21.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 434

Regering VS na NAVO-ontmoeting: steun voor F-16-verkoop aan Turkije

0

Na het NAVO-akkoord tussen Turkije, Zweden en Finland heeft de Turkse president Erdogan nog een meevaller te pakken: de Amerikaanse regering geeft openlijk groen licht voor de verkoop van F-16-straaljagers aan Turkije, meldt persbureau Reuters.

Turkije wil, sinds het in 2019 uit het Amerikaanse F-35 straaljagerprogramma is gezet na aanschaffing van een Russisch luchtafweersysteem, F-16’s kopen van Amerika.

President Joe Biden en Erdogan hebben tijdens de NAVO-top in Madrid een dik uur gepraat, waarmee een langgekoesterde wens van de Turkse president in vervulling ging.

Celeste Wallander, de Amerikaanse staatssecretaris van Defensie en Internationale Veiligheidszaken zei na die ontmoeting:

‘De VS steunt de modernisering van de Turkse straaljagers omdat het een bijdrage levert voor de veiligheid van de NAVO en daarmee dus ook aan de Amerikaanse veiligheid.’

Wallander ontkent dat het NAVO-overleg hier iets mee te maken heeft. Dat overleg zou alleen maar Turkije, Zweden en Finland aangaan.

Wel bedankte Biden de Turkse president Erdogan opzichtig voor de overeenkomst met de Scandinavische landen. ‘Ik wil jou in het bijzonder bedanken voor wat je gedaan hebt’, zei Biden tegen Erdogan.

Turkije heeft de afgelopen maanden luidkeels duidelijk gemaakt tegen de toetreding van Finland en Zweden te zijn, zolang ze de Koerdische ‘terroristen’ in Noord-Syrië zouden blijven steunen. Ook wilde Turkije dat Zweden en Finland het wapenembargo tegen Turkije opheffen.

Met het overeengekomen ‘memorandum’ en de verklaringen van Zweden en Finland lijkt het erop dat er grote concessies worden gedaan aan Erdogan, maar het is vooral een intentieverklaring en dus volgens veel experts een papieren tijger.

Datzelfde geldt voor de F16-steun van Biden: de Amerikaanse president was al langer akkoord met verkoop van vliegtuigen aan Turkije, maar het Congres wijst dit tot nu toe af en Biden heeft die toestemming wel nodig.

Omroep Zwart twijfelt aan betrouwbaarheid lage kijkcijfers

0

Omroep Zwart zet vraagtekens bij de lage kijkcijfers die het haalt. Hoofdredacteur Sherina Leerdam zegt dat de metingen niet representatief zijn voor haar doelgroep.

De nieuwe omroep heeft twee radioprogramma’s, die ’s nachts worden uitgezonden, en maakte afgelopen maand op tv het muziekprogramma Podium Zwart. De kijkcijfers daarvan zijn slecht. Maar volgens Leerdam moeten we die kijkcijfers niet zwart op wit geloven.

‘De manier waarop op dit moment de kijkcijfers worden gemeten vinden wij niet representatief. Bij iets van 1.200 mensen in Nederland staat een kastje. Dat is niet onze doelgroep’, zegt zij tegen RTV Rijnmond. Die doelgroep bestaat vooral uit mensen met minderheidsgroepen.

Leerdam vertelt ook dat Omroep Zwart nu de focus legt op cultuur. In de toekomst wil de nieuwe omroep zich ook richten op geschiedenis.

Dit jaar is er nog te weinig capaciteit om een uitgebreid item te maken over Keti Koti, de afschaffing van de slavernij die morgen wordt gevierd, zegt Leerdam, maar volgend jaar staat dat wel op de planning.

Actie tegen nieuw beeld van ‘koloniale boef’ Johannes van den Bosch

0

Activisten hebben een nieuw standbeeld van de negentiende-eeuwse generaal en staatsman Johannes van den Bosch een boevenpak aangetrokken. Hiermee herinneren zij eraan dat hij zich gedroeg als een ‘koloniale crimineel’ jegens Indonesië.

