9.5 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 188

Ayaan Hirsi Ali steunt ontslag rector Harvard

0

Voormalig Tweede-Kamerlid Ayaan Hirsi Ali vindt het een goede zaak dat Claudine Gay is opgestapt als rector van de prestigieuze Amerikaanse universiteit Harvard. Ze gelooft dat progressieven zich massaal tegen Gay hadden gekeerd als ze een witte man was geweest, in plaats van een zwarte vrouw.

‘Stel je nu eens voor dat een blanke heteroman rector van Harvard zou zijn’, schrijft Hirsi Ali op X. ‘En hij zei dat oproepen tot genocide tegen Joden op de campus afhankelijk waren van de context? Of als hij half zoveel plagiaataanklachten had als Claudine Gay? Zou de New York Times hem een platform geven om uit te roepen dat hij het slachtoffer is een volksgericht?’

Hirsi Ali vertolkt de mening van veel conservatieve Amerikanen, die Harvard een links en antisemitisch broeinest vinden en blij zijn dat Gay is opgestapt. Maar progressieve X-gebruikers hebben kritiek op Ayaan Hirsi Ali, omdat Claudine Gay volgens hen helemaal niet het antisemitisme verdedigde, maar pro-Palestijnse uitlatingen die ten onrechte als antisemitisch worden opgevat. Hirsi Ali liegt de boel bij elkaar stellen haar criticasters, zoals dat jaren geleden ook deed om het Nederlandser staatsburgerschap te verkrijgen.

Want hoe zat het ook alweer? Ayaan Hirsi Ali werd in 1969 geboren in Somalië in een islamitische familie. In 1992 vroeg ze asiel aan in Nederland en kreeg in 1995 het staatsburgerschap. Na haar studie politicologie in Leiden ging ze aan de slag bij de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid.

Ayaan Hirsi besloot in 2001 met de islam te breken, vanwege de aanslagen van 11 september en het lezen van het Atheïstisch manifest van Herman Philipse. Ook voelde ze zich niet meer bij links thuis en sloot zich aan de bij de VVD, die na de moord op Pim Fortuyn een rechtsere koers was ingeslagen. Vanwege haar ongezouten islamofobe standpunten werd Hirsi Ali – inmiddels VVD-Kamerlid – steeds vaker bedreigd, helemaal nadat ze in 2004 de blasfemische film Submission uitbracht met filmmaker Theo van Gogh. Op 2 november 2004 werd Van Gogh vermoord vanwege deze film. Hirsi Ali dook enkele maanden onder.

In 2006 emigreerde ze naar de Verenigde Staten, vanwege de commotie over hoe ze aan het Nederlandse paspoort was gekomen. Ayaan Hirsi Ali had toen ze asiel aanvroeg een valse naam opgegeven en gelogen over haar land van herkomst. Dit werd in 2006 bekend gemaakt door het tv-programma Zembla en zorgde voor een enorme politieke rel. Het onbuigzame optreden van VVD-minister Rita Verdonk van Vreemdelingenzaken, die stelde dat Hirsi Ali ‘vooralsnog wordt geacht het Nederlanderschap niet te hebben verkregen’, zorgde zelfs voor de val van het kabinet-Balkenende II.

In de VS ging Ayaan Hirsi Ali aan de slag voor een rechtse denktank. Ze bleef voor controverse zorgen. Zo zou Ayaan Hirsi Ali in 2014 een eredoctoraat krijgen van de Brandeis University, maar na protesten van de islamitische burgerrechtenbeweging CAIR trok de universiteit het aanbod plotseling in. Volgens Brandeis had Ayaan Hirsi Ali in het verleden bepaalde uitlatingen gedaan die in strijd waren met de ‘kernwaarden’ van de universiteit, omdat ze ‘islamofoob’ waren.

