13.6 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 288

Zuid-Koreaanse extreemrechtse christenen voeren campagne tegen nieuwe moskee

0

Rond de bouw van een nieuwe moskee in de stad Daegu in Zuid-Korea is veel verzet ontstaan. Vooral conservatieve christenen voeren een door islamofobie ingegeven campagne tegen de nieuwbouw.

Racistische Zuid-Koreanen organiseren barbecuefeestjes met varkensvlees voor de bouwplaats en leggen er varkenskoppen neer. Omwonenden klagen over stank en lawaai.  Volgens Yi Sohoon, hoogleraar sociologie aan de Kyungpook National University in Daegu, zijn de klachten slechts een excuus om de bouw van de moskee stop te zetten, vertelt ze aan de Arabische nieuwszender Al Jazeera. ‘Ik denk dat het onmogelijk is om zogenaamde oprechte zorgen te scheiden van klachten die worden ingegeven door gevoelens van xenofobie en islamofobie.’

Al Jazeera noemt evangelicals, een conservatieve en soms fundamentalistische christelijke stroming, als voornaamste bron van verzet. Er zijn in totaal tien miljoen christenen in Zuid-Korea: ongeveer 20 procent van de bevolking is protestant, en zij zijn grotendeels evangelisch; 10 procent is katholiek. Moslims vormen een piepkleine minderheid van 40.000 mensen, minder dan 0,1 procent van de bevolking.

Evangelicals hebben volgens de Arabische nieuwszender veel invloed in de samenleving en zij sympathiseren met extreemrechtse politiek. Een actiegroep die zich specifiek richt tegen de bouw van de moskee in Daegu is gevestigd op hetzelfde adres als een evangelische kerk in de stad.

Islamdeskundige Farrah Sheikh, werkzaam aan de Keimyung-universiteit, zegt dat haat tegen de islam wordt gevoed door ‘het goed georganiseerde en goed gefinancierde christelijk extreemrechts’. Fundamentalistische christenen zouden bang zijn voor een ‘islamitische invasie’ en zich daarom verzetten tegen de bouw van nieuwe moskeeën, eigen gebedsruimtes voor moslims, halal voedsel en de acceptatie van moslimvluchtelingen. Volgens recente studies voert ‘christelijk rechts’ in Zuid-Korea een cultuuroorlog tegen lhbtqia+-rechten en de islam. Dat is ook de reden dat Zuid-Korea al meer dan tien jaar geen antidiscriminatiewet heeft kunnen aannemen. Een demonstrant combineerde zijn afkeer van lhbtqia+ en de islam, door met een bord te protesteren tegen ‘queerislam-terrorisme’.

Morgen is er een groot protest tegen de moskee gepland, georganiseerd door de in Seoul gevestigde National Sovereign Action en andere extreemrechtse christelijke groeperingen. Ze zeggen zich te verzetten tegen ‘cultureel imperialisme’ van de islam.

Beste Kilicdaroglu, je verslaat Erdogan niet met racisme

0

Naar alle waarschijnlijkheid zal de zittende president Recep Tayyip Erdogan op 28 mei, in de tweede ronde van de Turkse presidentsverkiezingen, als winnaar uit de bus komen. Kemal Kilicdaroglu kan alleen winnen als hij de uit elkaar vallende oppositie, verenigd in de Tafel van Zes, en de Koerden kan vasthouden. Maar bovendien moet hij de achterban van de derde presidentskandidaat Sinan Ogan aanspreken, een extreemrechtse politicus en voormalige Grijze Wolf. Een onmogelijk spagaat in een hopeloos verdeeld land.

Kilicdaroglu lijkt de wanhoop nabij. Een paar dagen na de teleurstellende resultaten in de eerste ronde zien we hem in een twittervideo vol op het racistische orgel gaan tegen vluchtelingen, met op de achtergrond een schilderij van Kemal Atatürk aan de muur. Ironisch, want Atatürk zelf was een vluchteling uit het Griekse Thessaloniki. Daarnaast gaf de vader der Turken het bevel de alevitische Koerden in de Oost-Turkse provincie Dersim af te slachten. En wie komt er uit Dersim? De alevitische Kilicdaroglu.

