22.5 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 682

Imam Elforkani: vrijheid om profeet te beledigen inperken met wetgeving

0

Tijdens het vrijdagmiddaggebed heeft imam Yassin Elforkani voorgesteld dat de vrijheid om de profeet Mohammed te beledigen wordt ingeperkt via wetgeving, meldt het Parool.

Hiermee geeft Elforkan een nieuwe impuls aan het debat over de islam en de vrijheid van meningsuiting, dat is opgelaaid sinds de aanslagen en volgens critici ‘islamofobe’ regeringsmaatregelen in Frankrijk.

De hoofdimam van de Blauwe Moskee in Amsterdam benadrukte in zijn preek dat hij de aanslagen veroordeelt, zoals hij met eerdere aanslagen ook deed. ‘Maar waarom valt het beledigen van de profeet dan onder de vrijheid van meningsuiting?’, vroeg hij zich tegelijkertijd af.

Elforkani: ‘Door die beledigingen van de islam ontstaan een hele negatieve dynamiek en een giftige sfeer in de samenleving, met alle risico’s van dien. Daar moeten we van af. We komen er niet uit als we blijven wijzen op de vrijheid van meningsuiting en dat je alles moet kunnen zeggen. Het lijkt een wedstrijd wie het hardste de islam kan beledigen.’

Volgens Elforkani moeten we zijn voorstel los zien van de aanslagen. ‘Het punt is dat we in Nederland nu langs elkaar heen praten. Moslims zeggen: dit heeft niets met de islam te maken. En rechtse partijen zeggen: dit is nu de islam.’

Wetgeving en politiek debat zijn juist een goed antwoord op terrorisme, vindt de imam. ‘Je geeft ermee een signaal af: zo doen we dat in een democratie.’

Ook maakt hij zich zorgen over dat er ‘steeds minder aandacht is voor islamofobie bij de autoriteiten. Ik maak me zorgen waar dit allemaal toe leidt, als ik het sentiment onder vooral jongere moslims proef. De profeet wordt beledigd in een context van discriminatie van moslims op de arbeidsmarkt en het beledigen van moslims. Dat maakt het nog grimmiger en complexer.’

NPO-website Joop onder vuur vanwege ‘islamofobe’ cartoon

0

NPO-opiniewebsite Joop (BNN-VARA) plaatste gisteren een cartoon die volgens critici ‘islamofoob’ is.

Op de cartoon van Arend van Dam is een moskee te zien met een pompoen als koepel. De moskee werpt een griezelige schaduw af, een boos pompoenmonster met klauwen die een kerk belaagt. Bovendien is de IS-vlag ook in de schaduw verwerkt.

Veel twitteraars reageren kritisch. ‘Deze cartoon verbeeldt naar mijn inziens een strijd van de islam tegen het christendom en dat is wat er niet aan de hand is. Dit narratief is zeer schadelijk’, schrijft geschiedenisstudent Mathijs van der Loo.

‘Serieus, Joop. Als dit jullie nieuwe koers is, hef je zelf maar op’, twittert BIJ1-lid Erik Stronks. ‘Of fuseer met ThePostOnline of de Dagelijkse Standaard, of zo. Maar rot op met deze fascistische, xenofobe bagger.’

Twitteraar Rick Buitenman heeft de tweet met de Joop-cartoon zelfs gerapporteerd. ‘Islamofobe nazi-style troep van BNN-VARA’, schrijft hij. ‘Langs de zijlijn blijven toekijken hoe een groot deel van de bevolking wordt afgeschilderd als het kwaad en een bedreiging voor ‘onze’ cultuur is een zwaktebod. Een zwaktebod met dodelijke afloop.’

Ook islamitische twitteraars zijn boos op Joop. ‘Islamofobie in pure vorm’, vindt Okay Pala, actief bij de islamistische organisatie Hizb Ut-Tahrir.

Volkan Kaya van de Turks-Nederlandse website DutchTurks besluit om Joop-hoofdredacteur Francisco van Jole rechtstreeks aan te spreken: ‘Wat vind je zelf nou van deze collectieve beschuldiging van moslims? Je wijst iedere moskee zo als doelwit aan. Ben je ook bereid om verantwoordelijkheid te dragen wanneer moskeeën aangevallen worden?’

Van Jole verdedigt de publicatie van de cartoon: ‘De moskee staat symbool voor Turkije, de schaduw daarvan voor islamistisch terrorisme waar Frankrijk onder lijdt. Vreemd dat je dat op alle moslims betrekt, al is dat een vaker toegepaste poging om kritiek te smoren.’

Critici vinden deze uitleg niet afdoende. ‘Er staan Arabische letters, terwijl Turkije een Latijns alfabet kent. De moskee is van Arabische architectuur. Waaruit zou een buitenstaander moeten kunnen opmerken dat het om kritiek op Turkije gaat?’, twittert Emine Ügür.

Journalist Remco van Mulligen (Nederlands Dagblad) is het met Ügür eens en vindt het verbijsterend juist bij de Joop ‘deze cartoon uit het PVV-campagnedraaiboek aan te treffen. Gewoon ff rectificeren, lijkt me.’

