18.8 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 320

Het eerste museum over de islam binnenkort van start in Rotterdam

0

Binnenkort opent in Rotterdam het eerste islamitische museum van Nederland. Het Islam Experience Museum is een initiatief van voormalig PVV-Kamerlid Joram van Klaveren, die zich in 2019 tot de islam bekeerde.

‘Het primaire doel van dit museum is om misconcepties over de islam weg te nemen’, vertelt Van Klaveren. ‘Daarnaast willen we meer empathie creëren voor elkaar.’

Van Klaveren vertelt dat hij tijdens zijn PVV-Kamerlidmaatschap ‘onkruid heeft gezaaid’ over de islam. ‘Ik zou het geen boetedoening willen noemen. Maar ik wil wel het werk waar ik medeverantwoordelijk voor ben geweest counteren met de activiteiten die ik nu doe.’

Sinds drie-en-een-half jaar geeft Van Klaveren met het Islam Experience Center (IXC) voorlichting over de islam op scholen, hogescholen en universiteiten. ‘Aan de hand van virtual reality willen we mensen op een plek brengen en hen meenemen op een reis door de tijd.’ Door een virtual reality-bril op te zetten, kunnen mensen virtueel ‘rondlopen’ in het zevende-eeuwse Arabië.

Omdat Van Klaveren veel enthousiaste kreeg over dit programma, ontstond het idee om ook een museum te starten. ‘Het is heel basic. We vertellen met virtual reality en hologrammen over de islam en willen op deze manier mensen een ervaring meegeven. Het is geen traditioneel museum, met oude spullen en stoffige boeken.’

Van Klaveren licht een tipje van de sluier op: ‘Bij binnenkomst word je straks verwelkomt door een virtuele oudere moslimman, die je ook in onze mobiele presentaties voorbij ziet komen. Je komt in een kamer met manen die licht geven. Je kan op een stoel zitten, die meebeweegt, en je belandt in het Huis der Wijsheid in Bagdad, het zevende-eeuwse Mekka van de profeet Mohammed en je ziet de beroemde uitvindingen die moslims hebben gedaan. In een andere kamer kun je een virtual reality-bril opzetten en de Rotskoepel-moskee in Jeruzalem, de Aya Sophia in Istanbul en de stad Medina zien en daar de gebedsoproepen horen. Verder is er een kamer met hologrammen van de islamitische relikwieën die in het Topkapimuseum in Istanbul te zien zijn.’

Ook wil Joram van Klaveren de bezoekers empathie meegeven voor hun medemens. De bezoeker komt in een klas te zitten, maar niemand van de kinderen wil naast je zitten. Dan opeens zie je een spiegelbeeld van jezelf, en blijkt dat je in een rolstoel zit. Van Klaveren: ‘We willen mensen helpen zich te verplaatsen in de gevoelens van een ander.’

Het oud-Kamerlid hoopt dat het museum in juni de deuren kan openen, maar helemaal zeker is dit nog niet. ‘We moeten nog testen of alles wel goed werkt. Pas dan sturen we een persbericht de deur uit, met de datum voor de officiële opening van het museum.’

Niet aan islamitische stroming gebonden

Joram van Klaveren was van 2010 tot 2017 lid van de Tweede Kamer, tot 2014 voor de PVV van Geert Wilders. Daarna ging hij verder als eenmansfractie, en trad hij toe tot de fractie Groep Bontes/ Van Klaveren, die al snel werd omgedoopt tot de partij VoorNederland. Deze partij wist in 2017 onder het lijsttrekkerschap van Jan Roos geen Kamerzetels te halen. Na zijn bekering tot de islam nam hij afstand van de vaak felle, islamofobe uitspraken die hij als politicus had gedaan.

Het museum krijgt geen subsidie, en wordt gefinancierd door donateurs uit de islamitische gemeenschap, waaronder Joram van Klaveren zelf. Aan de IslamOmroep laat het Islam Experience Center weten niet aan een specifieke stroming in de islam verbonden te zijn: ‘We zijn slechts eenvoudige moslims die de soenna van de Profeet (vzmh) in de praktijk proberen te brengen. We zijn etnisch en stromingen overstijgend en werken met ieder individu dat onze boodschap wil helpen verspreiden. De organisatie drijft op zeer diverse medewerkers en vrijwilligers. Moslims – zowel mannen als vrouwen – met Maleisische, Indonesische, Marokkaanse, Syrische, Turkse, Pakistaanse, Amerikaanse, autochtoon Nederlandse, Antilliaanse, Surinaamse en Nieuw-Zeelandse roots maken dit prachtige project mogelijk. Deze grote verscheidenheid van mensen geeft uiteraard ook de universele boodschap van de islam schitterend weer.’

