22.8 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 209

Mikal Tseggai: ‘Het gaat mij om kansengelijkheid’

0

Met kandidaat-Kamerlid Mikal Tseggai, nummer 20 van de GroenLinks-PvdA-lijst, praten we over vertrouwen in de politiek, Jeltje van Nieuwenhoven, het Nederlands Elftal en dubbele paspoorten.

Het Haagse PvdA-raadslid Mikal Tseggai (28) staat op nummer 20 van de GroenLinks-PvdA-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen. Ze is geboren en getogen in Nederland. Haar ouders zijn van Eritrese afkomst. ‘Ik woon nu in Den Haag, waar ik naartoe verhuisde voor mijn studie, maar mijn roots liggen in Haarlem’, vertelt ze. ‘Natuurlijk heb ik voor mijn Nederlandse lijst De Aanslag van Harry Mulisch gelezen. Dat boek speelt zich ook af in de buurt van mijn oude school.’

Wat moet er in Nederland veranderen? Waar gaan de verkiezingen écht over, vindt u?

‘De verkiezingen gaan over de vraag of we een andere koers moeten inslaan. Wat mij betreft slaan we een andere koers in, die van GroenLinks-PvdA. De politiek moet eerlijker. We moeten het vertrouwen van burgers in de politiek weer herstellen. Kan je wel een huis vinden? Krijgen je kinderen goed onderwijs? Kan je overheid nog wel vertrouwen? Hoe zit het met maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan? En wie betaalt dat? Het vertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen, onder andere vanwege de Toeslagenaffaire.’

Wat is het belangrijkste probleem wat moet worden opgelost? 

‘Alles begint bij vertrouwen. Dat is voor mij het belangrijkste thema. Want pas als er weer vertrouwen is kun je andere problemen oplossen. Je moeten problemen namelijk met de samenleving oplossen, hen meenemen in je verhaal. Als mensen je niet vertrouwen, de politiek niet vertrouwen, er geen draagvlak is, dan gaat het systeem niet meer werken.’

Maar hoe denkt u het vertrouwen terug te krijgen in de politiek?

‘Dat is een lastige. Ik probeer mijzelf te blijven, authentiek te zijn, naar mensen te luisteren, bij hen langs te gaan. Maar ook door een goed herstel van de toeslagenaffaire en de gaswinning in Groningen. En door mensen meer inspraak te geven in de politiek.’

‘Ik kom ook langs bij mensen die niet tot mijn achterban behoren’

Ervaart u veel wantrouwen in gesprekken met burgers? Komt u veel ‘boze burgers’ tegen?

‘Soms wel. Er zijn mensen die in de steek gelaten zijn. Ze zijn niet achterdochtig richting mij, maar wel richting de overheid.’

En wat zegt u dan tegen de mensen?

‘Ik probeer te laten zien dat ik wel naar hen luister, wel wat met hun verhalen doe. Ik vraag mensen om langs te komen bij de gemeenteraad, als we over de kwesties waarmee ze zitten debatteren. En natuurlijk kom ik ook bij de mensen zelf langs. Niet alleen in verkiezingstijd.

‘Laatst was er een avond over onderwijs. Ik ben voor de PvdA-fractie in de Haagse gemeenteraad woordvoerder onderwijs. Als we hierover een bijeenkomst beleggen als PvdA nodigen we ook scholen uit. We gaan met hen in gesprek. We kijken naar wat nodig is.

‘Verder vind ik het belangrijk om oprecht te zijn, mijzelf te zijn, dichtbij de mensen te staan.’

Waarom heeft u voor deze politieke partij gekozen?

‘Ik kom uit een links nest. Mijn ouders waren en zijn niet politiek actief, maar ik heb wel van hen geleerd dat je eerlijk moet delen en omkijken naar de ander. Toen ik politiek actief wilde worden ben ik een beetje rond gaan kijken. Bij de PvdA voelde ik mij het meest op mijn plek, omdat dit hele diverse partij is. Ook las ik de verschillende beginselprogramma’s van politieke partijen en concludeerde toen dat die van PvdA het beste bij mij paste.’

En het is natuurlijk ook een partij met een roemrijke geschiedenis: Joop den Uyl, Max van der Stoel, Ed van Thijn, Wim Kok…

‘Een PvdA-politica die ik bewonder is Jeltje van Nieuwenhoven. Veel mensen kennen haar omdat ze voorzitter is geweest van de Tweede Kamer en geparodieerd werd in het televisieprogramma Kopspijkers, maar dat was voor mijn tijd. Ik ken haar van de Haagse gemeenteraad, waar ze de PvdA vertegenwoordigde voordat ik het deed. Ze is mijn mentor geworden. Ik ben heel vaak bij haar op de koffie geweest. Ondanks het leeftijdsverschil hebben we een goede klik. Ze zei tegen mij dat je je nooit een minderwaardigheidscomplex moet laten aanpraten omdat je de enige vrouw in het gezelschap bent, de enige die uit een arbeidersgezin komt of de enige die zwart is. Je moet geloven in jezelf, in je eigen kunnen. Dat hebben mijn ouders mij ook geleerd.’

Waarom zou ik op u moeten stemmen? Wat heeft u Nederland te bieden? Wat heeft u de Nederlandse kiezer (van kleur) te bieden?

