21.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 650

Alleen samen doorbreken we de stilte

0

In aanloop naar de verkiezingen geeft de Kanttekening wekelijks een podium aan biculturele kandidaten voor de Tweede Kamer. Vandaag: Joan Nunnely, ondernemer en adviseur op het gebied van teamontwikkeling. Zij is kandidaat nummer 33 voor D66.

De protesten, rellen en plunderingen kwamen voor veel gezagsdragers als een complete verrassing. Hoe kon het dat de vlam van de ene op de andere dag in de pan sloeg en dat een lavastroom van geweld door de straten vloeide? Vertwijfeld keken politie en politici naar de bonte stoet aan demonstranten en relschoppers, verzuchtend dat elke grens was overschreden.

Natuurlijk zaten er raddraaiers tussen en is geweld en vernietiging van andermans spullen altijd onacceptabel. Maar het is ook een groep mensen waarvan de sluimerende onvrede al weken zichtbaar was in de samenleving en op de social mediakanalen. De één kwam rellen omdat de voetbalclub al maanden zonder publiek speelt en de wedstrijdspanning in het dagelijks leven ontbreekt, de ander is het gejengel van jongere broertjes en zusjes beu terwijl de school is gesloten.

Mensen die dag in, dag uit te maken hebben met de gevolgen van de coronacrisis kwamen plots samen om het door hen verfoeide gezag tot de orde te roepen. Zonder succes, want de rellen zijn de kop ingedrukt, maar het is belangrijk om naar de oorzaken te kijken. Het gaat om een bont palet aan frustraties. Mensen voelen zich niet gehoord, niet vertegenwoordigd door de politiek. Al jaren zien ze hun wereld veranderen, maar de vooruitgang lijkt aan hen voorbij te gaan.

Wat dat betreft is een gemakkelijke parallel te trekken naar de wereldwijde Black Lives Matter-protesten. Ook daar lag de kern in decennialang opgebouwde frustratie over onrecht, discriminatie en zich jarenlang niet gehoord voelen.

Ook in de zwarte gemeenschap hoor ik veel ontevredenheid over de politiek en het mantra dat stemmen toch niks uitmaakt. Ik ben het daar niet mee eens. Natuurlijk is het zo dat de wereld niet met een vingerknip verandert als we een keer gaan stemmen. Maar dat de politiek en representatie van verschillende groepen beter wordt als je stemt, bewijzen de recente verkiezingen in de Verenigde Staten.

We moeten deze keer wél het rode potlood ter hand nemen en onze eigen toekomst kleur geven

Het waren de Democraten Joe Biden en Kamala Harris die samen de zwarte gemeenschap in beweging wisten te krijgen en er met vereende krachten voor zorgden dat Donald Trump, ondanks 74 miljoen stemmen, naar een van zijn golfresorts werd teruggestuurd. Ook in Nederland staan we na de Black Lives Matter-protesten aan de vooravond van een ware ommekeer. Maar om die ommekeer te realiseren, moeten we wel gaan stemmen. Kandidaten met een biculturele achtergrond zijn er op de lijsten van bijna elke partij. Daarom is het zaak dat we deze keer wél het rode potlood ter hand nemen en onze eigen toekomst kleur geven.

Het is zaak slim met ons stemrecht om te gaan en onze kansen om te zetten in zichtbare zetels in de Tweede Kamer. Initiatieven om ons daarin een handje te helpen zijn er voldoende. Zo zet onder meer Kleur de Kamer de biculturele kandidaten in de schijnwerpers en zet Stem op een Zwarte Vrouw onze zusters in het zonnetje. Het is belangrijk dat we 17 maart slim stemmen en zo via voorkeurstemmen zoveel mogelijk biculturele kandidaten in de Kamer krijgen.

Van groot belang is dat veel mensen de weg naar de stembus weten te vinden. Daarin moeten we elkaar echt stimuleren en elk cynisme wegnemen. Want politiek is heel simpel: het is niet meer dan koppen tellen en de juiste verbinding en samenwerking zoeken. Slecht georganiseerde groepen worden veelal gemarginaliseerd. Zij komen als laatste aan de beurt als er overeenkomsten gesloten moeten worden in de politiek.