‘Het is onbegrijpelijk dat een man die zoveel bloed aan zijn handen heeft, geëerd wordt met een standbeeld’, aldus de organisatie Doorbraak die achter de actie zit, die dinsdagavond plaatsvond.

‘Zijn beeld moet verwijderd worden, en we moeten hem herinneren voor wat hij was: een internationale en koloniale crimineel.’

Het beeld staat in in Frederiksoord in Drenthe, en was net vijf dagen oud.

Van den Bosch (1780-1844) was van 1830 tot 1833 Gouverneur-Generaal van Nederlands-Indië en van 1833 tot 1840 minister van Koloniën.

Hij was degene die het beruchte cultuurstelsel instelde, dat Javaanse boeren verplichtte om op 20 procent van hun grond handelsproducten – onder meer indigo, thee, suiker en koffie – te verbouwen voor de Europese markt. De opbrengsten van het cultuurstelsel zorgden ervoor dat de Nederlandse staat decennialang een begrotingsoverschot had.

Doorbraak: ‘De gevolgen voor de boeren waren uiteraard desastreus. Uitbuiting, dwangarbeid, slavernij, honger en hongersnoden. Alleen al bij de hongersnood in Demak en Grobogan, mede het gevolg van het ‘cultuurstelsel’, kwamen 83.000 mensen om. Deze gevolgen waren destijds ook al bekend, maar Van den Bosch negeerde ze. Een volle schatkist ging voor hem boven mensenlevens.’

Mede dankzij het verzet van schrijver Multatuli (een pseudoniem van Eduard Douwes Dekker), dat onder meer tot uiting kwam in zijn wereldberoemde boek Max Havelaar uit 1859, besloot de Nederlandse overheid in 1870 om het cultuurstelsel af te schaffen.

Surinaamse verzetsstrijder Anton de Kom krijgt eerbetoon in Den Haag

0

Gisteren is een struikelsteen geplaatst voor Anton de Kom, bij het huis waar hij woonde in Den Haag. De Surinaamse verzetsstrijder kwam om in een concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Anton de Kom (1898-1945) verzette zich tegen de Nederlandse koloniale overheersing van Suriname en werd in 1932 naar Nederland gedeporteerd. Hij schreef twee jaar later het boek Wij slaven van Suriname, dat door antiracistische activisten onlangs herontdekt is.

In 1940, na de Duitse bezetting, sloot De Kom zich aan bij het communistisch georiënteerde verzet en schreef artikelen voor het Revolutionair Socialistische Blad, dat gelieerd was aan de radicaal-linkse Revolutionair-Socialistische Arbeiderspartij (RSAP) van Henk Sneevliet.

Op 7 augustus 1944 werd De Kom gearresteerd. Hij werd gevangen gehouden in het Oranjehotel, Kamp Vught en het Duitse concentratiekamp Sachenhausen. Op 24 april 1945 overleed hij aan tuberculose in Sandbostel bij Bremervörde, een buitenkamp van het concentratiekamp Neuengamme.

De Kom kreeg in 1982 postuum het Verzetsherdenkingskruis toegekend. Hij maakt sinds vorig jaar deel uit van de nieuwe canon van de Nederlandse geschiedenis.

Partijdiversiteit: voor de bühne of oprecht?

‘Mensen vertrouwden mij toe dat ze met racisme te maken kregen in de partij, en hiervoor zelfs in therapie moesten.’ Aan het woord: GroenLinkser Fiona Frank, die in Utrecht bestuurslid Inclusie en gemeenteraadslid was. Ze sprak ook leden buiten Utrecht die werden gediscrimineerd, vertelde ze in ons artikel over GroenLinks’ worsteling met diversiteit.

De strekking van dat artikel: GroenLinks doet vooral voor de bühne aan diversiteit. Althans, dat vinden sommige leden die al jaren meelopen.Als ik een witte vrouw was geweest, zouden mijn kritiek en mijn moed door de partijtop aangeprezen worden en niet als negatief bestempeld zijn’, zei het assertieve oud-raadslid Serpil Ates uit Den Haag bijvoorbeeld.

