Een geschiedenisleraar op een middelbare school nabij Parijs heeft een dreigbrief gekregen, waarin staat dat van hem ‘een Samuel Paty’ zal worden gemaakt. Geschiedenisleraar Paty werd onthoofd nadat hij Mohammed-cartoons in zijn les had getoond.
‘We willen geen joden op middelbare scholen’, staat ook in de anonieme brief (foto) aan de docent, die inderdaad joods is.
De directeur van de Georges-Brassens school in Evry-Courcouronne en de docent hebben inmiddels aangifte gedaan. De docent vertelde de politie dat hij zich niet een recent geschil met studenten of volwassenen herinnert.
De timing van de dreigbrief is opvallend, omdat scholen in Frankrijk op vrijdag 14 oktober of op maandag 17 oktober hulde brengen aan de vermoorde geschiedenisleraar Paty, die op 16 oktober 2020 werd vermoord.
Tijdens een wedstrijd afgelopen dinsdag tussen de onder 19-jeugdelftallen van de Duitse topclub Borussia Dortmund en het Spaanse FC Sevilla werd Dortmund-speler Abdoulaye Kamara (17) door een tegenstander bejegend met apengeluiden. De UEFA zegt de zaak te gaan onderzoeken.
Dortmund heeft er een ‘extreem slecht gevoel’ aan overgehouden, laat de club weten, ook aan de arbitrage: ‘Toen Kamara de vierde official benaderde over de overduidelijke apengeluiden, zei de vierde official dat er niks aan de hand was.’
Wat de zaak nog precairder maakt: de twee elftallen kwamen vorige week onlangs ook al tegen elkaar uit, en ook toen werd Kamara racistisch bejegend door zijn tegenstanders.
De twee elftallen speelden een heen- en terugwedstrijd in de Youth League van voetbalbond UEFA. Die zegt nu een onderzoek in te stellen naar de gebeurtenissen in beide wedstrijden.
Overigens gaat de UEFA zelf ook niet helemaal vrijuit, zeggen verbolgen Dortmund-fans. Zij hadden een spandoek meegenomen naar hun stadion om Kamara een hart onder de riem te steken, naar aanleiding van de gebeurtenissen in de eerste wedstrijd. Maar de fans mochten het spandoek niet het stadion in dragen, beweren de fans zelf.
Daarop bleven de fans buiten staan met de banner en maakten er spontaan nog een spandoek bij, met daarop: ‘Fuck UEFA!’
De Amerikaanse Senaat heeft amendementen om géén F-16-straaljagers te verkopen aan Turkije geschrapt uit de jaarlijkse defensiebegroting voor 2023.
Turkije wil, sinds het in 2019 uit het Amerikaanse F-35-straaljagerprogramma is gezet na aanschaffing van een Russisch luchtafweersysteem, F-16’s kopen van Amerika. Maar Amerika wilde daar een tijdlang niet aan, onder meer om deze band tussen Turkije en Rusland. Ook zijn de Amerikanen bezorgd over de Koerden in de regio, die Turkije kan bestoken met zulke F-16’s.
Na het akkoord deze zomer tussen Turkije, Zweden en Finland, twee landen door de Russische agressie tot de NAVO willen toetreden maar toestemming nodig hebben van Turkije, gaf de Amerikaanse regering openlijk groen licht voor de verkoop van F-16-straaljagers aan Turkije. Maar zonder toestemming van het Congres kan president Joe Biden dit niet zomaar doen.
Tegelijkertijd kan het Turkse parlement nog steeds toetreding van Zweden en Finland verhinderen. Erdogan dreigt de laatste maanden openlijk met het alsnog weren van die landen, als het geen concrete concessies krijgt van Zweden en Finland. Maar volgens experts gebruikt Erdogan zijn NAVO-veto ook om Amerika te bewegen alsnog die F-16’s aan hem te verkopen.
Ankara heeft meermalen gedreigd om, als het geen F-16’s krijgt van Amerika, dan maar naar andere landen te stappen, zoals Rusland. Een lastige situatie voor Joe Biden, die toeziet hoe NAVO-partner Turkije, dat goede banden onderhoudt met zowel Rusland als Oekraïne, probeert te bemiddelen in het conflict tussen die twee landen.
