Uit nieuw opinieonderzoek blijkt dat nog slechts 35 procent van de Turken het huidige presidentiële systeem steunt. 58 procent vindt dat Turkije weer moet terugkeren naar het parlementaire systeem.
In juli 2020, toen de opiniepeiling ook werd gehouden, was nog 49 procent van de Turken voor een presidentieel systeem.
De peiling van het in Ankara gevetigde MetroPoll kan als indicator dienen van de populariteit van Erdogan, die door de slechte economische toestand van het land, de groeiende werkloosheid en de coronacrisis tanende is.
In 2017 veranderde Turkije via een referendum naar een presidentieel systeem en kon Erdogan zo meer macht vergaren.
Een nipte meerderheid van 51,4 procent stemde toen voor. Dit kwam mede dankzij de Turks-Nederlandse gemeenschap, waarbinnen het ja-kamp 71 procent van de stemmen haalde.
Kandidaat-Kamerlid Kauthar Bouchallikht laat zich niet in een hokje duwen door haar criticasters, bleek gisteren op een online bijeenkomst van de religiewerkgroep van GroenLinks.
Bouchallikht kwam zwaar onder vuur te liggen vanwege vermeende banden met de Moslimbroederschap. Hierna nam ze afstand van de Moslimbroederschap en de Turks-islamistische organisatie Milli Görüs, waar ze ooit training gaf aan een gezelschap waarbij mannen en vrouwen gescheiden waren. Dit kwam haar op kritiek vanuit islamitische zijde te staan.
‘We hebben als mensen multi-identiteiten’, reageert de nummer 9 op de lijst. ‘We zijn veel gelaagder dan anderen op het eerste gezicht denken. Op mij zijn veel dingen geprojecteerd. Maar als mens ben ik veel gelaagder. Laten we meer inzicht hebben in ieders identiteitsgelaagdheid, en ons minder aantrekken van wat er op je geprojecteerd wordt.’
Mensen hebben wel wat veel aandacht voor haar moslim-zijn, ziet ze, maar minder voor haar handelingen al klimaatactivist. Zo was ze als voorzitter van de Groene Moslims en de medeorganisator van de klimaatprotesten van 2019. Voor Bouchallikht is een groene moslim een pleonasme, want God vindt het belangrijk om zuinig met de aarde om te gaan.
Bouchallikht vindt dat linkse partijen samen moeten optrekken en sluit de PVV en Forum voor Democratie alvast uit. ‘Wat de PVV wil is afschuwelijk. In hun programma pleiten ze voor een minister van ‘Remigratie en De-islamisering’. We moeten ons niet laten leiden door dit PVV-discours. Het is daarom heel belangrijk om op links de handen ineen slaan, want zo praten we niet over elkaar.’
De Utrechtse raadsfractie van Denk vroeg vorige week tijdens een debat over Joods rechtsherstel aandacht voor iets anders: namelijk het slavernijverleden en de genocide op de Roma en de Sinti. De Liberale Joodse Gemeente Utrecht is not amused, meldtAD Utrecht.
‘Ik vind dit echt heel erg jammer. Waarom nou? (…) Kan dat niet op een ander moment?’, zegt woordvoerder Lonie Querido tegen AD Utrecht.
PvdA-fractievoorzitter Rick van der Zweth betuigde namens de Utrechtse gemeenteraad – behalve Denk, de PVV en Stadsbelang – zijn excuses aan voor de ‘kille en zakelijke ontvangst’ waarop de overlevenden van de Holocaust na de bevrijding werden getrakteerd in Utrecht.
‘Ik word erdoor geraakt dat deze drie partijen 75 jaar later nog niet kunnen zeggen dat het ontvangst niet correct was’, zegt Lonie Querido. ‘Mijn vader en moeder keerden terug uit Auschwitz en uit de onderduik. Het woord ‘kil’ is nog te veel. Toen mijn vader thuis kwam, werd net de piano uit zijn huis getakeld. Ze schrokken zo dat ze die hebben laten vallen in gruzelementen. Er was een houding van: ‘Opschieten, niet zeuren, wij hebben het hier ook slecht gehad’.’
De man die vorig jaar december vermoedelijk de ramen van de Westermoskee in Amsterdam heeft vernield bracht ook de Hitlergroet, schrijft het Parool.
