22.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 296

Syrische vluchtelinge maakt docu over zus die stierf tijdens reis naar Europa

0

Maysoon Karbijha ging met haar vader en broer op zoek naar een beter leven in Europa. Ze kwam uit Syrië. Onderweg raakte ze echter vermist. Haar vader en broer kwamen wel aan in Nederland. Haar zus Batoul maakte een documentaire over Maysoon.

Batoul woont al langer in Amsterdam. De docu was deze week voor het eerst op televisie te zien. Dat meldt de Amsterdamse stadszender AT5.

‘Mensen zeiden tegen mij dat de tijd ons zou helen’, vertelt Batoul. ‘Maar dat was een grote leugen. Hoe kan je nou helen na het verlies van je zus?’

Batoul vertelt terwijl er beelden te zien zijn van een woeste Egeïsche Zee. Ze vervolgt: ‘De boot kapseisde, honderden mensen werden vermist. En Maysoon was één van hen’.

‘Ik wil herinneringen aan mijn zus bewaren’, vertelt Batoul. ‘Zij mag niet vergeten worden. Daarom wilde ik een documentaire maken. Ik probeer om mijn familie over mijn zus te laten praten.’

De documentaire My Maysoon is te zien bij de EO op NPO2.

‘Nieuw vluchtelingenrecord, 110 miljoen mensen nu wereldwijd op de vlucht’

0

Door de oorlog in Oekraine en Sudan en de aanhoudende crisis in Afghanistan zijn er nu meer vluchtelingen dan ooit. Ruim 110 miljoen mensen moesten huis en haard verlaten, volgens nieuwe cijfers van de VN.

Ongeveer 19 miljoen mensen werden vorig jaar gedwongen te vluchten, de grootste jaarlijkse stijging ooit. Hierdoor steeg het totaal eind vorig jaar tot 108,4 miljoen. Door de oorlog in Soedan is dat aantal sindsdien gestegen naar ten minste 110 miljoen.

Het totale aantal omvat zowel mensen die veiligheid zoeken in hun eigen land als mensen die de grens zijn overgestoken. Het is volgens de VN steeds moeilijker om oplossingen te bedenken voor deze mensen. ‘We bevinden ons in een zeer gepolariseerde wereld, waar internationale spanningen doorwerken in humanitaire kwesties’, aldus Filippo Grandi, chef bij het vluchtelingenagentschap van de VN (UNHCR).

Voor het Syrië-conflict in 2011 waren er ongeveer 40 miljoen vluchtelingen en intern ontheemden, een aantal dat ongeveer twintig jaar stabiel was gebleven. Maar sindsdien is het aantal elk jaar gestegen.

Van het totale aantal vluchtelingen en mensen die internationale bescherming nodig hebben, kwam ongeveer de helft uit slechts drie landen: Syrië, Oekraïne en Afghanistan, aldus het rapport.

Eind 2022 waren er nog 11,6 miljoen Oekraïners ontheemd, waarvan 5,9 miljoen in eigen land en 5,7 miljoen overzee.

Grandi uitte verder zijn bezorgdheid over landen die strengere regels invoeren voor het toelaten van vluchtelingen en die push-backs uitvoeren.

Students for Palestine beschuldigen Universiteit Leiden van censuur

0

De pro-Palestijnse studentenorganisatie Students for Palestine (SfP) uit forse kritiek op de Universiteit Leiden. Die universiteit heeft volgens SfP eerder deze week een discussiepanel over Palestina in een van haar gebouwen onmogelijk gemaakt.

Samen met deelnemende studentenorganisaties African Students Association (ASA) en BASIS African Committee heeft een statement opgesteld. Op maandag 12 juni zou er op de Wijnhaven Campus in Den Haag, een locatie van de Universiteit Leiden, een debat plaatsvinden over Apartheid in Palestina, Namibië en Zuid-Afrika. De Leidse Diversity and Inclusion Office had een zaaltje geboekt, maar de universiteit kwam vervolgens met een hele waslijst aan vragen. Ook besloot de universiteit dat het event, vanwege veiligheidsredenen, naar een andere, onbekende locatie moest worden verplaatst.

Students for Palestine reageerde op de vragen van universiteit, maar wilde graag dat het bestuur nader zou onderbouwen waarom de locatie veranderd moest worden. Het antwoord van het bestuur op deze wedervraag was onbevredigend, vond Students for Palestine, die achter de houding van de Universiteit Leiden censuurdrift vermoedt.

In maart 2022 cancelde Universiteit Leiden ook al een bijeenkomst van Students for Palestine, getiteld ‘Apartheid, Racism and Intersectionality’, die vervolgens – zonder de zegen van de universiteit – werd georganiseerd in het Koorenhuis in Den Haag.

