18.8 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 245

Kwart Canadezen vertrouwt moslims niet

de Kanttekening
-
0
Kwart Canadezen vertrouwt moslims niet

Islamofobie is een hardnekkig probleem in Canada. Er zijn concrete maatregelen nodig om de groeiende golf van haat te keren, aldus een Canadees overheidsrapport dat gister verscheen.

‘Het bewijs is duidelijk. Islamofobie is een acute bedreiging voor Canadese moslims en er is dringend actie nodig’, aldus senator Salma Ataullahjan, voorzitter van de mensenrechtencommissie van de Canadese overheid. ‘We moeten ons inzetten voor de opbouw van een inclusiever land en voor het beter neerzetten van onze familieleden, vrienden, buren en collega’s.’

Het rapport over islamofobie, het eerste rapport van de senaat over dit onderwerp, kostte een jaar tijd om samen te stellen. De mensenrechtencommissie organiseerde hiervoor 21 openbare bijeenkomsten en sprak met 138 betrokkenen.

De conclusies zijn hard en duidelijk. Voor veel Canadese moslims zijn islamofobe incidenten helaas dagelijkse realiteit. Ook vertrouwt een kwart van de Canadezen moslims niet en hebben er in Canada relatief veel moorden op moslims plaatsgevonden die gemotiveerd werden door islamofobie. Uit het rapport blijkt ook dat er meer dan drieduizend islamofobe sociale mediagroepen en websites actief zijn in Canada.

Moslimvrouwen zijn het belangrijkste doelwit van islamofobie op straat, vanwege hun hoofddoek. Als gevolg hiervan zijn veel moslima’s bang om hun huis te verlaten en naar hun werk te gaan, of naar school. Sommige vrouwen kiezen er zelfs voor om hun hoofddoek af te doen, om zo hun kans op werk te vergroten. Islamofobie op de werkvloer is niet incidenteel maar structureel, aldus het rapport. Vanwege islamofobie is werkloosheid onder Arabische vrouwen in Canada het hoogst.

Het rapport doet een aantal aanbevelingen. Ambtenaren moeten verplicht een training over islamofobie volgen. Op school moet aandacht komen voor islamofobie. Hate crimes moeten harder worden aangepakt en strenger bestraft. Er moet meer diversiteit komen op televisie. Online haat moet harder worden aangepakt. De veiligheidswetgeving moet worden herzien om islamofobie tegen te gaan, en ten slotte moet de Wet op de Arbeidsgelijkheid worden gemoderniseerd en islamofobie daarin worden meegenomen.

Cidi-debat: ‘Vrede maar niet ten koste van alles’

Tayfun Balcik
-
0
Cidi-debat: ‘Vrede maar niet ten koste van alles’

Gisteravond organiseerde het Centrum Informatie en Documentatie Israël (Cidi) een debat over de situatie in het Midden-Oosten. De Kanttekening was erbij.

In het debatcentrum Rode Hoed aan de Amsterdamse Keizersgracht staan de Cidi-banieren fier overeind. ‘Voor Israël, voor vrede’, luidt de tekst op de ene vaandel. ‘Een samenleving zonder antisemitisme’ staat op de andere.

Ruim een kwartier voordat het Midden-Oosten verkiezingsdebat begint, loopt Derk Boswijk, Tweede Kamerlid voor het CDA, strak in het pak de zaal in. Hij hoopt dat het een ‘respectvol debat’ wordt, ‘waarbij we elkaar geen vliegen afvangen’.

‘De meeste partijen hier vinden dat Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen, maar een Palestijns leven weegt net zo zwaar als een Israëlisch leven’, zegt hij. ‘We moeten ook scherp zijn op Israël, dat het geweld proportioneel en binnen het humanitaire oorlogsrecht blijft.’

De vraag is of die proportionaliteit niet al lang is overschreden. Dat vindt Boswijk moeilijk te beoordelen. ‘Ik haal mijn informatie net als zoveel mensen van X’. Hij noemt het bombardement van een ziekenhuis in Gaza-stad. Daar zat volgens hem ‘iedereen ook naast’.

Intussen heeft Israël meerdere malen vluchtelingenkampen, andere ziekenhuizen en civiele infrastructuur gebombardeerd, met vele burgerslachtoffers.

‘Het klopt dat een ziekenhuis geen militair doelwit mag zijn. Er liggen mensen die heel kwetsbaar zijn. Maar dat verandert als vanaf die locatie wordt geschoten of raketten worden afgevuurd. Die context is wel belangrijk. Dat neemt niet weg dat mijn hart ook huilt om al die onschuldige kinderen die ik zie. Dat maakt het conflict zo ingewikkeld’, aldus Boswijk. Hij benadrukt dat ‘de terreurorganisatie Hamas’ de Palestijnse bevolking ook als ‘menselijk schild’ gebruikt.

