18.4 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 151

Ode aan de studenten

0

Ze  zouden veel te emotioneel zijn. Maar ze hebben hun feiten zo goed op orde, dat de bestuurders van universiteiten alleen maar antwoorden in hol gemompel over voortzetting van dialoog met Israëlische partneruniversiteiten.

Ze zouden gewelddadig zijn en daarom zich diskwalificeren als gesprekspartner. Liever maken de lokale en nationale bestuurders zich druk om hun spulletjes dan een massamoord op burgers. Bestuurders die zelf doof bleken voor de volstrekt gerechtvaardigde eisen van de studenten die wereldwijd al worden ingewilligd. Bestuurders die níet zeggen dat ze niet weten wat er gebeurt in Palestina. Maar erger: ze weten dat de wreedheid van Israël ongekend is en duiken vervolgens weg, ook voor de eigen medeplichtigheid. En ze proberen lafheid te verhullen met keiharde repressie en inperken van het demonstratierecht. Alsof het bezetten van universiteitsgebouwen voor het eerst plaatsvindt.

De studenten zouden laf zijn door zich te verschuilen achter maskers en keffiyehs en niet met open vizier willen debatteren. Maar het waren vijftien rectoren annex managers die een decreet uitvaardigden in een krant dat ze niet van zins waren te discussiëren. Want de uitkomst daarvan hadden ze al in beton gegoten: banden met Israëlische universiteiten worden niet verbroken. Machtsvertoon als antwoord op de herinnering door de studenten aan een geweten dat het Westen ooit had.

Hun gezichtsbedekking is daarom gerechtvaardigd. Deze generatie is bovendien opgegroeid met de macht van digitale herkenning: trollenlegers, de politie en de inlichtingendiensten weten je te vinden. Foto’s blijven voor eeuwig zonder hun toestemming op het internet circuleren. Mogelijke werkgevers lichten bij sollicitaties hun digitale doopceel. Mijn generatie boomers kan makkelijk praten, als ze neerkijkt op jongeren die hun identiteit verbergen en Ziggy, Stardust of Egel heten en communiceren via Signal. Want Big Brother houdt mensen die nog een baan moeten vinden in de gaten.

Samen zijn ze dagen bezig namen van duizenden vermoorde kinderen op banieren te schrijven

Ze zouden maar een groep zijn die uit is op rellen. Maar hoe verklaar je hun weken, maanden in natte tentjes zitten? Deze studenten vormen studiegroepen, volgen teach-ins van wetenschappers op matjes op de grond, doen aan yoga. Ook bekijken en bespreken ze ’s avonds kwaliteitsfilms in de gemeenschappelijke tent, waar ook wordt gebuikdanst en gekaraookt en waar ze poëzie voordragen.

What did you do while the children of Gaza were dying?

I argued with the killers.

What did you say?

I said that the innocent deserve innocence. That the sound of laughter is better than nightmares, and briefer. That the cost of killing may be higher than the price of dying.

Did they listen?

Do killers ever listen?

Tentenkampen waar iedereen welkom is en solidariteit komt uiten, waar bruin en wit schouder aan schouder zit met lhbti’ers, vrouwen met hoofddoeken, mensen met neuspiercings en blauw haar. Tilburgse studenten organiseren protesttheater: met een partytent als checkpoint midden op de toegangsweg naar de parkeerplaats moet iedereen zijn medewerkerspas laten zien. En samen zijn ze dagen bezig namen van duizenden vermoorde kinderen op banieren te schrijven. En als ze zien dat er hele families zijn uitgewist kunnen ze hun tranen niet bedwingen.

Ik mocht willen dat onze bestuurders zo openstonden voor het beste uit de wereld en cultuur, die grenzeloos is net als oorlog. En ik raad ze aan de tentenkampen te bezoeken om van de lessen te leren die de studenten geven.

Bijvoorbeeld hun ontmaskering van de leugen dat ‘Israël het recht heeft zich te verdedigen’, wanneer er 14.000 kinderen worden gebombardeerd of verbrand. Daar bestaat geen enkele rechtvaardiging voor.

Hun veroordeling van Nederlands zwijgen over steun aan een oorlogsmachine, die verantwoordelijk is voor het doden van 40.000 mensen, het systematisch vernietigen van hun huizen, scholen, ziekenhuizen en universiteiten. Het benoemen wat dat is: medeplichtig zijn aan het plegen oorlogsmisdaden. En zij weten zich gesterkt door het Internationaal Gerechtshof en het Internationaal Strafhof. Wee u, bestuurders.

