Het Royal Derby Ziekenhuis in Groot-Brittannië heeft speciaal voor haar islamitische personeel een steriele ‘wegwerp-hijab’ beschikbaar gesteld.
Het idee komt van Farah Roslan, een moslima die stage liep in het ziekenhuis in Derby. Het nadeel van een gewone hoofddoek in een ziekenhuis is dat je die hele dag gebruikt, wat niet hygiënisch genoeg is om aan te mogen schuiven in een steriele operatiezaal.
Aangezien Roslan haar hoofddoek niet af wilde doen, had ze een probleem. ‘Dit is een sluipende kwestie in operatiezalen door het hele land, en naar mijn weten is er nog niet eerder iets tegen gedaan’, verklaart ze bij de BBC.
De steriele hoofddoek lost dit probleem op. Roslan kan een hoofddoek blijven dragen, maar met deze steriele hoofddoek die wel hygiënisch genoeg is. Daarnaast kost-ie bijna niets.
Roslan: ‘Ik ben heel blij en hoop dat we dit op nationale schaal kunnen invoeren.’
Het Amerikaanse Congres is de laatste tijd vijandig tegenover Erdogan, maar dankzij president Donald Trump lijkt het erop dat Turkije niet bang hoeft te zijn voor sancties.
Vorige week erkende de Amerikaanse Senaat de Armeense Genocide, in navolging van het Huis van Afgevaardigden. Deze beslissingen worden gezien als reactie op de Turkse invasie in Noordoost-Syrië, die werd ingeluid door Trumps terugtrekking van Amerikaanse troepen uit dat gebied. Maar tot harde Amerikaanse sancties heeft het Turkse Syrië-beleid niet geleid.
Volgens analist Max Hoffman, werkzaam bij de Amerikaanse denktank Center for American Progress’s Action Fund, beschermt Trump de belangen van de Turkse president. Onder druk van Trump heeft het Congres dan ook geen nieuwe sancties voorgesteld tegen Turkije. De strategie van Ankara – vertrouwen op de steun van Trump – heeft gewerkt, zegt Hoffman tegen Deutsche Welle.
Trump spant zich actief in om de relatie met Erdogan goed te houden. Eerder deze week haastte het Witte Huis zich al te zeggen dat de erkenning van de Armeense Genocide niet de officiële beleidspositie van Amerika is. En vorige maand zei Trump dat Erdogan ‘fantastisch’ beleid levert voor het Turkse volk.
De Conservatieve Partij in Groot-Brittannië is een commissie gestart om moslimhaat binnen de partij te onderzoeken. Maar deze commissie is nu al omstreden.
De Muslim Council of Britain stoort het dat de commissie niet alleen moslimhaat wil onderzoeken, maar ook andere vormen van discriminatie. Hierdoor negeert de Conservatieve Partij groeiend bewijs van moslimhaat binnen haar gelederen, meent de Britse moslimraad.
Ook heeft de moslimraad kritiek op commissievoorzitter Swaran Singh. Singh stelde eerder dat het conflict om het Indiase deel van Kashmir ten onrechte wordt geportretteerd als een tragedie voor moslims. Volgens Singh worden Sikhs en Hindoes niet als slachtoffers erkend omdat zij volgens het linkse narratief, in tegenstelling tot moslims, geen echte slachtoffers zouden zijn.
Tory-politica Sayeeda Warsi, die zich sterk maakt voor de bestrijding van moslimhaat in haar partij, gelooft niet dat Singh een onpartijdig onderzoek kan uitvoeren vanwege deze opvattingen. Ook de Britse moslimraad heeft grote twijfels over Singh als voorzitter van de onderzoekscommissie.
Ladies and Gentlemen I give you some views of the newly appointed Chairman of the “Independent review into all forms of discrimination and prejudice including Islamophobia”@Conservatives
I will let you make your own mind up 😳 pic.twitter.com/Jv5qMD7IxV
Niet alleen moslims twijfelen over Singh. De linkse krant the Guardianmeldt dat Singh heeft geschreven voor Spiked Online, waarin hoofdredacteur Brendan O’Neill een tijd geleden kritiek uitte op het woord ‘islamofobie’. O’Neill stelt dat dit begrip is uitgevonden om een open discussie over aspecten binnen de islam onmogelijk te maken.
Vorige week luidde de Britse Moslimraad ook al de noodklok. Het stelde in een verklaring dat er sprake is van ‘een zichtbare angst onder de moslimgemeenschap’ omdat de Conservatieven vorige week de verkiezingen hebben gewonnen.
De Britse Moslimraad ligt veel langer in de clinch met de Conservatieve Partij over moslimhaat, elke keer weer wanneer zich een ‘islamofobie-incident’ voordoet binnen die partij.
Zo openbaardethe Guardian vorige maand ‘anti-islamitische en racistische social mediaberichten’ door vijfentwintig Conservatieve kopstukken en onthulden Britse media dat een Lagerhuis-kandidaat bang is voor ‘Eurabië’. Ook premier Boris Johnson is de kop van jut, omdat hij vorig jaar in een opinieartikel vrouwen in boerka met brievenbussen vergeleek.
Steeds meer bedrijven ontdekken de islamitische doelgroep, zo lijkt het. Vorige week nog lanceerde Nike de Nike-boerkini. En tot maandag draaide de eerste modest fashionweek – die draait om bedekkende kleding – in Amsterdam. Zit de marketing gericht op moslims, ook wel ‘islamic branding’ genoemd, in de lift?
Dé kenner op het gebied van islamic branding in Nederland is marketingdeskundige Abdelaziz Aouragh. Hij schreef het boek Islamic branding: het Mekka van kansen. Daarin legt hij uit hoe je als ondernemer de islamitische doelgroep kunt bereiken. Het is belangrijk dat je aansluit bij de kernwaarden die belangrijk zijn voor veel moslims. Bepaalde dingen zijn haram (verboden) en andere halal (toegestaan).
Moslims eten bijvoorbeeld geen varkensvlees en kopen liever geen medicijnen en make-up waar lechitine – een dierlijk product – inzit. Er zijn ook moslimwaarden die overeenkomen met die van veel niet-moslims, bijvoorbeeld dat kinderarbeid slecht is.
Wanneer je als marketeer op deze vraag aansluit, zie je volgens Aouragh dat er heel veel kansen liggen. In zijn boek noemt hij de potentiële islamitische markt ‘enorm en grotendeels onontgonnen’. De kansen liggen er volgens hem ‘voor het oprapen’.
‘Of islamic branding toeneemt? Zeker. Dat geloof ik wel’, zegt Aouragh. Bedrijven stellen zich de laatste tijd meer open hiervoor, merkt hij. ‘Dat was voorheen niet zo. Het is wel een flinke kluif voor ons geweest om bedrijven warm te krijgen voor islamic branding.’
Hoe hij merkt dat het aan het veranderen is? Sinds kort zijn ook oer-Hollandse merken begonnen om de islamitische doelgroep aan te spreken. Als voorbeeld noemt Aouragh een campagne van Andrélon. In maart bracht dit bedrijf de Oil & Shine-lijn op de markt, geschikt voor vrouwen die hoofdbedekking dragen.
En bioscoopketen Pathé lanceerde dit voorjaar een campagne die gericht was op de ramadan. ‘Dat was ook interessant. Een jaar geleden, of twee jaar geleden, had iemand zich echt niet kunnen indenken dat een Pathé zich daar ook op zou storten.’
‘Inmiddels is modest fashion gewoon mainstream’
Dat bedrijven enthousiaster worden over islamic branding gaat volgens Aouragh niet van de ene op de andere dag. ‘Het heeft denk ik ook wel te maken natuurlijk met wie er op welke plek zit. Als je echt een vooruitstrevende persoon hebt die verantwoordelijk is voor marketing en die heel duidelijk ziet van: ‘Hé, die doelgroep is er’, dan zie je dat er langzaam dingen veranderen. Maar als je daar iemand hebt zitten die er al dertig jaar zit en het al die tijd op dezelfde manier doet… Dan zal er geen beweging komen.’
Dat er nog veel meer groei mogelijk is op het gebied van islamic branding staat volgens Aouragh buiten kijf. ‘Ik snap ook wel dat bedrijven minder met de islamitische doelgroep bezig willen zijn’, deelt hij eerlijk. Moslims zijn in Nederland natuurlijk in de minderheid en het is volgens hem dus begrijpelijk wanneer bedrijven zich minder met die doelgroep bezighouden. Maar de kracht van islamic branding kan volgens hem liggen in verbinding van doelgroepen.
‘Wanneer jij deze kleine doelgroep probeert aan te spreken, ga je heel snel ontdekken dat er waardes zijn die gedeeld worden, maar die we niet van elkaar kennen.’ Merken kunnen hier volgens hem op inspelen.
Dat dit inderdaad gebeurt blijkt uit de actualiteiten. Als recent voorbeeld noemt Aouragh de Amsterdamse modest fashion week. Modest fashion is zedelijke, bedekkende kleding die oorspronkelijk is ontworpen vanuit een behoefte voor moslima’s. Ook andere vrouwen bleken veel interesse te hebben in de kleding. Kledingketen H&M had in 2016 al een eigen modest-kledinglijn. ‘En inmiddels is modest fashion gewoon mainstream’.
Islamic branding in Maastricht
Janine Kipke is als docent Arabisch en Intercultural Awareness and Communication verbonden aan de opleiding Oriëntaalse Talen en Communicatie aan de Zuyd Hogeschool in Maastricht. Sinds een aantal weken geven ze daar les in ‘Islamic Marketing and Branding’.
De NOS bracht vorige maand de nieuwe lessen onder de aandacht. Kipke wil benadrukken dat ze het niet helemaal juist weergaven. ‘Het leek net alsof het een vak is, maar het is een onderdeel binnen een grotere leerlijn.’
Tijdens de opleiding kun je je specialiseren in de regio’s China, Japan of de Arabische wereld. Studenten die zich specialiseren in de Arabische wereld kunnen lessen ‘Islamic Marketing and Branding’ volgen.
‘Heel veel bedrijven zien dat het een interessante markt is’
Volgens Kipke is islamic branding interessanter geworden dankzij de komst van steeds meer Arabische toeristen naar Nederland. Vooral Arabieren uit de rijke Golfstaten zijn heel interessant, omdat zij veel te besteden hebben.
De afstudeerrichting richt zich dus niet per se op marketing voor moslims in Nederland, maar op toeristen uit de Arabische wereld. Volgens Kipke is het bedrijfsleven wel nieuwsgieriger geworden naar islamic branding, maar is het allemaal nog heel voorzichtig.
‘Hoe moet je dat nu echt aanpakken? Hoe ga je inderdaad jouw marketingstrategie zo inbouwen dat je die doelgroepen kunt bereiken? Er is nog veel onwetendheid. En men is nog wel zoekende, ook. Ik denk dat de vraag in de toekomst inderdaad steeds meer gaat groeien. Heel veel bedrijven zien wel dat het een interessante markt is.’
Halal frituurpan
Hoe denken plaatselijke ondernemers over islamic branding? We spraken met Diana Boer, onderneemster uit Amersfoort en eigenaar van Manneke Bunt Happerijen en Zo. Zij vertelt dat er in de Amersfoortse fastfoodbranche al een beetje rekening met de moslimconsument wordt gehouden. Zo heeft restaurantketen Jimmy Burger een halalburger op het menu staan. ‘En McDonalds heeft die vega-dingen, maar ze hebben niet echt halal.’
Boer droomde er al jaren van om een bedrijfje op te zetten. Nu is het er eindelijk van gekomen. Ze runt haar zaak nu enkele maanden en verzorgt catering in de buurt. Op het menu staan broodjes, friet en snacks. En als één van de weinigen in Amersfoort heeft zij wél halalproducten op het menu staan.
Waarom ze dit in het assortiment heeft? ‘Nou, bij de vorige eigenaar was dat ook al zo. En ik heb met hem een paar weken meegedraaid. Er was gewoon ook ontzettend veel vraag naar’, vertelt ze.
Diana Boer achter de toonbank van haar snackbar (Foto: de Kanttekening)
De vaste klanten van de vorige eigenaar prikken nog steeds een vorkje bij Diana Boer. Voor de islamitische klanten heeft ze een aparte frituurpan. ‘Dat werkt gewoon prima, hoor.’ Ze vindt dat je iedereen moet respecteren wat ze willen eten, ook halalgerechten. ‘Als ze daar om vragen, dan moet het er ook wel zijn.’
Hoeveel mensen per week kiezen voor halal? ‘Oh, dat is heel moeilijk. Ik denk dat 20 procent van mijn klanten halal eet hier. Halalgerechten lopen heel goed, dus die blijven op het menu staan.’
‘Ik heb ook veel catering in de omgeving. En in deze fase moet ik mij vooral concentreren om de catering en de winkel samen goed te draaien. Vooral op vrijdagmiddag. Op de een of andere manier is vrijdag een snackdag.’
Even leek er in Algerije vooruitgang te zijn geboekt toen president Bouteflika eerder dit jaar werd gedwongen op te stappen. Maar na de recente verkiezingen wordt die vooruitgang alweer in twijfel getrokken.
‘Wij zullen niet stoppen, verwijder de generaals!’, riepen Algerijnse demonstranten vorige week vrijdag. Dit was een dag nadat bekend werd gemaakt dat Abdelmadjid Tebboune de presidentsverkiezingen van de dag ervoor had gewonnen.
Vrijdag is protestdag in Algerije. Daar hebben de verkiezingen niets aan veranderd. Duizenden Algerijnen gingen de straat op om te protesteren tegen de nieuw verkozen president Tebboune. Tebboune is een oud-premier en de demonstranten geloven dat hij onderdeel uitmaakt van het regime waar zij al tien maanden lang tegen protesteren.
In april leek de protestbeweging voet aan de grond te krijgen. Toen koos de 82-jarige president Abdelaziz Bouteflika eieren voor zijn geld en vertrok. Na zijn vertrek zette de opstand door.
Activisten spraken zich uit over de corruptie en de werkloosheid in het Noord-Afrikaanse land. De beweging kwam met nieuwe eisen. De hele zittende elite moest vertrekken, want die zou verantwoordelijk zijn voor de problemen waarmee Algerije kampt.
Toch kregen de Algerijnen vorige week een kandidatenlijst voorgelegd met vijf bekende namen, representanten van het regime waar de demonstranten radicaal mee willen breken. Ook de nieuwe president is een representant van het oude systeem.
‘We zijn niet blij met de nieuwe president, maar nu Tebboune president is, hoop ik dat hij gaat luisteren naar de legitieme eisen van de protestbeweging’, zegt Zine Labidine Ghebouli, activist en politiek analist.
President Abdelmadjid Tebboune (Foto: Associated Press / Fateh Guidoum)
Ghebouli voorspelde eerder al dat Tebboune de verkiezingen zou winnen. Ondanks zijn banden met het Bouteflika-regime gelooft Ghebouli dat Tebboune de kans heeft de situatie in Algerije te veranderen.
‘Hij moet zijn invloed gebruiken om de vrijlating van politieke gevangenen te regelen en ervoor zorgen dat er echt meer vrijheid van pers en vrijheid van meningsuiting komt. Als dat gebeurt kan de overheid het gesprek aangaan met de demonstranten.’
Lage verkiezingsopkomst
De verkiezingen werden door de demonstranten van de protestbeweging en door andere activisten geboycot. Een dag voor de verkiezingen voorspelden politieke analisten dat de opkomst historisch laag zou zijn. Maar volgens Mohammed Charfi, het hoofd van de Algerijnse verkiezingscommissie, heeft 40 procent van de Algerijnse kiezers toch nog gestemd.
Ghebouli gelooft dit niet. ‘Een opkomst van 40 procent is simpelweg onrealistisch. Duizenden mensen gingen die dag de straat op om te protesteren en veel Algerijnen weigerden te stemmen. De opkomst is hoogstwaarschijnlijk overdreven door de militaire junta om de verkiezingen meer gewicht te geven.’
De overheid, gesteund door het leger, wil met de verkiezingsuitslag de status quo legitimeren tegenover de demonstranten die ook beweren namens het volk te spreken, maar veranderingen eisen. Door te zeggen dat de verkiezingen een succes waren hoopt de overheid een einde te maken aan de maandenlange protesten waarmee Algerije nu te maken heeft.
Of de verkiezingsuitslag echt een einde kan brengen aan de protesten hangt volgens Ghebouli volledig af van Tebboune’s volgende stap. ‘Als hij besluit naar het Algerijnse volk te luisteren, dan zouden de protesten kunnen afnemen. Doet hij dat niet, dan zullen de protesten aanhouden en zelfs toenemen. De protestbeweging houdt al tien maanden lang stand en zal niet stoppen totdat er iets verandert.’
Zine Labidine Ghebouli (Foto: YouTube)
Vastbesloten
‘Algerijnen zijn niet per se hoopvol, maar wel vastbesloten’, zegt Ghebouli. ‘Duizenden mensen protesteren. Dat betekent dat zij nog niet alle hoop verloren hebben. Mensen begrijpen dat democratisering tijd kost.’
Ghebouli leeft in ballingschap in Libanon, maar hoopt uiteindelijk wel terug te keren naar zijn vaderland. ‘Ik ga terug onder twee voorwaarden. Ten eerste: dat ik niet meer in de gevangenis kan eindigen door mijn politieke standpunten en dat mijn vrijheid van meningsuiting wordt gerespecteerd. En ten tweede: dat de huidige regering bereid is serieuze hervormingen door te voeren.’
‘Ik denk dat veel jongeren van mijn generatie zich realiseren dat onze toekomst hier ligt, in dit land’, benadrukt hij. ‘Dat is waarom de revolutie in eerste instantie ook is begonnen. Deze protesten moeten Algerije teruggeven aan het volk. Ik denk dat we tot nu toe de goede kant op gaan. Ik ben optimistisch over mijn toekomst in Algerije en zelfs over de mogelijkheid om persoonlijk bij te dragen aan de ontwikkeling van Algerije in de toekomst.’
‘Duizenden mensen protesteren. Dat betekent dat zij nog niet alle hoop verloren hebben’
Er is nog maar weinig duidelijk over de toekomst van Algerije. Wel is duidelijk dat de komende maanden cruciaal zijn. In deze tijd zal duidelijk worden of de nieuwe president bereid is serieuze hervormingen door te voeren. Dat zal bepalen hoe de protesten zich zullen ontwikkelen.
Ghebouli: ‘Algerije bevindt zich in een fase waarin politieke verzoening het belangrijkst is. Ik geloof dat dit het project van het nieuwe staatshoofd zal zijn.’
De Duitse regeringspartij CDU ligt onder vuur. De partij zou onvoldoende optreden tegen infiltratie door extreemrechts. Dit schrijft de Britse krant the Guardian.
Duitsland wordt nog steeds geregeerd door Angela Merkel en haar CDU, die niets moeten hebben van de radicaal-rechtse partij Alternative für Deutschland en andere uiterst rechtse bewegingen en organisaties.
Maar de muur die de CDU tegen radicaal-rechts heeft opgeworpen begint barsten te vertonen. Enkele CDU-leden in voormalig Oost-Duitsland hebben banden met Uniter. Dat is een extreemrechtse organisatie waarvan de leden wapens aan het opslaan zijn, om te gebruiken tijdens de – in hun ogen onvermijdelijke – ‘clash’.
Robert Möritz, een CDU’er die actief was voor het district Anhalt-Bitterfeld, bevestigde dat hij actief was voor Uniter. Maar de CDU van Saksen-Anhalt heeft tot nu toe geweigerd om Möritz te royeren als partijlid.
Dit, ondanks het feit dat Möritz een zwarte zon op zijn rechterarm heeft getatoeëerd, een symbool dat is geadopteerd door neonazi’s en de extreemrechtse terrorist Brenton Tarrant. Volgens de CDU-districtsvoorzitter van Anhalt-Bitterfeld heeft de 29-jarige Möritz zich gedistantieerd van zijn extremistische verleden.
Een andere Uniter-sympathisant uit CDU-kringen is Kai Mehliss, die ook uit Anhalt-Bitterfeld komt. Hij stond op de website van Unister als lid en organiseerde vorige week een rondetafelgesprek. Maar net als Möritz heeft hij zijn Uniter-lidmaatschap opgezegd.
CDU-raadslid Theodor Schöpfel uit de stad Sandersdorf-Brehna was in 2012 één van de oprichters van Uniter in zijn oorspronkelijke vorm, voordat de organisatie zich heroprichtte en transformeerde tot een extreemrechts paramilitair netwerk.
De sociaaldemocratische politicus Lars Klingbeil is ongerust over de ontdekkingen binnen Merkels partij. Hij zegt tegen het Duitse dagblad Tagespiegel: ‘Wat we zien bij de CDU-tak in Saksen-Anhalt is dat de dam tegen uiterst rechts barst.’
CDU neemt nu nog deel aan een cordon sanitaire tegen de radicaal-rechtse partij Alternative für Deutschland, die vooral in het voormalige Oost-Duitsland populair is. De vraag is of dit nog zo blijft, na het vertrek van Angela Merkel als bondskanselier in 2021.
De Turkse president Erdogan is een uitgesproken verdediger van onderdrukte moslims wereldwijd. Maar wanneer het om de Oeigoeren in West-China gaat, zwijgt Erdogan in alle talen. Dit komt door zijn streven naar sterke economische banden met China, meldt het Turkse medium Ahval.
China houdt naar schatting meer dan een miljoen Oeigoeren vast in ‘heropvoedingskampen’ in de westelijke regio Xinjiang. In deze kampen worden de Oeigoeren onderworpen aan een streng regime. Voormalige gevangenen hebben verteld dat ze gedwongen werden om varkensvlees te eten – een zonde volgens de islam – ‘politieke lessen’ te volgen en communistische liederen te zingen.
De Oeigoeren zijn van oorsprong een Turk volk. Zij noemen Xinjiang zelf Oost-Turkestan en spreken een taal die verwant is aan de Turkse taal. Critici vinden het daarom des te vreemder dat Turkije zich, ondanks dat de laatste maanden het bewijsmateriaal zich opstapelt, niet uitspreekt over de situatie van de Oeigoeren in de Chinese kampen. In het Turkse medium Ahval legt een aantal experts deze paradoxale situatie uit.
Door de verslechterde relaties met de Verenigde Staten en Europa kiest Turkije er, ondanks de onderdrukking van de Oeigoeren in Xinjiang, om aan de zijde van China te staan. Dat stelt Soner Cagaptay, directeur van het Turkse onderzoeksprogramma van de Amerikaanse denktank Washington Institute en auteur van een boek over Erdogans geopolitiek. Turkije heeft een grootmacht als China vanwege haar worstelende economie nodig, aldus Cagaptay.
Ook de Amerikaanse Midden-Oostenprofessor John Calabrese zegt dat Erdogans zwijgen bewijst dat Erdogan investeringen vanuit China niet op het spel wil zetten. China lijkt volgens Calabrese te willen profiteren van de verslechterde Turkse band met Washington.
Daarnaast zou het voor China aantrekkelijk zijn intense handelsrelaties aan te gaan met Turkije, omdat China probeert spoorroutes over land te maken naar Europese markten. Turkije is daarmee een belangrijk doorvoerland zijn voor Chinese goederen, zegt Calabrese.
Tevens biedt Turkije veel zakelijke kansen voor Chinese bouwbedrijven en een nuttige consumentenmarkt. Volgens de Amerikaan Howard Eissenstat, universitair hoofddocent aan de St. Lawrence University, zijn voor Erdogan ‘de kosten, ofwel het verlies, die het oplevert om China te bestrijden, vele malen groter dan de politieke voordelen’.
De Amsterdamse gemeenteraad heeft een voorstel aangenomen om Jodenhaat tegen te gaan. Enkel Denk stemde tegen dit initiatief, meldtJonet.
In Amsterdamse scholen zal meer aandacht komen voor de Joodse geschiedenis in Nederland en over de Holocaust in het lespakket. Daarnaast pleit het voorstel voor het vergroten van de aangiftebereidheid onder Joden en het makkelijker maken van aangiftes. Tevens komt er een onderzoek naar antisemitisme in Amsterdam.
Het initiatief was een idee van CDA, VVD, FvD en ChristenUnie. Ook de Amsterdamse coalitiepartijen GroenLinks, D66, SP en PvdA stemden voor. BIJ1 onthield zich van stemming en DENK stemde tegen.
Vorig jaar nam de gemeenteraad al het zogeheten Amsterdams Joods Akkoord aan. Een meerderheid beloofde daarin meer te zullen doen tegen Jodenhaat in Amsterdam. In het Joods Akkoord werd erkend dat het aantal antisemitische incidenten sinds 2000 is toegenomen, de meeste Joden niet meer herkenbaar als Jood over straat willen en bang zijn dat hun buurt erachter komt dat ze Joods zijn.
In dit Joods akkoord werd de internationale IHRA-definitie van antisemitisme gehanteerd. Volgens de Amsterdamse Denk-voorman Mourad Taimounti is dat een reden om nu tegen te stemmen: het huidige actieplan tegen Jodenhaat is een uitvloeisel van het joods Akkoord, en de IHRA-definitie zou ook kritiek op Israël aanduiden als antisemitisme.
Ook zegt Taimounti moeite te hebben met de grote rol die het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) in zou nemen in de aanpak, bijvoorbeeld in het samenstellen van lespakketten: ‘Dat stond zo in de eerste versie van de tekst en dat is eruit gehaald. Maar kom zeg, ik ga mijn kinderen op school niet overlaten aan een Israëlische lobbyorganisatie.’
Een derde reden voor Denk om tegen te stemmen: in het voorstel staat dat antisemitisme meer voorkomt bij biculturele gezinnen. ‘Voor ons als Denk is dat een klap in het gezicht. Het is een belediging om antisemitisme en discriminatie te koppelen aan etniciteit’, aldus Taimounti.
Je weet het misschien nog niet, maar je kunt in principe op je zestiende al de invloedrijkste mens ter wereld zijn. Dat overkwam Greta Thunberg, die door het Amerikaanse tijdschrift TIME werd uitgeroepen tot ‘Person of the Year’. Vorige jaar begon zij in haar eentje voor het Zweedse parlement te protesteren, opdat politici de klimaatafspraken van Parijs zouden respecteren.
‘Schoolstaking voor klimaat’, stond er op haar bord geschreven. Sommige mensen verklaarden haar voor gek, maar binnen een jaar werd ze wereldberoemd. Dankzij haar gingen miljoenen mensen op de been om voor een duurzame transitie en klimaatadaptatie te protesteren. Ze mocht met wereldleiders praten en inspireerde de Europese Commissie tot het presenteren van een ‘Green New Deal’.
Diverse internationale media brachten recentelijk in beeld hoe de Chinese overheid de islamitische Oeigoeren onderdrukt. In verschillende zwaarbeveiligde detentiecentra in het land worden honderdduizenden Oeigoeren gevangen gehouden en onderworpen aan een streng regime.
De Chinese autoriteiten stellen dat ze dit doen om ‘terrorisme’ te bestrijden, maar in werkelijkheid gaat het om een grootschalige operatie om de Oeigoeren te hersenspoelen, met als doel dat ze hun identiteit en geloof verliezen. Een document, dat is uitgelekt en het wereldnieuws haalde, liet zien hoe Oeigoeren in deze heropvoedingskampen verplicht Mandarijn leren en gedwongen worden om hun islamitische geloof vaarwel zeggen.
Maar niet alleen in China worden etnische en religieuze minderheden onderdrukt, lieve vijftienjarige ik. Een paar dagen voordat ik besloot deze brief aan je te schrijven startte bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag het historische proces tegen de regering van Myanmar. De regering staat terecht voor de misdaden die het Birmese leger heeft gepleegd tegen de islamitische Rohingya-minderheid: moorden, verkrachtingen en brandstichtingen – wellicht ook genocide.
Maar liefst 700.000 Rohingya-moslims werden gedwongen om hun vaderland te ontvluchten. Velen kwamen in vluchtelingenkampen in buurland Bangladesh terecht. ‘Een andere genocide vertolkt zich vlak voor onze ogen, maar we doen niets om het te stoppen,’ aldus Abubacarr Marie Tambadou, de Gambiaanse minister van Justitie, die namens zijn land Myanmar voor het Internationaal Gerechtshof heeft gedaagd. ‘Dit is een vlek op ons collectieve geweten. Het is niet alleen de staat Myanmar die hier terecht staat, het is onze collectieve mensheid die wordt berecht.’
Wie weet inspireer jij de mensen straks ook, net als Greta Thunberg
Ik kan nog wel even doorgaan. India heeft deze zomer de speciale status van Kashmir ingetrokken, zo’n 80.000 troepen naar de deelstaat gestuurd en de regio afgesloten van de buitenwereld. We weten niet wat er nu gebeurd, maar de spaarzame berichten die we horen beloven weinig goeds.
Bovendien heeft het Indiase parlement een controversiële wet aangenomen, die de islamitische minderheid in het land nog verder onderdrukt en worden er detentiecentra gebouwd waar – naar verluidt – straks moslims zullen worden opgesloten die niet kunnen bewijzen dat zij Indiase staatsburgers zijn.
En ook in mijn land van herkomst, de Democratische Republiek Congo, is het niet best. Ik kreeg onlangs een filmpje doorgestuurd, over onschuldige burgers die door rebellengroepen worden afgeslacht.
Beste vijftienjarige ik, ik ben twaalf jaar ouder dan dat jij nu bent. Jij bent een nieuwkomer in Nederland. Jij spreekt de taal niet. Jij kent nog niemand. Maar ik ben er nu – twaalf jaar later – in geslaagd om mijn droom na te jagen. Ik ben een schrijver geworden en houd mij bezig met de samenleving om mij heen. Ik weet dat jij op jouw pad veel tegenslagen zal komen. Maar ik schrijf mijn brief om jou aan te moedigen: laat je nooit gek maken.
Dit land, Nederland, is een land van ongekende kansen en mogelijkheden. Je zult hier en daar beren op de weg zien, maar laat je nooit beheersen door negatieve emoties. Laat je leiden door de legendarische uitspraak van Johan Cruijff, de beste voetballer die Nederland ooit gekend heeft: ‘Elk nadeel heb zijn voordeel.’
Probeer van jouw nadeel een voordeel te maken. Geloof in jezelf en je zult – op jouw eigen manier – een bijdrage leveren aan de maatschappij en de wereld waarin je leeft.
Ik schrijf jou en alle andere vijftienjarigen deze brief, om je duidelijk te maken dat onrecht er – helaas – altijd is. Maar je moet niet denken dat je hiertegen niets kan doen. Jij zult namelijk in een wereld opgroeien waar het makkelijker dan ooit is om jouw boodschap met anderen te delen.
Gebruik de beschikbare kanalen niet alleen voor vermaak, maar ook om jouw verhaal aan de wereld te vertellen. Wie weet inspireer jij de mensen straks ook, net als Greta Thunberg.
Bij Forum voor Democratie (FvD) is het partijcongres een goed geregisseerde show. Over elke spreker is goed nagedacht. Eind november stond er op het congres in Barneveld opeens een jonge, vrouwelijke rechtsfilosoof op het podium: Eva Vlaardingerbroek. Ze kwam met een uiterst leerzame bijdrage, of beter gezegd: de reacties op haar speech waren zeer leerzaam. Ze tonen ons hoe radicaal-rechts langzaam maar zeker normaliseert.
Vlaardingerbroek vertelde een verhaal over feminisme. Ze wil dat we teruggaan naar echte Europese waarden en ons bevrijden van het hedendaagse feminisme dat de blanke man als de vijand ziet. In een bijzin zei ze dat hedendaagse feministen vinden dat vluchtelingen welkom moeten zijn. Door het feminisme komen vrijheden onder druk te staan, meldde ze.
‘De massa-immigratie van honderdduizenden alleenstaande mannen uit zeer patriarchale samenlevingen, dat is voor onze feministen geen enkel probleem.’ In het ‘multiculturele paradijs Zweden’ zou een derde van de jonge vrouwen te maken hebben met seksuele intimidatie.
Hoe moeten we dit verhaal noemen? Er woedt al enige tijd discussie wat het correcte label voor FvD is. Is de partij extreemrechts? Racistisch? Fascistisch misschien? Het probleem van al deze labels is dat ze vaak meer verwarring scheppen dan dat ze iets verhelderen.
Immers: de interpretaties over wat deze termen betekenen lopen zo uiteen dat het gebruik ervan al snel tot spraakverwarring leidt. Het maakt het benoemen van problematische ideologieën moeilijk, wat weer tot gevolg heeft dat ze helemaal niet benoemd worden. Dat leren we van Vlaardingerbroek.
Laten we luisteren naar wat ze zei. Vlaardingerbroek suggereerde een verband tussen de komst van migranten en seksuele intimidatie van vrouwen. Dit thema is een klassieker voor partijen aan de uiterste rechterkant van het politieke spectrum, waar migranten stelselmatig worden gepresenteerd als een bedreiging voor de veiligheid.
Je komt dit thema bij uiteenlopende partijen tegen als Alternative für Deutschland, Rassemblement National, Zweden Democraten en vele andere. Maar hier zien we hetzelfde probleem: er is geen eenduidig label voor deze partijen dat boven elke discussie verheven is.
De Volkskrant gebruikte in een artikel over Vlaardingerbroek de term ‘radicaal-rechts’, een label voor partijen die onderdelen van de liberale democratie afwijzen. Dat label is deugdelijk: het gaat niet om partijen die de democratie op zich verwerpen, zoals extreemrechts, maar om partijen die op gespannen voet staan met zaken als gelijke rechten voor alle burgers, de scheiding der machten, de rechtsstaat en het legaliteitsbeginsel. Radicaal-rechtse partijen zijn bijvoorbeeld tegen migratie en tegen het vluchtelingenverdrag op basis waarvan vluchtelingen recht hebben op opvang.
Het wordt tijd dat ook de term radicaal-rechts ingeburgerd raakt
Vlaardingerbroek neemt afstand van het label ‘radicaal-rechts’, maar dat wil niet zeggen dat het label niet bij haar speech past. Ze doet wat radicaal-rechtse partijen om de haverklap doen: het aanwakkeren van angst voor migranten.
Tot zover is er eigenlijk niets nieuws onder de zon, ware het niet dat de labels om deze stroming te benoemen op zichzelf discussie oproepen – zeker de term ‘radicaal-rechts’, die in de Nederlandse context weinig wordt gebruikt. Een label dat zou moeten verhelderen helpt nu opeens om het radicale karakter van deze standpunten te ontkennen en deze daarmee te normaliseren.
Zo hoorden we Vlaardingerbroek in een radio-uitzending van de rechtse omroep WNL zeggen dat ze zat ‘te trillen van schrik en woede’ toen de Volkskrant haar ‘het gestileerde gezicht van radicaal-rechts’ noemde. Het was Vlaardingerbroek een raadsel hoe de krant iets radicaal-rechts van haar woorden had kunnen maken.
Twee panelleden begrepen er ook niets van. Eén van hen meldde dat men Vlaardingerbroek in de extreemrechtse hoek probeerde te drukken. Vlaardingerbroek dacht dat zelf ook. Maar dit is nou juist wat de Volkskrant niet heeft beweerd.
Met al die verwarring ontstaat ruimte om de aandacht voor Vlaardingerbroeks speech een hele andere wending te geven: de Volkskrant heeft ook op seksistische wijze over haar geschreven, hoorden we de panelleden zeggen. Seksisme is slecht, zo was de teneur. Op televisie werd de kwestie bij dezelfde omroep verenigd tot vrije meningsuiting. Een raadslid van Leefbaar Rotterdam mocht zeggen dat we dit geluid serieus moeten nemen. Niet toevallig is dit een partij die ook gemakkelijk onder het label ‘radicaal-rechts’ kan worden geplaatst.
Zo gaat normalisering van radicaal-rechts dus in zijn werk: je doet net alsof je normale standpunten hebt gedeeld met je publiek en alsof de term radicaal-rechts daar geen goede beschrijving van is. In veel televisie- en radiostudio’s heeft niemand een beeld van zo’n label of van waar de grenzen liggen tussen gewone politieke standpunten en radicale. En dus slaat iedereen dit ingewikkelde en vervelend onderwerp snel over en gaat verder over begrippen die wel zijn ingeburgerd: klachten over seksisme en de vrije meningsuiting, bijvoorbeeld.
Het wordt tijd dat ook de term ‘radicaal-rechts’ ingeburgerd raakt: het aanwakkeren van angst voor migranten is niet zomaar een mening. Als Vlaardingerbroek dit label niet aan haar woorden wil hebben kleven, moet ze een andere speech schrijven.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