In een van de geschrapte amendementen stond dat met aangekochte F-16’s géén ongeoorloofde vluchten boven Grieks territorium mogen worden gemaakt. Griekenland, dat de laatste tijd in de clinch ligt met Turkije over tal van onderwerpen, reageert dan ook ontstemd. Een woordvoerder zegt dat het machtsevenwicht met Turkije nu dreigt te veranderen in het nadeel van Griekenland.
Hopelijk bedenkt de Senaat zich nog, aldus de Grieken. Die kans heeft de Senaat eind dit jaar, wanneer het verder debatteert over de defensiebegroting.
Een andere reddingsboei voor de Grieken: de rol van het Huis van Afgevaardigden, dat samen met de Senaat het Amerikaanse Congres vormt. In juli nam het Huis, dat de defensiebegroting ook behandelt, eenzelfde amendementen aan tegen F-16-verkoop aan Turkije.
Uiteindelijk worden de begrotingsversie van het Huis en de Senaat in elkaar geschoven. Als het Huis dus bij zijn standpunt blijft, gaat de verkoop van F-16’s aan Turkije alsnog niet door.
Turkije beseft dat het nogal wat lobbywerk te verrichten heeft ter overzijde van de oceaan. Het land stuurde daarom vorige week een delegatie om met Congresleden te praten over de F16’s.
In een brief aan de Britse koning Charles uiten prominente moslimleiders in Jeruzalem ‘diepe bezorgdheid’ over een mogelijke verplaatsing van de Britse ambassade naar Jeruzalem. Dit meldt de website Middle East Eye.
De nieuwe premier Liz Truss liet onlangs doorschemeren de Britse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verhuizen. De Britten zouden zelfs al een stuk grond bezitten in West-Jeruzalem voor dit doel, melddeMiddel East Eye eerder.
Genoeg reden om te protesteren voor de Palestijnen, die Jeruzalem zien als hoofdstad van een toekomstige staat. Toen Donald Trump in 2017 besloot om de Amerikaanse ambassade naar bezet Oost-Jeruzalem te verplaatsen, zorgde dat al voor veel onrust. Die onrust is er nu weer.
Vorige maand uitten de Palestijnse Autoriteit en Hamas al hun boosheid. En daar komt nu dus een brief aan koning Charles achteraan, geschreven door de huidige en voormalige grootmoefti’s van Jeruzalem en Palestina en de Waqf, een Palestijns-Jordaanse instantie die de zaken regelt van de al-Aqsa-moskee in Oost-Jeruzalem.
Een ambassadeverplaatsing naar Jeruzalem is volgens de islamitische leiders in strijd met het internationaal recht. Al eerder maakten Britse juristen eenzelfde punt: een ambassade in Jeruzalem zou in tegenspraak zijn met het officiële Britse standpunt dat niemand de baas is over Jeruzalem, wat het Verenigd Koninkrijk in internationale verdragen heeft bekrachtigd.
Het zou ook een slecht signaal zijn naar de rest van de wereld, aldus de moslimleiders. Ze schrijven dat het VK dan eigenlijk laat weten de illegale militaire bezetting van de Palestijnse gebieden te steunen, evenals de annexatie van Oost-Jeruzalem en ‘de maatregelen om de Heilige Stad steeds verder te verjoodsen’.
De briefschrijvers voegen toe dat een dergelijke stap een tweestatenoplossing zal ondermijnen en religieuze conflicten zal aanwakkeren in een ‘reeds onstabiele situatie in Jeruzalem’.
Het is niet gek dat de islamitische leiders niet Truss, maar de koning adresseren. Charles bezocht in 2020 Jeruzalem. Toen wenste hij de Palestijnen ‘vrijheid, gerechtigheid en gelijkheid’. Hij heeft ook veel waardering voor de islam. Toch laat Charles’ woordvoerder weten dat hij niets met de brief doet, omdat dit ‘een zaak voor de Britse regering’ is en niet voor de koning.
