12.1 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 188

Er is een waarheidscommissie nodig

0

Het Herdenkingsjaar Slavernijverleden loopt van 1 juli 2023 tot 1 juli 2024. Daarbij stelt de regering dat daarna de aandacht voor het slavernijverleden niet stopt. In dit herdenkingsjaar wordt een gemaakt wordt met langjarige projecten die uiteindelijk inhoud geven aan datgene wat er na de ‘komma van Rutte’ komt. Op 19 december 2022 voegde hij immers aan zijn excuses nadrukkelijk toe dat die niet een punt betekenden, maar een komma.

Wat de nieuwe samenstelling van de Tweede Kamer betekent voor de uitvoer van deze projecten valt nog niet te overzien, daarvoor is de huidige politieke situatie te onduidelijk. Des te belangrijker juist nu, ongeveer halverwege het herdenkingsjaar, scherp voor ogen te hebben waar wij willen uitkomen wat betreft de omgang met ons gedeeld verleden. En wat daarvoor nodig is.

De door de regering ingestelde Dialooggroep Slavernijverleden adviseerde, in haar rapport van 1 juli 2021, de Staat der Nederlanden over te gaan tot erkenning, excuses en herstel.

Erkenning: erkenning van het Slavernijverleden én van het feit dat dat verleden tot op de dag van vandaag doorwerkt in alle samenlevingen van het Koninkrijk.

Excuses: als bevrijdende actie. Inmiddels zijn die aangeboden, door de rechtsopvolgers van de toenmalige regering, maar ook door rechtsopvolgers van stedelijke besturen, besturen van banken en andere instellingen. Door de koning is er zelfs gevraagd om vergiffenis.

Herstel: natuurlijk zal dat voor sommigen moeten bestaan uit herstelbetalingen, maar voor de overgrote meerderheid zal herstel vooral gaan over het wegwerken van maatschappelijke ongelijkheid. Dus, het effectief aanpakken van institutioneel racisme, zoals dat in inmiddels onderkend wordt, bij de kinderopvangtoeslagenaffaire, bij de nationale politie en de marechaussee, bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en bij het gunnen van woningen, stageplekken en banen.

Er waren mensen die tijdens de voorstelling wegliepen

Maar het begint dus allemaal met het erkennen van wat er gebeurd is. Het onder ogen komen van de waarheid. In dat kader heb ik al eerder, samen met theoloog Joost Röselaers gepleit voor het instellen van een Waarheids- en Verzoeningscommissie, naar het voorbeeld van de gelijknamige Zuid-Afrikaanse commissie onder voorzitterschap van aartsbisschop Tutu. Niet dat je die één op één kunt kopiëren. De context is geheel anders, de slachtoffers en daders leven niet meer. Bovendien kennen we de waarheid van het slavernijverleden. Die is verschrikkelijk. Het is daarom ook nog maar de vraag of je bij deze onmenselijke gruwelijkheden mag vragen om verzoening. Wat we wel zouden kunnen overnemen is het platform dat door zo’n commissie geboden wordt, waar alle aspecten, alle perspectieven (ook de meest onbekende en alle gevoelde doorwerking en pijn) breed gedeeld kunnen worden.

Ik was dan ook blij verrast, toen ik door het Vlaamse theatergezelschap Action Zoo Humain werd uitgenodigd om als voorzitter mee te doen aan hun voorstelling: De Waarheidscommissie. In deze voorstelling is het tentoonstellen van mensen uit de door Nederland gekoloniseerde gebieden in zogenaamde mensentuinen het onderwerp van onderzoek. Het gezelschap baseerde zich op het format van de Waarheids- en Verzoeningscommissie uit Zuid-Afrika. Diverse getuigen brachten – in woord, beeld en beweging – hun getuigenis over de geschiedenis van de mensentuinen en de doorwerking ervan in het heden.

Afgelopen najaar zijn er voorstellingen geweest in de steden waar deze mensentuinen gehouden werden, Amsterdam, Rotterdam en Arnhem. We hebben speciale voorstellingen voor jongeren en scholieren gehouden en na de voorstelling vaak diepgaande gesprekken gevoerd. Er waren mensen die tijdens de voorstelling wegliepen, voor wie de verschillende waarheden die op tafel kwamen, niet te verdragen waren. En heel veel mensen waren gechoqueerd. Ze hadden nog nooit van deze mensentuinen gehoord.

