Hulpverleners hebben rondom het ziekenhuis in Khan Younis meer massagraven met verminkte en vastgebonden lichamen ontdekt. Al dagen zoeken nabestaanden rondom het ziekenhuis naar overblijfselen van hun dierbaren. Zo meldt de Arabische nieuwssite Middle East Eye.
‘Ik kijk naar het gezicht van elk lichaam, maar mijn zoon heb ik nog niet kunnen vinden, zegt Amal al-Baiouk tegen Middle East Eye. Ze is een van de vele Palestijnse moeders die op zoek is naar vermiste kinderen en dierbaren.
Volgens het hoofd van de hulpmissie Yamen Abu Sulaiman zijn er tot nu toe drie massagraven ontdekt. De eerste twee massagraven zouden door het medisch personeel van het Palestijnse ziekenhuis zelf zijn gegraven, omdat het tijdens het Israëlische beleg niet mogelijk was om de lichamen van omgekomen Palestijnen naar kerkhoven te brengen. Eind januari ging het al om 150 lichamen.
Een derde massagraf lijkt te zijn gegraven toen de Israëliërs het gebied onder controle hadden, meldt Middle East Eye.
Volgens de VN, die een onderzoek eist naar de massagraven, zijn er ook lichamen gevonden van mensen wiens handen op de rug zijn gebonden. Nabestaanden wordt gevraagd de gevonden lichamen niet aan te raken totdat een VN-team de doodsoorzaak kan onderzoeken.
Degene die het partijkantoor van de ChristenUnie in Amersfoort in de nacht van dinsdag op woensdag heeft beklad met antizionistische teksten is een Joodse Nederlander. Dit zegt zijn advocaat, Willem Jebbink.
Op het partijkantoor van de ChristenUnie werd de tekst ‘ChristenUnie steunt genocide’ geschreven. In een verklaring, die de advocaat namens zijn cliënt met de pers deelde, staat dat de Joodse Nederlander dit een correcte weergave van de werkelijkheid vindt.
De ChristenUnie doet aangifte van de bekladding en spreekt over een antisemitische actie. Maar dat laatste is volgens de bekladder onzin. De actie is ‘allesbehalve antisemitisch’. De ChristenUnie en ook het demissionaire kabinet laten zich volgens de actievoerder door één bron leiden: het CIDI, ‘de spreekbuis van Israël in Nederland’.
De bekladder zegt te hebben gehandeld ‘uit onmacht en woede’. ‘Juist als Joodse Nederlander met meerdere voorouders die in de Holocaust zijn vermoord door de grootste uitwas van christelijk antisemitisme, voel ik de plicht me uit te spreken nu er opnieuw een genocide plaatsvindt. Zeker als dat gebeurt ‘in mijn naam’ als Joodse en als Nederlander. Nooit meer is nu.’
Op 10 maart demonstreerden relatief veel Joden tegen de Israëlische president Yitzhak Herzog, die die dag het Nationaal Holocaust Museum in Amsterdam opende. Een van hen was Yval Gal van de Joodse antizionistische organisatie Erev Rav. Volgens Gal misbruikt Herzog de Holocaust om Israëls beleid te legitimeren, zo vertelde hij vorige maand aan de Kanttekening.
Gisteren debatteerde de Tweede Kamer over antisemitisme. In zijn bijdrage stelde Stephan van Baarle van Denk dat de rechter moet bepalen wat haat is of niet. ‘Stop om uitingen voor de rechten van Palestijnen als antisemitisme te betitelen.’
Amnesty Nederland maakt zich zorgen over de veiligheid van Joden in Nederland. ‘Joden en synagogen worden bedreigd. Joodse instellingen of scholen krijgen soms politiebeveiliging. Joodse monumenten en herdenkingsplekken worden beklad met hakenkruizen en andere haatdragende symbolen. Ook worden Joden lastiggevallen en aangevallen.’
De mensenrechtenorganisatie benadrukt dat kritiek op Israël niet meteen antisemitisme is. Zoals kritiek op Turkije niet meteen islamofobie is. Vervolgens komt de mensenrechtenorganisatie met een nuance: ‘Maar de grens is snel overschreden. Sinds de verschrikkelijke aanvallen van 7 oktober en het continue geweld erna in Gaza en Israël, zijn haat en geweld tegen Joodse mensen sterk toegenomen. (…) Dat de staat Israël mensenrechten schendt, is geen excuus om Joodse mensen te discrimineren of geweld aan te doen.’
