16.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 280

Pakistan en Turkije verontwaardigd over verscheuren koran

0

Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de Deense en Nederlandse ambassadeur op het matje geroepen, vanwege de koranschendingen in beide landen. Pakistaanse islamgeleerden roepen moslimlanden op meer druk op Europa uit te oefenen, zodat Europese landen het beledigen van de islam strafbaar stellen.

De extreemrechtse activist Edwin Wagensveld van de islamofobe beweging Pegida verscheurde afgelopen vrijdag een koran voor de Turkse ambassade in Den Haag. Aan een oproep van de politieke partij Denk om Wagensvelds demonstratie te verbieden gaf de Haagse burgemeester geen gehoor. Het ontheiligen van de koran leidde tot woedende reacties in de islamitische wereld.

Gistermiddag voerde de plaatsvervangend ambassadeur van Nederland een gesprek met het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken, aldus NOS. Die legde de Turkse autoriteiten uit dat Nederland het verscheuren van de koran een ‘volstrekt smakeloze’ en ‘bewust provocerende en aanstootgevende actie’ vindt, maar dat ons land ook pal staat voor het grondrecht van de vrijheid van meningsuiting. ‘Uiteindelijk is het in Nederland aan de rechter om te bepalen of de wet is overtreden, en niet aan de regering.’

Maar niet alleen Turkije is woedend. In de Islamitische Republiek Pakistan, waar op het beledigen van de islam de doodstraf staat, roepen islamitische geleerden de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIC) op meer druk op Europa uit te oefenen. OIC zou ‘krachtige actie moeten ondernemen en coherente strategieën moeten ontwerpen om Europese beleidsmakers en de Europese samenleving te beïnvoeden’, aldus Qibla Ayaz, voorzitter van de Raad voor Islamitische Ideologie.

‘Voor het Westen is het (beledigen van de islam) misschien de vrijheid van schrijven en de vrijheid van denken, maar voor ons is dit niet acceptabel omdat vrijheid niet betekent dat je mensen pijn doet.’ Ayaz wijst daarbij op een uitspraak van een Oostenrijkse rechtbank, die stelde dat het beledigen van de profeet Mohammed geen onderdeel uitmaakt van de vrijheid van meningsuiting. ‘De Europese staten moeten solide maatregelen nemen tegen deze kwestie (het beledigen van de islam), omdat deze de openbare orde en de vrede in de Europese samenleving in gevaar brengt.’

Vier jaar geleden kwam Tinkebell, pseudoniem van kunstenares Katinka Simonse, met een interessante theorie over Wagensveld. Het zou de Pegida-leider om de centjes gaan. Tinkebell en Wagensveld trokken begin 2019, voor het PowNed-programma ‘Dit is niet mijn wereld vriend’, enkele dagen met elkaar op, als ideologische tegenpolen. Toen de opnames klaar waren en de camera’s waren opgeborgen in de tassen voerden Tinkebell en de Pegida-voorman een informeel gesprekje, aldus de kunstenares. ‘Hij dronk een biertje. Leek wat los te komen. Kreeg praatjes. Riep ineens, lachend en schijnbaar uit het niets: ‘Hahaha, weet je nog, dat incident in Keulen? Al die aanrandingen tijdens de jaarwisseling? Nou, hahaha, ik heb nog nooit zulke goede zaken gedaan, iedereen kwam pepperspray kopen.” Dát was Wagensvelds belang, aldus Tinkebell. Het zou hem gaan om de centjes. Hij maakt van polarisatie zijn verdienmodel.

Op de website van Pegida Nederland kun je ook allemaal collectors items kopen, waaronder sjaals, mokken, een legpuzzel van 40 stukjes en een stempel met de tekst: ‘No islam, just freedom’, waarmee je ondeugende naoorlogse verzetsdaden plegen kunt. ‘Op de voorbeeldafbeelding kunt u zien hoe u de stempel kunt gebruiken. Sommigen denken dat het geld daardoor is gedevalueerd, wat onzin is. In geval van nood weet je van niets, heeft het natuurlijk niet zelf gedaan. Idealiter gebruik je de stempel maar aan één kant. Dit bankbiljet wordt gegarandeerd niet weggegooid, maar kan op een gegeven moment bij de bank ingewisseld worden voor een nieuwe. Zouden duizenden deze boodschap verspreiden, kan je anoniem een kleine verzetsdaad plegen zonder risico te lopen.’

