12.6 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 610

EU-leiders gaan op bezoek bij Erdogan

0

EU-voorzitters Charles Michel (Europese Raad) en Ursula von der Leyen (Europese Commissie) gaan volgende week op bezoek bij de Turkse president Erdogan. Dit meldt het internationale persbureau Reuters.

Het bezoek maakt deel uit van een poging om de betrekkingen tussen de EU en Turkije weer te verbeteren. Turkije, een kandidaat-lidstaat van de EU, hield voor het laatst een formele top met de twee EU-leiders in maart 2020, toen Erdogan Michel en Von der Leyen ontving in Ankara.

Turkije trok zich onlangs terug uit de Istanbul Conventie, een Europees verdrag dat vrouwen beschermt tegen geweld en een verslechtering van de mensenrechten. Ook dreigt een verbod op de pro-Koerdische oppositiepartij HDP.

Toch zegt de EU bereid te zijn om de handel met Turkije uit te breiden. Beide partijen streven er ook naar om miljarden euro’s aan nieuwe EU-steun voor Syrische vluchtelingen in Turkije overeen te komen.

Sinds de uirgeproken Erdogancriticus Joe Biden aantrad als president van Amerika, opereert Erdogan voorzichtiger en biedt hij de EU betere relaties aan. Die kwamen eind vorig jaar ernstig onder druk te staan, als gevolg van een conflict met Griekenland en Cyprus over de zeegrenzen. Maar Erdogan is nu gestopt met boren in de betwiste wateren.

Wel zijn de verhoudingen tussen Turkije en Frankrijk, het op een-na-machtigste EU-land, uitermate slecht. Turkije beschuldigt Frankrijk van ‘islamofoob’ beleid, omdat Frankrijk met een zogenoemde ‘anti-seperatismewet’ islamistisch radicalisme en ongewenste invloed uit moslimlanden wil aanpakken.

Enkele dagen geleden kreeg de relatie tussen beide landen een nieuwe knauw, omdat de Turkse hoofdaanklager celstraffen eist tegen medewerkers van het satirische Franse blad Charlie Hebdo. Het blad tekende in oktober 2020 een bier drinkende president Erdogan in ondergoed, terwijl hij de rok van een moslima optilt. ‘Vulgair, obsceen en oneervol’, aldus de aanklager.

GL-politica: apart zitten mannen en vrouwen kan vorm van vrijheid zijn

0

Het gescheiden zitten van mannen en vrouwen bij de Turks-islamitische organisatie Milli Görüs is óók een vorm van vrijheid. Dit zegt aankomend GroenLinks-politica Kauthar Bouchallikht in gesprek met NRC.

Ze gaf daar training als bestuurslid van de Europese moslimjongerenorganisatie FEMYSO, een koepelorganisatie waar Milli Görüs lid van is. Een foto met hoe zij dat doet, in een lokaal waarin mannen en vrouwen gescheiden van elkaar zitten, veroorzaakte eind vorig jaar veel ophef.

GroenLinks-partijleider Jesse Klaver nam daarna bij de NOS nadrukkelijk afstand van Milli Görüs: ‘Ik vind het een heel slecht idee om trainingen te geven bij dat soort organisaties’. ‘Hoe Milli Görüs bijvoorbeeld bijeenkomsten organiseert, mannen en vrouwen apart, dat vind ik niks’, zei Bouchallikht daarover, toen Trouw in november contact met haar opnam.

In een reactie op dat Trouw-interview liet Milli Görüs toen weten zich door Bouchallikht ‘voor de bus gegooid’ te voelen om ‘haar positie binnen de partij te verstevigen’. De kritiek leefde breder onder moslims. ‘Het lijkt alsof ze zich in een keurslijf laat duwen’, zei moslimvrouwenorganisatie Al Nisa tegen de Kanttekening.

