De Democratische presidentskandidaat Joe Biden heeft excuses aangeboden aan moslimfeministe Linda Sarsour, schrijft the New York Post.
Tijdens een publiek optreden suggereerde Biden dat Sarsour, een uitgesproken Israëlcriticaster, een antisemiet zou zijn. Sarsour noemde de uiting ‘respectloos’ en ‘kwetsend’ en tientallen boze telefoontjes van moslims volgden, waarna het campagneteam van Biden excuses aanbood.
Op gelekte audio is te horen hoe de directeur van de Biden-campagne zei de ‘pijn’ te begrijpen die werd veroorzaakt door de vernietigende verklaring. ‘Het spijt me dat dat is gebeurd. En ik hoop dat, welk vertrouwen ook is verbroken, dit gesprek een kleine stap is om het vertrouwen weer op te bouwen, maar dit is niet de laatste keer dat we dit gesprek hebben.’
Sarsour verwierf nationale bekendheid als één van de initiatiefneemsters van de Women’s March tegen Trump en is een tegenstander van Israël. Ze steunt de BDS-campagne, die Israël economisch en cultureel wil boycotten. Biden wil de gematigde Democraten niet kwijt en nam vorige week afstand van Sarsour.
‘Joe Biden is een groot voorstander van Israël en zijn hele leven een felle tegenstander van antisemitisme. Hij veroordeelt duidelijk haar opvattingen en verzet zich tegen BDS’, aldus een Biden-woordvoerder. ‘Ze heeft geen enkele rol in de Biden-campagne.’
De Democraten willen echter ook de moslimstem niet verliezen, dus krabbelde Biden weer een beetje terug. ‘De Democratische Partij heeft mij en de gemeenschappen waar ik vandaan kom meer nodig dan wij ze nodig hebben’, zei Sarsour eerder tegen de Arabische nieuwszender al Jazeera.
Twee jaar geleden lag Sarsour onder vuur vanwege haar banden met Louis Farrakhan van de Nation of Islam, een club van militante Afro-Amerikaanse moslims. Farrakhan is berucht is om zijn antisemitische en anti-homo-uitlatingen.
Ook aan de oprechtheid van Sarsours feminisme wordt getwijfeld. In 2011 twitterde Sarsour dat islamcriticus Ayaan Hirsi Ali genitaal verminkt zou moeten worden.
Om te voorkomen dat meer vluchtelingen en andere migranten vanuit Turkije Griekenland binnenkomen, gaat de Griekse regering het hek aan de grens met Turkije uitbreiden. Het hek was 12,5 kilometer lang en wordt uitgebreid tot 40 kilometer.
De conservatieve Griekse regering nam dit jaar het besluit om het hek te bouwen, nadat Turkije in februari tienduizenden vluchtelingen en andere migranten naar de Griekse grens stuurde. De Turkse regering zei dat ze de migranten niet langer wilde tegenhouden, maar de migranten werden met bussen naar de grens vervoerd.
In 2015-2016 trokken meer dan een miljoen vluchtelingen en andere migranten uit het Midden-Oosten en andere regio’s in de wereld de grens met Griekenland over, om vervolgens naar Duitsland en andere rijke West-Europese landen door te reizen.
Het strandweer zit er nu helaas op, voor de ware baddergast begint daarmee het indoor-seizoen. Wees niet verbaasd als je daar meer en meer boerkini’s zult tegenkomen: de outfit is trendy geworden, zeggen boerkini-verkoopsters, en ook niet-moslima’s en zwembaden beginnen voordelen in de boerkini te zien. Al lopen de ideeën over hoe geaccepteerd het kledingstuk inmiddels is nog wat uiteen. ‘Voor mijn gevoel word ik hier heel erg bekeken.’
Je kunt een boerkini natuurlijk via internet bestellen. maar ook bij winkels als de Marokko Shop XL in het centrum van Rotterdam. Seloua, een enthousiaste verkoopster, vertelt dat ook niet-moslima’s er een boerkini kopen. Soms vertellen haar klanten uit zichzelf dat ze een huidaandoening hebben of aan borstkanker zijn geopereerd.
