8.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 546

‘Nieuw dieptepunt’: Willem Engel vergelijkt vaccinatie met Holocaust

0

Willem Engel van de actiegroep Viruswaarheid heeft een open brief tegen vaccinaties gedeeld op zijn website, die naar eigen zeggen geschreven zou zijn door Holocaustoverlevenden en hun nabestaanden. ‘Idioot en respectloos’, reageert het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI).

De brief, getiteld ‘Stop Holocaust’, claimt geschreven te zijn door ‘concentratiekampoverlevenden, hun zonen en dochters, en kleinkinderen, inclusief personen van goede wil en met geweten’.

In de brief, die gericht is aan het Europees Geneesmiddelenbureau EMA, vergelijken ze het vaccinatieprogramma met de Holocaust, die aan zo’n zes miljoen Joden het leven kostte.

‘We herinneren ons de naam Josef Mengele’, aldus de briefschrijvers, verwijzend naar de nazi-arts die in vernietingskamp Auschwitz gruwelijke experimenten op mensen uitvoerde. ‘Sommigen van ons hebben persoonlijke herinneringen. We ervaren een déjà vu die zo gruwelijk is dat we opstaan ​​om onze arme medemensen te beschermen.’

Er staan geen namen onder de brief, naar eigen zeggen om de ondertekenaars te beschermen. De Kanttekening vroeg We For Humanity, een collectief dat achter de brief zou zitten, om een lijst met namen, maar kreeg die niet.

Willem Engel deelt de brief ook op zijn Twitteraccount. ‘Vandaag een betoog om deze gekte te stoppen. Deze brief namens holocaust survivors afgeleverd bij de EMA. Surrealistisch dat na 10.000den doden het niet direct wordt gestopt’, schrijft hij.

Het CIDI reageert als door een wesp gestoken om deze zoveelste Holocaust-vergelijking van Engel, die eerder bijvoorbeeld stelde dat we met de coronamaatregelen ‘niet ver van de Jodenster zitten’.

‘Dit is zelfs voor de antivax-beweging een nieuw dieptepunt. Houd op met vergelijkingen met de Holocaust’, aldus het CIDI. ‘Houd op met het schaamteloos bagatelliseren van de Holocaust. En doe al helemaal niet alsof je namens ‘de’ overlevenden of nabestaanden spreekt. Dit is idioot en respectloos.’

Voormalige Afghaanse minister nu in Duitsland: werkt als maaltijdbezorger

0

De Arabische tv-zender al Jazeera komt met opmerkelijke foto’s van Syed Ahmad Sadat, oud-minister van Communicatie en Technologie in Afghanistan. Hij woont nu in Duitsland, waar hij pizza’s bezorgt.

Sadat vluchtte eind 2020 al naar Duitsland, ruim voor de machtsovername door de Taliban. Hij woont in de Oost-Duitse stad Leipzig en werkt daar voor de Duitse bezorgdienst Lieferando, het zusje van Thuisbezorgd. Hij bezorgt er pizza’s met de fiets.

‘Momenteel leid ik een heel eenvoudig leven. Ik voel me veilig in Duitsland’, aldus Sadat. ‘Ik ben blij om bij mijn familie in Leipzig te zijn. Ik wil geld besparen en een cursus Duits doen en verder studeren.’

Sadat heeft twee masterdiploma’s in communicatie en elektronische engineering van de universiteit van Oxford. In 2018 trad Sadat toe tot het kabinet van de inmiddels gevluchte president Ashraf Ghani, maar hij nam in 2020 ontslag vanwege meningsverschillen met Ghani. Vervolgens besloot hij om naar Duitsland te vluchten.

Sadat ziet, ondanks alle tegenslagen, de toekomst vrij hoopvol in: ‘Ik heb op veel banen gesolliciteerd, maar er kwam geen reactie. Mijn droom is om bij een Duits telecombedrijf te werken.’

Russische staatsomroep photoshopt wapens op Afghaanse vluchtelingen

0

De Russische staatsomroep Russia Today heeft in een inmiddels verwijderde tweet wapens gephotoshopt op een Afghaans vluchtelingengezin.

