De Amerikaanse president Joe Biden zal op 14 juni in Brussel voor het eerst zijn Turkse collega Erdogan ontmoeten. Dit bericht de Arabische nieuwszender al Jazeera.
De relatie tussen de Verenigde Staten en Turkije is de laatste jaren ernstig bekoeld, onder andere vanwege de strijd in Syrië en de Turkse aanschaf van het Russische raketafweersysteem S-400.
De eerste keer dat Biden Erdogan opbelde was in april, drie maanden na zijn inauguratie, om de Turkse president te vertellen dat de VS de Armeense Genocide erkennen.
Ook tijdens de afgelopen beschietingen tussen Israël en Hamas werd hun relatie er niet beter op. Erdogan zei dat Biden ‘bloed aan zijn handen heeft’ omdat hij Israël steunt en noemde Israëli’s ‘moordenaars die kinderen van vijf of zes jaar doden’. Biden, op zijn beurt, veroordeelde deze ‘antisemitische uitspraken’ van zijn Turkse ambtsgenoot.
Biden en Erdogan zullen naar verwachting ‘het volledige scala van bilaterale en regionale kwesties bespreken’, aldus het Witte Huis.
In Brussel, waar dan een NAVO-top aan de gang is, zal Biden ‘herstel van onze bondgenootschappen benadrukken, de trans-Atlantische relatie nieuw leven inblazen en nauw samenwerken met onze bondgenoten en multilaterale partners om mondiale uitdagingen aan te pakken en Amerika’s belangen beter te beschermen.’
Biden zei vorig jaar dat hij het helemaal anders wilde doen dan president Donald Trump, die persoonlijk goed met de Turkse president kan opschieten. De presidentskandidaat vindt dat de Amerikanen actief de Turkse oppositie moeten steunen, zodat Erdogan op democratische wijze verslagen kan worden. De Turkse regering reageerde toentertijd boos op Bidens uitspraak.
In de nacht van woensdag op donderdag verwoestte een brand een islamitische supermarkt en halal slagerij in het Gelderse Wijchen. De politie gaat uit van brandstichting.
De brand brak iets voor twee uur ’s nachts uit en werd ontdekt door de bewoonster van het appartement boven de winkel. Dankzij tussenkomst van de brandweer werd voorkomen dat de brand naar andere panden oversloeg, maar de schade aan de winkel is groot, meldt de Gelderlander.
Zes maanden geleden was Jehad al Ouwer, een statushouder uit Syrië, met zijn gezin de islamitische winkel Tayba Markt begonnen. Hij is kapot: ‘We werken hard, hadden alles mooi gemaakt. Ik weet niet wat we nu moeten’, zegt hij tegen de Gelderlander.
Mogelijk is de brand aangestoken, zegt Mohanad, de oudste zoon van Jehad. ‘Ik hoorde dat er mogelijk benzine naar binnen is gegooid. Het is ongelofelijk. We hebben geen idee waarom dit gebeurt.’
De politie gaat ook uit van brandstichting. Een ondernemer uit de buurt vertelt beelden te hebben gezien van een persoon die de achterkant van de winkel besmeurd heeft met witte verf. Het is niet duidelijk of dit verband houdt met de brand, maar de politie houdt daar wel rekening mee.
In tien jaar tijd is het aantal Brazilianen in Nederland verdubbeld, zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Met een deel gaat het prima, maar velen zijn ongedocumenteerd en afhankelijk van voedselhulp.
Flávia Ramos Costa kwam achttien jaar geleden naar Nederland. Ze had het behoorlijk lastig, dus gelukkig vingen haar partner, schoonfamilie en nieuwe vrienden haar op. Toch bleef ze zich buitengesloten voelen, ondanks het feit dat ze hoger opgeleid was. Ze leerde Nederlands, ging aan de slag als maatschappelijk werker en richtte een paar jaar geleden Compasso Social op.
‘Eigenlijk is het een commercieel-sociaal bedrijf. Ik help Portugees sprekende mensen bij hun inburgering en integratie in Nederland’, vertelt ze. ‘Ze komen bij mij via onder andere mond-tot-mond-reclame, sociale media, welzijnsorganisaties en psychologiepraktijken.’
