13.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 601

Jeruzalem: ruim 100 Palestijnen gewond na aanval radicale Joden

0

Meer dan honderd Palestijnen in Jeruzalem zijn gisteravond gewond geraakt, na clashes met extreemrechtse Israëliërs en de politie. Dit melden Israëlische media.

De extreemrechtse activisten organiseerden een mars door Oost-Jeruzalem en raakten slaags met Palestijnen. 105 Palestijnen raakten gewond, 22 daarvan belandden naar het ziekenhuis (foto, rechts). Van beide kanten werden minstens vijftig personen opgepakt.

De extreemrechtse anti-Arabische groep Lehava had een mars door Jeruzalem georganiseerd. ‘Lahava (vlam) is een extreemrechtse organisatie, die vermenging van Joden met andere groepen wil voorkomen, meldt NOS-correspondent Ankie Rechess. ‘Ze zijn tegen alles wat niet joods is. Hun motto is: dood aan links en aan de Arabieren. Het gaat om een kleine groep die in Israël bijzonder impopulair is.’

De rellen waren de culminatie van een onrustige week, waarin duizenden Palestijnen vanwege de ramadan na zonsondergang naar de Oude Stad trekken. Dit is vanwege de coronapandemie grotendeels verboden en leidt elke nacht tot clashes met de politie en Israëliërs.

De aanvallen van gisteravond waren een reactie op Palestijnse TikTok-filmpjes, waarop Palestijnen waren te zien die Joden in Jeruzalem aanvielen.

De activisten van Lehava zongen ‘Dood aan de Arabieren’ en clashten met linkse Israëlische tegendemonstranten en met Palestijnen. Omdat de politie een blokkade had opgeworpen, slaagden de Lehava-aanhangers er niet in om de Palestijnse wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem binnen te dringen. Wel werden Palestijnse huizen aangevallen (foto, links).

‘Je hoort kinderen huilen. Dit is verschrikkelijk’, twitterde Haaretz-journaliste Noa Landau gisteravond.

Palestijnse jongeren clashten ook met de politie en sloegen en schopten een Joodse man in elkaar, die daarna in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Zijn auto werd door de Palestijnse jongeren in brand gestoken.

Op social media hadden extreemrechtse Israëlische activisten opgeroepen tot geweld tegen Palestijnen. ‘We verbranden vandaag Arabieren, de molotovcocktails liggen al in de kofferbak’, schreef iemand. Een ander schreef dat de protesten niet zouden eindigen voordat een van de Palestijnse aanvallers zou worden opgehangen. Onder de beheerders van de berichtengroepen bevond zich Knesset-lid Itamar Ben-Gvir van Otzma Yehudit, een extreemrechtse anti-Arabische partij.

Gevraagd: één concrete reden voor Denk om lokaal actief te zijn

0

Wat hebben de gemeenten Haarlem, Bergen op Zoom, Venlo en Apeldoorn met elkaar gemeen? Juist: dit zijn gemeenten waar Denk in maart 2022 voor de eerste keer mee wil doen aan de gemeenteraadsverkiezingen. De partij wil in totaal in 28 gemeenten deelnemen, een ruime verdubbeling ten opzichte van 2018. Er is eigenlijk maar één vraag: waarom eigenlijk?

Een jaar geleden schreef ik voor de Kanttekening over de lokale prestaties van Denk. Ik bekeek vier gemeenten waar Denk al actief is, zocht uit wat de partij daar heeft gedaan en wat er in de media over is verschenen. Ik sprak lokale verslaggevers die de Denk-raadsleden aan het werk hadden gezien. Ik probeerde ook contact te leggen met de raadsleden zelf. Dat was niet gemakkelijk: van al deze raadsleden kreeg ik alleen Enes Sariakce uit Enschede te spreken. De rest reageerde nergens op. Een veeg teken.