Vandaag ontkent Bouchallikht tegen NRC dat het gescheiden zitten van mannen en vrouwen per se iets seksistisch is. ‘Als het gescheiden zitten dwingend was, dan was ik daar weggegaan. Dáár zit de grens. Maar ze kiezen er zelf voor. So be it. (…) Ik sta voor vrijheid en gelijkwaardigheid. Áls mensen gedwongen worden zo te zitten, wijs ik dat af. Als ze ervoor kíezen om gescheiden te zitten, dan is dat een vorm van vrijheid.’

Vanaf het moment dat Bouchallikht op de GroenLinks-lijst opdook, kreeg ze veel kritiek. Volgens critici heeft Bouchallikht door haar werk voor FEMSYO banden met de Moslimbroederschap. De Telegraaf noemde haar ‘een wolf in schaapskleren’, wiens ontkenning over banden met de Moslimbroederschap juist binnen de tactiek van die organisatie zouden vallen.

Maar het aankomende Kamerlid noemt zichzelf een ‘intersectioneel feminist’, die strijdt voor ‘radicale gelijkwaardigheid’ en haar inspiratie uit de zwarte protestbeweging in Amerika haalt. Ze zegt tegen NRC dat er te weinig aandacht is voor haar activiteiten buiten FEMYSO, zoals het organiseren van een protestmars voor het klimaat.

‘Je kunt én langsgaan op conservatieve plekken zonder dat je er zelf achter staat én tegelijkertijd strijden voor allerlei rechten van onderdrukte groepen, voor emancipatie, voor het klimaat.’

Bouchalikht stond negende op de lijst van GroenLinks, dat bij de verkiezingen slechts acht zetels haalde. Maar omdat ze met 27.000 voorkeursstemmen de Tweede Kamer in werd gekozen, wordt ze morgen geïnstalleerd als parlementslid. De extreemrechtse groepering Pegida is van plan om tijdens haar beëdiging pal voor het Kamergebouw te protesteren.

Gaan jullie moslims ook laten leven?

0

Sinds haar optreden bij Op1 is het één en al Lale Gül dat de klok slaat. Dat heeft natuurlijk te maken met het boek dat ze heeft geschreven: Ik ga leven. En vooral vanwege de doodsbedreigingen die ze over zich heen krijgt. Voordat ik verder schrijf over Lale Gül, eerst even dit.

Aan alle witte redacteuren: hoe moeilijk is het nou om zo’n simpele naam als Lale Gül op te fokken? Ze heet niet Lala, Layla, Lalah, maar gewoon Lale. En niet ‘Laaluuh’ op z’n Hollands, maar met een korte ‘a’ en ‘e’. Klaar. Als je het nu nog niet begrijpt, dan mag je pas echt oprotten naar Turkije.

Maar goed. Ik heb al meerdere keren mijn steunbetuiging online geuit aan het adres van Gül. En dat herhaal ik, niet plichtmatig, maar uit de bodem van mijn hart: blijf met je vingers af van Lale Gül. Laat haar leven. Hoe verwrongen haar gedachtegangen ook af en toe kunnen zijn. Dat recht heeft ze. Ze heeft de vrijheid om te leven en fouten te maken. Zoals jij dat ook hebt gehad toen jij 23 was.

Nu ik dit gezegd heb, wil ik ook mijn kritiek kwijt. Niet zozeer aan Lale Gül, maar vooral aan het mediacircus daaromheen, dat keer op keer zijn verantwoordelijkheid niet neemt tegenover ‘de’ moslimgemeenschap. Die gemeenschap luistert ook mee, maar wordt systematisch niet in de gelegenheid gesteld weerwoord te plegen. Lees mijn onderzoeksrapporten ‘Moslims op tv’ en ‘Moslims in Nederlandse kranten’ er maar op na.

Zondag was Gül te gast bij Buitenhof. Voordat ik besloot om het gesprek terug te kijken, dacht ik al: ze is waarschijnlijk heel zacht aangepakt door een van die vele witte presentatoren die het programma arm is, Twan Huys in dit geval. En inderdaad, ik heb nog nooit zo’n slap interview gezien over een onderwerp dat toch veel meer verdient.