Op 14 december werd de Amsterdamse Westermoskee vernield door een onbekende man. Hij vernielde de ruiten, bespuugde het gebedshuis en trapte tegen het gebouw. Hierbij bracht hij meerdere malen de Hitlergroet, aldus de politie.
De politie heeft beelden vrijgegeven van de man en de vernielingen, in de hoop de verdachte te kunnen opsporen.
Vijf jaar geleden openden de deuren van de Westermoskee, die gelieerd is aan de Turks-islamistische organisatie Milli Görüs.
De afgelopen dagen mochten we weer aanschouwen hoe genadeloos de media en ‘het collectieve geheugen’ te werk gaan. Het doet me denken aan wat arrestanten in de VS horen wanneer een agent ze het recht om te zwijgen mededeelt: ‘Anything you say or do can and will be used against you in a court of law.’
Voor Abdelkader Benali, en iedereen die ook maar iets doet dat noemenswaardig is en daarmee een groot publiek bereikt, geldt deze regel niet alleen in een rechtszaal. Het geldt ook op Twitter. En daarna geldt het voor de rest van je leven, waar je ook bent en wat je ook doet. Want als je vijftien jaar geleden iets hebt gezegd over de Joodse gemeenschap, al dan niet ironisch of in een dronken bui, dan zal je het vandaag de dag nog betreuren ook.
Zeker als je wordt gekozen om een voordracht te houden op 4 mei, de dag waarop de brute afslachting van velen in diezelfde gemeenschap wordt herdacht. Het siert Benali daarom ook wel dat hij van deze rol afziet om ruimte te maken voor een ander. Of dat nu komt omdat hij oprecht vindt dat hij de voordracht niet kan doen door wat hij in het verleden heeft gezegd, of omdat hij de meute met fakkels en hooivorken nu al zat is, laat ik in het midden.
Als je vijftien jaar geleden iets hebt gezegd over de Joodse gemeenschap, al dan niet ironisch of in een dronken bui, dan zal je het vandaag de dag nog betreuren ook
Ook een uiterst ongevoelige nazi-opmerking, die hij in 2016 op Twitter onder een cartoon van de Joodse cartoonist Ruben Oppenheimer plaatste, kwam deze week weer in het collectieve geheugen naar boven drijven. Toen in 2016 werd Benali al vrijwel meteen gecanceld door de club die hem eerder had benoemd tot jurylid voor de Inktspotprijs.
Nu vraag ik me af hoe het komt dat dezelfde cancel-mentaliteit niet wordt toegepast wanneer moslims worden beledigd. Zelfs Geert Wilders, met zijn ‘minder Marokkanen’, zijn ‘grenzen dicht’, zijn minister voor ‘Immigratie, Remigratie en De-islamisering’, zijn hoofddoektaks, zijn moskee- en Koranverbod en alle andere uitingen van haat en xenofobie, kan er gewoon de tweede partij van het land mee worden.
En wat als de cancel-cultuur wordt toegepast op huidig minister-president Mark Rutte? Vrijwel zeker wordt hij herkozen om het land te regeren nadat hij indirect – o nee, sorry, toch wel een beetje direct – verantwoordelijk was voor de toeslagenaffaire, die het levens van duizenden ouders en hun kinderen heeft verwoest.
Mijnheer de minister-president heeft zichzelf namelijk allang en breed weer als lijsttrekker verkiesbaar gesteld. Want de kiezer bepaalt. Hij bepaalt niet. Dat is nu eenmaal de wereld waarin we leven, waarbij Ruttes teflonlaag hem beschermt tegen al dat gecancel waar verder niemand nog veilig voor is.
Het zou Rutte wel sieren als hij zichzelf niet als lijsttrekker verkiesbaar had gesteld, om zo ruimte te maken voor een ander. Dan kon een ander ook eens een keer genieten van dat comfortabele schild. En dan wordt diegene niet afgestraft door het collectieve geheugen om wat hij zei of deed in het verleden, of wanneer dan ook. Dat lijkt me nog eens een fraai leven.
Maar krijg je zo’n beschermlaag wel automatisch als je het land regeert? Of alleen als je de belichaming bent van de witte meerderheid?
Bestuurders van de pro-Koerdische Mens- en Vrijheidspartij (PIA) protesteerden tien dagen voor het gebouw van het ministerie van Binnenlandse Zaken in Ankara. Ze willen dat hun politieke partij door de overheid officieel wordt erkend.
