Velen waren in een jubelstemming toen Joe Biden de Amerikaanse presidentsverkiezingen won. Nog eens vier jaar Donald Trump? Nee, dan maar Sleepy Joe, zoals Trump zijn tegenstander noemde. Misschien ben ik te cynisch geworden door te veel gebroken beloftes van politici door de jaren heen, maar ik begreep werkelijk de vreugde niet.

We hadden immers al Barack Obama gehad, die met campagnes over Change en Hope werd verkozen, maar uiteindelijk een van de grootste teleurstellingen bleek voor Amerika én voor de rest van de wereld. Ongelijkheid en onrechtvaardigheid namen alleen maar toe onder Obama’s presidentschap. En in het Amerika dat Obama achterliet kon een Trump de verkiezingen winnen. Dus hoezo moest ik blij zijn met Biden, die ook nog eens vicepresident was onder Obama?

Op de dag na de verkiezingsoverwinning vorig jaar schreef ik op Facebook: ‘I just can’t be happy that Trump lost today. Sorry, I just can’t. The violent American system didn’t lose. It still dominates the world and Biden is not going to change that, without being challenged. He represents American nationalism, western and white primacy, just like Trump.’

Het verbale geweld van Trump mag dan wel gestopt zijn, maar het werkelijke geweld en de vernedering van ongelijkheid en oorlog gaat door. Je kon het al zien in de reactie van Biden op de Israëlische oorlogsmisdaden in de laatste Gaza-oorlog. Als je daar een verschil denkt te kunnen vinden in hoe Trump, Obama, Bush of Clinton daarop hebben gereageerd – ‘Israël heeft het recht zichzelf te verdedigen’ –, dan leef je op een ander planeet. Ook voor Biden is het America First, Israel Second en de rest van het Westen loopt erachteraan.

Het verbale geweld van Trump mag dan wel gestopt zijn, maar het werkelijke geweld en de vernedering van ongelijkheid en oorlog gaat door

Het zijn onschuldige Palestijnen, Koerden, Irakezen, Syriërs, Ethiopiërs en nu weer Afghanen die daarvoor een dodelijke prijs betalen. Ze zijn allemaal meerdere malen verraden door de Verenigde Staten en hun Europese bondgenoten. Ja, ook door onze Nederlandse regering, met al haar leugens over vrijheid en democratie, die telkens maar weer holle frasen blijken te zijn.

Het doet me altijd weer denken aan een gewelddadige verhoor- en martelscene in de film Three Kings uit 1999. Een Irakese soldaat vraagt aan een gevangengenomen Amerikaan waarom ze in Irak zijn. Wanneer de Amerikaan reageert dat Saddam Hoessein de regio heeft ontwricht en zij de stabiliteit gaan herstellen, houdt de Irakees het niet meer en giet door middel van een CD-hoes olie in de mond van de gevangene: ‘Here is your stability, my man!’

Ik was veertien toen ik deze film in de bios zag. Het was voor het vak CKV in 3 havo. We schreven er met mijn Turkse matties lyrische recensies, zodat onze witte docent besloot om de film ook te gaan zien. ‘Meester, meester, heeft u Three Kings nou eindelijk gezien?’, vroegen we elke week in de klas. ‘Ja, hele goeie film! Ik lees er elke dag over in de krant’, zei de heer Demaret, en gaf mij zijn Volkskrant, die hij elke dag uit zijn koffer haalde, met een groene appel ernaast.

Twee jaar later, op 11 september 2001, vonden de aanslagen plaats op de Twin Towers in New York. George W. Bush, ‘de leider van de vrije wereld’, ontwrichtte met zijn kruistocht en zijn – ‘Either you are with us, or you are with the terrorists’ – de wereld en verdeelde die in good guys en bad guys. Jan Peter Balkenende, Wouter Bos, Mark Rutte, Lodewijk Asscher – deze rechtse en ‘linkse’ politici steunden deze politiek van leugens en racisme. Een politiek die duizenden mensen het leven heeft gekost. Een politiek waar Nederland nog steeds geen rekenschap voor heeft afgelegd. Nog steeds niet.

Tja, vind je het gek dat de Taliban en ISIS dan – reality check – aan de deur kloppen. En nu wil Joe Biden de ‘War on Terror’ beëindigen. Zo werkt het dus niet. Twintig jaar oorlog betekent nog eens minimaal twintig jaar extra zorg voor de Afghanen die daar slachtoffer van zijn geworden. Evacueer de Afghanen, open de grenzen, weg met Fort Europa. Laat je oren niet hangen naar ‘Auschwitz back for blacks’. Luister een keer naar de slachtoffers.