De Palestijns-Nederlandse regisseur Shariff Nasr probeert met zijn debuutfilm El Houb de stilte rond homoseksualiteit in de MENA-cultuur – Middle East and North Africa – te doorbreken. Maar waar in de media meestal de frustratie, boosheid en het onbegrip worden belicht, ligt de focus in El Houb juist op liefde, hoop en toenadering.
Nadat de Marokkaans-Nederlandse Karim door zijn vader wordt betrapt met een man, voelt hij de noodzaak om het gesprek met zijn ouders en jongere broer aan te gaan. Maar hoe bespreek je zoiets in een gemeenschap waarbij lastige onderwerpen steevast vermeden worden? Karim gaat de confrontatie met zijn familie aan om de pijnlijke stilte te doorbreken.
El Houb (‘De Liefde’) is de eerste speelfilm die de gevoeligheid rond coming-out in de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap bespreekbaar maakt. Het verhaal is deels geïnspireerd op de ervaringen van hoofdrolspeler Fahd Larhzaoui.
Regisseur Shariff Nasr: ‘Het lijkt mij verschrikkelijk als ik niet met de liefde van mijn leven op straat zou kunnen lopen omdat ik het gevoel zou hebben dat het niet van iedereen mag. Dat er een smet op die liefde zit. Wie is die ander om daarover te oordelen? Dit is pure liefde tussen twee volwassenen die ervoor kiezen.’
El Houb gaat niet alleen over de coming-out van Karim, maar in de eerste plaats over het gebrek aan dialoog in onze hedendaagse maatschappij. Nasr is ervan overtuigd dat met communicatie talloze problemen uit de wereld verholpen kunnen worden.
‘Wanneer je bijvoorbeeld naar talkshows kijkt, dan hoor je de ene extreme mening tegenover de andere extreme mening. Er is sprake van twee monologen, geen dialoog. De conclusie is dan dat het hartstikke moeilijk is en dat de twee partijen er niet uitkomen. Het beeld dat geschetst wordt is erg zwart-wit. Het grijze gebied wordt niet opgezocht. Men vindt tegenwoordig bevestiging in het eigen denken op social media. Hoe extreem je mening ook is, je vindt altijd wel gelijkgestemden. Maar wanneer je het gesprek met elkaar aangaat, dan pas komt het genuanceerde beeld.’
Het is opvallend dat je in de film meerdere kanten toont. Niet alleen Karim wordt verscheurd door zijn emoties, maar ook zijn broer en zijn ouders. Het is een achtbaan aan emoties, van boosheid naar schaamte naar liefde en uiteindelijk acceptatie.
‘Ik wilde in de film alle kanten laten zien, iedereen heeft zijn eigen standpunt. Over moeilijke onderwerpen wordt niet gesproken maar dat betekent niet dat er geen liefde is. Er is veel liefde in de film, van de ouders, van de zoons, van Kofi (Karims Ghanese minnaar, red.) maar ook van de buren.’
En daar waar liefde is, is hoop?
‘Liefde en hoop zijn belangrijke elementen in El Houb. Ik heb de deur rustig willen openen, niet in willen trappen. Dat is een belangrijk verschil in nuance waardoor er zo vaak geen dialoog komt. Ik hoop juist ook dat mensen uit de community naar de film gaan en na het kijken meer openstaan voor de dialoog. Er is niet eens een respectvol Arabisch woord voor ‘homo’ of ‘queer’, dus de taal geeft de opening nog niet.’
Waar ligt voor jou de urgentie om dit onderwerp ter sprake te brengen? Je hebt zelf geen Marokkaanse maar Palestijnse wortels en je bent heteroseksueel.
‘Ik wilde met deze film een genuanceerd beeld brengen maar vooral ook handvatten bieden aan anderen. Dat mensen, families en gemeenschappen die nu in stilte lijden, het gevoel hebben dat ze niet de enigen zijn en dat ze een weg kunnen vinden om er samen uit te komen. Ik hoop dat we een begin kunnen maken om een veilige plek te creëren om over persoonlijke worstelingen te praten. El Houb beleefde zijn wereldpremière op het Frameline Film Festival in San Francisco. Na afloop van de vertoning, kwam er een Marokkaans-Amerikaanse jongen naar ons toe. Hij zei tegen Fahd dat hij zijn ouders naar de film mee zou nemen bij wijze van coming-out. Dat was heel mooi. Als onze film dat kan betekenen voor iemand, dan is ons doel bereikt.’