Als je in Turkije een nieuwe politieke partij wil oprichten, moet je een verzoekschrift schrijven aan het ministerie van Binnenlandse Zaken. De desbetreffende autoriteiten accepteren dan je verzoek. Maar PIA is na twee jaar nog steeds niet officieel erkend als politieke partij, schrijft nieuwssite Turkish Minute.
Het ministerie heeft hiervoor enkele technische redenen aangedragen. Maar de werkelijke reden, aldus Turkish Minute, is dat president Erdogan zich zorgen maakt dat de alliantie tussen zijn eigen AKP en de Vrije Zaak Partij (HÜDA-PAR), de Koerdische tak van de radicaal-islamistische Hezbollah-beweging, dan in gevaar loopt.
PIA is net als HÜDA-PAR een islamistische partij, maar staat naar eigen zeggen een ‘gematigde’ islamistische koers voor. Ook heeft PIA goede contacten met de HDP, de pro-Koerdische partij die een links-seculiere ideologie promoot en al in het parlement zit.
De HDP wordt door Erdogan beschuldigd van banden met de PKK en hangt mogelijk een verbod boven het hoofd, waar Erdogans ultranationalistische coalitiepartner MHP voor pleit. Selahattin Demirtas, voormalig medevoorzitter van de HDP, zit sinds november 2016 achter de tralies op grond van politiek gemotiveerde aanklachten.
Er zijn, aldus PIA-oprichter Mehmet Kamac (foto, midden), sinds mei 2018 meer dan dertig verzoekschriften voor erkenning naar het ministerie van Binnenlandse Zaken gestuurd.
‘Ik denk dat ze ons misschien als een bedreiging hebben gezien vanwege de manier waarop wij de kwestie van de Koerden en Koerdistan aanpakken’, vertelt Kamac, ‘in het kader van rechten, rechtvaardigheid en vrijheden, en door het bevorderen van islamitische waarden naast waarden van de moderne wereld. Dit is niet langer een kwestie van het oprichten van een partij, maar een kwestie van recht en democratie.’
Drie Turks-Franse organisaties hebben het anti-extremismehandvest van de Franse moslimraad niet ondertekend. Het gaat om de moskeekoepel Coördinatiecomité van Turkse moslims in Frankrijk (CCMTF), moskeekoepel Milli Görüs en de Turkse beweging Geloof en Praktijk.
Afgelopen tijd vroeg de Franse regering de landelijke moslimraad, waar ook deze organisaties onder vallen, om een ‘verklaring Republikeinse waarden’ te ondertekenen. Daarmee committeert de raad zich aan de seculiere waarden van de Franse Republiek. Imams moeten straks ook deze loyaliteitsverklaring ondertekenen, in ruil voor een accreditatie.
Maar CCMTF, Milli Görüs en Geloof en Praktijk stellen dat bepaalde passages in het handvest ‘de vertrouwensbanden tussen moslims in Frankrijk en de natie zouden kunnen verzwakken’. Daarnaast zouden enkele passages in het handvest ‘de eer van moslims kunnen ondermijnen’. Moslims zouden in het verdachtenbankje worden geplaatst en gemarginaliseerd.
De regering-Macron wil ‘islamistisch seperatisme’ aanpakken en de islam weghouden van invloeden uit de Golfstaten en Turkije. Het handvest van de Franse moslimraad verwerpt daarom de politieke islam en aanvaardt de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, terwijl het vrouwenbesnijdenis, gedwongen huwelijken en ‘maagdelijkheidscertificaten’ voor bruiden afwijst.
Het manifest ageert ook tegen ‘de verspreiding van een nationalistisch discours, het verdedigen van buitenlandse regimes en de ondersteuning van buitenlands beleid vijandig tegenover Frankrijk, ons land, en onze Franse landgenoten’.
Samen zijn het CCMTF en Milli Görüs actief in zo’n 250 moskeeën. Het gaat om twee organisaties die nauwe banden met Turkije onderhouden.
Milli Görüs is opgericht door Necmettin Erbakan, de islamistische leermeester van de Turkse president Erdogan. Het CCMTF is gelinkt aan het Turkse presidium voor Godsdienstzaken, beter bekend als Diyanet, een soort ministerie dat imams naar Europa stuurt en betaalt om te preken in moskeeën.
