19.6 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 654

OK boomer, hier komt de zoomer

0

Met de verkiezingen in aantocht zijn het altijd dezelfde personen op wie de media – en dus wij allemaal – inzoomen. Of we even kunnen stilstaan bij de vrijetijdskleding van Mark Rutte, of de verfrissende elitaire verschijning van Sigrid Kaag.

Gelukkig is er dit jaar eindelijk meer aandacht voor vrouwelijke lijsttrekkers. Maar echt divers is de groep nog niet. De leiders van de grootste partijen in ons land zijn man, wit en niet-jong. Jesse Klaver en Rob Jetten, de jongste telgen van de groep, zijn vroege dertigers die nog net tot de millennial-generatie behoren.

Het gebrek aan jonge stemmen in de politiek zou de oorzaak zijn van een gebrek aan interesse binnen de groep. Slechts vier op de tien jongvolwassenen zegt met politiek bezig te zijn. Om betrokkenheid aan te wakkeren schieten er talloze campagnes uit de grond om jongeren te motiveren te gaan stemmen. Maar doen we niet iets verkeerd als we die jaar in jaar uit moeten herhalen?

En is het wel zo raar dat een achttienjarige van kleur weinig connectie voelt met een Mark Rutte of een Wopke Hoekstra? Zeker na een jaar waarin voor veel mensen duidelijk is geworden wat anderen al langer wisten: deze politici geven bar weinig om de bestrijding van racisme, een goed klimaatbeleid of een eerlijke woningmarkt.

Volgens het CBS is bijna 30 procent van de bevolking jonger dan 25 jaar. Vanaf je achttiende mag je stemmen. Maar er zijn nauwelijks jonge politici in de Kamer waarin jongvolwassenen zich kunnen herkennen. Ook in de lokale politiek zijn jongeren amper vertegenwoordigd. Het aantal burgemeesters onder de dertig? Nul.

Is het wel zo raar dat een achttienjarige van kleur weinig connectie voelt met een Mark Rutte of een Wopke Hoekstra?

We faciliteren jeugdparticipatie binnen de politiek niet. En we geven politiek actieve jongeren structureel te weinig media-aandacht. Dit kan en moet anders. Veel besluiten die landelijk genomen worden gaan immers over het alledaagse leven en de toekomst van jongeren: klimaat, infrastructuur en de woningmarkt. Jongeren moeten hierover kunnen meebeslissen.

Daarnaast staan jongeren sneller in contact met generatiegenoten wereldwijd, en leren zo van elkaar. De jongeren van generatie Z, ook wel ‘zoomers’ genoemd, zijn kinderen van de digitale revolutie. Zij weten hoe en waar ze informatie moeten halen over politieke zaken. Ze connecten binnen no time met generatiegenoten van over de hele wereld, waar ze voorbeelden zien van hoe je kan opkomen voor je rechten. Of dacht je dat boomers de Black Lives Matters-protesten naar Nederland hebben gebracht?

Over de steeds kleiner wordende wereld gesproken: de Amerikaanse Alexandria Ocasio-Cortez is een van de weinige jongeren die wél een plekje in het parlement heeft veroverd. Wij zoomers prijzen haar om haar vernieuwende blik en jeugdige uitstraling. Zij spreekt een taal die we zelden van andere politici horen. Haar profilering is, anders dan die van Klaver en Jetten, niet berust op ‘serieus-genomen-willen-worden-ondanks-mijn-leeftijd’.

Ocasio-Cortez omarmt juist haar jeugdigheid en ziet dit als haar kracht. Door haar werk als serveerster en haar sociaaleconomische achtergrond uitdrukkelijk te benoemen geloven we haar als ze zegt dat ze vele lagen van de samenleving goed kent. Jongeren in Nederland verstaan haar taal. Een taal die ons het gevoel geeft dat we inspraak hebben. Daarom is het hoog tijd om de vensters open te zetten, zodat deze progressieve hope and change ook ons land komt binnenwaaien.

In Nederland heb je ook jonge politici als Ocasio-Cortez, die echte verandering willen. Denk aan D66’er Mohammed Saiah (26), die zich hard maakt voor kansenongelijkheid in het onderwijs. Of Almira Henic (28), nummer 13 bij Nida, die graag wil bijdragen aan het behapbaar maken van wetenschappelijke kennis. Aan jonge talenten geen gebrek, maar we moeten ze wel laten zien.