‘Er is nog niet eens een respectvol Arabisch woord voor ‘homo’ of ‘queer’’
Hoe kwam je op het idee voor de film?
‘Eigenlijk is het idee ontstaan toen ik bij familie was in het Midden-Oosten. Ik werd zoals altijd warm en liefdevol ontvangen. Ik vroeg me toen af wat er zou gebeuren als ik op mannen zou vallen. Het zou misschien moeilijk voor mijn familie zijn, maar ik geloof niet dat ze minder van me zouden houden. Het beeld dat in de media geschetst wordt omtrent LHBTQIA+-verhalen in de MENA-cultuur is eenzijdig: ‘Je kiest voor je familie of je kiest voor je geaardheid.’ Ik wilde een meer genuanceerd beeld laten zien en ook zelf het onderzoek aangaan. Is het wel zo zwart-wit? Wat als je beiden wilt omarmen, je familie én je geaardheid? Hoe gaat dat gesprek? Waar ligt het probleem?’
En waar kwam je achter? Waar ligt het probleem?
‘Ik denk vooral dat het dialoog mist. In de MENA-cultuur wordt vanwege de schaamte minder gesproken over gevoelige onderwerpen. Het zwijgen geldt niet alleen voor homoseksualiteit, maar ook onder meer voor persoonlijke worstelingen zoals depressie of zelfmoord. Het wordt zelfs gezien als disrespectvol om het daar nog over te hebben, ook al lijd je eronder. Het doorbreken van de stilte is daarom niet eenvoudig. Zelfs het zeggen dat je op mannen valt wordt gezien als een klap in het gezicht van je ouders. Praat je er niet over, dan bestaat het niet. Terwijl praten de sleutel is.’
Het is niet de eerste keer dat iemand dit taboe poogt te doorbreken, van Strange Fruit en het boek Djinn van Tofik Dibi tot aan de eerste Marokkaanse boot op Gay Pride, de solovoorstellingen Schijn en Shirt out Fahd! van Fahd Larhzaoui en de documentaire Het M-Woord van Haroon Ali. Heeft het dan nog wel zin? Of is het taboe te hardnekkig?
‘Ik denk zeker dat we stappen aan het zetten zijn. Al die speldenprikken helpen, maar we hebben nog een lange weg te gaan. Uit onderzoek blijkt dat 80 procent van Marokkaanse Nederlanders aangeeft dat homoseksuelen hun leven moeten kunnen leiden zoals zij dat willen en 9 procent vindt van niet. Maar we zien ook dat 56 procent van de Marokkaanse Nederlanders het een probleem vindt als hun eigen kind een vaste partner heeft van hetzelfde geslacht. Er bestaat dus een enorme discrepantie tussen de cijfers. Om dit te overbruggen is de dialoog nodig. Ik hoop en denk echt dat dit soort dingen helpen.’
Maar is dit een typisch Marokkaans verhaal? Regelmatig wordt de acceptatie van homoseksualiteit in de media gelinkt aan de islam. Zie je dat ook zo? In hoeverre is dat anders dan acceptatie in, bijvoorbeeld, orthodox-joodse gemeenschappen of orthodox-christelijke kringen?
‘De gemeenschap en familiebanden hebben een grote impact. Ik denk dat zwijgcultuur voor heel veel gemeenschappen geldt, op de Biblebelt maar ook zelfs in de sportkantine. In Nederland is de acceptatie veel hoger dan in de Marokkaanse gemeenschap, maar ook hier geeft 8 of 9 procent aan er moeite mee te hebben als het eigen kind homoseksueel blijkt te zijn. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat 25 procent van de Nederlanders het zelfs aanstootgevend vindt wanneer twee mannen op straat zoenen. Een kwart van de mensen!’