Moeder is ineens ‘bewapend’ met een machinegeweer en vader met een raketwerper. ‘Krijgen sommige Afghaanse terroristen nu een gratis reis uit Afghanistan?’, vraagt de zender zich af (foto).

De foto komt oorspronkelijk van het internationale persbureau Reuters en beeldt een Afghaans vluchtelingengezin af dat veilig aankomt op een vliegveld in België.

Twitteraars reageren verontwaardigd en noemen de bewerkte foto Russische propaganda die Afghaanse vluchtelingen demoniseert en xenofobie wil aanwakkeren.

Dat op de bewerkte foto – rechts, in het klein – staat dat de foto gephotoshopt is, doet volgens velen weinig hieraan af.

‘Ongelooflijk cynisch en hatelijk’, twittert Marietje Schaake bijvoorbeeld. Als voormalig Europarlementariër voor D66, cyberexpert en geopolitiek analist slaat zij vaker alarm over Russische beïnvloedingstechnieken.

De Russische president Vladimir Poetin waarschuwde eerder deze week ook al voor het gevaar dat er zich wellicht terroristen onder de Afghaanse vluchtelingen kunnen bevinden.

Taliban tegen vrouwen: blijf thuis

0

Vrouwen en meisjes in Afghanistan worden gemaand om thuis te blijven, aldus de Amerikaanse zender CNN. De Taliban zeggen dat hun soldaten niet getraind zijn om hen te respecteren.

Taliban-woordvoerder Zabiullah Mujahid zei op een persconferentie dat vrouwen tijdelijk thuis moesten blijven, totdat de Taliban manieren vindt om soldaten zo te instrueren dat ze vrouwen niet respectloos behandelen of, ‘God verhoede, pijn doen’. Mujahid stelde dat de maatregel nodig is omdat Taliban-soldaten ‘blijven veranderen en niet worden getraind’.

Volgens CNN ondermijnen de woorden van Mujahid de inspanningen van de groepering om internationale waarnemers ervan te overtuigen dat de Taliban gematigder zijn en toleranter tegenover vrouwen dan toen ze voor het laatst aan de macht waren.

De Wereldbank heeft inmiddels de financiering in Afghanistan stopgezet vanwege de bezorgdheid over de veiligheid van vrouwen.

In de periode 1996-2001, toen de Taliban voor het eerst aan de macht waren in Afghanistan, mochten vrouwen niet buitenshuis werken. Ook mochten vrouwen het huis niet zonder begeleiding verlaten en werden ze gedwongen hun hele lichaam te bedekken.

Dit buurtcafé wordt gerund door een mooie verzameling azc-bewoners

0

Op het voormalige militaire ziekenhuis in Utrecht, waar al dertig jaar een asielzoekerscentrum (azc) gevestigd is, is vorig jaar het community café A Beautiful Mess gestart. Dit is een initiatief van de Refugee Company en het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). In het café koken de bewoners van het azc samen, doen ze sociale contacten op en leren ze de Nederlandse taal met de gasten van het café.

Het streepje door Refugee Company valt op. De stichting wil hiermee benadrukken dat ‘vluchteling’ uiteindelijk niet is wat je bent. Het vluchteling-zijn is een tijdelijke levensfase. De organisatie spreekt daarom ook liever niet over vluchtelingen, maar over ‘onze trainees’ of ‘werknemers’.

Refugee Company draagt naar eigen zeggen bij aan een inclusieve samenleving door ‘mensen met een vluchtelingenachtergrond te helpen economisch onafhankelijk en zelfredzaam te worden door werk te vinden, betaald of op vrijwillige basis’, want ‘door mee te doen worden mensen sterker en gelukkiger’. Daarnaast wil Refugee Company onze samenleving ‘inspireren open te staan voor mensen met een vluchtelingenachtergrond, ze te waarderen en bij te dragen aan hun zoektocht naar een betekenisvol leven in Nederland’. Het concept van een community café, waar mensen met een vluchtelingenachtergrond aan de slag kunnen en in contact komen met andere mensen uit de samenleving, sluit perfect bij deze doelstellingen aan.