Bij pro-Palestijnse partijen worden oordelende termen zoals ‘terreur’ ook over Israël gebruikt. Er zou sprake zijn van ‘staatsterreur’. Hoe ziet Boswijk dat?

‘Met Hamas in Gaza is er geen duurzame vrede mogelijk’

‘Laat ik vooropstellen dat ik niet alles goedkeur wat Israël doet. Ik sta niet achter het nederzettingenbeleid. Het gaat mij alleen te ver om een democratisch gekozen regering, waarop je allerlei aanmerkingen kunt hebben, gelijk te stellen aan een terreurorganisatie.’

Voor in de zaal, zit Rien Koert alleen het debat af te wachten. ‘Ik ben hier, omdat ik betrokken ben bij Israël’, zegt hij. Hij wil duidelijkheid over de standpunten van politieke partijen over Israël. De steun voor Israël is volgens hem nu te ‘wollig’ en ‘ondergewaardeerd’ in de verkiezingsprogramma´s.

De meeste partijen in Nederland zijn toch pro-Israël?  Koert: ‘Het probleem is dat er een media-oorlog gaande is, waarin Hamas terrein wint. Maar de informatie die we krijgen, zijn niet de feiten. Iedereen wordt hier op het verkeerde been gezet. Dat is mijn grote bezorgdheid op dit moment. Ik hoop dat de politiek daar wat verandering in kan brengen.’

Koert wil zichzelf niet als pro-Israëlisch omschrijven. ‘Ik wil graag dat er vrede komt, maar niet ten koste van alles. Met Hamas in Gaza is er geen duurzame vrede mogelijk.’

Hoe zit het met de Israëlische acties, brengen die de vrede dan wel dichterbij?  Koert gelooft niet echt dat er meer dan 8000 Palestijnse doden zijn zoals de Palestijnse autoriteiten verkondigen. ‘Ik denk dat Israël heel zorgvuldig te werk gaat’, zegt Koert. ‘Al lees je in de media wat anders.’ ‘Israël is heel eerlijk. Zij zeggen nu er dat er 17 soldaten zijn omgekomen, buiten de 1400 Israëliërs die zijn afgeslacht, en nog eens 250 die zijn gegijzeld’, aldus Koert.

Ook collega-journalist Jan van Benthem van het Nederlands Dagblad is aanwezig. Hij zit naar eigen zeggen heel ‘blanco’ in de zaal. Hoe zou hij de redactionele lijn van het protestants-christelijke Nederlands Dagblad in dit conflict willen omschrijven?

‘Het bestaansrecht van de staat Israël staat voor ons niet ter discussie. Het recht van de staat om zijn burgers te verdedigen dus ook niet. Maar denk ook aan de burgers aan de andere kant, bij die verdediging. Het uitschakelen van Hamas kan een doel zijn, maar in Gaza leven ook twee miljoen mensen. Die zijn lang niet allemaal Hamas’, zegt hij.

Benthem vertelt dat hij zelf in Gaza is geweest en dat hij genoeg mensen kent die daar op Hamas schelden. ‘En niet zo’n klein beetje ook.’

Wat vindt hij van het Israelische geweld in Gaza? ‘Als je getalsmatig uitgaat van 1 op 1, nee, dan is het niet proportioneel wat Israël doet. Dat is het nooit geweest. Maar als jij je wilt verdedigen, moet je meer geweld gebruiken, harder toeslaan en terugslaan, dan de vijand aanvalt, anders is je verdediging niet succesvol. Zoals Shakespeare ooit schreef in Macbeth, hij die het zwaard trekt, is ook verantwoordelijk voor het bloed dat het zwaard van de tegenstander veroorzaakt.’

Jordanië

Tijdens het debat dat door Elsevier-redacteur Geerten Waling en publiciste Aylin Bilic wordt geleid scharen de politieke partijen (minus BIJ1 en Denk) zich achter Israël en het Joodse volk. ‘Israël is de enige democratie, een baken van licht voor Joodse mensen’, roept Annabel Nanninga van JA21 die de Palestijnse leus ‘From the river to the Sea, Palestine will be free’ als een oproep tot genocide bestempeld. Ze kan er met haar gedachten niet bij dat de rechter dat niet strafbaar heeft gemaakt.

‘Wij staan pal voor Israël’, zegt Caspar Veldkamp van Nieuw Sociaal Contract, de partij van Pieter Omtzigt. Marjolein Faber van de PVV gelooft niet in de tweestatenoplossing. Er zou al een staat voor Palestijnen zijn: Jordanië. Nanninga gelooft ook niet meer in een tweestatenoplossing. ‘Het is echt klaar nu. Er is geen compromis mogelijk met Hamas’, zegt ze en krijgt de klappers in de zaal mee.
Ruben Brekelmans van de VVD is het daarmee oneens en blijft de tweestatenoplossing verdedigen.