Verschillende Instagramgebruikers reageren kritisch op het bericht van Amnesty Nederland. ‘Overigens wel zwak om het in jullie post te hebben over 7 oktober als oorzaak van de genocide erna, terwijl jullie dondersgoed weten dat 7 oktober echt niet de start was van de bezetting, het bloedvergieten en meer.’ Een andere gebruiker, met een Palestijnse vlag in zijn profiel, verwijt Amnesty Nederland selectieve verontwaardiging: ‘Posten jullie ook 1 over islamofobie?’
Een anonieme medewerker van Amnesty Nederland reageert: ‘Als het WNF het heeft over de zeeschildpad, word je dan ook boos dat het niet over de luipaard gaat? Islamofobie is óók niet oké.’ Deze reactie is volgens veel gebruikers onprofessioneel en roept verontwaardiging op. ‘Er is veel meer haat tegen moslims, agenten beschermen mensen die (een exemplaar van de) koran verbranden’, schrijft iemand. ‘Mensen moeten zich niet achter antisemitisme verschuilen om een genocide mee goed te praten.’
In de Gambiaanse hoofdstad Banjul vindt op 4 en 5 mei een ‘islamitische topconferentie’ over Palestina, islamofobie en klimaatverandering plaats. De Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) heeft de top voor islamitische landen belegd. Zo meldt Associated Press of Pakistan.
Op de top draait het om het bevorderen van ‘de islamitische eenheid en solidariteit’ in de context van ‘gepolariseerde regionale en globale zaken’, zoals bij de kwesties Palestina en islamofobie, maar ook klimaatverandering en minderheden staan op de agenda.
Via dialoog en duurzame ontwikkeling zou meer islamitische toenadering tot stand gebracht kunnen worden, aldus OIC in een persverklaring.
Het is nog niet bekend welke islamitische landen en wie namens de islamitische lidstaten aan de top zullen deelnemen. In ieder geval zal er een voorbereidende ontmoeting plaatsvinden van afgevaardigden op 30 april en 1 mei.
De oorlog in Palestina leidt in toenemende mate tot fricties binnen de internationale verhoudingen, met name tussen het Westen en de islamitische wereld. Tot de Hamas-aanval op 7 oktober waren de betrekkingen tussen Israël en landen uit het Midden-Oosten juist aan het ontdooien. Daar is na de meedogenloze tegenreactie van Israël in Gaza weinig meer van over.
In 1800 schreef Dirk van Hogendorp het toneelstuk Kraspoekol of de slavernij, een felle aanklacht tegen de slavernij in Indonesië. Het toneelstuk werd slechts een keer opgevoerd en raakte daarna in de vergetelheid. Docenten Nederlands Lyanna Oostra en Marja Warmelink-Odink hebben Kraspoekol uit het stof gehaald én hertaald in hedendaags Nederlands.
Kraspoekol of de slavernij speelt zich niet af in Suriname of op de Caribische eilanden, maar in Indonesië. Waar de West een echte plantagekolonie was, daar draaide het in de Oost om de handel. Ten onrechte hadden veel mensen lange tijd het idee dat de slavernij in de Oost nauwelijks voorkwam. En bovendien dat de slavernij daar wel meeviel. Maar dit beeld moet worden bijgesteld, stellen Lyanna Oostra en Marja Warmelink-Odink: ‘Ook hier werden eeuwenlang slaafgemaakten wreed behandeld.’ Ze vinden dat er meer aandacht voor de slavernij in de Oost moet komen.
Kraspoekol, de gelijknamige hoofdpersoon van het toneelstuk, is een onsympathieke Indisch-Nederlandse vrouw. Ze gaat op een wrede manier om met slaafgemaakte Indonesiërs. Ze wordt tegengewerkt door haar zwager Wedano, die er verlichtere standpunten op nahoudt. Nadat Wedano een tot slaafgemaakte prinses heeft vrijgelaten kookt Kraspokoel van woede en besluit ze haar wraakzucht te botvieren op andere slaafgemaakten, wat uiteraard alleen kan uitlopen op een drama.