‘Wij hebben dit land niet op straat gevonden’, zegt Kilicdaroglu. ‘Wij gaan dit land niet achterlaten aan de mentaliteit die ons tien miljoen vluchtelingen heeft opgeleverd. De grens is onze eer. Elke dag mengt zich een stroom vluchtelingen in onze aderen, we zullen ons land niet nalaten aan perverselingen die deze mensen als stemvee zien en toekijken.’

Ik moet denken aan een collega die zei dat je in Turkije alleen verkiezingen kan winnen als je racistisch bent. Nu is het niet onbekend dat de seculiere Kilicdaroglu en met name de extreemrechtse IYI Parti van de oppositie xenofobe, anti-vluchtelingen uitspraken hebben gedaan. Dus wat Kilicdaroglu nu roept komt niet geheel uit de lucht vallen.

Het probleem voor Kilicdaroglu is dat Turkije al wordt geregeerd door een racistische president, met de Grijze Wolven aan zijn zijde. Waarom zouden kiezers voor de kopie gaan, in plaats van het origineel?

Kilicdaroglu, ik spreek je aan als een man op wie ik heb gestemd, vanwege de toenadering die je zocht met Koerden en soennitische stemmers, die door de seculiere oprichters van het land, jouw partij dus, jarenlang zijn onderdrukt. Je hebt gebroken met die anti-Koerdische en islamofobe houding van je voorgangers. Maar wat voor nut heeft dat als je het inwisselt voor racisme tegen de meest kwetsbare bevolkingsgroepen in Turkije: de Syrische en Afghaanse vluchtelingen. Zo vervang je de ene zondebok met andere zondebokken. Is dit de ‘verandering’ die je wil brengen? Waarom vallen zij uit je Turkse hart, het symbool van de oppositie dat iedereen zou omarmen.

Over twee dagen mag ik in Nederland weer stemmen. Van 20 tot en met 24 mei om precies te zijn. Nu zal ik alleen jouw hoofd en dat van Erdogan zien. Maar waarom zou ik moeite doen als jullie allebei eigenlijk voor hetzelfde staan?

Kilicdaroglu heeft aangetoond gevoelig te zijn voor kritiek – wat je van Erdogan totaal niet kunt zeggen

Erdogan versla je niet met racisme. Met alle middelen van de staat achter zich is hij de sultan van het Turks-racistische spel. Erdogan kun je alleen maar verslaan met een principieel antiracistische en antifascistische houding. Liefde voor alle mensen op aarde zal je wellicht geen winst bezorgen bij deze corrupte en onvrije verkiezingen. Maar maakt dat wat uit, als je de harten van al je medemensen hebt gewonnen?

Je zal dan in het kille, en racistische klimaat van de Turkse politiek hoogstwaarschijnlijk afgezet worden als leider van de verenigde oppositie. Maar wat heb je aan dat leiderschap, als je, zoals nu het geval is, alle waardigheid al hebt verloren?

Verwacht ik te veel van je? Of mag ik wel wat meer principes verwachten van iemand die de ‘Turkse Gandhi’ wordt genoemd? Waarom zou ik op jou stemmen, als jullie toch allemaal één pot nat zijn?

Nou, omdat je de laatste maanden toch hebt aangetoond dat je gevoelig bent voor kritiek – wat je van Erdogan totaal niet kunt zeggen. En dat je ondanks alles toch die oppositiepartijen bij elkaar hebt weten te houden. Je zei dat je Selahattin Demirtas en Osman Kavala zal vrijlaten. Dat is niet niks in een land, dat bijna alles wat met Koerden te maken heeft bestempelt als ‘terreur’. Je staat voor een onmogelijke taak, waarbij je en afhankelijk bent van de Koerdische stem en van extreemrechtse Turken. De macht is nu in handen van Erdogan, dat alleen af te breken is met tegenmacht die democratischer lijkt in jouw handen. Daarom zal ik je nogmaals het voordeel van de twijfel geven.

Dan nog een paar laatste woorden aan iedereen die ik in Amsterdam zal zien om te stemmen voor de tweede ronde. We gaan daarheen om aan onze democratische verplichting te voldoen. Het is de tweede ronde van de presidentsverkiezingen, niet een bokswedstrijd. Hou het beschaafd en veilig voor iedereen.