‘Ik adviseer altijd om de boerkini een maat groter te kopen dan je confectiemaat’, legt ze uit. Het is namelijk niet de bedoeling dat je boerkini superstrak om je lichaam zit. ‘Kijk, aan de zijkant zitten touwtjes waarmee je je boerkini strakker kunt trekken. Dat is prettig als je gaat zwemmen, maar tijdens het zonnen is het juist fijner als de boerkini losjes om je heen hangt.’
Er is nog één boerkini over in de zaak, een oudroze exemplaar. ‘Voorheen was er veel vraag naar zwart, maar momenteel zijn de lichtere kleuren juist trendy. Het materiaal is ook veel luchtiger en soepeler dan voorheen. Het is beslist niet zo dat de hoofdbedekking in alle gevallen aan de boerkini vast zit.’ Geanimeerd toont Saloua een bandana die bevestigd zit om het hoofd van een paspop.
Beeld: Anne-Rose Hermer
Het Utrechtse Elif Boutique verkoopt ook boerkini’s. Elif Celik, de eigenaresse, vertelt: ‘Vrouwen willen er op het strand ook leuk uit zien. Bovendien is dagelijkse kleding niet van badpakmateriaal gemaakt. Het plakt aan je, het is niet comfortabel in het water, ga zo maar door.’
Celik schat dat driekwart van de kopers een boerkini aanschaft uit religieuze redenen. Toch is een boerkini meer dan functioneel, zegt ze: ‘De boerkini is een mode-item geworden. Er zijn vrouwen die elk jaar een nieuw badpak kopen, maar hetzelfde geldt voor de boerkini. Pareltjes op de mouwen is een trend.’
Voor deze boerkini-mode is het van belang wat er op de catwalk wordt getoond. ‘Tijdens modeshows zie je wijde broeken in felle kleuren, wat terugkeert bij de boerkini’s: een drukke print aan de onderkant, met als tegenhanger een ‘rustig’ gekleurd bovenstukje. Toch kiezen ook veel vrouwen voor een zwarte boerkini, omdat ze zich daarin prettig voelen en omdat zwart afkleedt.’
‘Na het zwemmen blijft je boerkini nog lekker lang vochtig’
Acceptatie en discriminatie
Saloua van Marokko Shop XL draagt zelf ook een boerkini als ze gaat zwemmen. ‘Je voelt je beschermd, je bent bedekt én je kunt je er lekker in bewegen.’ Alleen draagt ze hem uitsluitend in het buitenland, niet in Nederland. ‘Voor mijn gevoel word ik hier heel erg bekeken. Niet zo zeer in het zwembad, maar vooral op het strand. Daar zie je meer boerkini’s dan in zwembaden. Veel klanten vertellen hetzelfde verhaal.’
Wat Saloua betreft kan de beeldvorming over de boerkini dan ook nog een stuk beter. Je hoort soms dat het in Marokko verboden is om een boerkini te dragen, wat volgens Saloua beslist niet klopt. Wat ook niet klopt, is dat alleen Marokkaans-Nederlandse vrouwen een boerkini zouden dragen, zegt ze: in haar winkel komen moslima’s met uiteenlopende etnische achtergronden. Op de vraag of Nederland achter loopt in de acceptatie van de boerkini, knikt ze voorzichtig ‘ja’.
Volgens Celik gaat het echter de goede kant op. Volgens haar bevorderde een pijnlijk voorval in Frankrijk de wereldwijde acceptatie van de boerkini. ‘Daar werd een vrouw die een boerkini droeg aangevallen, de zwemkleding werd bijna van haar lichaam gerukt. Dat vonden veel mensen, ook niet-moslims, veel te ver gaan. Het moet toch gewoon kunnen?’
Zelf heeft Celik gelukkig een heel wat positiever verhaal. Deze vakantie kampeerde ze met haar gezin in Vlissingen, een stad waar weinig nieuwe Nederlanders wonen en je als jong Turks-Nederlands gezin dus opvalt. Ze was gaan zwemmen om één van de boerkini’s uit haar collectie te testen. ‘Maar ook om te ontdekken wat de reacties zouden zijn’, vertelt ze.
‘‘s Avonds stapte er een mevrouw uit Vlissingen op mij af. Ze vroeg mij of ik het niet vreselijk warm had in zo’n ding. Ik antwoordde dat dat wel meeviel, want na het zwemmen blijft je boerkini nog lekker lang vochtig. We hebben uiteindelijk een leuk gesprek gehad.’