De universiteit meet volgens SfP met twee maten. Op 15 mei vond er in het Lipsiusgebouw in Leiden een event plaats over zionisme en vijfenzeventig jaar Israël. De universiteit hield daarbij volgens de studentenorganisatie geen rekening met het intergenerationele trauma van Palestijnen, die jaarlijks op 15 mei de Nakba herdenken, de etnische zuivering van meer dan 700.000 Palestijnen door de staat Israël in 1948.

Volgens de studenten is de academische vrijheid in gevaar, omdat er sprake is van een realiteit van ‘imperialistische controle van de universiteiten’. ‘De strijd om de mensheid te bevrijden van de moderne tools van imperialisme en racisme gaat door.’

Comité Nederlandse Ereschulden: spreek over oorlogsmisdaden in Indonesië

0

Nederland heeft zich tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949) wel degelijk schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden, vindt Stichting Comité Nederlandse Ereschulden (Stichting KUKB) van de Indonesische mensenrechtenactivist Jeffry Pondaag. Hij wil dat de Tweede Kamer het kabinet daarop aanspreekt.

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de uitkomsten van het onderzoeksprogramma ‘Onafhankelijkheid, dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië 1945-1950’. Pondaag heeft kritiek op dit onderzoek, omdat daarin niet gesproken wordt over oorlogsmisdaden. Het kabinet spreekt in navolging van de historici die het onderzoek hebben uitgevoerd liever over ‘structureel extreem geweld’, omdat pas na de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog het verdrag van Genève werd gesloten, waarin dergelijk gedrag voor het eerst als oorlogsmisdaad werd geclassificeerd.

Pondaag noemt dit ‘selectief winkelen binnen het internationaal recht’ en vindt dat Nederland het wel oorlogsmisdaden moet noemen. Ook vindt Pondaag het verkeerd dat Nederland slechts 5.000 euro schadevergoeding uit wil keren aan de weduwen en nabestaanden van geëxecuteerde Indonesiërs, en dat het kabinet nergens in zijn reactie de dodenlijsten van geëxecuteerde Indonesiërs noemt. Deze lijsten bestaan, hun bestaan werd eerst ontkend, maar later gaf de Nederlandse staat toe over zulke lijsten te beschikken.

Ten slotte vergelijkt Pondaag in de Nederlandse oorlog tegen Indonesië met de Russische invasie van Oekraïne. Indonesië heeft zich op 17 augustus 1945 onafhankelijk verklaard. De oorlog in Indonesië was daarom geen koloniale oorlog, maar een invasie van een soeverein land. Nederland moet daar ook excuses voor aanbieden, vindt Pondaag.

‘Gewetenloos en van God los’. Statushouder vertelt over Nederlandse azc’s

0

Vakkas Karakoyun was in Turkije leraar. Hij is lid van de Gülenbeweging en ontvluchtte na de mislukte coup van juli 2016 zijn land. Als statushouder wacht hij in een asielzoekerscentrum in Assen nu al bijna twee jaar op een woning én op goede zorg.

Karakoyun lijdt aan een hele lijst kwalen. Zo heeft hij hartproblemen, suikerziekte, slaapapneu, hoge bloeddruk, astma en is ook nog eens een dialysepatiënt. Tot zijn grote frustratie verloor hij vorig jaar, naar eigen zeggen vanwege ‘nalatigheid van het COA’, drie tenen.

Hij vertelde vorig jaar in een interview met de Engelse krant The Independent over de slechte situatie in Nederlandse azc’s: ‘Het zijn gewetenloze mensen die van God los zijn en alleen maar procedures volgen. Recht op zorg bestaat niet in azc’s, waar despotisme heerst.’

Ook is hij boos op contactpersoon ‘Arjan’ van de gemeente Assen. Die zou tegen hem hebben gezegd dat ‘vluchtelingen Nederland willen uitbuiten’. Ook zou Arjan, terwijl hij naar zijn dertigjarige broer wees, tegen Karakoyan hebben gezegd: ‘Die wacht inmiddels ook vijf jaar op een woning. Jullie willen na een jaar al een huis.’

De uitzichtloze situatie in het azc in Assen heeft de gezondheid van Karakoyun nog meer doen verslechteren. In een brief van het Dialyse Centrum Assen staat dat hij lijdt aan ‘terminale nierinsufficiëntie’. Onlangs zijn ze begonnen met intensievere dialyse. Het centrum zegt dat ‘goede zorg voor de patiënt’ noodzakelijk is.