Er zijn, afhankelijk van de opkomst, rond de 18.000 voorkeursstemmen nodig om iemand die laag op de lijst staat in de Tweede Kamer te verkiezen. De black community in Nederland bestaat uit honderdduizenden mensen. U kunt met uw stem echt voor verandering zorgen.

Regering Indonesië fluit scholen terug: hoofddoekplicht in strijd met de wet

0

Indonesië verbiedt scholen in het hele land om meisjes en vrouwen te verplichten een hoofddoek om te doen.

Het is aan het individu om te kiezen voor de hoofddoek, aldus de regering van het grootste moslimland ter wereld.

Het regeringsbesluit komt na ophef over de eis van een school in West-Sumatra, waar alle vrouwelijke studenten – ook niet-moslims – een hijab moesten dragen.

‘Dit is een individueel recht. Leraren, studenten – met toestemming van de ouders – hebben het recht om te kiezen. Het is niet de beslissing van de school’, aldus de minister van Onderwijs en Cultuur. ‘Scholen moeten de Indonesische ideologie van religieus pluralisme bevorderen.’

Scholen moeten zich hier binnen een maand aan conformeren, anders dreigt voor hen minder overheidssubsidie als straf.

Onderzoek: polarisatie goed middel om discriminatie aan te kaarten

0

Volgens onderzoek door de multiculturele website Nieuw Wij is polarisatie in het publieke debat een goed middel om discriminatie aan te kaarten.

Nieuw Wij ondervroeg een diverse groep van 72 deskundigen en professionals die zich inzetten om discriminatie tegen te gaan. Ook onderzocht het platform discussies op Twitter.

De onderzoekers stellen dat er in maatschappelijke discussies veel polarisatie plaatsvindt. Links en rechts worden hierdoor steeds sterker, terwijl het midden zwakker wordt, omdat mensen in het debat gedwongen worden een kant te kiezen.

Maar in discussies over racisme, moslimdiscriminatie en het koloniale verleden van Nederland heeft de polarisatie een positief effect, aldus het rapport, omdat dit voor verandering van bewustzijn zorgt. Meer mensen veranderen van mening en gaan bijvoorbeeld anders aankijken tegen Zwarte Piet.

Het expliciet benoemen en aanpakken van ons ‘witte patriarchale’ systeem, is volgens sommige experts een voorwaarde in de aanpak van discriminatie, aldus Enic Odaci, beleidsadviseur op het gebied van diversiteit.

‘Dat blijkt te schuren en polarisatie is het gevolg. Maar zonder deze polarisatie treedt er geen verandering van bewustzijn op. Bij moslimdiscriminatie zien we een vergelijkbare houding.’

Erdogan linkt studenten aan terreur, ontkent bestaan LHBT-gemeenschap

0

De Turkse president Erdogan heeft gisteren het bestaan van de LHBT-gemeenschap ontkend. Ook vergeleek hij de demonstrerende studenten aan de liberale Bogazici Universiteit met terroristen.

‘We zullen nooit een land worden waar terrorisme overwint. Dat zullen we nooit toestaan’, aldus Erdogan. Hij noemde dat de studenten onlangs de kamer van de nieuwe rector hadden bezet.

Studenten van de liberale Bogazici Universiteit demonstreren al een maand tegen de benoeming van deze nieuwe rector, een prominent binnen Erdogans AKP. Tegen de studenten wordt keihard opgetreden. De Turkse autoriteiten hebben alleen al afgelopen week ruim driehonderd studenten opgepakt.

Dit weekend veroordeelde de regering een kunstwerk van betogers waarop de Ka’aba, het centrale heiligdom in Mekka, werd afgebeeld samen met LHBT-symboliek. In een speech op een provinciaal congres van regeringspartij AKP reageerde Erdogan op de controverse.