Volgens het CBS zijn er 33.000 Brazilianen in Nederland, het Braziliaanse consulaat schat dat het er drie keer zo veel kunnen zijn. Daar zitten ook Brazilianen met een dubbele nationaliteit tussen, die soms niet worden meegerekend. Vooral na de Tweede Wereldoorlog kwamen er veel Italianen, Portugezen en Duitsers naar Brazilië. Hun nabestaanden hebben vaak twee nationaliteiten.
‘Via een paspoort uit een EU-land kun je veel makkelijker naar Europa komen’, zegt Ramos Costa. ‘Deze immigranten worden in sommige gevallen geregistreerd als bijvoorbeeld Duitser, maar het zijn in feite geboren en getogen Brazilianen. Verder gaat het veelal om ongedocumenteerden.’
Dit geldt bijvoorbeeld voor Franciale* (28). Aan een procedure beginnen om haar verblijf legaal te maken, ziet ze niet zitten. Veel te complex en veel te weinig kans dat ze mag blijven, denkt ze.
Eigenlijk vindt ze het in Nederland – ze woont hier nu drie jaar – helemaal niet zo leuk, maar ze is gekomen om zich bij haar familie te voegen. Ze miste hen erg. ‘Ook al ben ik liever in Brazilië, mijn familie missen is erger dan in Nederland wonen én in dit land is het rustiger en veiliger.’
Flávia Ramos Costa, links (Beeld: Femke Berkhout)
Vooral de onrust en onzekerheid in Brazilië vormen een grote motivatie voor migranten om het land te verlaten. Het in Brazilië totaal uit de hand gelopen coronavirus draagt bij aan het toenemende aantal Braziliaanse migranten, maar dit is volgens Ramos Costa slechts het topje van de ijsberg, ook omdat het juist door het coronavirus lastiger is om naar Nederland te emigreren.
‘De afgelopen vijf jaar zijn veel kennismigranten naar Nederland gekomen, zoals IT’ers. Opleiding en motivatie zijn twee belangrijke schakels voor succes en geluk in het nieuwe land’, aldus Ramos Costa. Zij merkt dat hoogopgeleide kennismigranten uit Brazilië in een isolement raken als zij de Nederlandse taal niet spreken en geen baan hebben. ‘Door Nederlands te leren, kunnen ze dat opheffen.’
Veel Brazilianen die alleen naar het buitenland emigreren missen hun familie, gaat zij verder. ‘In de Braziliaanse cultuur staan familie en saamhorigheid centraal. Je kunt altijd op hen terugvallen. In Brazilië ben je constant in gezelschap van vrienden en familie. In combinatie met de koude winter kan het zonder hen heel zwaar zijn. Nederlands leren heeft mij geholpen om hier vrienden te maken, te werken en de Nederlandse cultuur te kennen. Dit gun ik mijn cliënten van harte.’
‘Bijna 90 procent van de Brazilianen die we helpen is ongedocumenteerd’
Ook Braziliaanse gezinnen die naar Nederland emigreren kunnen in een isolement raken en daardoor in de problemen komen. Dit viel de Braziliaans-Nederlandse Marlène Nascimento op. Samen met haar team richtte zij een voedselbank op voor de veelal ongedocumenteerde Brazilianen.
‘Ons project begon vijf jaar geleden met kleine ogenschijnlijk simpele dingen, zoals met mensen meegaan naar de dokter om te tolken’, vertelt zij. ‘Langzaam begon ons project te groeien en kwam er voedselhulp bij voor ongeveer dertig à veertig families. In maart 2020 kwam hier drastisch verandering in door de coronapandemie. Anno nu zijn er ongeveer negenhonderd Braziliaanse migranten in de problemen geraakt, voor zover wij weten.’
Zelf woont Nascimento elf jaar in Nederland. Ze werkt als accountant bij een groot Amerikaans bedrijf. Dit doet ze fulltime. De rest van haar tijd besteedt ze aan dit project.
‘Ik begin ’s ochtends vrij vroeg om tijd over te houden. Het is echt nodig. Bijna 90 procent van de Brazilianen die we helpen is ongedocumenteerd. Ze kunnen nergens op terugvallen en hebben sinds corona minder inkomsten, meestal omdat ze schoonmaakwerk doen. Op de adressen waar ze schoonmaakten waren ze niet meer welkom, omdat hun klanten bang waren met het virus besmet te worden. Daar staat tegenover dat ze vaak enorm hoge huren betalen.’