‘Guerres culturelles’: Frankrijk knokt met oprukkend ‘woke’ gedachtegoed

0

Franse politici en prominente intellectuelen verzetten zich tegen de zogenoemde woke culture aan de universiteiten. Progressieve ideeën over ras, gender en kolonialisme, ontstaan aan de Amerikaanse campussen, zouden de Franse samenleving en identiteit bedreigen.

Maandag zorgde de nieuwe directeur van de Opera van Parijs voor ophef, omdat hij blackface in de ban wil doen. Marine Le Pen van de radicaal-rechtse partij Rassemblement National viel hem aan, evenals de toonaangevende krant le Monde. De nieuwe operadirecteur, een Duitser die tien jaar in de Verenigde Staten had gewoond, heeft een verkeerde cultuur opgezogen, aldus het dagblad.

Ook president Emmanuel Macron is kritisch over het progressieve Amerikaanse gedachtegoed. Universiteiten zouden sociale vraagstukken racialiseren en de Republiek in tweeën breken, zei hij vorig jaar oktober. Hij gaat sinds de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty zelf ook de strijd aan met het ‘separatisme’, door enkele ‘radicale’ islamitische organisaties en moskeeën te sluiten.

Ook beschuldigde onderwijsminister Jean-Michel Blanquer eind vorig jaar universiteiten ervan medeplichtig te zijn aan terreur. Zij zouden de intellectuele rechtvaardiging van hun daden leveren door het progressieve Amerikaanse ‘woke’ gedachtegoed, waarin het ‘witte’ Westen als dader wordt afgeschilderd, aldus de minister.

Honderd geleerden schreven in oktober een open brief in le Monde, stellende dat ‘aan de universiteiten een soort verbod is ingesteld om na te denken over de politieke islam, in naam van een linkse ideologie die de islam beschouwt als religie der gemarginaliseerden’. Volgens hen worden onderzoekers van ras, moslimhaat en postkolonialisme gedreven door een ‘haat tegen het Westen’ en de volgende agenda: ‘Dekoloniseren, ontmannen, ont-Europeaniseren. De heteroseksuele witte man is de vijand die moet worden geëlimineerd.’

In een andere open brief wezen 76 geleerden vorige maand ‘de ongekende identiteitsgolf binnen het hoger onderwijs’ af. Identiteitsdenkers zouden wetenschap en propaganda verwarren en de wetenschappelijke methode ‘in een geest van extreem relativisme’ bestrijden: ‘Alle kennis wordt uitsluitend gereduceerd tot machtskwesties, en de wetenschappen worden systematisch aan de kaak gesteld vanwege de dominantie van ras, cultuur en geslacht, zogenaamd hun fundament.’

De dominante visie in Frankrijk is seculier, universalistisch en individualistisch. Deze valt moeilijk te rijmen met de progressieve Amerikaanse benadering, waarbij de verschillen tussen diverse groepen worden benadrukt en machtsstructuren kritisch worden bevraagd. Zo wordt in de Franse statistieken ras niet bijgehouden. Maar veel racisme-deskundigen vinden dat dit beleid niet deugt. Deze Franse terughoudendheid maakt volgens hen deel uit van een lange Franse geschiedenis van slavernij, kolonialisme en ontkenning van racisme.

‘Frankrijk voert een guerre de mémoire, een herinneringsoorlog, over kolonialisme en slavernij’, zei de in Parijs gevestigde journalist Marijn Kruk (Trouwde Groene Amsterdammer) vorig jaar tegen de Kanttekening. In Frankrijk debatteren ze hier al twintig jaar over, en het ziet er niet naar uit dat dit snel over zal gaan. ‘Als iemand als Macron, toch geen onredelijk mens, mensen niet kan verbinden, wie dan wel?’

Islamisme-expert: politieke islam gevaarlijker voor Europa dan jihadisme

0

De politieke islam is gevaarlijker dan jihadisme, omdat het ‘een project van sociale transformatie op de lange termijn nastreeft’. Hiervoor waarschuwt islamisme-expert Lorenzo Vidino in de Duitse krant Frankfurter Allgemeine.

