20.8 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 215

Feministe Judith Butler prijst Hamas in oude video

0

Op X gaat een oude video viral, waarin de Amerikaanse filosofe Judith Butler de islamitische organisaties Hamas en Hezbollah prijst als een progressieve organisatie die deel uitmaakt van de wereldwijde linkse beweging.

Tijdens een debat, meer dan tien jaar geleden, zegt Butler dat Hamas en Hezbollah ‘sociale bewegingen zijn die progressief zijn, die links zijn, die deel uitmaken van mondiaal links’. Wel kun je volgens haar kritiek leveren op sommige aspecten van deze bewegingen.

De video is nu weer opgedoken, nu Israël en Hamas een bloedige oorlog uitvechten in de Gazastrook, waarbij al meer dan 8000 Palestijnse burgers zijn omgekomen. Aanleiding van de Israëlische bombardementen op Gaza is de aanval van Hamas op Israël, waarbij 1400 mensen zijn omgekomen en meer dan 200 mensen zijn ontvoerd door Hamas. Butler, zelfs Joods, is heel erg kritisch op Israël, en eist een staakt-het-vuren. Ze zit ook in de raad van advies van de linkse Joodse vredesorganisatie Jewish Voice For Peace.

Judith Butler is de meest invloedrijke feministe op dit moment. Ze is bekend geworden met twee boeken over gender, Gender trouble en Bodies that still matter. Volgens Butler wordt ons denken over sekse en gender genormeerd door de maatschappij, waarin heteroseksualiteit de norm is. Dat mannen zich als mannen gedragen en vrouwen als vrouwen heeft volgens Butler niets met de natuur te maken, maar alles met de cultuur. Het zijn ‘sociale constructies’.

In 2012 zorgden Butlers uitlatingen over Hamas voor deining, toen ze de Adornoprijs kreeg uitgereikt. Critici zeiden dat de feministe Hamas steunde, maar dat was volgens haar volkomen onjuist: ‘Mijn opmerkingen over Hamas en Hezbollah zijn uit hun verband gerukt en geven een verkeerd beeld van mijn vaste en mijn zich verder ontwikkelende standpunten. Ik werd door iemand uit het universitaire publiek gevraagd of ik vond dat Hamas en Hezbollah tot ‘globaal links’ behoorden, en ik antwoordde met twee punten. Mijn eerste punt was dat deze politieke organisaties zichzelf definiëren als anti-imperialistisch, en anti-imperialisme is een kenmerk van mondiaal links. Mijn tweede punt was het volgende: Zoals bij elke linkse groep moet je beslissen of je voor of tegen die groep bent.’

Butler onderschrijft de praktijken van Hamas en Hezbollah niet, benadrukte ze in 2012: ‘Het heeft me dus altijd absurd geleken dat mijn opmerkingen werden opgevat als steun of toezegging aan Hamas en Hezbollah! Ik heb nooit een standpunt ingenomen over beide organisaties.’

Wel steunde en steunt Butler de BDS-beweging (Boycot, Desinvesteringen en Sancties), die Israël economisch en cultureel wil boycotten. Maar ze vindt niet dat je mensen mag discrimineren op grond van hun Israëlische staatsburgerschap.

Duitse minister Özdemir: Erdogans uitlatingen over Hamas zijn ‘onacceptabel’

0

Volgens de Duitse minister van Landbouw Cem Özdemir zijn de uitlatingen van de Turkse minister Erdogan over Hamas ‘onacceptabel’. Erdogan vindt Hamas geen terroristische organisatie.

Hamas voerde op 7 oktober een aanval op Israël uit, waarbij 1400 mensen om het leven kwamen. Ook namen Hamasstrijders meer dan 200 gijzelaars mee naar Gaza. Uit wraak bombardeert Israël nu al meer dan drie weken de Gazastrook. Ook voeren Israëlische kolonisten op de Westbank aanvallen uit op Palestijnse burgers. Er zijn nu meer dan 8000 Palestijnen omgekomen.