Hoe probeert Vakkas Karakoyun in Nederland te overleven? De Kanttekening spreekt met de geplaagde statushouder.

Hoe is uw situatie op dit moment?

‘Ik tel de dagen dat ik hier zit weg te kwijnen. Sinds 20 september 2021 om precies te zijn. Bijna twee jaar wacht ik nu. Al onze vrienden, zowel in Ter Apel als Assen, wonen nu in een passende woning. Maar wij wachten nog steeds op een huis.’

U bent met uw vrouw en vijf zonen (allemaal onder de dertig) in Nederland aangekomen. Hoe gaat het met uw gezondheid?

‘Hoewel ik de dienst Gezondheidszorg voor Asielzoekers, de GZA, vele malen heb verteld over mijn astma en kortademigheid, kreeg ik geen behandeling . Wel kon ik door initiatieven van mijn dialysearts na zesenhalve maand een slaapapneu-apparaat krijgen. Na dertien maanden, wederom na aandringen van mijn dialysearts, mocht ik naar een longarts en kreeg ik astmamedicatie. Helaas wordt die medicatie al vijf maanden niet meer gegeven door de GZA.’

Waarom niet?

‘We worden aan ons lot overgelaten. Het asielzoekerscentrum is niet hygiënisch. Er is veel stof. Ik heb moeite met ademhalen. Ook dat heb ik gemeld, maar het filter van mijn slaapapneu-apparaat werd pas na negen maanden vervangen.’

Zo bent u dus uw vingers kwijtgeraakt?

‘Ongeveer twee of drie weken voordat mijn vingers werden geamputeerd, had ik een gesprek met de artsen van het COA en de GZA. In dit gesprek zei de arts dat het voor mij geen probleem hoefde te zijn om twee trappen op te lopen. Een COA-medewerker zei dat ik mijn ziekten als excuus gebruikte. Ik ben erg overstuur hierdoor. Het is onacceptabel dat ze me zo hebben behandeld, ook omdat ze dondersgoed wisten dat ik veel chronische ziekten heb.’

Wat is er toen gebeurd?

‘Na tien maanden in Ter Apel stuurde de GZA de ziekmeldingen helaas niet meer naar het COA door, en liet mij dus onnodig lijden. De ambulance moest in totaal zes keer komen, ik ben drie keer opgenomen geweest op de intensive care. Na een CT-scan kreeg ik te horen dat er vocht rond mijn hart zat. Ik heb ook hartvergroting, hartfalen, vaatafsluiting en een stent. Alsjeblieft zeg, hoe kan ik nou twee trappen oplopen?’

‘Het Nederlandse asielsysteem is mensonterend. Het is een schande’

Hoe is het met uw familie?

‘Zij zijn met steun en toeverlaat, en helpen mij dit lijden te dragen. Mijn vrouw en mijn kinderen. Dankzij hen vind ik de kracht om te leven.’

Zit er schot in de zaak voor een woning?

‘Toen ik laatst opnieuw een verzoek indiende om met voorrang een huis te krijgen vanwege mijn gezondheid, kreeg ik de wind van voren van de COA-medewerker: ‘Wie ben jij? Welk recht heb je om zo’n verzoek in te dienen?’ Die dag was echt ondraaglijk. Hij dreigde zelfs dat ik dankzij hem nog een jaar langer kon  wachten. Ik heb toen een klacht ingediend bij het COA. Maar in plaats van mijn zorgen serieus te nemen, uitten ze in een gesprek nog meer dreigementen. Ze zeiden dat andere statushouders al meer dan vijf jaar wachten.’

Overigens is het echt zo dat Nederlanders jarenlang op een woning moeten wachten.

‘Dat is spijtig, maar het is een schending van mensenrechten om mensen met een beperking zo lang te laten wachten.’

Had u dit ooit verwacht van het Nederlandse asielsysteem?

‘Nee, het is mensonterend. Het is een schande. Op de dag van ons vertrek uit Ter Apel hadden mijn vrienden in het kamp voor ons een ontbijt klaargemaakt om in de tuin afscheid te nemen. Maar toen mijn contactpersoon dat zag, zei hij op luide toon dat ik maar twee koffers per gezinslid mocht meenemen. Dit was zo vernederend, in het bijzijn van mijn vrienden en familie. Toen de chauffeur van de minibus bovendien nog zei dat ik binnen tien minuten klaar moest zijn voor vertrek, begreep ik er niets meer van. Toen ik boos werd, hebben mijn vrienden mij van daar weggehaald.’

Best traumatisch, allemaal.