GroenLinks-Kamerlid Suzanne Kröger van Verenigd Links, die PvdA-parlementariër Kati Piri vervangt, heeft het zichtbaar moeilijk met de stelling dat Nederland onvoorwaardelijk achter Israël moet staan. ‘We staan onvoorwaardelijk achter het Israëlische bestaansrecht, maar niet onvoorwaardelijk achter het Israëlische beleid. Het geweld is niet proportioneel met een collectieve afstraffing van Palestijnen’, zegt ze.

Faber van de PVV reageert provocerend. ‘Mensen staan nu te mauwen over burgerslachtoffers’, zegt ze. Volgens haar doet Israël het ‘keurig’ en gebruikt Hamas burgers als menselijk schild. Even later trekt ze ook een verband tussen het aantal ‘niet-westerse allochtonen’ in Nederland en de toename van antisemitisme. Op de vraag op welk onderzoek ze deze bewering baseert, geeft ze geen antwoord. Schoorvoetend erkent ze dat er ook extreemrechts antisemitisme bestaat, maar dat zou beduidend minder zijn dan het antisemitisme van ‘niet-westerse allochtonen’.

‘Mensen staan te mauwen over burgerslachtoffers’

Israëlkritische geluiden – Krögers oproep tot een staakt-het-vuren en Jasper van Dijk (SP) die het kolonistengeweld op de Westbank benoemt – vallen in het niet bij de pro-Israëlische standpunten. Boswijk van het CDA zegt dat als we niet achter Israël blijven staan ‘er straks geen Israël meer bestaat’. Diederik van Dijk van de SGP veroordeelt het kolonistengeweld op de Jordaanoever, maar legt de schuld toch neer bij volgens hem antisemitische moslims. ‘Moet een Palestijnse staat dan Judenrein zijn? Er wonen toch ook Arabieren in Israël, dat gaat toch prima?’

Na het debat wil Christine Teunissen, Tweede Kamerlid voor de Partij voor de Dieren, nog wel even evalueren met mij. ‘Ik miste vooral het lijden van de mensen in Gaza vanavond. Dat is veel te weinig aan bod gekomen.’ Ze denkt dat er vanavond ‘geen stappen naar vrede’ zijn gezet.

‘Je ziet dat de meeste politieke partijen nog steeds de escalatie vanuit Israël steunen. Maar die onvoorwaardelijke steun aan Israël is juist heel problematisch. De Partij voor de Dieren staat er ook niet achter. Wij willen een onmiddellijk staakt-het-vuren. Het is schandalig dat Nederland de VN-resolutie, die daartoe opriep, niet heeft gesteund.’

Het is volgens Teunissen niet te rechtvaardigen dat Israël zoveel burgerslachtoffers maakt. ‘Er moet meer oog zijn voor de context vóór 7 oktober’, vindt ze. ‘Al die mensenrechtenschendingen toen waren ook afschuwelijk.’

Kamerleden niet bij gesprek Knesset

de Kanttekening
-
0
Kamerleden niet bij gesprek Knesset

Het is onduidelijk of de Tweede Kamer komende maandag een videogesprek heeft met het Israëlische parlement. Knesset-lid Ariel Kallner van Likud zal bij dit gesprek aanwezig zijn. Hij heeft vorige maand opgeroepen tot etnische zuivering van de Palestijnen.

Op 7 oktober, vlak na de aanval van Hamas op Israël, schreef Kallner op X, voorheen Twitter: ‘Nu hebben wij één doel: Nakba! Een Nakba die de Nakba van 1948 zal overschaduwen. (…) Schakel de vijand nu uit. Dit is onze Pearl Harbor.’

D66-buitenlandwoordvoerder Sjoerd Sjoerdsma heeft grote moeite met deze uitspraak. ‘In het algemeen ben ik bereid met iedereen te spreken, maar ik trek een grens bij mensen die oproepen tot haat en geweld, of in dit geval een etnische zuivering, zaken die ook in Nederland strafbaar zijn.’ Als Kallner de Israëlische delegatie leidt dan is D66 niet van de partij, aldus Sjoerdsma. Dit is ook de mening van de fracties GroenLinks-PvdA, SP en Partij voor de Dieren. CDA-Kamerlid Derk Boswijk staat in dubio: ‘Als deze parlementariër (Ariel Kallner, red.) dat inderdaad zo gezegd heeft, heb ik geen behoefte met hem in gesprek te gaan.’

Derk Jan Eppink van BBB wil wel een gesprek met Kellner. Hij vindt het verkeerd dat Nederland gaat bepalen welk Knessetlid welkom is en welke niet. Ook zegt hij dat Kellner zijn uitspraak op 7 oktober deed, vlak na de aanval van Hamas. ‘Misschien was hij erg geëmotioneerd, dat zou ik hem willen vragen. Je moet het wel in de context zien.’