De ervaring leert dat politici media graag te woord staan als ze mooie resultaten hebben geboekt. Als discriminatie en racisme in Lelystad tegenwoordig voortvarend worden aangepakt door voorstellen van de lokale Denk-fractie, weet je zeker dat het betreffende raadslid dat graag breed uitgemeten wil hebben in alle media die zich maar aandienen. Als woningmarktdiscriminatie in Amersfoort effectief door Denk is uitgebannen, wil de lokale fractie daar ongetwijfeld aandacht voor. Als het personeelsbestand van de gemeente Arnhem door Denk diverser is geworden, wil de partij dat journalisten daarover schrijven.

Maar in Amersfoort, Arnhem en Lelystad had Denk niets van enige relevantie bereikt. En dus nam Denk de telefoon niet op: de partij heeft er simpelweg niets bij te winnen. In Enschede heeft Denk wel een gewaardeerd raadslid, maar het meest opvallend aan Enes Sariakce is dat hij helemaal niet bij Denk lijkt te passen: hij stelt zich constructief op, is een soort doublure van de PvdA en is in staat moties aangenomen te krijgen. Tegelijk moet je het ook niet overdrijven: over de kernthema’s van Denk was ook in Enschede niets te melden. Volgens Sariakce is zijn belangrijkste resultaat dat mensen voor het eerst zijn gaan stemmen en dus worden gehoord: ‘Onze aanwezigheid geeft vooral een signaal’.

Het belangrijkste effect van de lokale Denk-aanwezigheid is dat gemeenteraadsvergaderingen langer gaan duren

Klinkende resultaten zijn anders. Natuurlijk kunnen niet alle raadsleden enorm bekend worden of grote tastbare resultaten neerzetten. Ze vergaderen meestal relatief anoniem mee met de gemeenteraad, voeren soms het woord en controleren burgemeester en wethouders. Saai en onzichtbaar werk dat zeer nuttig is, maar is dat dan de reden dat Denk straks in 28 gemeenteraden wil zitten? Kunnen de bestaande partijen dat werk niet af? Wat is precies de lokale meerwaarde van Denk? Welke lokale onderwerpen worden zonder Denk vergeten?

Er is geen begin van een antwoord op deze vraag, terwijl er straks in al die gemeenteraden wel een extra fractie zou kunnen zitten. Uit de vacaturetekst blijkt dat het Denk waarschijnlijk gaat om het bestrijden van discriminatie. Prima doel natuurlijk, maar waaruit blijkt dan dat Denk dat de afgelopen jaren op lokaal niveau al heeft geprobeerd? Is het misschien zo dat Denk veel pogingen deed iets te veranderen maar er door onervarenheid of tegenwerking niet in slaagde? Dat zou nog een sprankje hoop geven dat het in de toekomst anders gaat, maar Denk heeft er niets over te melden. Waaruit blijkt dat Denk dit beter kan dan PvdA en GroenLinks, die immers ook tegen discriminatie zijn?

Zo cynisch werkt politiek: in de slipstream van de beeldbepalende Kamerleden in Den Haag worden her en der Denk-politici verkozen. Het belangrijkste effect is dat gemeenteraadsvergaderingen langer gaan duren. Dat de inbreng van Denk hoogstwaarschijnlijk niet onderscheidend is, maakt daarbij niets uit. Inhoudelijk hebben andere partijen ook al standpunten om discriminatie uit te bannen en levert dat in de praktijk ook weinig op. Biculturele kandidaten zitten ook al elders, dus wat voegt Denk lokaal dan toe? En als Denk dat zelf niet kan formuleren, zou men daar dan geen conclusies aan moeten verbinden?

China zuivert schoolbibliotheken van ‘pro-Westerse’ boeken

0

De Chinese autoriteiten hebben lagere en middelbare scholen bevolen hun bibliotheken te ontdoen van boeken die kunnen leiden tot de ‘bejubeling’ van het Westen, ten koste van de bevordering van Chinees nationalisme.

Op 1 juli viert de Communistische Partij van China haar honderdjarige verjaardag. De Chinese autoriteiten grijpen deze verjaardag aan om nationalisme en loyaliteit aan de Communistische Partij en haar leider Xi Jinping te promoten.