Zelfacceptatie is een groot deel van het probleem in de MENA-cultuur. In El Houb zien we dit terug bij Karim. Het gebrek aan zelfacceptatie duwt mensen in hopeloze situaties, tot aan zelfmoord toe. Wat kan er gedaan worden om deze groep te steunen?
‘Ik denk dat het allerbelangrijkste blijft om de dialoog aan te gaan, anders blijft er alleen een innerlijke dialoog over. Van wie is echter de tweede innerlijke stem? Als we een probleem doodzwijgen verdwijnt dit niet, maar wordt het alleen maar groter tot het monsterlijke proporties aan kan nemen. We moeten daarom praten, en daarbij bedoel ik vooral ook: luisteren naar de ander.’
Dat El Houb vertoond wordt op het Rabat International Film Festival in Marokko lijkt mij een overwinning an sich. Voelde dat voor jullie ook zo?
’Zeker, dat was voor ons echt een enorme steun in de rug. Zowel daar als in Istanbul gaat El Houb draaien. Dat had ik niet durven dromen. Dat betekent dat er echt wel een nieuwe tijd is aangebroken en dat we de film kennelijk op de juiste manier hebben verteld. We hebben een film willen maken die ook van binnenuit wordt gezien als herkenbaar en liefdevol.
‘In Rabat en Istanbul gaat ‘El Houb’ draaien. Dat betekent dat een nieuwe tijd is aangebroken’
‘Je zou verwachten dat El Houb een zware zit is, maar niets is minder waar. Er zit veel humor in de film want ook dat is kenmerkend voor de Arabische cultuur. Humor is het medicijn tegen veel kwalen in die contreien. Dat zorgt ervoor dat de film toegankelijk is, ongeacht je standpunt. De film brengt nieuwe inzichten en hopelijk begrip, zowel binnen als buiten de Marokkaans-Marokaanse gemeenschap.’
Beeld: Bind, VPRO
El Houb is vanaf vandaag in de Nederlandse bioscoop te zien. Nassiri Belaraj, oprichter van de Marokkaans-Nederlandse LHBT-stichting Pink Marrakesh, zag El Houb alvast: ‘Ik heb de film met een lach en een traan bekeken. El Houb geeft een realistisch beeld weer. Ik zag grotendeels mijn leven aan me voorbijkomen. Dat greep me erg aan, maar er zit ook veel humor in.’ Of de toekomst er rooskleuriger uitziet? ‘We zijn er nog lang niet. De schaamte- en taboecultuur is hardnekkig, maar zichtbaar zijn en blijven helpt zeker.’
De gemeenteraad van Rijswijk heeft Huri Sahin (47) voorgedragen als nieuwe burgemeester. Ze wordt daarmee de eerste Turks-Nederlandse burgemeester van Nederland.
‘Huri Sahin kenmerkt zich als een prettige, warme persoonlijkheid, toegankelijk, menselijk en loyaal’, aldus de gemeente Rijswijk. Ook wordt benadrukt dat Sahin ‘het vermogen bezit om te verbinden’.
Sahin startte haar politieke carrière in 2002 als gemeenteraadslid (PvdA) in Zoetermeer en was tussen 2014-2018 Statenlid (GroenLinks) in Zuid-Holland. Daarna was ze een halfjaar wethouder in Oegstgeest. Zij is onder meer lid van de Raad voor Openbaar Bestuur en doet daarnaast nog andere bestuurlijke activiteiten.
Zwolse politici willen dat de – volgens buurtbewoners – luidruchtige moskee Masdjied-E-Awilya een toontje lager zingt. Maar dat is in strijd met de grondrechten, zegt burgemeester Peter Snijders. Hij vindt daarom dat de lokale politici maar bij de Tweede Kamer moeten aankloppen.
De Zwolse gemeenteraad moet een einde maken aan geluidsoverlast door een moskee, vindt een boze buurtbewoonster. Rechtsbijstandsverzekeraar ARAG heeft namens haar de gemeenteraad van Zwolle een brief gestuurd.