Turkse oppositie wil ‘scherpe draai’ in buitenlandbeleid

0

Er is een reële kans dat de Turkse president Erdogan de presidentsverkiezingen van 14 mei verliest. Wat zou de impact van dat verlies zijn op de rest van de wereld? Nieuwssite Middle East Eye hield dit weekend het buitenlandbeleid van de Turkse oppositie uitgebreid tegen het licht.

Zal Turkije zich bijvoorbeeld terugtrekken uit Libië en Syrië? Worden de banden aangehaald met de VS en Israël? Of blijft Turkije nog steeds de vreemde eend in de bijt van de NAVO?

Dat het niet echt botert tussen de Amerikaanse president Joe Biden en Erdogan is geen geheim, meldt Middle East Eye. Biden wil dan ook dat de oppositie aan de macht komt. Vroeg in de verkiezingscampagne bracht Kemal Kilicdaroglu, leider van de CHP, de grootste oppositiepartij van Turkije ook een bezoek aan het land.

Dit allemaal kan, volgens Middle East Eye, ‘een scherpe draai’ in het buitenlandbeleid van Turkije betekenen.

Volgens Unal Cevikoz, oud-ambassadeur en adviseur van Kilicdaroglu in internationale betrekkingen, zal de oppositie werken aan ‘de normalisering van de verhoudingen met de buurlanden, de EU en de NAVO’.

Dat betekent een beleid van ‘non-interventie in de binnenlandse zaken van buren, een onpartijdig buitenlandbeleid en toewijding aan de internationale normen’.

Deze pilaren zijn niet nieuw. Het is een ‘terugkeer’ naar het Turkije van de jaren tachtig en negentig, dat recht tegenover het islamistische expansionisme van Erdogan staat. De seculiere CHP haalt ijverig de pakkende slogan van de stichter van de Turkse republiek Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938) aan, ‘Vrede thuis, vrede in de wereld’. Al was er van ‘vrede thuis’ (met de genocide op Koerden in 1937) en in het buitenland (met de annexatie van Syrisch grondgebied in 1939) weinig sprake.

‘Waarom zijn we in Somalië? Geen reden. Waarom zijn er duizenden soldaten in Qatar? Of in Libië, waar we een kant hebben gekozen in de burgeroorlog. Dit zal bij een machtswissel allemaal herzien worden’, aldus Cevikoz over de inmenging van Turkije in buitenlandse conflicten.

Dan is er Syrië, meldt Middle East Eye. Met Assad zal een dialoog worden aangegaan. Vooral om Syrische vluchtelingen terug te sturen. ‘Turkije heeft een kant gekozen in de Syrische burgeroorlog en die zal gecorrigeerd worden. Turkije zal echter niet meteen uit Syrië vertrekken. Het grensgebied wordt ook onder nieuwe machthebbers niet overgelaten aan ‘terroristische groepen’.’

Kilicdaroglu zei in maart dat hij de Syriërs binnen twee jaar wil terugsturen. Maar dat zal vast veel langer duren. ‘Het zal op vrijwillige basis gebeuren, maar het moet gepaard gaan met wederopbouw en intensieve samenwerking. We willen deze last zeker met de EU, VS en de VN delen.

Het Westen is ook benieuwd naar de opstelling tegenover Rusland. Erdogan kan met beide partijen goed overweg. Dat zal onder Kilicdaroglu niet veranderen. Turkije zal de westerse sancties tegen Rusland hoe dan ook niet volgen.

Wel zullen de besluiten van het Europese Hof over de vrijlating van de filantroop Osman Kavala en de Koerdische leider Selahattin Demirtas op navolging kunnen rekenen. De belofte van Kilicdaroglu aan Turkse kiezers dat zij visumvrij de Schengen-zone kunnen bezoeken, is ‘optimistisch’, volgens Middle East Eye.

Mexicaanse senaat erkent Armeense Genocide

0

De Mexicaanse senaat heeft onlangs de Armeense Genocide uit 1915 (Eerste Wereldoorlog) erkend. Daarmee sluit het Latijns-Amerikaanse land zich aan bij de ruim dertig (voornamelijk westerse) landen, die de systematische moord op meer dan anderhalf miljoen christelijke Armeniërs en Assyriërs bestempelen als ‘genocide’. Dit tegen het zere been van Turkije, dat druk uitoefent om deze erkenning tegen te houden, aldus de Amerikaanse nieuwssite Fresno Bee.