Hun bewijs dat niet elke vorm van kritiek op Israël antisemitisme kan worden genoemd. Er protesteren ook Joden.

En zij lezen ons de geschiedenisles. De succesvolle demonstraties tegen de leugenachtige Vietnamoorlog, de boycot tegen de Apartheid in Zuid-Afrika. Studenten stonden in de frontlinie. Ook toen probeerden universitaire bestuurders hun acties op te breken. Maar de studenten weten dat repressie – ook van academische vrijheid – hun zaak juist sterker maakt, ook omdat mensen verontwaardigd raken over het bestuur.

Het vergt moed om niet uit eigenbelang te handelen, om kritiek op bondgenoten te uiten, om op te durven staan tegen macht en tegen de status quo die alles corrumpeert. De studenten hebben mijn geloof in (mede)menselijkheid hersteld. Ik dank hen met een diepe buiging.

Turkse mensenrechtenorganisatie ontvangt 731 meldingen van marteling

0

De Turkse Stichting voor Mensenrechten (TIHV) heeft vorig jaar 731 meldingen ontvangen van marteling tijdens politiedetentie. In een recent rapport worden de meldingen beschreven. Zo meldt de Turkse nieuwssite Duvar.  

De mensenrechtenorganisatie vraagt al meer dan dertig jaar aandacht voor martelingen in Turkse gevangenissen. De afgelopen tien jaar kwamen er ruim 7500 meldingen binnen. Sinds de oprichting in 1990 ontving de stichting bijna 22.000 meldingen.

‘Vooral na het mislukken van het vredesproces met de Koerden in 2015 en de mislukte staatsgreep in 2016, was er een sterke toename van het aantal detenties en martelpraktijken in Turkije’, staat in het rapport.

De meeste meldingen komen uit grote steden in het westen van het land, zoals Istanbul, Izmir en Ankara  Daarna vallen registraties op uit gebieden waar overwegend Koerden wonen, zoals Van, Diyarbakir en Cizre.

Een grote meerderheid (62,2 procent) van het totale aantal meldingen vorig jaar betrof Koerdische gemartelden. Het rapport concludeert dat Koerden, vergeleken met andere etniciteiten in Turkije, vaker met marteling te maken hebben.

PVV-Statenlid boos om reclame met moslima

0

PVV-Statenlid Tjerk Langman (Noord-Brabant) is boos op Vodafone, omdat ze in een reclamecampagne een moslima met een hoofddoek hebben gebruikt. Hierdoor zou Vodafone ‘miljoenen Nederlanders’ schofferen die geen hoofddoek dragen, schrijft hij op X.

‘Niet alle mensen met een Vodafone abonnement zijn moslim’, voegt Langman nog aan die post toe. Op sociale media doet hij wel vaker xenofobe uitspraken. Zo zou een solidariteitsactie van GroenLinksers – ‘ik ben een Marokkaan’ – een ‘kalifaatgezegde’ zijn en pleit hij voor een hoofddoekverbod op basisscholen.

Langman is sinds maart 2023 Statenlid voor de PVV. Hij is geboren in Eindhoven en zet zich in voor ‘een betere mobiliteit in Brabant’. Hij is lange tijd actief geweest voor de LPF en voelt zich geïnspireerd door de vermoorde politicus Pim Fortuyn die de islam met geweld associeerde. Hij citeert hem op de website van de Provinciale Staten. ‘Wie veranderingen in dit land wil, zal in beweging moeten komen’.

Verder postte hij op social media dat hij Ruud Gullit een ‘topper’ vindt, omdat de oud-voetballer geen problemen heeft met de drie Oranje-fans die zichzelf onlangs zwart schminkten tijdens het EK.

Motie Bontenbal komt op voor Surinamers zonder papieren

0

CDA-leider Henri Bontenbal heeft samen met andere fracties een motie ingediend over Surinamers die al jaren in Nederland wonen, maar geen Nederlandse nationaliteit bezitten. Die moeten ze alsnog krijgen, vindt Bontenbal.

De motie is ingediend door Bontenbal en Kamerleden van NSC, GroenLinks-PvdA, D66, SP, ChristenUnie, Volt, SGP, de Partij voor de Dieren en Denk. De motie roept op om Surinamers, die voor 1975 in Suriname zijn geboren en al jaren in Nederland wonen, met terugwerkende kracht het Nederlandse staatsburgerschap te verlenen.

Toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd, was het voor Surinamers nog vijf jaar mogelijk om een Nederlands verblijfsrecht aan te vragen. Honderden mensen hebben dit echter niet gedaan om verschillende redenen, zoals hun jonge leeftijd, gezinsomstandigheden en onbekendheid met de Nederlandse regels.

Deze Surinamers wonen nu al jaren in Nederland, maar zijn officieel illegaal. Volgens Bontenbal is terugkeer naar Suriname voor de ongedocumenteerden geen optie, omdat hun familieleden wél de Nederlandse nationaliteit hebben. Het gaat dan onder andere om de kinderen en kleinkinderen.

Het kabinet-Rutte IV was van plan om deze ongedocumenteerde Surinamers een legale status te geven, maar de val van het kabinet vorig jaar zomer gooide roet in het eten. De christelijke partijen en progressieve partijen willen daarom dat deze groep Surinamers alsnog worden gelegaliseerd, zodat ze aanspraak kunnen maken op zorg.

Gündogan organiseert protest als nieuw kabinet wordt beëdigd

0

Oud-Kamerlid Nilüfer Gündogan gaat protesteren tegen het PVV-VVD-NSC-BBB-kabinet op de dag dat Dick Schoof en zijn team met de koning op het bordes staan. Dit bericht Hart van Nederland.

Gündogan zegt te zijn geïnspireerd door de grootschalige protesten in Duitsland tegen Alternative für Deutschland. We kunnen volgens de oud-politica X-berichten schrijven totdat we een ons wegen, maar we kunnen net als de Duitsers ook de straat opgaan.

‘Wie fysiek niet kan komen naar Den Haag, kan uit zijn raam een wit laken hangen’, schrijft ze ook op X. ‘Zo laten we zien dat wij dit geen gewoon kabinet vinden en delen we onze steun aan deze demonstratie.’

De beëdiging van het kabinet-Schoof zal, als de formatie niet op het laatste moment toch mislukt, plaatsvinden op 2 juli.

Nilüfer Gündogan werd begin 2021 verkozen als Tweede Kamerlid voor de linksliberale, pan-Europese partij Volt. Een jaar later zette Volt haar echter uit de fractie, vanwege beschuldigingen van ‘grensoverschrijdend gedrag’. Gündogan heeft een Turks-alevitische achtergrond. De neef van haar moeder is Kemal Kilicdaroglu, oud-leider van de seculiere Turkse oppositiepartij CHP.

‘Meer onderzoek nodig naar sikkelcelziekte’

0

Vandaag is het Wereld Sikkelcel Dag. Elk jaar wordt op 19 juni aandacht gevraagd voor de sikkelcelziekte, een ernstige en erfelijke bloedziekte die vooral voorkomt bij mensen van kleur.

In Nederland leven ongeveer 2000 mensen met de sikkelcelziekte. Elk jaar worden er tussen de twintig en veertig baby’s in ons land geboren die de ziekte hebben. Wereldwijd zijn dit er 300.000 jaarlijks. In landen waar geen behandeling kan worden gegeven wordt slechts één op de vier kinderen met sikkelcelziekte ouder dan vijf jaar.

De ziekte is erfelijke vorm van bloedarmoede die levenslang aanwezig is. Sikkelcelziekte wordt veroorzaakt doordat het hemoglobine afwijkend is, een belangrijk onderdeel van de rode bloedcel. De rode bloedcellen bij patiënten hebben hierdoor een afwijkende vorm, namelijk de vorm van een sikkel. Vandaar dus ook de naam sikkelcelziekte.

‘De ziekte is in gebieden rondom de evenaar ontstaan waar malaria voorkomt’, vertelt hoogleraar Kinderhematologie Marjon Cnossen van Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis en voorzitter van het Sikkelcelfonds (www.hetsikkelcelfonds.nl). ‘De ziekte ontstaat door veranderingen in het dna van mensen, vandaar dat de ziekte erfelijk is. Dragerschap van deze verandering (dus van een ouder gekregen, red.) beschermde mensen beter tegen malaria. Twee keer deze veranderingen (van beide ouders gekregen, red.) leidt tot sikkelcelziekte.  Ongeveer een op de zeven mensen van kleur is drager van sikkelcelziekte (HbS). ‘Ik vergelijk het altijd met koffers’, zegt Cnossen. ‘Heb je twee koffers met sikkelcelziekte erin, dan heb je de sikkelcelziekte. Heb je maar een koffer met sikkelcelziekte erin, dan ben je een drager. Dan heb je de ziekte zelf niet, maar kun je het wel aan je kinderen doorgeven.’

