook gewezen op het bredere probleem.  ‘We missen politieke steun. Mensen die discrimineren, voelen zich juist gesterkt. Ik voel me níet gesteund.’ ‘Stem niet op racistische partijen’, zegt iemand.

Beeld: Anne-Rose Hermer


De avond werd afgesloten met een maaltijd die begon met pindasoep, gevolgd door heri heri, een gerecht met onder andere zoete aardappel (napie), kousenband en bakkeljauw. Het is een gerecht dat stamt uit de slavernij, en daarmee een passende afsluiting.

Peggy Bouva en Maartje Duin

Ook aanwezig zijn Peggy Bouva en Maartje Duin, makers van de podcast De plantage van mijn voorouders. Maartje ontdekte dat een voorouder van haar mede-eigenaar was van een suikerplantage. Haar moeder dacht dat dit familielid niets wist van het slavernijverleden, maar in het Nationaal Archief vond Maartje een notarieel document over compensatie na de afschaffing van de slavernij, met haar handtekening eronder.

Peggy Bouva ging in 2009 op zoek naar haar achtergrond. Dat is niet zo eenvoudig als het klinkt. ‘Portugal begon met de slavernij. Later volgden Spanje, Engeland, Frankrijk, Zeeland en daarna Holland. Mensen werden geroofd en ontvoerd. Nadat ze gedwongen aan boord van schepen waren gegaan die hen naar gebieden brachten waar ze dwangarbeid moesten verrichten, verloren ze hun identiteit. Ze werden een nummer. Namen werden niet genoteerd, maar bijvoorbeeld het missen van een ledemaat of een oog wel.’

Maartje ontdekte dat Peggy een nazaat is van iemand die werkte op de plantage waarvan een deel in het bezit was van haar familie. Ze nam contact op om te vragen of Peggy haar wilde ontmoeten. ‘Ik was vreselijk zenuwachtig voor die eerste ontmoeting, maar dat bleek niet nodig. Peggy stelde voor om samen naar Suriname te gaan. Dat heeft onze families dichter bij elkaar gebracht.’

De kracht van de Keti Koti Tafels is duidelijk: ze brengen mensen samen. Niet voor niets verschijnen ze op steeds meer plekken in het land. Dit jaar zelfs op Schiphol.

Herdenkingen en vieringen Keti Koti begonnen

0

Hoewel Keti Koti officieel morgen, op 1 juli, wordt gevierd, zijn in sommige steden vandaag al de eerste herdenkingen en vieringen begonnen. In Venlo en Rotterdam wordt het slavernijverleden herdacht én het verbreken van de ketenen gevierd met theater, muziek en dialoog.

In theater De Maaspoort in Venlo wordt vanavond voor het eerst een uitgebreid Keti Koti-programma georganiseerd. Op het programma staan onder andere de voorstelling Stille Helden, panelgesprekken tussen generaties uit de Surinaamse gemeenschap, spoken word en een expositie van traditionele klederdracht. Morgen volgt een feestelijk vervolg met muziek, rituelen en Surinaamse gerechten. ‘We willen herdenken, maar ook bewustwording creëren’, aldus de organisatie.

Ook in Rotterdam ging het herdenkingsprogramma vandaag van start met een ceremonie bij het slavernijmonument aan de Lloydkade. Het vierdaagse, stadsoverkoepelende programma staat dit jaar in het teken van onafhankelijkheid.

In andere steden, zoals Zaandam, Alkmaar en Hoorn, vonden dit weekend al bijeenkomsten plaats, waaronder plengoffers, optochten en kinderactiviteiten.

Keti Koti, Sranantongo voor ‘gebroken ketenen’, herdenkt elk jaar op 1 juli de afschaffing van de slavernij in 1863.

Tienduizenden demonstreren tegen Servische regering

0

De spanningen in Servië lopen op. Duizenden demonstranten blokkeerden dit weekend wegen en bruggen in Belgrado en Novi Sad, uit protest tegen de arrestatie van activisten. 

De protestgolf komt zeven maanden na de dodelijke instorting van een treinstation in Novi Sad, waarbij zestien mensen omkwamen. Veel Serviërs zien die ramp als het tragische gevolg van jarenlange corruptie, vriendjespolitiek en bouwfraude onder toezicht van de huidige regering, geleid door president Aleksandar Vucic en diens partij SNS.