Nederlandse bedrijven willen Marokko helpen met waterbeheer en landbouw

0

Van 9 tot 12 oktober organiseert Nederland een handelsmissie naar Marokko, onder leiding van minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking Liesje Schreinemacher. De Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb zal bij een deel van het programma aanwezig zijn. Centraal staan de thema’s klimaatverandering en droogte.

Marokko heeft veel hinder van de klimaatverandering. Het land ervaart dit jaar de ergste droogte in veertig jaar met alle gevolgen van dien voor de landbouw. Marokko heeft expertise uit het buitenland nodig om zuiniger met water om te gaan.

Nederlandse bedrijven die mee willen doen aan de handelsmissie moeten actief zijn in waterbeheer of land- of tuinbouw. Deelnemende bedrijven maken kennis met de Marokkaanse markt en lokale ondernemers. Omdat de minister mee is kunnen er ook contacten op hoog niveau worden gesloten. Tijdens de handelsmissie worden Casablanca, Rabat en Agadir aangedaan.

Rechts-nationalistische studenten aangevallen tijdens introductiedag

0

Drie leden van de Groot-Nederlandse studentenvereniging (GNSV) zijn maandag op de introductiedag voor studenten van de Radboud Universiteit aangevallen op het campusterrein. Zo meldt het universiteitsblad Vox.

‘Ik zag dat er rake klappen werden uitgedeeld en dat ze door het gras aan het rollen waren. Even later kwam de portier naar buiten gerend om het gevecht te doen stoppen, daarna kwamen ook de politie en beveiliging vrij snel aangereden,’ zegt een anonieme ooggetuige tegen Vox. Een tweede ooggetuige vertelt dat zij verschillende mensen met elkaar op de vuist heeft zien gaan. De aanleiding van de vechtpartij hebben beide ooggetuigen niet meegekregen.

De politie heeft drie mensen aangehouden. Het gaat om een 38-jarige man uit Nijmegen, een 18-jarige man uit Oegstgeest en een derde persoon van wie de identiteit onbekend is.

‘We zijn erg geschrokken. Dat we de dupe van geweld zijn geworden, gaat natuurlijk te ver. Dit hadden we niet verwacht’, zegt Daan Meershoek (22), praeses van de Nijmeegse tak van de vereniging tegen de Gelderlander.

Ook Dwars Gelderland, jongerenbeweging van GroenLinks, heeft op sociale media op het geweldsincident gereageerd. ‘Hoewel wij ook niet willen dat de GNSV voet aan de grond krijgt in Nijmegen, is geweld niet de oplossing. DWARS Gelderland is tegen extreem nationalisme, en juist daarom, ook tegen geweld’, schrijven zij.

De GNSV presenteert zich als een conservatief-nationale levensbeschouwing die de Groot-Nederlandse gedachte koestert, waarbij Vlaanderen met Nederland zou moeten ‘samensmelten’. Om die reden zoekt GNSV naar eigen zeggen contact met gelijkgestemde groepen in Vlaanderen.

Een van die groepen is de Vlaamse Nationalistische Studentenvereniging (NSV). De NSV hield afgelopen jaar een lezing met de Oostenrijkse extreemrechtse ideoloog Martin Sellner aan de KU Leuven. Die is omstreden, omdat hij contact had met de terrorist van Christchurch, die in 2019 51 moslims doodde in twee Nieuw-Zeelandse moskeeën.

Koranverbranding laat zien hoe Zweden worstelt met identiteit

0

De koranverbrandingen in Zweden – mogelijk gemaakt door de vrijheid van meningsuiting – hebben een kettingreactie op gang gebracht, met gevolgen die verder reiken dan de grenzen van het land. Wetgeving om individuele vrijheden te beschermen, kan soms onbedoeld de veiligheid in gevaar brengen.

De crux is dat Zweden zich flink heeft verkeken. Het had vanaf het begin duidelijk moeten zijn dat het verbranden van korans niet slechts het uiten van een grove mening is, maar ook en vooral een opzettelijke aanval op de religieuze overtuigingen van veel mensen. Hun gepassioneerde reacties benadrukken de diepe emotionele band die zij voelen met hun geloof en ook dat de koranverbrandingen wereldwijde gevolgen hebben.