Ongedocumenteerden kunnen niet langs de gangbare weg huren. Verhuurders die een oogje dicht doen bij gebrek aan een verblijfsvergunning laten hun huurders flink betalen voor deze ‘service’. Huren van 1.600 euro of zelfs 2.000 euro per maand vormen geen uitzondering.
Nascimento: ‘Maar de grootste barrière is voor veel mensen de Nederlandse taal. Die is moeilijk. De meeste ongedocumenteerde Brazilianen spreken alleen Portugees en amper Engels. Bovendien gaan ze, zodra ze in Nederland zijn, ergens aan de slag om hun vaste lasten te kunnen betalen en hebben eigenlijk geen tijd om Nederlands te leren.’
Met haar project kan Nascimento en haar team tot vierhonderd voedselpakketten per week uitdelen aan hulpbehoevende Braziliaanse gezinnen en alleenstaanden. Ongeveer 80 procent van de families die zij met haar initiatief helpt is Braziliaans. De overige 20 procent bestaat uit Latino’s en Filippijnen.
Marlène Nascimento maakt voedselpakketten gereed voor Braziliaanse migranten (Beeld: Anne-Rose Hermer)
Er zijn mensen die elke week een hulppakket komen halen. Anderen komen eens in de twee weken. De pakketten bevatten standaard groente, fruit, vlees, brood, rijst, bonen, eieren, bloem en zwarte bonen.
‘Voor Brazilianen zijn zwarte bonen met rijst het nationale gerecht. Bij wat we zelf aanschaffen houden we daar rekening mee’, zegt Nascimento. ‘We hebben drie belangrijke sponsors: Het Rode Kruis, Human Aid Now en Hoop Voor Morgen – de voedselbank in Amsterdam Zuidoost. Via Het Rode Kruis ontvangen we cadeaukaarten van de Albert Heijn. De stichting Human Aid Now helpt ongedocumenteerden, en dankzij hen hebben we zwarte bonen, rijst, eieren en melk. De voedselbank schenkt ons voedsel waarvan de houdbaarheidsdatum nadert, zoals groenten en brood. De rest krijgen we van donateurs.’
Een van de mensen die voedselpakketten van Nascimento ontvangt is de Braziliaanse Marilda* (54). Zij woont al negentien jaar in Nederland. Hoewel ze nog steeds ongedocumenteerd is, is ze niet bang om uitgezet te worden. Ze doet immers niets fout. Door corona heeft zij minder inkomsten, waardoor ze de voedselhulp goed kan gebruiken.
‘Het helpt echt een heleboel. Ik moet 2.800 euro aan huur betalen. Daarom verhuur ik kamers, anders red ik het niet.’ Ze heeft meerdere redenen om in Nederland te blijven. Twee daarvan zijn de onveiligheid in Brazilië en het feit dat ze niet tegen de hitte kan.
‘De grootste barrière is voor veel mensen de Nederlandse taal. Die is moeilijk’
Omdat er in Brazilië geen oorlog aan de gang is, verklaart de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) het land als ‘veilig’. Brazilianen worden daarom vaak als economische vluchtelingen aangemerkt. Volgens Nascimento klopt dat beeld niet, want veel Brazilianen verlaten hun land juist uit onveiligheid.
‘Je kunt in veel buurten in Brazilië niet eens buiten bellen, omdat je meteen van je telefoon wordt beroofd. Ik ken een echtpaar dat jaren in Nederland had gewerkt en goed had verdiend. Ze gingen terug naar Brazilië en openden daar een ijssalon. De zaak werd overvallen en ze werden bijna vermoord. Daarna zijn ze teruggekeerd naar Nederland’, vertelt zij.
Veel Brazilianen hebben soortgelijke ervaringen, waardoor zij terughoudend zijn om terug te keren naar hun vaderland. Nascimento schat dat slechts 5 procent van de Brazilianen in Nederland uiteindelijk terugkeren.
Ook Janaina* (48), die nu vier jaar in Nederland, wil op een moment weer terug naar Brazilië. ‘Ik ben alleen. Mijn kinderen wonen in Brazilië én ik ben óma’, verklaart ze. ‘Aan de procedure om legaal te worden, begin ik niet’, gaat ze verder. ‘Je bent bijna kansloos.’
Wel doet ze erg haar best om Nederlands te leren. Een moeilijke taal, maar dat houdt haar niet tegen. Janaina is tevens vrijwilliger bij het voedselproject van Nascimento, waar ze erg blij mee is.