‘Het is denk ik heel belangrijk dat de politiek representatief is. Je kunt natuurlijk ook op andere politicus van kleur stemmen, maar ik ben er ook een. Ook vind ik, zoals ik al zei, oprechtheid heel belangrijk. Ik woon in de Schilderswijk. Ik spreek veel mensen. Ik wil hun stem meenemen in politiek.

‘Daarnaast ben ik iemand die gevoelige kwesties durft te agenderen. Ik ben kritisch over Zwarte Piet en zette mij in voor een monument voor het slavernijverleden. De rechtse partijen in de Haagse gemeenteraad zaten daar niet op te wachten. Maar ik heb mij hier toch hard voor gemaakt en bovendien de verbinding gezocht. Je moet dat doen als je in de politiek zit, vind ik.’

Kunt u, als PvdA-politica, wel samenwerken met de rechtse partij Hart voor Den Haag? Of met PVV of Forum voor Democratie?

‘Hart voor Den Haag is geen bondgenoot, laat ik duidelijk zijn. Maar ik praat altijd wel met hen, als ik voorstellen heb. Soms steunen ze ons, soms niet. En soms geven ze suggesties voor mijn voorstel die ik overneem, maar soms zijn het suggesties waar we het helemaal mee oneens zijn. Met een partij als BBB zou ik ook op die manier kunnen samenwerken in de Tweede Kamer straks.

‘Samenwerking met PVV en Forum is lastiger. Met PVV’ers werk ik niet samen in de raad, maar buiten de raad heb ik een soort van modus operandi gevonden van met hen omgaan, bijvoorbeeld tijdens verkiezingsdebatten. FvD-politici groet ik alleen, verder negeer ik hen.’

Hoe kun je ervoor zorgen dat mensen die een afstand ervaren tot de politiek meer bij de politiek worden betrokken?

‘Twee dingen, zoals Joop den Uyl altijd zei. Ten eerste is het belangrijk dat je altijd ja zegt op debatverzoeken.  Ik wil ook langskomen bij mensen die niet tot mijn achterban behoren. En ook spreken met mensen die niet tot de usual suspects behoren. Als het bijvoorbeeld gaat over Nederlandse taallessen dan spreek ik niet alleen met de directeur van de organisatie, maar wil ik ook bij een taalles aanwezig zijn om de sfeer te proeven, de mensen die deze lessen volgen spreken enzovoort.

‘Ten tweede zeg ik ja tegen bezoeken van en aan schoolklassen. Schoolklassen komen langs bij ons in de raad maar ik laat mijn gezicht vaak ook op scholen zien. Het is belangrijk dat we met leerlingen over politiek praten. Leerlingen en andere burgers moeten weten dat politiek niet iets is dat ver van je afstaat: je kunt er ook onderdeel van uitmaken.’

Heeft de afstand tot politiek ook met ‘klasse’ te maken?

‘Jazeker. Ik kom uit een gezin die tot een sociaaleconomisch gezien ‘lagere’ klasse behoort. Mijn ouders doen laagbetaald werk. Dit besef, uit een lagere klasse te komen, speelt voor mij een belangrijke rol. Je hebt geleerd harder te werken dan andere mensen. Je weet dat jij meer moet doen om hetzelfde te bereiken.’

Maar voor links spelen, helemaal nu, sociaal-culturele factoren toch ook een belangrijke rol? Links gaat over kleur, over gender, de correcte pronouns (hij/hem, zij/haar, hen/hun), enzovoort.

‘Ik praat niet zo snel over intersectionaliteit. Maar dit vind ik dit wel belangrijk. Je moet naar verschillende zaken kijken. Niet naar kleur, opleiding, de afkomst van iemands ouders of de sociaal-economische achtergrond alleen, maar naar alle dingen bij elkaar.’

Wanneer is Nederland ook uw land?

‘Als Nederland meedoet aan het EK- of WK-voetbal. Ik ga altijd met mijn moeder samen kijken. Mijn moeder is altijd heel zenuwachtig. Ze heeft niks met voetbal, behalve tijdens het EK en WK als Oranje speelt.

‘Een PvdA-politica die ik bewonder is Jeltje van Nieuwenhoven’

‘Het is wel enigszins traumatisch, omdat Nederland uiteindelijk altijd verliest. In 2010 was ik met mijn familie in Eritrea, toen Nederland tegen Spanje de finale speelde in Zuid-Afrika. Wij gingen allemaal de finale kijken en juichen voor Nederland. Het was echter een verschrikkelijke avond, want Nederland verloor.’

‘Mijn ouders voelen zich Eritrees. Maar ze zijn heel Nederlands geworden. Om stipt zes uur begint het avondeten. Mijn vader koopt op Koningsdag oranje tompoesjes. En mijn ouders zijn heel zuinig.’

Wat hoopt u te kunnen doen, als je in de Tweede Kamer wordt verkozen?

‘Het GroenLinks-PvdA-programma proberen te bewerkstelligen, haha. Het hangt vooral van mijn portefeuille af. Maar ik vind het belangrijk, dat is mijn persoonlijke motivatie, om de ongelijke kansen in de samenleving te doorbreken. Dingen waar ik als kind vroeger tegenaan liep zijn nu veel erger geworden. Mijn ouders zeiden tegen mij dat ik altijd harder moest werken dan witte kinderen als ik iets wilde bereiken. Ik wil niet dat ik dit gesprek straks ook met mijn eigen kinderen moet voeren. Het gaat mij om kansengelijkheid.’