De Turkse president zweeg aanvankelijk over de Israëlische aanvallen, maar stond onder zware druk van zijn achterban en de oppositie om Israël te veroordelen. Vorige week deed Erdogan dat eindelijk. In een speech, waarin hij ook de westerse steun voor Israël hekelde, zei de Turkse president dat Hamasstrijders vrijheidsstrijders zijn, die vechten voor hun land en volk. Ze zijn geen terroristen.

De Duitse politicus Özdemir, die van Turkse afkomst is, vindt de uitlatingen van Erdogan niet kunnen. Volgens hem is Hamas wel degelijk een terroristische organisatie. Ook vindt hij het hypocriet dat Turkije de Koerdische Arbeiderspartij PKK wel een terroristische organisatie noemt. De PKK staat in Turkije, de Verenigde Staten en de Europese Unie op de terreurlijst.

Özdemir staat achter Israël. ‘Het bestrijden van terrorisme is het recht van Israël, en wij steunen dat recht volledig’, zegt hij. Hij beschuldigt Hamas er bovendien van burgers te gebruiken als menselijk schild.

Fonda Sahla’s missie: Gratis kinderopvang en toegankelijke zorg voor iedereen

0

Fonda Sahla is sinds 2021 lid van de Tweede Kamer voor D66 en doet dit jaar een poging om herkozen te worden. Ze staat op plek vijftien. Ze is ‘trots’ op haar dubbele nationaliteit, zegt ze tegen de Kanttekening.

Wat moet er in Nederland veranderen? 

‘Er is behoefte aan verandering in Nederland. Op het gebied van kansengelijkheid, vertrouwen in de politiek en bestaanszekerheid. Ik merk vooral dat de uitdagingen enorm zijn voor kinderen en ouderen in moeilijke posities. Deze verkiezingen gaan echt over het creëren van een eerlijker speelveld, betere toegang en meer kansen voor álle Nederlanders, ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt.’

Wat is het belangrijkste probleem dat moet worden opgelost?

‘Er is behoefte aan verandering, een luisterend oor, en het heroveren van vertrouwen in de politiek. We moeten begrijpen wat de zorgen zijn, zelfs van mensen die niet luid schreeuwen. Het belangrijkste probleem dat moet worden aangepakt, is de kansengelijkheid voor kinderen, vooral in wijken waar mensen weinig verdienen. Hun ontwikkeling staat onder druk. Er is een enorm lerarentekort. Best gek eigenlijk dat het in deze campagne zo weinig over onderwijs gaat. Wij willen ons blijven inzetten voor een ‘rijke schooldag´ voor elk kind. Dat is een schooldag met bijvoorbeeld extra sport-, muziek- of theaterles. Zo bieden we alle kinderen een springplank voor hun sociale, emotionele en cognitieve ontwikkeling. Toch wordt alweer gesproken over bezuinigen in het onderwijs. Dat zou funest zijn voor kinderen, de nieuwe generatie. D66 zet onderwijs altijd op nummer één.’

‘Ook willen wij de kinderopvang uiteindelijk gratis maken. Dat is geen gemakkelijke maatregel, maar wel één die voor de toekomst hard nodig is. Met kinderopvang als basisvoorziening is er voor alle kinderen straks een plekje op de kinderopvang, niet alleen voor kinderen van ouders met de grootste portemonnee. Op deze manier komen verschillende kinderen elkaar makkelijker tegen, zodat ze samen kunnen opgroeien en op de kinderopvang van elkaar kunnen leren. Ook kunnen ontwikkelachterstanden dan eerder worden herkend. Ander voordeel is dat we dan ook die ingewikkelde kinderopvangtoeslag kunnen afschaffen, en dat het voor ouders gemakkelijker wordt om meer te werken.’

‘Tenslotte is toegankelijke zorg voor iedereen, ongeacht hun achtergrond, voor mij een prioriteit. Hard nodig, want in sommige wijken in Nederland gaan mensen veel eerder dood en mensen met een migratieachtergrond hebben bijvoorbeeld veel meer kans op dementie.’

Mooie plannen, maar u zit er al inmiddels ook twee jaar. Wat heeft u concreet bereikt als Kamerlid? 