BIJ1 en Denk willen de aanval van Hamas ook in context zien, de context van 75 jaar apartheid en bezetting door Israël. Zij nemen maandag niet aan het gesprek deel.

De straat op voor Palestina

Tahir Abbas
-
0
De straat op voor Palestina

De bloedige oorlog is het zoveelste hoofdstuk van het nu meer dan honderdjarige Israëlisch-Palestijnse conflict dat een lange lijdensweg kent, voornamelijk voor de Palestijnen. Er zijn in Gaza al duizenden slachtoffers gevallen, waaronder veel kinderen. Het is belangrijk om te kijken naar de achterliggende oorzaak van dit lijden: een geleidelijke en voortdurende genocide op de Palestijnen, die begon met de oprichting van een koloniale nederzetting gestoeld op de principes van het zionisme.

Het zionisme is ideologisch gefundeerd in het Europese imperialisme van het midden van de negentiende eeuw, wetenschappelijk racisme en kolonialisme. Vroege zionistische leiders, zoals Theodor Herzl (1860-1904), waren heel open over hun doel om een Joods thuisland in Palestina te vestigen via koloniale vestiging. Zo was er een officieel Zionistisch Koloniaal Ministerie, en spraken zionisten openlijk over Joodse kolonisten versus de inheemse Arabische bevolking in Palestina.

Tijdens de naoorlogse periode hebben tal van westerse landen, met name de Verenigde Staten, langdurige allianties met Israël opgebouwd en onderhouden. De vorming van deze bondgenootschappen heeft aanzienlijke gevolgen gehad voor de dynamiek van het conflict. Volgens critici kan Israël nu ongestraft optreden tegen de Palestijnen, omdat het land van het Westen rugdekking krijgt.

Over het Israëlisch-Palestijnse conflict wordt in het Westen verschillend gedacht. Hoewel sommige individuen mogelijk bevooroordeelde of discriminerende perspectieven hebben, pleit een aanzienlijk aantal mensen actief voor een geweldloze oplossing en respect voor de rechten van zowel Israëliërs als Palestijnen. Toch is het duidelijk dat de westerse media bevooroordeeld zijn. Veel westerse landen, vooral de Verenigde Staten, hebben sterke historische, economische en politieke banden met Israël.

Veel commentatoren zijn er vast van overtuigd dat de staat Israël consequent agressief tegen de Palestijnen heeft opgetreden en dat nog steeds doet. We kunnen de verantwoordelijkheid voor het oplossen van het conflict echter niet uitsluitend bij één kant of bij een specifieke groep landen leggen. De internationale gemeenschap, die landen omvat met een aanzienlijke moslimbevolking, speelt een cruciale rol. De complexe dynamiek van de internationale diplomatie, geopolitieke belangen en regionale politiek beïnvloeden het handelen van deze landen. Desondanks blijven de meeste landen in de praktijk inactief. Alleen demonstranten, activisten en groepen, die vaak onder onderdrukking en zelfs vervolging lijden vanwege het uiten van de slogan ‘free, free Palestine‘ komen in beweging. Moedige en onafhankelijke onderzoeksjournalisten zijn tegenwoordig uiterst zeldzaam.

‘Het is overduidelijk dat Israël een racistisch koloniaal beleid voert’

In plaats van de andere kant te bashen, is het essentieel om de dialoog te bevorderen en te pleiten voor een tweestatenoplossing. De vereiste voor duurzame transformatie ligt in het bevorderen van vrede, begrip en samenwerking tussen het Israëlische en Palestijnse volk. Voor veel mensen overal ter wereld tonen de huidige en in toenemende mate rechtse Israëlische regeringen echter een totaal gebrek aan inzet voor het bereiken van vrede, aangezien hun belangrijkste doel de verdrijving van de Palestijnen met alle beschikbare middelen is. Voor velen heeft het Israëlisch-Palestijnse conflict rassendiscriminatie als een diepere oorzaak. Hoewel het een uiterst gevoelige kwestie is en sommige mensen er de voorkeur aan geven onpartijdig te blijven, is het overduidelijk dat Israël een racistisch koloniaal beleid voert, hoewel slechts een minderheid ervoor kiest dit te erkennen.

In de jaren tachtig ging ik de straat op in Londen en demonstreerde ik voor de bevrijding van de Al Aqsa-moskee van Israëlische bezetting. Maar sindsdien is het voor de Palestijnen alleen maar moeilijker geworden. Het is daarom van cruciaal belang dat er politieke en juridische sancties aan Israël worden opgelegd. Want als er geen sancties zijn, zal er geen einde komen aan het lijden van de Palestijnen. Wanneer de Palestijnen in Gaza – die door sommige fervente zionisten nauwelijks als menselijke wezens worden gezien – zoveel doden en bloedvergieten meemaken, is het voor een buitenstaander onmogelijk om onpartijdig te blijven.