Turkije en Frankrijk staan recht tegenover elkaar vanwege de Franse steun aan Griekenland en Cyprus in hun verzet tegen Turkse gasboringen in de Middellandse Zee. Turkije vind ook dat de antiradicaliseringsmaatregelen van de Franse overheid, zoals het sluiten van radicaal geachte moskeeën en organisaties, ‘islamofoob’ zijn.
De vraag is nu wat er gaat gebeuren met de drie Turkse organisaties die afstand hebben genomen van deze verklaring. ‘De maskers vallen af’, aldus een bron rond de regering-Macron tegen het Franse persbureau AFP.
De gemeenteraad van Zaanstad heeft besloten dat de Essalam-moskee in Zaandam niet mag uitbreiden. Dit schrijft de lokale krant de Orkaan.
Coalitiepartijen VVD, D66 en CDA, een trits lokale partijen, de SP en de Partij voor de Dieren stemden tegen de plannen, die laatste partij omdat er anders een stukje groen zou worden opgeofferd.
Denk was bij monde van raadslid Sebnem Pancar een felle voorstander van de uitbreiding van de moskee. Hij beschuldigde VVD en CDA van stemmingmakerij voor de aanstaande Tweede Kamerverkiezingen. Ook GroenLinks, PvdA en ChristenUnie hadden geen moeite met de uitbreiding van de moskee.
Buurtbewoners hadden geklaagd over de uitbreiding van de moskee, mede omdat veel bezoekers van het gebedshuis uit andere wijken komen. Dit zou veel extra verkeer opleveren. Met een uitbreiding van de moskee zou de verkeersoverlast alleen maar erger worden.
In maart vorig jaar kreeg de Essalam-moskee bezoek van leden van de extreemrechtse actiegroep Rechts Verzet, die spandoeken ophingen. Sindsdien wordt de moskee beveiligd. In november kreeg een andere moskee in Zaandam een steen door de ruit.
Gisteren heeft de fractie van Denk in de Utrechtse gemeenteraad de andere fracties tegen zich in het harnas gejaagd, door tijdens een debat over Joods rechtsherstel aandacht te vragen voor het slavernijverleden van de stad. Dit schrijft AD Utrecht.
De gemeente Utrecht heeft eind vorig jaar diepe spijt betuigd over de ongastvrije en uiterst zakelijke houding waarmee Joodse Holocaustoverlevenden vlak na de bevrijding werden bejegend. De gemeente wil de Joodse gemeenschap compenseren met een bedrag van 300.000 euro.
De bedoeling was dat dit een kort punt op de agenda zou worden, maar Denk-raadslid Ismail el Abassi vond het nodig om een punt te maken over het slavernijverleden van de stad. Ook vroeg hij aandacht voor het lot van de Roma en de Sinti, die ook door de nazi’s werden vervolgd.
‘Alles wat Denk nu naar voren brengt, had ook op een ander moment en op een andere manier aan de orde worden gesteld in deze raad’, stelde PVV-raadslid Henk van Deún. Vlak daarvoor had El Abassi Van Deún verweten dat PVV’ers soms met NSB-vlaggen zouden rondlopen.
Burgemeester Sharon Dijksma betreurde het dat dit moment, ‘dat eigenlijk vooral waardig had moeten zijn, op deze manier wordt gebruikt om politiek te bedrijven. Dat had u eigenlijk niet moeten doen’, zei ze richting El Abassi. ‘Dat is jammer, want het doet geen recht aan hetgeen dat gebeurd is en er zijn voldoende andere momenten, ook in dit huis, om dat debat te voeren.’
Begin 1914 vertrekt de Nederlandse diplomaat Louis Westenenk naar Istanbul voor een belangrijke missie. Hij moet als inspecteur-generaal in Oost-Anatolië een semionafhankelijk gebied leiden waar Armeniërs, onderdrukt door het groeiende Turkse nationalisme, hun toevlucht kunnen zoeken.
Beeld: Singel Uitgeverijen
Enkele maanden later breekt de Eerste Wereldoorlog uit, waar ook de Ottomanen aan meedoen. Westenenk, die nog geen kans heeft gekregen om naar Oost-Anatolië te reizen, blijft in Istanbul.
Eind september besluit hij vanwege de oorlog het land te verlaten, hopend dat hij na de oorlog zijn werk kan voortzetten. Dan vindt in 1915 de Armeense Genocide plaats.
Nadette de Visser, journalist bij het Amerikaanse nieuwsmedium the Daily Beast, schreef een nieuw boek hierover: Missie Turkije. Louis Westenenk en de Armeense kwestie.