Het verbranden van een koran brengt niet alleen tekortkomingen in het Zweedse rechtssysteem aan het licht, maar laat ook de uitdagingen zien waarvoor de Zweedse overheid staat in een steeds diverser wordende samenleving. Het Scandinavische land, dat voorheen bekend stond om zijn diplomatieke en pragmatische aanpak, worstelt met zijn identiteit. De koranverbrandingen brengen het ontbreken van een duidelijke visie op de multiculturele samenleving aan het licht, de veranderende demografie en integratieproblemen waarmee West-Europese landen worden geconfronteerd.

Het ontbreken van zo’n visie kun je toeschrijven aan de bredere tekortkomingen van de neoliberale economie, die in haar streven om globalisering te bevorderen onbedoeld sociaaleconomische ongelijkheden heeft aangemoedigd, de effectiviteit van regeringen heeft ondermijnd en het geloof in de ongereguleerde markten heeft bestendigd. De gevolgen van deze economische benadering omvatten een tekort aan maatschappelijke verbeeldingskracht, een verergering van polarisatie en een onvermogen om wetgeving uit te voeren die echt het welzijn van de algemene bevolking bevordert.

Het verbranden van een koran brengt niet alleen tekortkomingen in het Zweedse rechtssysteem aan het licht

Zweden kijkt eenzijdig naar het veiligheidsvraagstuk en focust zich op reactieve maatregelen. Maar als je echt veilig wilt zijn, bevorder je open communicatie en ontwikkel je maatregelen die zijn ontworpen om de maatschappelijke eenheid te herstellen. Het behoud van het beginsel van vrijheid van meningsuiting is absoluut noodzakelijk; maar je mag de vrijheid van meningsuiting niet misbruiken om te beledigen of om haat te zaaien. De vrijheid van meningsuiting mag alleen bestaan in combinatie met inspanningen om empathie, begrip en de bloei van diversiteit te bevorderen.

Het Scandinavische land bevindt zich op een kritiek moment. Zweden kan moreel leiderschap tonen door vast te houden aan zijn principes en tegelijkertijd maatregelen te nemen die de harmonie bevorderen. De internationale gemeenschap volgt nauwlettend of het land erin zal slagen het delicate evenwicht te bewaren tussen individuele rechten en maatschappelijke cohesie.

De koranverbrandingen en de verontwaardiging hierover, in Zweden en wereldwijd, onderstrepen dat je rekening moet houden met culturele en religieuze gevoeligheden en de fijne kneepjes hiervan onder de knie moet krijgen. Tevens weerspiegelt de situatie in het land de moeilijkheid waarmee veel landen momenteel worden geconfronteerd bij hun pogingen om binnen de complexiteit van diversiteit, integratie en identiteit te navigeren.

Om een haalbare weg voorwaarts uit te stippelen, is het van cruciaal belang om een alomvattende aanpak te hanteren. Een aanpak die een respectvol discours, een goed geïnformeerd beleid en het actief nastreven van sociale cohesie omvat. Als Zweden dit goed oplost, kan haar aanpak andere landen tot voorbeeld dienen. Zweden kan laten zien dat je als land aan de ene kant pal kan staan voor individuele vrijheid, maar aan de andere kant ook kan werken aan wederzijds respect en cohesie van een diverse bevolking.

Moe

0

In de spreekkamer zie ik vaak patiënten met moeheid. Dan prikken we veelal bloed. We kijken of er sprake is van bloedarmoede, een trage schildklier of een ontsteking. Soms is moeheid zelfs een eerste teken van kanker.

Moeheid heeft echter vaker een oorzaak die in het bloed niet te traceren is. Overspannenheid of depressie zijn voorbeelden daarvan.

Aan het begin van de zomer gebeurde wat niemand voor mogelijk hield. Onze langstzittende minister-president trad af. Mark Rutte kondigde aan te stoppen en gaf aan zich niet meer verkiesbaar te stellen. Sigrid Kaag volgde. Daarna Wopke Hoekstra, Farid Azarkan en Sylvana Simons.

Politieke functies, waar vaak meerdere kandidaten voor strijden, worden een voor een verlaten. Edith Schippers bedankte voor het opvolgen van Rutte. Jan Paternotte bedankte voor het opvolgen van Kaag. We kijken naar een heel nieuw verschijnsel.

De politiek is moegestreden. Deze politici hebben de posten in Den Haag tijdens de coronacrisis bemand. Dat is ze niet in de koude kleren gaan zitten.