Leden uit de kleine Armeense gemeenschap in Mexico verzamelden zich zaterdag verheugd bij de ‘Armeense klok’ in Mexico-stad om ‘de martelaren uit 1915 te eren’, maar ook als dank voor de erkenning van de Armeense Genocide door de Mexicaanse senaat. Een belangrijke overwinning voor de Armeense gemeenschap, zegt de Armeense-Mexicaan Carlos Antamarian.

Een paar jaar eerder was er nog iets te vieren: de verwijdering van het standbeeld van de vorige president van Azerbeidzjan Heydar Aliyev (vader van de huidige dictator Aliyev) uit een park in Mexico. Met Azerbeidzjan heeft Armenië meerdere bloedige conflicten achter de rug. De situatie is nog steeds gespannen met schermutselingen in het grensgebied.

De Armeense diaspora in de VS, Canada en Argentinië is veel groter. De gemeenschappen groeiden direct na de Armeense Genocide. Ook in Mexico dus, waar ongeveer driehonderd Armeniërs naartoe emigreerden en waarvan het merendeel weer verder trok naar de Verenigde Staten. Nu leven er zo’n vijfhonderd Armeniërs in Mexico.

Piet Emmer: ‘Beeld van dekolonisatie Nederlands-Indië is niet in steen gebeiteld’

0

In de bijdrage Rechtse historici komen met alternatieve feiten over Indonesië (de Kanttekening van 19 april 2023) noemt de auteur elke mening en elk feit, dat hem of haar niet bevalt, ‘rechts’ of  ‘omstreden’.

De schrijver lijkt niet te beseffen dat de geschiedenis geen kant-en-klaar product is, maar onderhevig is aan voortdurende veranderingen en dat het verleden bovendien bestaat uit vele lagen, waar telkens een laag aan kan worden toegevoegd.

Dat is ook het geval met de geschiedschrijving over de dekolonisatie van Nederlands-Indië. Nog tijdens dat conflict werden er in Nederland talloze krantenartikelen, week- en maandbladbijdragen over geschreven en waarschijnlijk hebben de Indonesische journalisten zich evenmin onbetuigd gelaten. Meteen na afloop van de dekolonisatie kwam er een stroom van reportages en boeken op de markt, waarin militairen, bestuursambtenaren en burgers hun belevenissen vastlegden. Er zullen zeker ook publicaties zijn verschenen, waarin een poging werd gedaan de hele dekolonisatie te beschrijven en te analyseren inclusief voorgeschiedenis en afloop. De meeste van zulke analyses verouderden snel, omdat ze verschenen zijn voordat de archieven van de betrokken overheidsinstanties openbaar werden, de stroom herinneringen en memoires was opgedroogd en er een poging was gedaan om soortgelijk materiaal van de Indonesische kant te inventariseren en te gebruiken.

Er zullen in de toekomst zeker nog nieuwe analyses worden gemaakt

Die fase zijn we in de geschiedschrijving van de dekolonisatie van Nederlands-Indië inmiddels voorbij. De overheidsarchieven over deze periode zijn in beginsel openbaar, het aantal memoires en persoonlijke belevenissen zal nauwelijks nog toenemen en er is grote belangstelling onder de Nederlandse geschiedkundigen om soortgelijk materiaal van de andere partij in hun geschiedverhaal een plaats te geven. Bovendien behoren de huidige historici tot een generatie, die niet in Nederlands-Indië heeft gevochten en de dekolonisatie überhaupt niet bewust heeft meegemaakt. Al deze factoren helpen om het beeld van de dekolonisatie steeds genuanceerder te maken. Dat beeld zal echter nooit in steen gebeiteld zijn, want er kunnen nog steeds wijzigingen optreden en er zullen in de toekomst zeker nog nieuwe analyses worden gemaakt door bij voorbeeld de dekolonisatie in Nederland en Nederlands-Indië te vergelijken met soortgelijke gebeurtenissen in de Engelse, Franse, Portugese, Duitse, Noord-Amerikaanse en Russische imperia. Misschien is het mogelijk ook de bronnen van Indonesische kant te vergelijken met die van andere onafhankelijkheidsbewegingen.