Bij A Beautiful Mess Utrecht zijn de trainees van het café allen bewoner van het azc. Het community café in Utrecht is de derde vestiging van A Beautiful Mess. Eerder werden in Amsterdam en Arnhem vestigingen geopend.

Floormanager Pjotr Sen: ‘Wat we in Utrecht doen is de mensen die hier wonen een pre-starttraject geven: een intensief begeleidingstraject dat mensen helpt in de voorbereiding naar zelfstandig ondernemerschap. Pre-start is niet hetzelfde als re-start: bij re-starters heb je een verblijfsstatus, je hebt een huis en je bent al door de procedure heen. De trajecten in Amsterdam en Arnhem – beiden re-start – zijn ook uitgebreider, zij werken met statushouders en gaan meer de kant van de doorstroom op. Er worden daar sollicitaties gehouden, omdat er wordt verwacht dat het traject langer is. Bij ons is het traject veel meer low-key, omdat iedereen te allen tijde kan vertrekken, om verschillende redenen.’

De bewoners kunnen gewoon naar binnen lopen om zich aan te melden bij A Beautiful Mess, en sommige worden doorverwezen door het COA. ‘Ze krijgen een x aantal trainingen’, vertelt Sen. ‘Het is maatwerk. De één heeft meer nodig dan de ander. Ze krijgen een baristatraining waarbij het niet gaat om het perfect schuimen van melk, maar dat ze weten hoe de machines werken en hoe ze correct schoongemaakt moeten worden.’ Ook krijgen ze een hospitality-cursus. ‘Zo loop je met een dienblad. Zo dek je de tafels. Of: in Nederland vinden we bepaalde dingen wel of niet gastvrij’, legt Sen uit. ‘Ze leren een stukje over een gastvrije houding, of hoe te reageren als mensen boos worden, of wat je kan doen als je een foutje maakt. Van de keuken leren ze de basis: dus snijtechnieken, hoe de oven werkt, of de vaatwasser.’

Als de training is afgerond, krijgen de deelnemers tijdens een ceremonie een certificaat, waarna de tweede fase start. ‘Ze gaan dan aan de slag met werken. Nog steeds geven we trainingen, maar het is werken en leren tegelijk. Ze krijgen ook een contract, waarin onder andere staat dat ze nog een week moeten doorwerken als ze het contract beëindigen. Voor het werk krijgen ze een kleine vergoeding.’

‘Het idee is om na een half jaar ruimte te maken voor iemand anders, maar we merken dat bijna niemand een half jaar hier is, omdat ze binnen het half jaar weer doorgaan. De doorloop gaat op een natuurlijke wijze. Soms gaan ze weg omdat ze een vergunning hebben en verhuizen, of hun zaak wordt heroverwogen, of het is een Dublin-verhaal.’ De Dublinverordening bepaalt dat een asielaanvraag in het EU-land van aankomst moet gebeuren, waardoor migranten mogen worden teruggestuurd naar het land van aankomst.

Sen vervolgt: ‘Het jammere is dat de meeste mensen die hier vertrekken uitgeprocedeerd zijn en weg moeten. Wel hebben we nu één van onze trainees die we heel graag willen aannemen. Een andere trainee die heeft hier ook gewerkt, maar gaat nu weer weg om te studeren. Dus we proberen hen wel bij ons te laten aansluiten als medewerker en niet meer als trainee, wanneer ze het leuk vinden om hier te werken en wij tevreden zijn met hun werk.’

Graag iets doen

Trainee Lamin Sambou uit Gambia woont nu vijf maanden met zijn vrouw en dochter van zeven maanden in het azc in Utrecht. Het echtpaar verblijft sinds 2019 in Nederland, eerst in Limburg in het plaatsje Echt, daarna in Wageningen en Arnhem waar hun dochter is geboren. Sambou is schilder en zijn vrouw heeft in eigen land in de horeca gewerkt. De zorg van hun dochtertje wisselen ze af: ‘Elke donderdag werk ik hier de gehele dag. Mijn vrouw werkt twee dagen, op woensdag en vrijdag. Dan blijf ik bij onze dochter. Zij werkt in de keuken, ik doe alleen de bar.’