Sterk verminderde levensverwachting

De ziekte is behalve erfelijk ook ernstig. Patiënten sterven gemiddeld dertig jaar eerder. ‘Maar dat is een gemiddelde’, zegt Bart Biemond, hoogleraar Inwendige Geneeskunde aan het Amsterdam UMC. ‘Mensen kunnen ook later overlijden, of eerder. Meestal overlijden ze door acute complicaties of aan de gevolgen van chronische orgaanschade, bijvoorbeeld door hart-, lever- of nierfalen.’

Links gezonde rode bloedcellen, rechts sikkelvormige bloedcellen. Beeld: animatie Sikkelcelfonds

Sikkelcelziekte is een hele nare ziekte, benadrukt Biemond. ‘Patiënten hebben een sterk verminderde levensverwachting en het is een levenslange ziekte met vaak enorme impact op het dagelijks leven. Patiënten kunnen herhaaldelijke zeer heftige botpijn-aanvallen krijgen, ook wel een sikkelcelcrise genoemd. Door de impact van de ziekte en de frequente ziekenhuisopnames kan slechts een minderheid een studie afronden of een fulltime baan krijgen. Het is goed te realiseren dat sikkelcelziekte een bloedziekte is van de rode bloedcellen, die verantwoordelijk zijn voor het zuurstof transport waardoor vrijwel alle organen worden getroffen. De ziekte beschadigt het hart, de milt, de nieren, de ogen, de hersenen, de botten, de lever en de longen.’

Weinig geld voor onderzoek

Universiteiten financieren weinig onderzoek in het algemeen. Wetenschappers moeten geld hiervoor werven bij de overheid, fondsen en bij bedrijven. Is er minder geld voor de sikkelcelziekte, omdat deze ziekte vooral mensen van kleur treft? Het ligt genuanceerder, antwoordt Biemond. ‘In de Verenigde Staten is er een enorm verschil tussen het geld uit private fondsen voor de zeldzame ziekte taaislijmziekte en sikkelcelziekte. In Nederland is dit niet onderzocht. Wel ervaren we dat er weinig geld beschikbaar voor het zo noodzakelijke onderzoek naar deze ziekte. Gelukkig bestaat er nu het Sikkelcelfonds.’

Er moet daarom meer geld komen voor onderzoek naar de ziekte. ‘En dat begint met meer bekendheid’, zegt Cnossen. ‘Op dit moment is de ziekte bij het grote publiek nog onbekend.’ Ze heeft daarom enkele jaren geleden met een aantal andere bevlogen medestanders het Sikkelcelfonds opgericht, dat jaarlijks zo’n 300.000 euro aan donaties ophaalt. Er komen steeds meer donateurs bij. Het fonds timmert hard aan de weg en heeft inmiddels zeven ambassadeurs die de goede zaak promoten: Remy Bonjasky, Edson da Graça, Jörgen Raymann, Laurien Verstraeten, John Williams, Carolina Dijkhuizen én Nijntje Pluis, de hoofdpersoon uit de kinderboekenserie van wijlen Dick Bruna.

‘Ongeveer een op de zeven mensen van kleur is drager van sikkelcelziekte’

Sinds 2023 organiseert het Sikkelcelfonds bovendien elk jaar de Wereld Sikkelcel Dag op 19 juni, om bewustwording over de sikkelcelziekte te vergroten. In het DeLaMar theater in Amsterdam is een fantastische bijeenkomst voor patiënten, familieleden, behandelaren en onderzoekers georganiseerd, in samenwerking met het Sikkelcelfonds. Ook is er dit jaar een tentoonstelling bij het Open Space Contemporary Art Museum (OSCAM) aan het Bijlmerplein in Amsterdam-Zuidoost, vertelt Cnossen.

Hoewel er te weinig geld gaat naar onderzoek is Nederland desondanks één van de koplopers in het wereldwijde onderzoek naar de sikkelcelziekte, zegt Biemond. ‘Erasmus MC Rotterdam, Amsterdam UMC,  Leiden UMC, UMC Utrecht, en Radboud UMC in Nijmegen  zijn hier volop mee bezig binnen het SCORE onderzoeksconsortium.’

De hoogleraren houden zich  al lange tijd bezig met de sikkelcelziekte. Het voordeel van Nederland is dat het om een klein land gaat met korte afstanden. Onderzoekers kunnen daarom de groep mensen die sikkelcelziekte heeft goed monitoren. ‘Uiteraard hebben we ook goede contacten internationaal, met artsen uit de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Italië’, vervolgt Biemond. ‘En sinds enkele jaren zijn er ook steeds meer Indiase onderzoekers, die we tegenkomen op internationale congressen.’