U noemde Jeltje van Nieuwenhoven al, maar welke politicus inspireert u nog meer?

‘AOC (het Amerikaanse Congreslid Alexandria Ocasio-Cortez). Kijk, ik heb geen poster van haar boven mijn bed hangen hoor. Maar ik vind het heel gaaf hoe zij het contact met haar kiezers onderhoudt. En hoe zij politica is geworden. Daar herken ik mijzelf wel in. Ik was weliswaar geen bartender, maar ik kom wel uit een armere familie en ben door de barrière heen gebroken, net als AOC. En ze is jong natuurlijk, net als ik.’

Is de Kamer te wit?

‘Ja.’

‘Hoe wilt u dit veranderen?

‘Ik kan hier alleen wat aan veranderen binnen mijn eigen partij. Niet alle partijen voelen zich helaas verantwoordelijk voor dit thema, GroenLinks-PvdA gelukkig wel. Als de eerste 25 mensen op onze lijst verkozen dan hebben we een mooie dwarsdoorsnede van de maatschappij. Maar helaas is diversiteit voor veel andere partijen geen prioriteit. Bij de SGP staan er alleen maar mannen op de lijst. En ze zijn ook allemaal wit.’

‘Onder kinderen van kleur is er vier keer zo veel armoede’

Daarover gesproken: is GroenLinks-PvdA niet stiekem jaloers op de VVD? Uw partij heeft witte man Frans Timmermans als lijsttrekker, de VVD met Dilan Yesilgöz een vrouw van kleur.

‘Nee hoor, wij hebben liever een progressieve witte man dan een conservatieve vrouw van kleur. Daarnaast gaat het niet alleen over de lijsttrekker, maar om de hele lijst. Bij de VVD zeggen ze dat het om kwaliteit gaat en vinden ze diversiteit niet zo belangrijk. Wij vinden dat wel. En het houdt natuurlijk niet op bij kleur of gender. We hebben ook gekeken naar opleidingsniveau, achtergrond qua werk en studie, de regio’s enzovoort. Politiek moet over de hele breedte divers en representatief zijn.’

Een PVV-vraag: Heeft u een dubbel paspoort? En zou je je niet-Nederlandse paspoort moeten inleveren om Kamerlid te worden?

‘Nee, ik heb geen dubbel paspoort. Maar als dat wel zo zou zijn dan zou ik mijn tweede paspoort niet inleveren. Het is een non-kwestie. Het is onzin dat je niet loyaal bent aan Nederland vanwege papiertje. Als je je wilt inzetten voor de Nederlandse samenleving en de politiek ingaat, dan laat je toch juist zien dat je betrokken bent? Wat maakt een papiertje dan uit?

‘De facto zou ik een Eritrees paspoort moeten hebben. Want Eritrea beschouwt iedereen met Eritrese ouders als Eritrees. Maar ik heb geen Eritrees paspoort omdat de Eritrese overheid hier geen paspoorten uitgeeft. Ook mijn Eritrese vrienden in Nederland hebben geen dubbele paspoorten.’

Is de klimaatbeweging te wit? Of zijn Nederlanders van kleur te weinig bij het klimaat betrokken?

‘Het is allebei waar. Als je in armoede leeft dan heb je andere prioriteiten. Onder kinderen van kleur is er vier keer zo veel armoede. Dan ben je minder bezig met duurzaamheid. De klimaatbeweging moet dit zich beter realiseren.

‘Tegelijkertijd vind ik dat sommige mensen met migratieachtergrond onvoldoende beseffen dat klimaatverandering hun familie in het land van herkomst extra hard treft. We praten in Nederland over de stijging van de zeespiegel, een groot probleem inderdaad, maar dat is in Afrika en Zuid-Azië een nog veel groter probleem. Ik stoor mij trouwens aan sommige opiniemakers, die zeggen dat overbevolking in Afrika het grootste probleem is. Zij vergeten even dat het consumptiepatroon in Afrika veel lager ligt. Mensen in Afrika maken veel minder rommel.’

Het is al bijna 22 november. Wat geeft u de Nederlandse kiezer mee?

‘Ik hoop echt dat zo veel mogelijk mensen gaan stemmen. Ook mensen van kleur. Dat je gaat stemmen en ook tegen je familieleden zegt dat je moet stemmen. Want het is belangrijk dat je stem gehoord wordt.’

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op 22 november interviewt de Kanttekening kandidaten van verschillende partijen. Alle gepubliceerde artikelen over de Tweede Kamerverkiezingen vindt u hier

Rekening houden met minderheden: waarom niet met Joden?

0

Er is de laatste jaren steeds meer aandacht voor transgenders. Ik leg het mijn studenten altijd als volgt uit. Als je transgenders negeert, bestaan ze eigenlijk niet. Natuurlijk: ze zijn er wel, maar je ontkent ze. Daarom is het goed dat het niet meer gaat over ‘homo’s en lesbo’s’, maar over lhbt’ers, want transgenders horen er ook bij. Als er meer letters aan die afkorting moeten worden toegevoegd om andere mensen zich ook gerepresenteerd te laten voelen: prima.