Zo komt Huys met de volgende vraag, na een fragment van Geert Wilders die in het recente debat met Mark Rutte bij Jeroen Pauw Gül een ‘dapper meisje’ noemde: ‘We hoorden net Geert Wilders. Hij zei dat al die bedreigingen aan jouw adres het bewijs zijn dat de Turkse islam niet integreert in Nederland. Wat vind jij? Heeft-ie gelijk?’

Ten eerste: Wilders zegt in het fragment helemaal niks over een Turkse islam die niet zou integreren in Nederland. Lekker redactiewerk, Buitenhof! Ook typisch weer om na vijftig jaar migratiegeschiedenis een ‘Turkse islam’ tegenover (en vooral buiten) Nederland te plaatsen. Dat wij-zij-frame kennen we inmiddels.

Ten tweede: mannen als Wilders, notabene veroordeeld voor racistische groepsbelediging, kunnen nooit gelijk hebben. Dus waarom haal je deze mafketel aan? Puur effectbejag van Buitenhof.

Ten derde: er worden ook journalisten en andere mensen bedreigd en aangepakt vanuit de streng-christelijke gemeenschappen of uit de seculiere hoek. Stellen we dan ook onnozele vragen over dat het gereformeerde christendom niet goed integreert? Nope, alleen de islam moet integreren hier. Witte boerenterroristen zijn supergeïntegreerd, als je begrijpt wat ik bedoel.

Of moet iedereen zoals Lale Gül een ‘ex-moslim’ worden om de test van integratie te halen?

En dan nu Güls antwoord. Ze heeft het over misstanden binnen de islamitische gemeenschap, dat je sociaal wordt kaltgestellt als je je uitspreekt over homo- of vrouwenrechten. Dat we onze kinderen niet vrijlaten om te groeien, om te lezen, om te discussiëren en het zelfbeschikkingsrecht over hun eigen lichamen gunnen. En dat we daarover moeten praten.

Ze heeft natuurlijk een punt. Binnen bepaalde streng-religieuze groepen, waar zij toe behoorde, speelt dit zeker. We hebben in algemene zin ook een Turks-nationalistisch probleem, dat sterk conservatieve en racistische kanten heeft.

Het is een keiharde emancipatiestrijd die Lale Gül levert. Ik respecteer dat. Milli Görüs – de Turks-islamitische gemeenschap waartoe ze behoorde – moet zich keihard achter de oren krabben. Lale Gül is jouw kind. Jij hebt haar gebaard. En nu moet je maar op de blaren zitten. Ik hoop dat er zo snel mogelijk een dialoog wordt georganiseerd.

Maar nu de andere kant van Ik ga leven. Deze vraag stel ik aan Gül, maar ook aan alle politici en media die haar verhaal misbruiken voor een islamofobe agenda: gaan jullie moslims ook laten leven? Of moet iedereen zoals Lale Gül een ‘ex-moslim’ worden om de test van integratie te halen? Want ook dát zuigt het vrije leven uit dit land.

De Nederlandse krokodillentranen om Lale Gül

0

Een ex-moslima die haar pen in vitriool doopt als ze de islam zoals ze die zegt te hebben beleefd beschrijft, wordt door bijna heel Nederland op het schild geheven. De media roemen Lale Gül erom dat ze moslims ‘een spiegel’ voorhoudt. Grotere apekool bestaat niet.

Haar boek is door NRC – godbetert – zelfs vergeleken met het excellente pamflet J’Accuse van Emile Zola. De Franse schrijver schreef naar aanleiding van de Dreyfus-affaire in 1898 zijn beroemde aanklacht over institutioneel antisemitisme, die begint met de verheven woorden, gericht aan de president van de Republiek: ‘Staat u mij toe, (…) zorgen te hebben over uw rechtvaardige luister en u te zeggen dat uw ster, tot op heden zo gelukkig, bedreigd wordt door de schandelijkste en meest onuitwisbare bezoedeling?’