Alles begint met het erkennen van de waarheid. En het besef dat er niet één waarheid is, maar dat er verschillende waarheden naast elkaar kunnen bestaan. En dus ook verschillende perspectieven van waaruit er naar een gebeurtenis of het verleden gekeken kan worden. Een Afrikaans spreekwoord luidt: Zolang de leeuw niet kan schrijven, zal elk verhaal over het succes van de jager gaan.

En bijna iedereen die de voorstelling zag vond dat echt iedereen die zou moeten zien. Het goede nieuws is dan ook dat er nog extra voorstellingen komen. En wel in onze nationale vergaderzaal, in de Eerste Kamer der Staten Generaal, op 4 april en in Nieuwspoort, grenzend aan de Tweede Kamer, op 5 april. Juist daar en nu moet dit verhaal gehoord worden. De kaartverkoop start binnenkort. Wees er snel bij!

Kathleen Ferrier nieuwe columnist bij de Kanttekening

0

Voormalig politica Kathleen Ferrier (CDA, 1957) versterkt vanaf vandaag het columnistenteam van de Kanttekening.

De in Suriname geboren Ferrier kwam in Nederland aan in 1973, twee jaar voor de onafhankelijkheid van Suriname. Ze studeerde in Leiden Spaanse taal- en letterkunde en Ontwikkelingssamenwerking, het veld waar ze later ook carrière maakte, onder meer in Chili en Brazilië.

In 1999 werd ze lid van het CDA, waarvoor ze in 2002 in de Tweede Kamer werd verkozen. Ferrier kreeg landelijke bekendheid in 2010, toen het CDA verwikkeld was in een omstreden kabinetsformatie met de PVV en VVD.

Zij was samen met de andere ‘dissident’ Ad Koppejan fel tegenstander van samenwerking met de xenofobe PVV. Op het CDA-congres stemde ze tevergeefs ‘nee’. In 2012 maakte ze bekend niet meer verkiesbaar te zijn en vertrok dat jaar ook uit de Kamer.

Tien jaar later leverde Ferrier ook een belangrijke bijdrage in de gesprekken die uiteindelijk tot de excuses voor het Nederlandse slavernijverleden hebben geleid.

EHRM: België mag onverdoofd slachten verbieden

0

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) ziet het Belgische verbod op onverdoofd kosjer en halal slachten niet in strijd met ‘de godsdienstvrijheid’. Maatregelen die het welzijn van dieren vooropstellen zijn niet ‘discriminerend’ jegens minderheden. Zo meldt de Turkse nieuwszender NTV.

De zaak, die al sinds het Belgische verbod in 2019 loopt, is aangespannen door islamitische en Joodse organisaties in België die vinden dat hun rechten worden geschonden. Ze verklaren tegen de uitspraak in beroep te gaan.

België stelde (in Vlaanderen en Wallonië, niet in Brussel) het verbod op onverdoofd slachten in 2019 in. Islamitische en Joodse organisaties spanden toen meteen een zaak aan. In 2021 oordeelde het Constitutionele Hof van België dat het verbod niet ongrondwettelijk is. Daarop zochten de belanghebbenden hun gelijk bij het Europees Hof.

De Europese rechters ging daar in een unaniem oordeel niet in mee. Het verbod is volgens het Europees Hof van ‘groot belang voor het welzijn van dieren’ en stelt dat ‘de maatschappij steeds meer belang hecht aan de pijn die dieren bij de slacht ondervinden’.

Sinds het verbod mogen dieren in België niet onverdoofd geslacht worden. Alleen in Brussel (dat een apart tweetalig gewest is) is dat nog mogelijk.

Mocht het verbod ook na het beroep gehandhaafd blijven, dan gaat van dit besluit een precedentwerking uit voor de 47 landen in de Europese Raad, waaronder islamitische landen zoals Turkije en Azerbeidzjan.

Amsterdamse boa’s mogen ook een hoofdoek. Denk: nu de politie nog

0

In navolging van Arnhem, Den Haag, Tilburg en Utrecht staat de gemeente Amsterdam nu ook toe dat boa’s een hijab mogen dragen. De Amsterdamse fractievoorzitter van Denk, Sheher Khan, is opgetogen.