De nieuwe bundel met opstellen onder redactie van Bouke Geersing over de dekolonisatie van Nederlands-Indië is zeker niet het laatste woord zoals de schrijver in de Kanttekening lijkt te vrezen. Was hij op de hoogte geweest van de manier, waarop een geschiedbeeld ontstaat, dan had hij de nieuwe bundel niet afgekeurd, maar juist begroet. Ook al strookt de inhoud van een aantal bijdragen niet met zijn of haar privé opvattingen, dan nog zou een wetenschappelijk historicus elke goed gedocumenteerde en beredeneerde toevoeging aan het bestaande geschiedbeeld moeten toejuichen.

Wie de juiste taal heeft, heeft de macht

0

In mijn vorige column ging het over de strijd om de tijd, naar aanleiding van de chaos in Libanon. Onenigheid daarover is relatief zeldzaam, want de tijd ligt in de regel vast: als collectieve keuze. Je kunt niet om half elf zeggen: ‘Ik vind dat het nu middag is, dus ik neem alvast de besluiten in de vergadering van twaalf uur.’

Ja, de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-un kon dat, en zijn onderdanen hadden zich maar te voegen. Maar ik denk toch dat je niet veel kans maakt als je om zes uur ’s ochtends bij de bakker aanbelt: ‘Ik vind dat het nu half negen is, dus doe open die poort.’ Als je dat erg hardnekkig volhoudt omdat de bakker niet uit bed komt, is er grote kans dat die de GGZ belt: ‘Verward persoon gesignaleerd.’

Dat woord ‘verward’: dat is wel een keuze. Dat brengt mij op de strijd om de taal. Niet alleen wie de tijd heeft, heeft de macht, ook wie de taal heeft, heeft de macht. Allereerst welke taal voorgeschreven en welke verboden is – vaak een politieke keuze. Vooral voor dictators vormt taal een belangrijk instrument van staatsterreur. Denk aan de onderdrukking van het Oekraïens in Poetin-Rusland, of vroeger het Catalaans in Franco-Spanje.

Maar ook in democratieën woedt vaak een taalstrijd. Neem de opmars van het Engels, die een deel van de lageropgeleiden van de samenleving dreigt buiten te sluiten. Wat dat betreft is het merkwaardig dat ook bij ons de hogeropgeleide bovenlaag voor de inburgering van immigranten taalcursussen voorschrijft in een taal die zij zelf in de boardrooms van bestuur en bedrijfsleven steeds minder spreekt.

Lager- versus hogeropgeleiden: al in de woordkeuze is taal zelden waardenvrij. Vandaar de neiging om voor termen die een negatieve connotatie hebben een nieuw equivalent te verzinnen, dat minder denigrerend zou zijn.

Zo heb ik uit ouden-van-dagen eerst bejaarden, en vervolgens ouderen, senioren, 60-plussers en pensionado’s zien worden. Maar zolang die nog steeds niet geassocieerd worden met een vitale jongeling die moeiteloos de marathon wint, helpt dat weinig.

Nu wil het scholierencomité LAKS dat we het niet meer over ‘zittenblijven’, maar over ‘doubleren’ hebben, want dat klinkt minder hard. Het is vast sjieker, zoals dat ook voor het op z’n Frans spellen van ‘sjieker’ als ‘chiquer’ geldt.

‘Maar ik vind wel dat ik dan ook het recht heb om mijn huidskleur niet als ‘wit’ te betitelen’

Er bestaat een grote hang naar verzachtende eufemismen, waarvoor ik inmiddels wat allergisch geworden ben. Het bedrijf dat ‘afscheid’ van een werknemer neemt omdat die ‘boventallig’ verklaard is. De bezuiniging die als efficiëntieslag wordt verkocht. De busdienst die ‘klantgericht’ ‘gestroomlijnd’ wordt, wat betekent dat die alleen nog maar tijdens het spitsuur rijdt.

En dan zijn er nog de heel gevoelige identitaire taalkwesties: inzake gender en etniciteit. In beginsel betitel ik mensen zoals ze zelf willen, dus Roma, Saami en Inuit, ofschoon de oudere woorden voor de laatste twee (anders dan voor de eerste) geen negatieve ondertoon hadden. Maar ik vind dan wel dat ik dan ook het recht heb om mijn huidskleur niet als ‘wit’ te betitelen. Als ik wit geworden ben, wordt het tijd voor een ambulance.