Belangrijk is bovendien dat de grote farmaceutische bedrijven ook interesse hebben in het ontwikkelingen van een medicijn tegen sikkelcelziekte. ‘Een patent geeft namelijk belangrijke financiële voordelen. Als je een geneesmiddel ontwikkelt voor een zeldzame ziekte dan krijg je een langere patentstatus.’ Uiteindelijk moet het medicijn ook betaalbaar zijn voor mensen in Afrika, het continent waar de ziekte het meeste voorkomt. Biemond heeft goede hoop. ‘Hiv-medicijnen waren bijvoorbeeld eerst erg duur, maar zijn nu betaalbaar. En zo wordt aids nu effectief bestreden in de landen waar dit het hardste nodig is.’

‘Een enkeling wordt met stamceltransplantatie beter’

Hoewel er geen medicijn bestaat om de sikkelcelziekte te genezen is er wel een middel om de ernst van de ziekte te verzachten: hydroxyurea. ‘Het aantal pijnaanvallen halveert bij gebruik van dit middel. Patiënten worden ook ouder en orgaanschade wordt voorkomen.’ Het nadeel is dat hydroxyurea soms bijwerkingen heeft. Op dit moment zijn er ook nieuwe medicijnen geregistreerd, maar die worden nog niet vergoed. ‘Dat proces duurt altijd heel lang’, legt Biemond uit. ‘Patiënten kunnen er echter soms ook voor kiezen om te participeren in onderzoeken – nationaal of internationaal – waarin deze nieuwe medicijnen worden onderzocht, voordat ze geregistreerd en vergoed worden. Aan die onderzoeken zit meestal vast dat je na afloop van het onderzoek dit middel gratis kunnen blijven gebruiken totdat het geregistreerd en vergoed wordt.’

Hielprik na de geboorte

Cnossen helpt kinderen met sikkelcelziekte. ‘Sinds 2007 detecteren we kinderen met de landelijke hielprikscreening direct na de geboorte. Hoe eerder we weten of het kind sikkelcelziekte heeft, hoe beter we kunnen helpen. Kinderen die geholpen worden krijgen dagelijks antibiotica en we zien hen regelmatig. Helaas, maar ook gelukkig is sikkelcelziekte een minder zichtbare ziekte dan bijvoorbeeld kanker. Bij de sikkelcelziekte is het beloop van de ziekte heel anders. Maar een enkeling wordt met stamceltransplantatie beter. Daarom is bewustwording zo belangrijk. Het motto van het Sikkelcelfonds is daarom niet voor niets: ‘Te pijnlijk om niet te kennen.’

Cnossen vertelt dat ze kinderarts is geworden, omdat dit werk haar raakt. Ze is er ook in haar vrije tijd veel mee bezig. ‘Kinderen zijn de meest kwetsbare groep. Zij kunnen er niets aan doen. Ik wil er zijn voor kinderen met sikkelcelziekte en hun ouders. Ik wil deze kinderen een stem geven, samen met iedereen die zo hard loopt voor deze groep.’

De witte meerderheid zwijgt

0

‘I don’t know who to trust. Everyone feels so far away from me’, zingt Chester Bennington met zachte stem in het nummer From the Inside van het Amerikaanse rap-rock collectief Linkin Park.

In de videoclip uit 2003 zien we taferelen van een volksopstand en de politie die erop inslaat. Ook staat er een kind bij, die na opgebouwde spanning en ondanks de sussende rap van Mike Shinoda – Trying not to break, but I’m so tired of this deceit – op Dragon Ball Z-achtige wijze tot ontploffing komt tussen de rellende meute.

Ik zet het keihard op en loop naar het balkon. Eerst links en rechts bij de buren kijken, voordat ik met open armen mijn eigen superkrachten op Geuzenveld wil ontketenen. ‘Rise up you fools! Rise up!’, denk ik. Fatbikes zoeven langs en giechelende meiden stappen uit tram 13. De buurt geeft geen kik. Ik stap weer naar binnen en maak schokkende bewegingen. Headbangen heeft geen zin zonder haar. Wie luistert naar een grijze baard?