In Arnhem hebben Sambou en zijn vrouw ook gewerkt bij het azc: ze maakten schoon in het restaurant. ‘Daar hebben we ook een certificaat van. Ik heb dit aan Pjotr laten zien en we mochten na de introductietraining hier werken. We willen graag werken, iets doen en niet alleen maar thuis zitten.’ Zijn beroep als schilder wil Sambou graag weer oppakken als hij een vergunning krijgt. ‘Ik wil bij een schilderbedrijf werken en nog meer leren. Daarom wil ik ook graag Nederlands leren. Op dinsdag ga ik naar een taalcafé om Nederlands te leren. Ik versta het meeste wel, maar terugpraten vind ik moeilijk. Klanten spreken hier soms Nederlands, maar ook Engels tegen mij.’

‘Het is een rommeltje, maar het is wel heel leuk en heel mooi’

Ook de Nigeriaanse Rita Adigwe werkt als trainee bij A Beautiful Mess. Zij woont nu negen maanden in het azc in Utrecht. ‘Ik ben op zoveel plekken geweest; Musselkanaal, Arnhem en Wageningen.’ Adigwe woont alleen, zonder familie in de buurt. De vrienden die ze heeft zijn allen ook bewoners van het azc. ‘Klanten spreken weleens Nederlands tegen mij, maar ik begrijp maar een heel klein beetje. Ik wil graag de taal leren.’

Ze werkt nu vijf maanden bij het café. ‘Ik liep om de hoek en vroeg mij af wat A Beautiful Mess was. Ik ben naar binnen gelopen en kreeg uitleg. Elke donderdag werk ik de hele dag hier. De rest van de week heb ik veel afspraken waar ik naar toe moet, bij een instantie of een arts. Te veel afspraken eigenlijk. Hier werk ik afwisselend in de keuken of in de bediening, waar ik ingedeeld word.’

In de keuken maakt ze wat de klanten bestellen. ‘Een salade of flatbread met groentes.’ Een speciaal gerecht uit Nigeria maakt ze niet in de keuken. ‘Er komen veel witte mensen hier, ik weet niet of ze echt een Nigeriaans gerecht zouden waarderen. Ik zou graag een gerecht uit mijn land willen maken.’

In Nigeria had Adigwe niet de gelegenheid om naar school te gaan of te werken. Dit is haar eerste baan. ‘Als ik de kans zou krijgen zou ik hier in Nederland in de horeca verder willen werken. Ik hou ervan om mensen te bedienen en ze blij te maken. Ik zou ook wel willen leren om ouderen te verzorgen. Als ik de kans had gekregen toen ik jonger was, dan was ik verpleegster geweest. Ik weet niet of het nu nog mogelijk is voor mij. Vooral om deze reden zou ik graag de taal leren, een opleiding doen en voor ouderen zorgen.’

Adigwe vindt het fijn om mensen te helpen die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen: zoals ouderen en kinderen. ‘Ik weet niet waarom, maar ik heb hier passie voor.’

Een mooie verzameling

‘Er gaan verschillende verhalen de ronde over waarom de naam A Beautiful Mess. Het is in Amsterdam begonnen, in het azc in de Bijlmer tijdens een barbecue, volgens mij’, vertelt floormanager Sen. ‘Onze directeur is toen heel klein begonnen, maar op een gegeven moment werd het groter en groter, één barbecue werden er twee, en een espressomachine erbij. Het liep zo goed dat er een naam nodig was. Uit overleg met de trainees kwam de gedachte: ‘Het is een rommeltje, maar het is wel heel leuk en heel mooi. Het is een mooie verzameling, het is A Beautiful Mess.’’

Dat ‘mess’ in het Engels ook ‘kantine’ en ‘gerecht’ betekent is een prettige bijkomstigheid, aldus Sen. Met A Beautiful Mess draagt iedereen bij aan een positieve beeldvorming rondom vluchtelingen in onze samenleving. ‘We willen zoveel mogelijk mensen bereiken en kunnen dat niet alleen, daarom willen we iedereen uit de buurt, uit Utrecht of daarbuiten welkom heten. Het café en terras is van donderdag tot en met zondag tussen 11 en 18 uur open. We zijn er voor iedereen en niet alleen voor het azc.’