De Italiaans-Amerikaanse Vidino (foto) is programmadirecteur Extremismestudies aan de George Washington University in Washington. Hij onderzoekt islamisme in Europa en Noord-Amerika.

Hoewel jihadisten in alle Europese landen een bedreiging vormen, zijn ‘goed georganiseerde en goed gefinancierde groepen’ die in de moslimgemeenschappen hun islamistische boodschap propageren een groter probleem, zegt de wetenschapper.

Hun boodschap volgens Vidino neer op het volgende: ‘We zijn anders, we horen niet echt thuis in deze samenleving, we hebben andere waarden.’ Deze boodschap zaait verdeeldheid, zegt hij.

Hij wijst ook op een ‘slachtofferverhaal’, dat volgens hem een vruchtbare voedingsbodem vormt voor het rekruteren van moslims voor radicale, militante groeperingen.

Vidino noemt de internationale beweging van de Moslimbroederschap en de Turkse moskeekoepel Milli Görüs als voorbeelden van ‘erg slimme’ islamistische groeperingen. Ze beheersen ‘de taal van islamofobie en postkoloniale theorie’ en beschuldigen critici ervan ‘racistisch of islamofoob te zijn’.

Vidino: ‘Het is begrijpelijk dat normale burgers moslimgemeenschappen als problematisch beschouwen als ze islamisten constant als hun vertegenwoordigers in de media zien.’

Vidino linkte de internationale studentenorganisatie Femyso, waar GroenLinks-kandidate Kauthar Bouchallikht tot december vorig jaar vicevoorzitter van was, aan de Moslimbroederschap.

CU, CDA en SGP steunen christelijk Pakistaans echtpaar in dodencel

0

De ChristenUnie is een petitie gestart voor een christelijk echtpaar uit Pakistan dat ter dood is veroordeeld. De petitie wordt ondersteund door het CDA en de SGP.

Het gaat om Shafqat en Shagufta Emmanuel (foto). Zij zouden zich in appjes beledigend hebben uitgelaten aan het adres van de profeet Mohammed.

Ze hielden tijdens het proces vol onschuldig te zijn. De rechter had hier geen boodschap aan en veroordeelde hen ter dood. Het echtpaar zit nu in de dodencel, in afwachting van hun hoger beroep.

Enkele rechtszaken moesten binnen de gevangenismuren plaatsvinden, omdat fanatieke islamitische geestelijken hadden opgeroepen Shafqat en Shagufta Emmanuel te vermoorden.

Het echtpaar wordt juridisch bijgestaan door de advocaat die eerder Asia Bibi heeft bijgestaan. Bibi werd ook ter dood veroordeeld wegens blasfemie, maar werd na grote internationale druk vrijgesproken.

Met de petitie roepen ChristenUnie, CDA en SGP minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken) op ‘alles in het werk te stellen om hun levens te beschermen’. Ook hopen ze dat de EU druk zal zetten op Pakistan.

VS roept Turkije op: laat politieke gevangene Osman Kavala vrij

0

Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft Turkije opgeroepen om de zakenman en filantroop Osman Kavala onmiddellijk vrij te laten.

Dit is nieuwe taal van de VS over mensenrechtenkwesties in Turkije. President Joe Biden en zijn Turkse collega Erdogan hebben nog niet met elkaar gesproken, net als hun ministers van Buitenlandse Zaken. Eergisteren nog vroegen ruim vijftig senatoren Biden per brief  om actie tegen Turkije vanwege de mensenrechtenschendingen in het land.

Zakenman en mensenrechtenactivist Kavala (foto), die zich inzet voor de dialoog tussen Turken en Armeniërs, werd in november 2017 gearresteerd. Hij zou de Geziparkprotesten van 2013 aan hebben willen grijpen om een staatsgreep te plegen.

Kavala werd begin 2020 onverwacht vrijgesproken in de Gezi-rechtszaak. Maar vijf uur na zijn vrijlating werd Kavala opnieuw gearresteerd vanwege een onderzoek naar de mislukte coup van juli 2016.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft onlangs ook de vrijlating van Kavala geëist. Maar Turkije is tot dusverre doof voor dit soort oproepen geweest.