Ander voorbeeld: de gewezen ‘gastarbeider’. Expats zouden we die nu noemen. Ooit een adequate term voor Turken en Marokkanen die hier kwamen werken en ook zelf meenden dat dat tijdelijk zou zijn. Toen zij hun gezin lieten overkomen, werden zij migranten. Voortaan heetten zij allochtonen: op zich een neutrale aanduiding dat zij elders geboren zijn. Maar voor hun latere nazaten feitelijk onjuist, wat tot gewrongen constructies als ’tweede-generatie-allochtoon’ voerde. Nu noemen wij ze officieel: ‘mensen met een migratieachtergrond’.

Ik zal dat niet snel doen, om een heel simpele reden: het is zo’n mond vol. Je wilt kernachtige begrippen, zodat je niet omslachtige zinnen krijgt als ‘mensen met een Turkse migratieachtergrond met een auto die op bezoek gaan bij mensen met een Marokkaanse migratieachtergrond’. Daarom begon ik allang vóórdat de NS het ‘dames en heren’ voor ‘beste reizigers’ inruilde lezingen met ‘geachte aanwezigen’, want dat is korter. Ook deze column kent een lengtelimiet, en dus telt elk woord.

Amnesty wil onderzoek naar zwaar geweld in Somaliland

0

Gevechten in Somaliland eisen een zware tol onder burgers. Meer dan honderd mensen zijn vermoord, tienduizenden zijn gevlucht. Daarom moet er een onderzoek komen naar de oorzaken en omvang van het geweld. Dat vindt Amnesty International.

Somaliland ligt in het noordwesten van Somalië en verklaarde zich in 1991 onafhankelijk. Het is echter door geen enkel land erkend. Lange tijd was Somaliland een van de rustigste streken in Somalië. De laatste maanden neemt echter het geweld toe.

Gewapende strijders, gelieerd aan de Dhulbahante-clan, kwamen in botsing met Somalilandse veiligheidstroepen in de stad Las Anod in het zuidoosten van het land. Ziekenhuizen, scholen en moskeeën raakten beschadigd, tienduizenden mensen zijn gevlucht.

Onder de doden zijn vrouwen, kinderen, ouderen en zorgpersoneel, meldt Amnesty. De strijders gebruikten wapens die nooit gebruikt mogen worden in dichtbevolkte gebieden, zoals Las Anod.

De aanhoudende extreme droogte verergert de humanitaire crisis in Somaliland. Inmiddels zijn tot 200.000 mensen ontheemd geraakt.

Israël bouwt drieduizend woningen in bezet Oost-Jeruzalem

0

Een Israëlische commissie heeft de plannen goedgekeurd om 2.969 nieuwe nederzettingen te bouwen in het bezette Oost-Jeruzalem.

Volgens de Palestijnse onderzoeker Fakhri Abu Diab zullen de Israëlische autoriteiten honderden hectares grond in beslag nemen, die eigendom zijn van Palestijnen. Ook zijn er voor de Israëlische bouwprojecten straten, snelwegen en andere voorzieningen nodig, die worden ontwikkeld ten koste van de Palestijnen.

De bouwplannen van Israël zullen Oost-Jeruzalem net als de Westelijke Jordaanoever opdelen in kleine eilandjes, die niet met elkaar verbonden zijn. Ook wordt Oost-Jeruzalem op deze manier van de Westelijke Jordaanoever geïsoleerd.

Op dit moment wonen er op de Westbank meer dan 720.000 Joodse kolonisten.  Kolonistenleiders voelen zich geruggesteund door de extreemrechtse regering van Benjamin Netanyahu. ‘Ik denk dat er in de komende jaren van dit kabinet meer zal worden gebouwd dan in de afgelopen 20 jaar onder andere kabinetten’, aldus kolonistenactivist Baruch Gordon. De Joodse bevolking in de nederzettingen groeit sneller dan in de rest van Israël, omdat de Joden in de nederzettingen jonger zijn en conservatiever, en dus meer kinderen krijgen.

Nieuw initiatief om bidden op werk te normaliseren

0

Nederlandse moslims zijn de petitieactie ‘Gebed op Werk’ begonnen, met als pleidooi dat bidden op werk of op school normaal is. Denk pleit intussen in de Utrechtse gemeenteraad voor het opheffen van wat zij noemt ‘een gebedsverbod op openbare scholen’.