De rockers van Linkin Park bieden me troost en houden me op de been in deze mindere periode. Maar ik treur ook om de leadzanger Chester Bennington, die op 41-jarige leeftijd (in 2017) uit het leven is gestapt. Ik was die dag helemaal van de kaart en plaatste op Facebook zijn foto op mijn profiel. Hij gaf me als twintiger zoveel kracht met zijn geschreeuw. In de zolderkamer bij mijn ouders, tijdens een rondje om de Sloterplas, maar ook als ik gewoon boos was op alles en iedereen. Zoals nu.

Als ik genoeg angry music van Linkin Park tot me heb genomen schakel ik meteen door naar het zoete ‘kattengejank’ van Müslüm baba. Wat een prachtige man, die zo verschrikkelijk veel leed heeft meegemaakt – zijn vader vermoordde zijn moeder. Maar echt bitter is hij nooit geworden. Het verhaal wordt subliem vertolkt in de Turkse Netflix-film Voices of Pain, een dikke aanrader.

Hebben we het ons als allochtonen zo onmogelijk gemaakt in dit land?

In mijn puberjaren, buiten de alevitische volkszangers die we met de paplepel kregen ingegoten in huize Balcik, luisterde ik nooit naar Turkse nummers. Pas toen ik voor het eerst verliefd werd, op 23-jarige leeftijd, hunkerde ik naar de vertrouwde Turkse klassiekers van Sezen Aksu, die mij houvast gaven. André Hazes had ik toen nog niet ontdekt om mijn liefdesverdriet weg te drinken.

Gedeelde smart is halve smart, luidt een geborduurd gezegde. En dus fiets ik na de muziek naar mijn ouders. De zelftwijfel slaat weer toe als ik nieuwe, witte bewoners van Nieuw-West voorbijrijd. Hoe vaak heb ik nu vruchteloos oogcontact gemaakt en ben ik weggekeken. Duizend, miljoen keer? ‘Hebben we het ons als allochtonen zo onmogelijk gemaakt in dit land?’, denk ik. ‘Zo geminacht dat we niet eens een blik waardig zijn?’ Of moet ik niet zo doemdenken en extra mijn best doen om wat glimlachjes op te vangen? Kijk, kijk, zie me nou breed grijnzend integreren.

‘Minderwaardigheidscomplex’ roept iemand op X over mijn vorige column. ‘Machteloosheidscomplex’ schrijf ik grif op, maar haal het weg. Doen woorden er nog toe?

Als je niks anders dan haat propageert jegens je medemens – haat die al meer dan twintig jaar lang openlijk gecultiveerd wordt door de politiek en zetels oplevert – dan zal ‘het volk’ dat gevoel niet snel meer opgeven. Stapel leugen op leugen op leugen en het verbale geweld zal zich materialiseren. Wat zeg ik, aan de Europese buitengrenzen gebeurt het al met Grieken die vluchtelingen in zee dumpen.

Het formatiedrama, met een ministersploeg die wit, blank en blond is, is een dagelijkse herinnering dat er niet onvoorwaardelijk voor de Tayfuns en Fatma’s van Nederland wordt gekozen en dus de multiculturele samenleving. De wensen van zogenoemde ‘nativistische Nederlanders’ krijgen met een racistische omvolkingsdenker als Marjolein Faber prioriteit.

De witte meerderheid blijft stil. Tja, zij worden straks niet omgeploegd als BBB en PVV aan de knoppen zitten.

‘Komst Martin Bosma (PVV) naar Keti Koti is problematisch’

0

Tegen de komst van Kamervoorzitter Martin Bosma op de slavernijherdenking van 1 juli is veel verzet, vanwege uitspraken die hij eerder heeft gedaan als PVV-Kamerlid. ‘Als je het er niet mee eens bent, blijf dan lekker thuis.’

Nederland Wordt Beter is via platform De Goede Zaak een petitie gestart tegen de aanwezigheid van Kamervoorzitter Martin Bosma (PVV) op de nationale herdenking van het slavernijverleden op 1 juli. ‘De functie en de persoon kunnen hier niet los van elkaar worden gezien. Martin Bosma is bekend om zijn racistische ideologie en zijn beledigende uitlatingen jegens Afro-Caribische Nederlanders’, aldus de petitie. In plaats van Bosma moet een vervanger een krans leggen bij het slavernijmonument in het Oosterpark in Amsterdam.

Als PVV-parlementariër had Bosma het over ‘slavernijgedram’ en sprak over ‘anti-blank racisme’, tijdens een debat over het instellen van een bewustwordingsfonds. In het PVV-verkiezingsprogramma staat bovendien dat de excuses voor het slavernijverleden, gemaakt door de koning en de Nederlandse staat, moeten worden ingetrokken.