De stropdas

0

Een zonnige zomerdag was het. Als huisarts in opleiding begeleidde ik een patiënt met kanker. Hij was uitbehandeld. Het zou niet lang meer duren.

In de middag zou ik weer naar hem toegaan. Een bescheiden en aardige man.

De telefoon ging. Hij was zojuist overleden.

Ik reed naar hun huis in het heuvelachtige dorp. Ze woonden in een huis op een helling met een tuin vol met bloemen.

Met een ernstige blik  belde ik aan.  ‘Gecondoleerd mevrouw’.

De weduwe huilde  zacht. ‘Dank u. Komt u binnen.’

Hun beide jongvolwassen dochters waren er ook.

Alle drie huilden ze stilletjes. Zwijgzaam keek ik toe. Hoe anders ging dat in mijn eigen cultuur. Klaagzang en geschreeuw waren hier niet te horen. Het was ingetogen. Het was waardig. Het ziekbed had ook al bijgedragen aan de acceptatie.

Ik moest schouwen. De dood officieel vaststellen. Ik wachtte daar even mee.

Ze haalden een donker pak en een wit overhemd uit de kast. Ze deden het overhemd aan. Tranen rolden over het overhemd, terwijl een dochter de knoopjes dichtdeed.

Nu gingen ze een stropdas omdoen. Voor mij was dat best vreemd. Ik zag dit voor de eerste keer. Bij ons, moslims, wordt de overledene in een wit gewaad gewikkeld.

Het lukte de dochter niet om de stropdas om te doen. De moeder probeerde het vervolgens. Ze hadden dit niet eerder gedaan. ‘Mag ik even?’ Vlot strikte ik de stropdas.

Ik deed de schouw, vulde de overlijdensformulieren in, condoleerde nogmaals en vertrok.

Onderweg naar de praktijk konden mijn culturele kaders het niet bevatten: ik had een dode een stropdas omgedaan.

Duitse politie doet inval op kantoor van Turkije-gezinde Sabah journalisten

0

De Duitse politie heeft de regeringsgezinde Sabah-journalisten Ismail Erel en Cemil Albay aangehouden. Zo meldt de nieuwssite Middle East Monitor.

Tijdens de inval werden mobiele telefoons en computers in beslag genomen. Ook de woningen van Erel en Albay zijn doorzocht. Er is nog geen precieze informatie over de redenen voor de huiszoekingen.

De nieuwssite Turkish Minute meldt dat ze op een ‘gevaarlijke wijze persoonlijke informatie’ hebben verspreid. De Turkse regering staat op haar achterste benen en vraagt om de directe vrijlating van de journalisten. In een klacht aan de federale regering sprak het van een “onaanvaardbare aanval op de persvrijheid”.

Het dagblad met hoge oplage “Sabah” wordt beschouwd als de belangrijkste spreekbuis van de regering van de zittende president Recep Tayyip Erdoğan. Net als het tv-station ATV behoort het tot de Turkuvaz Media Group. In 2007 werd het overgenomen door het aan de regering gelieerde conglomeraat Çalık Holding en in 2013 verkocht aan de Kalyon Groep, die loyaal is aan Erdoğan en vooral actief is in de bouwsector.

Als Erdogan wint, zullen meer Turken hun koffers pakken

Zondag 14 mei was een spannende dag, maar geen feestje voor de Turkse democratie. Het was lange tijd onduidelijk of zittend president Recep Tayyip Erdogan of zijn uitdager Kemal Kilicdaroglu de winnaar zou zijn. Maar uiteindelijk was noch Kilicdaroglu noch Erdogan de winnaar. De Kanttekening hield tijdens de verkiezingsavond een drukbezocht live-blog bij.

De eindstand is dat Erdogan met een 49,52 procent de leiding neemt. Zijn tegenkandidaat Kilicdaroglu blijft steken op 44,88 procent. Geen van beiden heeft meer dan 50 procent van de stemmen behaald. Daarom is een tweede stemronde nodig die op 28 mei gaat plaatsvinden.