‘Trots ben ik erop dat ik in twee jaar tijd in staat ben geweest om koplopers in het gehele zorgveld bij elkaar te brengen. Zij zijn echte pioniers, die een moeilijk maatschappelijk onderwerp op de kaart probeerden te zetten. Ik heb daar veel bewondering voor. Al hun kennis en ervaring over inclusieve zorg heb ik in mijn periode als Kamerlid gebundeld en daar is mijn initiatiefnota Inclusieve Zorg uit voortgekomen. Dit thema staat nu voor het eerst hoog op de politieke agenda. Zelfs partijen als de VVD beginnen nu de noodzaak van inclusieve zorg te zien om de zorg betaalbaar te houden.

‘Gratis kinderopvang ís bestaanszekerheid’

Ik ben teleurgesteld over de val van het kabinet, omdat dit allemaal belangrijke processen vertraagd. Zo is de behandeling van mijn plannen uitgesteld tot na de verkiezingen. Ook is het nog maar de vraag of kinderopvang daadwerkelijk bijna-gratis wordt. Ik maak mij namelijk zorgen als ik Omtzigt (NSC) hoor zeggen dat hij kinderopvang niet gratis wil maken. Dat is echt een stap terug in de tijd. Want wij weten allemaal hoe belangrijk dit is voor de ontwikkeling van kinderen, en voor ouders met een kleinere portemonnee die nu niet kunnen werken omdat ze de opvang niet kunnen betalen. Dan belanden al onze plannen voor kansengelijkheid in de prullenbak. D66 wil dit echt voorkomen. We moeten nu doorzetten. Gratis kinderopvang ís bestaanszekerheid. Én biedt kinderen ook de springplank voor een kansrijke start.’

Waarom heeft u voor D66 gekozen?

‘Ik ben lid van deze partij omdat ik geloof in onze waarden van vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Deze waarden sluiten nauw aan bij mijn eigen overtuigingen en mijn wens om op te komen voor kansengelijkheid. Daarnaast is D66 ook een partij die realistisch en positief in het leven staat. Wij laten ons niet leiden door onderbuikgevoelens, zoals we nu bijvoorbeeld wel bij Yesilgöz (VVD) zien. Ik bedoel, zij zet nu weer de deur open voor samenwerking met de PVV. Een partij die vindt dat iemand als ik niet thuishoor in de Tweede Kamer. D66 wil dat je niet wordt beoordeeld op je naam, je kleur of je geloof, maar dat iedereen in dit land mag meedoen. Dat is de kern van D66. Dat is niet per sé midden, rechts of links, maar de meest progressieve kracht die we in Nederland hebben.’

Waarom zou ik op u moeten stemmen?

‘Ik vertegenwoordig niet alleen de Nederlandse kiezers van kleur, maar alle Nederlanders die geloven in een eerlijkere en rechtvaardigere samenleving. Mijn inzet voor deze idealen maakt mij de juiste keuze voor iedereen die streeft naar een beter Nederland. Daarnaast is representatie ontzettend belangrijk. Vorig jaar stond ik achter prinses Amalia tijdens Prinsjesdag, een dag later kreeg ik een bericht van een juf. Zij keken in de klas naar het Jeugdjournaal. Tijdens het kijken – ik kwam in beeld – vroeg één van haar leerlingen aan haar: ‘Kun je met een hoofddoek ook Kamerlid worden?’ You can’t be what you can’t see!’

Wat hoopt u te kunnen doen, als u in de Tweede Kamer wordt verkozen?

‘Als ik wederom in de Tweede Kamer word gekozen, hoop ik mijn inzet voor kansengelijkheid en inclusiviteit voort te zetten. Mijn missie is onder andere om gratis kinderopvang als basisvoorziening te realiseren en te zorgen voor toegankelijke zorg voor iedereen.’