De afgelopen weken woedt in Nederland opnieuw de discussie of openbare scholen stilteruimtes moeten toestaan, waar moslimleerlingen kunnen bidden. De stichting Gebed op Werk wil schoolbesturen en werkgevers informeren. Daarnaast traint de stichting moslims om hierover het gesprek te voeren op school of op werk.

De strijd voor de normalisering van gebedsruimtes wordt ook in de politiek gevoerd, door Denk. Zo eiste de fractie van Denk in de Utrechtse gemeenteraad tijdens een emotioneel debat gisteren dat alle openbare scholen in de stad een gebedsruimte krijgen, waar moslimkinderen kunnen bidden. Hoewel een meerderheid van de linkse Utrechtse gemeenteraad zich achter het voorstel van Denk schaarde was de partij nog niet tevreden, en eiste onmiddellijk actie.

Anton Stam van Volt wilde de gemoederen bedaren. ‘Ik stel voor dat we allemaal even rustig inademen en weer uitademen.’ Dit was echter olie op het vuur, want Stam werd daarop verweten dat hij het leed van moslimkinderen op openbare scholen zou bagatelliseren.

Advocaat moskee Al-Fitrah vindt dat vervolging moet stoppen

0

Moskee Al-Fitrah in de Utrechtse wijk Overvecht is inmiddels failliet. Toch gaat het proces tegen het gebedshuis, op verdenking van witwassen, nog altijd door. Advocaat Anis Boumanjal vindt dat het Openbaar Ministerie treuzelt en wil dat de vervolging stopt.

Er is ‘geen adequate verdediging meer mogelijk’, stelt Boumanjal volgens RTV Utrecht. Al zes jaar vervolgt het OM de moskee vanwege witwassen. Later kwam daar een aanklacht bij tegen imam Suhayb S., die tijdens de parlementaire enquête over ongewenste beïnvloeding van moskeeën (POCOB) in 2021 een valse verklaring zou hebben afgelegd. Eerder liep er tegen de imam ook een klacht wegens betrokkenheid bij of het financieren van terrorisme, maar hiervoor kon geen bewijs worden gevonden.

Een belangrijke reden om het proces te stoppen, vindt Boumanjal, is dat er geen bewijs meer kan worden gevonden van witwassen. Hieraan zou de moskee zich in 2012 en 2013 hebben schuldig gemaakt. In 2016 deed de FIOD een inval om bewijs te verzamelen. Organisaties hoeven hun boekhouding echter slechts zeven jaar te bewaren, waardoor enig bewijs nu al verloren is gegaan.

Daarnaast lopen er beschuldigingen tegen de imam ‘over onder meer het sluiten van islamitische huwelijken en het niet beschikken over de jaarrekening van de stichting’. Hij stelt dat hij die niet kan overleggen, omdat alle relevante boekhouding door de FIOD in beslag is genomen. Op 28 april doet de rechter uitspraak, of de vervolging zal doorgaan.

Vlaamse sportschool schorst acht docenten vanwege racisme

0

Een sportschool in het Belgische Hasselt heeft acht docenten geschorst, vanwege racistische en homofobe uitlatingen over hun leerlingen in een besloten app-groep.

Er loopt nu ook een gerechtelijk onderzoek tegen de acht, die is gestart door het parket van Limburg. De advocaat van de geschorste docenten spreekt over een ‘heksenjacht’. ‘De opmerkingen hebben te maken met humor, mannenhumor. Grootsprekerij, af en toe’, aldus Frederic Debuyst, de advocaat van de geschorste leerkrachten. ‘Wij blijven erbij dat dit gesprekken zijn die in een privésfeer gebeurd zijn. Ze hebben nooit de bedoeling gehad om mensen te schaden. Indien dit niet in de publieke sfeer was gebeurd, ben ik van oordeel dat men zo ver niet kan gaan.’

De advocaat die de slachtoffers vertegenwoordigt is het daarmee pertinent oneens. De appjes zijn duidelijk racistisch, seksistisch en homofoob en de acht maken zich ook schuldig aan body shaming. ‘Het gaat niet om enkele grapjes in een privésfeer, dan zou er uiteraard geen klacht zijn neergelegd’, aldus advocaat Michiel Van Kelecom. ‘Het gaat niet meer over de privésfeer als je een WhatsApp-groep opricht met leerkrachten van dezelfde school, daarin collega’s en leerlingen gaat viseren (het op hen gemunt hebben) en als het ongepast gedrag zich dan ook nog eens voortzet op school in de vorm van pesterijen.’