Het korte verhaal over het schrikbewind van Matthijs van Nieuwkerk bij De Wereld Draait Door: het gaat om een vetgemeste – in 2020 drie keer de Balkenendenorm –, witte man in een leidinggevende functie. Nederland zit vol met dit soort grensoverschrijdende veelverdieners.
En het lange verhaal over hoe deze witte dictator arme, witte zzp’ers PTSS heeft bezorgd? En dan ook nog eens met ons belastinggeld? Dan moet je even verder lezen.
Zijn verhaal staat niet op zichzelf. Het hoort bij de verrechtsing, verruwing en verhuftering van Nederland, die plaatsvond in de jaren dat DWDD groot werd. De moord op Theo van Gogh in 2004, een jaar voor de eerste DWDD-uitzending, leidde tot een islamofobe en racistische backlash.
Dit waren de jaren dat ‘links’ – waar de kogel ‘vandaan kwam’ -, moslims en migranten door een witte man uitgefoeterd mochten worden. Dit ondervond GroenLinks-voorvrouw Femke Halsema aan den lijve in 2006, toen premier Jan Peter Balkenende haar in een debat over werkloosheid een tekort aan ‘VOC-mentaliteit’ aanwreef: ‘Over grenzen heen gaan… toch!?’
Zo’n klimaat heeft er dus ook ingehakt bij omroepen die als ‘links’ te boek staan. Omroepen die ook systematisch door rechtse en racistische politici zijn weggezet als schuldig aan ‘landverraad’ en ‘multiculti’ – dit zijn synoniemen in hun wit-nationalistische wereldbeeld.
Matthijs van Nieuwkerk wilde een witte tafel waar ook de rechtse, witte kijkers naar zouden zappen. Er moest geluisterd worden naar de ‘bezorgde burgers’. Dat heeft zijn redactie geweten. Er moest gepresteerd worden. En natuurlijk kwam het dan lekker uit dat hij de redactie kon wijzen op de boze witte mannen aan de rechterkant van het land, die hem en zijn linkse omroep bekritiseerden en zouden wegbezuinigen als ze aan de macht zouden komen.
Het is de luxepositie van witte, linkse omroepbobo’s. Ze voeren een paar allochtoontjes op aan tafel, om zo het racismeverwijt te neutraliseren, maar verder zijn ze zo rechts als de pest. ‘Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.’
Een constante witte aanslag op onze waardigheid als Nederlanders met een migratieachtergrond
Nog zo’n veelvraat van een witte man op tv uit die tijd: Jeroen Pauw. Die man ging ‘gewoon’ op tv over grenzen heen. Zo zei in 2009 openlijk dat hij, uitgedaagd door de jurist Mohammed Enait, ‘niet gelooft in de multiculturele samenleving’. Ook bracht hij in 2012 toenmalig PvdA-prominent Nebahat Albayrak in verlegenheid door haar racistisch en seksistisch te confronteren: ‘Turkse vrouwen kunnen heel leuk zijn, weet ik uit ervaring.’
De Nederlandse tv was in 2005-2020, de tijd van Pauw (& Witteman) en DWDD, koud en kil – en nog steeds, in grote mate. Waarom denk je dat zoveel ‘allochtonen’ in die periode besloten om de publieke omroep rechts te laten liggen? Het werd alleen maar erger.
Onze grenzen werden niet in de duistere redactiekamers, maar gewoon op de nationale tv overschreden. Zoveel haat en nijd wilden we niet in onze eigen huiskamers. Ik keek eigenlijk alleen DWDD als Peter R. de Vries er zat. Die nagelde als een van de weinige witte Nederlanders Geert Wilders en het PVV-racisme aan de schandpaal, waarmee hij het werk deed dat Fidan Ekiz en Özcan Akyol en andere allochtonen hadden moeten doen.
Het tijdperk van Van Nieuwkerk en Pauw was een constante witte aanslag op onze waardigheid als Nederlanders met een migratieachtergrond. Dat ook heel veel arme, witte zpp’ers met tijdelijke contracten in een flexibiliserende economie de dupe van Matthijs zijn geworden, laat de tragiek van neoliberaal Nederland zien.
Nederland is niet alleen van geprivilegieerde witte mannen als Matthijs van Nieuwkerk, Sywert van Lienden en Jeroen Pauw. Nederland is van ons allemaal. Ik wil mijn geld en zendtijd terug, met veilige tv voor iedereen.