Reflecteren en een gebaar maken

Het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee), dat de herdenking organiseert, heeft ook moeite met de komst van Bosma. ‘Uw eerdere uitlatingen over het slavernijdossier zijn in de Nederlandse samenleving als zeer beledigend ervaren en staan haaks op de waarden van respect en gelijkwaardigheid die wij hooghouden’, schreef de organisatie gisteren in een brief aan de Kamervoorzitter. Maar het NiNsee zegt niet dat Bosma sowieso niet welkom is. Hij moet nadenken over zijn gewraakte uitspraken. Voorzitter Linda Nooitmeer vraagt hem om ’te reflecteren’ en ‘een gebaar’ te maken. Wil hij dat niet, dan moet hij een vervanger sturen voor de bijeenkomst in het Oosterpark op 1 juli.

Maar wat zijn die excuses eigenlijk waard? Linda Nooitmeer vertelt dat ze vandaag als NiNsee hebben besloten een tijdje radiostilte in acht te nemen. ‘We hebben onze brief geschreven en met enkele media gesproken, daarin hebben we duidelijk aangegeven wat we willen.’

Bigi Spikri, traditionele optocht tijdens Keti Koti. Beeld: Caner Mert

De Kanttekening besluit daarom om een rondgang te doen langs enkele leden van de Afro-Nederlandse gemeenschap. De eerste die we spreken is vertaalster Diahann van van de Vijver, een nazaat van de slaafgemaakte Albertus van van de Vijver. Het is volgens haar ‘superschijnheilig’ als Martin Bosma op de Keti Koti-plechtigheid komt, terwijl hij niet achter deze herdenking staat. ‘Want als je het er niet mee eens bent, blijf dan lekker thuis. Je moet oprecht zijn.’ Van van de Vijver denkt niet dat je Bosma de Kamervoorzitter kan isoleren van Bosma de mens, die PVV-politicus is. ‘Je kunt deze rollen niet helemaal van elkaar scheiden. In principe zou Bosma daar mogen staan, maar vanwege zijn politieke overtuigingen komt hij niet oprecht over.’

‘Het verbaast mij niet dat er protest is tegen de komst van Bosma op de Keti Koti-herdenking’

Joop-opiniemaker Chris Dorsman vindt de komst van Martin Bosma op de Keti Koti-bijeenkomst problematisch, ‘omdat Bosma zich in het verleden zich op een bepaalde manier heeft geuit, wat indruist tegen hele idee van Keti Koti.’ Eventuele excuses van Bosma voor deze uitingen helpen niet. ‘Die zullen huichelachtig zijn.’

Van van de Vijver beaamt dit: ‘Ik geloof ook niet dat hij excuses moet aanbieden voor zijn gewraakte uitspraken over het Nederlandse slavernijverleden. Excuses moeten uit iemand zelf komen, die moet je niet maken als iemand anders je hiertoe prest. Eventuele excuses van Bosma zijn ook van een andere orde dan die van de koning. Want die excuses waren wel uit het hart.’

Complottheorieën

Tweede Kamerlid Mpanzu Bamenga (D66) zegt dat hij de oproep aan Bosma om niet te komen en de emotie die zijn persoon met zich meebrengt heel goed begrijpt. ‘Bosma verkondigde verwerpelijke complottheorieën en liet zich herhaaldelijk negatief uit over het herdenken van ons slavernijverleden. Ten eerste moet Bosma bij zichzelf nagaan of hij de aangewezen persoon is om bij deze herdenking te zijn. Als hij op de uitnodiging ingaat, laat hem dan met de mensen in gesprek gaan over de betekenis van deze dag. Dan kan hij er nog wat van opsteken.’

De koningin en koningin arriveren bij het Oosterpark in Amsterdam voor de herdenking op Keti Koti, 1 juli 2023. Beeld: Caner Mert

Ten slotte spreken we ook met voormalig PvdA-Kamerlid John Leerdam, thans kwartiermaker voor het Nationaal Slavernijmuseum dat in 2030 de deuren zal openen. ‘Ik zit nu in een andere positie dan twee jaar terug, omdat ik nu ambtenaar ben’, zo verontschuldigt Leerdam zich. ‘Ik ben nu niet meer vrij om overal mijn mening over te geven.’