‘Onderzoek toont aan dat dementie vaker onopgemerkt blijft bij ouderen met een migratieachtergrond’

‘Ik heb onlangs een initiatiefnota Inclusieve Zorg ingediend. Dat is voor veel mensen heel belangrijk. Op het gebied van gender en seksuele gerichtheid wordt de diversiteit zichtbaarder. Maar omdat zorgmodellen en onderzoeken vaak het mannelijk lichaam als uitgangspunt nemen, blijven sommige medische klachten bij vrouwen onverklaard. Dat creëert een ongelijkheid. Daarnaast vergrijst de samenleving in rap tempo en zijn er veel culturele verschillen. Onderzoek toont aan dat dementie vaker onopgemerkt blijft bij ouderen met een migratieachtergrond, waardoor zij zich eerder melden op de spoedeisende hulp. Mensen die door een hersenziekte terugvallen op hun moedertaal gaan door deze taalbarrière soms niet naar de dokter, of moeten juist vaker op consult komen om een duidelijke diagnose te krijgen. Dit alles duwt de zorgkosten omhoog, terwijl het juist belangrijk is om het zorgstelsel betaalbaar te houden.’

‘Ik wil graag na de verkiezingen op 22 november mijn werk hiervoor afmaken en deze initiatiefnota tot beleid maken. Deze oproep krijg ik ook mee uit de zorgsector, van zorgprofessionals, wetenschappers en hoogleraren die zorgonderzoek doen. Zij schreeuwen om ondersteunend beleid vanuit de overheid voor inclusieve zorg. Ik wil hiermee door. Daarnaast wil ik een stem zijn voor diegenen die zich niet gehoord voelen in de politiek. Ik breng de stem uit de wijken naar de politiek en de politiek naar de wijken. Dat is juist in deze tijden, waarin mensen het vertrouwen in de politiek verliezen, extra belangrijk. De politiek is er ook voor hen.’

Welke politicus inspireert u? 

‘Ingrid van Engelshoven (D66-politica, oud-partijvoorzitter en voormalig minister van Onderwijs, red.) heeft ooit mijn betrokkenheid in de politiek aangemoedigd. Sigrid Kaag is en blijft een inspiratie voor mij, vanwege haar integriteit en vastberadenheid om te blijven werken aan een beter en eerlijker Nederland, ondanks tegenstand. Haar moed is uitzonderlijk. Ik heb zelf net als Ingrid en Sigrid de Els Borst Inspiratieprijs gewonnen (een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan een vrouw met verdiensten voor D66, de prijs is vernoemd naar wijlen D66-politica Els Borst, red.), en hoop zo ook een inspiratie te zijn en te blijven voor anderen’.

Is politieke representatie van Nederlanders van kleur belangrijk? 

‘Ja, politieke representatie van Nederlanders van kleur is ontzettend belangrijk. Het is belangrijk omdat het ervoor zorgt dat diverse perspectieven en ervaringen worden gehoord en meegenomen  bij politieke besluiten. Denk aan inclusieve zorg en aan de wachtlijsten in de kinderopvang bij kinderen met bijvoorbeeld een taalachterstand. Politieke representatie is een essentieel aspect van een inclusieve democratie en het draagt bij aan een rechtvaardigere samenleving.’

Is de Kamer te wit?

‘Representatie is belangrijk in de Kamer om de zorgen in de samenleving beter te begrijpen en betere besluitvorming mogelijk te maken. Momenteel is er ruimte voor verbetering als het gaat om het weerspiegelen van de diversiteit in Nederland in de Kamer. Het is van belang om te blijven werken aan het vergroten van diversiteit en inclusie in de politiek, zodat alle stemmen gehoord worden. Het is ook belangrijk om onze toekomstige politici te laten zien dat de politiek voor iedereen is, inclusief de Tweede Kamer. Ik doe daarom met klem een oproep aan alle mensen die twijfelen of ze überhaupt moeten gaan stemmen. Laat je stem horen, laat je vertegenwoordigen. En als je vragen hebt of zelf overweegt om politiek actief te worden, dan staat mijn deur altijd voor je open. Stuur gerust een mailtje!’

Heeft u een dubbel paspoort? 

‘Inderdaad heb ik een dubbele nationaliteit. Daar ben ik trots op. In Nederland hebben veel mensen een dubbele nationaliteit. Ik geloof dat dit juist kansen biedt om verbindingen te leggen in plaats van te focussen op verschillen. Het is een weerspiegeling van de diversiteit en het inclusieve karakter van onze samenleving. Binnen D66 ben ik niet de enige met een dubbele nationaliteit. Bijvoorbeeld minister Kajsa Ollongren (van Defensie, red.) heeft ook twee nationaliteiten.