Hij zei dat Turkije vooruit marcheert met ‘nationale, spirituele waarden,’ eraan toevoegend dat de jeugd van het land ‘niet LHBT’ is. ‘Er bestaat niet zoiets als LHBT’.

In Turkije is homoseksualiteit toegestaan. Wel is de jaarlijkse Pride in Istanbul sinds vijf jaar verboden.

Turks-Nederlandse site deelt fake news over Koerdische kandidate GroenLinks

0

De Koerdisch-Nederlandse GroenLinks-kandidate Serpil Ates prees in een toespraak PKK-leider Abdullah Öcalan, aldus de Turks-Nederlandse website Turks.nl. Deze bewering is onjuist, blijkt uit beelden van de toespraak.

Eind 2019 demonstreerde Ates tegen de Turkse aanval op het Koerdische gedeelte in Noord-Syrië. Op een filmpje van haar toespraak is te horen dat Ates ‘Biji Berxwedana Rojava’ roept, wat ‘Leve het verzet in Rojava (Noord-Syrië, red.)’ betekent.

Turks.nl maakt hier nu van: ‘Biji Berxwedana Öcalan’ (‘Lang leve het verzet van Öcalan’).

De PPK is een separatistische organisatie die strijd voor een onafhankelijk Koerdistan. De organisatie heeft ook terreuraanslagen gepleegd en staat in Turkije, de EU en de Verenigde Staten op de terreurlijst. Leider Öcalan zit een levenslange celstraf uit.

Ates, zeer ongeliefd in Turks-nationalistische kringen, hekelt de verdraaiing van haar woorden. ‘Ik ben een Koerdische, een Alevitische, een Nederlandse, een activistische, en overstijgend een feministische vrouw! Dit is de meest gehate cocktail voor het extreemrechtse nationalistische Turks.nl’, reageert Ates. Ze meldt ook bedreigd te worden.

‘Jesse Klaver heeft de morele plicht om ook voor haar op de bres te springen’, schrijft Volkskrant-columnist Erdal Balci op Twitter over de nummer 24 van de kandidatenlijst. Klaver deed dat eerder voor zijn kandidaat Kauthar Bouchallikht, nummer 9 op de lijst, toen zij werd aangevallen door onder meer GeenStijl en fanatieke twitteraars om vermeende banden met de Moslimbroederschap.

Turks.nl staat te boek als goedgezind richting de huidige Turkse regering van president Erdogan. De website geldt als een invloedrijk platform onder Turkse Nederlanders, met onder meer 90.000 volgers op Facebook. Ter vergelijking: Trouw heeft op datzelfde platform 57.000 volgers, NRC 198.000.

Terrorisme is niet iets dat uit de lucht komt vallen

0

Sinds 11 september 2001 leeft het Westen met de angst voor terroristen. Dat komt ook tot uiting in media en films waarin de VS en Europa ‘het goede’ voorstellen en moslimterroristen ‘het kwade’. De Indiase filmindustrie daarentegen kenmerkt zich door een alternatieve voorstelling van zaken, waarin moslimterroristen meestal niet worden geportretteerd als slechteriken. Hun motieven en achtergronden komen ook in beeld. Dat gooit de Westerse voorstelling van ‘de goeden tegen de kwaden’ overhoop.

Hoewel er ondertussen veel Hindifilms over dit onderwerp zijn verschenen, zoals bijvoorbeeld Dokha (2007), Wednesday (2008) en Kabul Express (2006), komt deze Indiase voorstelling vooral goed tot uiting in de film New York (2009). Ook bijzonder is dat de hoofdrolspelers, inclusief de onmisbare agent, moslims zijn. De dialogen in deze film zijn niet tussen westerlingen en niet-westerlingen, maar tussen Amerikaanse moslims onderling.