‘Kijk, de enige weg naar succes is hard werken. Ik was vijfentwintig jaar lang leraar. Ik zei altijd tegen mijn studenten: ‘Lieg en steel niet, wees eerlijk, wees niet bang en verlegen om vragen te stellen.’ Ook zei ik dat ze niet bang hoeven te zijn om wie ze zijn en van mensen te houden ongeacht hun religie, ras, kleur of denkwijze. Zo wil ik ook mijn situatie verbeteren. Helaas heb ik nog steeds geen resultaat kunnen boeken hier. Toch wil ik ook kwijt dat ik ook goede, vriendelijke Nederlandse mensen heb ontmoet, buiten het kamp. Ik wil niet nog meer stress ervaren.’

Is terugkeer naar Turkije nog een optie?

‘Nee, ik wil mijn laatste adem uitblazen in dit land en ik wil dat dit land mijn eeuwige rustplaats wordt. Het leven van honderdduizenden gezinnen is kapot gemaakt door de vervolging door president Erdogan. Tienduizenden mensen zijn zonder aanklacht gevangengezet, honderden kinderen zijn in de gevangenis geboren en moesten in de gevangenis leven. Zelfs van kankerpatiënten werd de behandeling verhinderd. Daarom wil ik absoluut niet terug naar Turkije.’

Reacties van instanties

Naar aanleiding van de beschuldigingen die Vakkas Karakoyun uit, hebben we het COA de GZA en de gemeente Assen om een reactie gevraagd. Het COA gaf aan ‘om privacyredenen’ niet te kunnen reageren. De GZA geeft aan niet te kunnen reageren naar ‘derden’, maar wil graag met Karakoyun in gesprek.

De gemeente Assen reageerde inhoudelijk uitgebreider: ‘Het is ons niet gelukt om op basis van de door u gegeven informatie te achterhalen op welke situatie door de heer Karakoyun wordt gedoeld. Al geruime tijd worden in de gemeente Assen op verschillende plekken en in verschillende vormen vluchtelingen opgenomen. De gemeente vindt het belangrijk dat iedereen zich thuis voelt en een veilige plek heeft. Het college neemt ruim zijn verantwoordelijkheid, ook in de huisvesting van statushouders. Het beeld dat u schetst, past niet bij de wijze waarop de gemeente Assen met vluchtelingen en statushouders omgaat.’

Hoe eerlijk waren de Turkse verkiezingen?

0

Vorige maand verraste de Turkse president Recep Tayyip Erdogan vriend en vijand met zijn vijftiende verkiezingsoverwinning. Politicoloog Ozan Türkdogan vraagt zich af of de verkiezingen wel eerlijk zijn verlopen.

Op 7 juni 2015 verloor Erdogans AKP voor het eerst in jaren de absolute meerderheid. De AKP haalde slechts 40 procent van de stemmen. Dat betekende dat Erdogan voor het eerst een coalitie moest vormen. Dit was een grote nederlaag voor hem.

Een ander historisch resultaat dat de verkiezingen in 2015 opleverde, was dat de Koerdische HDP, onder leiding van de charismatische verbinder Selahattin Demirtas, de 10 procent-drempel brak en zodoende het parlement in kwam. Door verzoenende woorden en terreur nadrukkelijk te veroordelen, wist Demirtas ook linkse Turkse kiezers voor zich te winnen.

Het was voor het eerst in de geschiedenis dat een Koerdische partij deze kiesdrempel haalde, een drempel die notabene was ingesteld om onder meer de Koerden uit het parlement te houden. Vervolgens vond een reeks dramatische gebeurtenissen plaats.

De regering besloot kort na de verkiezingsuitslag tot een invasie in het zuidoosten van Turkije, waar voornamelijk Koerden wonen. Hevige luchtaanvallen en tanks werden ingezet. Een burgeroorlog. Het absolute dieptepunt was de grootste terroristische aanslag die het land ooit heeft gekend: in Ankara vielen 102 doden, een maand voor de herverkiezing in oktober 2015. De aanslag vond plaats tijdens een demonstratie van linkse groepen en de HDP. Veel groepen waaronder HDP-leider Demirtas wezen de staat aan als schuldige. Ook IS werd genoemd als mogelijke dader.

Omdat er vijfenveertig dagen na de verkiezingen geen coalitie gevormd was, moesten er volgens de wet nieuwe verkiezingen plaatsvinden. Erdogan won dit keer met een marge van 50 procent en kon alleen regeren.