Laten we hopen dat deze maatschappelijke moeheid tijdelijk is

Nu worden zaken tegenwoordig vaak crises genoemd. Maar al die ‘crises’ verbleken bij de corona. Als je zelfs schoolgaande kinderen verplicht thuis moet houden, zit je in een echte crisis.

In het bedrijfsleven zien we ook dat topfuncties moeilijker ingevuld worden. Verzekeraar CZ heeft een interim-bestuurder aangesteld, omdat ze nog op zoek zijn naar een vaste bestuurder.

De pandemie heeft onze elite geconfronteerd met de vergankelijkheid van het leven. Velen vragen zich af of de inspanningen die geleverd worden wel de moeite waard zijn. Thuis zitten en op een lager maatschappelijk pitje leven en werken, lijkt vooral een voorrecht voor veertigplussers.

Laten we hopen dat deze maatschappelijke moeheid ook maar tijdelijk is. Hoe pervers het politiek spel ook is, we kunnen niet zonder. Om de maatschappij in te blijven richten hebben we gemotiveerde politici en bestuurders nodig.

Geliefde Algerijns-Franse komiek overlijdt tijdens vakantie in Marokko

0

De Algerijns-Franse komiek Wahid Bouzidi is gisteren overleden aan een beroerte, terwijl hij op vakantie was in Marokko. Bouzidi werd 45 jaar.

Whaid Bouzidi was bekend geworden met de Jamel Comedy Club van de bekende Algerijns-Franse acteur Jamel Debbouze. Daarna speelde Bouzidi in enkele Franse bioscoopfilms, waaronder Case Départ, Nicky Larson et le parfum de Cupidon en Neuilly sa mère.

De komiek kampte al langer met zijn gezondheid. ‘Een maand geleden kon ik nauwelijks lopen. De dokters bleven maar zeggen dat ik nooit meer het podium op zou kunnen…’, vertelde Bouzidi in september 2021 aan Courrier de l’Atlas.

Op vakantie in Marokko deed Bouzidi nog mee aan een actie voor kwetsbare kinderen in Marrakesh, een initiatief van de Marokkaans-Franse raper LECK.

Human Rights Watch: Saudische grenswachten doden honderden vluchtelingen

0
‘We werden herhaaldelijk beschoten. Ik zag mensen doodgaan op een manier die ik me nooit heb kunnen voorstellen. Ik zag dertig mensen ter plekke doodgeschoten geworden’ citeert Human Rights Watch (HRW) de 14-jarige overlevende Hamdiya uit Ethiopië in het rapport They Fired on Us Like Rain. De mensenrechtenorganisatie beschrijft de dodelijke operaties van Saudische grenswachten tegen Ethiopische asielzoekers.

Hamdiya heeft zich onder een rots verstopt en is daar gaan slapen tijdens het bloedbad. ‘Ik kon op een gegeven moment voelen dat mensen om me heen sliepen. Maar na een tijdje realiseerde ik me dat ze niet sliepen, maar dood waren. Ik werd wakker en ik was helemaal alleen’, zegt ze.

Volgens Human Rights Watch zijn tussen maart 2022 en juni 2023 ‘tenminste’ honderden Ethiopiërs gedood. De moordpartijen aan de Jemenitisch-Saudische grensregio gaan volgens de organisatie nog steeds door. ‘Grenswachten gebruiken explosieve wapens en schieten mensen van korte afstand neer, inclusief vrouwen en kinderen.’ Dat zou op een ‘wijdverbreide en systematische’ manier gebeuren. In sommige gevallen werd aan slachtoffers gevraagd in welk deel van hun lichaam ze beschoten wilden worden, melden overlevenden.

Het uit staatswege vermoorden van migranten is een ‘misdaad tegen menselijkheid’, schrijft HRW.

Er wonen en werken naar schatting 750.000 Ethiopiërs in Saudie-Arabië. De meesten zijn daar om economische redenen gekomen, maar in toenemende mate arriveren ook mensen die de mensenrechtenschendingen in eigen land ontvluchten.

Experts: Midden-Oosten zal straks kampen met extreme watertekorten

0

Volgens een nieuw rapport van het World Resources Institute zal de wereld deze eeuw worden geconfronteerd met een ongeëvenaarde watercrisis. 25 landen, vooral in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, zullen te maken krijgen met ernstige watertekorten.