‘De hulp is erg welkom, maar ik heb er ook vriendschap gevonden. Dat vind ik heel erg belangrijk!’
Hoewel een staakt-het-vuren van kracht is, kunnen de meeste inwoners van Gaza die medische zorg nodig hebben Israël nog steeds niet in om behandeld te worden.
Het Israëlische leger zegt dat alleen urgent levensbedreigende gevallen welkom zijn ‘vanwege de veiligheidssituatie’, meldt the Times of Israel.
Veel Gazanen hebben een vergunning om Israël binnen te komen voor een medische behandeling. Toch mogen Palestijnse kankerpatiënten die chemotherapie krijgen in Israël het land niet in, omdat dat niet dringend genoeg zou zijn.
In Gaza zelf zijn de ziekenhuizen onvoldoende uitgerust en veel medische behandelingen – waaronder chemotherapie – zijn zelfs niet mogelijk.
De burgemeester van Boedapest heeft aangekondigd dat de straten bij een nog te bouwen Chinese universiteit in de Hongaarse hoofdstad een nieuwe naam krijgen. En daar zal China niet blij mee zijn.
Ze zullen namelijk worden genoemd naar slachtoffers van het Chinese communistische regime. Behalve een ‘Oeigoerse Martelarenstraat’ komt er ook een ‘Free Hong Kong-straat’ en een straat die naar de Dalai Lama is vernoemd, de spirituele leider van Tibet die nu in ballingschap woont.
Hongarije, dat onder de autoritaire Viktor Orbán bezig is om de liberale Central European University van de Hongaars-Amerikaanse miljardair en filantroop George Soros weg te krijgen, zal in 2024 in Boedapest de Chinese Fudan Universiteit openen, die plaats zal bieden aan zesduizend studenten.
‘Dit Fudan-project zou veel van de waarden waartoe Hongarije zich dertig jaar geleden bij de val van het communisme heeft verbonden, op losse schroeven zetten’, aldus burgemeester Gergely Karacsony, een liberaal die zich volgend jaar kandidaat wil stellen om Viktor Orbán af te zetten.
Orbáns liberale tegenstanders beschuldigen hem ervan vriendjes te zijn met China, Rusland en andere illiberale regeringen, terwijl hij Europese bondgenoten boos maakt door de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht en de media in te perken.
De Central European University, de grootste particuliere universiteit van Hongarije, verplaatste in 2019 de meeste activiteiten naar buurland Oostenrijk. Dit, nadat de regering-Orban wetswijzigingen had doorgevoerd die de status van de universiteit in gevaar brachten en een publieke campagne had gelanceerd tegen Soros, oprichter van de universiteit.
Tegelijkertijd worden de banden met China aangehaald. Met een Chinese miljardenlening wil Orbán de spoorverbinding tussen Boedapest en Belgrado herstellen. Hij keurde ook een Chinees vaccin tegen het coronavirus goed, dat niet is goedgekeurd in de EU.
Bijna tweehonderd Facebook-medewerkers stellen dat het sociale mediaplatform te vaak pro-Palestijnse berichten verwijdert. Dit staat te lezen in een interne brief, die in bezit is van de Financial Times.
De ondertekenaars dringen er bij de leiding van Facebook op aan nieuwe maatregelen in te voeren die ervoor zorgen dat pro-Palestijnse berichten niet worden verwijderd. Dat zou vorige maand, tijdens het Israëlisch-Palestijnse conflict, te vaak gebeurd zijn.
Zo labelde Facebook berichten waarin Palestijnse gebruikers woorden als ‘martelaar’ en ‘verzet’ gebruikten automatisch als oproepen tot geweld.
Het medium verwijderde ook een tijdlang berichten over het geweld in en rond de Al Aqsa-moskee, omdat het deze heilige plek per ongeluk had gelabeld als terroristische organisatie. Inmiddels heeft Facebook hier al excuses voor aangebonden.
De medewerkers willen bovendien een interne taskforce opzetten om potentiële vooroordelen te onderzoeken en aan te pakken. Ook willen ze dat Facebook meer mensen met Palestijnse roots aanneemt.
Sinds vorige maand klagen Palestijnse activisten over Facebook omdat het platform diverse accounts van Palestijnen zouden censureren. Ze zijn daarom een campagne gestart waarin ze Facebookgebruikers oproepen om de Facebook-app een recensie van één ster te geven.