Volgens nieuwsdienst AFP waren er zaterdag ruim 140.000 mensen op de been, aanzienlijk hoger dan de schatting van de politie, die uitging van 36.000. De demonstratie eindigde in chaos, met traangas en tientallen arrestaties.

President Vucic noemt de protesten ‘pogingen tot staatsgreep’ en beweert dat buitenlandse invloeden erachter zitten. ‘Dit is geen vreedzaam protest. Dit is georganiseerde terreur,’ aldus de president in een televisietoespraak. Hij sluit verdere arrestaties niet uit.

De demonstranten eisen de onmiddellijke vrijlating van de gearresteerden en vervroegde verkiezingen. Voor velen symboliseert deze beweging een breder verzet tegen de autoritaire stijl van Vucic, die volgens critici de rechtspraak ondermijnt en de media muilkorft.

Israëlische soldaten schieten op ongewapende, hongerige Gazanen

0

Israëlische soldaten openen bewust het vuur op onbewapende Palestijnen die voedsel proberen te halen bij distributiepunten, ook als er geen enkele dreiging van hen uitgaat. ‘Het is een slachtveld’, schrijft de Israëlische krant Haaretz.

Tot nu toe zijn zeker 549 Palestijnen omgekomen en raakten duizenden gewond bij aanvallen rond Israëlisch-Amerikaanse voedseldistributiepunten. Deze plekken staan niet onder toezicht van humanitaire organisaties zoals het Rode Kruis. Cartoonisten vergelijken ze al met muizenvallen.

Israël heeft aangekondigd een onderzoek te starten naar de commandanten die het bevel gaven om met scherp te schieten. Of daarmee een einde komt aan het geweld tegen Palestijnen is onzeker. Eerdere onthullingen leidden nauwelijks tot verandering in het Israëlische beleid. Volgens veel mensenrechtenorganisaties en deskundigen is er sprake van opzettelijke genocide in Gaza.

Intussen heerst er chaos rond de weinige hulpgoederen die Gaza nog binnenkomen. Gewapende bendes, waaronder Hamas, vechten erom. In Khan Younis raakte medisch personeel in de vuurlinie toen een ziekenhuis werd binnengevallen door gewapende mannen. Ze waren boos dat een gewonde tegenstander werd behandeld, meldt The Guardian.

Douwe Bob weigert optreden, Yesilgöz spreekt van antisemitisme

0

Zanger Douwe Bob stond op het podium bij een Joods voetbalevenement, maar besloot uiteindelijk niet op te treden. Tegenover NU.nl verklaarde hij dat hij ‘bij aankomst werd geconfronteerd met zionistische posters en pamfletten’. VVD-leider Dilan Yesilgöz beschuldigde hem vervolgens van antisemitisme.

Op het podium legde Douwe Bob uit dat hij zijn beslissing had genomen omdat het evenement volgens hem was ‘gekaapt door zionistische organisaties’, waaronder Stand With Us, die hij betichtte van het verspreiden van Israëlische propaganda. Toen hij daarover sprak, werd hij onderbroken door het publiek. ‘Ik ben een man en sta waar ik voor sta’, reageerde hij daarop.

Op sociale media volgden reacties, waaronder een uitgesproken bericht van Yesilgöz op X: ‘Tachtig jaar na ‘Dit nooit weer’ gebeurt het weer. Dagelijks. In Amsterdam. Kinderen wordt een optreden geweigerd om wie ze zijn: Joods. Het zal het nieuws niet eens halen. Zó gewoon is Jodenhaat geworden. Pure haat, in het volle zicht.’

Douwe Bob weersprak de beschuldigingen van antisemitisme en herhaalde zijn standpunt later die dag in de talkshow Renze. Hij stelde dat er vooraf afspraken waren gemaakt over de invulling van het evenement, maar dat die volgens hem niet zijn nagekomen.

De zanger kreeg naast kritiek ook steun, met name uit pro-Palestijnse hoek. Verschillende groepen en individuen prezen hem om zijn ‘principiële houding’.