Het zionisme is een krachtige kracht in de wereld. Veel mensen in het Westen durven Israël niet te bekritiseren omdat ze dan als antisemiet worden bestempeld. Maar het huidige antisemitisme is net zo belangrijk als de vernietiging die de Palestijnen nu ervaren, omdat ze geen stem, geen macht en geen invloed hebben op het internationale toneel. Daarom moeten we de straat opgaan en de machthebbers ter verantwoording roepen. Het is nu of nooit.

Video: burgemeester maakt racistische opmerking over Marokko

de Kanttekening
-
0
Video: burgemeester maakt racistische opmerking over Marokko

Bij een onrustige bijeenkomst over een nieuw asielzoekerscentrum in Den Bosch, maakte de burgemeester Jack Mikkers een omstreden grap over Marokko. In reactie op een boze vrouw die racistische opmerkingen maakte over Syrische vluchtelingen, reageert hij als volgt: ‘Dat is niet waar. Dat is Marokko.’

In het filmpje van de onrustige bijeenkomst over een nieuwe locatie voor een azc in Den Bosch, komt op een gegeven moment een vrouw aan het woord. Zij zegt dat Syriërs het ‘ergste zijn’, en ‘die douwen ze dus bij ons hier’.

‘Daar woedt oorlog’, brengt iemand daar nog tegen in. ‘Ok, mensen uit de oorlog moeten we accepteren, daar sta ik achter’, geeft ze toe, om daar vervolgens aan toe te voegen, ‘dat het wel mensen moeten zijn die we nodig hebben’ en zegt daarna iets onverstaanbaars.

Intussen geeft de maker van het filmpje ook zijn mening, ‘die zijn het niet eens met de westerse levensstijl’, zegt hij.

Volgens de vrouw zouden Syriërs – vermoedelijk – in alle onwelgevallige lijstjes ‘bovenaan’ staan. ‘Dat is niet waar’, reageert de burgemeester, en zegt: ‘Dat is Marokko’.

De zaal begint te giechelen. De burgemeester haalt zijn schouders op en doet of zijn neus bloedt.

‘Hee, dat staat erop’ zegt de maker van het filmpje nog, terwijl de burgemeester, nu ook glimlachend, om zich heen kijkt. ‘Geert Wilders zei ook zoiets’, concludeert de vermoedelijke eigenaar van de telefoon van het filmpje.

Video: Jetten zet Baudet op zijn nummer

de Kanttekening
-
0
Video: Jetten zet Baudet op zijn nummer

In een duizelingwekkend dubbelinterview van het NPO 3-verkiezingsprogramma voor jongeren met Rob Jetten van D66 en Thierry Baudet van Forum voor Democratie, maakt de extreemrechtse politicus Baudet de ene homofobe opmerking na de andere. Jetten, die slecht heeft kunnen slapen van het interview, zet Baudet vervolgens op sociale op zijn nummer. ‘Vrijheid van meningsuiting is geen vrijbrief voor haat’, aldus Jetten.

‘Wat is non-binair’, vraagt Baudet met een moeilijke blik aan iemand die zich niet als man of vrouw identificeert. ‘Moet ik het nu gaan googelen’, vraagt hij daarna lachend. Na de uitleg vraagt Baudet, nu openlijk minachtend, ‘OK, ben je nou een man of een vrouw?’

Dan grijpt de presentator in en neemt het op voor de non-binaire jongere die zichtbaar is aangedaan door Baudet.

Het is niet de eerste en laatste keer in het interview dat Baudet een faux pas maakt. Zo refereert een jongeman die in Oekraïne is geboren, naar een uitspraak van Baudet uit 2022 waarin hij Poetin en Russische soldaten die mensen vermoorden ‘helden’ noemde.

‘Vindt u de mensen die duizenden mensen laten vluchten en vermoorden nog steeds helden’, vraagt de Oekraïens-Nederlandse jongen.

Baudet ontwijkt de vraag en vindt de NPO ‘weer heel duidelijk gekleurd’. De Oekraïens-Nederlandse jongen wuift die aantijging van bevooroordeeldheid boos weg. ‘Het is door niemand bedacht hier in de studio, het is mijn eigen vraag’, zegt hij. Ook Rob Jetten wil antwoord op de vraag. ‘Waarom vind je iemand die een ander land bezet, een held?’

Baudet lacht weer en komt met een wedervraag: ‘Ben je klaar met je toneelstukje?’

Ten slotte vraagt een andere jongen of Baudet wel een homo kent in zijn eigen omgeving. Daarop klapt Baudet lachend op de schouder van Jetten, die zelf geen kik geeft. ‘Daar heb je er een’, zegt Baudet erbij.