Ook moet Turkije van de VS een veroordeling van de Amerikaanse professor Henri Barkey terugdraaien. ‘Een Turkse rechter heeft mij onlangs in afwezigheid tot verzwaard levenslang veroordeeld, omdat ik tijdens de mislukte staatsgreep van 2016 in Istanbul was’, vertelde Barkey de Kanttekening vorig jaar.

‘Mijn persoon zou het bewijs zijn van buitenlandse, Westerse inmenging bij de coup. Dat Biden in een interview heeft gezegd dat hij de oppositie in Turkije wil steunen, wordt ook gezien als buitenlandse inmenging, als steun voor een nieuwe coup.’

De Turkse minister Süleyman Soylu (Binnenlandse Zaken) zei vorige week nog dat de VS achter de coup van 2016 zitten. De in Amerika woonachtige Fethullah Gülen en zijn aanhangers in Turkije, dikwijls door Erdogan aangewezen als schuldigen achter de coup, waren slechts marionetten van de VS, aldus Soylu. ‘Ongegrond en onverantwoordelijk’, reageerde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken op die aantijging.

Opnieuw zakt Nederland door het ijs

0

Nederland ziet zichzelf wereldwijd al heel lang als gidsland. Het houdt de eigen praktijken graag als lichtend voorbeeld voor anderen. Als die anderen die niet a priori van Nederlandse betweterigheid zijn gediend, en dat lichtende voorbeeld vervolgens niet stante pede op willen volgen, tikt Nederland ze niet minder graag op de vingers.

Die Nederlandse gidslandgedachte kreeg drie decennia terug een neoliberale vorm. Zo wist Den Haag het tijdens de bankencrisis beter: in Zuid-Europa moesten ze hun geld maar eens wat minder besteden aan wijn en vrouwen.

Toen zich vorig voorjaar in Bergamo de lijken opstapelden en Brussel besloot een noodfonds op te tuigen, liet Wopke Hoekstra weten dat er eerst maar eens gekeken moest worden waardóór het kwam dat in Italië de boel niet naar behoren functioneerde. Met Rutte straalde hij uit dat in Nederland dankzij zijn ‘intelligente lockdown’ wel alles op rolletjes zou lopen.

Niet meer doen, zou ik zeggen.

Want anders wijzen ze vanuit Spanje en Italië nog eens terug naar Nederland. Daar loopt namelijk niets ‘op rolletjes’. Niet de invoering van een paar basismaatregelen – wekenlang getreuzel rond mondkapjes. Niet de opschaling van de zorg – ook in de tweede golf moeten we om IC-bedden bedelen in Duitsland. Niet het organiseren van teststraten, die op Schiphol om vijf uur dicht gaan, alsof het virus ook nachtrust nodig heeft. Niet het naar beneden krijgen van de besmettingscijfers – zo intelligent blijkt die lockdown toch niet.

En niet bij het vaccineren, waar Nederland binnen Europa als laatste uit de startblokken kwam, lang met Bulgarije de hekkensluiter vormde, en elke week weer de volgorde omgooit. De vooral door onszelf veelgeprezen Nederlandse efficiëntie leidt ertoe dat in verpleeghuizen voor elke patiënt een andere arts met de naald voorbij moet komen.

Alsof de postbode niet op postcode maar op alfabet sorteert, aldus een betrokkene. Nu: die vergelijking was raker dan de steller besefte. De Post biedt namelijk inderdaad een treffende voorbeeld, want dankzij de liberalisering rennen er nu drie postbestellers met hun pakketjes door dezelfde straat, waar dat werk vroeger door één werd gedaan.

Toppunt van amateurisme: in sommige gevallen is het vervoer van het vaccin aan een cateringbedrijf uitbesteed, zodat het door elkaar geschud op de plaats van bestemming arriveert.

Dit alles valt niet los te zien van de neoliberale privatiseringspolitiek, die vooral door de VVD tot in het absurde is gepropageerd. Lean and mean: geen voorraden, geen reserve, alles aan de markt uitbesteden om het zo goedkoop mogelijk te houden. In normale omstandigheden gaat het net, maar bij een beetje crisis zakt het systeem door zijn hoeven.