Voormalig artiestenmanager Omar Kabri schreef op LinkedIn: ‘Ik hoop dat dit een precedent schept onder artiesten, waarin meer ruimte wordt genomen om ergens voor te staan en zich niet te veel zorgen te maken over achterhaalde Nederlandse normen.’ Oud-ambtenaar Berber van der Woude stelde dat het ‘een teken des tijds’ is dat leiderschap en principes nu eerder van popzangers komen dan van politici of religieuze leiders.

Turgut Reis was een zeeheld of een piraat

0

De grijze schipper voer ons langs de kliffen van de kust van het eiland Gozo. Behendig stuurde hij de boot door een krappe grot waar je doorheen kon varen. Stuurmanskunst laat zich dan zien. Op open zee kan ook een kind kapitein zijn. De pook naar voren is vooruit en verder gas geven. De pook terug is afremmen en dan achteruit varen. Het roer is een stuur. Rechts is rechts. Links is links. In zeemanstaal stuurboord en bakboord. Maar u en ik zijn geen zeemannen.

Onze grijze schipper vertelde dat Dragut hier aan wal was gekomen. Wij wisten niet wie Dragut was. Hij memoreerde dat Dragut een Turkse zeeheld of piraat was. Je perspectief bepaalt hoe je hem historisch gaat plaatsen.

Dragut, Dragut, who the hell is Dragut? Het ging om de Turkse zeestrijder Turgut Reis (1485–1565). In de zestiende eeuw was hij een hoofdpersoon van de Middellandse Zee. Het Ottomaanse Rijk had met de verovering van Rhodos en de overwinning in de zeeslag bij Preveze, ten westen van Griekenland, een sterke positie op de Middellandse Zee ingenomen.

De ridders van Rhodos kregen van hun bondgenoten Malta als nieuw thuis.
Spanje en sommige staten op het huidige Italië streden tegen de Ottomanen. Frankrijk was bondgenoot van de Ottomanen. Ook Willem van Oranje had een appeltje met zijn jeugdvriend Filips II van Spanje te schillen. De Vader des Vaderlands had de sultan in Istanbul om steun gevraagd in zijn oorlog tegen Spanje, die tachtig jaar zou gaan duren.

Bij een slag werd Dragut gevangengenomen

Turgut Reis en zijn baas Barbarossa, Roodbaard, Hayreddin Pasha, streden tegen Andrea Doria. Het was een kat-en-muisspel dat van Napels naar Toulon, van Sicilië naar Genua, van Malta naar Tunis en Algiers liep.

Bij een slag werd Dragut gevangengenomen. Hij werd als slaaf tewerkgesteld. Baas Barbarossa wilde hem vrijkopen. Geen haar op de baard van Andrea Doria dacht daaraan. Baas Barbarossa verzamelde een vloot en ging een aanval op Genua voorbereiden. Andrea Doria vroeg Barbarossa om in zijn paleis te komen onderhandelen. Ze onderhandelden. Turgut Reis werd vrijgekocht.

Na vier jaren als galeislaaf te zijn tewerkgesteld, ging Dragut niet eerst in traumatherapie. Hij stapte op een schip en trok ten strijde. Hij volgde, na het overlijden van Hayreddin Pasha, zijn baas op als bevelhebber van de Ottomanen op de Middellandse Zee. Lange jaren van strijd volgden. Bij een poging om Malta te veroveren ontplofte een kanonskogel vlak bij hem. Hij raakte gewond en stierf daarna.

De Middellandse Zee is door iedereen altijd begeerd geweest.

Drie dagen uitzendverbod en boete voor Turkse oppositiezenders

0

De Turkse Hoge Raad voor Radio en Televisie (RTÜK), die toezicht houdt op de media, heeft hard opgetreden tegen de oppositiezenders Halk TV, Tele 1 en Sözcü TV. Ze mogen een aantal dagen niet uitzenden en moeten 3 procent van hun winst afstaan. Dat meldt de nieuwssite Turkish Minute.

In Turkije zijn de meeste tv-zenders al lange tijd in handen van mediabedrijven die het goed kunnen vinden met president Erdogan. Slechts een klein deel van de media laat een ander geluid horen, vaak vanuit seculiere of andere oppositiegroepen. Maar ook die worden nu aangepakt. Volgens RTÜK zouden ze ‘aanzetten tot haat en vijandigheid’.