‘Inderdaad heb ik een dubbele nationaliteit. Daar ben ik trots op’

‘Zelf zie ik het als volgt: Ik ben een Nederlandse. Ik ben geboren en getogen in Den Haag, en ik koester mijn wortels in Marokko, die ik ook aan mijn kinderen doorgeef. Het is voor mij en vele anderen van belang om een sterke band te behouden met mijn land van herkomst. Het hebben van een dubbele nationaliteit maakt deel uit van mijn identiteit, en ik zie geen reden waarom dit in strijd zou zijn met mijn toewijding aan Nederland en mijn werk als Kamerlid. Integendeel, het stelt me in staat om verschillende perspectieven en ervaringen in te brengen in het politieke proces. Het is voor mij belangrijk om zowel trouw te zijn aan mijn Nederlandse identiteit als mijn culturele erfgoed te koesteren. D66 waardeert deze diversiteit en inclusie, en ik ben vastbesloten om bij te dragen aan een Nederland waar iedereen – en ik herhaal: iedereen – zich vertegenwoordigd voelt en een stem heeft in de politiek.’

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op 22 november interviewt De Kanttekening kandidaten van verschillende partijen. Alle gepubliceerde artikelen over de Tweede Kamerverkiezingen vindt u hier

VVD royeert Soumaya Sahla vanwege geld ‘ontfutselen’

0

De VVD heeft Soumaya Sahla geroyeerd als partijlid, omdat ze 85.000 euro ‘ontfutseld’ zou hebben van de hoogbejaarde zieke Frits Bolkestein, haar politieke mentor.

Aanleiding van het royement is een kritisch artikel van journalist Ton F. van Dijk van het tijdschrift HP/De Tijd. Hij schrijft dat de familie van Bolkestein Soumaya Sahla ervan beschuldigt geld van de VVD-coryfee achterover te hebben gedrukt.

In een verklaring aan HP/De Tijd schrijft het hoofdbestuur van de VVD dat Soumaya Sahla per direct is geroyeerd als VVD-lid. ‘De reden voor de opzegging is het zojuist verschenen artikel van HP/De Tijd, waarin de familie Bolkestein meldt dat mevrouw Sahla ons erelid Frits Bolkestein in een kwetsbare periode grote geldbedragen heeft ‘ontfutseld’. Wij hebben contact gehad met de familie en de juistheid van het bericht vastgesteld.’

Van Dijk sprak voor zijn artikel uitgebreid met Martijn Bolkestein, voormalig VVD-Kamerlid en neef van de voormalige VVD-leider. Volgens Martijn Bolkestein betaalde zijn oom niet alleen de huur van het appartement van Sahla, maar ook leefgeld en andere grote bedragen. Bovendien werd er met de pinpas van zijn oom contact geld opgenomen, wat vreemd is volgens Martijn Bolkestein omdat Frits Bolkestein zijn huis nog nauwelijks uitkomt. In totaal gaat het, volgens Martijn Bolkestein, om ongeveer 85.000 euro aan bancaire betalingen en 20.000 euro aan pinbedragen.

Soumaya Sahla heeft drie jaar in de gevangenis gezeten, vanwege deelname aan de terroristische Hofstadgroep. Daarna ging ze een proces van deradicalisering in en werd ze de protégée van Bolkestein. De PVV van Geert Wilders is heel kritisch over Soumaya Sahla, vanwege haar verleden bij de Hofstadgroep. De VVD wilde haar een tweede kans geven, maar die heeft ze nu volgens de partij verspeeld.

Critici wijzen er echter op dat de VVD te snel heeft besloten tot royement, omdat de beschuldiging wordt tegengesproken en niet verder is onderzocht. ‘Let op de woorden ‘zou’ en ‘volgens’. Gaat lekker bij de VVD’, schrijft journalist Chris Aalberts. Jeroen Janse, voorzitter van het CDJA, de jongerenorganisatie van het CDA, vindt de timing ook opvallend. ‘Zo’n royement is wel handig als je met de PVV in onderhandeling wilt.’