Of neem Khadija al Mourabit, oud-fractiemedewerker in Amsterdam: ‘Ik zou te lang doen over bepaalde taken’, zei ze in ons artikel. ‘Dit, terwijl witte collega’s daar geen opmerkingen over kregen en ze wat mij betreft ook even lang deden over hun eigen taken.’

Misschien wel het meest in het oog springende verhaal: een campagnemedewerker die voor een video voor de verkiezingen van 2017 mensen van kleur werft met de tekst ‘Heb je nog bruine hoofden voor mij?’ Precies de mindset die diversiteit als een moetje ziet, in plaats van als een must. En die leden ziet als een lege huls, in plaats van als een mens.

Juist in deze tijd ligt dit gevaar op de loer. Mede aangejaagd door de Black Lives Matter-protesten, investeerden partijen als GroenLinks meer dan ooit in kleur op hun lijsten, zowel landelijk als lokaal. Zo’n ontwikkeling zou geen sluitstuk, maar een begin moeten zijn van hoe binnen partijen met diversiteit wordt omgegaan.

Echte diversiteit begint nu pas

Dat betekent: niet zelfvoldaan teren op het aantal ‘bruine hoofden’ binnen de partij. Maar ze serieus nemen en ze, vanzelfsprekend, niet discrimineren of racistisch bejegenen. Dit vergt inspanning van leden van de hoogste tot de laagste niveaus. Als dat niet gebeurt, is dat een recept voor nog meer desillusie. En dat voedt, zoals Khadija al Mourabit de situatie bij GroenLinks beschrijft, een ‘carrousel’ van bicultureel talent dat in- en al snel weer uitstroomt.

Fiona Frank, die een Joods-Indonesische achtergrond heeft, is inmiddels ook zo’n uitstromer van kleur. 24 juni heeft ze haar haar lidmaatschap opgezegd. Na het artikel zou het bestuur geen contact meer met haar hebben gezocht, terwijl alweer vier mensen zich bij Frank zouden hebben gemeld met verhalen over racisme binnen de partij. Maar het bestuur reageert steevast ontkennend op klachten van leden, zegt ze.

Laten we de reactie op ons artikel van GroenLinks-voorzitter Katinka Eikelboom er eens bij pakken. Ook nu zegt GroenLinks: we zijn niet bekend met de voorvallen uit het artikel, ‘en voor zover ik weet zijn hier ook geen klachten over ingediend, maar duidelijk is wel dat ze niet passen bij hoe wij als GroenLinks willen zijn’. De partij rept wel over een nieuw diversiteitsbeleid en een nieuw vertrouwensprotocol, maar ‘er is ook nog werk aan de winkel’.

Werk aan de winkel. Laat dat een opdracht zijn aan alle partijen, ongeacht hoe goed of slecht het er nu voorstaat met de interne diversiteit. De tijden waarin biculturele Nederlanders genoegen namen met een positie onderaan de lijst om biculturele stemmen te trekken, die zijn nu wel voorbij.

Jarenlang wordt er geklaagd dat het met de emancipatie en participatie van biculturele Nederlanders te traag gaat. Maar een nieuwe generatie biculturele Nederlanders wil volwaardig mee kunnen doen. Deze zullen vaker op een assertieve manier de hogere posities claimen. Dat is een mooie ontwikkeling in een veranderende samenleving anno 2022.

Partijen moeten zich nu afvragen: kunnen wij deze vraag van de nieuwe generatie biculturele Nederlanders realiseren? Willen wij oprechte diversiteit of diversiteit voor de bühne?

En ja, dat schuurt. Niet iedereen zit te wachten op verandering. Binnen zoveel instituties niet, ook niet binnen de partijen. Maar echte diversiteit begint nu pas, zoals de worsteling van GroenLinks laat zien.

‘De Indiase staat beheerst het leven van Kashmiri moslims – en zelfs hun dood’

0

Gisteren vond in Den Haag een academisch seminar plaats over ‘India’s koloniale project in Kashmir’. Want ‘koloniaal’ is hoe we de Indiase bezetting moeten noemen, vinden de sprekers.