Leefbaar: ‘Nida vindt vrijheid salafisten belangrijker dan onthoofde docent’

0

Raadslid Tanya Hoogwerf van Leefbaar Rotterdam wil niet dat de Organisatie Tegen Islamofobie in Frankrijk (CCIF) en de Franse NGO BarakaCity in Rotterdam een nieuwe uitvalsbasis krijgen. Beide organisaties worden op dit moment ontmanteld door de Franse staat. Dit bericht Dagblad 010.

Nourdin el Ouali van de islamitische partij Nida pleitte er eerder deze week voor CCIF en BarakaCity asiel te verlenen in Nederland, zoals ons land in de zeventiende eeuw ook onderdak bood aan de Hugenoten die door de Franse staat werden vervolgd. Hoogwerf wil hier niets van weten, zo laat ze weten aan burgemeester Ahmed Aboutaleb.

‘De Franse maatregelen verdienen geen kritiek of veroordeling, maar steun en navolging. Voor Nida is de vrijheid van salafisten om onze samenleving omver te werpen belangrijker is dan een onthoofde docent en klimt verontwaardigd in de pen om zich aan te sluiten bij de tirades van de Turkse dictator Erdogan en moslimextremisten overal ter wereld.’

Hoogwerf vindt dat de burgemeester er alles aan moet doen om te voorkomen dat beide organisaties voet aan de grond krijgen in Rotterdam. Overigens staat CCIF anders dan BarakaCity niet te boek als salafistische organisatie, maar is zij volgens tegenstanders gelieerd aan de islamistische Moslimbroederschap.

‘Als Trump wint, kan Erdogan de rol van regionale pestkop blijven spelen’

0

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan hoopt vurig dat Donald Trump de Amerikaanse presidentsverkiezingen wint, denken Turkije-deskundigen.

Erdogan en Trump: de twee autoritaire leiders konden van begin af aan prima door één deur. ‘Ik kan het goed vinden met Erdogan, ook al mag dat niet’, zei Trump in een gelekt audiofragment. Trumps voormalige veiligheidsadviseur John Bolton typeerde de verhouding tussen de Amerikaanse en Turkse president als een ‘bromance’. Erdogan is ook om andere redenen veel beter af met Trump dan Biden, zeggen Turkije-deskundigen Henri Barkey, hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de Lehigh University in Pennsylvania, en Djene Bajalan, historicus aan de Missouri State University.

De Amerikaanse overheid en het Congres willen graag sancties aan Turkije opleggen, maar volgens Henri Barkey beschermt Trump Erdogan hiertegen. ‘Er is irritatie over Turkije vanwege de Turkse inval in Syrië, vorig jaar, en de aanschaf van Russische S-400-raketafweersystemen. Een Democratische en een Republikeinse senator willen maatregelen tegen Turkije, vanwege de S-400’s. Maar dat is niet gebeurd, omdat Trump in het Witte Huis zit.’ Joe Biden zal die sancties niet tegenhouden als hij president wordt, aldus Barkey.

Dan is er het Hallbankschandaal. Deze Turkse staatsbank zou Iran hebben geholpen Amerikaanse sancties tegen dat land te omzeilen. Maar dankzij Trump werd de bank niet aangeklaagd. Barkey vermoedt dat als Biden president wordt, er over de Hallbank een deal wordt gesloten met Turkije en zal er een afkoopsom moeten worden betaald.

Trump is een voor Amerika ongewone buitenlandpoliticus: hij wil minder militaire inmenging van Amerika aan de andere kant van de oceaan en trekt daarom juist troepen terug uit Europa, Afghanistan en Syrië. Het machtsvacuüm op het wereldtoneel dat Trumps isolationisme achterlaat wordt voor een deel door Erdogan opgevuld, stellen Barkey en Bajalan. Toen Trump zich vorig jaar terugtrok uit Syrië, was dit een grote overwinning voor Erdogan: hij kon nu afrekenen met de Koerdische strijders van de YPG in Noord-Syrië.

‘Dankzij Trumps America First heeft Turkije nu de vrije hand in het Midden-Oosten’

Bajalan: ‘Het is heel begrijpelijk dat Erdogan pro-Trump is, want dankzij Trumps America First heeft Turkije nu de vrije hand in het Midden-Oosten. Toen Barack Obama nog president was, kon Erdogan nog niet zijn gang gaan. Ook moest Turkije meevechten tegen ISIS – wat Erdogan met tegenzin deed, want hij wilde een regimeverandering in Syrië en Assad weg hebben.’

‘De Koerden hielpen ons in 1944 niet in Normandië’, verdedigde Trump zijn besluit om de Koerden allen te laten. Barkey: Hij weet dus helemaal niet dat Koerdistan in 1944 helemaal niet bestond.’

Het machtsvacuüm dat nu in de wereld ontstaat, omdat de Amerikanen dankzij Trumps isolationisme een kleinere rol op het wereldtoneel spelen, wordt voor een deel door Erdogan opgevuld, stellen Barkey en Bajalan. Turkije is niet alleen actief in Syrië, maar ook in Libië, de Oostelijke Middellandse Zee en de Kaukasus, waar Syrische huurlingen in Turkse dienst Azerbeidzjan helpen om Nagorno-Karabach op Armenië terug te veroveren. ‘Als Trump de presidentsverkiezingen wint, dan betekent dit dat er geen Amerikaanse pushbacks zullen komen tegen Erdogans agressieve buitenlandse politiek’, zegt Bajalan.