Boeken over Bill Gates en Steve Jobs, helden van het Amerikaanse kapitalisme, moeten daarom uit de schoolbibliotheken verdwijnen. Hetzelfde geldt voor boeken die ‘Westerse ideeën promoten’ of de neiging zouden hebben ‘alle vreemde dingen kritiekloos te omarmen’.

De nationalistische scholing van vandaag begon in reactie op de studentenprotesten op het Tiananmenplein in 1989. De toenmalige leider Deng Xiaoping verklaarde dat de jonge demonstranten onvoldoende waren geschoold. Dat begrip werd overgenomen door Jiang Zemin, de partijsecretaris die het stokje van Deng overnam.

Zemin voerde de patriottische onderwijscampagne op en wilde via het geschiedenisonderwijs het nationalisme bevorderen. Japan was in zijn ogen de grote vijand. De Tweede Chinees-Japanse Oorlog (1937-1945) kreeg een belangrijke plek in het curriculum. Tijdens een staatsbezoek aan Japan in 1998 bekritiseerde Jiang zijn gastheren openlijk vanwege de Japanse oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid tijdens deze oorlog.

Het Chinese nationalisme keert zich ook tegen het Westen en tegen de etnische minderheden in China, zoals de Tibetanen, Oeigoeren en Mongoliërs. In 2020 onthulde de autonome regio Binnen-Mongolië een gefaseerd plan om leerboeken in de Mongoolse taal te vervangen door boeken in het Chinees. Hiertegen was verzet, maar de Chinese autoriteiten hadden hier geen boodschap aan en voerden hun beleid met extra ijver uit.

Volwassen leden van de Communistische Partij worden ook geïndoctrineerd. Ze moeten studiesessies bijwonen en leren uit het boek Een korte geschiedenis van de Communistische Partij van China, dat 530 bladzijden telt en een zeer selectieve en vertekende geschiedenis vertelt. De Culturele Revolutie van 1966, die leidde tot chaos en miljoenen doden, krijgt nauwelijks aandacht, maar de ‘verdiensten’ van Xi Jinping worden uiteraard breed uitgemeten.

Oeigoeren vasten niet, uit vrees om als ‘extremist’ in kamp te belanden

0

Veel islamitische Oeigoeren in China doen niet mee aan de vastenmaand ramadan. Niet uit gemakzucht, maar uit angst.

Ze zijn bang dat de Chinese regering hen dan als ‘extremisten’ bestempelt en naar heropvoedingskampen stuurt. Dit bericht Radio Free Asia, dat inzake de Oeigoerse kwestie doorgaans goed ingevoerd is.

Officieel zegt China het vasten tijdens de ramadan niet te verbieden en Oeigoeren een vrije keuze te geven. Maar een politieagent laat weten dat alom bekend is dat het niet op prijs wordt gesteld als er toch wordt gevast.

Veel Oeigoeren kiezen er voor om toch maar niet te vasten. Ze zijn bang dat ze bang zijn door de Chinese autoriteiten voor ‘extremist’ te worden uitgemaakt: dat kan namelijk betekenen dat ze naar een heropvoedingskamp worden gestuurd.

Al jaren probeert de Chinese overheid deelname van Oeigoeren aan de ramadan te beperken. Dankzij deze beperkingen kunnen ambtenaren, docenten en studenten feitelijk niet meedoen aan de ramadan, maar ook voor andere Oeigoerse moslims wordt het lastiger.

In bepaalde delen van de regio Xinjiang wordt de toegang tot moskeeën nu strenger gecontroleerd. Ook worden restaurants bevolen om open te blijven. Veel oudere Oeigoeren moesten vorig jaar bovendien beloven dat ze tijdens de ramadan niet zouden gaan vasten of bidden. Op die manier zouden ze een voorbeeld zijn voor de bredere gemeenschap en ervoor zorgen dat anderen zich ook aan deze verbodsbepalingen houden.