Voor de verenigde oppositie (de zogenoemde ‘Tafel van Zes’), die zijn hoop op Kilicdaroglu heeft gevestigd, is deze uitslag een grote teleurstelling. Kilicdaroglu en co zijn in de 21 jaar die Erdogan aan de macht is wellicht de laatste serieuze kans om Erdogans regime te verslaan. Velen denken dat het nu of nooit is.

Voor het Erdogankamp is de uitslag een nieuwe uitdaging. De afgelopen 21 jaar werd de verkiezingsoverwinning steeds in één keer binnengesleept. Maar Turkije verkeerde afgelopen tijd in zwaar weer. Het land kampt met een grote economische crisis. Daarbij komt de aardbeving en het leed dat hierdoor is veroorzaakt. Er zijn officieel meer dan vijftigduizend en officieus meer dan honderdduizend doden te betreuren. Hele steden en dorpen zijn onbewoonbaar. Als bouwvoorschriften qua aardbevingsbestendigheid waren nagekomen dan waren schade en leed een stuk minder groot geweest.

Het is Erdogan alweer gelukt om de verantwoordelijkheid hiervoor van zich af te werpen. Zijn boodschap is dat dit het noodlot was en de wil van Allah. Het lijkt bij een groot deel van de Turken en vooral in getroffen gebied op instemming te rekenen. Onbegrijpelijk. Als deze aardbeving Erdogan niet van zijn troon kan stoten dan kan niets dat, zeiden teleurgestelde Turken.

Deze verkiezingen zijn voorafgegaan door twee decennia waarin Turkije bloot heeft gestaan aan repressie en propaganda van de president en zijn AK-partij. Tegenstanders en kritische journalisten worden opgepakt, Erdogan domineert het staatsapparaat, de rechterlijke macht en de media. Zo was de president op de vrijdag voor de verkiezingen op maar liefst ruim twintig televisiezenders live te zien. Kilicdaroglu kreeg slechts een paar uur zendtijd. Is er dan nog wel sprake van vrije, democratische en eerlijke verkiezingen?

Als deze aardbeving Erdogan niet van zijn troon kan stoten dan kan niets dat, zeiden teleurgestelde Turken

Erdogan heeft daarnaast via manipulatieve taal en leugens stemmen kunnen behalen. Hij beschuldigt Kilicdaroglu en co van samenwerking met de terroristische organisatie PKK. Dat zijn regering in de jaren 2013-2015 met de PKK serieus onderhandelde is al lang vergeten. De verenigde oppositie zou daarnaast gevangen PKK-strijders en hun leider Öcalan willen vrijlaten, het homohuwelijk willen invoeren en samenspannen met het Westen om de president omver te werpen en Turkije ten gronde te richten.
Verder heeft Erdogan op de pleinen en op al zijn tv-zenders een film laten zien met manipulatieve en gefabriceerde beelden, waarop Kilicdaroglu, de oppositie en PKK-leiders samen te zien zijn. Een geraffineerde maar vooral immorele tactiek, die helaas werkt bij Turkse kiezers. Angst voor instabiliteit, terrorisme en andersdenkenden lijkt een reden te zijn waarom velen, ondanks alle ellende en corruptie, toch op Erdogan hebben gestemd. Hij spreekt de islamistisch-nationalistische gevoelens van de Turkse bevolking aan en trekt de anti-Koerdische en islamistische kaart. Zelfs mijn familieleden in Turkije, die van plan waren om op de oppositie te stemmen, kozen hierdoor toch voor Erdogan.

Erdogan is erin geslaagd Turkije te veranderen van een seculiere staat in een islamistisch-nationalistische staat. 49,52 procent van de stemmen ging naar Erdogan, maar van de Nederlandse Turken die hebben gestemd stemde maar liefst 68 procent op hem. Kennelijk zijn mensenrechtenschendingen, chaos na de aardbeving, economisch wanbeleid en corruptie geen redenen om Erdogan niet te steunen.

Erdogan is erin geslaagd Turkije te veranderen van een seculiere staat in een islamistisch-nationalistische staat

We kunnen natuurlijk de oppositie bekritiseren omdat zij er deze eerste ronde niet in is geslaagd om een meerderheid van de stemmen te vergaren. Maar je kunt er ook anders naar kijken. Voor het eerst in de geschiedenis van de Turkse Republiek hebben zes partijen besloten hun verschillende ideologieën opzij te schuiven en samen te werken. Hun presidentskandidaat spreekt verzoenende taal en belooft vrijheid en gelijkheid voor iedereen. Van de Turkse bevolking wil bijna 45 procent die taal van harmonie en vrede. Dat belooft wat voor de toekomst.