Waar gaat de film over? New York speelt zich, hoe verrassend, af in New York. Sem (John Abrahams) en Maya (Katrina Kaif) zijn twee studenten van Indiase afkomst. Ze zijn zorgeloze en vredelievende allochtonen die zich Amerikaan voelen. Na 2001 wordt Sem, op grond van enkele foto’s van de Twin Towers die hij had gemaakt voor een werkstuk en zijn islamitische naam, door de FBI opgepakt, vernederd en gemarteld, samen met enkele duizenden andere moslims.

Elke rechtsbescherming wordt hem onthouden, evenals contact met de buitenwereld. Negen maanden later wordt hij, gebroken, angstig en ontdaan van alle bravoure die hem kenmerkte, wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Hij wordt opgewacht door Maya, met wie hij kort daarna trouwt. Ze krijgen samen hun zoon Danyal, die graag honkbal speelt. Maar is Sem nog wel dezelfde?

De film bevat drie belangrijke boodschappen. Ten eerste: terroristen ontstaan niet zomaar, ze worden tot terrorist gemaakt. Dat wordt duidelijk wanneer Sem aan zijn vriend Omar (Neil Mukesh) bekent dat hij leiding geeft aan een slapende cel van moslimterroristen. Hij kwam daartoe door het gevangenschap en de martelingen. Deze achterliggende ervaring laat de mens in de terrorist zien.

Terrorisme heeft sociale en politieke wortels die kunnen groeien

Wat mij betreft is dit de belangrijkste boodschap van de film, simpelweg omdat de achtergrond van terroristen in Westerse weergaves nauwelijks aan de orde komt. Terrorisme is niet iets dat uit de lucht komt vallen: het heeft sociale en politieke wortels die kunnen groeien.

Ten tweede: het Westen heeft fouten gemaakt door onschuldige moslims op te sluiten, te martelen en hun waardigheid te ontnemen, maar dat geeft terroristen nog niet het recht om aanslagen te plegen. De fout van de een kan geen rechtvaardiging zijn voor een fout van de ander.

Sem was geen terrorist toen hij door de FBI werd opgepakt – wat fout was -, maar hij is het ondertussen wel geworden. Daardoor vormt hij nu een gevaar voor de samenleving. Hoe het kwam dat hij terrorist werd, is niet meer belangrijk.

Er is een scène waarin Omar, de vriend van Sem, aan FBI-agent Roshan vraagt: ‘Doet het je niets dat moslims worden onderdrukt?’ Roshan kijkt even weg. ‘Als moslim zie ik het onrecht dat ons wordt aangedaan. Maar veel ervan is ver weg, in de landen waar wij vandaan komen. Hier moet ik de waarden verdedigen die ook moslims beschermen.’ Roshan geeft alle fouten van het Westen die Omar hem voor de voeten werpt volmondig toe, maar benadrukt dat op eigen bodem een gevaar op de loer ligt dat bestreden moet worden.

Tijdens een mislukte actie om het FBI-hoofdkwartier op te blazen komen Sem en zijn vrouw Maya om het leven. Omar neemt de zorg van hun zoon Danyal op zich. Enkele maanden na hun dood zoekt FBI-agent Roshan Omar op tijdens een honkbalwedstrijd waarin Danyal speelt. Danyals ploeg wint de wedstrijd en hij wordt door z’n medespelers op de schouders gedragen. Roshan wijst naar het tafereel. ‘Kijk’, zegt hij tegen Omar, ‘daar zie je de zoon van een moslimvader en terrorist die als kampioen wordt gevierd. Dat is alleen in deze samenleving mogelijk. Dat moeten we beschermen.’

Dit is de derde les van de film: alleen een Westers land biedt je deze kansen en mogelijkheden.

Per saldo helt het oordeel van de filmmaker naar het morele gelijk van het Westen. Maar het bijzondere aan dit type Indiase films is dat de terrorist niet wordt gedemoniseerd. Het is een perspectief op een wereldwijd vraagstuk dat het Westen aan het denken mag zetten.

Turkse minister: niet Gülen, maar Amerika bedacht de coup van 2016

0

De islamitische geestelijke Fethullah Gülen en zijn aanhangers, dikwijls door Turkije aangewezen als schuldigen achter de coup van 2016, fungeerden slechts als marionetten van Amerika. Dat beweert de Turkse minister Süleyman Soylu (Binnenlandse Zaken).