Mediagigant Google heeft Kamau Bobb aan de kant geschoven als hoofd van de afdeling Diversiteit, nadat een blog van hem uit 2007 opdook waarin hij schrijft dat Joden ‘een onverzadigbare honger naar oorlog’ hebben. Bobb is overgeplaatst naar een andere afdeling.
The Washington Free Beacon, een conservatieve Amerikaanse website, haalde de gewraakte blog uit 2007 boven water, getiteld ‘Als ik een Jood was’.
‘Als ik een Jood was dan zou ik mij zorgen maken over mijn onverzadigbare honger naar oorlog en moord uit zelfverdediging’, aldus Bobb in zijn nu verwijderde blogbericht. ‘Als ik vandaag een Jood was, zou mijn gevoel gekweld zijn. Ik zou het steeds moeilijker vinden om de lange periodes van onderdrukking, die het Joodse volk heeft doorstaan, te rijmen met de onverzadigbare honger naar wraakzuchtig geweld die Israël (…) nu heeft verworven.’
Het bericht verscheen eind 2007, toen Israël zware aanvallen uitvoerde tegen de sjiitische strijdgroep Hezbollah uit Libanon.
Bobb: ‘Ik weet niet hoe ik die identiteit zou kunnen rijmen met het gedrag van fundamentalistische joodse extremisten of van Israël als natie. De details zouden me in verwarring brengen. Ik zou degenen niet begrijpen die suggereren dat het bombarderen van Libanon, het afslachten van Libanezen en het grotendeels verwoesten van Beiroet als vergelding voor de gevangenneming van een paar soldaten gerechtvaardigd is.’
Nadat the Washington Free Beacon over de gewraakte blog schreef, waarbij Bobb uitgebreid werd geciteerd, twitterden verschillende Joodse lobby-organisaties, waaronder het Simon Weisenthal Center en Stop Antisemitism, dat de Google-topman ontslagen zou moeten worden. Google besloot dat niet te doen, maar hem weg te promoveren naar een andere functie. Bobb gaf bijna drie jaar leiding aan de afdeling Diversiteit.
Een voormalige medewerker van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) uit Rotterdam heeft een taakstraf van 150 uur opgelegd gekregen. Dit bericht RTV Rijnmond.
De 32-jarige Marokkaans-Nederlandse man regelde in de jaren 2016-2017 vergunningen voor Marokkanen die illegaal in Nederland verbleven. Hij had geen tekenbevoegdheid, maar deed alsof hij dit wel had. Vanwege de drukte bij de IND door de komst van veel Syrische vluchtelingen werden zijn dossiers niet gecontroleerd door een senior medewerker.
De rechter gelooft gelooft dat de man onder druk werd gezet om valse verblijfsvergunningen af te geven. De man beweerde eerder dat hij werd gechanteerd door de ‘mocromaffia’, die zou gedreigd hebben privé-informatie over hem te openbaren.
Het Openbaar Ministerie eiste tweehonderd uur taakstraf, een voorwaardelijke gevangenisstraf van vijf maanden en een verbod om ooit nog bij de overheid te werken. Zijn straf valt dus relatief mee. De rechter geeft hiervoor als reden dat hij nog geen strafblad had en ‘intelligent genoeg [is] om de gevolgen van zijn gedrag te overzien’.
Israël verkeert in een impasse: alleen de gemeenschappelijke afkeer van Netanyahu heeft tot een coalitie geleid die de extremen verenigt, en bij elk belangrijk vraagstuk meteen door interne verdeeldheid wordt verlamd. Tot zover de Israëlische democratie.
Palestina verkeert in een impasse: Hamas en Abbas kunnen nog steeds niet samen door één deur, Abbas heeft uit angst voor een zege van Hamas opnieuw nieuwe verkiezingen in zijn staatshelft voor onbepaalde tijd uitgesteld, terwijl er in de andere helft nooit verkiezingen zijn gehouden. Tot zover de Palestijnse democratie.
Amerika verkeert eveneens in een impasse. Joe Biden moet werken met een 50/50-verhouding in de senaat, en dat betekent dat hij voor de ene helft van zijn plannen ambitieus aangewezen is op de doorslaggevende stem van vicepresident Kamala Harris, en voor de andere helft op allerlei omleidingsroutes, die keer op keer dood zouden kunnen lopen.