Turkije staat op de rand van de afgrond. Al langere tijd ontvluchten mensen, vooral jongeren en hoogopgeleiden, het land. Volgens het Turkse Instituut voor Statistiek (TUIK) vertrokken tussen 2016 en 2019 ruim 330 duizend mensen naar het buitenland. De laatste jaren is het aantal mensen dat vertrekt toegenomen. Als Erdogan opnieuw president wordt zullen er nog meer mensen – zoals Koerden, linkse Turken, Alevieten en Gülensympathisanten – hun koffers pakken. Mijn familieleden en kennissen, die ik na eerste ronde sprak en niet op Erdogan hebben gestemd, denken nu al over emigratie. Zij willen hun kinderen niet laten opgroeien onder islamistische nationalisten. De oppositie is hun enige hoop op vrijheid en democratie.

Bij de tweede ronde is het hopen op een wonder.

Luister naar Luyendijk

0

Als kind hing ik met vrienden voor de snackbar en leerden we daar van de mannen dat je schijt moet hebben aan de overheid. Of we liepen hele dagen door de buurt, tot een van ons kattenkwaad uithaalde, dan snelde ik naar huis.

Inmiddels ga ik op een maandagavond naar de Koninklijke Schouwburg, bijvoorbeeld om te luisteren naar journalist Joris Luyendijk. Vorig jaar publiceerde hij het spraakmakende boek De zeven vinkjes. Met dat boek, naar eigen zeggen zijn belangrijkste, hopt hij van theater naar theater. Dilara Bilgic, publicist en presentator van de avond, had me op de gastenlijst gezet.

Zo iemand ben ik geworden. Al raakte ik in de loop van de tijd de binding en het contact met mijn jeugdvrienden kwijt. En ik heb mijn oude buurt verlaten om elders op mijzelf te wonen. Ondanks de schuldgevoelens, want met het geld dat ik betaal aan huur kan ik ook mijn moeder ondersteunen en veel jeugdvrienden kunnen daar niet weg.

Vanaf de basisschool werd de kloof met mijn moeder, die de Nederlandse taal niet spreekt, elke dag groter. Toch voel ik mij als een vis op het droge in mijn nieuwe omgeving, tussen de intelligentsia en cultuursnuivers, een omgeving die ik had geïdealiseerd.

Met lood in m’n patta’s ging ik naar de Koninklijke Schouwburg. Mannen als Luyendijk, zoals hij erkent, hebben het voor het zeggen in de ministeries en het bedrijfsleven en worden overal positief gediscrimineerd. En dan krijgt meneer ook nog eens podium na podium om diezelfde samenleving te analyseren. Ik, die het licht zag in een Turks-Koerdisch dorpje, opgroeide in een gebroken gezin, met een moeder die stamgast is bij de huisarts, gevoed in de Haagse Schilderswijk, hoef echt niet te luisteren naar Luyendijk.

Zo dacht ik.

‘Sorry, het is heel ‘getto’, maar heeft u toevallig Red Bull?’, vroeg ik aan de barman. ‘Wel cola’, zei hij.

‘Wie anno 2023 doet alsof Nederland een egalitair land is heeft oogkleppen op’

Met haar opening, al dan niet gescript, kreeg Bilgic het publiek aan het lachen. Ze zette de toon. Ook het verhaal van Luyendijk dat volgde is vol grappen, ironie en van een lichte toon. Zelfs als hij vertelde over de topambtenaren die zo ver mogelijk van de schoonmakers zitten, zijn zus die op werk hoort dat ze beter haar haar korter kan knippen en zijn tijd bij de Britse krant The Guardian, waar hij de gebbetjes en nuances in taal, soms bedoeld om hem te schofferen, niet begreep. Vanuit het publiek klonk alsmaar gelach – soms gegiechel, andere keren gebulder, omdat iemand zelf een bepaalde uitspraak doet of gedrag vertoont, of het juist herkent van op de werkvloer.