Het zijn allemaal leerprocessen. Aanvankelijk schreef ik ‘transvrouw’. In het Nederlands schrijf je samengestelde woorden immers aan elkaar. Totdat iemand me erop wees dat dit vanuit transgenders gezien fout is: het is ‘trans vrouw’. Als je die woorden aan elkaar schrijft, is een trans vrouw geen gewone vrouw. Door het los te schrijven is trans een bijvoeglijk naamwoord en is een trans vrouw net zoiets als een roodharige vrouw. Akkoord.

Dit soort discussies zijn gepolariseerd. Sommige mensen vinden de afkorting lhbtiqap+ onzin. Hoewel ik de afkorting liever inkort, begrijp ik ook dat minderheden gehoord en gezien willen worden. Dat is een teken van respect. Toch maar die afkorting gebruiken dan.

Zwarte Piet

Op naar Zwarte Piet. Decennialang was Zwarte Piet zwart en witte Nederlanders hadden daar geen probleem mee. Kick-Out Zwarte Piet stond nog in de kinderschoenen. We kunnen wel aannemen dat de meeste mensen geen racistische intenties hadden als ze Zwarte Piet speelden. Dit was immers gewoon zoals Zwarte Piet was, net zoals mensen die tegenwoordig over homo’s en lesbo’s praten niet bewust een negatieve boodschap uitzenden richting transgenders.

 Als we zo hadden geredeneerd was Zwarte Piet nog zwart

Bij Zwarte Piet hebben we collectief geleerd. De koloniale geschiedenis inclusief de slavernij is een zwarte bladzijde in onze geschiedenis, Zwarte Piet is een karikatuur en kinderen van kleur worden ermee gepest. Dat is niet de ervaring van witte mensen zoals ik, voor wie de discussie eigenlijk relatief nieuw is. We hebben er nooit wat mee bedoeld. Maar nu zwarte mensen zich al jarenlang uitspreken tegen dit fenomeen vanwege het racistische karakter ervan, is luisteren het minste wat je kunt doen.

Weg met Zwarte Piet dus. Deze discussie zou een aanleiding moeten zijn aan introspectie te doen en je eigen blinde vlekken te onderzoeken.

From the river…

Ik moest aan deze voorbeelden denken toen ik demonstranten op Schiphol From the river to the sea, Palestine will be free hoorde scanderen. De leus hoor je niet alleen daar, maar op heel veel plekken. Veel Nederlandse Joden voelen zich geïntimideerd en noemen de leus bedreigend. Deze betekent immers letterlijk dat Israël van de kaart moet worden geveegd en dat er geen ruimte kan zijn voor een Joodse staat.

Witte Nederlanders ervaren geen racisme bij Zwarte Piet, maar passen zich aan en zo nee, dan vindt links dat ze dat heel snel alsnog moeten doen. Terecht. Cisgenders hebben geen probleem als transmensen niet expliciet worden genoemd of verkeerd worden aangeduid. Maar linkse mensen vinden het veel beter als we wel rekening houden met deze groep. Wat de intenties zijn van mensen die Piet zwart schminken of de afkorting lhbtiqap+ niet gebruiken, maakt niet uit. Het gaat om de boodschap die anderen erin lezen.

Nu zeggen Nederlandse Joden dat ze From the river… intimiderend en antisemitisch vinden. Opeens hoeven we van allerlei linkse mensen geen rekening te houden met hun gevoelens, want deze leus zou niet zo bedoeld zijn. Bij de ene minderheid moeten we fatsoen opbrengen en begrip tonen voor hun perspectief, de andere minderheid moet zich niet aanstellen. Als we zo hadden geredeneerd was Zwarte Piet nog zwart en werden transmensen nog steeds verzwegen.

Dat er terecht kritiek op het optreden van Israël in de Gaza-strook mogelijk is, staat wel vast. Als je dat aan de orde wilt stellen: prima, maar hou rekening met gevoelens van Joden. Anders kunnen mensen denken dat je aan de verkeerde kant van de streep staat.

The Rights Forum lanceert Palestina-kieswijzer

0

The Rights Forum heeft een Israël/Palestina-kieswijzer gemaakt. BIJ1 en Denk zijn het meest pro-Palestina, PVV, SGP, ChristenUnie en FvD het minst.

The Rights Forum is een Nederlandse mensenrechtenorganisatie die zich hard maakt voor Palestina. Oprichter is oud-premier Dries van Agt. Samen met Amnesty International, Oxfam Novib en Pax bereidt The Rights Forum een kort geding tegen de Nederlandse regering voor, vanwege haar opstelling in de Gaza-oorlog. De Nederlandse regering staat achter het recht van Israël om zich te verdedigen, terwijl de Israëlische aanvallen op Gaza inmiddels tot 12.000 Palestijnse burgerdoden hebben geleid.

De Israël/Palestina-kieswijzer kijkt naar een aantal variabelen. Hoe denken Nederlandse politieke partijen over een staakt-het-vuren in Gaza? Moet Nederland Palestina erkennen als staat? Maakt Israël zich schuldig aan apartheid?

BIJ1 en Denk komen als het meest pro-Palestina uit de bus. Beide partijen vinden onder meer dat racistische en gewelddadige uitspraken van Israëlische politici veroordeeld moeten worden. Andere linkse partijen, zoals de Partij voor de Dieren, de Socialistische Partij vinden net als BIJ1 en DENK dat het Internationaal Strafhof de Israëlische oorlogsmisdaden in bezet Palestina moet onderzoeken. GroenLinks/PvdA zijn voorzichtiger. Dat geldt ook voor de liberale partijen D66 en Volt.