Barkey: ‘Erdogan krijgt dan een power boost. Als Trump op 3 november wint, dan kan Erdogan de rol van regionale pestkop blijven spelen. Eventuele maatregelen die het Amerikaanse staatsapparaat graag tegen Turkije wil nemen, worden door Trump tegengehouden na een telefoontje van Erdogan.’

Erdogan kan het niet alleen goed vinden met Erdogan, maar kijkt in zekere zin ook tegen hem op, vertelt Bajalan. ‘In zijn boek The room where it happened schetst voormalig veiligheidsadviseur John Bolton president Trump als iemand die zeer pro-Turkije is. Trump is onder de indruk van Erdogans rally’s.’

Tegengas

Zullen de Verenigde Staten, als Biden president wordt, Turkije dan wél hard aanpakken? Zo heeft Biden in een interview ferme kritiek geuit op Erdogan en gezegd dat hij de oppositie in Turkije wil steunen. Volgens Barkey heeft Turkije voor Biden geen topprioriteit – dat is de binnenlandse politiek al – maar is Turkije wel belangrijk.

‘Turkije zal niet zo snel uit de NAVO worden gegooid, daarvoor is de strategische ligging van Turkije en de Amerikaanse luchtmachtbasis in het land te belangrijk. Maar ik geloof wel dat de VS zich kritischer zullen opstellen en Erdogan niet ongestuurd zijn gang zal laten gaan. Misschien dat Turkije zich om die reden nu in allerlei buitenlandse avonturen stort, om Biden straks voor een voldongen feit te stellen waar hij praktisch niets meer aan kan veranderen.’

Bajalan denkt dat de buitenlandse politiek van Biden door veel Republikeinen gesteund zal worden. ‘Het Witte Huis is pro-Turkije, maar rechts Amerika is dat helemaal niet. Denk aan conservatieve christenen die nu sympathiseren met de Armeniërs in de oorlog om Nagorno-Karabach. Of islamofobe nieuwsmedia.’

Ook Democraten die in eerste instantie nog pro-Erdogan leken, zoals het islamitische Congreslid Ilhan Omar, raakt Erdogan kwijt, zegt Bajalan. ‘Omar komt tegenwoordig op voor Turkse politieke gevangenen. Ze is helemaal niet pro-Erdogan. Omar denkt vanuit de belangen van de Somalische gemeenschap in de VS. Turkije investeert in Somalië, vandaar haar aanvankelijke sympathie. Maar de radicaal-linkse vleugel van de Democraten die ze vertegenwoordigt, sympathiseert met de marxistische YPG. Erdogan is zijn Amerikaanse vrienden kwijt aan het raken, is mijn indruk.’

’Erdogan is vastbesloten om de HDP, de derde partij van het land, definitief uit te schakelen’, stelt Barkey. Dit doet de Turkse president ook bij winst van Biden, die gezegd heeft de Turkse oppositie juist te willen steunen. ‘Erdogan wil een sterke positie tegenover Biden hebben en hem laten zien dat het Turkse volk achter hem staat. Daarom wil Erdogan nieuwe verkiezingen die moeten resulteren in een sterk mandaat, maar dan mag de HDP geen roet in het eten gooien’.

Parlementariërs zijn nu niet meer onschendbaar. HDP-parlementariërs kunnen daarom voor terrorisme worden aangeklaagd, omdat ze zogenaamd banden hebben met de Koerdische afscheidingsbeweging PKK. Barkey: ‘Erdogan gaat de HDP breken: alle HDP-Kamerleden uit het parlement verwijderen, alle overgebleven HDP-burgemeesters afzetten en in het voorjaar van 2021 nieuwe verkiezingen uitschrijven, zodat er niets meer van de HDP overblijft.’

‘Erdogan hoeft van Turkije geen eenpartijstaat te maken, zolang de oppositie verdeeld blijft of tandeloos is’, vult Bajalan aan. ‘De grootste oppositiepartij CHP is weliswaar seculier, maar steunt in grote lijnen de buitenlandse politiek van Erdogan. Datzelfde geldt voor de nationalistische partij IYI. En vanwege de repressie durven veel oppositiepolitici niet echt kritisch te zijn.’

Stevig aanpakken

Turkije was altijd al een regionale grootmacht, maar nu is er een leider die deze macht wil gebruiken voor een bepaald doel, stelt Barkey. ‘Vroeger verdedigde Turkije de status quo, nu wil Turkije de status quo juist veranderen en zorgt het overal in de regio voor onrust. Turkije investeert ook in deze gebieden: in Libië, in Syrië, in de Oostelijke Middellandse Zee, in de Kaukasus – maar ook op de Balkan, waar Turkije niet militair actief is.’

‘Toen Barack Obama nog president was, kon Erdogan niet zomaar alles doen. Maar Trump heeft hem vleugels gegeven’

Erdogan schermt vaak met Ottomaanse nostalgie, maar qua buitenlandse politiek lijkt Erdogans Turkije veel meer op het imperialistische Italië van Benito Mussolini, zegt Bajalan. ‘Ze zijn actief op de Balkan, in de Oostelijke Middellandse Zee, in Libië en last but not least de Hoorn van Afrika, precies die gebieden waar Italië actief was als imperialistische mogendheid.’ Erdogan voegt daar nog een scheutje Panturks nationalisme aan toe. ‘Turkije helpt nu ook Azerbeidzjan in de oorlog tegen Armenië.’