Jetten bijt daarna wel van zich af en zet Baudet op zijn nummer. ‘U heeft als politicus een vrijheid van meningsuiting die we allemaal in dit land hebben, maar u heeft ook een zeer grote verantwoordelijkheid om uw woorden goed te wegen’, zegt Jettten. ‘Dit soort taal over homo’s, over lesbiennes, over LHBTI-propaganda’, over dat drag queens de hersenen van kinderen zouden brainwashen, die verschrikkelijke taal die u en uw collega’s altijd bezigen over transpersonen in Nederland, die leiden uiteindelijk tot meer homohaat in Nederland. En het zijn jongeren uit de LHBTI-gemeenschap die vaker depressief zijn, die vaker voor suïcide kiezen, die vaker zichzelf niet durven zijn en daardoor niet het geluk kunnen krijgen in het leven dat je iedereen gunt. En het is ook aan politici om op te komen voor die gelijke rechten voor elke Nederlander, welke letter van het alfabet je ook bent, welke kleur je ook hebt, welke achternaam je ook hebt. En u ontkent gewoon voor heel veel Nederlanders die vrijheid. En de gevaarlijke taal die u daarbij bezigt, zowel in het parlement als weer hier vanavond in de uitzending, die leidt ertoe dat ik en heel veel anderen vanavond Twitter kunnen openen met nieuwe homohaat en nieuwe bedreigingen. En u zou zich ook eens verantwoordelijk moeten voelen voor de impact die uw woorden wat dat betreft hebben’, aldus Jetten.

Turkije tegen Iraans voorstel voor olieboycot Israël

de Kanttekening
-
0
Turkije tegen Iraans voorstel voor olieboycot Israël

Turkije en Iran vinden dat Israël moet stoppen met het bombarderen van de Gazastrook, maar verschillen van mening over het instellen van een olieboycot. Dit bericht nieuwssite Al-Monitor.

Tijdens een gezamenlijke persconferentie riep de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Hossein Amir-Abdollahian op tot een olieboycot tegen Israël. Ook moesten islamitische landen hun diplomatieke relaties met Israël stopzetten.

‘We moeten stoppen met het sturen van brandstof naar Israël, en we moeten onze politieke en diplomatieke betrekkingen verbreken’, zei hij. De Iraanse minister doelde hierbij vooral op Azerbeidzjan, dat olie naar Israël exporteert. Azerbeidzjan had tot voor kort goede banden met Israël en kon, mede dankzij Israëlische wapenexporten, de regio Nagorno-Karabach bevrijden van de Armeniërs. Iran steunt de christelijke Armeniërs, omdat het land bang is voor de groeiende invloed van Turkije in de regio, de belangrijkste bondgenoot van Azerbeidzjan.

Hakan Fidan, de nieuwe Turkse minister van Buitenlandse Zaken, liet de oproep van zijn Iraanse collega in de lucht hangen. Hij benadrukte daarentegen de noodzaak van een tweestatenoplossing in het Israëlisch-Palestijnse conflict en herhaalde dat Turkije bereid is ‘verantwoordelijkheid te nemen en garant te staan’ voor een mogelijke vredesakkoord tussen beide partijen.

Hossein Amir-Abdollahian bezocht na zijn ontmoeting met de leiders van Qatar en de leiders van Hamas, die in Qatar hun hoofdkwartier hebben, de Turkse hoofdstad Ankara. Hij had ook een ontmoeting met president Recep Tayyip Erdogan.

Amerikaanse regering wil islamofobie bestrijden

de Kanttekening
-
0
Amerikaanse regering wil islamofobie bestrijden

De regering van de Amerikaanse president Joe Biden wil een nationale campagne voeren tegen islamofobie. Amerikaanse moslims zijn echter sceptisch, omdat Biden de Israëlische aanvallen op de Gazastrook door dik en dun steunt.

In mei dit jaar lanceerde de Amerikaanse regering een nationale campagne tegen antisemitisme, de campagne tegen islamofobie is hier het vervolg op. Gisteren kondigde het Witte Huis het initiatief, de eerste in zijn soort, aan. Politici, belangengroepen en gemeenschapsleiders moeten samen overleggen met de regering om ‘de plaag van islamofobie en haat in al zijn vormen tegen te gaan’. Elke Amerikaan moet de vrijheid hebben om zijn leven te kunnen leven ‘zonder angst voor de manier waarop hij bidt, wat hij geloof en wie hij is’, aldus woordvoerder Karine Jean-Pierre van het Witte Huis.

De bedoeling was dat de regering van Biden de plannen om islamofobie tegen te gaan vorige week al zou presenteren, maar dit werd uitgesteld naar deze week omdat veel Amerikaanse moslims weinig vertrouwen hebben in Biden, aldus internationaal persagentschap Associated Press. De Amerikaanse president staat namelijk vierkant achter Israël, dat nu al meer dan drie weken lang bloedige aanvallen uitvoert op de Gazastrook, waarbij meer dan 8000 mensen zijn omgekomen.