The Rights Forum heeft ook een onderzoek gedaan naar het stemgedrag van alle partijen. Daaruit blijkt dat Denk het meest pro-Palestina is, 100 procent, gevolgd door BIJ1 met 99 procent en de Partij voor de Dieren (98 procent). SGP (15 procent), PVV (7 procent) en BVNL (1 procent) zijn het meest pro-Israël.

Kritiek op Timmermans groeit

0

Nog maar een week voor de verkiezingen, lijkt de kritiek op Frans Timmermans, leider van GroenLinks-PvdA, na elk mediaoptreden verder aan te zwellen. ‘Frans Timmermans is de Hollandse Joe Biden. Zo bang de conservatieve stem te verliezen dat hij zijn (potentiële) achterban verweest’, schrijft journalist Bram Vermeulen op sociale media.

Vermeulen reageert daarbij op een interview van Timmermans in de Telegraaf, waar de linkse voorman zegt dat Nederland ‘een asielprobleem’ heeft. Dit tegen de zere been van progressieve stemmers, die dat een ‘rechtse frame’ vinden.

Er is al langer kritiek op Timmermans. Dat kwam in de verkiezingslijst openlijk tot uitbarsting met de terugtrekking van kandidaat Kauthar Bouchallikht. Zij stapte op vanwege de pro-Israëlische koers die de partijtop van Verenigd Links aanneemt in de Gaza-oorlog.

Verder moet de schrijver Johan Fretz bij een campagnefilmpje van Marjolein Moorman ‘toch’ aan een gemiste kans denken. Het zou al ‘praktisch rond’ zijn met Moorman als ‘beoogd lijsttrekker’, maar op het laatste moment koos men toch voor ‘een nationale householdname’.

Ook in de peilingen doet Verenigd Links het steeds slechter. Terwijl in september GroenLinks/PvdA nog bovenaan stonden met mogelijk 28 zetels, staat het nu duidelijk achter de VVD en Nieuw Sociaal Contract van Pieter Omtzigt met mogelijk 23 zetels.

‘De zoon van de Gazelle’ wint kinderfilosofieprijs

0

Kamel Essabane en Sabine Wassenberg hebben voor hun boek De zoon van de gazelle de Berrie Heesenprijs gewonnen, voor het beste filosofische kinderboek van 2023. 

De zoon van de Gazelle is een bewerking van de twaalfde-eeuwse vertelling Hayy ibn Yaqzan, Arabisch voor ‘de levende zoon van de waakzame’. Het gaat over een jongen die in zijn eentje op een eiland woont. Met een gazelle die zich als moeder opwerpt en een schildpad als vriend, groeit de nieuwsgierige knul op tot filosoof en mysticus.

Schrijver van de Arabische vertelling is de wetenschapper-filosoof Abu Bakr Muhammad Ibn Tufayl (ca. 1110-1185). Hij leefde in Al-Andalus, in het zuiden van het huidige Spanje, dat toen geregeerd werd door islamitische vorsten. Het verhaal Hayy ibn Yaqzan is onlangs hertaald door de filosofen Kamel Essabane en Sabine Wassenberg. In grote lijnen kun je zeggen dat Essabane over de inhoud waakte en de mooie zinnen uit de pen van Wassenberg kwamen. Al wisselden ze ook wel van rol.

De gedachten van het jongetje Hayy zijn verder uitgesponnen, want het oorspronkelijk verhaal was ‘erg droog’, vertelt Wassenberg. ‘We wilden het verhaal toegankelijk maken. De belevenissen van Hayy zijn wat meer aangekleed en zijn vragen volgen nu logischer uit wat hij meemaakt.’

Het Centrum Kinderfilosofie reikt tweejaarlijks de Berrie Heesenprijs uit, vernoemd naar een van de eerste initiatiefnemers van kinderfilosofie in Nederland. De kinderjuryprijs én de publieksprijs gingen naar Isabelle Desegher voor haar spel Filosprook.

VN-resolutie over ‘humanitaire pauze’ aangenomen

0

De Veiligheidsraad roept de strijdende partijen in de Gaza-oorlog op tot ‘urgente, langere gevechtspauzes’. Zo meldt de nieuwszender Deutsche Welle.

Israël heeft de resolutie onmiddellijk afgewezen, meldt NOS. Volgens Israël is er voor zulke maatregelen ‘geen ruimte’ zolang Hamas nog Israëliërs gijzelt. Daarom zou de resolutie ‘los staan van de realiteit’, aldus de Israëlische VN-ambassadeur Gilad Erdan. Hij vindt het ook storend dat de raad ‘het bloedbad van Hamas op 7 oktober blijft negeren en weigert te veroordelen’.

Het is de eerste keer sinds de Gaza-oorlog een maand geleden uitbrak, dat de VN het eens is geworden over een resolutie. Vier eerdere pogingen mislukten door veto’s van de VS, het land dat Israël onvoorwaardelijk blijft steunen. Bij deze resolutie bleef de VS, samen met Rusland en het Verenigd Koninkrijk afzijdig. Twaalf van de vijftien landen stemden voor.

Nederland zit momenteel niet in de roulerende leden van Veiligheidsraad, maar hield zich wel afzijdig bij een VN-resolutie voor het staakt-het-vuren in de Algemene Vergadering van de VN.