Hoe zat het ook alweer met Kashmir? In 2019 besloot India de speciale autonome status van het Indiase deel van dit overwegend islamitische gebied in te trekken. Sindsdien is Kashmir een door India geleide politiestaat, afgesloten van de buitenwereld.

India zegt de orde in Kashmir te willen herstellen, omdat islamitische separatisten er ruim dertig jaar streden tegen wat zij zien als een Indiase bezetting. Maar mensenrechtenorganisaties maken zich zorgen over de situatie in Kashmir. Ook Pakistan, dat net als India een deel van Kashmir in handen heeft, uit zich vaak kritisch over de Indiase omgang met Kashmir.

‘De kwestie-Kashmir wordt meestal voorgesteld als een oorlog tussen India en Pakistan, als een territoriaal geschil. Of een etno-nationaal conflict waarbij Kashmir wordt beschreven als integraal onderdeel van India’, vertelt Hafsa Kanjwal, universitair docent Zuid-Aziatische geschiedenis aan het Lafayette College in Pennsylvania, tijdens het seminar van het International Institute of Social Studies, dat onderdeel is van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ze legt uit dat deze benadering problematisch is.

‘Je bekijkt het conflict dan alleen vanuit de bril van een conflict tussen India en Pakistan. Dit negeert de wil en de stemmen van het volk in Kashmir.’

Kanjwal legt uit dat de Indiase vorst Hari Singh, de hindoeïstische heerser van Kashmir, tijdens de opdeling van India en Pakistan in 1947 eerst wilde dat de regio onafhankelijk zou worden. Maar hij besloot alsnog dat Kashmir zich bij India aan moest sluiten, na protest vanuit de hindoe-gemeenschap.

Het was kort na de opdeling tussen Pakistan en India dat het gruwelijke Jammu-bloedbad plaatsvond, waarbij extremistische hindoes en sikhs veel moslims vermoordden. De moslims waren voor dit bloedbad in de Indiase deelstaat Jammu, dat grenst aan Kashmir, in de meerderheid. Maar na deze gebeurtenis waren de hindoes de grootste groep geworden.

Indiase geschiedenisboeken hebben dit deel van de geschiedenis uitgewist, aldus Kanjwal, om het geweld van hindoe-extremisten wit te wassen. Daardoor groeien Indiërs op met een fout beeld van de geschiedenis, en menen zij de ‘oorspronkelijke bewoners’ van Jammu te zijn. Dat is niet eerlijk, vindt ze. ‘Zowel de hindoes als de moslims dienen tot de inheemse bevolking te worden gerekend.’

De sprekers op het symposium vrezen dat ook Kashmir etnisch gezuiverd zal worden, net als Jammu. ‘Er bestaat eigenlijk een langere geschiedenis van etnische zuivering en kolonisatie van Kashmir door India’, zegt Kanjwal. ‘Het bloedbad door de Dogra-dynastie (die tot de Indiase onafhankelijkheid over Jammu en Kashmir heerste, red.) en rechtse hindoe-nationalistische milities uit andere delen van India was een moment van demografische verandering. Deze verandering is de eerste stap in het kolonisatieproces.’

‘Er bestaat een langere geschiedenis van etnische zuivering en kolonisatie van Kashmir door India’

Toen in 1989 in Kashmir het verzet tegen het Indiaas regime begon, reageerde het Indiase leger met geweld. Hierbij werden mannen in Kashmir blind gemaakt, doordat ze in de ogen worden beschoten. Doel van dit geweld was om het verzet in Kashmir de kop in te drukken en om angst te zaaien onder de bevolking.

‘De Indiase staat beheerst het leven van Kashmiri moslims – en zelfs hun dood’, vertelt Kanjwal. Zelfs tijdens een begrafenis van een verzetsstrijder verstoorde het Indiaas leger de ceremonie en werd de familie tegengehouden om de begrafenis bij te wonen, vertelt ze.

India zegt dat Pakistan achter het verzet in Kashmir zit en dat een radicaal-islamitische beweging het gemunt heeft op de Indiase bevolking. Hierdoor wordt het eigen karakter van de verzetsbeweging geen recht gedaan, aldus Kanjwal.