En dan was er afgelopen weekend dus die kleine koudegolf – en opnieuw zakte Nederland finaal door het ijs. Vanwege het ‘extreme winterweer’ schaalde de NS ook op maandag nog nagenoeg af naar nul. ‘Extreem winterweer’: het vroor een paar graden en er dwarrelde een beetje sneeuw uit de lucht. En meteen lag vrijwel alles plat.

Dit alles valt niet los te zien van de neoliberale privatiseringspolitiek, die vooral door de VVD tot in het absurde is gepropageerd

Was dit een opzetje van het Opperwezen om ons met het RIVM nu echt tot thuiswerken te dwingen? Baudet en zijn coronawappies heb ik er nog niet over gehoord, de nieuwe actiegroep Sneeuwwaanzin van Willem Engel moet nog worden opgericht.

Hoe dan ook: de NS bleek niet meer in staat om dat te doen wat zij een halve eeuw geleden nog probleemloos kon: de boel een beetje moeiteloos te laten functioneren. Ik werd er maandag zelf mee geconfronteerd, toen ik met de trein van Bilthoven terug naar Amsterdam moest. De eerste poging strandde in Breukelen omdat plots alle vervolgtreinen vervielen, de tweede via Weesp kostte meer dan twee uur.

Abjecte gevolgen van lean and mean en de privatisering: door de scheiding van NS en ProRail – spoorvervoer en spoorbeheer – mogen machinisten niet meer zelf snel een wisselprobleem oplossen. De afrekening op punctualiteitscijfers betekent: liever een trein schrappen dan vertraagd laten rijden, want een geschrapte trein komt ook niet te laat aan.

De wachthokjes op de perrons, indien al aanwezig, zijn veel te klein en onverwarmd. De vast vandalismebestendige ijzeren banken ijskoud. En nergens is meer personeel aanwezig: alle communicatie gebeurt op afstand door een omroeper vanuit een vast wél prettig warm hok.

Turkse journalist in ballingschap: ‘Zelfs in vrije landen is ons werk heel lastig’

0

Kritische Turkse journalisten worden zelfs nadat ze gevlucht zijn nog belaagd door het regime van president Erdogan en zijn aanhangers. Dat zei de Turkse journalist Yavuz Baydar gisteren in een online bijeenkomst over persvrijheid en Turkije.

De bijeenkomst was bedoeld als voorzetje in de aanloop naar het ‘Turkey Tribunal’, een symbolisch proces tegen de Turkse staat. Het is een initiatief van Van Steenbrugge Advocaten uit Gent. De bedoeling is dat in mei dit jaar in Genève het werkelijke ‘proces’ gaat plaatsvinden.

Kritische journalisten worden bij wet verdacht van terrorisme en vaak veroordeeld. Dat vertelde de Belgische journalist Philippe Leruth, die een vernietigend rapport over persvrijheid in Turkije schreef, op deze bijeenkomst.

Veroordeelden hebben nauwelijks een mogelijkheid tot hoger beroep. Sommige journalisten kregen levenslange gevangenisstraffen zonder mogelijkheid tot gratie, terwijl anderen hoge straffen opgelegd kregen. Het gebeurt vaak dat journalisten vrijgelaten worden, om niet lang daarna opnieuw gearresteerd te worden. Er zitten gemiddeld meer dan honderd mensen vast, stelde Leruth vast.

‘In Berlijn kunnen Turkse journalisten zonder bodyguards niet naar hun werk vanwege de vele Erdogan-aanhangers’

Met de persvrijheid van Turkije was in het verleden ook niet al te best gesteld; denk aan de moord op de Armeens-Turkse journalist Hrant Dink door een Turkse nationalist in 2007. Maar onder Erdogan werd het erger. Journalist Yavuz Baydar, hoofdredacteur van de Turkse website Ahval, vertelde in deze online sessie dat de Gezipark-protesten van 2013 een belangrijk keerpunt vormden.