In de oorlog zijn al meer dan 11.000 Palestijnen omgekomen. Het merendeel daarvan zijn vrouwen en kinderen, meldt de Arabische nieuwszender Al Jazeera. Bij de terreuraanval van Hamas kwamen 1200 Israëliërs om. In het daaropvolgende Israëlische offensief zijn tot nu 47 Israëlische soldaten gedood, aldus de Turkse nieuwssite Anadolu Ajansi.

‘Ik heb geen zorgeloze jeugd gehad’

0

Kunstenares Narges Mohammadi wil dat we luisteren naar kinderen die zijn gevlucht. 

Het kunstwerk van Narges Mohammadi (1993) valt uit de toon in Beelden aan Zee. Normaal worden er in het Scheveningse museum vooral sculpturen van metaal, hout en natuursteen getoond. Nu ligt er strandspeelgoed in een jasje van papier-maché. Een emmer en een schepje, een kapotte vlieger, zwemschoentjes. Dat je vanuit de zaal uitkijkt op zee is bijzonder confronterend, vertelt de Afghaans-Nederlandse kunstenares, die in 2022 het Stokroos Sculptuur Stipendium en de Charlotte van Pallandt prijs voor jonge kunstenaars won.

Narges Mohammadi vluchtte samen met haar gezin uit Afghanistan toen ze ongeveer vier jaar oud was. Het gezin woonde na aankomst in Nederland lange tijd in verschillende asielzoekerscentra, onder meer in Eindhoven en het Friese Joure. Daar waar de zee voor veel mensen de associatie met ontspanning en vertier oproept, herinnert het Mohammadi aan de gevaarlijke tocht die zij als kind met haar naasten moest afleggen. Met haar grootschalige kunstinstallatie The kite that never flew neemt ze de bezoeker mee op zo’n vlucht. Ze laat zien dat wat voor de een mooi of vanzelfsprekend is, voor de ander een bron van angst en trauma kan zijn. De ervaring van vluchten werkt nog lang door, tot op volwassen leeftijd.

Door de riskante vlucht vanuit Afghanistan en het opbouwen van een nieuw bestaan in Nederland had jij geen zorgeloze jeugd. In hoeverre heeft het gemis van een onbekommerde kindertijd invloed op je kunst?

‘Toen ik laatst bij de tandarts was, besefte ik de impact hiervan. Ik hoorde een moeder met haar kindje praten in één van de behandelkamers. Het was duidelijk dat ze haar zoon van tevoren had gerustgesteld en voorbereid op het tandartsbezoek. Het kind had veel plezier en stelde allerlei vragen. Ik dacht toen aan hoe die eerste keer bij de tandarts voor ons was. Voor mijn moeder was het nieuw, dus zij kon ons niet voorbereiden. Als kinderen vonden wij de tandarts maar eng. Het leven was niet altijd makkelijk. Ik ging tot mijn achtste ook nooit echt naar school. Ik moest dus een gigantische inhaalslag maken zowel op de basisschool als op de middelbare school. Nu weet ik dat als ik iets voel, angst of boosheid, dat ik dat ook mag uiten. Ik probeer de wereld te begrijpen vanuit een ervaring die mij nooit is gegund. Voor mij is het maken van kunst een manier om dingen te ontdekken als een kind. Maar dan met een vertraging. Bij de tandarts besefte ik dat dit eigenlijk de reden is dat ik kunst maak.’

‘Vluchtelingen laten alles achter’

Je put vaak inspiratie uit je persoonlijke herinneringen. De thematiek in je werk is onlosmakelijk verbonden met je bi-culturele afkomst. Toch praat je hier weinig over. Is dit een bewuste keuze?

‘Ja en nee. Mijn achtergrond is mijn realiteit. In eerste instantie lijkt die niet anders dan die van een ander, totdat je ontdekt dat bepaalde ervaringen toch verschillen van die van de mensen om je heen. In mijn kunst nodig ik de toeschouwer uit om scherper te kijken. Ik wil dat je als bezoeker de zaal binnenkomt en denkt: leuk, allerlei strandspulletjes. Pas wanneer je stilstaat bij de titel, tekst en foto’s, moet je perceptie gaan kantelen. Dat moment vind ik interessant. Ik wil dat die kanteling vanuit een gevoel van herkenning voortkomt. We zijn per slot van rekening allemaal mensen. We hebben allemaal dingen meegemaakt.’

Met deze installatie geef je aandacht aan de vlucht van migranten. Je wilt de menselijke kant van het verhaal vertellen. Is het de rol van kunstenaars om bezoekers nieuwe inzichten te geven?

‘Lastig. In de media wordt soms de term gelukszoekers gebruikt, terwijl veel mensen niet vrijwillig hun thuis ontvluchten. Migranten, die de oversteek in gammele opblaasbare rubberbootjes wagen, hebben vaak jarenlang geld opzij gezet om de mensensmokkelaars die misbruik maken van de situatie te betalen. Ze laten alles achter. Ik denk dat kunst, net als literatuur, film en theater, inzicht kan geven in wat dat met iemand doet. Er wordt veel kunst gemaakt over vluchtelingen. Maar hoeveel kunstenaars hebben ook zelf een vlucht beleefd? Kunst wordt anders als je zelf gevlucht bent. Gebeurtenissen zijn veel complexer en gelaagd, minder symbolisch. Kunst komt dan anders binnen bij de toeschouwer.’