Gülen zelf heeft altijd ontkend iets met de coup te maken te hebben. Toch houdt de regering van president Erdogan sinds 2016 een klopjacht tegen de beweging achter Gülen. Tienduizenden mensen zijn sindsdien ontslagen en in de gevangenis beland.

Het is volgens minister Soylu geen toeval dat Gülen in de Verenigde Staten woont, zegt hij in het Turkse tv-programma Haber Global (foto).

Gülen en zijn sympathisanten hebben ‘de gebeurtenissen van 15 juli (2016, red.) niet gecreëerd’, aldus Soylu. ‘Zij (de Amerikanen, red.) laten je niet met rust.’

De Turkse regering is niet blij met de nieuwe president Joe Biden, die tot 2016 nog vicepresident onder Barack Obama was. Biden vindt Erdogan een autocraat en wil de Turkse oppositie steunen, zodat Erdogan op democratische wijze verslagen kan worden.

Nu Europese en Amerikaanse sancties dreigen, stelt de Turkse regering zich naar buiten wel wat vrediger op. Zo zegt Erdogan de banden met de EU en Israël aan te willen halen. Het is slechts voor de bühne, zei de Israëlische journalist Seth J. Frantzman onlangs op de Kanttekening. ‘Zulke woorden worden vooral verspreid door de Engelstalige Turkse media, die zich richten op niet-Turkse lezers.’

 

Amnesty: meer moslimdiscriminatie door Europese ‘war on terror’

0

De manier waarop Europese landen de strijd tegen terrorisme voeren heeft tot meer moslimdiscriminatie geleid. Dat stellen Amnesty International en Open Society Foundations, de fondsenverstrekkende NGO van miljardair en filantroop George Soros, in een nieuw rapport.

De organisaties zeggen dat we tot een klimaat zijn gekomen moslims slachtoffer zijn van haatzaaiende uitlatingen en aanvallen. Ook worden ze institutioneel gediscrimineerd, stellen de organisaties.

‘In de voortdurende ‘war on terror’ worden moslims etnisch geprofileerd ​​en worden ze onevenredig onderworpen aan toezicht, beperkingen van hun bewegingsvrijheid, arrestatie en uitzetting. Doordat Europese regeringen hun antiterrorismemaatregelen richtten op moslims, versterkten zij de racistische opvatting dat de islam een ‘bedreiging’ is. Daarmee creëerden zij een klimaat waarin haatzaaiende uitlatingen tegen moslims zijn genormaliseerd.’

Amnesty en Open Society Foundations willen dat maatschappelijke organisaties zich meer inspannen voor de mensenrechten van moslims, met name in de context van terrorismebestrijding. In de gids staan tools om discriminatie te herkennen en te kunnen bestrijden.

‘Om effectieve bondgenoten te zijn in de strijd tegen islamofobie, moeten mensenrechtenorganisaties antiterrorismewetten en -beleid die moslims discrimineren kunnen herkennen en aanvechten. Deze gids is een hulpmiddel om die strijd te ondersteunen.’

Amnesty en Open Society Foundations vinden dat EU-landen hun antiterreurwetgeving moeten herzien. Moslimgemeenschappen zouden daarbij ook een stem aan tafel hebben. Dit geldt ook voor de onlangs gepubliceerde EU-agenda voor terrorismebestrijding en wetwijzigingen in Frankrijk en Oostenrijk, die volgens de NGO’s ten onrechte mede gericht zouden zijn op gezagsgetrouwe Europese moslims.

‘We hopen dat organisaties en toezichthouders op basis van deze gids zullen bewijzen dat de huidige antiterrorismemaatregelen systemisch racisme tegen moslims voeden en dat zij zowel contraproductief als ondoeltreffend zijn.’