Volgens de Aquaduct Water Risk Atlas van het World Resources Institute, die woensdag werd gepubliceerd, zullen naar verwachting een miljard mensen met ‘extreem hoge waterstress’ leven.

Veel Arabische landen, waaronder Saoedi-Arabië, Egypte, Jemen, Jordanië, Tunesië, Syrië, Marokko en Algerije, kampen nu al met ‘waterstress’. Dat betekent dat ze zuinig aan moeten doen met water, omdat het anders opraakt. ‘Zelfs een kortdurende droogte brengt deze plaatsen in gevaar zonder water te komen te zitten en zet regeringen er soms toe aan de kranen dicht te draaien’, aldus het rapport.

Ook Turkije kampt met waterstress. De burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu, drong er bij de zestien miljoen burgers van de stad op aan ‘elke kostbare waterdruppel die uit de kraan stroomt’ te redden. Zijn oproep volgde op een slecht bericht van het Water- en Rioleringsbedrijf Istanbul (ISKI), dat stelde dat sinds medio augustus de dammen van de stad voor 33 procent vol waren, het laagste percentage in negen jaar.

Waterstress kan ook leiden tot politieke instabiliteit, aldus het rapport. In Iran hebben tientallen jaren van slecht waterbeheer en niet-duurzaam watergebruik al geleid tot protesten.

‘Totaal ongeschikte’ Rotterdamse wethouder Yigit (DENK) treedt af, ‘functioneren onmogelijk gemaakt’, zegt hij zelf

0

De Rotterdamse wethouder Enes Yigit (DENK, armoedebestrijding) heeft zijn functie na aanzwellende kritiek neergelegd.  ‘Direct betrokkenen’ achtten hem ‘totaal ongeschikt’, schrijft het AD in een achtergrondartikel.

‘Hij zou zijn stukken niet of niet goed lezen, slecht op de hoogte zijn van cruciale onderwerpen in zijn portefeuille en regelmatig belangrijke bijeenkomsten missen, waaronder belangrijke VNG-vergaderingen. Ook toonde hij volgens mensen die met hem moesten werken geen zelfreflectie’, aldus het AD op basis van anonieme bronnen.

Het boterde ook niet binnen Yigits wethoudersteam. Een paar maanden na zijn aantreden waren die al allemaal opgestapt. Tijdens debatten wenste Yigit dat hij via Google Docs in spreektaal zijn tekst kreeg, zodat hij die letterlijk kon voorlezen, schrijft het AD. ‘En vervolgens verkloot hij het alsnog’, citeert het AD een ‘betrokken medewerker’.

Op sociale media schrijft DENK Rotterdam dat het verhaal in het AD ‘niks anders dan een totaal ongegronde trap na’ is. ‘Een integere wethouder die onterecht wordt belasterd en ook nog op niveau van roddelbladen. Weer eens duidelijk dat niet op de inhoud maar op persoon wordt gespeeld.’

Ook raadslid Serkan Soytekin (DENK) steekt Yigit een hart onder de riem ‘De politiek heeft een hele lelijke kant. Bijzonder jammer dat je stopt Enes. Zowel persoonlijk, maar ook als collega, heb ik je ontzettend gewaardeerd. Respect voor jouw bevlogenheid en betrokkenheid. Weet dat ik achter je sta en je zal blijven steunen.’

Yigit heeft zelf ook een ander verhaal. ‘In mijn wethouderschap heb ik vele malen te maken gehad met disproportioneel veel weerstand vanuit verschillende hoeken. Het was voor mij soms lastig om niet op de inhoud van mijn werk beoordeeld te worden, maar aangevallen te worden op mijn persoon,’ zegt hij tegen de Rotterdamse stadszender Rijnmond.

Ook benoemt de jongste wethouder dat zijn drang voor vernieuwing en diversiteit in de organisatie voor ‘spanningen’ zorgde. ‘Hierdoor werd het functioneren mij lastig gemaakt’, aldus Yigit.

‘Ik zie in Nederland een thuis dat me zal beschermen’

Elke maand gaat de Kanttekening in gesprek met vluchtelingen en statushouders in Nederland. Hoe zijn ze hier gekomen? En hoe hebben zij hun nieuwe leven in Nederland opgebouwd? Deze maand: Abdulaziz.