Je gebruikt vaak ongebruikelijke materialen in je kunst, zoals stro, zeep en de Perzische lekkernij halva. Voor The kite that never flew heb je papier-maché gemaakt van katoen. Waarom heb je hiervoor gekozen?

‘Ik raak geïntrigeerd door allerlei dingen. Een soort kinderlijke ontdekkingsdrang. Wat is dat? Wat kan ik ermee? Hoe werkt het? Ik kijk met een open en nieuwsgierige blik naar de wereld en beperk mij niet tot één soort materiaal. Het dwingt me om creatief te blijven.

‘Als kind was ik soms verdrietig, angstig of boos, maar dat hield ik allemaal binnen’

‘Voor deze installatie wilde ik graag werken met licht materiaal, als tegenhanger van het zware verhaal. Daarnaast is papier-maché speels en dat past bij het kinderlijke aspect. Bovendien vond ik het interessant om te werken met materiaal dat je niet snel in een museale omgeving ziet. Ik heb veel research gedaan. Want hoe maak je iets van papier-maché wat duurzaam is en lang meegaat? Uiteindelijk kwam ik uit op honderd procent katoen.’

Er is veel ellende op de wereld, denk aan Afghanistan, Congo, Oekraïne en natuurlijk Gaza. Er groeien nu opnieuw kinderen op die zwaar getraumatiseerd zijn. Wat zou jij tegen hen willen zeggen?

‘Het hangt er vanaf waar de kinderen zijn. Zijn ze nog in het land van herkomst? Of zijn ze al hier? Als ze veilig zijn aangekomen en in een asielzoekerscentrum zitten dan zou ik hen willen vertellen dat hun gevoelens belangrijk zijn. Luister naar je gevoel, maak daar ruimte voor, ook al lijkt daar geen ruimte voor te zijn.

‘Als kind was ik soms verdrietig, angstig of boos, maar dat hield ik allemaal binnen. Achteraf gezien had ik die gevoelens misschien wel moeten uiten en vragen kunnen stellen. Ik heb dit nou eenmaal meegemaakt. Je wordt ergens geboren, in een gezin, in een land, daar kan niemand iets aan doen. Er zijn ook omstandigheden die je wel kunt veranderen. Kinderen die na een vlucht voor het eerst naar de basisschool of zwemles gaan, hebben aandacht nodig.

‘Ik hoop dat door mijn werk mensen beter begrijpen wat de impact is van al die traumatische ervaringen op het leven van een kind. Ik was ouder dan de andere kinderen toen ik mijn zwemdiploma haalde. Had iemand bij zwemles de andere kinderen uitgelegd waarom ik ouder was, of simpelweg tegen me gezegd dat alles goed was, dan had ik mij al minder opgelaten gevoeld. Maar dat is nooit gebeurd.

‘Ik denk dat het enorm belangrijk is voor kinderen die snel volwassen moeten worden door omstandigheden waar ze geen invloed op hebben, dat ze luisteren naar hun gevoelens. Dat ze weten dat ze dat mogen doen. Dat is een andere vorm van overleven. Emotioneel overleven.’

De tentoonstellingThe kite that never flew’ is tot 28 januari 2024 te zien in museum Beelden aan Zee.

Ngo´s klagen Nederlandse staat aan vanwege opstelling in Gaza-oorlog

0

Amnesty International, Oxfam Novib, PAX en The Rights Forum bereiden samen een kort geding voor tegen de Nederlandse regering vanwege haar opstelling in de Gaza-oorlog. Dit schrijft Amnesty International in een persbericht.

Nederland is volgens de vier ngo’s medeverantwoordelijk voor de schendingen van het oorlogsrecht door Israël, omdat de wapenexport naar Israël niet is gestopt.

‘Als hulporganisaties hebben we op allerlei manieren aan de regering gevraagd om onze medewerkers te steunen en een einde te maken aan het geweld in Gaza’, zegt Michiel Servaes, directeur van Oxfam Novib. ‘Zij willen hulp verlenen aan de burgerbevolking, maar de bommenregen maakt dat onmogelijk. Dat die bommen afgeworpen worden dankzij Nederlandse militaire steun is haast niet te bevatten. Dit moet stoppen. Het is voor ons een ongekende stap om naar de rechter te stappen, maar als het nodig is dan is het helaas niet anders.’

Dagmar Oudshoorn, directeur van Amnesty International Nederland, vindt dat Nederland als gidsland faalt. ‘Nederland is gastland van zowel het Internationaal Gerechtshof als het Internationaal Strafhof en presenteert zichzelf graag als voorvechter van het internationaal recht. Maar onze regering verliest op dit moment iedere geloofwaardigheid. Evidente schendingen zoals de voedsel-, water- en brandstofblokkade, de gedwongen verplaatsing van de bevolking, en het bombarderen van scholen, ziekenhuizen en journalisten, worden niet benoemd. En door wapenonderdelen te leveren, loopt Nederland risico medeplichtig te worden aan schendingen van het internationaal humanitair recht.’

De vier hulporganisaties trokken eerder al aan de bel, omdat Nederland ondanks meer dan 12.000 Palestijnse burgerdoden weigerde om Israël te veroordelen.