Omdat niemand hem stopt, blijft Erdogan maar doorgaan met zijn bully-politiek, aldus Barkey. ‘Toen Barack Obama nog president was, kon Erdogan niet zomaar alles doen. Maar Trump heeft hem vleugels gegeven. En hij neemt steeds meer risico, omdat zijn agressie onbestraft blijft.’

Ook Europa maakt geen vuist tegen Turkije, ook niet toen Erdogan begin dit jaar de vluchtelingendeal op losse schroeven zette en de poort naar Europa voor migranten opende. Zal Erdogan bij winst van Trump de vrijheid voelen om Europa weer te confronteren met een nieuwe vluchtelingencrisis? Barkey is sceptisch. ‘Dit is een wapen dat hij maar één keer kan gebruiken, een pistool met één kogel.’

Toch is Europa hier doodsbenauwd voor, vult Bajalan aan. ‘Dit is Erdogans grote troefkaart. Die heeft hij ook achter de hand als Biden de presidentsverkiezingen wint. Erdogan wil dat de dreiging van een nieuwe vluchtelingencrisis als een Zwaard van Damocles boven Europa’s hoofd hangt.’

Europa moet Erdogan stevig maar bedachtzaam aanpakken, vinden beide deskundigen. ‘Turkije is nog steeds belangrijk voor het Westen. Een ineenstorting van het land is onwenselijk, evenals een burgeroorlog’, zegt Barkey. ‘Dan verandert Turkije in een Irak of Syrië. En dan zijn we veel verder van huis. Het Westen moet Erdogan een voet dwars zetten, duidelijk maken dat zijn agressieve politiek niet werkt. Tegelijkertijd moet Turkije een perspectief geboden worden, dat goede samenwerking loont.’

De EU heeft echter één superwapen in huis, aldus Barkey: haar economische kracht. ‘Europa is feitelijk veel belangrijker voor Turkije dan de VS, vanwege de Turkse export naar de EU. En in Turkije zijn de mensen een zekere levensstandaard gewend geraakt. Kom je daaraan, dan worden de mensen boos. Erdogan kan niet voor het isolement kiezen, zoals dictators van straatarme landen. Dat heeft een economische prijs en dat pikken de mensen niet.’

‘We hebben een probleem met Turkije’, benadrukt Barkey. ‘Onder het leiderschap van Erdogan, vooral laatste zeven jaar, is Turkije openlijk antiwesters geworden. Daarvoor was Turkije dat ook al, maar alleen instinctief. Bijna de helft van de Turken staat vol overtuiging achter Erdogan. En van degenen die niet achter hem staan volgen velen hem toch maar, omdat ze bang zijn. Een Turkse rechter heeft mij onlangs in afwezigheid tot verzwaard levenslang veroordeeld, omdat ik tijdens de mislukte staatsgreep van 2016 in Istanbul was. Mijn persoon zou het bewijs zijn van buitenlandse, Westerse inmenging bij de coup. Dat Biden in een interview heeft gezegd dat hij de oppositie in Turkije wil steunen, wordt ook gezien als buitenlandse inmenging, als steun voor een nieuwe coup.’

Franse moslimvoorman vraagt ‘politiek asiel’ aan bij Turkse president Erdogan

0

Idriss Sihamedi, leider van de islamitische NGO BarakaCity, heeft asiel aangevraagd bij de Turkse president Erdogan. De Franse overheid ziet BarakaCity als ‘vijand van de republiek’ en heeft de organisatie verboden.

‘De Franse regering heeft de liefdadigheidsinstelling en mensenrechtenorganisatie BarakaCity ontbonden, die vanuit Frankrijk in 26 landen werkt en twee miljoen mensen die in armoede verkeren helpt’, twittert Sihamedi (foto).

BarakaCity en Sihamedi kwamen de laatste jaren regelmatig in opspraak vanwege de schimmige financiering en salafistische opvattingen van Sihamedi en andere medewerkers. Vorige maand zei Sihamedi nog over de doodgeschoten Charlie Hebdo-redactieleden dat hij bad om de temperatuur van ‘de vlammen in hun graven’ net zo heet te maken als de zon.

Sihamedi zegt ‘dat er uit onderzoeken die drie jaar lang hebben geduurd geen enkel strafbaar feit naar voren is gekomen. Om deze reden wil ik politiek asiel aanvragen bij de geachte president Erdogan namens onze instelling, en omdat onze veiligheid in het geding is, ook namens mijzelf en ons team.’

Net als BarakaCity is de Franse overheid voornemens de Organisatie Tegen Islamofobie in Frankrijk (CCIF) te verbieden. CCIF zei gisteren zich niet veilig te voelen in Frankrijk vanwege ‘het klimaat van islamofobie’ en de activiteiten naar het buitenland te willen verplaatsen. ‘Als verdedigers van mensenrechten voor moslims voelen we ons niet langer veilig in Frankrijk.’

CCIF heeft een formele klacht ingediend bij de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties vanwege het dreigende verbod. De organisatie claimt tienduizenden beledigingen en doodsbedreigingen te hebben ontvangen, ‘aangemoedigd doordat de overheid ons uitdrukkelijk heeft aangeduid als doelwit.’