Ten slotte verraste Ayaan Hirsi Ali in november 2023 vriend en vijand opnieuw, door zich publiekelijk tot het christendom te bekeren. Ze vond dat het leven ‘zonder spirituele troost’ ondraaglijk was. Hiermee trad ze in het spoor van Eva Vlaardingerbroek, Jordan Peterson en andere extreemrechtse publicisten, die vanwege hun afkeer voor de ‘politieke islam’ om politiek-culturele redenen tot het christendom overgaan.

Een dubbelbloed is niet zwart of wit

0

Leontine Vreeke is half-Surinaams en half-Nederlands. Een dubbelbloed, zo noemt ze zichzelf, want ‘dat is altijd meer dan een halfbloed’. ‘Ik ben een keiharde gabber, maar ik kook thuis roti en eet dat ook nog eens met mijn handen op. Ik ben het gewoon allebei.’

Leontine Vreeke (47) staat deze maand op het podium als Julia in de muziekvoorstelling ‘Van Dichtbij, in Twee Culturen’. Op 11 januari in Islemunda in Rotterdam, op 21 januari in Schouwburg Middelburg. De keuze voor deze twee podia is geen toeval, want Leontine is geboren in Zeeland en woont nu in Rotterdam. Als Zeeuwse Surinamer wil ze vooral twee werelden bij elkaar brengen.

Julia is ook een dubbelbloed. ‘Geen halfbloed, want dat impliceert dat je niet voldoet. Een dubbelbloed voldoet altijd’, aldus Vreeke. Julia worstelt met haar afkomst en is op zoek naar haar identiteit, naar wie zij is. Ze vertelt hierover aan de hand van liedjes van zangeres Conny Vandenbos, een icoon binnen de Nederlandstalige muziek. Deze liedjes kent Vreeke maar al te goed. ‘Ik heb haar platen grijs gedraaid als kind’, vertelt ze.

Vreeke is geen onbekende voor de Kanttekening. Als deelnemer aan het maandelijkse panel laat ze regelmatig van zich horen over zaken als racisme, politiek of het Nederlandse asielbeleid. Ze is actief voor D66, werkt als business consultant, schrijft, blogt en ze zingt dus. ‘Ik heb wel vaker opgetreden, maar dat ik nu een rol heb in een muziekvoorstelling, dat is echt nieuw. Nu ga ik verhalen vertellen. Ik vind het zó spannend.’

Julia de dubbelbloed

Julia is gebaseerd op het verhaal van Vreeke, maar ook op dat van de schrijver, Dennis Rudge. ‘En op het verhaal van iedereen die witter is dan wat er van je verwacht wordt. Het gaat in Nederland vaak over het koloniale verleden, over zwarte mensen, maar er is weinig aandacht voor de mensen die én Surinaams én Nederlands zijn’, legt ze uit.

‘Hoe is het nou om in Nederland te wonen en onderdeel te zijn van een zwarte gemeenschap, terwijl je in een witte wereld leeft?’ Die vraag heeft Vreeke heel haar leven beziggehouden. Ze beschrijft zichzelf als ‘zwart van buiten en wit van binnen’. ‘Voor Surinamers ben ik ‘die bakra’ (Surinaams voor de witte mens). Voor Nederlanders ben ik juist weer erg Surinaams. Binnen de familie werd altijd gezegd: Leon is anders.’

Het label dat ze ‘anders’ is heeft Vreeke niet positief ervaren. Als kind was ze vooral zoekende, want ze paste in geen enkel hokje. ‘Ik was veel bezig met mijn wit-zijn.Dit was vooral omdat ik haar deze achtergrond wil meegeven. Mijn dochter heeft een witte vader en ze is zelf ook wit. Maar ze krijgt voor zover mogelijk een Surinaamse opvoeding.’

Bruine bonen met rijst, ja dat is een echt Surinaams gerecht!

Wat maakt haar dan Surinaams? ‘Ik kook Surinaams: roti bijvoorbeeld, of bruine bonen met rijst. Ja, dat is een echt Surinaams gerecht! Ik geloof in God en in de winti cultuur. Volgens deze natuurreligie neem je aan het einde van het jaar een ritueel bad, een ‘wassi’. Dat doe ik elk jaar. Zo ga ik het nieuwe jaar schoon in.’