Na deze protesten werden veel journalisten ontslagen, iets wat onder Erdogan inmiddels al ruim drieduizend keer gebeurd is. In het jaarrapport van de Amerikaanse NGO Freedom House degradeerde Turkije na 2013 van een land met gedeeltelijke persvrijheid naar een land met een onvrije pers. Erdogan sloot daarna vrijwel alle kritische media, als hij ze niet al had overgenomen.

‘We hebben nu te maken met zeven jaar nachtmerrie’, zegt Baydar, ‘en we bevinden ons nu op de bodem. 95 procent van de media staat, direct of indirect, onder controle van de overheid. En de overgebleven vijf procent krijgt het steeds moeilijker.’

Na de overname van onafhankelijke kranten door de regering werden de digitale archieven vernietigd, aldus Baydar. Oude artikelen van Taraf, de krant van schrijver en journalist Ahmet Altan die nu een levenslange gevangenisstraf uitzit, zijn verdwenen. Hetzelfde geldt voor Zaman, de krant die banden had met de Gülenbeweging – die volgens Erdogan verantwoordelijk is voor de mislukte staatsgreep van juli 2016. Deze vorm van intellectuele kapitaalvernietiging noemt Baydar ‘barbaars’.

Baydar meldde ook dat na de mislukte coup ongeveer tweehonderd Turkse journalisten naar het buitenland zijn gevlucht, waaronder hijzelf. De Erdogankritische journalist Abdullah Bozkurt, die na de coup asiel heeft gekregen in Zweden, werd vorig jaar september aangevallen door drie mannen. Dit roept de vraag op hoe veilig Turkse journalisten in ballingschap zijn.

Volgens Baydar zijn zulke aanvallen op Turkse ballingen symptomatisch. ‘Vooral in Duitsland en Zweden gebeurt dit’, vertelde Baydar. ‘We volgen de zaken in Berlijn op de voet, waar Turkse journalisten in ballingschap zonder bodyguards helaas niet naar hun werk kunnen gaan vanwege de vele Erdogan-aanhangers in de stad.’

Baydar noemde ook dat de Koerdisch-Oostenrijkse politica Berivan Aslan vorig jaar ontkwam aan een moordaanslag. Baydar: ‘We moeten ons heel goed bewust zijn van deze feiten. Ons werk is niet gemakkelijk, zelfs niet in vrije landen.’

Marokkaanse zangeres in de penarie na opnemen liedje met Israëliër

0

De Marokkaanse zangeres Sanaa Mohamed kreeg doodsbedreigingen en besloot onder te duiken, nadat ze samen met de Israëlische zanger Elkana Marzino een liedje heeft gemaakt. Nu is ze opgepak in Koeweit.

Ze werd gearresteerd omdat Israël en Koeweit geen diplomatieke betrekkingen hebben, vertelt een anonieme bron aan de Israëlische nieuwsoutlet N12. ‘Ze zit nu in de problemen en de inschatting is dat ze uiteindelijk zal worden vrijgelaten en terug zal keren naar Marokko.’

Sanaa Mohammed bracht samen met Marzino de hit J’en Ai Marre (‘Ik heb er genoeg van’) uit. Een hit met dezelfde titel werd uitgebracht in 2003 door de Franse zangeres Alizée.

Het is niet de eerste rel nadat een zanger uit de Arabische wereld samenwerkte met een Israëlische artiest. In december ontving de Tunesische artiest Noamane Chaari soortgelijke bedreigingen en werd hij naar verluidt ontslagen. De reden: hij had samengewerkt met de Israëlische artiest Ziv Yehezkel en met hem het lied Peace Between Neighbors uitbracht.

Afgelopen weken voerden tegenstanders van de recente normalisatie van de diplomatieke betrekkingen tussen Marokko en Israël actie in diverse islamitische landen. Ze vinden dat je op geen enkele manier mag associëren met ‘zionisten’, ook niet in een song.

Britse tv-presentatrice: Nederland perkt rechten van moslims in

0

Volgens de Britse tv-presentatrice Malia Bouattia perkt Nederland de burgerrechten van moslims in, schrijft ze op de website Middle East Eye.

De financiën en mogelijke ‘buitenlandse invloeden’ bij moskeeën zullen scherper in de gaten worden gehouden, besloot de Tweede Kamer onlangs. Het is het vervolg op het werk van de parlementscommissie naar ‘ongewenste beïnvloeding uit onvrije landen’, die na haar onderzoek vorig jaar alarm sloeg over de invloed van Turkije en de Golfstaten.