Vorig jaar werden Oeigoeren in het Xinjiang-gebied Makit verteld dat ze hun familieleden moesten aangeven, als die wel aan de ramadan zouden deelnemen, aldus Radio Free Asia.

Radio Free Asia sprak vorig jaar ook met een ambtenaar in het gebied Peyziwat, die zei dat hij de Oeigoeren tijdens de ramadanmaand verplichtte elke ochtend het hijsen van de vlag bij te wonen en dat de Oeigoeren in de avond een ‘politieke cursus’ moesten volgen. Op deze manier zorgde hij ervoor dat de Oeigoeren niet konden vasten. De vroege ochtend en het begin van de avond zijn namelijk de enige momenten van de dag zijn waarop Oeigoeren volgens de moslimtraditie mogen eten.

China ligt wereldwijd onder vuur vanwege de onderdrukking van de Oeigoeren. Meer dan een miljoen Oeigoeren zijn in zogenoemde heropvoedingskampen opgesloten, waar ze zijn onderworpen aan een streng regime en ideologisch worden gehersenspoeld. Ook worden veel Oeigoerse vrouwen verplicht gesteriliseerd, worden moskeeën gesloopt en worden moslims gedwongen om varkensvlees te eten. Het Nederlandse parlement spreekt sinds kort van een genocide op de Oeigoeren.

Biden wil op 24 april Armeense Genocide erkennen

0

De Amerikaanse president Joe Biden is van plan om op 24 april de Armeense Genocide te erkennen, schrijft the New York Times.

In het Armeense collectieve geheugen is 24 april een bijzondere dag. Op die dag werden honderden vooraanstaande Armeniërs in Istanbul opgepakt, om niet lang daarna vermoord te worden door de Ottomaanse autoriteiten.

Deze massa-arrestatie op 24 april werd lange tijd gezien als het startschot van de Armeense Genocide. Het besluit om de Armeniërs in het Ottomaanse Rijk uit te roeien werd ruim een maand eerder genomen, zo laat onderzoek van de Turkse historicus en genocide-expert Taner Akcam zien.

In 1915 en de jaren daarna werden ongeveer anderhalf miljoen Armeniërs, en ongeveer 300.000 Assyriërs en andere christenen, vermoord in het Ottomaanse Rijk, de voorloper van Turkije. Tot op de dag van vandaag ontkent Turkije dat er sprake was van genocide.

De Turkse minister Mevlüt Cavusoglu (Buitenlandse Zaken) had de Amerikaanse erkenning al verwacht. In een interview eerder deze week uitte hij zich ontstemd over een dergelijke stap van Biden: ‘Als de Verenigde Staten de betrekkingen nog verder willen verslechteren, is de keuze aan hen.’

De meeste genocidewetenschappers zijn het met elkaar over eens dat de gebeurtenissen van 1915 en daarna een genocide waren tegen het Armeense volk. De Turkse historicus Taner Akcam vond een serie telegrammen van de Ottomaanse leider Talaat Pasja met het bevel om alle Armeniërs, inclusief vrouwen en kinderen, te vermoorden.

Ook heeft hij Akcam de authenticiteit aangetoond van een beruchte brief uit maart 1915 van de Ottomaanse leider Bahattin Sakir waarin hij aan een lokale functionaris in Adana onomwonden vertelt over het besluit om ‘alle Armeniërs die in Turkije leven te vernietigen’.

De Nederlandse genocidewetenschapper Ugur Ümit Üngör vindt het tijdverspilling om op argumenten van genocideontkenners in te gaan, zei hij in 2018 tegen de Kanttekening. Het Turkse verhaal van de ‘gesloten Armeense archieven’ is volgens hem een drogreden. ‘Alsof de Holocaust niet heeft plaatsgevonden als we de archieven van het getto van Warschau niet mogen inzien.’

De meest belastende documenten over de Armeense genocide zijn volgens Üngör de telegrammen die Talaat Pasja naar zijn ondergeschikten stuurde. ‘Ik heb er tientallen bestudeerd. Als Talaat Pasja van een regionale bestuurder het bericht krijgt dat de Armeniërs in zijn provincie worden vermoord, reageert hij door nog meer Armeniërs die kant op te sturen.’