Maar kun je volgens Leerdam de functie van Kamervoorzitter wel scheiden van Martin Bosma de PVV-politicus? ‘Kijk, je moet bij alle dingen die je zegt jezelf afvragen: is dit wel verstandig? Dat is zeker belangrijk in deze tijd, waarin alles in de etalage staat, helemaal als je politicus bent. Uitspraken in het verleden kunnen je achtervolgen. In die zin verbaast het mij niet dat er protest is tegen de komst van Bosma op de Keti Koti-herdenking.’

Maar meer wil Leerdam er niet over zeggen, vanwege zijn functie nu als kwartiermaker voor het slavernijmuseum. ‘Het enige wat ik nog over deze kwestie, maar heel algemeen, kwijt wil is dit: we moeten gewoon met elkaar hieruit zien te komen. Want iedereen hoort met elkaar, met zijn allen, in het Koninkrijk der Nederlanden, inclusief Caribisch Nederland, met respect om te gaan. Niemand kan daar tegen zijn. Niemand.’

Schotse oud-premier Humza Yousaf waarschuwt voor moslimhaat

0

‘Velen maken zich terecht zorgen over de opkomst van populisme. Maar er zijn maar weinig politici bereid om moslimhaat te erkennen als drijfveer van datzelfde populisme’, schrijft Humza Yousaf, voormalig premier van Schotland in een opiniestuk in the Guardian.

Volgens Yousaf is het wrokkige sentiment tegen moslims zo genormaliseerd dat rechtse politici niet eens de moeite meer nemen om het te verbergen.

Yousaf constateert dat bij de verkiezingen in Europa de verkiezingswinst is gegaan naar partijen die een ‘verdienmodel’ hebben gemaakt van het openlijk beledigen van moslims.

Hij vertelt dat moslims om hem heen steeds meer teleurgesteld raken in de politiek.
‘Ik ben een trotse, westerse moslim. Ik heb de eer en het privilege gehad om de eerste moslimleider te zijn in een westerse democratie. En toch wordt het steeds moeilijker om medemoslims te overtuigen van het idee dat Europa geen problemen heeft met ons bestaansrecht’, waarschuwt hij.

Hij richt zijn pijlen verder op radicaal-rechtse politici zoals Nigel Farage. De brexiteer zou zijn loopbaan danken aan voortdurende islamofobe opmerkingen. Hij somt Farages uitspattingen op. Zo zouden moslims volgens hem de Britse waarden niet delen, een ‘vijfde colonne’ vormen (een eufemistische benaming voor landverraders en interne vijanden) en naar Europa zijn gekomen ‘om het land over te nemen’.

Yousaf verwijt de media haatdragende politici ‘obsessief’ een platform te bieden, terwijl moslims gemarginaliseerd worden en zich niet thuis voelen.

Volgens hem is deze vorm van politiek bedrijven een veiligheidsrisico waar terroristische groepen zoals Islamitische Staat op kunnen inspelen. ‘Het is niet te laat voor politici om moslimhaat te benoemen en tegen te gaan’, aldus Yousaf, die wijst op het grote gevaar van aanslagen.

Radicaal-rechtse RN wil Franse publieke omroep privatiseren

0

De Franse publieke omroep lijkt het strijdtoneel te worden van de verkiezingen die eind juni worden gehouden. De partij Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen kondigt bij een absolute meerderheid ‘privatiseringen’ aan die de Franse staatskas drie miljard euro zou moeten opleveren. De publieke omroep zou volgens RN-leiders ‘te links’ zijn, meldt the Guardian.  

De publieke omroep in Frankrijk kan wel wat ‘vrijheid en lucht’ gebruiken, aldus de vicepresident van de partij Sebastien Chénu. Hij duldt geen ‘taboes’ op privatiseringen. Alles zou besproken moeten worden, aldus Chénu.

Jordan Bardella, voorzitter van Rassemblement National, meldt dat het tegelijkertijd een bezuinigingsmaatregel is, zodat andere beleidsterreinen gefinancierd kunnen worden. De bezuiniging zou weinig tijd in beslag nemen en ‘binnen een etmaal’ rond zijn, aldus Bardella.

Aan de linkerkant van het politieke spectrum worden de uitspraken nauwlettend gevolgd. Clémentine Autain, kandidaat voor de linkse alliantie, roept stemmers op om vooral links te stemmen om een ‘slachtpartij’ op de publieke omroep te voorkomen.

Veel Fransen maken zich zorgen over de opkomst van ‘extreme partijen’. Een van hen is stervoetballer Kylian Mbappé. Hij riep gisteren voor de wedstrijd tegen Oostenrijk jongeren op om te stemmen voor ‘diversiteit, tolerantie en respect’.