Vanwege de oorlog tussen Israël en de Palestijnen voelen veel Amerikaanse moslims zich niet meer veilig. De Council on American-Islamic Relations (CAIR), de grootste burgerrechtenorganisatie van moslims in de Verenigde Staten, heeft tussen 7 en 24 oktober 774 meldingen van islamofobe incidenten ontvangen, een stijging van 182 procent in vergelijking met dezelfde periode van 16 dagen in 2022. Het ergste islamofobe haatmisdrijf is de moord op het zesjarige jongetje Wadea Al-Fayoume. Hij en zijn moeder werden neergestoken door hun huisbaas, die volgens de politie schreeuwde: ‘Jullie moslims moeten sterven.’

Volgens de Amerikaanse schrijver Arun Kundani, die over racisme publiceert, is islamofobie in de Verenigde Staten geworteld in de onvoorwaardelijke steun voor Israël, zo schrijft hij in een artikel voor The New Arab. ‘Anti-moslimracisme berust op een simpele waarheid: om het Amerikaanse buitenlandse beleid in het Midden-Oosten te rechtvaardigen – in het bijzonder de steun aan het Israëlische systeem van apartheid en militaire bezetting – is een ontmenselijking van de slachtoffers nodig. In plaats van de Palestijnse beweging te zien als geworteld in een strijd voor vrijheid van onderdrukking is het handig om te geloven dat Arabieren en moslims in wezen fanatiek en gewelddadig zijn. Alle moderne vormen van kolonialisme gaan uit van racisme, dat geldt ook voor het zionistische kolonialisme.’

Beraber: verhuizing van een Rotterdamse tiener naar Istanbul

Frédérique Sursock
-
0
Beraber: verhuizing van een Rotterdamse tiener naar Istanbul

In Beraber verhuist een Turks-Nederlandse tiener met zijn vader van Rotterdam naar Istanbul. ‘Voor mij is het gewoon een Turkse film.’

De 14-jarige Zeki (Alihan Sahin) verhuist samen met zijn vader van Rotterdam naar Istanbul, die daar een goede baan heeft gekregen. De verandering van land en cultuur valt de tiener, geboren en getogen in Nederland, zwaar. De nieuwe woning die vader en zoon in Istanbul betrekken is van alle gemakken voorzien, maar ligt in een dure ommuurde wijk. Vóór de poort staat een beveiliger die erop toeziet dat kinderen de wijk niet zonder begeleider verlaten. Maar Zeki klimt stiekem elke dag over de muur.  Al rennend ontdekt hij Istanbul en raakt hij bevriend met een groep jongeren uit een arme buurt in de stad.

‘Het idee voor de film ontstond toen ik in 2013 in Turkije de documentaire Young Wrestlers aan het draaien was’, vertelt regisseur Mete Gümürhan. ‘We kwamen toen in een gated community terecht. Ik was daar zelf nooit eerder geweest. Het verschil tussen arm en rijk is groot in Turkije. We draaiden eerst in Anatolië in een verlaten suikerfabriek, waar nauwelijks water en elektriciteit was. Vervolgens werkten we in een ommuurde wijk met een zwembad. Die situatie heeft het idee voor Beraber (Turks voor ‘samen’) aangewakkerd.’

Gated communities bestaan al best lang in Turkije, maar de laatste jaren komen er steeds meer bij, vertelt Gümürhan. Het concept komt uit de Verenigde Staten. ‘Turkije wordt een mini-Amerika. In Israël en Zuid-Afrika zie je de wijken ook veel. Landen nemen het concept van elkaar over. Iedereen wil iedereen buiten houden.’

In films migreren mensen doorgaans van oost naar west, maar in Beraber gebeurt dat andersom. Waarom heb je die keuze gemaakt?

‘Eenmaal terug in Nederland las ik toevallig een artikel in de krant over eerste en tweede generatie Turken die naar Turkije verhuizen omdat ze daar een betere baan aangeboden krijgen. Die mooie kansen zouden ze hier moeten krijgen, maar dat gebeurt niet. Neem fotograaf Ahmet Polat. Hij is hoofdredacteur bij omroep HUMAN en werkt voor grote bladen als Bazaar en Vogue. Maar eigenlijk is zijn carrière in Turkije begonnen. Hij werd daar bekend. Pas daarna is hij hier groot geworden. Zo is het ook gegaan met de acteur Sinan Eroglu, die de rol van vader in Beraber vertolkt. Hij brak eerst door in Turkije. Zo zijn er meer BN’er met een biculturele achtergrond die eerst in het buitenland succesvol werden, en daarna pas in Nederland. Dit gegeven verbaasde mij. Het is eigenlijk bizar dat je kansen daar groter zijn. Beraber gaat niet per se om de verhuizing van west naar oost. Het had net zo goed van oost naar west kunnen zijn. De vraag is waarom iemand zijn eigen land moet verlaten, en in dit geval een kind moet meesleuren, om een betere kans te krijgen.’