Zwolse azan-rel nadert climax: voor imam belastend materiaal opgedoken

0

De Zwolse imam Mohammed Cherief Goelab, met zijn moskee in opspraak vanwege geluidsoverlast, zegde eerder nog toe dat er helemaal geen luidsprekers zouden komen op de nieuwe moskee aan de Middenweg. Dat meldt de Stentor.

Begin maart besloot de moskee vier keer per dag luid de azan, de islamitische oproep tot gebed, te laten horen. Omwonenden uit de Zwolse wijk Aa-landen klaagden direct over geluidsoverlast.

Mohammed Cherief Goelab had daar aanvankelijk geen boodschap aan. Nederland is een multicultureel land, zei hij, en hij maakte gebruik van de wettelijke mogelijkheden die er zijn. Uiteindelijk deed de imam een stapje terug: hij besloot het geluid minder luid te laten klinken.

Toch klagen buurtbewoners nog steeds over geluidsoverlast. ‘Enkele bewoners hebben al aangegeven te gaan verhuizen’, zei een van hen maandag in een digitale raadsvergadering. ‘Een gezongen geloofsovertuiging is tot in de woningen te horen. Alsof die opgedrongen en opgelegd wordt.’

Burgemeester Peter Snijders (VVD) heeft toegezegd zich over de situatie te zullen buigen.

De Stentor heeft nu notulen van een wijkvergadering uit 2004 opgedoken. Imam Goelab zei toen dat op de nieuwe moskee geen luidsprekers zouden worden geplaatst, zo blijkt nu. Dit geeft buurtbewoners een sterke troef in handen.

De levensvreugde van Ismail Ilgun, Talitha Muusse en andere millennials

0

Het lot van twee jonge mediapersoonlijkheden legde de afgelopen maand de spagaat bloot waarin ambitieuze millennials verkeren.

De eerste ster, Thalitha Muusse, stopte vroegtijdig als presentator van Op1, vanwege een verschil van mening met haar werkgever. Na het debat in de Tweede Kamer over de gelekte verkenningsmemo’s en het selectieve geheugenverlies van Mark Rutte besloot Muusse – op persoonlijke titel – een ‘volksberaad’ in Den Haag te organiseren. Daar konden mensen dan met elkaar van gedachten wisselen over de stand van de Nederlandse democratie.

KRO-NCRV, Muusses werkgever, vond dat de presentatrice een dergelijke politieke bijeenkomst niet mocht organiseren. Dit, om de journalistieke distantie te waarborgen. Muusse dacht daar heel anders over. Naast presentatrice is zij immers ook burger, ondernemer en activist. De jonge televisiester besloot vroegtijdig te stoppen met het presenteren van Op1, omdat de door haar werkgever gestelde voorwaarden aan haar optreden met haar ‘persoonlijke en professionele waarden’ botsten.

Ismail Ilgun kan erover mee praten. De jonge YouTuber werd eind vorig jaar door de VPRO gevraagd om een zesdelige webserie over online shaming te maken. Er ontstond echter consternatie toen Ilgun eerder dit jaar op zijn YouTube-kanaal een interview met Youness Ouaali publiceerde. Deze controversiële influencer heeft er zijn werk van gemaakt om zonder toestemming beeldmateriaal van biculturele vrouwen te verzamelen en te verspreiden, omdat ze zich volgens hem onkuis gedragen. Hij maakt zich dus zelf schuldig aan online shaming. Critici vonden het onacceptabel dat Ilgun het gesprek aanging met een van de meest beruchte daders van online shaming, terwijl hij voor de VPRO een webserie zou gaan maken over de slachtoffers van deze praktijk.