De eerste passages in Lale Güls boek beschrijven de vetkwabben en vieze stank van oma. Dat niveau. En zinsneden als ‘weer een andere vent met snor en weer een andere griet met een hoofddoek’ gaan door voor kritiek op haar streng Turks-islamitische gemeenschap. De NRC-recensente vond deze erg origineel en geestig. Zola zou zich omdraaien in zijn graf. En haar werk in één adem noemen met het oeuvre van Reve of Wolkers is een belediging voor de schone letteren.

Voor velen in Nederland komt dit kijkje in de vieze islamitische keuken helaas als een geschenk uit de hemel. Niet alleen voor rechts, ook voor atheïstisch links. Voor een ander moslimgeluid bestaat maar bar weinige ruimte. Literatuurwetenschapster Warda al Kaddouri van de Groene Amsterdammer zou het boek inhoudelijk bespreken, maar besloot om er toch maar vanaf te zien en vond dit document om ‘te janken’. Ze werd door Gül en op social media afgebrand. Gaan we Gül nu ook op het schild hijsen als voorvechtster van het vrije woord?

Waar waren de sympathisanten van Gül al die jaren om actie te voeren in solidariteit met onderdrukte moslimvrouwen?

Een gematigde imam als Elforkani, die het steunpamflet ook wilde ondertekenen, werd door de initiatiefnemers geweerd omdat hij in het verleden ‘salafistisch’ zou zijn geweest. En dan maar roepen dat zo weinig moslims van zich laten horen. Hun stem moet natuurlijk wel de gangbare Nederlandse zijn.

Lale Güls werk bevestigt de vele vooroordelen die leven over islam en de Nederlandse moslimgemeenschap. In het boek struikel je over het ene cliché na het andere. Helaas ontbreekt het in Nederland nog altijd aan de wil echt open te staan voor een andere cultuur en religie. Dat Güls relaas bepaald niet representatief is voor alle soennieten heeft ze inmiddels zelf ook al toegegeven. Alleen veel te laat: het kwaad is al geschied en de royalty’s zijn al geïnd. Talkshows en redacties zijn overigens niet zo geïnteresseerd in dergelijke nuances.

Roep in Nederlandse literatuur ‘poep’, ‘pies’, ‘kak’, en ‘neuken’ tegen moslims, en je wordt omarmd. Kwaliteit is dan volledig ondergeschikt aan commercieel succes en sensatie. Waar waren de sympathisanten van Gül al die jaren om actie te voeren in solidariteit met onderdrukte moslimvrouwen? Hoe geloofwaardig ben je dan om vervolgens krokodillentranen te plengen over haar beveiliging?

In NRC geeft Gül voor het eerst toe dat het boek volledig autobiografisch is. ‘Een hele roman verzinnen zou ik niet kunnen.’ Nee, want dat vergt wel enige vakmanschap. Dat zowel de uitgever als Gül zich bewust waren van de gevolgen van de publicatie blijkt wel uit de verantwoording: ‘Overeenkomsten met bestaande personen of gebeurtenissen zijn geen toeval, behalve als het gedoe oplevert.’

Natuurlijk zijn bedreigingen onacceptabel. Natuurlijk is het vreselijk als je je ouderlijk huis moet ontvluchten en onderduiken. Maar laten we wel wezen: deze opgeklopte kwestie houdt naast een kleine groep conservatieve moslims in ons land, die jonge vrouwen inderdaad van hun vrijheid beroven, vooral Nederland een spiegel voor. En wel in de zin dat deze jonge boze vrouw tegen zichzelf beschermd had moeten worden en niet als een stormram gebruikt door een witte sensatie-uitgeverij, redacties en lezers tegen een puberale karikatuur van een islamitische samenleving.

Met goede boeken zijn werelden te winnen. Want literatuur kan blikken verruimen, horizonten verbreden en sociaal onrecht, zoals Zola liet zien, aan de kaak stellen en beëindigen. Fifteen-minutes-of-fame-lectuur levert behalve een kaskraker alleen maar verliezers op.