Abdulaziz is een twintiger. Hij vertrok uit Jemen om ergens anders meer kansen te hebben en vooral meer veiligheid te ervaren.

Gevangen in Jemen

Na het arriveren in Nederland meldde Abdulaziz (zijn volledige naam is bij de redactie bekend) zich meteen als vluchteling en belandde in het asielzoekerscentrum in Ter Apel. Al snel werd hij overgeplaatst naar Deventer, waar hij nu verblijft in afwachting van de beslissing van de immigratiedienst IND. Die valt binnenkort en zijn advocaat ziet het positief in. Hij kan niet wachten totdat hij een burgerservicenummer heeft en mag gaan werken. Dat wil hij verschrikkelijk graag. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor zijn familie in Jemen.

‘Ik kom uit Sanaa, de hoofdstad van Jemen. Het leven is daar verschrikkelijk moeilijk, vooral sinds 2015. Toen brak de oorlog uit. We zaten regelmatig zonder water, zonder elektriciteit én zonder salaris. Dat kan vaak niet worden uitbetaald. Zonder geld overleef je niet, dus daarom ben ik in 2019 in Saoedi-Arabië gaan werken. Daar is het lastig voor mensen uit Jemen, want een Jemenitisch paspoort is niet zo’n sterk reisdocument. Eigenlijk zit je een beetje gevangen in Jemen. Je moet voor vrijwel elk land een visum hebben. Saoedi-Arabië was een land waar ik wel naartoe kon. Ik mocht er werken en geld naar huis sturen. Mijn vader stierf toen ik heel klein was, maar ik heb nog een moeder, broers en grootouders.’

In 2022 werkte Abdulaziz in Saoedi-Arabië als kassamedewerker in een café. Hij raakte bevriend met een collega die hem alles leerde over koffie. Dat zou hem in Nederland van pas komen.

‘Het was onmogelijk voor me geworden om terug te gaan naar Jemen. Er zijn twee regeringen in Jemen die elkaar bevechten, plús dat we worden aangevallen door Saoedi-Arabië. Als ik terugkeer zou ik naar de gevangenis moeten. Ik had namelijk een oproep voor militaire dienst gekregen, waaraan ik geen gehoor heb gegeven.’

Het laatste jaar waarin Abdulaziz in Saoedi-Arabië was veranderde er veel. ‘Ik raakte mijn baan kwijt. Er zijn veel mensen uit Jemen in het Saoedische koninkrijk, meer dan drie miljoen. Op een moment werden werknemers uit Jemen ontslagen en vervangen door Saoediërs. Dit was een vorm van wegjagen. Het was vrijwel onmogelijk geworden om werk te vinden. De kosten voor levensonderhoud in Saoedi-Arabië zijn hoog en werden nog hoger. Zo moesten buitenlanders elke maand hun identificatiebewijzen vernieuwen, wat ontzettend veel geld kostte. Een groot gezin was 20.000 euro per jaar kwijt aan al die papieren, die steeds vernieuwd moeten worden.’

Europese media besteden bijzonder weinig aandacht aan de situatie in Jemen

Abdulaziz had geld gespaard en geld naar zijn familie gestuurd. Dat kon nu niet meer. Hij begreep dat er in Saoedi-Arabië geen toekomst meer voor hem was. Als hij niet werkte moest hij teruggaan naar Jemen, waar hij vanwege zijn dienstweigering en de oorlog zijn leven niet zeker was. Na het bemachtigen van een visum voor Egypte reisde hij daarheen.

‘Ik ben vier maanden in Egypte geweest. Helaas mocht ik daar niet werken, want ik was gearriveerd op een toeristenvisum dat drie maanden geldig was. Dat heb ik één keer kunnen verlengen, wat 50 euro kostte. In Egypte plande ik mijn reis naar Europa. Ik moest weg, want studeren was ook onmogelijk. Daar is namelijk geld voor nodig en dat had ik niet. Er wonen ruim 100 miljoen mensen in Egypte. Ook als je wel mag werken is het lastig om een goede baan te vinden. Het land is wel redelijk vriendelijk richting Jemenieten.’

Hoewel het hem werd afgeraden besloot Abdulaziz vervolgens om naar Rusland te gaan. Hij kreeg te horen dat dit te gevaarlijk was, vanwege de oorlog met Oekraïne, maar hij deed het toch.