Luyendijk benoemde bovendien, tot vervelens toe, hoe sommigen over zijn boek schreven en spraken in de media. Hij heeft in zijn presentatie zelfs het blokje ‘Ontvangst’ opgenomen. De reacties op zijn boek waren ‘een soort pesten’, aldus Luyendijk. Mede-journalisten wilden hem ‘onderuit schoppen’. En hij zou ‘af’ zijn, want in tegenstelling tot de vorige twee keren mocht Luyendijk deze voorstelling niet in een talkshow aankondigen.

De avond is bovenal bedoeld voor de zogenoemde ‘zevenvinkers’. Maar dat zij dit verhaal moeten horen is veelzeggend. Van hen, dus ‘hoog opgeleid’, mag verwacht worden dat ze inmiddels weten dat er ongelijkheid en armoede is in Nederland. Wie anno 2023 doet alsof Nederland een egalitair land is heeft oogkleppen op, gewoonweg omdat het hem goed uitkomt en niet schaadt.

Pas toen Luyendijk vertelde over sociale klasse verloor ik langzamerhand mijn ongefundeerde ergernis en zat ik op het puntje van mijn stoel. Het feit dat iemand op zo’n podium en met zo’n staat van dienst vertelt dat je getekend kan worden door de plek van je wieg en de mensen om je heen, raakte me. Toch wel.

De erkenning dat je als klassenmigrant die zich begeeft in de journalistiek, het bedrijfsleven of een ministerie niet per definitie gevoelig bent, geen slappeling in je nieuwe omgeving, een dorpsgek evenmin en dat wat je hebt bereikt knap is, werkte therapeutisch.

Daarom, een oproep aan alle klassenmigranten: doe jezelf een grote gunst en ga luisteren naar Luyendijk.

Tweehonderd moskeeën willen van Wiersma af in dossier informeel onderwijs

0

Meer dan tweehonderd Nederlandse moskeeën willen dat minister Dennis Wiersma (VVD, Onderwijs) zich niet langer met het dossier van islamitische weekendscholen bezighoudt. Zij willen vanaf nu zaken doen met het ministerie van Sociale Zaken.

‘Ten grondslag aan het verzoek ligt de bespreking in de ministerraad van een brief over het informeel moskee-onderwijs, geagendeerd door de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Diezelfde dag zijn diverse (islamitische) organisaties uitgenodigd om een bijeenkomst bij te wonen waarin de brief zal worden toegelicht en waarover vragen kunnen worden gesteld,’ staat in een persverklaring.

De moskeeën weten niet waar de brief precies over gaat en zijn ook niet in de gelegenheid om vooraf input te leveren. De moskeeën zijn daarover niet te spreken. ‘Naar het oordeel van de moskeeën is deze gang van zaken niet alleen onbehoorlijk, maar ook schadelijk voor de maatschappelijke verhoudingen in ons land.’

Wiersma stuurde vorig jaar in november de nota ‘vrij en veilig onderwijs’ naar de Tweede Kamer, waarin hij vergaande plannen presenteerde voor toezicht op het informeel onderwijs, ‘zonder concreet aan te kunnen geven waar het nu expliciet misgaat’, klagen de moskeeën.

Ze hebben er geen vertrouwen meer in dat het goed komt in de communicatie met Wiersma en willen nu dat Sociale Zaken het dossier overneemt.

Wiersma ligt sowieso niet in lekker in het ministerie, en wordt beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag. De moskeeën refereren indirect ook naar die kwestie, als mogelijke verklaring voor de vertrouwensbreuk: ‘De moskeeën kunnen zich in het licht van hetgeen over de werkstijl en communicatieve vaardigheden van minister Wiersma naar buiten gekomen is, niet aan de indruk onttrekken dat ambtelijke signalen niet tot de minister doordringen, omdat hij deze negeert of omdat de ambtenaren bang zijn die aan hem door te geven.’

‘Standbeeld voor Mpanzu Bamenga, vanwege zijn strijd tegen racisme’

0

Podiumkunstenaar Mo Hersi wil een standbeeld voor Mpanzu Bamenga, die met succes streed tegen etnisch profileren bij grenscontroles, en heeft daarom een crowdfundingsactie opgezet. Zo’n standbeeld draagt bij aan een inclusievere samenleving, aldus Hersi.