Behalve boa’s mogen ook brandweervrouwen een hoofddoek op hebben. Het recht om religieuze uitingen te dragen wordt door een deel van de werknemers als een ‘onvervreemd deel van hun identiteit gezien’, schrijft de gemeente Amsterdam in een raadsinformatiebrief.

Het College van B&W gelooft dat alle ambtenaren, of ze nu een hoofddoek dragen of een tulband, professioneel en onpartijdig zijn in hun handelen. ‘Daarom stelt het college zich op het standpunt dat het dragen van religieuze uitingen voor alle gemeentelijke werknemers mogelijk zou moeten zijn. Daarmee wordt in tijden van forse personeelstekorten het werk voor een bredere groep potentiële handhavers en toezichthouders toegankelijker.’

Het besluit van Amsterdam is niet in lijn met het beleid van minister Dilan Yesilgöz-Zegerius van Justitie. In een brief, die zij vorig jaar maart aan de Tweede Kamer schreef, zei de minister dat handhavers aan dezelfde neutraliteitseisen moeten voldoen als agenten. Ook de rechtse meerderheid in de Tweede Kamer is tegen een boa met een hoofddoek. In Amsterdam daarentegen liggen de machtsverhoudingen anders. Een raadsmeerderheid stemde in 2021 voor een motie van Denk om de hijab bij boa’s toe te staan. Nu, in 2024, is het eindelijk zover.

De rechtse partijen VVD en JA21 reageren kritisch. ‘Wij zijn tegen het dragen van religieuze uitingen. Een uniform is een uniform om een reden’, aldus de VVD. JA21 stelt dat Amsterdammers neutrale handhavers willen, zonder religieuze symbolen. ‘Daarom zijn in beschaafde landen uitingen daarvan verboden bij het uniform. Als je je religieuze kleding belangrijker vindt, dan een baan als boa, zoek dan ander werk.’ Maar ook de SP, sociaal-economisch links maar cultureel conservatief, is kritisch. ‘Het was de Verlichting die scheiding van kerk en staat bepleitte, zodat iedereen in vrijheid zijn of haar religie kon belijden’, zegt fractievoorzitter Remine Alberts op X.

Uiteraard is Denk, de partij die in 2021 met de motie kwam om de hijab bij boa’s toe te staan, verheugd. ‘Geweldig nieuws!’, schrijft fractievoorzitter Sheher Khan op X. ‘Door deze Denk-motie gaat men zien dat het perfect mogelijk is om je religie zichtbaar uit te dragen én neutraal te handelen. Hoop dat de politie snel zal volgen.’

Aan de Kanttekening vertelt Khan dat het besluit van de gemeente Amsterdam niet onverwacht is. ‘Er lag een raadsmeerderheid. Het is lastig voor het College om hier dan tegen te zijn. Je moet dan met hele goede argumenten komen. Wel duurde het erg lang voordat het besluit uiteindelijk werd genomen, tweeënhalf jaar.’ Khan vindt dit jammer, omdat Amsterdam daarom niet de eerste gemeente in Nederland werd die de hijab toestaat bij boa’s. Hij denkt dat Amsterdam er zo lang over deed omdat burgemeester Femke Halsema de ontwikkelingen in Den Haag wilde afwachten. ‘Er is wel een onderzoek door de gemeente Amsterdam gedaan naar draagvlak, maar hiervoor zijn slechts tien respondenten gesproken. Over zo’n onderzoek doe je geen tweeënhalf jaar. Ik zal Halsema nog vragen waarom het allemaal zo lang geduurd heeft.’

Khan hoopt dat de politie in de toekomst ook religieuze symbolen toestaat, maar weet dat dit langer zal gaan duren. ‘De gemeente gaat hier niet over, maar de minister. En gezien de politieke verhoudingen in Den Haag zal dit nog wel even duren. Wel is de politie voor en hebben verschillende politiecommissarissen gezegd dat de hijab en andere religieuze symbolen toegestaan zouden moeten worden. De wereld vergaat niet als een handhaver loopt met hoofddoek, een keppeltje of een tulband. Ik hoop dat de publieke opinie gaat schuiven. Maar ik geloof dat dit uiteindelijk gebeuren gaat. Mensen kunnen van mening veranderen. Dat gebeurde ook met Zwarte Piet. Er zijn nu slechts enkele gemeenten waar ze aan blackface vasthouden. Religieuze symbolen zoals de hijab zullen steeds meer geaccepteerd worden.’