Bouatta: ‘Moslims worden weer eens afgeschilderd als barbaarse mensen die discipline nodig hebben om de zogenaamde Nederlandse waarden te omarmen. De staat dringt zich op in hun religieuze leven, ook als zij niets misdaan hebben. De moskee als schimmig instituut van ongepaste politieke invloed, op de wenken bediend door gevaarlijke buitenlandse mogendheden, is een klassieke racistische gedachte.’

Nederland doet precies hetzelfde als Franse president Emmanuel Macron, aldus Bouttia, die presentator is bij het satellietkanaal British Muslim TV. Na de moord op Samuel Paty voerde Macron de strijd tegen het islamisme op. Zo werden het Collectief tegen Islamofobie in Frankrijk en de NGO BarakaCity verboden.

Er is volgens Bouttia wel een verschil tussen de twee landen: Frankrijk is door de islamitische wereld fel veroordeeld voor zijn ‘islamofobe’ beleid, Nederland niet.

Nederlandse moslims slaan alarm: ‘Islamofobie is hier genormaliseerd’

0

Gisteravond organiseerde de islamitische stichting Meld Islamofobie een online bijeenkomst over alledaagse moslimhaat in Nederland. Moslims deelden daarin hun ervaringen met discriminatie. ‘Iedereen moet hier melding van maken.’

Een islamitische man, die om privacy-redenen zijn verhaal anoniem deed, vertelde hoe hij in 2017 met zijn vrouw naar het Flevo Ziekenhuis ging omdat zij een kaakoperatie moest ondergaan. Maar de kaakchirurg weigerde haar echter te helpen, omdat ze een hoofddoek droeg, vertelde hij. De man diende een klacht in bij het ziekenhuis, maar de tuchtcommissie stelde de chirurg in het gelijk.

Uiteindelijk moest er een rechter aan te pas komen, die na drie jaar wachten zei dat het moslimechtpaar in zijn recht stond. Inmiddels was de kaakchirurg met pensioen gegaan.

De man, mismoedig: ‘En in het ziekenhuis is er nog steeds moslimdiscriminatie, zo weet ik van verhalen van broeders en zusters.’

Een andere aanwezige op de online bijeenkomst, een anonieme vrouw in een niqaab, vertelde dat ze in de metro werd lastiggevallen door de conducteur omdat ze geen medisch mondkapje ophad. Ze voelde zich gediscrimineerd, omdat haar mond wel was bedekt – ze was immers gesluierd.

De vrouw linkte dit aan het in 2019 ingegane boerka- en niqaabverbod. In haar stad werd dit verbod officieel niet gehandhaafd, vertelde ze, maar werden de coronamaatregelen door wetshandhavers misbruikt om moslims eruit te pikken. Ze vertelde dat ze zelf ook vaak wordt uitgescholden, waarbij mensen soms haar niqaab van haar gezicht willen aftrekken.

‘Mensen verdedigen het niqaabverbod omdat veel mensen zich hierdoor kennelijk onveilig voelden. Maar wij niqaabdraagsters zijn hier de dupe van. Hierom worden we aangevallen. Iedereen moet hier melding van maken.’

Een vrijwilliger van Meld Islamofobie, die veel telefoongesprekken voert met moslims die meldingen doen, vertelde dat vooral vrouwen slachtoffer zijn van moslimhaat. Ze worden uitgescholden als ze alleen zijn, of alleen met hun kinderen over straat lopen. Als er een man bij is worden ze vrijwel nooit aangevallen.

‘Islamofobie is heel erg genormaliseerd in Nederland. Hierdoor gaan moslims soms aan zichzelf twijfelen.’

De meerderheid van de Nederlandse moslims is zich tussen 2014 en 2019 minder veilig gaan voelen concludeerde Meld Islamofobie in een rapport uit 2019. Vorig jaar beweerde Meld Islamofobie dat het boerka- en niqaabverbod tot meer moslimhaat geeft geleid.  De stichting vreest zelfs dat het verbod de opmaat is voor een hoofddoekverbod.