Vorige week berichtte NRC dat de regering nagelaten heeft de export naar Israël van onderdelen voor F35 gevechtsvliegtuigen te beëindigen. Nederlandse ambtenaren waarschuwden de regering dat Israël hierdoor mogelijk ‘ernstige schendingen van het humanitair oorlogsrecht’ kon begaan tegen de Palestijnen. Ook de Nederlandse ambassade in Tel Aviv waarschuwde de Nederlandse regering in niet mis te verstane bewoordingen.

De vier ngo’s bereiden op dit moment een kort geding voor tegen de Nederlandse staat. De regering moet handelen in lijn met de eigen beleidskaders en grondwettelijke verplichtingen, vinden ze. Advocaten Liesbeth Zegveld en Thomas van der Sommen van het gerenommeerde Amsterdamse advocatenbureau Prakken d’Oliveira, staan hen daarin juridisch bij.

Islamfobieprofessor: voor Europa zijn Palestijnse levens minder waard dan Israëlische

0

Volgens de Oostenrijkse onderzoeker Farid Hafez zijn voor Europese landen Palestijnse levens minder waard dan Israëlische. Dit schrijft hij in een opiniestuk voor het Turkse staatspersbureau Anadolu Agency.

Volgens Hafez hebben islamofobie en antisemitisme allebei te maken met oriëntalisme, de discriminerende manier waarop veel westerse mensen naar het Oosten kijken. Maar toen de staat Israël opgericht veranderde de blik op Joden. ‘Met Israël werden de Joden witter en Israël wordt vandaag de dag grotendeels omarmd door veel Europese politieke elites, als onderdeel van een nieuwe, na 1948 uitgevonden joods-christelijke traditie.’ Als voorbeeld noemt hij het in 2019 door de Duitse Bondsdag aangenomen wetsvoorstel om de boycotbeweging BDS (BDS staat voor boycot, desinvesteringen en sancties) als ‘antisemitisch’ te bestempelen. Ook hekelt hij de omstreden IHRA-definitie van antisemitisme, die volgens Hafez antisemitisme en Israëlkritiek met elkaar verward. Veel Europese landen hebben gekozen voor deze definitie.

Ten slotte heeft Hafez kritiek op hoe Europese media berichtten over de piek in antisemitische incidenten in Europa in de nasleep van 7 oktober, terwijl islamofobe daden nauwelijks aandacht kregen. Europese regeringen veroordeelden Hamas, maar niet Israël dat de Gazastrook wekenlang bombardeert. ‘De politieke elite van Europa herdenkt grotendeels de 1.400 doden en gijzelaars van Palestijnse aanvallen, terwijl ze de ruim 10.000 doden en de duizenden gevangennemingen van Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever negeert. En erger nog: compassie voor de Palestijnen wordt gecriminaliseerd.’ Hafez doelt daarbij op Duitse en Franse pogingen om pro-Palestijnse demonstraties te verbieden en de kritiek op de leus ‘From the river to the sea, Palestina will be free‘. Hafez wijst in dit verband ook op de uitspraak van een Nederlandse rechtbank, dat deze leus niet strafbaar of haatdragend is.

‘Palestijnse levens zijn minder waard dan Israëlische levens. De belangrijkste les die de Europese leiders lijken te hebben geleerd uit de Holocaust is dat ‘nooit meer’ ‘nooit meer’ betekent voor Joden, in plaats van ‘nooit meer’ voor alle mensen.’

Hafez Farid is hoogleraar aan de Williams College in de VS en staat bekend om zijn jaarlijkse rapport Islamofobie in Europa. Hij is ook één van de oprichters van de Oostenrijkse Moslim Vereniging voor Jongeren. Volgens critici is hij gelieerd aan de Moslimbroederschap en de Turkse regering. De Oostenrijke regering verdacht Hafez van terreur, maar de professor werd in 2023 hiervoor vrijgesproken.

Overgrote meerderheid ziet Netanyahu niet als betrouwbare bron

0

De geloofwaardigheid van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in eigen land is naar een dieptepunt gezakt. Volgens een recente peiling van de Israëlische Bar-Ilan Universiteit vindt slechts 4% van de Israëlische Joden hem ‘een betrouwbron van informatie’ over de oorlog. Zo meldt de nieuwssite Al-Monitor.

De peiling werd gehouden onder 505 Israëlische Joden, een maand na de Hamas-aanval op 7 oktober.

In tegenstelling tot Netanyahu wordt de woordvoerder van het leger, Daniel Hagari, die regelmatig updates geeft over de oorlog, als veel betrouwbaarder gezien. Bijna driekwart van de geënquêteerden (73,7 procent) zien hem als de meest geloofwaardige bron. De legerleider is ook op sociale media populair, met 73.000 volgers op X.

Het Israëlische publiek vertrouwt over het algemeen wel op de capaciteiten van het Israëlische leger. Over de terreuraanval van Hamas op 7 oktober, geeft 44% de schuld aan premier Netanyahu en 33% aan chef van het leger Herzi Halevi. Slechts 5% wijst met de beschuldigende vinger naar de defensieminister Yoav Gallant, die ook veel persconferenties geeft sinds de oorlog in Gaza.

Als er vandaag verkiezingen zouden zijn in Israël, dan zou de Likudpartij van Netanyahu gedecimeerd worden. Likud behoudt volgens deze peiling slechts 18 zetels in de Knesset, ten opzichte van de huidige 32. De oppositie onder leiding van Benny Gantz verdriedubbelt ruim de vertegenwoordiging van 12 naar 39 zetels.