Waarom stuur jij mij op Valentijn een brief?

0

Toen ik puber was, was ik vaak stiekem verliefd. Ik was een zeer verlegen meisje en durfde niet eens naar een jongen te kijken, laat staan dat ik met een jongen in gesprek zou gaan. In mijn hoofd speelden allerlei scenario’s over hoe ik dingen zou aanpakken als ik toch in gesprek met de persoon zou komen waar ik toen stiekem verliefd op was.

Mijn vriendinnen destijds kwamen uit oer-Hollandse huishoudens. En ook zij konden helemaal opgaan in een fantasie over de liefde. Dagelijks hingen we op een pleintje waar we elkaar verhalen vertelden over de persoon waar we stiekem verliefd op waren. In een tijd zonder mobiele telefoons ging je op een plek staan waar je die persoon per ongeluk tegen zou kunnen komen. Negen van de tien keer kwam er niemand en wachtten we op een persoon die ons totaal niet kende. De ene keer dat die persoon wel langskwam was er paniek op het pleintje en stonden wij, de meisjes uit de buurt, hysterisch naar elkaar te kijken en wezen we naar de persoon. ’Daar is hij!’ -‘Waar?’ ‘Nee niet!’ Uit verlegenheid verstopten we ons achter het klimrek op het pleintje, omdat we niet wilden dat die persoon ons zag.

Uit de film leerde ik over Valentijn. De dag van de liefde. Een traditie waar je de persoon waar je stiekem verliefd op bent anoniem een kaart kan sturen. Of zelfs een liefdesbrief met wat chocolade bonbons en een bloemetje. Tal van brieven schreef ik. Die ik niet kon versturen omdat ik niet wist waar die persoon woonde. Maar als ik dit wel had geweten dan had ik het niet gedurfd.

Sint Valentijn was een activist

Op een dag kreeg ik zelf een brief. Mijn moeder die de brief had gevonden had die aan mij gegeven. Wekenlang durfde ik de brief niet open maken. Toen dit uiteindelijk deed durfde ik de brief er niet uit te halen, dus de brief zat wekenlang in mijn agenda. Elke dag dat ik mijn agenda opende voor school keek ik naar de envelop en fantaseerde over wat er mogelijk in zou staan en van wie de brief misschien afkomstig zou zijn. Ik wist het niet en was te verlegen om de brief te lezen. Maanden na de dag van de liefde belde een Amerikaanse vriendin. Toen ze sprak hoorde ik teleurstelling. Ik begreep eerst niet wat er aan de hand was. maar zij vertelde dat zij de persoon was die mij de brief toe had gestuurd. Ze was teleurgesteld omdat zij geen reactie van mij had gekregen had.

Toen ze begon te vertellen, dacht ik: ’Waarom stuur jij mij op Valentijn een brief?’ Ik wist niet dat het in Amerika ook een traditie was dat je deze liefde toont aan vrienden, familie en eigenlijk aan een ieder die je lief hebt.

In Nederland hebben we nu een totaal Amerikaans, gecommercialiseerd beeld over de dag van de liefde, kwam ik achter. Wij denken dat deze dag echt alleen over romantische liefdesrelaties gaat. Maar de traditie hier in Europa is al eeuwenouder.

Valentijnsdag is namelijk vernoemd naar de priester Valentijn, met de Latijnse naam Valentinus. Hij leefde in het Rome uit de derde eeuw na Christus. In die tijd had je een wet die soldaten verbood om te trouwen. Sint Valentijn was een activist die tegen deze wet in ging en in het geheim de soldaten liet trouwen. Op 14 februari, ergens tussen het jaar 268 en 270, werden Sint Valentijn en 269 anderen geëxecuteerd. Na die dag werd Sint Valentijn een martelaar. Een martelaar voor de liefde. Zouden daar de engeltjes vandaan komen?