‘TikTok-algoritme leidt naar QAnon en andere extreemrechtse content’

0

Het algoritme van TikTok leidt gebruikers vaak naar extreemrechtse content. Dit concludeert de Amerikaanse mediawaakhond Media Matters in een rapport.

Uit het rapport blijkt dat het op video gebaseerde sociale medium nog steeds radicaal-rechtse content promoot op de ‘For You’-pagina van het platform. Deze pagina is de plek waar het algoritme van TikTok content naar toe stuurt, waarvan het denkt dat elke specifieke gebruiker die zou willen zien.

Als een gebruiker deze content bekijkt, dan wordt ook andere radicaal-rechtse content aanbevolen. Hierdoor kunnen achteloze gebruikers steeds dieper in het ‘konijnenhol’ vallen – een metafoor die aan het boek Alice in Wonderland is ontleend – en radicaliseren.

Terrorisme-analisten en -onderzoekers waarschuwden vorig jaar al dat rechtsextremisten het platform gebruiken om racistische haatpropaganda en witte suprematie te verspreiden.

TikTok-gebruikers staan onder meer bloot aan content vanuit de complotbeweging QAnon. Die beweging stelt dat een pedofiele elite tegen het volk samenzweert, is mede verantwoordelijk voor de bestorming van het Capitool op 6 januari dit jaar.

Nederlandse QAnon-aanhangers geloven dat Mark Rutte een pedofiel is en dat het coronavirus overdreven wordt door de regering om haar greep te verstevigen.

Ook de algoritmes van YouTube promoten radicaal-rechtse content. De Nederlandse komiek Arjan Lubach sprak vorig jaar over de ‘fabeltjesfuik’, waarmee hij de sociale mediafuik van complotdenkers bedoelde.

Britse docent duikt onder na tonen cartoon, imam eist ‘beetje respect’

0

Engeland is in de greep van controverse rond een schoolleraar die leerlingen een Mohammed-cartoon liet zien.

Het voorval vond vorige week donderdag plaats op het gymnasium in het plaatsje Batley, waar ongeveer een derde van de leerlingen een migratieachtergrond heeft. Moslimouders en activisten protesteerden voor de school, roepend om het ontslag van de leraar.

‘Het is volkomen onacceptabel om leraren te bedreigen of te intimideren’, reageerde het Britse ministerie van Onderwijs.

De schooldirecteur had toen al zijn excuses aangeboden en besloten de leraar op non-actief te stellen. Er wordt ook een onderzoek ingesteld. ‘Het is belangrijk voor kinderen om te leren over religies en geloofsovertuigingen, maar dit moet gebeuren op nette manier.’

Vooraanstaande moslims zijn ook verontwaardigd. Adil Shahzad, een imam uit de nabijgelegen plaats Bradford, zegt namens de lokale moslimgemeenschap een brief naar Johnson en enkele parlementsleden te sturen.

Hij voegt eraan toe: ‘Alles wat we vragen is een beetje respect. Als de ene leraar het kan, kan een andere leraar het vijf jaar later weer doen en dat willen we niet. Anders zijn we niet verantwoordelijk voor de acties van sommige individuen.’

Shahzad vreest ‘Franse toestanden’. Daar wordt de profeet vaker in het openbaar beledigd en is de boerka verboden.

Nadat de Franse leraar Samuel Paty Mohammed-cartoons had laten zien ontstond er ook veel ophef. De docent werd uiteindelijk onthoofd door een moslimextremist.

De leraar is onder politiebescherming geplaatst. Buren zeggen dat zijn familie sinds donderdag niet meer is gezien.

Turkije: Charlie Hebdo aangeklaagd vanwege Erdogan-cartoon

0

De hoofdaanklager van Ankara eist celstraffen tot vier jaar voor cartoonist Alice Petit en drie andere medewerkers van het satirische Franse blad Charlie Hebdo. Petit tekende een bier drinkende president Erdogan in ondergoed, terwijl hij de rok van een moslima optilt.

De aanklager beschrijft de cartoon, in oktober 2020 gepubliceerd, als ‘vulgair, obsceen en oneervol’. Hij stelt dat de cartoon ‘op geen enkele manier binnen de reikwijdte valt van de vrijheid van meningsuiting of de pers’.

