De eerste keer dat ik met de heiligheid van de koran voor moslims geconfronteerd werd was gedurende mijn studie Arabische taal en cultuur. Afkomstig uit een christelijk gezin viel het me op met hoeveel respect en eerbied het boek behandeld werd. Niet alleen de boodschap, maar ook het boek zelf is voor moslims heilig. Dit in tegenstelling tot de bijbel. Die is voor christenen slechts het medium, eigenlijk vooral de inhoud telt.

Alleen wanneer je deze verering van de koran als boek begrijpt, kun je begrijpen waarom koranverbrandingen in de westerse wereld zoveel emoties oproepen bij moslims, hier in het Westen en in de islamitische wereld. Bij veel moslims doet het verbranden of beschadigen van een koran dermate veel pijn, dat ze bij wijze van spreken liever fysiek geweld ondergaan dan toekijken hoe het voor hun heilige boek verbrand wordt.

Diegene die in het Westen de koran verbranden, waaronder Pegida-voorman Edwin Wagensveld, weten dit. Zij weten hoeveel emoties dit oproept en hoeveel moslims reageren. De woede, pijn en het verdriet die deze daad losmaakt. En toch doen ze het. Het zijn provocateurs. Ze willen niet alleen provoceren, maar daadwerkelijk de losgemaakte woede in beeld brengen. Het helpt hen bij hun zaak om de islam als barbaars en gewelddadig neer te zetten.

Het fysieke geweld van islamitische demonstranten tijdens de recente koranverbranding van Wagensveld in Arnhem is daarom koren op zijn molen. De Pegida-leider zal niet rusten en blijft exemplaren van de Koran verbranden, zolang hij gewelddadige reacties uit kan lokken. Omgekeerd zijn er voldoende moslims in Nederland die bereid zijn om geweld te gebruiken om zo hun heilige boek te beschermen en de schenders te bestraffen. Het boek is hen meer waard dan het leven of de gezondheid van anderen. Een uiterst zorgelijke gedachte in een seculiere democratische rechtsstaat, die wars wil blijven van blasfemiewetgeving.

Types als Wagensveld zullen andere manieren vinden om moslims te treiteren

Over blasfemiewetgeving gesproken, de samenwerkende moskeekoepels in Nederland, de K7, komen nu met een stappenplan om verbrandingen van de koran of andere heilige boeken te verbieden. Zij zijn van mening dat dit volgens Europese jurisprudentie in strijd is met de vrijheid van godsdienst. Naast het feit dat andere religies helemaal niet bezig zijn met verbrandingen van hun eigen heilige boeken is dit natuurlijk volkomen onzin. Als een privépersoon een koran of ander heilig boek in brand steekt dan wordt de vrijheid van godsdienst immers op geen enkele wijze aangetast. De gelovige kan immers nog steeds zijn religie in alle vrijheid belijden. Een koran verbranden is dus iets fundamenteel anders dan de koran verbieden, wat wel een forse aantasting van de vrijheid van godsdienst in zou houden.

Deze nuance deert de moskeekoepels, en een deel van hun achterban, echter niet. Zij zullen niet op hun lauweren rusten totdat in Nederland de blasmefiewetgeving – in Nederland pas afgeschaft met het schrappen van het verbod op smalende godslastering in 2014 – weer terug is. Alleen om de islam en de gevoelens van moslims te beschermen. Een kwalijke ontwikkeling in een seculiere liberale democratie, waar religies geen uitzonderingspositie zouden moeten krijgen.

Maar naast het problematische aspect onderschrijven valt er nog een kanttekening te plaatsen bij het voorstel voor dit verbod: het is simpelweg geen oplossing. Types als Wagensveld en andere Pegida-gezinden zullen andere manieren vinden om moslims te treiteren. Zolang zij een reactie krijgen van moslims op hun praktijken zullen zij blijven doorgaan. Trouw-columniste Emine Ugur suggereerde recent al de oplossing. Zij riep moslims op de daden van Wagensveld en de zijnen ‘straal’ te negeren. ‘Jullie maken hem groter dan hij is’, stelde ze op X .

En zo is het. Pas wanneer Wagensveld en consorten geen enkele reactie onder moslims meer los maken wanneer zij een koran verbranden, barbecueën voor een moskee of op een andere wijze moslims proberen te provoceren en de islam proberen te beledigen is het klaar met hun praktijken. Niet blasfemiewetgeving, maar hen de zuurstof van de aandacht ontnemen is de enige strategie om koranverbrandingen te stoppen.

Het zou goed zijn als opgewonden islamitische demonstranten en sympathisanten zich dit realiseren. Maar dat is vooralsnog waarschijnlijk teveel gevraagd.