Afghaanse vrouwelijke burgemeester gered uit handen Taliban

0

Zarifa Ghafari, in 2018 verkozen als eerste vrouwelijke burgemeester van Afghanistan, heeft met haar familie veilig Duitsland kunnen bereiken.

De ex-burgemeester sprak op een bijeenkomst in Düsseldorf in de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen, waar ze ook sprak met deelstaatpremier Armin Laschet. ‘Ze wil vechten voor haar land en iedereen vertellen wat daar is gebeurd’, aldus de premier.

‘Ik ben hier alleen om de stem te verheffen van die 99 procent van de mensen in Afghanistan die niet uit hun huizen kunnen komen, de vrouwen die niet kunnen werken, de vrouwen die zich niet kunnen uitspreken’, zegt de 29-jarige Ghafari.

Ruim een week geleden was Ghafari nog in Afghanistan. Ze was toen burgemeester van de stad Maidan Sharh in Centraal-Afghanistan. In een interview vertelde ze dat ze niet geprobeerd had om te vluchten voor de Taliban, omdat ze toch nergens heen kon.

‘Ik zit hier te wachten tot ze komen. Er is niemand om mij of mijn familie te helpen. Ik zit gewoon met hen en mijn man. En ze zullen mensen zoals ik komen halen en me vermoorden.’

De Taliban hebben in het verleden meerdere keren gedreigd haar te doden, toen ze bekendheid kreeg. Ghafari overleefde echter de diverse moordaanslagen die op haar werden gepleegd. In 2020 werd haar vader wel vermoord door de Taliban.

Zarifa werd in 2019 door BBC vermeld in een lijst van honderd inspirerende en invloedrijke vrouwen van over de hele wereld. Ze werd vorig jaar gekozen als International Woman of Courage door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken (foto).

Turkije versterkt grens, zet speciale eenheden in tegen Afghanen

0

Turkije heeft de maatregelen aan de grens met Iran geïntensiveerd. Doel is om de Afghanen die voor de Taliban op de vlucht zijn geslagen te stoppen.

Een speciale eenheid heeft van Ankara nachtzichtcamera’s, tientallen gepantserde voertuigen, drones, thermische camera’s en onbemande luchtvaartuigen ontvangen, meldt het Turkse staatspersbureau Anadolu.

Turkije vangt op dit moment tussen de vier en vijf miljoen vluchtelingen op, voornamelijk Syriërs die de burgeroorlog in hun land zijn ontvlucht. Op een nieuwe migratiegolf uit Afghanistan zit Ankara niet te wachten. President Erdogan staat onder toenemende druk van politici van de oppositie, vooral de seculiere CHP, die een harde lijn voorstaan.

Europa vreest dat de machtsovername van de Taliban in Afghanistan zal leiden tot een enorme migratiegolf richting Iran, Turkije en uiteindelijk de Europese Unie. Erdogan zegt dat zijn land niet zal fungeren als een ‘opslageenheid voor migranten’ voor Europa en heeft de EU al gewaarschuwd dat een nieuwe vluchtelingencrisis onvermijdelijk lijkt.

‘Turkije is geen concentratiekamp, g​​een vluchtelingenkamp. Dit is geen herberg waar reizigers stoppen. De Republiek Turkije is verantwoordelijk voor haar grenzen,’ aldus een woordvoerder van Erdogans AKP.

Turkije is al sinds 2017 bezig met de bouw van een drie meter hoge muur (foto) langs de Iraanse grens, die de Afghaanse migranten moet tegenhouden. ‘We willen de wereld tonen dat de grenzen van Turkije niet te passeren zijn’, zegt de gouverneur van de oostelijke Turkse provincie Van.

Griekenland heeft onlangs een hek van veertig kilometer langs de grens met Turkije gebouwd, compleet met een geavanceerd bewakingssysteem, om de migratiestroom een halt toe te roepen.

Brief burgemeester Zeist aan Afghanen in azc: ‘U bent welkom en veilig’

0

Gistermiddag bezocht burgemeester Koos Janssen van Zeist 390 Afghaanse vluchtelingen, die nu zijn ondergebracht in het Walaardt Sacré Kamp in Huis ter Heide.