Waar het begon
Hoe kwamen Oostra en Warmelink-Odink bij dit onbekende onderwerp? De vrouwen deden een masteropleiding Nederlands aan de NHL Stenden Hogeschool in Groningen. Tijdens een college literatuurgeschiedenis wees docent Coen Peppelenbos hen op het toneelstuk van Dirk van Hogendorp. Ze waren geraakt door de tekst en besloten Kraspoekol of de slavernij in het kader van hun afstudeerproject te hertalen in hedendaags Nederlands, zodat het verhaal toegankelijk is voor de lezers van nu. ‘De tekst uit 1800 was moeilijk toegankelijk, helemaal voor leerlingen in het voortgezet onderwijs. Daarom wilden we het verhaal hertalen, zodat je er nu ook wat mee kan’, zegt Warmelink-Odink.
‘Dit werk heeft ons wel een jaar gekost’, vertelt Oostra. ‘We hebben afgesproken allebei delen van het toneelstuk te hertalen en die vervolgens naast elkaar neer te leggen. Aanvankelijk liepen onze hertalingen nogal uiteen, maar aan het einde niet meer. Soms bezigde Van Hogendorp archaïsche woorden, die we nu niet meer gebruiken. Gelukkig bood dan het Historisch Woordenboek uitkomst.’
Na lang zwoegen was het toneelstuk eindelijk hertaald. En de hertaling plus de tekst van Van Hogendorp uit 1800 zijn uitgegeven als boek bij de Groningse uitgeverij De Kleine Uil.
Dirk van Hogendorp
Van Hogendorp, de auteur van het toneelstuk, was niet zomaar iemand. Hij was resident in Nederlands-Indië, criticaster van Nederlands koloniale politiek en werkte als minister en generaal voor de Franse keizer Napoleon Bonaparte. Tevens was hij de oudere broer van de veel bekendere Gijsbrecht Karel van Hogendorp, die in 1813 de Oranjes terug naar Nederland haalde.
‘Als overheden Van Hogendorps plan hadden uitgevoerd, zou Nederland de eerste Europese natie zijn geweest die koloniale slavernij afschafte’
Tijdens zijn tijd in Oost-Indië was Van Hogendorp getuige van de verschrikkelijke onrechtvaardigheid die mensen in slavernij moesten doorstaan. Als bestuurder implementeerde hij zelf veranderingen om de lokale bevolking en slaven te helpen. De hoogste autoriteiten in de kolonies waren echter sterk tegen zijn benadering. Van Hogendorp werd gearresteerd en opgesloten, maar wist te ontsnappen naar Nederland. Daar bracht hij verschillende rapporten uit waarin hij de verwerpelijke praktijken in Oost-Indië documenteerde. In zijn Proeve over den slaavenhandel en de slavernij in Neerlands-Indië (1801) presenteerde hij een plan om de slavernij binnen twintig jaar af te schaffen. Als overheden Van Hogendorps plan hadden uitgevoerd, zou Nederland de eerste Europese natie zijn geweest die koloniale slavernij afschafte.
Van Hogendorps toneelstuk Kraspoekol is gebaseerd op een novelle Kraspoekol, of de droevige gevolgen van een te verregaande strengheid jegens de slaaven uit 1780 van Willem van Hogendorp, de vader van Dirk en Gijsbrecht Karel. Maar het toneelstuk is aanzienlijk radicaler van inhoud dan het origineel. ‘Het was Van Hogendorps diepste wens om een einde te maken aan de slavernij’, schrijven Oostra en Warmelink-Odink in hun nawoord. En dat is ook de reden dat Van Hoogendorp er een toneelstuk van maakte, zodat hij grotere groepen mensen met dit verhaal kon bereiken.
‘Tijdens de voorstelling ontstond er onrust’
‘Interessant is dat het Kraspoekol maar één keer op de planken verscheen, in 1801, en daarna nooit meer werd opgevoerd’, vertelt Warmelink-Odink. ‘Want tijdens de voorstelling ontstond er onrust, met als gevolg dat het stuk halverwege moest worden gestaakt. De tekst van het controversiële toneelstuk werd daarna wel goed verkocht. Ophef verkoopt.’ Wat was de reden van deze cancelling? ‘Lobbyisten hebben actie gevoerd tegen het toneelstuk’, zegt Warmelink-Odink. ‘Naar verluidt zouden zij ook in het publiek hebben gezeten en de voorstelling hebben gesaboteerd.’