Daarmee verkeert ook het Palestijns-Israëlische conflict in een impasse, want dat splijt ook de Amerikaanse politiek. Of beter gezegd: dat splijt de Democratische Partij. De Republikeinen staan in dit conflict eigenlijk eensgezind onvoorwaardelijk achter Israël. En zolang dat de leverantie van Saoedische olie niet in gevaar brengt, dan wel die aan relevantie inboet, zal dat zo blijven. Zeker voor de oerchristelijke vleugel van deze partij is Israël onaantastbaar.
De Democraten zijn van oudsher de voorkeurspartij van joodse Amerikaanse kiezers, waarvan een deel overigens wel geleidelijk wat kritischer ten opzichte van Israël is komen te staan. Niet alleen vanwege de bezetting en de nederzettingen, ook omdat Israël als gevolg van interne demografische ontwikkelingen steeds minder westers wordt en theocratische trekken krijgt.
Toch kunnen de Democraten zich niet veroorloven Israël te zeer van zich te vervreemden, omdat zij dan ook teveel joodse kiezers van zich zouden vervreemden. Tegelijk moeten zij het electoraal steeds sterker hebben van niet-westerse etnische minderheden, voor wie die traditionele Amerikaanse band met Israël niet vanzelfsprekend is.
In hun kring bestaat er – voor een deel van die kiezers ongetwijfeld ook op grond van religieuze verwantschap – veel meer sympathie voor de Palestijnse underdog. De linkervleugel van de Democraten begint nu, na het jongste bloedbad dat in een veelvoud aan Palestijnse burgerslachtoffers resulteerde, al over Bidens stilzwijgen te morren.
Het Palestijns-Israëlische conflict splijt ook de Amerikaanse politiek. Of beter gezegd: de Democratische Partij
Scherper zien zij dat de democratie, waar Israël in een dictatoriale omgeving prat op gaat, niet voor alle ingezetenen van het land is weggelegd, en dat er met de alsmaar groeiende nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever een apartheidsstaat wordt gecreëerd, waarbinnen voor de Palestijnen slechts wat schamele restjes overblijven.
Dat is wel het trilemma van Israël: het kan niet én een democratisch karakter hebben én een joodse staat zijn én het hele Heilige Land omvatten. Omvat het dat laatste, dan is het ofwel exclusief joods, maar dan niet democratisch, ofwel democratisch, maar dan niet joods.
Voor een democratische én joodse staat zal Israël een groot deel van het thans beheerste grondgebied moeten opgeven: kortom een tweestatenoplossing moeten accepteren. De facts on theground wijzen in een andere richting: één staat met de Palestijnen hooguit als tweederangs burgers.
Ongeacht wat Biden persoonlijk denkt of vindt, moet het Witte Huis op eieren lopen om niet ofwel de pro-Palestijnse linkervleugel van zijn partij, ofwel het meer pro-Israëlische deel van zijn electoraat tegen zich in het harnas te jagen, en daardoor bij de stembus te verliezen. Waar het Midden-Oosten vanwege de opkomst van China sowieso minder prioriteit heeft gekregen, zal hij niet snel het initiatief nemen.
En Europa? Dat is even verdeeld. Vanwege de Holocaust kan Duitsland, als machtigste land, Israël niet te scherp veroordelen. En zolang Amerika Israëls optreden tolereert kan Israël Europa negeren.
Wat Israël niet kan negeren zijn de interne spanningen, die nu voor het eerst ook tot grootschalige binnenlandse botsingen tussen joodse en niet-joodse burgers van Israël hebben geleid. Misschien dat dat eindelijk bij de meerderheid van de Israëli’s het besef doet indalen dat men zo niet voort kan gaan. Maar ook dan is vrede nog zeer ver weg.
De Kamercommissie Buitenlandse Zaken sprak vanmiddag via een videoverbinding met Palestijnse vertegenwoordigers over de veelbesproken huisuitzettingen in Oost-Jeruzalem. En dat leverde opmerkelijke clashes op.
De commissie ‘ontving’ onder meer dichter Mohammed el Kurd, wiens familie uit huis gezet dreigt te worden in de wijk Sjeikh Jarrah en al een deel van het huis af moest staan aan Israëliërs.
‘De afgelopen maanden slapen we met onze schoenen aan, omdat we niet weten wanneer Israëlische bezetters onze woningen zullen binnenvallen, en wij weg moeten omdat ze onze huizen willen platbranden.’
Steeds meer Palestijnen in Sjeikh Jarrah worden hun huis uitgezet, vertelde hij, en worden met de dood bedreigd wanneer ze ertegen protesteren.