De aanklacht komt een ​​paar dagen nadat de Franse president Emmanuel Macron waarschuwde tegen Turkse inmenging bij de Franse presidentsverkiezingen van volgend jaar, en te midden van controverse over Franse tak van de Turks-islamitische beweging Milli Görüs. Deze beweging weigert een nieuw anti-extremisme-handvest te ondertekenen, tot woede van Macron.

De internationale perswaakhond Reporters Without Borders (RSF) veroordeelt de rechtszaak tegen Charlie Hebdo. RSF roept Turkije op het verbod op het beledigen van de president te schrappen, aangezien dit artikel ‘heeft geleid tot de veroordeling van ten minste 64 journalisten sinds juli 2014.’

Turkije staat op de 154e plaats van de 180 in de persvrijheidsindex die door RSF wordt gepubliceerd.

Frankrijk en Turkije liggen al langer in de clinch. Enkele maanden geleden verbood Frankrij de Grijze Wolven, een extreemrechtse etno-nationalistische beweging uit Turkije, gelieerd aan Erdogans coalitiepartner MHP.

Erdogan raadde Macron in oktober een psychiater aan vanwege de ‘islamofobe’ retoriek die de Franse president zou bezigen sinds de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty, die zijn klas Mohammed-cartoons liet zien.

Sinds die moord voert Macron zijn strijd tegen ‘islamitische separatisme’ op en sluit Frankrijk ‘radicale’ moskeeën en organisaties. Daarom ook riep Erdogan de wereld op tot een boycot van Franse producten.

Ander pijnlijk punt voor Erdogan: de invloed van de Turkse overheid op Turkse moskeeën in Frankrijk wordt met Macrons nieuwe beleid aan banden gelegd.

Macron ligt ook geopolitiek in de clinch met Erdogan. Zo noemde hij de steun van Turkije aan Azerbeidzjan in het conflict om Nagorno-Karabach ‘gevaarlijk en onbezonnen’.

Frankrijk en Turkije zijn tevens tegenpolen wat betreft de burgeroorlog in Libië: Frankrijk steunt daar de Arabische krijgsheer maarschalk Haftar, Turkije steunt de voorlopige regering van Libië.

De Franse president komt daarnaast op voor de Griekse en Cypriotische belangen in de Middellandse Zee. Turkije zou daar wateren claimen waar recentelijk aardgas is ontdekt maar die officieel bij Griekenland en Cyprus horen. Recentelijk trok de Turkse vloot zich terug, wat Frankrijk als teken ziet dat er wel degelijk valt te praten met Turkije.

Begin deze maand staken Erdogan en Macron virtueel de koppen bij elkaar om te werken aan een betere relatie, die vooralsnog broos blijft.

FvD veroordeelt ‘lastigvallen’ kerkgangers door journalisten

0

Nadat journalist Jacco van Giessen (RTV Rijnmond) gisteren in zijn maag werd geschopt door een kerkganger in Krimpen aan de IJssel, kwam het hem niet onverdeeld op steunbetuigingen te staan.

‘Blijf daar dan ook weg, sensatiezoeker’, twitterde Elias van Belzen, fractievoorzitter van de SGP/ChristenUnie-fractie in de raad van Nieuwkoop.

SGP-politicus Van Belzen wil zijn tweet niet verder toelichten, zegt hij tegen het Parool, maar hij geeft aan dat hij tegen geweld tegen journalisten is. ‘Mijn tweet was vooral bedoeld om van beide kanten respect te hebben voor afwijkende meningen en kerkgangers niet opdringerig te benaderen.’

Ook werd gisteren PowNed-journalist Mark Baandeers aangevallen in het streng-christelijke dorp Urk. Hij kreeg trappen en een bestuurder reed op hem in.

Van Giessen en Baanders wilden een verhaal maken over kerken die zondag vele kerkgangers verwelkomden, ondanks de vele coronabesmettingen. Maar sommige christenen stelden dit niet op prijs en vielen de journalisten aan.