‘Ik had geen keus en moest in Europa, in Nederland zien te komen. Ik had gunstige dingen over Nederland gehoord. Vanuit Rusland ben ik naar Belarus gegaan.’

Van daaruit volgde een lange, gevaarlijke reis. Onderweg kon Abdulaziz gelukkig van iemand geld lenen om verder te reizen.

‘Ik arriveerde hier met de trein. O, wat was ik opgelucht en blij toen ik in Nederland was. Hier wilde ik zijn! Ik ben overal in gevaar geweest. In de Arabische landen waar ik was, had ik geen toekomst.’

Filmacademie

Abdulaziz verblijft door toeval in Deventer. ‘Ik mag niet werken, maar ik loop stage bij een koffiebar. Mijn kennis over koffie komt me nu goed van pas. Inmiddels ben ik junior barista. In de toekomst wil ik graag een café openen. Nee, ik weet dat ik moet oppassen met het woord coffeeshop. Daarom zeg ik café. Ik wil echte koffie serveren. Als barista weet je niet alleen alles over koffie zetten, maar ook over koffiebonen. Waar ze vandaan komen, de kwaliteit, hoe ze zijn geroosterd, enzovoort. Er zijn veel mogelijkheden en veel smaken. Mijn persoonlijke favoriet zijn koffiebonen uit Ethiopië. De heerlijke smaken verschillen onderling. De bonen komen uit diverse regio’s en smaken allemaal anders. Dat maakt het zo speciaal.’

Abdulaziz. Beeld: Anne-Rose Hermer

Abdulaziz denkt niet in problemen. Hij ziet geen asielproblemen, maar mogelijkheden. ‘Als ik niet was vertrokken, wat was er dan met mij gebeurd? Zat ik dan nu in de gevangenis, of nog erger? Ik heb nu zoveel kansen. Voor mij en mijn familie heb ik de beste beslissing genomen. Uiteraard mis ik hen ontzettend. Als ik straks werk heb en geld kan sparen, dan kan ik hen misschien ontmoeten in een land waarvoor ze een visum kunnen krijgen. Niet in Jemen zelf. Daar kan ik niet meer naar terug.’

Hij zit vol plannen. Eerst wil hij aan het werk. Op een dag wil hij een eigen café en koffiebar hebben. Ook zou hij graag naar de filmacademie willen. ‘Ik heb altijd al filmmaker willen worden. Ik ben ervan overtuigd dat alle mensen, dingen en gebeurtenissen een verhaal met zich meedragen. Zo’n verhaal is de steunpilaar van films. Ik zie in Nederland een thuis dat me zal beschermen, ondersteunen en mij zal helpen te worden wat ik wil worden.’ Zijn eerste taak is Nederlands leren lezen en schrijven. ‘Gelukkig heb ik wat kennis van de Engelse taal. Daardoor ben ik bekend met het westerse schrift. Maar het allerbelangrijkste is dat ik op een veilige plek ben.’

Op de vraag wat hij wel en niet leuk vindt aan Nederland, merkt hij direct op dat hij het hier fijn vindt. ‘Nederlanders zijn aardige mensen. Ze accepteren je, zijn behulpzaam en vriendelijk tegen elkaar. De belangrijkste reden die mij voor Nederland deed kiezen zijn de mensen. De eenvoud van hun handelswijze, de mate waarin ze vluchtelingen accepteren. Van de landen waar ik geweest ben, zijn Nederlanders echt het aardigst. Nederland is goed voor mij. Ik kan niet anders zeggen.’

Nee, hij heeft tot nu toe geen negatieve ervaringen en discriminatie ondervonden. Bij navraag blijkt dat hij weet wie Geert Wilders is. ‘The man with the very blond hair.’ Maar hij is niet bang dat Wilders aan de macht komt en hem deporteert. ‘Ik geloof in de goedheid van de mensen. Die beschermen ons wel.’

Europese media besteden bijzonder weinig aandacht aan de situatie in Jemen. Abdulaziz is voorzichtig als hij spreekt over de situatie in dat land: ‘De problemen begonnen in 2015, maar Saoedi-Arabië valt Jemen nog steeds aan.’

Het gemiddelde journaal mag Jemen dan niet elke dag op het menu hebben staan, hulporganisaties zoals Save the Children, Artsen zonder Grenzen en Amnesty International luiden op hun websites de noodklok wat betreft de situatie in Jemen.