Franse voetballer Benzama onder vuur vanwege Israëlkritische tweets

0

De Franse voetballer Karim Benzama ligt onder vuur vanwege zijn Israëlkritische tweets. Valérie Boyer, senator van de rechtse partij Les Républicains, vindt dat hij Frankrijk uitgezet moet worden. Twee weken terug kwam minister van Binnenlandse Zaken Gerard Darmanin met het plan om buitenlanders met een ‘radicale ideologie’ te deporteren.

Benzema, die momenteel de Franse en Algerijnse nationaliteit heeft, speelt voor het Franse nationale elftal en voor Al-Ittihad, een voetbalclub in Saoedi-Arabië. De voetballer twitterde kritisch over Israël vanwege de bombardementen op Gaza, maar dat ligt in Frankrijk heel gevoelig. Minister van Binnenlandse Zaken Gérard Darmanin vond dat de voetballer eveneens Hamas had moeten veroordelen, voor de aanval op Israël van 7 oktober. Ook beschuldigde de minister op televisie Benzema ervan lid te zijn van de Moslimbroederschap, een islamistische organisatie die door criticasters als extremistisch wordt beschouwd. De advocaten van Benzema ontkennen deze beschuldiging en noemen die vals. In Saoedi-Arabië is de Moslimbroederschap bovendien verboden.

Valérie Boyer van Les Républicains gaat een stapje verder. Zij vindt dat Benzema Frankrijk uitgezet moet worden, als blijkt dat hij banden heeft met de Moslimbroederschap. ‘Samenspannen met degenen die ons de oorlog verklaren zou neerkomen op het verraden van je land’, schrijft ze op X.

Ondertussen twittert minister Darmanin de laatste dagen uitgebreid over mensen die Frankrijk worden uitgezet voor diverse vergrijpen. Op donderdag 26 oktober werden 21 mensen gedeporteerd naar hun land van herkomst. Zondag werden opnieuw 8 mensen Frankrijk uitgezet. Ze zouden zich schuldig hebben gemaakt aan drugshandel, drugsbezit en geweldpleging. Ook worden sommigen ervan beschuldigd geradicaliseerde moslims te zijn.

Human Rights Watch vreest dat overheden in het Westen de oorlog tussen Israël en Hamas aangrijpen om islamofoob beleid te voeren. De mensenrechtenorganisatie is in het bijzonder kritisch op Darmanin. De Franse minister van Binnenlandse Zaken greep de moord op een docent in het Noord-Franse Arras aan om een toch al controversiële immigratiewet te rechtvaardigen, die dit jaar in april werd uitgesteld. Deze wet maakt het voor de Franse overheid gemakkelijker om buitenlanders uit te zetten die vermoedelijke banden hebben met een ‘radicale ideologie’. Hij suggereerde aanvankelijk ook een verband tussen de aanval en de oorlog tussen Israël en Gaza, zonder dit nader te specificeren.

Maar Darmanin is niet de enige minister die zich schuldig maakt aan islamofoob beleid, aldus HRW. Zijn Duitse collega Nancy Faeser wil mensen het land uit te zetten die hun steun betuigen aan Hamas en de Britse minister van Immigratie riep op tot het intrekken van via van mensen die ‘haat en verdeeldheid’ verspreiden, ‘aanzetten tot antisemitisme’ of verboden organisaties zoals Hamas steunen. ‘Deze beleidsbenaderingen en de context van de introductie ervan creëren een risico op discriminatie van islamitische en Arabische migranten en asielzoekers’, aldus de mensenrechtenorganisatie.

Gewelddadige groep op zoek naar Joden op luchthaven Dagestan

0

In het kielzog van het conflict tussen Hamas en Israël, zijn in de autonome Russische regio Dagestan anti-Joodse vervolgingen begonnen. De pogrom begon met een bestorming van de luchthaven, meldt de nieuwszender Deutsche Welle.