‘Maar ik houd ook van hardcore muziek. Ik ben een keiharde gabber en ga naar hardcore feesten. En ik ben dus gek op de liedjes van Connie Vandenbos. De teksten spraken me altijd enorm aan, vooral in de periode dat ik op zoek was naar wie ik nu eigenlijk was. Ik wilde deze liedjes altijd al een keer zelf zingen.’

Van levensverhaal tot voorstelling

En zo gebeurde het dat Vreeke op een avond tegenover acteur, regisseur en toneelschrijver Dennis Rudge zat, met het idee hier een voorstelling van te maken. ‘Rudge weet ook hoe het is om als Surinamer in Nederland te wonen.’

Dit was zo’n twee jaar geleden. Na dit gesprek ging het balletje rollen. Componist Gerben van Etten kwam aan boord en zorgde voor de nieuwe arrangementen van de nummers en de muzikale begeleiding. Rudge adviseerde Vreeke over hoe ze moest vertellen, want dat was eigenlijk toch een beetje acteren.

Ik ben eigenlijk geen actrice

‘Ik ben eigenlijk geen actrice, dit is totaal nieuw voor me. Ik denk daarom maar gewoon: ik ga verhalen vertellen en daarna ga ik zingen. De liedjes zijn een vehikel om het verhaal van Julia te vertellen. Na afloop is er een gesprek met het publiek waarin we het willen hebben over het zijn van een dubbelbloed in relatie tot het koloniale slavernijverleden. Het is oké om niet in een hokje te passen. Je bent gewoon jezelf: niet zwart, niet wit, maar een individu met een kleurtje, en die komen in veel varianten met heel veel schakeringen. Dát is de boodschap die we willen uitdragen.’

‘Door middel van de voorstelling willen we twee werelden bij elkaar brengen. Er zijn zoveel dingen die we delen. In Suriname staat bijvoorbeeld Fort Zeelandia: een fort dat door de Zeeuwen is gebouwd. In Zeeland worden de bruine bonen verbouwd die in Suriname zo geliefd zijn. Erwtensoep is ook een Surinaams gerecht, maar dat weet bijna niemand.’

Eerste asielzoekers verlaten noodopvang in Kijkduin

0

‘Ik heb geen enkel probleem gehad. Het is een zeer vriendelijke gemeenschap. Het zijn angsten die je jezelf inbeeldt,’ zegt een man tegen Omroep West over het vertrek van twintig asielzoekers uit een hotel in Kijkduin. De asielzoekers werden eind november tijdelijk in de badplaats gehuisvest omdat er geen plek was in het aanmeldcentrum in Ter Apel.

In november zorgde PVV-leider Geert Wilders, die hoogstpersoonlijk een bezoekje bracht aan de badplaats, nog voor veel onrust in de Haagse badplaats. Nergens voor nodig geweest, blijkt nu volgens bewoners. De eerste asielzoekers die in het hotel op Kijkduin zaten zijn alweer vertrokken.

‘Niemand heeft gevraagd dat Wilders hier destijds is komen kijken en dat was echt alleen leuk voor hemzelf,’ aldus een bewoner. Een andere vrouw die bij een kledingzaak in de buurt van het hotel werkt bevestigt dat alles ‘goed’ is verlopen. ‘We hebben geen enkele overlast ervaren van de mensen uit het hotel. Je merkte dat er regelmatig klanten kwamen vragen of wij er iets van hebben gemerkt, maar dat is niet zo,’ zegt ze tegen Omroep West.

Volgens het Centraal Opvang Asielzoekers (COA) gaan de overige honderd asielzoekers de komende anderhalve week weg, meldt Omroep West.

Ome Willem’, oftewel de oud-acteur Edwin Rutten die in Kijkduin woont vond alle ophef toentertijd al op weinig inhoudelijks gebaseerd.