Domina: vrouwelijk perspectief tussen de Romeinse mannen

0

Ik kijk tussen de bedrijven door de b-serie Domina over het Romeinse Rijk. Het wordt nergens zo intrigerend als de HBO-serie Rome uit 2005, waar de machtsstrijd tussen Caesar, Brutus en Atia meesterlijk wordt gespeeld door Britse acteurs. Enkele van hen kregen ook in de wereldberoemde fantasy-serie Game of Thrones rolletjes.

Maar toch blijf ik Domina kijken.

Niet alleen omdat de Romeinse tijd altijd mijn interesse heeft gehad, maar ook omdat de mannen in deze serie de tweede viool spelen. Dat realiseerde ik pas nadat de zoveelste bevallingscene weer een eeuw moest duren. Toen pas viel het kwartje en legde ik de link tussen de naam Domina, de vele vrouwen én het diversiteitsstreven dat hierachter ligt. Meer oog voor vrouwen is niet alleen een rol geven aan vrouwelijke acteurs, maar ook meer oog voor hún perspectief op de geschiedenis.

‘De belangrijkste functie van de Romeinse vrouw is het leveren van mannelijk nageslacht’

De vraag bij zulke historische diversiteitsproducties is in hoeverre het historisch accuraat is om ‘machteloze’ vrouwen zoveel schermtijd te geven. Want laten we wel wezen, ze hadden weinig tot niks in de melk te brokkelen. Je ziet de vrouwen in Domina dan ook van de weeromstuit worden uitgehuwelijkt, om zo allianties tussen machtige families te smeden.

De belangrijkste functie van de Romeinse vrouw is het leveren van mannelijk nageslacht, zodat het voortbestaan van de (mannelijke) geslachtslijn gewaarborgd blijft. En als haar dat niet lukt, wordt ze verstoten. In het beste geval belandt ze dan in een tempel. Anders wacht de verstoten vrouw een noodlottig bestaan in het bordeel, of in slavernij.

Je hoeft Domina niet te kijken om daarachter te komen. Toch lijkt het mij goed om het vrouwelijke perspectief zo expliciet mogelijk de ruimte te geven. Want dat maakt het machtscontrast met mannen en de ongelijkheid tussen de seksen alleen maar duidelijker.

Helaas missen de personages van kleur in Domina de nodige diepgang. Wees niet ongerust, je ziet in deze serie geen Caesar of zijn bondgenoot Agrippa die door een zwarte acteur wordt gespeeld. Overigens ben ik daar op zich niet tegen, zolang het maar maatschappelijk relevant is: in de getto’s vinden genoeg machtsspelletjes à la Brutus en Caesar plaats. In Domina zijn de personages van kleur echter schaars. Het zijn een paar zwarte handelaars en kruidenvrouwen die langskomen en die zijn dan ook nog eens kleurenblind op het toneel gezet, alsof kleur niet bestaat en geen enkele rol speelt in de interetnische verhoudingen. Te mooi om waar te zijn.

Ergens in de serie spreken ze wel over ‘thuis’ en Egypte, maar meer dan dat wordt het niet. Waar hun familie is, waar ze met andere lotgenoten van kleur samenkomen, hoe het voelt om zwart te zijn in een witte omgeving, dat komt allemaal niet zo expliciet aan de orde. Dit in tegenstelling tot het problematiseren van het vrouwelijke perspectief. De enige keer dat er wel sprake is van een diversiteitsboodschap over kleur is wanneer de zwarte handelaar verwijst naar een leven in slavernij. Je ziet dan zijn oude en vermoeide witte slaaf in beeld komen.

Toen moest ik wel even lachen. Je hoeft geen Domina te kijken, om te ontdekken dat er in de Oudheid witte slavernij was.

Geef acteurs van kleur geen bijrol voor een politieke boodschap over racisme, wanneer ze in de serie kleurenblind worden opgevoerd. Dan heb ik liever een historisch inaccurate senaat vol met zwarte mannen waarin een zwarte Caesar wordt omgelegd in een drive-by shooting.