Het doel van Oostra en Warmelink-Odink is dat het toneelstuk kan worden gelezen door leerlingen in de bovenbouw van havo en vwo. Warmelink-Odink: ‘Het is niet zo dat we per se willen dat het toneelstuk weer wordt opgevoerd. Maar een andere docent kwam hier wel meteen mee.’
Educatieve functie
Is Multatuli (pseudoniem van Eduard Douwes Dekker, red.) nog beïnvloed door dit verhaal, voor het schrijven van zijn beroemde en baanbrekende roman Max Havelaar? ‘Helaas hebben we daar zelf geen bewijzen voor kunnen vinden’, zegt Oostra. ‘Maar er ligt 60 jaar tussen Kraspoekol en Max Havelaar. In de door ons gemaakte onderwijsmodule trekken we uiteraard wel de vergelijking met Max Havelaar en vragen we leerlingen om passages uit Multatuli’s boek met het toneelstuk te vergelijken.’
Kraspoekol is geen moeilijk verhaal, maar een rechttoe rechtaan-drama. Max Havelaar, dat telkens van perspectief wisselt en vol staat met citaten in het Frans en Duits, is voor leerlingen en studenten veel lastiger om door te komen. Zijn beide literaire werken wel vergelijkbaar? ‘Qua vertelstijl niet, maar qua thematiek wel’, zegt Warmelink-Odink. ‘Net als Max Havelaar is Kraspoekol een aanklacht tegen uitbuiting en kolonialisme in de Oost. Daar hebben we het dan over in de klas.’
Oostra vult aan: ‘Leerlingen vinden het belangrijk om ook hierover te leren. De slavernij in de Oost krijgt te weinig aandacht in het onderwijs. Met dit verhaal vullen we een lacune. Voor ons is het belangrijkste dat we met leerlingen in gesprek gaan over slavernij en kolonialisme en over de doorwerking hiervan in het heden. Lessen hierover zijn vakoverstijgend: het is voor Nederlands van belang, maar ook voor geschiedenis en burgerschap/maatschappijleer.’
De onderhandelingen tussen Turkije en de EU zitten vast. Zolang ze het niet eens worden over Cyprus, zit er weinig beweging in het gesprek over het Turkse lidmaatschap van de Europese Unie. Maar er zijn meerdere obstakels op de weg naar een verbeterde relatie.
Op 17 april publiceerde de Europese Commissie haar meest recente conclusie over Turkije. ‘De Europese Unie hecht bijzonder belang aan het hervatten van en de vooruitgang in de onderhandelingen over Cyprus om de samenwerking tussen de EU en Turkije te verbeteren’, aldus verklaring. Sinds 1974 wordt het noorden van Cyprus door Turkije bezet. Pogingen om het noorden met de rest van het eiland te herenigen worden door Turkije geblokkeerd. De EU benadrukte dan ook dat de constructieve opstelling van Turkije van cruciaal belang zal zijn voor het succes van de samenwerking met de EU.
Helaas werd de term constructieve opstelling door Ankara anders begrepen. Een dag later (op 18 april) stelde het land een vijandige verklaring op, waarin stond dat Turkije onder geen beding wil dat de kwestie Cyprus onderdeel van de onderhandeling is. ‘In de komende periode zullen we onze dialoog met de EU herzien op basis van wederkerigheid. Daarbij houden we rekening met het tempo en bereidwilligheid van de EU’, aldus de officiële reactie van Ankara.
Teleurstelling alom in Turkije
Nagenoeg in overeenstemming met de officiële lijn gingen ook enkele ‘onafhankelijke’ waarnemers van het buitenlandbeleid van Turkije door het lint.
‘We betreuren dat de EU geen constructieve stappen heeft genomen om de betrekkingen tussen Turkije en de EU nieuw leven in te blazen’, zei de Economic Development Foundation, een in Istanboel gevestigde denktank. De denktank suggereert dat toenadering gezocht zou kunnen worden door modernisering van de EU-Turkey Customs Union, een samenwerking tussen de twee partijen sinds 1995 waarin douaneformaliteiten worden gedefinieerd. Deze samenwerking is aan vernieuwing toe.