De Nederlandse politicus Nourdin el Ouali, lijsttrekker van de islamitische partij Nida, wil dat Nederland CCIF en BarakaCity onderdak biedt, zoals Nederland dat in de zeventiende eeuw ook gaf aan de protestantse Hugenoten die vluchtten voor het repressieve religieuze beleid van koning Lodewijk XIV.

Wel de Mohammed-cartoons, maar niet de Oeigoeren

0

De hashtag #BoycottChina is momenteel trending op het islamitische internet. Door de hele islamitische wereld heen worden er initiatieven ontplooid om niet langer Chinese producten en diensten af te nemen. Dit vanwege het feit dat China minstens een miljoen Oeigoerse moslims heeft opgesloten in concentratiekampen. Islamitische landen en leiders spreken zich hier massaal tegen uit. De woede van moslims wereldwijd richt zich ditmaal niet op het Westen, vanwege islamofobie aldaar of het spotten met de profeet, maar op de Chinese overheid die hun moslimbroeders en zusters opsluit.

Geheel terecht zou u denken. Alleen is dit niet het geval. In plaats van een #BoycotChina is momenteel de hashtag #BoycottFrance trending. En niet omdat Frankrijk massaal moslims oppakt en in kampen opsluit, maar vanwege de reactie op de onthoofding van de Franse leraar Samuel Paty, op de manier waarop de Franse President Emmanuel Macron nu stelling neemt tegen het islamisme in Frankrijk en het massaal delen van de Mohammed-cartoons van Charlie Hebdo.

Nu zou je denken, het is het goed recht van mensen om een bepaald land of bepaalde producten te boycotten. En dat is het ook. Zelf heb ik boycotcampagnes altijd een beetje kinderachtig gevonden. Zo had ik vrienden die van mening waren dat ik geen Israëlische producten meer zou mogen kopen omdat ik daarmee de bezetting van Palestina zou faciliteren. Of dat ik niet meer op vakantie naar Iran zou mogen gaan omdat ik daarmee de dictatuur van de ayatollahs zou steunen. Ik trek mij hier niks van aan, maar een ander is uiteraard vrij te boycotten wat hij of zij wil.

Alleen is er bij #BoycotFrance wel sprake van een dubbele standaard waar je u tegen zegt. Vaak wordt het Westen door moslims verweten een dubbele standaard tegenover moslims en de islam te hanteren, maar nu lijkt toch echt het omgekeerde het geval te zijn. Het is schokkend om te moeten constateren dat een cartoon van de profeet de islamitische wereld blijkbaar meer doet dan genocide of terrorisme. Oeigoerse moslims die in concentratiekampen zitten kunnen op dit moment alleen maar jaloers zijn op de aandacht die de Mohammed-cartoons nu krijgen vanuit de islamitische wereld. En in China weten ze nu dat ze alles kunnen doen met de Oeigoeren, zolang ze maar niet Mohammed afbeelden. Niet het opsluiten van moslims wekt immers wereldwijd de islamitische woede op, maar het spotten met de profeet.

Het Westen, en dan met name Frankrijk, is een makkelijk doelwit voor islamitische woede

Hoe kunnen we dit verklaren? Mijns inziens zit een deel van de verklaring van de woede die we nu in de islamitische wereld zien – maar ook onder een deel van de moslims in Europa – hem in het begrip occidentalisme. Deze term, die gemunt werd door de denkers Ian Buruma en Avishai Margalit, gaat over de afkeer van de Westerse beschaving die we in het Oosten zien. Want het is niet China, maar het Westen waar velen in de islamitische wereld een historische gegronde afkeer van hebben.

Deze afkeer zien we ook terugkomen in onderzoeken. De socioloog Ruud Koopmans toonde bijvoorbeeld aan in zijn onderzoek dat veel Westerse niet-moslims denken dat de islam erop uit is om het Westen te vernietigen. Een nog veel groter percentage Westerse moslims is van mening dat het Westen erop uit is om de islam te vernietigen. Het gezaghebbende Pew Research Center deed onderzoek naar negatieve attitudes en vooroordelen tussen moslims en het Westen over en weer. Daaruit blijkt dat velen in de islamitische wereld een niet minder negatieve houding hebben tegenover het Westen en niet-moslims dan omgekeerd.

Oftewel: occidentalisme, of ‘occidentofobie’, is in de islamitische wereld en onder moslims in het Westen zeker niet minder diep geworteld dan islamofobie onder niet-moslims.

Het Westen, en dan met name Frankrijk, is dan ook een makkelijk doelwit voor islamitische woede. Ook is het voor islamitische leiders en partijen een mooie gelegenheid om zich weer eens te profileren. Maar het zal mij benieuwen of we de dames in de Golfstaten straks zonder Louis Vuitton-tassen (of hoofddoeken) zullen zien lopen.

En terwijl grote mensen ruzie maken om prentjes, is er ondertussen in Frankrijk opnieuw iemand onthoofd en zitten er nog steeds mensen vast in concentratiekampen. En dat lijken we nu met deze ophef geheel te vergeten.