De Russische politie zegt dat ze tot nu toe 60 mensen hebben opgepakt in verband met de aanvalsdaad op de luchthaven. Die begon nadat een bericht werd verspreid over een binnenkomende vlucht uit Israël. Vervolgens ging een gewelddadige groep met Palestinavlaggen en antisemitische leuzen op zoek naar Joden. Daarbij raakten twintig mensen gewond. Onder hen zijn politieagenten en burgers.

De luchthaven werd voor een tijd gesloten. Inkomen vluchten werden gedirigeerd naar andere vliegvelden. Israël heeft bij Rusland erop aangedrongen om Israëlische burgers en Joden in hun jurisdictie te beschermen.

NOS meldt dat er ook in andere Russische delen van de Kaukasus dit weekeinde antisemitische incidenten waren. In Naltsjik, in Kalbarië-Bakarië, werd gisteren een Joods cultuurcentrum in brand gestoken en beklad met leuzen als ‘dood aan de Joden’. In de naburige Russische deelrepubliek Karatsjai-Tsjerkessië riep een groep betogers de lokale Joden op te vertrekken.

Trump wil inreisverbod voor mensen uit moslimlanden

0

‘Wanneer ik weer president ben, zullen we radicale islamitische terroristen mijlenver uit ons land houden’, zei Donald Trump bij de jaarlijkse conventie van Republikeinse Joden begin deze maand. De vorige president van de Verenigde Staten wil dat met het omstreden inreisverbod voor moslims bewerkstelligen. Zo meldt the New York Times.

‘Herinneren jullie nog het reisverbod?’, vraagt Trump retorisch aan zijn toehoorders. ‘Op een dag zal ik het reisverbod in ere herstellen.’

De bijeenkomst stond in het teken van de oorlog in Gaza, waar het dodental aan Palestijnse zijde de 8000 zou hebben gepasseerd. Terwijl Israël als vergelding op de terreuraanslag op 7 oktober (waar meer dan 1400 doden vielen) Gaza blijft bombarderen, wordt ‘de onvoorwaardelijke Amerikaanse steun’ aan Israël meermaals herhaald. Trump beloofde de verzamelden Republikeinse Joden om de staat Israël te verdedigen ‘als niemand ooit heeft gedaan’.

Volgens Trump is het conflict tussen Israël en Hamas een strijd tussen ‘beschaving, manieren en goedheid’ en ‘barbarij, verdorvenheid en kwaadaardigheid’.

Volgens the New York Times zijn de woorden van Trump echo’s van de islamofobe retoriek die hij gebruikte in de succesvolle verkiezingscampagne in 2016.

Ondanks verbod dragen schoolmeisjes in Egypte toch een niqaab

0

In Frankrijk mogen scholieren geen hijab of abaya dragen. In Egypte is er al jaren discussie over de niqaab, een gezichtsbedekkende sluier die alleen de ogen vrijlaat. Sinds een maand is de niqaab op Egyptische scholen officieel verboden. Hoe kijken gewone Egyptenaren naar dit verbod en de ontwikkelingen in Frankrijk?

De 29-jarige Amira is het eens met het niqaabverbod, omdat veel Egyptische meisjes volgens haar door hun omgeving verplicht worden de niqaab te dragen. ‘Maar het verbod is in de praktijk lastig te handhaven’, denkt ze. Amira, die sinds een aantal jaar woont en werkt in de hoofdstad Caïro, groeide op in een dorp in Noord-Egypte. De cultuur in Caïro en andere grote steden is volgens haar heel anders dan de cultuur op het platteland, waar uithuwelijking nog veel voorkomt. Veel van Amira’s vriendinnen droegen als jong meisje een niqaab omdat hun familie dat wilde, omdat ze later uitgehuwelijkt werden. ‘En meisjes van veertien dragen er een niqaab omdat zij dan verloofd zijn en hun partner dat graag wil.’

Het recente verbod van de overheid verandert daar volgens Amira niets aan. ‘Wanneer je in een dorp woont en je vader wil iets, dan doe je dat. De overheid en het Ministerie van Onderwijs zijn dan heel ver weg. Zij komen misschien één keer per jaar langs om een kijkje te nemen.’