Beeld: YouTube
Hoewel je in Nederland opvalt als je een boerkini draagt, hebben veel vrouwen daar lak aan, zegt Celik. ‘Wat ik wel hoor, is dat de boerkini soms wordt geweigerd in vakantieparken als Center Parcs.’
Dat vakantiepark reageert verbaast als we haar deze observatie confronteren. Een woordvoerder vertelt: ‘Het principe is dat alle vormen van zwemkleding in onze zwembaden zijn toegestaan, op voorwaarde dat ze van lycra zijn (het materiaal waar zwempakken van gemaakt worden, red.) en dat het gezicht goed zichtbaar is. Deze eis is ingesteld omdat we om veiligheidsredenen emotie in het gezicht moeten kunnen zien. Iedereen is welkom.’
Speciale vrouwenuurtjes
In het zwembad mag het dragen van de boerkini niet worden verboden. Dat heeft de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) in 2009 bepaald, nadat een zwembad in Hengelo de boerkini wilde weren. De CGB baseerde zich in haar oordeel op de grondwettelijke vrijheid van godsdienst. We testen bij zwembaden in twee van de grootste multiculturele gemeenten, Rotterdam en Den Haag, hoe zwembaden hiermee omgaan.
Volgens een medewerker van de gemeente Den Haag zijn er in alle zwembaden bezoekers die in een boerkini zwemmen, maar is het aantal steeds met de vingers van één hand te tellen. Toch stelt de gemeente eisen. Er mag niet worden gezwommen in een legging, een truitje met lange mouwen en een aparte hoofddoek. Begrijpelijk, want zwembadbezoekers mogen ook niet in hun ondergoed zwemmen.
Het Sportbedrijf Rotterdam, dat de gemeentelijke zwembaden beheert, is duidelijk: zwemmen in een boerkini mag er gewoon. Wel stelt het, net als Centerparcs, de eis dat de boerkini van lycra is.
‘Iedere doelgroep heeft zo zijn wensen, wij proberen die te vervullen’
Ook in Sportfondsenbad Oostervant, dat niet valt onder het Sportbedrijf en in een van de meest multiculturele buurten van Rotterdam staat, zijn zwembad boerkini’s gesignaleerd. Manager Brian Tjon-A-Fon: ‘Wij hebben speciale vrouwenuurtjes. Mannen mogen daar niet bij zijn, dus ik heb niet met eigen ogen gezien of daar dames in een boerkini zwemmen. Ik kan het echter wel garanderen. Bovendien hebben we verschillende stagiaires gehad die een boerkini droegen.’
Tijdens het ‘moeder-en-kind-uurtje’ schijnen er ook boerkini’s in beeld te zijn, maar ook daar is uitsluitend vrouwelijk toezicht, vertelt Tjon-A-Fon. ‘Iedere doelgroep heeft zo zijn wensen, wij proberen die te vervullen. Net als bijvoorbeeld bij ouderen of watersporters.’
De boerkini is bedacht door de Libisch-Australische modeontwerpster Aheda Zanetti (1967). Aanleiding voor het ontwerpen van sportkleding voor moslima’s was haar nichtje, praktiserend moslima én een fervent beoefenaar van netbal, een variant op basketbal die in Australië veel wordt beoefend.
Het nichtje sportte in een outfit dat warm en oncomfortabel was. Zanetti kwam toen op het idee voor de hijood, een mix van een hijab en een capuchon. Zo ontstond er een sportoutfit voor praktiserende moslima’s, waarin ze zich tijdens het sporten vrij konden bewegen, maar toch voldeden aan de voorschriften van hun geloof.
In 2004 besloot Zanetti dat ze haar collectie sportkleding voor moslima’s wilde uitbreiden, ook met zwemkleding, en zo kwam ze op het idee van de boerkini. Daarvan heeft ze inmiddels 700.000 verkocht, en vele bedrijven volgden haar voorbeeld.
Hoewel de boerkini voor moslima’s is ontworpen, zijn er volgens Zanetti nog veel meer vrouwen blij mee. Denk aan vrouwen die allergisch zijn voor zonnebrandolie, vrouwen met huidkanker die niet onbedekt mogen zonnen, littekens hebben of een ander huidprobleem. Zanetti schat zelfs dat 40 procent van de boerkini-draagsters géén moslima is.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de Kanttekening op 4 september 2019.