De missie van Westenenk naar Turkije is duidelijk mislukt, zo blijkt uit uw boek. Na zijn vertrek zijn zo’n anderhalf miljoen Armeniërs vermoord door het Ottomaanse Rijk. Heeft hij de moordpartijen zien aankomen?
‘Nee, dat heeft hij niet gezien, en hij droeg ook geen verantwoordelijkheid. Er waren in 1914 spanningen tussen Turken en Armeniërs en tussen Koerden en Circassiërs en Armeniërs, maar die waren er altijd al. En de incidenten die plaatsvonden toen Westenenk in Constantinopel – nu Istanbul – was, waren niet noemenswaardig. Het was in het verleden veel erger geweest. Denk aan de Hamidische Bloedbaden van 1894-1896 en de pogroms in en rond Adana in 1909. Louis Westenenk zag de Armeense Genocide niet aankomen. Pas nadat hij vertrok begonnen de spanningen snel op te lopen. Ook de Amerikaanse ambassadeur had in de tijd dat Westenenk in Istanbul was nog niets in de gaten. Dat kreeg hij later pas.’
Wat was het doel van Westenenks missie?
‘Om de juridische en sociale positie van de Armeniërs te verbeteren in een semiautonoom gebied in Oost-Anatolië. Hiervoor werd het Armeense leefgebied opgedeeld in een noordelijk en zuidelijk deel. Westenenk werd inspecteur-generaal van het noordelijke deel, een Noor van het zuidelijke deel.’
Waarom werd juist hij op pad gestuurd?
‘Rusland liet na de Turks-Russische oorlog van 1877-1878 een clausule opnemen in het vredesverdrag, waarin de Armeniërs extra bescherming moesten krijgen. De Russen eisten sindsdien dat deze ‘Armeense hervormingen’ uitgevoerd zouden worden. Pas begin 1914 besloten de grote mogendheden dat het nu eindelijk maar eens moest gebeuren. Dat ging in overleg met het Ottomaanse Rijk. Maar: de Jong-Turken, die sinds 1908 in Turkije aan de macht waren, hadden er helemaal geen zin in. De hervormingen waren nog een erfenis van de sultan, waar zij niets voor voelden.
‘De inspecteurs moesten uit de kleine mogendheden komen, landen als Noorwegen, België of Nederland. Want de grote mogendheden gunden elkaar zo’n invloedrijke post niet. Het Ottomaanse Rijk, dat ook zijn zegje mocht doen, had een sterke voorkeur voor iemand met kennis over en feeling met de islam. Daarom viel de keuze op Westenenk, die in Nederlands-Indië een koloniale ambtenaar was en in Delft Indologie had gestudeerd. Hij had ook kennis van islamitische wetgeving.’
Had Westenenk vanwege deze koloniale achtergrond vooroordelen over de volkeren in Turkije?
‘Die indruk krijg ik niet. Hij uit zich ook in zijn privé-correspondentie niet negatief over niet-westerse mensen. Bovendien is hij heel kritisch op de Franse ambassadeur, die zich laatdunkend over Armeniërs had uitgelaten. Je kon volgens de ambassadeur nét met een Turk bevriend zijn, maar nooit met een Armeniër.’
Merkte u wel iets van die koloniale mentaliteit?
‘Westenenk vond het vanzelfsprekend dat Nederland heerste over Nederlands-Indië. Daarin was hij een typische koloniaal van zijn tijd. Maar ik heb nergens kunnen lezen dat hij Indonesiërs minderwaardig vond, of Turken, Armeniërs of anderen. Daarnaast had hij een sterk gevoel voor rechtvaardigheid en recht. Hij wilde echt wat van deze missie in Turkije maken.’
Heeft Westenenk überhaupt nog dingen voor elkaar gekregen, in de maanden dat hij in Istanbul was?
‘De Turkse machthebbers wilden de Armeense hervormingen en daarmee de impact van Westenenks missie zo klein mogelijk maken. Maar dat had Westenenk wel door. Hij deed er tijdens de onderhandelingen alles aan om de voorwaarden voor de hervormingen zo gunstig mogelijk voor hem te laten uitvallen. Dat er uiteindelijk niks van zijn missie terecht is gekomen, komt omdat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Er gebeurden allemaal dingen waar hij geen grip meer op had. Westenenk stond op 10 augustus op het punt om naar Oost-Anatolië te gaan, toen de autoriteiten hem meldden dat de missie tot nader order was opgeschort. Eind september vertrok Westenenk naar Nederland, toen bleek dat hij eigenlijk niets meer in het Ottomaanse Rijk kon doen.’