Kritische oud-international doet mee aan Turkse burgemeestersverkiezing

0

De Turkse oud-international Gökhan Zan heeft zich namens de Arbeiderspartij van Turkije (TIP) kandidaat gesteld voor het burgemeesterschap in Hatay, de stad in zuid-Turkije die vorig jaar zwaar werd getroffen door de aardbeving. Zo meldt de Turkse nieuwssite Duvar.

Voormalig voetballer Zan laat zich sinds de verwoestende aardbeving die (in Turkije) aan meer dan 50.000 mensen het leven heeft gekost, zeer kritisch uit over de gebrekkige hulpwerkzaamheden van de regering in Hatay.

Volgens partijwoordvoerder Sera Kadigil vertolkt Zan als geen ander de woede van de inwoners van Hatay. In een persconferentie zei de oud-international dat het ‘genoeg’ is geweest met het leed van Hatay en dat er ‘verandering’ moet komen. Hij is daarbij niet alleen kritisch op de regering, maar ook op de seculiere oppositie die in Hatay jarenlang de scepter zwaait.

Zo wil hij dat de CHP de eigen kandidaat Lütfü Savas, die al 11 jaar burgemeester is in Hatay, zich niet verkiesbaar stelt.

‘Niemand kwam in de eerste drie dagen van de aardbeving naar Hatay. We hadden alleen onze eigen solidariteit. Er was niemand van de staat, gemeente of de staatshulpdienst te bekennen’, aldus Zan.

Volgens Zan moet het niet alleen gaan over de regering die de bevolking van Hatay ‘in de steek’ zou hebben gelaten, maar ook hoe ze eigenlijk ‘beperkt worden’ door te stemmen op een partij (CHP) die niet anders zou zijn dan de regering. De Arbeiderspartij voor Turkije zou een uitweg kunnen zijn, aldus Zan.

Facebook en Instagram overwegen censuur op woord ‘zionist’

0

Meta denkt na over strengere regels rond het bespreken van zionisme op zijn platformen Facebook en Instagram. Joodse pacifisten, Palestijnse activisten én Amnesty zijn geschrokken, omdat zulk beleid Palestijnen discrimineert.

‘Meta herziet momenteel haar beleid ten aanzien van haatzaaien, vooral met betrekking tot de term zionist’, berichtte het bedrijf op 30 januari dit jaar in een e-mail die naar maatschappelijke groeperingen werd gestuurd. Meta heeft nog geen definitief besluit genomen en wil de overwegingen van deze groepen eerst meenemen.

Jewish Voices for Peace zegt, als ‘antizionistische organisatie voor Palestijnse vrijheid’, geschokt te zijn over het voornemen van Meta. Antizionisme is niet hetzelfde als antisemitisme, aldus Dani Noble van de pacifistische Joodse NGO. Ze vreest dat Israël, als deze regels daadwerkelijk worden ingevoerd, nog meer in bescherming wordt genomen als het land weer eens Palestijnse mensenrechten schendt.

Meta overweegt een uitspraak als ‘Een coalitie van zionisten, Amerikanen en Europeanen probeert de wereld te regeren’ te verbieden, omdat hierachter een antisemitische complottheorie zou schuilgaan, dat de Joden achter de schermen aan de touwtjes trekken. Maar Nadim Nashif van de Palestijnse actiegroep 7amleh is het niet met deze interpretatie eens. Kritiek op de strategische alliantie tussen de VS, Europa en Israël is geen antisemitisme, vindt hij. Daarnaast kun je mensen niet in hun hart kijken. Je weet dus niet of ze met ‘zionisten’ eigenlijk ‘Joden’ bedoelen, of niet.

Ten slotte is mensenorganisatie Amnesty International ook kritisch over de voorgenomen beleidswijziging. ‘Meta moet ervoor zorgen dat haar inhoudsbeleid niet discriminerend of bevooroordeeld is tegenover pro-Palestijnse stemmen’, zegt Alia Al Ghussain van Amnesty Tech. ‘Een algeheel verbod op kritiek op ‘zionisme’ of ‘zionisten’ zou een onevenredige en willekeurige beperking van de vrije meningsuiting zijn en zou leiden tot het onderdrukken van Palestijnse, Joodse en andere stemmen die de aandacht proberen te vestigen op wreedheden begaan door Israëlische strijdkrachten in Gaza, waar in slechts vier maanden minstens 28.000 mensen zijn vermoord, of aan het Israëlische systeem van apartheid tegen de Palestijnen.

Nederland moet export F-35-onderdelen naar Israël stoppen

0

Rechter: Nederland moet binnen een week stoppen met export F-35-onderdelen Israël

De rechter heeft in een hoger beroep tegen het leveren van F-35 onderdelen aan Israël de mensenrechtenorganisaties Oxfam Novib, Pax en The Rights Forum in het gelijk gesteld. De Nederlandse staat moet binnen zeven dagen stoppen met de wapentransporten. Ook in geval van cassatie, waar de Nederlandse staat voor heeft gekozen, moet de export van F-35 onderdelen stoppen. Zo meldt Middle East Eye.

‘Ik heb altijd het geloof gehad dat we het recht aan onze kant hadden staan’, zegt Oxfam Novib-voorzitter Michiel Servaes in tv-programma Sophie & Jeroen. Hoewel hij erkent dat er een bijzonder gepolariseerde toestand is ontstaan, is hij blij dat de rechter ‘onderschrijft’ waar zij als mensenrechtenorganisaties voor staan.

Hij noemt het tegelijk ‘triest’ dat ze drie maanden hebben moeten ‘knokken’ voor internationale regels en verdragen waar de Nederlandse staat zich ook bij het heeft aangesloten. Hij is kritisch op de demissionaire regering die het rechterlijk besluit naast zich neerlegt en ‘zelf zou gaan’ over het buitenlandbeleid. ‘We leven verdorie in een rechtsstaat’, zegt Servaes fel. ‘Als de rechter zo’n duidelijk uitspraak heeft gemaakt, dan heb je je daaraan te houden’

Aan de rechterkant van het politieke spectrum is men kritisch op het rechterlijke besluit. ‘Geen land doet méér om burgerslachtoffers te voorkomen dan Israël’, zegt Diederik van Dijk, Tweede Kamerlid voor de SGP. ‘Hamas doet er daarentegen alles aan om zoveel mogelijk burgers in gevaar te brengen. Gelukkig gaat de staat in cassatie tegen het aanvechtbare F-35-vonnis’, voegt hij toe.

Ook de VVD is ontevreden over de rechterlijke uitspraak. Die zou ‘brede gevolgen’ hebben voor de veiligheid van Israël én Nederland, aldus Ruben Brekelmans woordvoerder Buitenlandse Zaken voor de VVD.

‘Israël heeft F35’s nodig om zich te verdedigen tegen Hamas, Hezbollah, Houthi’s, het Iraanse terreurregime etc.’, zegt hij in een bericht op X.

Pakistan: aanhangers afgezette premier Khan boos over verkiezingsuitslag

0

Duizenden aanhangers van de gevangengenomen ex-premier Imran Khan hebben gisteren snelwegen in Pakistan geblokkeerd, bericht het Franse persbureau AFP. Ze protesteren daarmee tegen de ‘gestolen’ verkiezingsuitslag van vorige week.

Kandidaten die door de populaire Khan werden gesteund, wonnen donderdag meer zetels dan de politieke partijen die hem twee jaar geleden hadden afgezet. Maar geen enkele partij behaalde de absolute meerderheid, dus zullen verschillende partijen met elkaar in gesprek moeten gaan voor een te vormen coalitieregering. Het initiatief ligt bij drievoudig ex-premier Nawaz Sharif. Wellicht gaat hij samenwerken met de Pakistaanse Volkspartij PPP van de Bhutto-familie, zijn oude tegenstanders.

Volgens aanhangers van Khan zijn de verkiezingen niet eerlijk verlopen. Er zou veel stemfraude zijn en op sommige plekken zou Khans partij PTI worden uitgesloten. In tientallen kiesdistricten weigerden Khans partij PTI en andere oppositiepartijen hun nederlaag te accepteren. Dit weekend werden tientallen Khan-aanhangers voor korte tijd vastgehouden in Lahore, de hoofdstad van Punjab, omdat ze protesteerden tegen het verkiezingsresultaat.

De Pakistaanse democratie is kwetsbaar. Het Pakistaanse leger trekt op de achtergrond nog steeds aan de touwtjes. Het leger wil dat Sharif premier wordt.