Het Israëlische leger en inlichtingendienst zien Erdogans Turkije steeds meer als een bedreiging. Dat bericht the Jerusalem Post.
Net als Egypte en de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) heeft Turkije diplomatieke banden met Israël. Lange tijd zelfs was Turkije de enige islamitische vriend van Israël in de regio. Maar sinds Erdogan aan de macht is, lijkt die relatie bekoeld. Zijn regime vergelijkt Israël met nazi-Duitsland en heeft gezworen de al-Aqsa moskee in Jeruzalem te ‘bevrijden’.
Yossi Cohen, het hoofd van de Mossad – de Israëlische inlichtingendienst – zou tijdens geheime besprekingen met zijn Arabische collega’s hebben gesproken over de Turkse dreiging, meldt the Jeruzalem Post. Niet Iran, maar Turkije zou het ware gevaar zijn. Het Israëlische leger spreekt in zijn laatste jaarlijkse rapport voor het eerst van Turkije als een ‘uitdaging’.
Turkije steunt Hamas dat, net als Erdogans AKP, geworteld is in de Moslimbroederschap. Vanuit Turkije bereiden Hamas-aanhangers ook aanslagen op Israëlische doelen voor.
Turkije durft nog niet de directe confrontatie met Israël aan te gaan, schrijft the Jerusalem Post, maar werkt indirect – vooral via Hamas en het opkopen van onroerend goed in Oost-Jeruzalem. Wel dreigde Turkije haar diplomaten uit de VAE terug te trekken, vanwege de deal met Israël.
Israël ziet de Turkse militaire activiteiten in Syrië en Libië met lede ogen aan. Datzelfde geldt voor Turkije’s maritieme activiteiten in de Middellandse Zee en de samenwerking met Hamas, de Moslimbroederschap en Qatar.
Volgens the Jerusalem Post is de diplomatieke deal tussen Israël en de VAE mede ingegeven als reactie op deze Turkse activiteiten. Ook zoekt Israël nu toenadering tot Egypte, Griekenland en Cyprus.
Afgelopen zaterdag hebben de federale autoriteiten in Amerika moeten ingrijpen toen een confrontatie tussen de extreemrechtse Proud Boys en Black Lives Matter-activisten in Portland uit de hand liep. De lokale politie deed niets.
Black Lives Matter-activisten, voorzien van knuppels, helmen en schilden, zochten zaterdag de confrontatie met rechtse activisten van de zogenoemde Back the Blue-beweging, die zegt de politie te steunen. De Back the Blue-demonstranten droegen schilden met daarop leuzen die te linken zijn aan de beruchte QAnon-complottheorie.
Een deel van de Back the Blue-demonstranten is lid van de wit-nationalistische Proud Boys-militie. Tijdens de veldslag werden rake klappen uitgedeeld, bekogelden de activisten elkaar en dreigde een extreemrechtse demonstrant met een vuurwapen Black Lives Matter-activisten dood te schieten.
A violent right wing crowd beats and maces an unarmed man, hitting him with sticks and hanging up at leasy 4 to 1. pic.twitter.com/c2Ws9PT8NU
— Robert Evans (The Only Robert Evans) (@IwriteOK) August 22, 2020
De politie van Portland weigerde in te grijpen. Ze waren met dertig man, naar eigen zeggen onvoldoende om de vrede te herstellen. Uiteindelijk zorgden federale agenten van de Homeland Security ervoor dat het plein werd schoongeveegd en de rust in de stad werd hersteld.
De Federatie Indische Nederlanders (FIN) wil dat het Indisch Monument in Den Haag permanent wordt bewaakt, bijvoorbeeld door cameratoezicht. Deze week overlegt FIN hierover met de gemeente, schrijft Omroep West.
Onlangs werd het monument beklad door activisten van de Aliansi Merah Putih (Rood-Witte Alliantie). Zij kladderden onder andere de tekst ‘Kami belum lupa’ (‘Wij zijn het niet vergeten’) op het monument.
Volgens de pro-Indonesische activisten moet Nederland erkennen dat Indonesië op 17 augustus 1945 onafhankelijk werd – niet op 29 december 1949, zoals het nu doet – en moet Nederland excuses maken voor de oorlogsmisdaden tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. Hetzelfde geldt voor de 350 jaar durende koloniale overheersing, aldus de actiegroep.