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers nam gisteravond afstand van het geweld tegen journalisten in een serie tweets. Daarin stelt hij onder meer dat het gedrag van gelovigen niets zegt over de waarheid van de religie zelf.

‘Ik kan weinig intellectueel respect opbrengen voor mensen die in misdragingen van Gods grondpersoneel bewijs zien van de juistheid van hun eigen ongeloof. ‘Als ik dronken over een weg waggel, dan is die weg nog niet verkeerd’, zei Tolstoj ooit. Terecht.’

Vanochtend twitterde SGP-leider Kees van der Staaij: ‘Hoe onheus we ons ook bejegend voelen, geweld of bedreiging kan en mag daar nooit het antwoord op zijn. Des te triester zijn de confrontaties tussen kerkgangers en journalisten. Terecht hebben kerken hier klip en klaar afstand van genomen.’

Forum-chef Thierry Baudet, die vaak hengelt naar de orthodox-christelijke kiezer, gooide het op Twitter over een heel andere boeg. Hij veroordeelde het geweld niet, maar reageerde gistermiddag wel op zijn partijgenoot en hoofd communicatie-hoofd Samuel de Jong. Die veroordeelde juist de journalisten.

De Jong schreef op Twitter: ‘Sinds wanneer is het normaal om doodgewone kerkgangers lastig te vallen? Als activisten dit bij een abortuskliniek doen, is men verontwaardigd. Wat is het verschil – behalve dat de kerkgangers hier ook zichtbaar in beeld komen? Wat heeft dit te maken met de macht controleren?’

Baudet: ‘Naja het verschil is in elk geval dat de ene groep ergens heen gaat om het leven te vieren, terwijl de andere groep ergens heengaat om nieuw leven te doden. Drie keer raden welke van de twee de steun krijgt van onze media!’

Het is niet de eerste keer dat Baudet zich ambigu uitlaat over geweld. Toen activisten twee weken geleden een FvD-bijeenkomst in Utrecht verstoorden, ‘grapte’ Baudet daarop in een toespraak ‘dat we (vanwege de anderhalve meter afstandsregel, red.) niet normaal Antifa’s op hun bek hebben kunnen slaan.’

Ik ben een vrouw en ik besta. En dat is reden genoeg om gevaar te lopen

0

Het is inmiddels meer dan tien jaar geleden, maar nog altijd schrik ik als ik op de fiets zit en er een scooter achter me langs rijdt. Op achttienjarige leeftijd ben ik, terwijl ik van mijn bijbaantje naar huis fietste, van mijn fiets gesleurd. Ik had geluk: de dader reed weg voor ik zijn gezicht kon zien en ik hield er ‘alleen’ een gebroken sleutelbeen aan over.

Zes weken lang droeg ik een brace, ontfermden klasgenoten zich over mij en waren mijn jeugdliefde en broer tevergeefs op zoek naar de dader. De politie kon destijds niets doen, ook al waren er diezelfde week meerdere soortgelijke meldingen gedaan. Geen enkel slachtoffer had een goede beschrijving van de dader. Het was zoeken naar een speld in de hooiberg, werd ons medegedeeld. Het belangrijkste wat ik toen leerde? Dat ik als vrouw niet veilig ben op straat.

Op 3 maart verdween de Engelse Sarah Everard, een week later werd haar ontzielde lichaam gevonden. De vermoedelijke dader is een politieagent. De moord op Sarah gebeurde in de week van Internationale Vrouwendag. 8 maart is niet voor elke vrouw een feestdag. Zo arresteerde de politie van Istanbul vier trans- en queervrouwen die dag. Een week later kondigde de Turkse president Erdogan aan dat hij uit de Istanbul Conventie stapte, het Europese verdrag inzake geweld tegen vrouwen en meisjes. Hij onderstreepte hiermee onbedoeld de noodzaak van Internationale Vrouwendag.