‘Weet dat de Zeister gemeenschap met u meeleeft’, drukt Janssen hen op het hart in een brief waarin hij hen persoonlijk welkom heette.

‘U bent nu op een plek die voor u waarschijnlijk vreemd is’, schrijft de burgemeester ook. ‘Maar waar u welkom en veilig bent.’

Vanwege de coronapandemie zitten de Afghaanse vluchtelingen de eerste tien dagen van hun verblijf in het asielzoekerscentrum in quarantaine. Janssen moest daarom op afstand blijven, maar kon wel naar de vluchtelingen zwaaien.

‘Ik was onder de indruk bij het zien van de gevluchte Afghanen’, vertelt de burgervader aan AD Utrecht. ‘Wat opviel was de stilte in het gebouw, terwijl er toch meer dan driehonderd mannen, vrouwen en kinderen verblijven. De mensen zijn bekaf. Ze hebben nu vooral behoefte aan rust.’

Janssen vertelde dat de Afghaanse vluchtelingen vermoeid maar dankbaar zijn, en zich tegelijkertijd zorgen maken. ‘De meeste mensen zijn zonder bezittingen hierheen gekomen en hebben familie en dierbaren achtergelaten. Daar kunnen wij ons nauwelijks een voorstelling van maken hoe zwaar dat is.’

Hij was al burgemeester in 2015, toen honderden Syrische vluchtelingen werden opgevangen in Zeist. ‘Het is niet zo dat we complete draaiboeken uit de kast kunnen halen, maar de ervaring die we toen hebben opgedaan en het netwerk met mensen die willen helpen, die zijn nog steeds aanwezig en van grote waarde’, aldus Janssen.

#RefugeesWelcome: twitteraars sturen lieve kaarten naar azc Harskamp

0

Twitteraars hebben een kaartenactie op poten gezet voor Afghaanse vluchtelingen in het Veluwse plaatsje Harskamp. Gisteravond demonstreerden ongeveer 250 personen, vooral jongeren, tegen de komst van maximaal achthonderd Afghaanse vluchtelingen in een verlaten kazerne.

De protestbijeenkomst in Harskamp, vlakbij Ede, leidde tot chaotische toestanden, aldus de Gelderlander. Demonstranten schreeuwden leuzen als ‘Eigen volk eerst’, ‘Geen jihad’ en ‘Auschwitz open for Blacks’. Ze plaatsten spandoeken aan het hek van het asielzoekerscentrum.

De sfeer in Harskamp werd grimmig. Jongeren staken vuurwerk af en ook een auto en autobanden aan de kant van de weg werden in de brand gestoken. Rond tien uur ‘s-avond greep de politie in, toen jongeren de brandweer hinderden bij het blussen. De politie voerde charges uit en maakte gebruik van honden.

Het ontspoorde protest roept veel verontwaardiging op. Als tegenactie stelt de Twentse twitteraar Lenneke van Asperen (@Lennetjetwit) voor om kaartjes te sturen naar asielzoekers in Harskamp, om op deze manier solidariteit met hen te betuigen. De actie krijgt massale respons.

‘Wat een goed idee! Ik vraag onze kinderen om een tekening te maken. De Afghaanse mensen welkom te heten’, schrijft een moeder enthousiast.

‘Dit lijkt me een zinniger initiatief dan maar hier op Twitter roepen: alle bewoners van Harskamp zijn racistisch. Let’s make @Lennetjetwit -tweet trending! ❤️ #RefugeesWelcome’, schrijft een andere twitteraar.

Ook twitterende journalisten hebben de actie opgepikt, zoals Griekenland-correspondent Ingeborg Beugel, die veelvuldig berichtte over de vluchtelingencrisis. ‘Ik doe mega mee vanuit Griekenland!’, schrijft zij.