Cartoonist Ruben Oppenheimer openlijk bedreigd na delen Erdogan-cartoon

0

Cartoonist Ruben L. Oppenheimer is door een boze Erdogan-aanhanger openlijk bedreigd op Facebook. Oppenheimer deelde op dat sociale medium een recente Charlie Hebdo-cartoon waarin de Turkse president Erdogan op de hak wordt genomen.

Een Facebookgebruiker reageerde daarop met een foto van de redactie van Charlie Hebdo in 2015, vlak na de moordaanslag, met bloed aan de muren.

Loading‘, staat er boven het bericht, vergezeld van een blijde smiley.

Het Turks-Nederlandse VVD-Kamerlid Dilan Yesilgöz-Zegerius en de Marokkaans-Nederlandse acteur Abbie Chalgoum reageren onder deze post als een wesp gestoken op deze bedreiging: zij vinden dat Oppenheimer aangifte moet doen.

Oppenheimer wordt al jarenlang bedreigd om zijn spotprenten. In het het NPO-radioprogramma Met het Oog op Morgen zei hij gisteren nog dat hij zich in de steek voelt gelaten door het kabinet en het Openbaar Ministerie, die de bedreigingen aan zijn adres niet serieus zouden nemen.

#BoycottFrance verklaard: ‘Frankrijk laat zien dat moslims er niet mogen zijn’

0

Naar aanleiding van de brute moord op geschiedenisleraar Samuel Paty heeft de Franse regering haar beleid tegen islamisten aangescherpt en staat het islamdebat wereldwijd op scherp. We spraken hierover met twee prominente Nederlandse moslima’s die dagelijks nadenken over extremisme en moslimhaat. ‘Het debat gaat niet over vrijheid van meningsuiting, maar over wie bepaalt wat vrijheid is en wat de grenzen daarvan zijn.’

De Franse overheid is van plan om moslimorganisaties die ‘vijanden van de republiek zijn’, zoals het Collectief Tegen Islamofobie in Frankrijk (CCIF), te verbieden. Franse moslims die in dezelfde categorie passen kunnen het land worden uitgezet. Daarnaast houdt de regering strenger toezicht op onderwijs en moskeeën om de verspreiding van radicaal gedachtegoed te voorkomen. Wereldwijd reageren moslims geschokt en verontwaardigd op Frankrijks hardere koers. Ook in Nederland laait de discussie over de islam en de vrijheid van meningsuiting weer op.

‘Het Franse beleid tegen extremisme is vooral reactief, in plaats van constructief’, zegt Anne Dijk, voorzitter en docent bij het Fahm Instituut, een kennisinstituut over de islam. Als promovenda bij de Vrije Universiteit Amsterdam doet zij onderzoek naar fundamentalistische geloofsovertuigingen.

‘Deze louter harde aanpak van de Franse overheid is olie op het vuur gooien’, vertelt zij. ‘Om de situatie te de-escaleren is het juist belangrijk om de vicieuze cirkel te doorbreken en te doen wat niet in lijn der verwachting ligt, zoals de samenwerking opzoeken met moslims.’

Volgens Dijk worden moslims ten onrechte als collectief aangesproken, terwijl een individu verantwoordelijk was voor de moord op Paty. ‘Maar moslims dragen helemaal geen collectieve schuld’, zegt zij.

Paty werd op 16 oktober onthoofd door een achttienjarige Tsjetsjeense jongen, omdat hij spotprenten van de profeet Mohammed aan zijn klas vertoonde. Het ging om dezelfde spotprenten die het Franse satirisch weekblad Charlie Hebdo in 2015 publiceerde, waarna de redactieleden op koelbloedige wijze werden vermoord. In de islam is het afbeelden van de profeet verboden. Na de moord op Paty barstte de discussie over de vrijheid van meningsuiting opnieuw los, ook in Nederland.

‘In dit debat gaan niet-moslims uit van een gewelddadige islam totdat moslims het tegendeel bewijzen’, zegt Van Dijk. ‘Dat gebeurt idealiter door expliciet afstand te nemen van de radicale islam en van het geweld.’ Daardoor ontstaat er volgens Dijk een maatstaf waar moslims aan de ene kant worden gelabeld als ‘acceptabel’ tot ‘goed’, en aan de andere kant als ‘slecht’ tot ‘gevaarlijk’.

‘Goede moslims moeten zich houden aan de voorwaarden van de witte meerderheid. Dit schetst een beeld dat moslims inherent niet menselijk zijn’, vervolgt ze. ‘Er wordt niet aangenomen dat je als moslim van nature tegen geweld en extremisme bent. Wanneer moslims zich niet expliciet genoeg uitspreken tegen de gruweldaden, worden zij gedisciplineerd door de witte meerderheid die bepaalt wat de voorwaarden zijn van een acceptabele en goede moslim. Die discipline tegenover moslims komt vanuit een superieure houding, die door het hele debat heen sijpelt.’

‘Goede moslims moeten zich houden aan de voorwaarden van de witte meerderheid’

Dat is volgens Dijk ook te merken aan het aangescherpte beleid van Franse president Emmanuel Macron, die aan het begin van deze maand beweerde dat de islam een religie is die wereldwijd in crisis verkeert. Deze uitspraak, en het beleid van Macron om scherper toezicht te houden op islamitische organisaties, leidde tot verontwaardiging bij moslims wereldwijd.

