‘Het moreel meest hoogstaande leger ter wereld.’ Met die afgesleten mantra wimpelde Israël ook na 7 oktober 2023 steevast de toenemende, en in toenemende mate ook met harde feiten onderbouwde, beschuldigingen van grove mensenrechtenschendingen door haar soldaten in de bezette Palestijnse gebieden af.

Beschuldigingen van genocide of etnische zuivering, het internationale bevel tot arrestatie van Netanyahu wegens oorlogsdaden: ze doen de huidige rechts-extremistische regering van het land steevast in gefingeerde grote woede ontsteken. De VN, Amnesty, het Internationaal Strafhof: het waren allemaal door antisemitisme gedreven organisaties, een beschuldiging waar de rest van de wereld langzaamaan doodziek van wordt, van Wilders en het Witte Huis dan afgezien.

Maar nu kan zelfs de legerleiding niet meer om de feiten heen: na eerst hardnekkig leugens te hebben verkondigd over de vijftien vermoorde en in een massagraf gebulldozerde Palestijnse hulpverleners, moet zij nu toegeven dat die wel degelijk als zodanig herkenbaar waren.

Ja, pas nadat het echt niet meer te ontkennen viel, omdat er daarvan een video was opgedoken. Precies de reden waarom Netanyahu zijn Poetinachtige ‘speciale militaire operatie’ zoveel mogelijk buiten zicht van de pers probeert te houden, opdat het moorden en etnisch zuiveren ongestraft zijn gang kan gaan.

De Volkskrant kwam afgelopen dinsdag met een uitvoerige samenvatting van een recent rapport van klokkenluidersorganisatie Breaking the Silence. Dat logenstraft zonder mitsen en maren alle leugens van het huidige Israëlische regime; dat heeft het leger de opdracht gegeven in Gaza een zeer brede bufferzone te creëren, ter grootte van zeker een zesde van het toch al zeer kleine gebied.

De opdracht aan de soldaten: totale vernietiging van alles. Alle bouwwerken moesten systematisch worden opgeblazen, en elke Palestijn die het nog waagde er een voet te zetten, moest onmiddellijk worden doodgeschoten. Anderen werden als menselijk schild gebruikt. Iets waarvan Netayahu juist herhaaldelijk op hoge toon Hamas beschuldigt.

Maar wat doet dat Westen, dat altijd zo hoog opgeeft over humane waarden?

Israëlische soldaten die zich aan zulke massamoord bezondigen, wisten daarbij dat ze vrijuit zouden gaan. Als het al tot enig onderzoek zou komen, zou dat nooit tot strafvervolging leiden. Hetzelfde geldt voor de Westelijke Jordaanoever: zeshonderd Palestijnen door kolonisten vermoord, maar ook die weten dat ze zich alles kunnen veroorloven. Sinds de Zuid-Afrikaanse Apartheidsstaat is er geen land in ‘het Westen’ meer geweest met een dermate racistisch en moorddadig regime.

Maar wat doet dat Westen, dat altijd zo hoog opgeeft over humane waarden? Wat doet Europa? Wat doet Nederland, dat zo trots het Internationaal Strafhof huisvest? Tot nu toe kijkt men hier toch hoofdzakelijk handenwringend de andere kant uit.

Al schijnt Netanyahu, bang om inderdaad gearresteerd, veiligheidshalve om te vliegen: zal dat daadwerkelijk gebeuren? De komende Duitse bondskanselier Friedrich Merz heeft recent nog verklaard dat dat ondenkbaar is, dat de premier van Israël qualitate qua altijd een vriend van Duitsland is. Pro-Palestijnse demonstranten zijn in Duitsland politiek bijna even vogelvrij als in Amerika.

Zal er door het afslachten van die hulpverleners, en dat zoveelste rapport van iets wezenlijks veranderen? In Den Haag is er iets een beetje aan het schuiven. Een beetje. Voor het eerst klinkt er ook ter rechterzijde kritiek. Maar nog steeds komt het kabinet niet veel verder dan het uitspreken van ‘bezorgdheid’. Sancties, ho maar.

Ambtenaren van BZ kunnen op de stoep van hun ministerie demonstreren wat ze willen, oud-ministers en oud-diplomaten kunnen zoveel protestbrieven schrijven als ze willen, maar Veldkamp blijft zich stug verschuilen achter ‘de diplomatieke weg’. Schoof mompelt regelmatig iets over ‘een rode lijn’, maar omdat die steeds weer straffeloos overschreden wordt, is die non-existent.

Een paar universiteiten verbreken nu eindelijk de banden met Israëlische zusterinstellingen. In het geval van de UvA heeft dat wegens – ja hoor, daar zijn we weer – ‘antisemitisme’ geleid tot het retourneren van doctoraalbullen door lieden als Uri Rosenthal, die in 2010 de facto door Wilders als minister van Buitenlandse Zaken was aangesteld en weigerde rapporten te lezen met ook maar één kritische zin over Israël.

Dat Schoof geen enkele rode lijn handhaaft, heeft daar direct mee te maken: dan wordt Wilders boos en valt het kabinet.