Erdogan liet het hier niet bij. Demirtas was nog steeds een bedreiging, hij genoot nu bovendien parlementaire onschendbaarheid. Om deze op te heffen, moest de grondwet gewijzigd worden en hiervoor was steun van de CHP noodzakelijk. Om onduidelijke redenen gaf partijleider Kemal Kilicdaroglu deze steun. Demirtas werd  veroordeeld tot een gevangenisstraf die hij nog steeds uitzit. De ontsteltenis bij velen was groot. Uitgerekend de CHP, die claimde tegen het autoritaire bewind van Erdogan te strijden, steunde hem in zo’n cruciale stemming?

Coalitie van oppositiepartijen 

Turkije maakte zich dit voorjaar op voor misschien wel de belangrijkste verkiezing sinds de oprichting van de republiek, honderd jaar geleden. De oppositie verenigde zich, waarbij zes partijen een blok vormden om Erdogan definitief te verslaan. De grote vraag was: wie wordt onze kandidaat?

Eén van de kanshebbers was de populaire burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu. Het was hem gelukt om in 2019 tijdens de lokale verkiezingen de AKP te verslaan, mede dankzij een positief stemadvies van Demirtas. Een ander belangrijke oorzaak was de dalende populariteit van Erdogan (onder andere vanwege een economische crisis in 2018), die ervoor zorgde dat de AKP veel grote steden had verloren. In eerste instantie weigerde Erdogan de verkiezingen in Istanbul te erkennen. Volgens hem was er sprake van fraude.

(beeld: Wikimedia Commons)

De Hoge Kiesraad zwichtte voor die druk en schreef nieuwe verkiezingen uit. De kiezer kon dit niet waarderen en gaf Imamoglu een nog groter mandaat. Na deze Istanbulse verkiezingen, heeft Erdogan veel leden van de Kiesraad vervangen door loyalisten, onder wie de voorzitter.

Een andere kanshebber om namens de oppositie presidentskandidaat te worden was Kemal Kilicdaroglu. Critici zagen hem niet als een stemmentrekker, onder meer vanwege zijn zachtaardige verschijning en Koerdische en alevitische afkomst. Toen Kilicdaroglu toch de kandidaat van de oppositie werd, uitte journalist Erol Multercimler zijn frustratie over de gang van zaken: ‘Hoewel het coalitieblok al ruim een jaar eerder was gevormd en we al vijf jaar weten dat deze verkiezing eraan komt, viel de keuze op Kilicdaroglu pas twee maanden voor de verkiezingen!’

De verbazing over de keuze voor Kilicdaroglu was eveneens groot, omdat hij negen voorgaande verkiezingen had verloren. Maar er waren weinigen die Erdogan nog een kans gaven na alle gebeurtenissen die hadden plaatsgevonden: hyperinflatie, de grootste bosbranden ooit, overstromingen en spraakmakende onthullingen van oude vrienden. Het grootste dieptepunt was de allesverwoestende aardbeving. Tevens doken er meerdere keren beelden op van een president die kampte met een zwakke gezondheid. Een groot deel van Turkije was Erdogan-moe en dit keer moest hij worden verslagen.

Blunders 

De eerste die waarschuwde voor verkiezingsfraude was journalist Cevheri Guven, die in ballingschap leeft. Hij betoogde dat Erdogan fraudeerde tijdens de tweede ronde. Eveneens waarschuwde hij, net als anderen, voor Onursal Adiguzel, het hoofd communicatie van Kilicdaroglu’s CHP. Adiguzel bleek in 2018 niet in staat om de verkiezingsuitslagen van eigen waarnemers vrij te geven. Deze fout heeft Adiguzel later toegegeven.

Op de verkiezingsavond van de eerste ronde, op 14 mei jongstleden, kreeg Guven gelijk. De CHP beging grove blunders: de website met live tussenstanden lag eruit, de partij kon eveneens geen tussenstanden geven en was hiervoor afhankelijk van het regeringsgezinde persbureau Anadolu Agency.

De kritiek op Kilicdaroglu en zijn communicatiechef Adiguzel groeide, waardoor laatstgenoemde is opgestapt. Hoewel de partij geen officiële reden gaf, verklaarde Adiguzel dat er niets mis was met hun computersysteem. Hij stapte op om Kilicdaroglu niet in de problemen te brengen.

‘Wilde de CHP dan niet winnen?’

Tijdens de verkiezingen van 2023 was naar schatting dertig procent van de verkiezingswaarnemers van CHP ook daadwerkelijk in het stemlokaal aanwezig. Kilicdaroglu verklaarde dat hij veronderstelde dat er ook waarnemers van een andere oppositiepartij (de IYI-partij) aanwezig zouden zijn. Dat was opvallend, want elke partij dient haar eigen toezichthouders te sturen.