#BoycottFrance

In reactie op het ‘islamofobe’ beleid van Frankrijk roepen moslims op om Franse producten te boycotten onder de hashtag #BoycottFrance. Dit gebeurt ook in Nederland. ‘Goede zaak. Raak ze waar het pijn doet’, aldus een bericht van het Marokkaans-Nederlandse Instagram-account ‘Bloed, Zweet en Tajine’ dat meer dan zevenduizend keer is gedeeld.

Een goede ontwikkeling, vindt ook Saida Derrazi. Zij is medeoprichter en coördinator van het moslimvrouwencollectief SPEAK. Tevens is zij actief binnen het Collectief Tegen Islamofobie en Discriminatie en lid van het Comité 21 Maart, dat zich inzet tegen racisme en discriminatie in Nederland.

‘In Frankrijk worden moslims steeds meer maatschappelijk buitengesloten. Nu is het zelfs zo dat, als dat vanuit de grondwet mogelijk wordt, ze hun eigen organisaties niet meer mogen oprichten’, vertelt zij. ‘Het beledigen van moslims en de profeet Mohammed wordt nu gezien als een kwestie van vrijheid van meningsuiting. Maar die vrijheid geldt niet voor moslims. Door Franse merken te boycotten willen moslims bewustzijn creëren over de tegenstrijdigheid van deze gedachtegang.’

Volgens Derrazi is de actie nu nog wel te zeer gericht tegen de kritiek die Macron levert op de islam. ‘Kritiek hebben op de islam is toegestaan. Er zijn genoeg moslims die ook kritiek hebben op hun geloof. Maar mensen moeten weten hoe de vork in de steel zit: het racistische beleid van Frankrijk heeft ertoe geleid dat moslims niet in vrijheid en veiligheid hun geloof kunnen belijden. Daar moet tegen geprotesteerd worden.’

Hypocrisie

Derrazi vertelt over de twee gesluierde moslimvrouwen die vlak na de moord op Paty zijn neergestoken in Parijs. Volgens de slachtoffers trokken de daders van de steekpartij aan de hoofddoek van een van de vrouwen en riepen zij dat Frankrijk niet hun land is. Op social media repten sommige moslims van een reactie op de moord op de geschiedenisleraar.

Derrazi: ‘Daar hoor je de mainstream media dan weer niet over. Daarom vind ik het goed als de boycot tegen Franse merken vooral bewustzijn creëert rondom de beperkingen die de Franse regering nu aan moslims oplegt.’ Ook Dijk vindt de boycot prijzenswaardig als manier voor moslims om hun ongenoegen te uiten. Toch ziet zij de oproep van moslimleiders om Frankrijk te boycotten ook als een vorm van hypocrisie.

‘Het is opmerkelijk dat moslimleiders niet eenzelfde boycot houden tegen China, waar de islamitische Oeigoeren structureel worden onderdrukt, of tegen Myanmar, om de genocide op Rohingya’s’, zegt zij. ‘Dit laat ook de willekeurigheid zien van de politiek van moslimlanden. Waarom reageren moslimleiders negatief wanneer het over het Westen gaat, maar niet op landen waar ze meer economische belangen hebben?’

Machtsvertoon

Dijk wijst naar de Franse overheid die de omstreden cartoons op overheidsgebouwen projecteerde ter nagedachtenis van Samuel Paty, de reactie van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan aan het adres van Macron – eerstgenoemde beval de Franse president een psychiater aan – en de reactie daarop van premier Mark Rutte. Nederland blijft volgens Rutte met Frankrijk voor de gemeenschappelijke waarden van de EU staan: voor het vrije woord en tégen extremisme en radicalisme.

‘Het is puur machtsvertoon. Aan de ene kant heb je moslimleiders die het incident in Frankrijk aangrijpen om de haat tegen het Westen aan te wakkeren, en aan de andere kant grijpen Westerse landen dit aan om de kritiek van moslims verder te marginaliseren op grond van de vrijheid van meningsuiting’, zegt zij. ‘Daardoor vind ik dat de profeet nu als symbool wordt misbruikt voor het machtsvertoon van beide kanten in deze discussie.’

Zowel moslimlanden als Westerse landen zijn niet in staat om het debat holistisch te benaderen, vindt Dijk, terwijl het volgens haar juist hard nodig is om grip te krijgen op de situatie. ‘Invloedrijke politici zouden moreel leiderschap moeten tonen en hun rug recht moeten houden, in plaats van dat ze zich laten meeslepen door dit debat. Ze zouden zich nu juist moeten afvragen wat hier nu echt aan de hand is, en hoe zij dit met wijsheid kunnen aanpakken.’

Het aangescherpte beleid van Frankrijk tegen islamisten heeft ertoe geleid dat enkel extreemrechts wordt bevredigd, stelt Dijk. ‘Maar de onvrede van moslims op de beledigende cartoons mag geen plek hebben. Stel dat je als moslim die onvrede hardop uit, dan ben je volgens veel rechtse en anti-islamitische partijen – die voor de vrijheid van meningsuiting staan – indirect de moord op Paty aan het goedkeuren. Dat is zowel problematisch alsook absurd.’