FIN vertegenwoordigt de Indische Nederlanders die na de soevereiniteitsoverdracht van 1949 naar Nederland zijn gevlucht en hun nakomelingen. Ze voelen zich verbonden met het Nederlandse koloniale bewind.
De gemeente Den Haag heeft aangifte gedaan tegen de bekladding en vernieling van het monument.
De Amerikaanse president Donald Trump heeft de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Noord-Syrië verdedigd door te zeggen dat er daarna ‘niets gebeurd’ is.
‘Ik heb onze soldaten naar huis gebracht. Ik heb ze eruit gehaald, en wat denk je? Er is niets gebeurd’, aldus Trump tijdens een persconferentie in het Witte Huis. ‘Ze hebben gevochten zoals ze al duizend jaar hebben gedaan, oké? Er is niets gebeurd.’
Eind vorig jaar besloot Trump eenzijdig de Amerikaanse troepen terug te trekken. Hierdoor kreeg het Turkse leger de gelegenheid om Noordoost-Syrië binnen te vallen. Daar probeerden ze samen met pro-Turkse jihadisten, waaronder ook voormalige IS-strijders, af te rekenen met de Koerden, de christenen en jezidi’s.
Zo’n 180.000 mensen, waaronder 80.000 kinderen, moesten vanwege de Turkse invasie op de vlucht slaan.
De Amerikaanse president vertelde daarnaast dat hij blij was met de deal tussen Israël en de Verenigde Arabische Emiraten, en zei te verwachten dat Saoedi-Arabië zich ook hierbij zal aansluiten.
Zestig procent van de 145 mensen in coronabrandhaard Gouda die in augustus het coronavirus kregen komt uit de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap. Dit meldt Omroep West.
‘Ik vind dat als er zoveel mensen uit één gemeenschap corona krijgen ze hun huiswerk beter moeten doen’, zegt een anonieme autochtone vrouw tegen Omroep West.
Een anonieme Marokkaanse Nederlander zegt dat er tijdens het Offerfeest veel fout ging. ‘Dat zijn momenten dat we normaal met de hele familie bij elkaar komen. En dat is misschien zo hier en daar misgegaan. We houden nu eenmaal erg van gezelligheid.’
Locoburgemeester Thierry van Vugt is voorzichtiger. ‘De Marokkaanse gemeenschap is erg hecht met elkaar, dat kan een oorzaak zijn. We zijn samen met de GGD met de gemeenschap in gesprek om dit onder de aandacht te brengen en de urgentie te delen. Je ziet dat de gemeenschap heel bereid is om mee te werken en meer bewust wordt’, aldus de locoburgemeester.
Fitria Jelyta is freelance journalist en sinds juni redacteur bij de Kanttekening. Zij zal vanaf nu ook een maandelijkse column schrijven.
Naast haar werkzaamheden als journalist timmert Jelyta aan de weg als prominente stem binnen de islamitische en Indonesisch-Nederlandse gemeenschap. Zo was zij actief voor PPME, een jeugdbeweging voor Indonesisch-Nederlandse moslimjongeren. Ook is zij bestuurslid bij Al Nisa, een organisatie voor Nederlandse moslimvrouwen. In 2018 was zij te zien in het NPO-programma Moslims Zoals Wij.
In haar columns schrijft Jelyta over de dingen die haar bezighouden, zoals de islam, racisme en de relatie tussen Nederland en Indonesië. Jelyta’s nieuwe column verscheen vandaag. Daarin schrijft zij dat het eens tijd wordt voor Nederland om te beseffen wat het allemaal heeft aangericht in Indonesië, dat deze week 75 jaar onafhankelijkheid viert. ‘We weten over de zwarte bladzijdes in de Nederlandse geschiedenis, maar beseffen we deze ook?’
Afgelopen maandag vierde Indonesië haar 75-jarige bestaan als onafhankelijke staat. Een dag die in de voormalige Nederlandse kolonie jaarlijks groots wordt gevierd met het hijsen van de Indonesische vlag, spelletjes, muziek, en goed gezelschap. Denk aan de sfeer tijdens Koningsdag, maar dan met beter eten.