VVD, de grootste oppositiepartij in Zwolle, wil net als coalitiefracties ChristenUnie en CDA opheldering over de aanhoudende conflict tussen buurtbewoners en de moskee.
Maar volgens burgemeester Snijders mag de gemeente, als ze dat al zou willen, juridisch niet ingrijpen. Vorig jaar concludeerde de gemeente Zwolle na onderzoek dat de geluidsnormen niet overschreden werden. Daarom kan de gemeente niets doen aan de overlast die buurtbewoners ervaren. ‘We kunnen het niet opleggen, we raken aan grondrechten.’
Imam Mohammed Cherief Goelab houdt zich vast aan het feit dat de gebedsoproep voor moslims belangrijk is. Ook geeft hij aan dat hij het volume van de luidsprekers al omlaag heeft gedraaid.
Nury Martinez, voorzitter van de gemeenteraad van Los Angeles, doet in de Verenigde Staten veel stof opwaaien. De 49-jarige Democratische politica noemde het zwarte adoptiekind van een wit gemeenteraadslid ‘little darky’ en een ‘klein aapje’. Inmiddels is Martinez opgestapt.
De gewraakte uitspraken, die zondag uitlekten, werden vorig jaar gemaakt tijdens een gesprek achter gesloten deuren tussen vier Latino-politici: voorzitter Martinez, gemeenteraadsleden Gil Cedillo en Kevin de León en vakbondsvoorzitter Ron Herrara.
Martinez, die niet wist dat er een audio-opname werd gemaakt van het gesprek, zei dat Mike Bonin, een wit raadslid, zijn zwarte adoptiezoon behandelde als een ‘parace changuito’, wat vertaald kan worden als ‘kleine aap’. Ook zei ze dat deze zwarte jongen een pak slaag nodig heeft.
De uitspraken zorgden voor een storm van verontwaardiging. Bonin eiste dat Martinez uit haar functie moest worden gezet als voorzitter van de gemeenteraad van Los Angeles. ‘Het is verachtelijk, weerzinwekkend en volkomen schandelijk’, verklaarde hij.
Als gevolg van alle commotie besloot Martinez eergisteren haar functie als voorzitter van de gemeenteraad neer te leggen. Ze betreurt haar uitspraken en zegt dat ze die in een opwelling van emotie heeft gemaakt. Wel blijft Martinez, tot ergernis van velen, lid van de raad.
Niemand minder dan president Joe Biden heeft zijn partijgenote gisteren opgeroepen om ook op te stappen als raadslid.
De Turkse president Erdogan heeft de Marokkaanse koning Mohammed VI uitgenodigd voor een staatsbezoek, meldt het Turkse staatspersbureau Anadolu.
De twee landen hebben al goede banden, maar willen nog meer samenwerken op het gebied van economie, handel, onderwijs en defensie, aldus Anadolu.
In 2004 ondertekenden beide landen een vrijhandelsovereenkomst, maar afgelopen jaren heeft de Marokkaanse regering haar zorgen geuit over de lokale productie. Daarom heeft Marokko tarieven ingevoerd op Turkse import. Desondanks blijft de export van Turkije naar Marokko toenemen.
Gisteren is Marokko gekozen om plaats te nemen in de mensenrechtenraad van de Verenigde Naties.
Ook buurland Algerije is in de VN-Mensenrechtenraad gekozen. Beide landen zullen van 2023 tot 2025 lid zijn van deze raad.
Saillant, want volgens critici gaat het in Marokko niet goed met de mensenrechten. Zo zitten de leiders van de Rif-protestbeweging, waaronder Nasser Zefzafi, lange gevangenisstraffen uit.
Met de persvrijheid in Marokko is het ook slecht gesteld. Het Noord-Afrikaanse koninkrijk staat, mede vanwege de veroordelingen van journalisten Omar Radi en Souleiman Raissouni, op plek nummer 135 van de persvrijheidsindex van Reporters Without Borders (RSF).
De VN-mensenrechtenraad bestaat uit 47 leden. Op dit moment zijn ook beruchte mensenrechtenschenders als China, Cuba, India, Pakistan, Qatar en Venezuela lid van de raad.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