De paradox van vrijheid

Saida Derrazi benadrukt dat de situatie voor moslims in Frankrijk niet vergeleken kan worden met wat moslims in Nederland meemaken. ‘We kunnen de discussies in Frankrijk niet één-op-één vertalen naar Nederland. De context is belangrijk. Frankrijk kampt met verschillende sociaal maatschappelijke problemen zoals grote armoede en criminaliteit. Nederland pakt deze problemen heel anders aan.’ Frankrijk kent daarnaast de laïcité, de radicale scheiding tussen kerk en staat. In Nederland wordt de godsdienstvrijheid van moslims beter gewaarborgd, stelt Derrazi.

‘Het Franse beleid laat eigenlijk zien dat moslims er niet mogen zijn’

Bij Franse en Nederlandse moslims merkt Dijk echter een gedeelde aanname dat er weinig respect wordt getoond voor religieuze zaken die voor hen gevoelig liggen. ‘Dan gaat het niet alleen om het beledigen van de profeet, maar ook om zaken als halal slachten, de hoofddoek, de gezichtssluier en besnijdenis.’ Volgens haar is er een gebrek aan empathie en erkenning voor moslims. ‘Het Franse beleid laat eigenlijk zien dat moslims er niet mogen zijn. Dat gaat heel diep.’

Volgens Dijk moet het debat daarom niet gaan over de vrijheid van meningsuiting, maar dat we opnieuw nadenken over de vraag wat vrijheid precies is. ‘Essentieel aan vrijheid is namelijk dat diversiteit mag bestaan. Dit is de paradox van de rechtse trend in West-Europa. Extreemrechtse partijen staan niet voor vrijheid, want ze willen diversiteit uitbannen, terwijl er juist voor vrijheid is gestreden om divers te mogen zijn’, vervolgt ze. ‘Het debat gaat daarom niet over vrijheid van meningsuiting, maar over wie bepaalt wat vrijheid is en wat de grenzen daarvan zijn. Daar kun je tenminste nog een zinnig gesprek over voeren.’

Ophef in Israël: ‘Voetbalsupporters maken profeet Mohammed belachelijk’

0

Fans van de Israëlische voetbalclub Beitar Jerusalem hebben een liedje op YouTube geplaatst waarin ze de profeet Mohammed belachelijk maken, melden islamitische media.

Ayman Odeh, een Arabisch lid van het Israëlische parlement, eist dat YouTube het nummer verwijdert. Odeh zegt dat de actie een teken is van ‘de groeiende islamofobie in de wereld’.

Deze controverse komt in een tijd dat in Frankrijk de islam stevig onder vuur ligt na de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty door een achttienjarige moslimextremist.

De harde kern van Beitar Jerusalem is al langer berucht vanwege zijn weinig tolerante houding richting moslims. Zo besloten supporters van de club de eigen speler Ali Mohamed – overigens een christen uit Niger – een andere naam te geven vanwege zijn ‘te islamitische’ naam.

Nieuw: handleiding voor docent om aanslagen en cartoons te bespreken

0

Vier Utrechtse onderzoekers hebben een lesbrief gepubliceerd waarin ze uitleggen hoe docenten gevoelige thema’s kunnen behandelen, meldt het AD Utrecht.

De lesbrief gaat in op thema’s als religie, terrorisme en de vrijheid van meningsuiting en is opgesteld door terrorisme-experts Beatrice de Graaf, Nikki Sterkenburg, Mariëtte de Haan en Björn Wansink. Aanleiding van deze handleiding is de moord op de Franse geschiedenisleraar Samuel Paty, die tijdens zijn lessen burgerschapskunde Mohammed-cartoons liet zien.

In de handleiding staat dat het belangrijk is om te inventariseren wat de gedeelde waarden zijn in een klas en een ‘gemeenschappelijke kennisbasis te creëren’. Daarbij is het ‘ook belangrijk om te benadrukken dat er vanuit de Franse islamitische gemeenschap meteen steun kwam aan de nabestaanden van Paty en een veroordeling van de moord’, aldus de onderzoekers.

‘Het uiten van principes en regels die gebaseerd zijn op je geloof, overtuiging of ideologie zullen altijd de grenzen én vrijheden van de democratische rechtsstaat moeten respecteren’, staat verder te lezen in de lesbrief. ‘Probeer dit principe ook toe te passen in de klas. Voer het gesprek met leerlingen door hen uit te nodigen om hun standpunt met respect voor de ander te verwoorden.’ Hierbij kunnen volgens de onderzoekers de volgende vragen worden besproken:

‘Waarom is het belangrijk dat burgers vrijheid van meningsuiting hebben? Waarom is belediging op grond van religie in een democratische rechtstaat toegestaan? Hoe is het in Nederland geregeld met de positie van geloofsgemeenschappen versus de staat? Hoe moeten we in een democratie omgaan met intolerante meningen?’

Of het raadzaam is voor docenten om tijdens het bespreken van de aanslag op Paty ook de bewuste Mohammed-cartoons te tonen, dat laten de onderzoekers in het midden. Wel is het zaak om kinderen te ‘leren hoe ze met dit soort spotprenten of andersoortige uitingen moeten omgaan die zij als beledigend voor hun religie kunnen
opvatten. Als zij zelf de vrijheid willen houden om te zeggen en te geloven wat ze willen,
moeten ze anderen dit ook gunnen.’