Journalist Bahar Feyzan was tijdens de eerste ronde van de presidentsverkiezingen op het hoofdkantoor van de CHP tijdens de verkiezingen en verbaasde zich over het gebrek aan eigen actuele informatie. ‘Dan had ik net zo goed thuis kunnen blijven. De vraag is: waarom lieten ze niet de standen zien van hun eigen data? Dit zijn geen amateuristische fouten, we hebben het over een gevestigde partij die aan talloze verkiezingen heeft deelgenomen. Wilde de CHP dan niet winnen?’

Te veel stembiljetten

Allereerst de vraag: wanneer verlopen verkiezingen oneerlijk? Dat de regerende AK-partij veruit de meeste zendtijd heeft gehad, maakt de campagne weliswaar oneerlijk maar de verkiezingen zijn dan nog steeds legitiem.

Volgens de internationale waarnemers van de OVSE zijn de verkiezingen eerlijk verlopen, ondanks het grote verschil in zendtijd tussen de partijen. Daarnaast concludeerde dit orgaan dat er een gebrek aan transparantie was. De OVSE deed hiervoor een aselecte steekproef bij stembureaus.

Onderzoeksjournalist Murat Agirel van Cumhuriyet heeft aanwijzingen ontdekt voor fraude. Een van de opmerkelijke zaken die Agirel onderzoekt, draait om het aantal stembiljetten. Al voor de verkiezingen uitte hij zijn verbazing over het feit dat er miljoenen stembiljetten te veel zijn afgedrukt. Nu is de journalist bezig uit te zoeken wat er met deze stembiljetten is gebeurd. ‘Als de Kiesraad deze nog steeds in bezit heeft en ze blanco zijn, is er niets aan de hand.’ Van de Kiesraad krijgt hij geen reactie en hij heeft nu vragen gesteld aan de oppositiepartijen. De journalist zegt ook meerdere gevallen te kennen waarbij een persoon drie stemmen heeft uitgebracht.

Een andere opvallende zaak komt van journalist Fusun Sarp Nebil. Zij schrijft dat het aantal inwoners met drie miljoen is gestegen ten opzichte van de vorige verkiezingen in 2018, terwijl volgens de Kiesraad het aantal stemgerechtigden met vijf miljoen is gestegen. Nadat de Kiesraad ook deze vraag niet beantwoordde, legde ze dit grote verschil voor aan computeringenieur Ali Riza Atasoy en professor Turhan Mentes van Haceteppe universiteit. Zij konden het verschil niet verklaren.

 ‘Kilicdaroglu gaf merkwaardige antwoorden op veel belangrijke vragen’

Hoe gaat de CHP nu verder? Je zou verwachten dat de lijsttrekker aftreedt na het verlies van wat door velen als een must-win verkiezing werd gezien. Niets is minder waar. De lijsttrekker zelf liet zich pas twaalf dagen na de verkiezingen publiekelijk zien. In een veelbesproken tv-interview liet hij in het midden of hij zal aanblijven.

Wel verving hij het bestuur van de partij, dat werd gezien als inner circle van Kilicdaroglu. Journalist Ismail Saymaz noemde de bestuurswissel een fake move: ‘Dit zijn onbekende mensen voor het grote publiek en bovendien zijn de nieuwe leden ook oudgedienden.

Geen verandering

Aan zelfreflectie deed de CHP-leiding niet. Wel waren er een hoop onzinnige reacties op het verlies. De reactie van de nieuw gekozen fractieleider en bondgenoot van Kilicdaroglu, Özgür Özel, spande de kroon. Hij zei in een interview geen oproepen te horen die het aftreden van Kilicdaroglu eisen, afgezien van AKP-trollen in de social media. Een paar dagen later gaf hij plots aan dat verandering wel nodig is en dat hij ervoor openstaat om de nieuwe partijleider te worden.

Kilicdaroglu ging niet bij zichzelf te rade. Het verlies kwam doordat ze op het platteland naar de staatstelevisie kijken, zei hij. Deze verklaring riep verbazing op bij interviewer Saymaz: ‘Dit weten we al twintig jaar. Heeft u echt geen andere verklaring?’ Volgens Kilicdaroglu is de nederlaag geen groot maar een klein fiasco. Erdogan zou door het verlies van de eerste ronde ‘een traumatische nederlaag hebben geleden‘. Een wonderlijke conclusie, aangezien de AKP juist in die eerste ronde de meeste stemmen behaalde. Eén van de weinigen die als eerste openlijk heeft gezegd verandering binnen de CHP te willen, is burgemeester Ekrem Imamoglu.