‘De ‘onafhankelijke’ denktanks weigerden het verband te zien tussen de rechtsstaat en geloofwaardigheid’
Een sleutelterm ontbrak echter in de beschouwingen: de rechtsstaat, die feitelijk niet meer bestaat in Turkije. De ‘onafhankelijke’ denktanks weigerden het verband te zien tussen de rechtsstaat en geloofwaardigheid. Uit angst misschien, of omdat ze het mensenrechtenvraagstuk liever negeren.
Dit vraagstuk werd onder de aandacht gebracht door een PvdA-Kamerlid Kati Piri, de voormalige Turkije-rapporteur van het Europees Parlement. Samen met Isa Kahraman van Nieuw Sociaal Contract diende ze een motie in om verdere onderhandelingen over de Customs Union te koppelen aan de vrijlating van Selahattin Demirtaş en Osman Kavala. Demirtas is de voormalige leider van de pro-Koerdische partij HDP, Kavala is een filantroop die zich decennialang ingezet heeft voor verzoening tussen de Turken, Koerden, Armeniërs en Grieken en daarvoor de Vaclav Havel-prijs heeft gewonnen. Demirtas en Kavala zitten nu meer dan zeven jaar achter de tralies, onder zware omstandigheden.
‘Geen modernisering van de Customs Union met Turkije tot de onmiddellijke vrijlating van Osman Kavala en Selahattin Demirtas, zoals het Europese Hof voor de Rechten van de Mens eist’, schreef Piri op X.
Zelfreflectie
De reacties uit Turkije duiden op weinig zelfreflectie en gaan niet in op de Nederlandse stellingname. De Turkse denktanks spreken over ‘hypocrisie van de Europese Unie’, ‘gebrek aan strategie’ en stellen dat de ‘Cyprusvoorwaarde’ juist diegenen in de kaart speelt die willen dat Turkije afdrijft van het Westen.
‘Maar er klonk uit wijsheid. Zoals bij Selim Kuneralp, een voormalig Turkse diplomaat. Hij herinnerde de Turken eraan dat Cyprus niet het enige probleem is. Marc Pierini – een voormalig EU-ambassadeur in Ankara – beaamde dit. ‘De onderhandelingen over het Cyprus-vraagstuk liggen al jaren stil’, schreef hij op X. ‘Vooruitgang in deze onderhandelingen zal in de eerste plaats afhangen van een terugkeer naar de rechtsstaat in Turkije, omdat dit een primaire kwestie is voor westerse regeringen en bedrijven, en een voorwaarde voor de stabiliteit van Turkije.’
De kansen op verbetering van de betrekkingen tussen de Turkse Republiek en de Europese Unie zijn klein zolang Turkije blijft vasthouden aan het presidentiële systeem. Dingen kunnen alleen veranderen als Turkije terugkeert naar een vorm van normaliteit. En geen enkele Turkse oppositiepartij heeft op dit moment echter een overtuigend en duidelijke EU-strategie in haar programma staan. Ook de oppositiepartijen hebben nog niet begrepen wat het echt betekent om ‘Europees’ te zijn. Het is echt ‘een dialoog tussen doven’.
‘Waar de overheid verzaakte, schoten burgers en organisaties te hulp. Zij voelden zich genoodzaakt hulp en bescherming te bieden’, verklaart de Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen over het ‘laakbare optreden’ van de overheid in de zomer van 2022 in Ter Apel.
‘Ze deelden thee, poncho’s, vuilniszakken, tenten en andere kampeermiddelen uit aan de mensen op het veld. De behandeling van asielzoekers was ‘onbehoorlijk en ongepast’, concludeert de Ombudsman. Zo staat vermeld in het rapport ‘Verboden hulp te bieden?’.
Van Zutphen is er niet gerust op dat de overheid hier lering uit trekt. ‘Een nieuw dieptepunt in de asielopvang dient zich aan. Het is nu zaak dat andere gemeenten hun verantwoordelijkheid pakken’, zegt hij, vermoedelijk verwijzend naar de formerende rechtse partijen, die allen hebben verklaard immigratie te willen beperken. Het kabinet is er vorig jaar op gevallen.
In 2022 was de situatie rond het aanmeldcentrum chaotisch. Asielzoekers, waaronder kinderen moesten buiten in de kou en regen wachten. Burgers en hulporganisaties zoals de Rode Kruis, namen toen het initiatief en om de asielzoekers toch te helpen met warme kleding en maaltijden.