‘Waar winden we ons nou over op? Als er zorgen zijn, dan zou ik die zorgen graag willen horen. Maar niet eerst gaan profileren, van er zullen vast problemen zijn. Nee, laten we eerst kijken of die zorgen nou echt zijn’, zei hij destijds bij het praatprogramma Op1.

JOVD vindt ‘Klassiek Liberaal’ niet liberaal

0

De liberale politieke jongerenorganisatie JOVD vindt de VVD-pressiegroep Klassiek Liberaal helemaal niet liberaal. Het X-account van Klassiek Liberaal blokkeert namelijk liberale accounts met een kritische mening.

Klassiek Liberaal wil dat de VVD een rechtsere koers gaat varen, die het platform ‘klassiek liberaal’ noemt. De georganiseerde rechtervleugel van de VVD –  met voorzitter ad interim Reinier Geerlings en vicevoorzitter Paul Slettenhaar – is heel kritisch over migratie en is mede verantwoordelijk voor de val het kabinet-Rutte IV in de zomer van 2023. Vanaf 2022 oefende de pressiegroep druk uit op de VVD om op het gebied van migratie en asiel een strenger beleid te gaan voeren, omdat ‘onze samenleving piept en kraakt onder de asielinstroom’. Nu pleit Klassiek Liberaal voor een rechtse coalitie met PVV, NSC en BBB, omdat 84 procent van de VVD-kiezers dit wil. Verder is Klassiek Liberaal sceptisch over het fenomeen klimaatverandering, 100 procent pro-Israël en natuurlijk kritisch over de islam.

De pressiegroep noemt zichzelf liberaal, maar is dat volgens de Jongeren Organisatie Vrijheid en Democratie feitelijk helemaal niet. JOVD’er Bram van Bon, student politicologie in Nijmegen die zichzelf groenrechts noemt, werd geblokkeerd door het X-account van Klassiek Liberaal. ‘Lol, de Blijf Weg Van Mijn Oprit-flank van de @VVD heeft mij gecanceld’, schrijft Van Bon. ‘Kwamen jullie vanochtend per ongeluk een windmolen tegen? Is de maximumsnelheid in jullie woonplaats verlaagd? Vanwaar deze zurigheid?’

Het officiële X-account van de JOVD reageert kritisch op deze ‘cancelling’: ‘Vrijheid van meningsuiting, tot je een andere mening hebt. Jammer dat @Klas_Liberaal geen open ogen heeft voor andere interpretaties van het “klassieke” liberalisme.’

De JOVD krijgt veel bijval op X. ‘(Klassiek Liberaal) is aartsconservatief en haat iedere vorm van progressiviteit, iets wat het liberalisme uit de 19e eeuw zo kenmerkte’, aldus een X-gebruiker. Een ander ziet Klassiek Liberaal als de Vijfde Colonne van Orban- en Trump-aanhangers, die noch liberalen noch democraten zijn. En weer een andere gebruiker schrijft: ‘Klassiek Liberaal heeft niets, maar dan ook niets met oprecht liberalisme te maken. Zijn alleen maar de conservatieve dinosaurussen die beter bij de PVV passen. Ga lekker weg joh.’

Maar Klassiek Liberaal krijgt ook weerklank op het sociale netwerk van Elon Musk. Rechtse social mediagebruikers vinden juist dat de JOVD en de linkervleugel van de VVD het liberalisme hebben verraden. Zo beschuldigt voormalig PVV-Statenlid René Derksen de JOVD van socialisme, vindt een ander dat de JOVD beter de jongerenorganisatie van GroenLinks kan worden en schrijft weer een andere X-gebruiker dat Klassiek Liberaal ‘de enige groep binnen de VVD die nog een enigszins liberaal geluid laat horen’.

De JOVD heeft een lange progressieve traditie. Zo waren 6 van de 37 D66-oprichters (oud-)JOVD’ers, was de JOVD de initiatiefnemer van het Des Indes-beraad dat aan de basis stond van de paarse kabinetten en was de liberale jongerenorganisatie in de jaren tachtig voor de invoering van het basisinkomen.