In reactie op de commotie verzocht de VPRO Ilgun het interview met Ouaali van zijn kanaal te verwijderen. Hij weigerde resoluut, omdat zijn vrijheid en nieuwsgierigheid hem veel waard zijn. En zo verloor Ilgun zijn webserie voor de VPRO. Hierbij moeten we opmerken dat de YouTuber voor het gewraakte interview meedeelde dat hij niet achter de praktijk van Ouaali staat. Met een paar vragen in het interview liet hij dat ook blijken. Maar het moest mogelijk zijn, stelde Ilgun, om iemand te interviewen met wie je het oneens bent. Met die open houding kom je erachter wat mensen beweegt.

Zowel Muusse als Ilgun hielden voet bij stuk, omdat ze hun principes niet wilden verraden. Dat ze voor gevestigde omroepen werkten was voor hen geen reden om water bij de wijn te doen en een deel van hun identiteit en principes in te leveren, omwille van hun carrière.

Werkgevers kun je net als kleren afwisselen, maar principes draag je jouw hele leven mee

Het is een houding die tekenend is voor andere millennials, een generatie die is opgegroeid in een wereld waarin onzekerheid de enige zekerheid is. Ze groeiden op in een tijd waarin de grote verhalen aan hun aantrekkingskracht verloren, een vaste baan een privilege werd en het vinden van een huis aan een kleine groep werd voorbehouden. In zo’n wereld leerde de millennial dat je niet zomaar jouw identiteit en principes moet opofferen voor een werkgever. Werkgevers kun je net als kleren afwisselen, maar principes draag je jouw hele leven mee.

In mijn vriendenkringen en daarbuiten kom ik allerlei jonge, ambitieuze millennials tegen, die naast het hebben van een goede baan ook hun side hustles hebben. Ze geven yogalessen, schrijven blogs over hun passie, maken podcasts, bouwen een YouTube-carrière op, lanceren hun eigen huidverzorgingsproducten, maken muziek en modereren gesprekken. Kortom: ze bevinden zich in een spagaat tussen zekerheid en vrijheid. Ze weten als geen ander dat een vaste baan status en zekerheid biedt, maar geen voldoening en levensvreugde garandeert.

Journalistieke oproep: ‘Meer pers toestaan op Koningsdag’

0

Het Genootschap van Hoofdredacteuren wil meer mogelijkheden voor media om aankomende Koningsdag in Eindhoven te verslaan. De belangenvereniging schrijft dit in een brief aan de Rijksvoorlichtingsdienst, die de nationale feestdag op 27 april regelt.

Enkel het Eindhovens Dagblad, het ANP en de NOS, die de nationale uitzending verzorgt, zijn namelijk welkom. Aanvankelijk, nog voor ’telefonisch contact’ was gepleegd met de Rijksvoorlichtingsdienst, was zelfs alleen de NOS uitgenodigd. Maar ook met het Eindhovens Dagblad en het ANP erbij zijn de mogelijkheden nog te beperkt, aldus het Genootschap.

Dit jaar vindt Koningsdag vanwege corona in uitgeklede vorm thuis. De koninklijke familie trekt weliswaar naar Eindhoven, waar het wordt blootgesteld aan een speciaal samengesteld programma, maar de bevolking moet thuis blijven. De media werden pas laat op de hoogte gesteld van de gevolgen voor de vrije nieuwsgaring, schrijft Genootschap-voorzitter en NOS-hoofdredacteur Marcel Gelauff.

‘Als Genootschap van Hoofdredacteuren betreuren wij deze gang van zaken. Koningsdag is een nationaal evenement, onafhankelijk van de vorm waarin het programma wordt gegoten. Als Genootschip vinden wij dat de toegankelijkheid van de media bij een nationaal evenement zo weinig mogelijk beperkt moet blijven.’

Het Genootschap wil graag in overleg met de Rijksvoorlichtingsdienst om soortgelijke situaties in de toekomst te voorkomen en vraagt of er ‘met welwillende aanpassingen er meer mogelijkheden kunnen komen voor (audiovisuele) media bij komende Koningsdag’.

Het Genootschap van Hoofdredacteuren is een belangenorganisatie voor de tientallen aangesloten hoofdredacteuren van kranten, nieuwssites en radio- en televisiemedia.