Kilicdaroglu gaf verder in zijn surreële optreden merkwaardige antwoorden op veel belangrijke vragen. Zo uitten de interviewers hun verbazing over het feit dat de CHP de verkiezingen inging met voormalige bondgenoten van Erdogan: Ahmet Davutoglu en Ali Babacan. Hoewel ze maar twee tot vijf procent van de stemmen hebben gehaald, kregen ze een derde van alle zetels en dreigen ze nu zelf aparte fracties te vormen. Op de vraag waarom voor zo’n constructie is gekozen, antwoordde Kilicdaroglu dat het juist democratisch is dat er binnen een partij verschillende geluiden te horen zijn.

Opgemerkt moet worden dat de Toekomstpartij van Davutoglu en de Partij voor Democratie en Vooruitgang (DEVA) van Babacan niet eens voor de CHP kandidaat-voorzitter van het parlement hebben gestemd, maar zelf kandidaten hebben voorgedragen. Kilicdaroglu vertelde voorstander van afsplitsing te zijn: ‘Het liefst zie ik dat er niet 1 maar 2 nieuwe fracties komen.’

Het ongeloof was zichtbaar aanwezig bij Ugur Dundar, de andere interviewer. Deze gerespecteerde journalist citeerde daarop een column van Fatih Altayli, een andere gerespecteerde journalist. Daarin zei een anonieme diplomaat dat Kilicdaroglu werkt voor externe krachten en als doel heeft om de verkiezingen te verliezen.

Op het eerste gezicht lijkt de uitspraak van deze diplomaat een complottheorie. Maar als je alle ‘blunders’ van de partijleider op een rij zet, zijn het wel erg veel ongelukkige fouten. Kilicdaroglu stevent met de CHP regelrecht op de afgrond af. Zonder sterke oppositie en een onafhankelijke Kiesraad, van oudsher de twee sterkste pijlers van de Turkse democratie, vervalt Turkije in een dictatuur.

‘Alevieten in Nederland weer onder één koepelorganisatie’

0

Alevieten in Nederland, een religieuze stroming die in soennitisch-islamitische landen wordt onderdrukt, gaan weer verder onder één bestuur. Daarmee komt er na twee jaar een einde aan een scheuring in deze gemeenschap.

Afgevaardigden van verschillende alevitische verenigingen hebben zich aangesloten bij de koepelorganisatie HAK-DER, oftewel de Federatie van de Alevitische Gemeenschap in Nederland. Dat meldt Alevitisch nieuws. Hoewel achter op het scherm van de groepsfoto ironisch ‘verbinding verbroken’ staat, hebben de alevieten zich offline wel weten te vinden met ‘nieuwe statuten voor een koepelorganisatie’.

HAK-DER was, meldt Alevitisch nieuws, enkele jaren in tweeën gesplitst. Het Alevitisch Platform Nederland werd opgericht uit lokale verenigingen die eerder uit HAK-DER waren gezet.

‘De nieuwe statuten zijn door beide stromingen opgesteld, en lijken een stap te zijn om te komen tot een fusie’, staat op de Facebook-pagina van Alevitisch nieuws. HAK-DER hoopt op ‘duurzame eenheid en broederschap’ en een organisatie die de alevitische weg kan overbrengen aan ‘toekomstige generaties’, meldt Alevitisch nieuws. Over het verdere proces en tijdspad is nog niks bekend gemaakt, aldus Alevitisch nieuws.

Zweden weer op bezoek in Ankara voor NAVO-toetreding

0

Morgen zal Zweden weer de Turkse hoofdstad Ankara aandoen om te kijken of de plooien glad genoeg zijn gestreken voor Zweedse toetreding tot de NAVO. Turkije blokkeert het NAVO-lidmaatschap van het Scandinavische land sinds vorig jaar, omdat Zweden ‘niet genoeg zou optreden’ tegen de Koerdische PKK en andere ‘terroristen’.

Dat meldt de Turkse krant Hürriyet. Vorig jaar is een tripartiet memorandum ondertekend met daarin de voorwaarden voor Finse en Zweedse toename, waaronder de opvoering van de strijd tegen de Koerdische PKK.

Sinds vorig jaar zijn de partijen al drie keer eerder in Ankara gekomen om dat proces te bespreken. Finland is ondertussen al goedgekeurd door Turkije, maar Zweden, waar veel Koerden wonen, vooralsnog niet.

Zweden heeft wel een nieuwe anti-terreur wet aangenomen, maar Ankara is niet overtuigd van de uitvoering. Turkije stoort zich met name aan demonstraties waar met PKK-vlaggen wordt gezwaaid. Volgens Zweden is dat nog geen terreurdaad, Turkije denkt van wel.