Rector Harvard stapte op vanwege ‘racisme’ zeggen burgerrechtenactivisten

0

Dat Claudine Gay werd gedwongen om op te stappen als rector van de prestigieuze Amerikaanse universiteit Harvard komt door racisme, zeggen burgerrechtenactivisten. Ze willen vandaag demonstreren.

Gay stapte dinsdag op, na een conservatieve hetze tegen haar persoon. Ze was de eerste zwarte vrouw die rector was van Harvard, de meest prestigieuze universiteit van de Verenigde Staten. Gay lag onder vuur omdat ze tijdens een hearing van het Amerikaanse Congres antisemitisme niet serieus zou nemen. Volgens Republikeinse politici en conservatieve activisten is Harvard een links broeinest waar antisemitisme welig tiert, vooral na 7 oktober. Maar volgens Gay moet je uitlatingen, die door conservatieven als antisemitisch worden opgevat, in context zien. Volgens conservatieven neemt Gay antisemitisme dus niet serieus.

De rector werd daarnaast van plagiaat beschuldigd, omdat ze in haar wetenschappelijke werk niet altijd zorgvuldig is geweest met referenties. Omdat de kritiek bleef aanhouden besloot Gay op te stappen. In haar ontslagbrief en in een verklaring van het bestuur van Harvard staat dat ze ‘onderworpen is aan persoonlijke aanvallen en bedreigingen, aangewakkerd door raciale vijandigheid’. Burgerrechtenactivist Al Sharpton, die Gay steunt, zei dat haar ontslag ‘een aanval is op de gezondheid, kracht en toekomst van diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit’.

Op de achtergrond speelt een strijd over diversiteit en inclusie. In 2023 verbood het Amerikaanse Hooggerechtshof positieve discriminatie op grond van ras. Conservatieven voelen zich door deze uitspraak gesterkt, omdat ze het idee hebben dat universiteiten veel te woke zijn en mensen van kleur voortrekken. Miljardair Bill Ackman, een conservatieve Harvard-alumnus, suggereerde dat Gay rector was geworden omdat ze zwart is en vrouw.

‘Het aftreden van president Gay gaat over meer dan een persoon of een enkel incident’, zegt Sharpton. ‘Dit is een aanval op elke zwarte vrouw in dit land die een scheur in het glazen plafond heeft geslagen…’

Sharptons actiegroep, het National Action Network, zal vandaag protesteren buiten Ackmans kantoor in New York.

CBS: bevolkingsgroei in 2023 veroorzaakt door immigratie

0

In 2023 nam de Nederlandse bevolking toe tot 17,9 miljoen inwoners. Dat is een groei van 140.000, die geheel wordt veroorzaakt door buitenlandse immigratie, omdat er meer mensen overleden dan werden geboren. Zo meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).

De bevolkingstoename is wel minder groot dan in 2022, toen er 221 duizend inwoners bijkwamen. Dat kwam toen vooral door de instroom van Oekraïense vluchtelingen, die geen asielverzoek hoeven in te dienen. Het CBS meldt dat er tot 1 november 2023 in Nederland 139,6 duizend verblijfsvergunningen (sinds de start van de oorlog in 2022) zijn afgegeven aan Oekraïense vluchtelingen.

In 2023 verminderde de immigratie. Er kwamen vooral minder mensen vanuit Oekraïne naar ons land, maar ook vanuit de meeste andere landen (behalve Amerika en Oceanië) daalde de instroom.

De meeste immigranten komen uit Europa (59.300), waarvan het merendeel uit het voormalige Oostblok (24.500). Verder kwamen 16,5 duizend migranten uit Syrië, 10,7 duizend uit Turkije, 7,6 duizend uit India en 6,6 duizend uit Polen.

Er was in 2023 geen natuurlijke aanwas in Nederland. In 2023 werden naar schatting 165 duizend kinderen geboren, tegenover een sterfte van ongeveer 169.000 mensen.

Het vruchtbaarheidscijfer in Nederland daalt sinds 2010, en kwam in 2023 naar verwachting uit op gemiddeld 1,43 kinderen per vrouw. Alleen in de jaren tachtig was het vruchtbaarheidscijfer nog lager.