De belangrijkste stap van het ‘koloniale project’ van India vond in 2019 plaats, toen India de bepaalde artikelen in de grondwet afschafte, die bescherming boden voor Kashmiri’s om landrechten en arbeidsrechten te krijgen. Nu kunnen Indiase burgers land en onroerend goed kopen en zich in Kashmir vestigen. Kashmiri vrezen dat dit de demografie van het land, waar momenteel moslims in de meerderheid zijn, fundamenteel zal veranderen. Net zoals dat ook in het deelgebied Jammu was gebeurd na de pogroms. Hierdoor zal het nog moeilijker worden om tot een oplossing voor het conflict in Kashmir te komen, denkt Kanjwal.

Uzma Falak, promovenda aan de universiteit van Heidelberg en dichteres, spreekt over een militaire bezetting. In India is het not done om over een bezetting te spreken, want dan word je voor ‘antinationaal’ uitgemaakt of voor een ‘vijand van het Indiase volk’.

Een spreker vertelt het publiek dat Bollywood-films medeplichtig zijn aan de bezetting van Kashmir. Denk hierbij aan de omstreden film The Kashmir Files, die dit jaar werd uitgebracht. De Kashmiri worden in zulke hindoe-nationalistische films vaak geportretteerd als terroristen die samenwerken met de Pakistaanse regering. Of de hindoes die er wonen zijn slachtoffers van de radicale islam. Wat mist in deze films is het geweld waaraan het Indiase leger zich schuldig maakt.

Is er een dialoog mogelijk tussen Kashmir en India, om de meningsverschillen over de toekomst van het gebied vreedzaam op te lossen? Een spreker antwoordt dat de machtsverhoudingen nu ongelijk zijn, omdat India Kashmir bezet. Pas als de bezetting van Kashmir eindigt, zouden Kashmiri en Indiërs, op voet van gelijkheid, met elkaar de dialoog kunnen aangaan.

Studie: per jaar 1 op 3 Britse moskeeën slachtoffer van haat

0

Een derde van alle moskeeën in Engeland krijgt per jaar minimaal één anti-islamitische aanval te verduren. Dat blijkt uit nieuw onderzoek. Het gaat dan vooral om diefstal en vandalisme.

Het onderzoek is uitgevoerd door Muslim Engagement en Development (MEND), een NGO waar meer dan honderd Britse moskeeën aan zijn verbonden.

Volgens MEND zijn deze cijfers ‘een indicatie van een bredere trend van islamofobie’ in Engeland. ‘We denken dat het islamofobe narratief in de maatschappij de oorzaak is van de toename in aanvallen tegen de islamitische gemeenschap.’

Moslims zich nu meer zorgen om een gebedshuis te bezoeken, aldus MEND. Dat wordt beaamd door de voorzitter van de Londense Finsbury Park-moskee, waar vijf jaar geleden een terroristische aanslag plaatsvond.

‘Onze gemeenschap voelt nog steeds de angst en intimidatie, en verwachten dat er ieder moment een aanslag kan plaatsvinden. Wat er is gebeurd, was niet eenmalig. De situatie is nu erger dan vijf jaar geleden. Islamofobie neemt toe, en niemand kan dat meer ontkennen.’

Hoewel de regering stappen heeft ondernomen voor bescherming, kreeg volgens MEND slechts 33 procent van de moskeeën de veiligheidsmaatregelen waar zij om vroegen.

Marokko ontkent contact met Donetsk over doodstraf Marokkaan (19)

0

Marokko ontkent enig contact te hebben met de zelfverklaarde Republiek Donetsk over strafvermindering van een ter dood veroordeelde Marokkaanse jongeman. 

De pro-Russische republiek Donetsk, gevestigd op het internationaal erkende territorium van Oekraïne, had de Marokkaanse student Brahim Saadoun (19) ter dood veroordeeld omdat hij meevocht met het Oekraïense leger. Hij wordt op dit moment vastgehouden.