Ook internationaal was er veel verontwaardiging over de behandeling van asielzoekers. Ook omdat de bieders van hulp met sancties werden bedreigd door de politie en dat hulp zelfs werd afgenomen. Er is toen onder nog steeds onheldere omstandigheden een baby gestorven, meldde the Guardian.
Van Zutphen is kritisch: ‘Van de overheid mag worden verwacht dat zij meedenkt en samenwerkt met burgers aan een oplossing, in plaats van burgers straft die hulp bieden.’
De musical Boni heeft gisteravond in Leusden twee prijzen in de wacht gesleept tijdens het Musical Awards Gala.
Frits Sissing en Marlijn Weerdenburg presenteerden het galafestijn, dat werd uitgezonden op NPO1. De musical Boni kreeg negen nominaties en won er twee. De prijs voor de beste kostuums ging naar Meredith Joeroeja en Ilse Vermeulen, en de prijs voor de beste choreografie werd gewonnen door Roy Jonathans.
Boni gaat over het leven van de gelijknamige de achttiende-eeuwse rebel, de Surinaamse Spartacus, die vanuit de binnenlanden een groep slaafgemaakten leidde in een opstand tegen de Nederlandse plantagehouders. Zijn levensverhaal wordt verteld met zang, spoken word, rap, en soul.
Een meerderheid in de Tweede Kamer verzet zich bij voorbaat tegen positieve discriminatie bij de selectie voor opleidingen met een numerus fixus. Dit bericht universiteitskrant Ad Valvas.
Het parlement wil niet dat het kabinet gaat onderzoeken of bepaalde groepen meer kansen moeten krijgen.
Sommige groepen komen moeilijker door de selectie dan anderen. Het gaat bijvoorbeeld om studenten uit arme gezinnen, of uit gezinnen waarvan de ouders niet gestudeerd hebben.
Opleidingen met een numerus fixus, zoals bijvoorbeeld fysiotherapie en geneeskunde, zijn hier te weinig alert op. Ze doen maar, aldus de Onderwijsinspectie.
De fracties van GroenLinks-PvdA en Denk pleiten daarom voor positieve discriminatie, zodat bepaalde groepen die nu benadeeld worden meer kansen krijgen. Het kabinet zou hier onderzoek naar moeten doen. Maar een grote Kamermeerderheid is tegen: PVV, VVD, NSC en BBB, maar ook CDA en ChristenUnie. Zij willen liever ‘blind’ selecteren, zodat de ‘beste kandidaten’ de plek krijgen.
Wel stemde een Kamermeerderheid in met de invoering van ‘ministersplaatsen’ voor studenten uit Caribisch Nederland. In tegenstelling tot Turkse en Marokkaanse Nederlanders hoeven zij straks niet meer op te boksen tegen geprivilegieerde witte Nederlanders als ze geneeskunde willen gaan studeren.
De persoon achter de aangemelde demonstratie tijdens de Nationale Dodenherdenking op 4 mei heeft zich kenbaar gemaakt. De activist Frank van der Linde zit achter het protest. Hij is tegen deelname van de Kamervoorzitter Martin Bosma (PVV) bij de herdenking, meldt de Amsterdamse stadszender AT5.
Vanuit verschillende kanten werd bij de extra beladen Dodenherdenking expliciet gevraagd om niet te demonstreren. Toch wil de activist Frank van der Linde ook op die dag van zich laten horen. Althans, hij zegt tegen het Parool dat het om een ‘stil protest’ gaat, met ‘respect’ voor de herdenking, maar wel met een bord waarop ‘geen fascisten bij de Dodenherdenking’ staat.
Martin Bosma zou volgens Van der Linde een exponent zijn van de racistische omvolkingstheorie en daarom niet op zijn plek bij de herdenking van de Tweede Wereldoorlog.
Waar het protest zal plaatsvinden, is nog onbekend.
De Amsterdamse driehoek (burgemeester, politie en officier van justitie) wil zich echter niet twee keer in korte tijd aan dezelfde steen stoten, en het protest zoveel mogelijk willen weghouden van de Dam. Bij de opening van het nieuwe Holocaustmuseum was er veel onvrede over de zichtbaarheid van pro-Palestijnse demonstranten. Dat was toen tegen de deelname van de Israëlische president bij de openingsceremonie, maar Holocaustslachtoffers en nabestaanden vonden het toch krenkend.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