El Kurd beschreef hoe een 95-jarige buurman een traangasgranaat in zijn huiskamer vond, die door Israëlische soldaten naar binnen zou zijn gegooid. ‘De Israëlische bezetters zullen er alles aan doen om van ons leven een nachtmerrie te maken.’
Journalisten en hulporganisaties zouden de wijk niet mogen betreden. Palestijnen in Sjeikh Jarrah worden volgens El Kurd voortdurend in de gaten gehouden en ondervraagd, waardoor het lastig wordt voor hen om naar hun huizen te gaan. Ouderen en kinderen zouden continu vrezen voor hun leven.
Ruben Brekelmans (VVD) wilde van El Kurd weten of de recente huisuitzettingen in Sheikh Jarrah te maken hebben met dat er al een tijdje geen huur meer werd betaald. El Kurd merkte op dat de huizen waar het om gaat in de jaren vijftig waren opgezet door de Jordaanse regering en de Verenigde Naties als huisvestingsproject voor Palestijnse vluchtelingen. Hij voer fel uit tegen Brekelmans:
‘Als parlementslid zou u moeten weten waar u over spreekt en dat u de juiste informatie hebt, maar dat hebt u niet. We hebben in Sjeikh Jarrah nog nooit huur moeten betalen, want om huur te moeten betalen heb je een verhuurder nodig, en die was en is er niet. De Jordaanse regering bouwde de huizen voor Palestijnse families. Van hen hebben wij wetsgeldige documenten die aantonen dat deze huizen ons toebehoren, maar het Israëlische rechtssysteem heeft deze documenten ongeldig verklaard om de bezetters voorrang te geven in ons gebied. Het is beschamend dat u mij deze vraag stelt, en ik druk u op het hart om u eerst te verdiepen in de zaak voordat u mij zulke onwetende vragen stelt.’
Ook Gert-Jan Segers (ChristenUnie) moest het ontgelden, nadat hij vroeg of er ook Joden in Sjeikh Jarrah wonen en of zij ook het recht hebben om te leven in een ‘multicultureel’ Oost-Jeruzalem.
El Kurd noemde zijn vraag ‘racistisch, gezien het feit dat Palestijnen niet degenen zijn die Joodse wijken bezetten, binnenvallen, beschieten en volgooien met traangas. Wij zijn niet degenen die meewerken aan een systeem dat de Joodse populatie voorgoed wil verbannen. Dus, als u mij nu vraagt over een multiculturele stad alsof ik de kracht of zeggenschap heb om dit ook maar te overwegen, dan leidt u ons af van wat er echt gaande is: een gedwongen etnische zuivering van Palestijnen. Onthoud dit alstublieft, en herinner uzelf aan de oneven machtsverhoudingen tussen het Israëlische staatsapparaat en het Palestijnse volk.’
De Palestijnse activist Zakaria Odeh meldde dat de huisuitzettingen nog lang niet klaar zijn, omdat de Israëlische regering in Sjeikh Jarrah en in twee andere gebieden in Oost-Jeruzalem een woonproject van 250 huizen voor Joodse Israëliërs wil bouwen. ‘Oost-Jeruzalem is een bezet gebied, en volgens de Geneefse Conventie overtreedt Israël nu internationale rechten door deze illegale bezetting voort te zetten.’
Wat nu moet Nederland doen? Rawan Sulaiman, hoofd van de Palestijnse Missie in Nederland, betreurde dat Nederland in de VN-mensenrechtenraad niet stemde voor de oprichting van een internationale commissie om misdaden van Israël in Palestijns gebied, inclusief Oost-Jeruzalem, te onderzoeken.
‘Er moet een duidelijk signaal komen van Nederland, en andere Europese landen, om een eind te maken aan de illegale bezetting.’
El Kurd bepleitte een boycot van Israëlische producten en ‘het verbannen van de Israëlische ambassade en alle andere diplomatieke, politieke en economische relaties zouden effect hebben om hen een signaal te geven dat dit niet zo langer door kan’.
Odeh riep de Nederlandse regering op het bezetten van Palestijns gebied te veroordelen, Israël aansprakelijk te stellen voor oorlogsmisdaden en de Palestijnse staat te erkennen.
El Kurd: ‘Het allerminste dat jullie kunnen doen is het veroordelen van de etnische zuivering door de Israëlische bezetting.’
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