‘Dat Westenenk niets losliet over zijn missie in Turkije is veelzeggend. Ik denk dat hij zich hierover zeer ongemakkelijk heeft gevoeld’
Louis Westenenk was de grootvader van uw schoonmoeder, vertelt u in uw boek. Was uw schoonfamilie ook bekend met deze episode uit zijn leven?
‘Jawel, maar deze periode in Constantinopel was relatief kort. Het gaat maar om vijf maanden uit het leven van Louis. Dus van zijn carrière in Nederlands-Indië, waar hij tot zijn dood in 1930 vele jaren had doorgebracht, was bij hen veel meer bekend. Dat komt ook omdat hij na de missie in het Ottomaanse rijk hierover maar weinig sprak. Louis Westenenk was een hele goede verhalenverteller, weet ik van mijn schoonfamilie en uit bronnen geschreven door tijdgenoten. Dat hij niets losliet over zijn missie in Turkije is veelzeggend. Ik denk dat hij zich hierover zeer ongemakkelijk heeft gevoeld. Vanaf 1915 schrijven de internationale media uitgebreid over de massamoorden op de Armeniërs. Hier moet Westenenk ook zeker iets van hebben meegekregen. Maar hij zit dan alweer in Nederlands-Indië en houdt zich op dat vlak stil.
‘Interessant is trouwens dat Westenenk in 1914 een gedetailleerd dagboek heeft bijgehouden, dat in de jaren tachtig van de vorige eeuw in een Armeens tijdschrift in de Verenigde Staten is verschenen. Het dagboek staat als bijlage achterin in mijn boek.’
In uw boek wilt u ook lessen voor het heden trekken.
Beeld: Singel Uitgeverijen
‘De belangrijkste les is dat landen het nog steeds heel moeilijk vinden om hun eigenbelang op te offeren en om naar het grote plaatje te kijken. De grote mogendheden droomden ervan om hun invloed in het Ottomaanse Rijk uit te breiden en het zelfs op te delen. Denk aan de beruchte Sykes-Picot-overeenkomst in 1916, waarbij Groot-Brittannië en Frankrijk in het geheim het Midden-Oosten verdeelden. Daarbij hielden ze geen rekening met de plaatselijke bevolking. De grenzen die Groot-Brittannië en Frankrijk in 1916 in het geheim trokken bestaan nog steeds. De grens tussen Syrië en Irak is een lange rechte lijn, en dat is ook de grens tussen Jordanië en Irak. Stammen kwamen opeens aan twee kanten van de grens te wonen. Dat een ISIL-jihadist in 2014 zich liet filmen op de grens van Syrië en Irak, terwijl hij een Daesh-vlag in de grond prikte en het einde van Sykes-Picot uitriep, vond ik veelzeggend, zeker ook omdat hij dat deed op dezelfde dag dat ISIL de Islamitische Staat uitriep. Het laat zien dat er directe verbanden bestaan tussen het heden en het verleden en dat fouten uit het verleden nog heel lang kunnen doorwerken.’
En de Armeniërs waar Westenenk zich voor inzette, werden zij ook gebruikt?
‘Ja, ze waren voor Rusland in de eerste plaats een breekijzer om het Ottomaanse Rijk open te breken. In maart 1915 sloten Rusland, Frankrijk en Groot-Brittannië de zogenoemde Constantinopel-overeenkomst, waar de drie bondgenoten afspraken dat Rusland na de oorlog Istanbul zou krijgen. Maar vanwege de Russische Revolutie is dat nooit gebeurd.’
Laten naties laten zich nog steeds te erg leiden door eigenbelang?
‘Ja. Denk aan de vluchtelingencrisis. Eigenlijk moet het heel makkelijk zijn, de vluchtelingen volgens een verdeelsleutel gelijkelijk over de verschillende Europese landen te verdelen. Maar het eigenbelang van de verschillende nationale staten heeft ervoor gezorgd dat dit niet is gebeurd en vluchtelingen in de kampen in Griekenland, Turkije en Libië moeten blijven zitten, waar ze leven onder erbarmelijke omstandigheden.’
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