Oudjaar in Berlijn: de stad doet je duizelen

0

In het Maxim Gorki Theater in Berlijn ging ik naar de voorstelling Dschinns, naar het boek van de Duits-Turkse schrijfster Fatma Aydemir. Een typisch migrantenverhaal van hardwerkende ouders die eigenlijk alleen maar in het land van afkomst investeren – een huis in het dorp of de stad die ze maar een paar weken per jaar bezoeken – en nageslacht dat moet opgroeien en aarden in verschillende culturen. Deze tweede generatie allochtonen is ontworteld, op zoek naar zichzelf en vrij van het juk van patriarchie en racisme. Dit verhaal kennen we zo nu toch wel een beetje?

Jawohl, alleen was ik kennelijk niet voorbereid op de superintense, Duitse opvoering van zeker twee uur. Bij het eindgesprek tussen de traditionele moeder die een rotleven in Duitsland heeft gehad en de oudste dochter die dat alles behalve wilde herhalen (en na haar eerste kind is gescheiden van haar man die een nietsnut was) kwam keihard binnen. Ik wilde op een gegeven moment mezelf de zaal uitwerpen. Zo heftig.

‘Je hele leven bestaat uit klagen over dingen die je niet hebt kunnen doen. Waarom wil je dat dan ook voor ons, mama? Ben je jaloers ofzo?’ Dat is eigenlijk wel de kern van de tien minuten durende donderpreek van de dochter naar haar moeder, die ontmaskerd steeds wanhopiger de zaal in keek.


Constant ruzie, constant gezeik. Wat is dit voor leven?

Constant ruzie, constant gezeik. Wat is dit voor leven? De heftigheid komt een beetje te dichtbij. Herkenbaar. Aan het eind zit de familie gezellig bij elkaar en worden we getrakteerd, heel kort, op hoe het ook kan. Het kind vraagt iets en krijgt positief antwoord. Er is begrip voor elkaar. Is dit fantasie, of worden we ooit eindelijk verlost van onvrije structuren, die onze kinderen opzadelen met ongelijke man-vrouwverhoudingen en racistische vooroordelen? Het wordt iets er tussenin, denk ik. De bijna volledig witte zaal, die bijna stalinistisch bleef doorklappen, is een kenmerk van de bubbels waarin we leven en waarnaar we hebben gekeken. 

Berlijn doet je duizelen. Zo groot en zo veel verschillende plekken. Het zou dwaas zijn om conclusies te verbinden aan de vluchtige momenten in cafés, restaurants, musea en cocktailbars. Ik voelde me vooral geprivilegieerd om het nieuwe jaar te beginnen in een stad waarin alles zo achteloos normaal lijkt, maar als je er even aan krabt, het ongemak naar boven komt.

In het saaie Deutsches Historisches Museum beleefden mijn liefje en ik nog een moment van spanning, toen we tussen alle vrijheidseuforie van het museum over de Koude Oorlog buttons met Palestijnse en Koerdische vlaggen maakten. Twee medewerkers van het museum keken mee. Ze lieten ons onze gang gaan, maar de initiële lach om ons te komen helpen en de strakke gezichten nadat ze de vlaggen zagen, zei veel.

Om de kou uit de lucht te halen vertelde ik over de jarenlange Koerdische strijd voor vrijheid in Turkije en dat er nog steeds doden vallen. ‘Er wordt niks geleerd van het verleden’, zei ik. ‘Ja, hier ook niet’, zei de Duitse oude vrouw verdrietig.

Een dag later viel bij Checkpoint Charlie de kerstboom versierd met Oekraïense vlaggen op. Dat is het officiële Duitse en Europese verhaal. Vele Oekraïense vlaggen waren echter beklad met Palestina-stickers en de tekst ‘Free Gaza’, die er met zwarte stiften op was geschreven. Het tegengeluid van de onderstroom. Een discussie die in Duitsland vanwege de Holocaust nóg gevoeliger ligt dan in Nederland.