Mpanzu Bamenga werd landelijk bekend vanwege de rechtszaak die hij – samen met Amnesty International – had aangespannen tegen de marechaussee. De Eindhovenaar was het zat dat hij – omdat hij zwart was – constant uit de rij werd gepikt op de luchthaven.

Hersi is om die reden van mening dat Bamenga een standbeeld moet krijgen. Dit moet symbool staan voor de strijd tegen discriminatie. ‘Er moeten meer beelden komen van mensen van kleur.’

Om het standbeeld te bekostigen is 40.000 euro nodig. Hij wil 16.000 euro ophalen via crowdfunding. Maar na twee weken is slechts 400 euro opgehaald via crowdfundingsplatform Voordekunst.nl. Hersi laat zich echter niet uit het veld slaan. Eerder slaagde zijn initiatief om een standbeeld op te richten in Almere voor Enith Brigitha, de eerste vrouw van kleur die een Olympische medaille won voor Nederland. ‘Bij het standbeeld voor Brigitha ging het ook langzaam de eerste weken, maar hebben we richting het einde toch nog veel geld opgehaald’, zegt Hersi tegen Studio40. ‘Het is iets dat moet gaan leven, en ik denk dat dat ook gaat gebeuren.’ Hersi vertelt dat hij op de achtergrond veel positieve reacties heeft gekregen op zijn initiatief, en ook veel toezeggingen. Ook is hij bezig met het werven van andere fondsen.

Christelijke organisaties starten actie: ‘Er is geen vluchtelingencrisis in Nederland’

0

‘Laten we duidelijk zijn: er is geen vluchtelingencrisis in Nederland.’ Dat vinden ongeveer dertig christelijke organisaties. Zij spreken zich uit tegen de regering. Op 15 mei stuurden ze een oproep. Die is ondertekend door onder anderen de katholieke bisschop Gerard de Korte.

Er is een ‘afschrikbeleid’ tegen ‘kwetsbare vluchtelingen’, vinden de christenen. Daar ‘moet een einde aan komen’. Zij vinden dat er ‘politieke onwil’ is bij de regering. Er is ‘onvermogen’ om asielzoekers goed op te vangen. De oproep komt van de ChristenUnie-jongeren en Micha Nederland.

Nederland moet zijn verplichtingen nakomen, vinden ze. Volgens hen is het mogelijk om vluchtelingen goed op te vangen, als je dat maar wilt. Ze stellen dat dit vorig jaar ook is gebleken. Toen bood Nederland snel goede opvang aan bijna honderdduizend Oekraïense vluchtelingen. ‘Het kan.’

Vorig jaar moesten honderden asielzoekers buiten slapen in Ter Apel. De regering moet voorkomen dat dit opnieuw gebeurt, vinden de christelijke organisaties. ‘Laat zien dat je werkt aan échte oplossingen voor mensen die een toekomst zoeken.’ De overheid moet haar verantwoordelijkheid nemen. Alle asielzoekers moeten humane opvang krijgen.

Naast bisschop De Korte tekende ook de protestantse kerkleider René de Reuver de oproep. Ook de voorzitters van de politieke jongerenorganisaties van CDA, D66, PvdA en GroenLinks steunen de brief. Daarnaast geven de directeuren van diverse invloedrijke christelijke organisaties hun steun.

Turkse Nederlanders stemmen van 20 tot 24 mei niet meer bij Rai, maar elders

0

Het stembureau voor Turkse Nederlanders die in Amsterdam een stem willen uitbrengen voor de presidentsverkiezingen in Turkije is van 20 tot en met 24 mei gevestigd in het congrescentrum aan de Rhôneweg.

Dat meldt stadszender AT5. Eerder deze maand was de Rai de plek om te stemmen, maar dit keer is voor een andere locatie gekozen. De Rai kwam twee weken geleden in het nieuws, omdat er op de laatste stemdag voor de eerste ronde een gevecht uitbrak tussen Turks Nederlandse kiezers. Er hing de hele week een gespannen sfeer in de Rai, omdat Turkse Nederlanders met sterk uiteenlopende voorkeuren vaak lange tijd in de rij moesten staan voordat ze konden stemmen.