Twitter schorst radicale Spaanse partij om ‘hate speech’ tegen moslims

0

Twitter heeft het officiële account van de radicaal-rechtse Spaanse partij Vox geschorst. De Spaanse krant el Pais meldt dat de partij de Twitterregels inzake hate speech heeft geschonden.

Volgens het Twitter-account van Vox bestaat slechts 0,2 procent van de bevolking uit moslims, maar zijn moslims de dader bij 93 procent van alle misdrijven. ‘De meesten zijn van de Maghreb’, claimde de partij.

Vorige maand plaatste de partij ook al een reeks anti-islamberichten, gericht tegen moslims in Catalonië. ‘De realiteit is dat onze regio haar identiteit aan het verliezen is.’ #stopislamisering.’

De Spaanse partij Vox is in 2013 opgericht door enkele oud-leden van de Partido Popular, de conservatief-christelijke Volkspartij. De radicaal-rechtse partij beschikt over 24 van de 350 zetels in het Spaanse parlement.

Voix is tegen abortus, tegen niet-westerse migranten en de islam en voor het afschaffen van autonomie van de regio’s. De rechtervleugel van Vox bestaat uit Franco-aanhangers die met weemoed terugdenken aan de tijd van zijn fascistische dictatuur (1939-1975).

Vox heeft openlijk opgeroepen om moskeeën te sluiten en tienduizenden moslims uit Spanje te deporteren. In 2019 pleitte partijleider Santiago Abascal bovendien voor een nieuwe Reconquista, een herovering van Spanje. Hij vergeleek de herovering van Spanje op de Moren tussen de elfde eeuw en 1492 met de plannen van Vox om de moslimmigranten te deporteren.

Onderzoekers Radboud Universiteit: islam niet per se homo-onvriendelijk

0

De islam zorgt niet per se voor homo-intolerantie. Dat concluderen sociologen Saskia Glas en Niels Spierings (Radboud Universiteit Nijmegen) na onderzoek onder negenduizend moslims in de Arabische wereld.

De sociologen nuanceren hiermee het populaire idee dat de islam homoseksualiteit afwijst en dat hoe religieuzer een moslim is, des te intoleranter hij is tegen homoseksualiteit.

Glas en Spiering zagen dat de meerderheid van de ondervraagde moslims homoseksualiteit afwijst, maar ze onderscheiden de wijze waarop moslims tegen homoseksualiteit aankijken van de manier waarop ze daadwerkelijk met homo’s omgaan.

48 procent van de respondenten verwerpt zowel homoseksualiteit als homoseksuelen als buren, zagen de onderzoekers. Maar ook veel moslims zeggen weliswaar tegen homoseksualiteit te zijn, maar geen bezwaar te hebben tegen homoseksuele buren: één op de vijf.

De gemiddelde Arabische moslim is dus negatiever over homoseksualiteit dan over homoseksuele mensen, concluderen de onderzoekers. ‘Het is een vrij veelvoorkomende religieuze interpretatie om homoseksualiteit te zien als een zonde, maar dat betekent natuurlijk niet dat je homoseksuele mensen niet tolereert in je omgeving’, vertelt Glas.

De onderzoeker maken ook onderscheid tussen de verschillende aspecten van religiositeit, zoals vroomheid, naar de moskee gaan, het waarderen van traditionele ceremonies en het benadrukken van altruïsme. Ze concluderen dat moslims die vaker naar de moskee gaan ook vaker geen homoseksuele mensen als buren willen, maar geen grotere problemen krijgen met homoseksualiteit. Vromere moslims veroordelen het fenomeen homoseksualiteit juist wel weer vaker.

Onderzoeker Glas: ‘Je kunt niet zo simpel zeggen dat de islam antipathie tegen homoseksuelen aanwakkert, zoals sommige maatschappelijke debatten doen vermoeden. De manier waarop je je geloof beleeft is van invloed op je overtuigingen over homoseksualiteit. (…) Door te doen alsof islam per se haaks staat op homotolerantie, verdrukken we juist alternatieve interpretaties van de islam en maken we het homoseksuele moslims niet makkelijker in hun zoektocht.’