Afgaan

0

Vanuit de Spaanse binnenlanden, waar ik tot voor kort mijn vakantie vierde, volgde ik vol afgrijzen het nieuws over Afghanistan. De beelden van vluchtende mensen, van vliegtuigen waar Afghanen op proberen te klimmen, van de Taliban die Kabul overnemen: ze raakten mij. Hoewel ik zelf nooit in Afghanistan ben geweest, heb ik als Nederlander toch automatisch een band met het land. Niet alleen vanwege de vele Afghaanse Nederlanders die er hun roots hebben, maar vooral ook omdat de afgelopen twintig jaar Nederland nauw betrokken is geweest bij het wel en wee van Afghanistan. Ons land heeft meerdere malen bijgedragen aan pogingen om het land verder op te bouwen.

Dat alles is nu weg. Twintig jaar van investeringen zijn in enkele maanden teniet gedaan. En de manier waarop dat is gegaan kan alleen omschreven worden met één woord: afgang. Of beter gezegd: afgaan. Want dat is wat we nu doen: afgaan. De recente gebeurtenissen in Afghanistan vormen één grote afgang. Een afgang voor de Afghaanse regering, het Afghaanse leger of wat daarvoor door moest gaan. Het is ook een afgang voor de VS en voor Joe Biden, een afgang voor het Westen, een afgang voor de NAVO en last but not least ook een afgang voor Nederland.

Als Nederlander schaam ik mij voor de manier waarop wij met deze crisis zijn omgegaan. Hoe we veel te laat op de ontwikkelingen aldaar anticipeerden. Hoe er blijkbaar geen plannen klaarlagen voor dit mogelijke scenario. Hoe we in het holst van de nacht ons eigen ambassadepersoneel uit Kabul weghaalden, maar de Afghaanse medewerkers lieten zitten die vervolgens de volgende dag voor een dichte ambassadedeur stonden. Hoe we allerlei evacuatievluchten organiseren waar maar een handvol mensen op zitten, terwijl honderden Nederlanders zich nog steeds in Kabul bevinden. En hoe we deze mensen vroegen om op eigen houtje naar het vliegveld te komen – met alle risico’s voor hen van dien – terwijl andere landen probeerden om hun eigen onderdanen uit Kabul op te halen en naar het vliegveld te brengen.

Deze gebeurtenissen zijn een schandvlek op ons nationaal blazoen. Je zou denken dat we na het drama van Srebrenica als Nederland zijnde ons wel op alle mogelijke manieren in zouden spannen om te voorkomen dat dergelijke debacles ooit nog een keer voor zouden komen. Maar blijkbaar hebben we hier onvoldoende van geleerd. We blijven ons als Nederland maar steeds aan dezelfde steen stoten. We zijn onvoldoende voorbereid op dergelijke crises. We kunnen niet zonder de hulp van bondgenoten onze eigen boontjes doppen. En we laten de mensen daar gewoon zitten, terwijl we zelf ons eigen hachje redden.

Dat is het beeld wat bij mij, en bij veel anderen, blijft hangen. Natuurlijk, er zijn ook veel Nederlanders die zich keihard inspannen om te redden wie en wat er te redden valt. Maar het beeld van een nationale afgang overheerst. Dat al onze inspanningen die we in het verleden geleverd hebben om dit land beter te maken plotsklaps teniet zijn gedaan. We hebben gefaald voor onze veteranen en voor alle andere Nederlanders die in Afghanistan actief zijn geweest, maar we hebben vooral gefaald voor de Afghanen zelf. In het bijzonder voor diegenen die voor Nederland hebben gewerkt en daarvoor de nodige risico’s hebben genomen.

We blijven ons als Nederland maar steeds aan dezelfde steen stoten

De tijd zal het leren wat de impact van deze afgang op Nederland en de Nederlandse politiek zal zijn. Wellicht komt er in de toekomst een enquête Afghanistan en valt er zelfs nog een kabinet over. Voor nu zal mij dat een zorg zijn. Waar we ons nu voor moeten inspannen is dat we deze afgang niet nog erger maken. Dat we in ieder geval alles doen wat nodig is om onze mensen uit Afghanistan te halen, voordat het daarvoor te laat is. Als we daar als Nederland in slagen, kunnen we wellicht ons blazoen nog een beetje oppoetsen. Al zal dat de manier waarop we als land in Afghanistan af zijn gegaan zeker niet ongedaan maken.