PvdA: kabinet, kom op voor gevangen Marokkaanse journalist Omar Radi

0

PvdA-Kamerlid Kati Piri wil dat Nederland opkomst voor de Marokkaanse journalist Omar Radi, die al bijna een jaar in voorarrest zit en uit protest daartegen in hongerstaking is gegaan. Ze heeft Kamervragen gesteld aan minister Stef Blok van Buitenlandse Zaken.

Omar Radi werd in juni 2020 gearresteerd op verdenking van spionage. Ook wordt hij beschuldigd van verkrachting. Op 22 september ging het proces tegen hem van start, ruim een half jaar geleden. Hij kan maximaal tien jaar gevangenisstraf krijgen.

‘Het indienen van schijnbaar valse beschuldigingen tegen kritische journalisten maakt nu duidelijk deel uit van het draaiboek van de Marokkaanse regering om afwijkende meningen te onderdrukken’, stelde mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch in september. ‘De beschuldigingen van spionage en een reeks andere beschuldigingen lijken te zijn bedacht om Omar Radi uit te schakelen.’

In 2019 werd Radi opgepakt vanwege ‘minachting van de wet’, omdat hij een kritische tweet schreef over een strafproces tegen enkele Rif-activisten dat toen werd gevoerd.

Volgens Kati Piri zit Radi vast vanwege zijn publicaties over corruptie in Marokko en de onderdrukking van het Rif-gebied. Het PvdA-Kamerlid vindt dat de Nederlandse regering zich veel te passief opstelt tegenover Marokko. Ze wil dat minister Blok op korte termijn, al dan niet in Europees verband, de zorgen van Nederland over de situatie van Radi kenbaar maakt bij de Marokkaanse autoriteiten.

Ook in Marokko is de detentie van Omar Radi niet onomstreden. Leden van het Comité voor Justitie, Wetgeving en Mensenrechten, een lokale NGO, hebben premier Saadeddin el Othmani schriftelijk om opheldering gevraagd over de hongerstaking van Omar Radi en Slimane Raissouni, hoofdredacteur van het inmiddels opgeheven dagblad Akhbar al Yaoum.

In de gisteren gepubliceerde persvrijheidsindex van Reporters Without Borders (RSF) is Marokko drie plekken gezakt, van plek 133 naar plek 136. Dat komt mede door de detentie van en de rechtszaken tegen Omar Radi en Slimane Raissouni.

Marokkaanse regering gaat Berbertaal ‘integreren’ als officiële taal

0

De Marokkaanse regering wil het Tamazight ‘integreren’ als officiële taal, naast het Arabisch. Dit meldt het Marokkaanse staatspersbureau. Het Tamazight is de taal van de Amazigh, beter bekend als de Berbers.

Minister-president Saadeddine el Othmani publiceerde een ‘duidelijke en harmonieuze routekaart voor alle regeringsdepartementen in de komende jaren.’ Tifinagh, het Tamazight-alfabet, moet een plek krijgen in het onderwijs en in het openbare leven. Regeringspartij PJD wil dat dit uiteindelijk ten koste gaan van het Frans.

Volgens antropologen bestaat het Tifinagh al meer dan tweeduizend jaar. In die tijd hadden de Amazigh twee onafhankelijke koninkrijken, Numidia en Mauretania, die aan het begin van onze jaartelling door het Romeinse keizerrijk werden geannexeerd.

Sinds het einde van de twintigste eeuw roepen Amazigh-activisten in Marokko op tot de implementatie van Tifinagh in het openbare leven en voeren zij campagne voor de officiële erkenning van hun talen.

In 2001 richtte koning Mohammed VI het Koninklijk Instituut voor Amazighcultuur op. Het centrum ontwikkelde een modern Tifinagh-schrijfsysteem, genaamd Neo-Tifinagh, bestaande uit 33 verschillende karakters. Neo-Tifinagh is te vinden op borden en gebouwen in heel Marokko.

In de grondwet van Marokko uit 2011 werd Tamazight voor het eerst erkend als officiële taal.