Ook in Nederland wordt de Onafhankelijkheidsdag doorgaans groots gevierd door Indonesische Nederlanders zoals ik.
Ja, wij zijn er ook nog.
Door de coronamaatregelen moesten we de festiviteiten aan ons voorbij laten gaan. Jammer, maar voor mij geen groot gemis. Het gaat mij op 17 augustus namelijk niet om feestvieren, maar om wat deze dag in mij naar boven brengt. Naast de littekens als gevolg van het jarenlange onrecht dat mijn voorouders hebben geleden, word ik herinnerd aan de grote vraagtekens over de tumultueuze periode in aanloop naar de Indonesische onafhankelijkheid.
Waarom erkent Nederland 17 augustus 1945 nog altijd niet juridisch als de officiële Onafhankelijkheidsdag van Indonesië? Hierover kunnen we speculeren, maar ik heb zo een vermoeden. Als de voormalige kolonisator 17 augustus namelijk wel erkent, dan zou Nederland moeten terugkomen op de soevereiniteitsoverdracht die in 1949 is ondertekend. En dat heeft juridische (en financiële!) gevolgen voor de misdaden die na 1945 zijn gepleegd.
Dan heb ik het over massaal geweld op de Indonesische bevolking tijdens de laatste twee wanhoopsoffensieven om de ‘kolonie’ te behouden voor het vullen van de Nederlandse schatkist. In Nederlandse geschiedenisboeken wordt deze periode aangeduid – nee, verbloemd – met de term ‘politionele acties’. Om nog maar te zwijgen over de excuses die de Nederlandse staat verschuldigd is aan de Indonesische slachtoffers en nabestaanden van al het geweld.
We weten over de zwarte bladzijdes in de Nederlandse geschiedenis, maar beseffen we deze ook?
En als Indonesische Nederlanders, zoals ik, het gaan hebben over excuses vanuit Nederland, dan kunnen we een hoop whataboutisms verwachten. ‘Hoe zit het dan met de Molukken en West-Papoea? Indonesië koloniseert ook! Onafhankelijkheid voor de Molukken en West-Papoea!’ De mensen die dit roepen, vergelijk ik graag met de mensen die ‘All Lives Matter’ roepen na ‘Black Lives Matter’.
Ja, alle levens doen ertoe. Ja, alle vormen van onrecht en onderdrukking, door wie dan ook en tegen wie dan ook, zijn verwerpelijk. Maar mogen we even de megafoon van je overnemen om aandacht te vragen voor iets dat wij ook belangrijk vinden? Mag het van jou? Dankjewel.
Daarom heb ik het liever niet over excuses. Want wat betekent het eigenlijk? Dat je redenen moet bedenken voor wat je een ander hebt aangedaan? Wat is jouw excuus? Alsof er een rechtvaardiging bestaat voor het platbranden van kampongs, het verkrachten van vrouwen en het executeren van mannen, zonder enige vorm van berechting. Wat hebben we aan dergelijke excuses?
Nee, dan heb ik het liever over besef. Niet alleen het besef dat 17 augustus erkend moet worden en het daadwerkelijk erkennen van de oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid die Nederland heeft gepleegd in Indonesië, maar ook het volle besef van wat zich daarvoor afspeelde. Indonesië was 350 jaar lang een Nederlandse kolonie. Een niet onaanzienlijk deel van de Nederlandse welvaart is te danken aan de moordpartijen, plunderingen en uitbuiting van Indonesië.
Denk hierbij aan de VOC, het cultuurstelsel en de gewelddadige verovering van Atjeh en Bali door het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. We weten over de zwarte bladzijdes in de Nederlandse geschiedenis, maar beseffen we deze ook? Als we dit volledig beseffen, kunnen we dan ook meteen ophouden met doen alsof Nederland alleen van witte Nederlanders is, en dat iedereen die zich niet kan vinden in het eng-nationalistische narratief zich maar moet aanpassen of ‘terug moet naar zijn eigen land’?
Toen mijn voorouders dat in hun ‘eigen land’ zeiden – niet tegen willekeurige migranten die een leven kwamen opbouwen, maar tegen gewelddadige bezetters die van alles opeisten – had het hen hun levens gekost. Dus blijkbaar mag niet iedereen het zeggen. Laten we het dan maar helemaal niet meer zeggen.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