Sarah Everards verhaal maakt ook veel los in ons land. Op social media betuigen vrouwen massaal hun steun aan elkaar. De foto die het meest gepost en gerepost wordt heeft de caption ‘Text me when you’re home’. Iets dat normaal zou moeten zijn is helaas niet vanzelfsprekend. Iedere vrouw die ik ken is minimaal één keer in haar leven lastig gevallen op straat.

Ik herhaal het graag even voor u: iedere vrouw die ik ken is minimaal een keer in haar leven lastig gevallen op straat.

Linda Meiden wijdde er de afgelopen maand een campagne aan: ‘Stop straatintimidatie.’ Het blad deed onderzoek, waaruit bleek dat 89 procent van de ondervraagde vrouwen te maken heeft gehad met fysieke of verbale intimidatie op straat. Toen RTL Boulevard haar vroeg waarom de campagne in het leven is geroepen, reageerde hoofdredacteur Yeliz Cicek met de korte maar veelzeggende woorden: ‘De simpele reden is omdat het eigenlijk nog elke dag plaatsvindt.’

Er is niets ‘huiselijks’ aan geweld, niets ‘straats’ aan straatintimidatie

Helaas staat de casus in Engeland niet op zichzelf. En vrouwen lopen niet alleen gevaar op straat, maar ook thuis. In Nederland sterft iedere tien dagen een vrouw aan de gevolgen van huiselijk geweld. Verschillende betrokken onderzoekers en journalisten pleiten al langer voor een andere term hiervoor, omdat er namelijk niets ‘huiselijks’ is aan geweld. Nee, deze vrouwen sterven aan de gevolgen van het geweld dat hun partner ze aandoet. En zo is er ook niets ‘straats’ aan straatintimidatie. De intimidatie heeft niets met de straat te maken, maar met de gewelddadige mannen die erin lopen.

Hoe moest de moord op Everards worden geduid? Verschillende internationale nieuwsplatforms schreven over de kleding die ze aan had – ze droeg tenslotte normale sportkleding – waar niets uitdagends aan was. Daar kan het dus niet aan gelegen hebben. Toen eenmaal bekend werd dat de verdachte een politieagent was, en hoe dat alle constructen van semi-veiligheid – want dat is het altijd geweest – onderuit haalde, werden duizenden Engelsen woedend. Ze spraken zich massaal uit tegen de politie en eisten gerechtigheid voor Everard. Of ze die gaan krijgen blijft nog de vraag.

Mijn sleutelbeen herstelde na een aantal weken en van de schrik was ik ook enigszins bekomen. Tot ik 26 werd. Toen werd ik opnieuw slachtoffer van serieuze straatintimidatie. Dit gebeurde midden op een druk station, op klaarlichte dag. Evenals het eerste voorval maakte plaats of tijdstip of wat ik aan had geen enkel verschil. Ik ben een vrouw en ik besta. En dat is reden genoeg om gevaar te lopen.

Britse leraar op non-actief gesteld na vertonen Mohammed-cartoon

0

Een Britse docent is op non-actief gesteld nadat hij in de les een Mohammed-cartoon liet zien. Dit meldt de BBC.

Het voorval gebeurde maandag op het gymnasium in het plaatsje Batley, waar ongeveer een derde van de leerlingen een migratieachtergrond heeft. Gisteren demonstreerden tientallen boze mensen voor de school. Ze eisten het ontslag van de docent.

De schooldirecteur heeft daarop zijn verontschuldigingen aangeboden. Hij besloot de leraar op non-actief te stellen. Er wordt ook een onderzoek ingesteld. ‘Het is belangrijk voor kinderen om te leren over religies en geloofsovertuigingen, maar dit moet gebeuren op nette manier.’

Het Britse ministerie van Onderwijs reageert minder begripvol. ‘Het is volkomen onacceptabel om leraren te bedreigen of te intimideren.’

Nadat de Franse leraar Samuel Paty in zijn lessen de Mohammed-cartoons had laten zien ontstond er ook veel ophef. De docent werd uiteindelijk onthoofd door een moslimextremist.