Kerstboom bij Checkpoint Charlie

Op oudejaarsavond werden we bij schrijfster Fatma Aydemir uitgenodigd. We aten er heerlijk met haar multiculturele vriendenkring. Het ging uiteraard ook over institutioneel racisme en over het feit dat elke generatie migranten wel een 9/11-moment meemaakt: een grote gebeurtenis waarna de tegenstellingen op scherp komen te staan. Vorig jaar gebeurde dat het sterkst na 7 oktober. Moslims moesten weer met de billen bloot. Wat is vrijheid nog waard, als pro-Palestijnse demonstraties worden verboden en van moslims a priori wordt verwacht dat ze afstand nemen van Hamas?

Op de terugweg naar Nederland stopten we nog even in Potsdam. Ik zag een Israëlische vlag bij het stadhuis. Ik maakte voor de grap een selfie, maar deelde die niet op sociale media. Nederland is nog te klein en de debatcultuur te giftig voor een sarcastische foto met de vlag van een onderdrukkende staat. Alleen via apps stuurde ik de foto naar vrienden, genietend van de vrijheid in mijn safe space. Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Afbeelding in het Neues National Galerie, Barbara Kruger – 1994

Hezbollah zint op wraak na aanslag Hamas-leider

0

‘De Israëlische droneaanslag op de Hamas-leider Saleh al-Arouri zal niet ongestraft blijven’. Dat zegt Hezbollah-leider Hassan Nasrallah in een context van toenemende spanningen in het Midden-Oosten. Zo meldt de Arabische nieuwssite Middle East Eye

‘Er valt niet veel te zeggen, deze serieuze misdaad zal niet onbeantwoord of onbestraft blijven’, aldus Nasrallah in een speech die bedoeld was om de in 2020 geliquideerde Iraanse generaal Qassem Soleimani te herdenken.

In Iran zelf vonden gisteren bij de jaarlijkse herdenking van de dood van Solemaini twee bomaanslagen plaats met meer dan 100 burgerslachtoffers.

‘Het slagveld is daar. Het is tijd, de nacht wacht op ons allen, en ik zal je weer zien’, zei Nasrallah tegen zijn gevolg in Beiroet.

Hezbollah wordt bekritiseerd, omdat ze zich tot nu relatief afzijdig opstellen in de oorlog tussen Hamas en Israël. Nasrallah prijst wel de Houthi’s voor de aanvallen op vrachtschepen in de Rode Zee. Of de opstelling van Hezbollah na deze aanslag in Beiroet zo zal blijven is de vraag.

Israël heeft de verantwoordelijkheid voor aanslag op Arouri nog steeds niet op zich genomen, maar zegt wel ‘bereid’ te zijn om elke mogelijke vergelding van Hezbollah te weerstaan.

Dijkwachter

0

Denkend aan Holland – zie ik breede rivieren – traag door oneindig – laagland gaan

schrijft Marsman in 1936. En hij eindigt zijn gedicht met

en in alle gewesten – wordt de stem van het water – met zijn eeuwige rampen – gevreesd en gehoord

Ik reed mijn ouders van Den Bosch naar Rotterdam. Toen we het Hollands Diep naderden zei ik dat er hoogwater was. Zij bevestigden het. Mijn vader vertelde dat een oude vriend van hem die in Duitsland woont zich maar afvroeg waarom mensen in Nederland gingen wonen. Het zou op een dag toch door het water opgeslokt worden. Dat vonden Amerikaanse onderzoeken eigenlijk ook. Hier leven we liever in de ontkenning. We hebben rivieren de ruimte gegeven. We hebben veel geleerd van de watersnoodramp van 1 februari 1953. Enorme deltawerken zijn opgetuigd. Het volk kan rustig gaan slapen.

Zonder enig benul te hebben wie de kandidaten voor de Waterschappen waren gingen we naar de stembus. We wisten niet waar ze voor stonden. Maar ik neem aan dat ze allen strijden voor droge voeten. Op dit soort dagen zien we het belang van Waterschappen.