‘We zijn altijd op zoek naar onze identiteit’

Beraber is de eerste Turks-Nederlandse film. Waarom heeft het zolang geduurd voordat die er kwam?

‘Ja, dat weet ik niet. Dat is meer een vraag aan de omroepen en fondsen. Het hangt er sowieso vanaf hoe je ernaar kijkt. Mijn vorige film was feitelijk ook een Turks-Nederlandse productie, maar dat was een documentaire en dit is fictie. Voor mij is Beraber gewoon een Turkse film. Zo’n 99 procent van de film is in Turkije opgenomen. Toch hoorde ik in Turkije opmerkingen als: ‘Hoezo doet hij mee in de competitie van een Turks filmfestival’. Daar zien ze mij als Nederlander, hier is dat andersom. Die strijd houdt nooit op. Als filmmaker gaat het mij om wat ik wil vertellen. Een film is een film. Als daar een label opgeplakt wordt, vind ik dat ook prima.’  

Over labels gesproken, de wereld van Zeki lijkt erg op die van een tiener in Nederland.

‘Beraber gaat om wat er gebeurt met zo’n jongen die geboren en getogen Nederlander is, al heeft hij een Turkse achtergrond. Het verhaal had zich net zo goed in een ander land kunnen afspelen. Eigenlijk passen we ons allemaal constant aan. Aan het begin van de film gaat dat Zeki niet zo makkelijk af. Wanneer hij zijn nieuwe vrienden ontmoet, moet hij zichzelf bewijzen, laten zien dat hij bij de groep hoort.’

Je groeide zelf op in Rotterdam in een familie van Turkse afkomst. Is het biculturele aspect in al je werk aanwezig?

‘Ja, ik ben in Rotterdam geboren en getogen. Ik ben een echte Rotterdammer, maar er is aldoor het label: ‘maar jij hebt een Turkse achtergrond’. Dat zie je ook terug in de berichtgeving over mijn werk. Als ik er zelf niet mee bezig ben, is er wel een ander die dat aanhaalt. Identiteit en keuzes maken over waar je bij hoort, zijn een constante in mijn werk. Ook weer in mijn volgende film. Die zal gaan over jongeren met een biculturele achtergrond. Ik cast en kijk of een acteur geschikt is voor de rol. Het maakt mij niet uit of hij Turks of Portugees is of welke nationaliteit dan ook heeft. Ik wil gewoon een verhaal vertellen. Volgens mij zijn we altijd op zoek naar onze identiteit, ongeacht onze achtergrond. Als kind, als tiener en als je dertig bent ook weer. Je identiteit verandert constant. En in mijn volgende film is dat nog duidelijker te zien.’

Je volgende film gaat dus weer over een maatschappelijk vraagstuk.

‘Jazeker, altijd. Ik vind dat maatschappelijke aspect heel belangrijk. Waarom is voor de derde generatie nieuwkomers de binding met hun grootouders zo sterk? Ik ben in een periode opgegroeid zonder mobiele telefoons en internet. Tegenwoordig wordt heel veel verwacht van de jeugd, de druk ligt nog hoger dan voorheen. Hoe komt het dat sommige biculturele jongeren meer binding voelen met het land van hun grootouders dan met het land waarin ze wonen? Dat fascineert mij, waar die band vandaan komt. Dat heeft, denk ik, toch te maken met gevoel ergens niet bij te horen, of nergens bij te horen.’

Amsterdams stadsdeel gaat mannenemancipatie stimuleren

de Kanttekening
-
0
Amsterdams stadsdeel gaat mannenemancipatie stimuleren

Het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost en platform Mannen aan Zet gaan samenwerken om mannenemancipatie en vaderlijke betrokkenheid te versterken. Dit bericht Afro Magazine.

Drijvende kracht achter dit plan is GroenLinkspoliticus en stadsdeelbestuurder Raoul White, nummer 21 op de gezamenlijke GroenLinks-PvdA-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen. De bedoeling is dat platform Mannen aan Zet samen met het stadsdeel de komende vier jaar intensief aan de slag gaan met mannenemancipatie, vaderbetrokkenheid en vaderlijke rolmodellen.

Uit cijfers blijkt dat er in Amsterdam Zuidoost relatief veel eenoudergezinnen zijn, waarbij de moeder de alleenstaande ouder is. Maar betrokkenheid van vaders bij hun kinderen, of het nu gaat om getrouwde of gescheiden vaders, is heel belangrijk voor de ontwikkeling van en kind, aldus veel wetenschappelijke onderzoeken. Vaderlijke betrokkenheid heeft positieve effecten op de cognitieve, emotionele, sociale en fysieke ontwikkeling van kinderen. Als de vader niet aanwezig is is de kans groter dat kinderen slechter presteren op school en crimineel gedrag vertonen. Bovendien hebben kinderen met betrokken vaders minder seksestereotype vooroordelen.

1...244245246...923Pagina 245 van 923

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact