Het Duitse ministerie van Binnenlandse Zaken heeft Griekenland verzocht meer moeite te doen om migranten uit het Midden-Oosten naar Turkije terug te sturen.
Ook moet Griekenland beter zijn best doen om te voorkomen dat illegale migranten naar de Griekse eilanden gaan, zegt Duitsland. De situatie op de Griekse eilanden, waar al veel migranten zitten, wordt namelijk steeds schrijnender.
De laatste weken zijn er steeds meer migranten naar de Griekse eilanden gekomen. Zij hopen naar Duitsland, Zweden, Nederland en andere West-Europese landen te kunnen trekken, maar hun reis eindigt vaak al op de eilanden.
In 2016 sloot de EU met Turkije een deal om de stroom van migranten in te perken. Sinds die deel zijn 1.904 migranten terug naar Turkije gedeporteerd, terwijl 24.348 migranten uit Syrië die via Turkije Europa zijn binnengekomen asiel hebben gekregen in EU-landen.
Duitsland is bang dat Turkije weer de grenzen zal opengooien, aangezien Erdogan daar afgelopen weekend weer mee heeft gedreigd. De Turkse president wil in Noord-Syrië een bufferzone opzetten, waar Syrische vluchtelingen uit Turkije naartoe zouden moeten worden gedeporteerd. Noord-Syrië is nu nog in handen van de Koerden.
Ursula von der Leyen, per 1 november de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie, heeft bij de samenstelling van haar team ook een vicepresident ‘voor de bescherming van onze Europese manier van leven’ in de arm genomen. Hierop is een storm van kritiek gekomen. Steeds meer EU-kopstukken roeren zich.
Toen de Duitse Von der Leyen een poging deed om uit te leggen wat dat beschermen inhoudt – onder andere verantwoordelijkheid dragen voor het migratiebeleid – kreeg ze veel kritiek over zich heen. ‘Het refereert aan extreemrechtse slogans’, zei PvdA-Europarlementarier Kati Piri over de combinatie migratie en ‘onze Europese manier van leven’.
Ook riep de Belg Guy Verhofstadt, voorman van de Europese liberalen in het Europarlement, Von der Leyen op ‘zich te distantiëren van Orbáns retoriek’. De Hongaarse minister-president Viktor Orbán rept al jaren over een christelijk Hongarije dat door islamitische migranten zou worden bedreigd.
Daarmee is het nog niet gedaan met alle kritiek. David Sassoli, de Italiaanse voorzitter van het Europarlement, zegt nu dat hij volgende week met Von der Leyen om de tafel wil om dit soort ‘bizarre namen’ voor de EU-commissariaten te bespreken.
Ook de huidige voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, heeft inmiddels zijn twijfels over de plannen geuit. ‘Ik houd niet van het idee dat de Europese manier van leven tegenover migratie staat. Het hoort juist bij de Europese manier van leven mensen van elders te accepteren’, aldus Juncker tegen de tv-zender Euronews.
De Griek Margaritis Schinas is de man die de functie van vicepresident ‘voor de bescherming van onze Europese manier van leven’ moet gaan vervullen. Hij heeft zijn nieuwe functie nog niet in zijn Twitterbiografie durven zetten.
Sinds 2015, toen de vluchtelingencrisis uitbrak, zijn ver-rechtse geluiden steeds luider geworden in Europa. In Duitsland voert Alternative für Deutschland fel oppositie tegen het ruimhartige asielbeleid van kanselier Angela Merkel. En in Nederland wil Forum voor Democratie het ‘boreale Europa’ beschermen tegen ‘kwaadaardige elementen’ van buiten.
Onlangs hield onze minister van Financiën, Wopke Hoekstra, de prestigieuze H.J. Schoo-lezing. Daarin stond hij onder meer stil bij vragen rond migratie en integratie. Volgens de media greep hij deze lezing aan om zichzelf te profileren als toekomstig leider van het CDA. Mocht hij dat worden en mochten zijn ideeën de overhand krijgen binnen wat nu de op één na grootste regeringspartij is, dan belooft dat weinig goeds voor de toekomst.
Wat is er aan de hand? In zijn lezing schetst Hoekstra het verloop van een bezoek van een migrantenechtpaar aan een huisarts. De man weigert haar een hand te geven, voert in gebrekkig Nederlands het woord namens zijn vrouw en wordt vervolgens boos als de arts aangeeft dat zij rechtstreeks met de vrouw wil communiceren. Weliswaar geeft Hoekstra aan dat niet alle migranten zo zijn, maar met dit soort stereotype beelden is de toon toch maar weer gezet: migranten passen zich slecht aan. Daarom moeten we volgens de minister een strenger immigratiebeleid voeren en zwaardere eisen stellen aan degenen die eenmaal zijn toegelaten.
Zou de minister wel weten waarover hij praat? Volgens het CBS vestigden zich in Nederland in 2018 ruim 244.000 mensen. In hetzelfde jaar verlieten ook 157.000 mensen ons land, maar daarover gaat het nu niet. Van die 244.000 hadden er 53.000 de Nederlandse nationaliteit; die moet Nederland altijd toelaten. Van de overige 191.000 had ongeveer 60 procent de nationaliteit van een van de andere EU-lidstaten. Ook die moeten worden toegelaten, vooropgesteld dat ze in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien.
Bijna 80.000 nieuwkomers waren in 2018 afkomstig van buiten de Europese Unie. Aan hun toelating zou je strengere eisen kunnen stellen, maar dan is het wel verstandig eerst na te gaan over wie we het hebben. Onder die 80.000 waren volgens IND-cijfers zo’n 30.000 gezinsmigranten, huwelijkspartners van autochtone Nederlanders, maar ook partners en minderjarige kinderen van migranten die hier al wonen. Internationale verdragen, met name het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, gunnen eenieder het recht op een gezinsleven. Daarom kunnen gezinsmigranten niet worden geweigerd, al worden wel bepaalde voorwaarden gesteld, bijvoorbeeld passende huisvesting. Ik zie niet goed hoe Hoekstra’s CDA dit kan veranderen zonder het imago van gezinspartij op de proef te stellen.
Een tweede groep nieuwkomers van buiten de EU vormen de arbeidsmigranten, in totaal zo’n 20.000, veruit de meesten van hen hooggeschoold. Zij maken gebruik van de zogenaamde kennismigrantenregeling. Werkgevers zitten te springen om zulke ‘expats’, veelal afkomstig uit China, India of de USA. Zij houden belangrijke sectoren als ICT en wetenschappelijk onderzoek draaiende.
De partij die barmhartigheid hoog in het vaandel voert zal toch niet willen tornen aan het recht op asiel?
Daarnaast trekt Nederland steeds meer internationale studenten aan, ook van buiten de EU, in 2018 zo’n 18.000. Het is al enige jaren expliciet beleid een deel van hen na hun studie in Nederland vast te houden, om zo tekorten op de arbeidsmarkt te voorkomen. 20 procent van de studenten in het hoger onderwijs komt inmiddels uit het buitenland (EU en niet-EU), en na vijf jaar verblijft een kwart van hen nog steeds hier – met een baan. Ook hier zie ik niet goed waarom het CDA strengere toelatingsregels zou willen bepleiten: de Nederlandse economie zou haar eigen concurrentiepositie ernstig verzwakken.
De laatste categorie niet-EU-migranten vormen de vluchtelingen. In 2018 willigde de IND ongeveer 5.000 asielaanvragen in. Inclusief nagereisde familieleden en uitgenodigde vluchtelingen komen we voor dat jaar op een totale vluchtelingeninstroom van rond 13.000. De partij die barmhartigheid hoog in het vaandel voert zal toch niet willen tornen aan het recht op asiel?
Hoekstra pleit wel voor een eerlijker verdeling van asielaanvragen over de EU-lidstaten. Daarmee ben ik het eens, maar hij vergeet erbij te vermelden dat het aantal vluchtelingen dat Nederland opvangt al rond het EU-gemiddelde ligt. Wel noodzakelijk is een strenger beleid voor afgewezen asielzoekers, zo’n 6.000 in 2018. Zij moeten sneller terug naar eigen land. Daar ligt al jarenlang de achilleshiel van het migratiebeleid en daarvoor moeten goede alomvattende internationale afspraken worden gemaakt met de landen van herkomst. Afspraken die ook bijdragen aan het wegnemen van de oorzaken van armoede, conflicten en onderdrukking.
Dat is een lastiger, maar wel een veel verstandiger opdracht voor een politiek leider in de dop dan te blijven afgeven op mannen die gebrekkig Nederlands spreken en vrouwen geen hand willen geven. En als je die laatste problemen wilt oplossen, doe dat dan met een effectiever integratiebeleid en niet met beloftes van een strenger immigratiebeleid die niet zijn waar te maken.
Max Zirngast, een journalist en linkse activist uit Oostenrijk, werd een jaar geleden in Turkije gearresteerd op verdenking van terreur. Nu is hij vrijgesproken.
Vorig jaar september werd Zirngast in hechtenis genomen op verdenking van lidmaatschap van de extreemlinkse partij TKP – een groep die in Turkije wordt gezien als terroristische organisatie en daarom verboden is.
De uitspraak van de rechtbank in Ankara luidt dat Zirngast niet heeft deelgenomen aan illegale of terroristische activiteiten.
Hoewel hij vorig jaar december werd vrijgelaten, mocht Zirngast Turkije niet verlaten. De Oostenrijkse regering zette zich de afgelopen tijd in voor zijn vrijlating, wat aldus effect lijkt te hebben gesorteerd.
Als Zirngast was veroordeeld, dan had hij tien jaar in de gevangenis moeten zitten.
Een andere journalist, de Turk Metin Cihan, is inmiddels ook Turkije ontvlucht. Eerder dit jaar wilde hij aandacht vragen voor de dood van het 11-jarige meisje Rabia Naz Vatan, omdat hij twijfels had bij de officiële lezing die de politie gaf: ‘zelfmoord’.
Cihan werd tegengewerkt door de Turkse overheid in zijn zoektocht om de dood van Vatan op te helderen, zo zei hij zelf al langer, en vreesde te worden gearresteerd. In een tweet stelt hij niet langer het gevoel hebben te vechten tegen de Turkse staat ‘maar tegen de maffia’.
Finland kent van heel Europa de minste inwoners die een migratieachtergrond hebben: nog geen 7 procent. Haat tegen deze groep is er wijdverspreid, aldus de Raad van Europa in een nieuw rapport.
In de afgelopen twee decennia was de ver-rechtse partij Ware Finnen de op één na grootste partij van het land. Ware Finnen, dat een strenger asielbeleid in Finland voorstaat, maakt zich volgens de Raad van Europa schuldig aan ‘racistische en intolerante haatspraak’.
Ook zouden extremistische groepen en individuele Finnen zich veelvuldig bezondigen aan racistische en xenofobe retoriek, met name gemunt op mensen van Afrikaanse afkomst, homo’s, joden en zigeuners. Volgens de Raad ‘escaleert’ het publieke debat daardoor in Finland.
Daarnaast laakt de Raad van Europa dat de politie nog veel etnisch zou profileren, ook al is dit in Finland sinds 2015 bij wet verboden. Tevens is de politie niet divers genoeg, aldus de Raad.
Vorig jaar bracht het EU-agentschap voor de mensenrechten al een rapport uit, waarin zij twaalf landen onderzocht op xenofobie. Het agentschap concludeerde toen dat mensen van Afrikaanse afkomst van al deze twaalf landen in Finland het meest onderhevig zijn aan racisme en geweld.
De Rotterdamse PVV dient vandaag een raadsmotie in om boerkadragers tijdens de aankomende Pride in Rotterdam te beboeten en de toegang tot het LHBT-evenement te ontzeggen.
De Rotterdamse PVV-fractievoorzitter Maurice Meeuwissen noemt de boerka ‘een groot risico voor de openbare orde en veiligheid en een toonbeeld van islam-extremisme, vrouwenonderdrukking en intolerantie’. Hij vindt dat de boerka niet thuishoort in de Pride omdat die ‘juist vrijheid beoogt te promoten’.
De aanleiding voor de PVV-motie was een foto die is genomen op de Amsterdamse Pride van afgelopen augustus. Daarop is te zien dat Amsterdamse PvdA-raadsleden in gekleurde boerka’s demonstreerden tegen het landelijk boerkaverbod, dat toen net was ingegaan.
De Rotterdamse Gay Pride vindt plaats in de week van 22 september.
Christelijke organisaties die zich inzetten tegen abortus winnen terrein, zo lijkt het. Vrouwen die een abortuskliniek willen betreden hebben steeds meer last van betogers die niet altijd even netjes zijn. Minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid (CDA) overwoog zelfs even om bufferzones in te stellen, om de demonstranten op afstand te houden. De vraag is wat de demonstranten beweegt en hoe partijen zoals de SGP denken over dit fenomeen. Maar ook: waarom horen we hierover zo weinig vanuit andere religies?
Verschillende christelijke organisaties richten zich op demonstraties tegen abortus. Soms bij abortusklinieken, soms in de vorm van een grote, gezamenlijke demonstratie zoals de Mars voor het Leven. Het orthodox-katholieke Civitas Christiana is regelmatig betrokken bij demonstraties. Volgens woordvoerder Hugo Bos is het instellen van die bufferzones onhaalbaar omdat ze tegen de grondwet indruisen. Hij gelooft niet dat er sprake is van verharding, maar van intensivering van de bijeenkomsten bij abortusklinieken. ‘We leven in een vrij land, dus wij mogen mensen aanspreken. We hebben ook het recht om te demonstreren en we mogen flyers aanbieden. Hierbij is géén sprake van agressie, althans niet van onze kant.’
Bos wijst erop dat een abortus onomkeerbaar is. ‘Dat kindje komt nooit meer terug. Daarom zeggen wij: denk er heel goed over na!’ Maar wat als het gaat om een vrouw die slachtoffer is geworden van en verkrachting? Ook dan mag abortus niet, aldus Bos: ‘Ik ontken niet dat er zwangerschappen uit kunnen ontstaan, maar er zijn ook gevallen bekend van vrouwen in die situatie die dolblij zijn dat ze hun kind hebben gehouden. Net zoals de kinderen in kwestie blij zijn dat ze het leven hebben.’
‘Elke keer als we daar staan, wordt er een kindje gered’
Bos zegt ook regelmatig tijdens de demonstraties te zien dat meisjes en vrouwen onder druk worden gezet of zelfs bedreigd als ze geen abortus willen plegen. ‘Een demonstrant vertelde dat een meisje van zestien à zeventien jaar door haar moeder letterlijk de abortuskliniek binnen werd gesleurd, terwijl het meisje gilde het niet te willen.’ Bos weet niet wat er uiteindelijk bij de arts is gebeurd en of deze abortus daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. ‘Dit zijn echter wel dingen die onze demonstranten meemaken, net als ongehuwde zwangere meisjes en vrouwen die worden gedwongen om abortus te plegen. Elke keer als we daar staan, wordt er een kindje gered.’
Vreedzame ‘bewakers’
Een woordvoerder van de SGP, de orthodox-protestantse partij die mordicus tegen abortus is, gelooft niet dat de strijd tegen abortus verhardt. ‘Beelden in de media bleken soms in scène gezet, andere beelden kwamen uit het buitenland. We moeten dus oppassen dat we dat beeld niet overdrijven. Mochten er uitzonderingen zijn waarbij mensen over de scheef gaan, dan is het vanzelfsprekend aan de plaatselijke burgemeester om de openbare orde te bewaken.’
Over bewaken gesproken: de SGP rept niet van demonstranten, maar van ‘bewakers’. ‘De SGP komt op voor de rechten van de bewakers, die op een vreedzame manier bij abortusklinieken aandacht vragen voor het ongeboren leven’, aldus de woordvoerder. ‘Hun werk is liefde- en waardevol.’ SGP-leider Kees van der Staaij voegt toe: ‘Ik zie veel grote woorden over incidenten met wakers bij abortusklinieken. Dat doet onrecht aan veel mensen die vreedzaam opkomen voor het ongeboren leven. Politiek Den Haag staat altijd pal voor het recht op betoging. Laat dat nu niet anders zijn.’
Schreeuw om Leven
Ook volgens de christelijke anti-abortusorganisatie Schreeuw om Leven is er van verharding door tegenstanders van abortus geen sprake. Directeur Kees van Helden: ‘Wij staan één keer per maand een paar uurtjes bij zeven van de veertien abortusklinieken, bij één kliniek soms twee à drie keer in de week. Er kwamen klachten uit Utrecht, waarna de directeur van de kliniek een bord heeft opgehangen met de tekst ‘Let op: agressieve anti-abortusdemonstranten’.’
Dat beeld heeft weten te beklijven. Maar ten onrechte, stelt Van Helden. ‘Daar heeft het Humanistisch Verbond op ingehaakt en begin dit jaar zond Een Vandaag een item over agressieve demonstranten in het buitenland. De conclusie werd getrokken dat dit ook naar Nederland zou kunnen overwaaien. Sindsdien blijft dat fabeltje maar rondzingen, ondanks de blunder dat het om demonstranten bleek te gaan die pro-abortus zijn.’
‘Een mevrouw klaagde dat ze werd ingesloten, maar we maar met zijn tweeën’
Van Helden heeft van de zomer een prettig gesprek gehad met de Utrechtse burgemeester Jan van Zanen, zegt hij. De activisten van Schreeuw om Leven waren een tijdje in de gaten gehouden, maar volgens Van Helden is vastgesteld dat zijn club zich aan de afspraken houdt. Hij ziet ook niets in het plan van minister De Jonge om bufferzones in te stellen bij abortusklinieken. ‘Daar gaat deze minister helemaal niet over, maar de lokale overheden en de minister van Justitie.’
Van Helden neemt klachten van tegenstanders niet altijd serieus. ‘Een mevrouw klaagde dat ze bij de kliniek werd ingesloten. Dat lijkt me een beetje lastig als onze mensen maar met zijn tweeën zijn. Uit Utrecht kwamen de meeste klachten, maar die zijn niet gegrond verklaard. Nogmaals: als je een demonstratie meldt, dan mag je daar gaan staan. Burgemeester van Zanen sprak van een grondrecht. Mochten er echt problemen zijn, dan mag hij een sanctie opleggen. Op zich logisch, maar op mijn beurt wil ik dan wel dat die sancties gebaseerd zijn op feiten. Dat begreep de burgemeester.’
Foto: YouTube
‘‘Abortus is moord’ kennen wij niet’
Waar orthodoxe christenen, katholiek en protestant, een belangrijke rol spelen bij de anti-abortusbeweging, zijn andere religieuze stromingen niet pontificaal aanwezig bij abortusklinieken. Waarom staan er eigenlijk nooit joden? We vragen het aan rabbijn Albert Ringer van de Liberaal Joodse Gemeente Rotterdam.
‘Deze demonstranten zijn vooral voor het behoud van het kind voordat het geboren is. Binnen de joodse traditie is het pas echt een kind na de geboorte,’ legt Ringer uit. ‘Ons uitgangspunt is de toestand van de vrouw. De zwangerschap is een staat waarin de vrouw verkeert. Let wel: wij zijn beslist geen voorstander van abortus, maar ‘abortus is moord’ kennen wij niet binnen het jodendom. De ongeboren vrucht op deze manier beschermen is bij ons een onbekende emotie. Als er een zwangere joodse vrouw bij mij komt die vertelt dat ze is verkracht, dan zal ik haar niet eerst vertellen hoe belangrijk het is om het kind te houden.’
In het jodendom gaat het om de keuzevrijheid van de moeder, aldus de rabbijn. ‘Mede daarom zie je geen groepen joden bij de abortuskliniek demonstreren.’ Ringer merkt echter wel op dat hij een liberale rabbijn is. Orthodoxe joden denken er misschien wel anders over dan hij, zegt hij erbij.
‘Je krijgt je karma zelf terug’
Karma ain’t always a bitch
Ooit een tegen abortus protesterende hindoe gezien? Prija Jaipal, hindoe-priesteres van de Arya Samaj (Vereniging van Weldenkende Mensen), ook niet. Zij vertelt waar het ‘m in zit. ‘Hindoes studeren graag, vervullen hoge posities en zijn harde werkers. Graag leveren ze een bijdrage aan het functioneren van de maatschappij, maar niet op een opvallende manier. Hindoes zijn breed ontwikkeld en hebben absoluut een duidelijke mening over maatschappelijke problemen, maar zij demonstreren niet zo gauw.’
Ook het karma-principe speelt een rol van belang, legt Jaipal uit. ‘Je krijgt het resultaat van al jouw handelingen – karma’s – zelf terug. Karma is bepalend voor ieders toekomst. Iemand die abortus pleegt, eindigt een leven of stagneert de natuur, want volgens de Veda’s, het Goddelijke woord, heeft een embryo al leven gevat. Maar het is niet aan de mens hierover te oordelen. Het kan zijn dat een vrouw kiest voor abortus, omdat ze tegen haar wens in verwachting is geraakt. Zij is zelf verantwoordelijk en draagt zelf de gevolgen. De mens krijgt alle vrijheid te handelen op basis van zijn of haar lichamelijke, geestelijke en spirituele ervaring. De gevolgen daarvan worden beoordeeld door de Ultieme Rechter – OM – in samenwerking met de natuur.’
De Westerse opmerking ‘Karma is a bitch’ klopt dus niet per se. Karma kan ook heel positief zijn, zegt Jaipal. ‘Als je handelt, komen er goede resultaten bij je terug. Net als met minder goede daden, zoals milieuvervuiling. Dat is geen wil van de Heer, maar het resultaat van hoe wij met het milieu omgaan. Onze handelingen geven de doorslag aan onze toekomst.’
‘Een levend mens heeft voorrang’
Abortus binnen de islam
Op zich verbaast het imam Azzedine Karrat niet dat er nauwelijks moslims bij abortusklinieken demonstreren. ‘Hoewel er in het Midden-Oosten minder abortusklinieken zijn, zit het niet in de cultuur om ertegen te protesteren. Al zullen er ongetwijfeld incidenten zijn.’
Maar hoe zit het dan eigenlijk met abortus binnen de islam? Stel: een zwangere vrouw krijgt te horen dat ze een kind verwacht dat zwaar gehandicapt ter wereld zal komen en niet voor zichzelf kan zorgen. Wat dan?
‘Daar is men in onze cultuur voorzichtig mee’, antwoordt Karrat. ‘Dergelijke voorspellingen hoeven namelijk lang niet altijd uit te komen. Vaak gaat het niet om zekerheden. Een familielid van me kreeg een vergelijkbare mededeling van een arts toen ze zwanger was. Ze heeft het kind gehouden. Hij is nu veertien jaar en zit op het gymnasium.’
Er zijn wel twee andere kwesties die van doorslaggevend belang zijn, aldus de imam. ‘Ten eerste is de duur van de zwangerschap van belang. Een embryo van vier maanden of ouder wordt beschouwd als een wezen waar leven in zit. Daarvoor nog niet. Ten tweede: mocht het leven van de moeder in gevaar zijn tijdens de zwangerschap, dan zal een medische actie om de moeder te redden altijd de voorkeur genieten. Een levend mens heeft voorrang.’
Net als liefde, geld en muziek kent xenofobie geen kleur. Het is een verschijnsel dat raciale verschillen overstijgt. Ik moest aan dit gegeven denken toen ik vorige week de afschrikwekkende beelden zag van Zuid-Afrikanen die Afrikaanse migranten terroriseerden. Die migranten zouden Zuid-Afrikaanse banen afpakken, was het excuus. Daarom besloten woedende en wanhopige Zuid-Afrikaanse bendes de winkels van migranten leeg te roven en in de fik te steken.
Er zijn inmiddels twaalf mensen overleden als gevolg van deze xenofobe aanvallen. De enige ‘misdaad’ waar deze migranten zich schuldig aan maakten was het feit dat ze migrant waren, dat ze zichzelf waren, dat ze in een ander land hun geluk zochten.
De grieven van Zuid-Afrikanen tegen hun Afrikaanse broeders en zusters doet denken aan geluiden die wij in landen als Australië, de Verenigde Staten en ook hier in Nederland al langer horen: de buitenlander is een bedreiging voor de interne orde en de welvaartsstaat. Toch is de kans vrij groot dat in een land als Nederland xenofobie met racisme wordt verward. Dit zal ik illustreren met een voorbeeld. Als ik op straat loop en iemand roept ‘Ga terug naar je eigen land’, dan is dat xenofobie, maar niet automatisch racisme. Het is een andere verhaal als deze persoon ook ‘Vuile neger’ naar mijn hoofd slingert.
Niettemin valt het mij op dat in het publieke debat in Nederland, racisme, xenofobie en islamofobie door elkaar worden gehaald. Want je kunt tegen vreemdelingen zijn, ongeacht hun huidskleur of religie. De Zuid-Afrikanen die het leven van Afrikaanse migranten terroriseren hebben dezelfde huidskleur en vaak ook dezelfde religie.
Twee jaar geleden was ik in Zuid-Afrika, om met Congolese migranten te praten over hun ervaringen aldaar. Ik hoorde veel positieve verhalen – van mensen die uit het niets zichzelf omhoog wisten te werken omdat Zuid-Afrika, anders dan hun geboorteland, hen de kansen geeft om zichzelf te kunnen ontplooien. Ik ontmoette ook Zuid-Afrikanen die mij gastvrij ontvingen en hun mooie cultuur met mij deelden.
Maar ik hoorde ook verhalen over rotte appels. Zuid-Afrikanen die andere Afrikanen ‘makwerekwere’ noemen, een denigrerend term om hen te dehumaniseren. Makwerere is het Zuid-Afrikaanse equivalent van het Griekse begrip ‘barbaar’ en verwijst naar iemand die van ver komt en een taal spreekt die niet is te verstaan. Zoals de Oude Grieken de Scythen en Perzen niet verstonden, ze zouden ‘barbar’ brabbelen, waar het woord ‘barbaar’ vandaan komt.
Wij leven feitelijk in een mondiaal apartheidssysteem
In een vurige toespraak betoogde de populistische politicus Julius Malema dat alle Zuid-Afrikanen een front tegen het xenofobe geweld moeten vormen. De voorman van de Economic Freedom Fighters stelde dat mensen die ontevreden zijn over hun economische positie altijd een andere zondebok zullen vinden. Als je alle migranten in het vliegtuig of de bus stopt en ze terugstuurt naar het land van herkomst, dan zal de werkloosheid van Zuid-Afrikanen niet opeens als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Als de xenofobe bendes klaar zijn met de migranten, zo waarschuwde Malema, dan gaan ze andere Zuid-Afrikaanse stammen de schuld geven voor hun werkloosheid en bestaansonzekerheid. De Zulu’s krijgen de schuld. Of mensen uit Natal. Malema waarschuwde vooral Zuid-Afrikanen in de steden die alleen nog maar Engels spreken en hun eigen moedertaal vergeten zijn: ook zij zullen voor migranten worden gezien en met geweld te maken krijgen.
Dat zwarte Zuid-Afrikanen migranten aanvallen en niet witte Zuid-Afrikanen is een erfenis van de Apartheid, aldus analisten. Helaas is dit waar. Zwarte Zuid-Afrikanen hebben te lang naar witte mensen opgekeken, dat krijg je niet gemakkelijk uit hun systeem. Zo twitterde de Congolees-Britse schrijver J.J. Bola dat de vreemdelingenhaat en het gendergerelateerde geweld in Zuid-Afrika twee kanten van dezelfde medaille zijn. ‘Ze zijn verbonden, als deel van de hiërarchische structuur waarin de zwarte man naar beneden trapt als hij niet naar boven kan trappen, naar zijn onderdrukkers.’
Het racisme is in Zuid-Afrika, net als in de rest van de wereld, een niet te ontkennen verschijnsel. Maar toch moeten wij xenofobie niet met racisme verwarren. Hoewel beide fenomenen met elkaar samenhangen zijn ze niet precies hetzelfde. Xenofobie kent geen kleur – dat lieten de gebeurtenissen in Zuid-Afrika de afgelopen weken zien. Door dit te beseffen kunnen wij ook kritisch kijken naar een fenomeen dat één van de grootste misdaden van deze tijd is: het toevallige feit dat het land waar je bent geboren jouw kansen op een welvarend en gelukkig leven bepaalt. En dat veel mensen dus nauwelijks kansen hebben.
Wij leven feitelijk in een mondiaal apartheidssysteem, dat bepaalt dat de kleur van jouw paspoort jouw kans op het leven mag bepalen. Dat is de keiharde realiteit.
De mensenrechtenorganisatie Syrian Network for Human Rights (SNHR) concludeert dat niet IS maar president Bashar al-Assad de grootste bedreiging is voor de christelijke minderheid in Syrië.
In een 21 pagina’s tellend rapport staat dat het Assad-regime sinds 2011, toen de Syrische burgeroorlog uitbrak, doelbewust 124 kerken heeft vernietigd en beschadigd. Ook andere partijen in de Syrische burgeroorlog hebben doelbewust kerken aangevallen, maar 61 procent van de aanvallen op kerken komt van de kant van Assad en de zijnen.
Assad bombardeert kerken, verandert kerken in militaire hoofdkwartieren en valt met zijn troepen regelmatig kerken aan, aldus SNHR. Volgens het rapport hebben de strijdkrachten van Assad zeven keer vaker kerken aangevallen dan de terreurorganisatie IS.
SNHR stelt overigens wel dat islamistische terreurgroepen christenen aanvallen vanwege het simpele feit dat ze christenen zijn, terwijl Assad christenen alleen aanvalt als ze hem in de weg lopen. De troepen van Assad rechtvaardigen hun aanvallen op kerken door te stellen dat de oppositie de kerken gebruikt als bases.
Volgens SNHR is Assad ‘de grootste bedreiging’ voor christenen in Syrië, omdat hij over meer en betere wapens beschikt. Regeringstroepen hebben de Kerk van de Vrouw van de Vrede in Homs zeven keer aangevallen en de Kerk van de Heilige Takla in Damascus vier keer.
Het Assad-regime claimt een seculier bewind voor te staan en christenen te beschermen tegen islamitische fundamentalisten. Dit maakt de uitkomsten van het SNHR-rapport extra saillant.
De Indiase moslim Tabrez Ansari werd in juni gelynched door een woedende menigte van elf mannen. Hij overleed vijf dagen later. De politie heeft echter besloten dat hier geen sprake is van moord.
De politie van Jharkhand, een deelstaat in het oosten van India, vindt dat de elf mannen die in hechtenis zijn genomen niet voor moord vervolgd moeten worden. De dokters ontdekten na autopsie op het lijk van Ansari dat hij is overleden aan stress en een daaropvolgende hartstilstand.
Omdat de elf mannen niet van moord worden beschuldigd, zullen zij de doodstraf in ieder geval ontlopen.
De 24-jarige Ansari was op weg naar zijn familie voor het suikerfeest toen hij werd overvallen door een woedende menigte van radicale hindoes. Zij mishandelden hem zeven uur lang, terwijl hij was vastgebonden, hevig bloedde en om genade smeekte.
Het lynchen van Ansari werd opgenomen op video, die op sociale media viral ging. De dood van Ansari zorgde in heel India voor protesten.
De onpartijdigheid van de Indiase politie stond recentelijk al eerder ter discussie. Uit een nieuw onderzoek blijkt dat de helft van het Indiase politiepersoneel gelooft dat moslims van nature meer geneigd zijn om misdaden te plegen.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