Ook wil Turkije de uitlevering van ‘terroristen’ zien. Vandaag werd bekend dat Zweden ook in die Turkse wens tegemoet komt. Een man die in de drugshandel zit en de PKK zou steunen wordt uitgeleverd.

Een maand na deze vierde vergadering in Ankara is er een cruciale NAVO-top in Vilnius. Naast Turkije moet ook Hongarije overtuigd worden. Dat land heeft de toetreding ook nog niet geratificeerd.

Moslima doet aangifte tegen Duitse hoogleraar vanwege belediging om hoofddoek

0

Gülsen Kurt, een islamitische studente in Duitsland, heeft aangifte gedaan tegen een hoogleraar van de Bonn-Rhein-Sieg Universiteit, waar ze studeert. Hij zou haar hebben beledigd vanwege het dragen van een hoofddoek.

Dit schrijft de Turkse pro-regeringskrant Daily Sabah. Het incident vond plaats tijdens een economiecollege aan de universiteit in het noordwesten van Duitsland. Volgens advocaat Fatih Zingal liet de hoogleraar zich op een racistische manier uit, en vergeleek hij de hoofddoek van zijn cliënt met het hakenkruissymbool van de nazi’s.

‘Artikel 4 van de Duitse grondwet beschermt de vrijheid van godsdienst en een studente kan lessen volgen terwijl zij een hoofddoek draagt. De houding van deze hoogleraar is absoluut onaanvaardbaar’, vertelt de advocaat.

Duitsland kent, na Frankrijk, de grootste moslimbevolking van West-Europa. Volgens officiële cijfers wonen er bijna 5 miljoen moslims. De Duitse politie registreerde in 2022 5.372 xenofobe incidenten en 610 islamofobe haatmisdrijven. Islamofobie wordt aangewakkerd door extreemrechtse partijen en actiegroepen, zoals Alternative für Deutschland, de Identitäre Bewegung en Pegida.

BDS wil boycot busmaatschappij EBS vanwege Israëlisch moederbedrijf

0

De pro-Palestijnse actiegroep BDS Nederland wil dat Zuid-Holland niet in zee gaat met de busmaatschappij EBS. Het Israëlische moederbedrijf is betrokken bij de kolonisatie van Palestijns land. ‘Het gaat om gesegregeerde buslijnen waar Palestijnen niet altijd gebruik van mogen maken.’

Het Israëlische moederbedrijf Egged staat op de VN-lijst van bedrijven die betrokken zijn bij de kolonisering van Palestijns grondgebied. Op dit moment heeft EBS (Egged Bus Systems) een bod ingediend voor de ov-concessie in Zuid-Holland Noord. Daaronder vallen achttien gemeenten, waaronder Leiden, Alphen aan den Rijn en Gouda. Volgens VVD-gedeputeerde Frederik Zevenbergen (Verkeer en Vervoer) gaat het hier om de grootste ov-aanbesteding in Zuid-Holland, met een markwaarde tot 1 miljard euro.

Dorien Ballout van stichting Diensten en Onderzoek Centrum Palestina, docP, onderdeel van BDS Nederland, vertelt aan de Kanttekening dat Egged veel buslijnen verzorgt in bezet gebied. ‘Egged verbindt illegale Israëlische nederzettingen met elkaar. Het gaat om segregeerde buslijnen. Palestijnen mogen niet op alle buslijnen meereizen en de bussen rijden ook vaak op wegen op Palestijns grondgebied, die verboden zijn voor Palestijnen.’

Alle aandelen van het Nederlandse EBS zijn in handen van het Israëlische moederbedrijf. ‘Het is verbijsterend dat EBS mag meedoen aan de aanbesteding’, zegt Ballout. ‘We sluiten ook Russische bedrijven uit, vanwege de invasie van Oekraïne. Waarom accepteren we wel bedrijven die betrokken zijn bij de bezetting van Palestina?’

BDS (dat staat voor Boycot, Sancties en Desinvestering) Nederland protesteerde eerder tegen busmaatschappij EBS. ‘Toen we met t-shirts demonstreerden op de buslijn Edam-Volendam werden we heel snel weggestuurd’, vertelt Ballout. ‘Ze waren niet van ons gediend.’

BDS beraadt zich nu op vervolgacties in Zuid-Holland, waaronder inspraak bij de provincie. ‘Ik hoop dat politieke partijen in de Provinciale Staten zich ook uitspreken tegen bedrijven als EBS. Dat kunnen ze in theorie wel, maar het gebeurt in de praktijk niet. Niet alleen omdat de discussie over aanbestedingen ingewikkeld is, maar ook omdat de provincie huiverig is voor eventuele schadeclaims.’