Marokko erkent de Republiek Donetsk niet, aldus de Marokkaanse ambassade in Oekraïne, dus kan er ook ‘geen officieel of informeel contact zijn tussen Marokko en een entiteit van deze aard.’

Ondertussen heeft Saadouns vader de Marokkaanse autoriteiten opgeroepen meer te doen voor zijn zoon. Op een persconferentie beweerde hij dat tot nu toe niemand van de Marokkaanse overheid met hem contact heeft opgenomen over de situatie van Brahim.

‘Ze kunnen maar beter bellen’, voegde hij eraan toe. ‘Ik zal ze niet vragen om naast me te staan, maar ze moeten hun werk doen met dit dossier, want ik ben belastingbetaler.’

De Britse regering heeft wél onmiddellijk contact opgenomen met de familieleden van twee Britse burgers, die ook als ‘huurlingen’ ter dood zijn veroordeeld door een militaire rechtbank van Donetsk.

Mali: Russische Wagner-huurlingen zorgen voor vluchtelingenstroom

0

Veel Malinezen zijn gevlucht naar Mauritanië om te ontsnappen aan het geweld in hun land. Malinese militairen, ondersteund door Russische Wagner-huurlingen, plunderen winkels en vermoorden burgers.

Volgens een getuige, die met de Arabische nieuwszender al Jazeera sprak, ‘nemen ze alles wat ze op de markt vinden’. Met ‘ze’ bedoelt hij Malinese militairen, geflankeerd door de Russen. ‘Vaak vallen ze de mensen aan die proberen te ontsnappen. Als je probeert te vluchten, vermoorden ze je zonder te weten wie je bent.’

De getuige vertelt dat hij nu een maand in een vluchtelingenkamp M’bera in Mauritanië zit met zijn gezin. Mali kampt al langer met onrust. Maar de aanwezigheid van de Russen was voor hem de druppel. Zij maakten zich schuldig aan willekeurige arrestaties en vielen mensen aan.

Het Malinese leger voert nu al tien jaar een oorlog uit met separatisten, die de steun hebben gekregen van al Qaida en IS. De aan Rusland gelieerde Wagner-huurlingen zijn naar verluidt afgelopen december in Mali aangekomen om het leger te ondersteunen.

Vluchtelingenkamp M’bera loopt vol met nieuwe vluchtelingen, vanwege de heropleving van het geweld in Mali. Elke maand komen er duizenden nieuwe bewoners bij. Volgens VN-functionarissen ligt het daadwerkelijke aantal vluchtelingen uit Mali nog hoger, omdat veel vluchtelingen zich hebben gevestigd in de dorpen nabij het kamp.

Wagner-huurlingen zijn ook actief in de Centraal Afrikaanse Republiek (foto). Die zijn sinds 2019 betrokken bij ‘willekeurige executies en martelingen van burgers’ in dat land, meldde Human Rights Watch vorige maand.

Beverwijk: kandidaat-wethouder trekt zich terug na ‘Grijze Wolf’-verdenking

0

Het Beverwijkse raadslid Halil Kocak trekt zich terug als kandidaat-wethouder voor de lokale partij Samen Lokaal. Op dit moment wordt hij onderzocht op banden met de extreemrechtse Turkse Grijze Wolven.

Het Noordhollands Dagblad schreef eerder over foto’s van Kokac op een bijeenkomst van een Turks cultureel centrum gelieerd aan de Grijze Wolven, waarbij hij de bijbehorende groet uitbrengt van vingers die een wolvenkop vormen.

Twaalf dagen geleden beval de burgemeester van Beverwijk een extra onderzoek naar Kocaks kandidaatstelling.

‘De afgelopen elf dagen zijn voor mijn gezin, familie, kennissen, de vrijwilligers van het Turks cultureel centrum en mijzelf erg heftig en zwaar geweest. De negatieve beeldvorming rond mijn persoon heeft ons, de partij Samen Lokaal Beverwijk en de partijleden afzonderlijk enorm geschaad in ons gezinsleven en functioneren.’

Kocak trekt zich nu terug als kandidaat-wethouder om ‘nog meer persoonlijk leed te voorkomen’.