De autoriteiten dreigen zelfs met strengere maatregelen. Als de zenders doorgaan zoals nu, bijvoorbeeld door te berichten over de gevangen burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu, kunnen ze hun uitzendlicentie helemaal verliezen.

Een van de leden van RTÜK, Tuncay Keser, was het niet eens met het besluit, maar stond alleen. Hij noemde het ‘een harde klap voor de persvrijheid’.

Ondertussen zoekt de seculiere oppositie steun bij het Westen. In dezelfde week dat president Erdogan met alle egards werd ontvangen op de NAVO-top in Den Haag, uitte CHP-leider Özgür Özel felle kritiek op de EU. Volgens hem blijft het te stil over hoe de oppositie en de democratie in Turkije worden ondermijnd. ‘Erdogan voelt op dit moment niet eens 10 procent van de druk die hij zou moeten voelen van de EU en de internationale gemeenschap’, zei Özel.

Congo en Rwanda tekenen vredesovereenkomst in VS

0

De Amerikaanse president Donald Trump is er lyrisch over: de vredesdeal die vandaag in Washington wordt getekend tussen de Democratische Republiek Congo en Rwanda. Maar de vraag is of het een duurzame vrede zal zijn, zo meldt de Volkskrant. Een van de onzekere factoren is of de beruchte rebellengroep M23, die dagelijks misdaden pleegt, door de Amerikaanse deal zal inbinden.

Trump is er in ieder geval al reuze blij mee. ‘Overal in Afrika werden hoofden afgehakt’, pochte hij op de NAVO-top in Den Haag. Totdat hij op het toneel kwam, is de weinig discrete boodschap. Wat hij er niet bij vertelt, is dat de Amerikanen via de deal ook toegang krijgen tot de vele grondstoffen van het Afrikaanse land, meldt NRC.

‘Het land met koper, kobalt, tin, zink, goud, diamanten, uranium en olie, en nog veel andere mineralen, trekt al meer dan honderd jaar binnen- en buitenlandse investeerders, evenals plunderaars’, schrijven zij.

Het onderbelichte bloedvergieten in Congo, met miljoenen dodelijke slachtoffers voor grondstoffen, is een van de langstlopende koloniale drama’s. Volgens NRC is het de enige staat die is opgericht (door België) om te plunderen.

GoFundMe beschuldigd van belemmeren acties voor Gaza

0

De crowdfunding website GoFundMe heeft volgens betrokkenen fondsenwervingsacties voor Palestijnse hulp zonder geldige reden bevroren. Dit meldt Al Jazeera

Er is geen bewijs en de website zelf reageert niet op vragen over de acties, maar de beschuldiging komt niet van een kant. Ngo’s, activisten en mensen in Palestijnse gebieden zelf zeggen dat acties die bedoeld zijn voor hulp in Gaza op oneerlijke manier worden beoordeeld en vervolgens gesloten, voordat het geld de bestemming heeft bereikt.

GoFundMe informeert fondsenwervers dat er een beoordelingsproces zal plaatsvinden als de actie verband houdt met Palestina – of het conflict in het Midden-Oosten. Volgens de site is dit een standaardprocedure, maar volgens fondsenwervers worden acties met betrekking tot Gaza eruit gepikt en bevroren, of op andere manieren belemmerd. Zo heeft de Britse ngo The Sameer Project onlangs 250.000 dollar aan donaties gemist, omdat de site deze donaties had teruggestuurd.

Hulpverlening in Gaza

Hulpverlening in Gaza staat op dit moment sowieso al voor grote uitdagingen. De distributie van de Gaza Humanitarian Foundation, die door Israël wordt gecoördineerd, is gisteren gepauzeerd omdat de hulpgoederen gestolen zouden worden door Hamas. Er moet nu een plan komen om diefstal te voorkomen, voordat de hulp het land weer in kan.

Bovendien riskeren mensen die naar de hulpuitgiftepunten komen hun leven, omdat het Israëlische leger regelmatig het vuur opent wanneer er chaos ontstaat. De Israëlische regering wordt ervan beschuldigd honger als wapen te gebruiken. Inmiddels is er sprake van een hongersnood en sterven er dagelijks volwassenen en kinderen wegens een gebrek aan voedsel, water en medische voorzieningen.