Ze zetten vrijwillige dijkwachters in om de status van de dijken te controleren. In Deventer zou het spannend gaan worden. Deventer ligt niet bij ons om de hoek. Maar veel water dat uit Duitsland binnenkomt stroomt bij ons langs. Als vrijwillige dijkwachters ging ik samen met mijn vrouw de Oude Maas inspecteren. De rivier had zich tot een zee ontpopt.

Ik heb mij niet verdiept in structuur en werkwijze van de wateroverheid. Ik weet ook niet waar je je als vrijwillige dijkwachter kunt melden.

Daarom schrijf ik het hier op.

We hebben het water gezien, gehoord en gevreesd.

Nagorno-Karabach bestaat niet meer

0

Vanaf 1 januari dit jaar bestaat Nagorno-Karabach officieel niet meer. De Armeense enclave werd vorig jaar september definitief opgerold door Azerbeidzjan. Maar een duurzame vrede is nog ver weg, want Azerbeidzjan eist nu een corridor dwars door Armeens gebied.

Nagorno-Karabach ontstond in 1923, zo schrijft de Volkskrant. Het gebied lag in Azerbeidzjan, maar de meerderheid van de bevolking was Armeens. De Sovjetautoriteiten wilden niet dat het gebied bij de Sovjetrepubliek Armenië zou horen, want dan zou de Sovjetrepubliek Azerbeidzjan – met haar olievoorraden – misschien boos worden. Daarom werd Nagorno-Karabach een autonoom gebied binnen de Sovjetrepubliek Azerbeidzjan.

In 1988, vlak voor het einde van de Koude Oorlog en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, brak er oorlog uit tussen Armenië en Azerbeidzjan. De oorlog, die aan tienduizenden mensen het leven kostte, werd in 1994 door Armenië gewonnen. De Armeniërs hadden Nagorno-Karabach ‘bevrijd’, maar ook de Azerbeidzjaanse gebieden rondom de regio. Op grote schaal vonden er etnische zuiveringen plaats. Alle Azerbeidzjanen werden gedwongen hun koffers te pakken. Nagorno-Karabach werd omgedoopt in de Republiek Artsakh. Behalve Armenië zelf erkende geen enkel land deze illegale staat.

In 2020, meer dan 25 jaar later, brak er opnieuw een oorlog uit tussen Armenië en Azerbeidzjan. Nu won Azerbeidzjan, mede dankzij Turkse militaire steun. Onder Russische druk sloten de strijdende partijen echter een wapenstilstand. De Armeniërs mochten Artsakh behouden, maar waren nu omsingeld door Azerbeidzjan. Alleen via de zogenoemde Latsjin-corridor was er nog een verbinding met Armenië.

Russische troepen beschermden drie jaar lang de Armeense burgers. Azerbeidzjan wilde echter Nagorno-Karabach helemaal hebben en beschouwde de wapenstilstand van 2020 als uitstel van executie. In september 2023 kwam er een tweede aanval. De Russische troepen hadden zich namelijk uit Nagorno-Karabach teruggetrokken, omdat ze nodig waren voor de oorlog in Oekraïne. Azerbeidzjan profiteerde van de Russische zwakte en binnen 24 uur gaf Artsakh zich over. De meer dan 100.000 Armeniërs in het gebied besloten naar Armenië te vluchten. Het Nederlands Dagblad, een christelijke krant, spreekt over de eerste succesvolle etnische zuivering van eenentwintigste eeuw.

Met de herovering van Nagorno-Karabach zijn de spanningen tussen Armenië en Azerbeidzjan echter nog niet voorbij. President Ilham Alijev wil nu dat de exclave West-Azerbeidzjan met de rest van het land wordt verbonden via de Zangezur corridor, op dit moment Armeens grondgebied. Ook de Turkse regering is een groot voorstander van deze landbrug, omdat Turkije hierdoor wordt verbonden met de Turkse broedervolken in Azerbeidzjan en Centraal-Azië.