Amira vertelt dat haar ouders, die allebei op een school werken, zelf meemaken dat het moeilijk is om het verbod te handhaven. ‘Op de school waar mijn vader directeur is lukt het, omdat hij les geeft op een basisschool met jonge kinderen, maar mijn moeder geeft les op een middelbare school en daar is het niet mogelijk. ‘Wanneer ouders willen dat hun dochter een niqaab draagt, dan luisteren de leraren daar naar.’

‘Ik heb familieleden die op school gewoon een niqaab dragen’

De 42-jarige Ahmad blijkt een heel andere kijk te hebben op het recente niqaabverbod op Egyptische scholen. Sterker nog: hij gelooft niet dat er een verbod is. ‘Het is een probleem dat de media dingen vaak groter maakt dan ze zijn.’ Volgens Ahmad is er maar sprake van één of twee casussen op scholen, die in het nieuws zijn uitvergroot. ‘Het wel of niet dragen van een niqaab is een persoonlijke afweging van jonge vrouwen, die niet gerelateerd is aan beleid van de overheid. Ik heb familieleden die op school gewoon een niqaab dragen.’

De 27-Shimaa, die al haar hele leven in Caïro woont, gelooft net als Amira wel dat er een verbod gaande is. Ook vier andere Caïroten die de Kanttekening kort sprak delen die visie. Maar feit is dat er in Caïro, en in Egypte in het algemeen, veel wantrouwen is tegenover de (staats)media, die het bericht over het verbod een maand geleden verspreidden. Wanneer je er mensen over interviewt, dan zijn er dus veel verschillende gesprekken mogelijk.

Shimaa, die overigens ook geen voorbeelden uit haar eigen omgeving kent van scholieren die met het verbod te maken hebben, vindt het net als Amira goed dat er een niqaabverbod is gekomen voor scholen. Maar er zitten wel twee kanten aan, vindt zij. Positief vindt ze dat er nu minder gefraudeerd kan worden met examens, doordat je je niet meer voor iemand anders kan uitgeven. En ze is net als Amira blij dat de overheidsmaatregel ervoor zorgt dat meisjes minder gedwongen kunnen worden de niqaab te dragen. ‘Maar aan de andere kant worden de meisjes die zelf de keuze hadden gemaakt voor de niqaab nu beperkt in hun vrijheid. En die vrijheid staat voor mij voorop.’

Die vrijheid, het recht op zelfbeschikking over wat je als moslima wel of niet draagt, is een thema waar je net als in Europa ook in een land als Egypte over hoort. Amira en Shimaa dragen allebei bewust een hijab. ‘Meisjes en jonge vrouwen horen die keus zelf te maken’, zegt Amira. ‘Ik weet dat daar verschillende meningen over zijn. Het dragen van de niqaab wordt niet als voorschrift vermeld in de Koran. Een vriendin van mij is van mening dat ook het dragen van een hijab niet in de Koran wordt voorgeschreven. En een andere vriendin draagt soms een hijab, maar dan puur als fashion statement.’

‘Ik hoorde dat de hijab op sommige plekken in Europa verboden is, dat vind ik discriminatie’

Shimaa, die het eens is met Amira, droeg haar hijab in eerste instantie om een slecht geknipt kapsel te verbergen. Daarna is ze haar hijab blijven dragen, ze kon hem niet meer afdoen, vond ze, omdat ze hem inmiddels dus droeg. ‘Ik ging verschillende stijlen uitproberen waarop je de hijab kunt dragen.’ Ze begon toen, naar eigen zeggen, van haar hijab te houden. ‘Hij is onderdeel van mij geworden, niemand dwingt me om hem te dragen.’ En ook Ahmad vindt dat je als vrouw zelf mag kiezen. ‘De niqaab en hijab zijn optioneel, een goede daad in de islam. Het wel of niet dragen hangt af van je familiecultuur. Het is niet verplicht in de islam, maar het is goed als je het draagt.’

Over het feit dat de hijab verboden is op Franse scholen zijn Amira, Shimaa en Ahmad alle drie niet te spreken. Shimaa zegt erover dat ze van horen zeggen weet dat de hijab niet overal wordt geaccepteerd in Europa. ‘Ik hoorde dat de hijab op sommige plekken in Europa verboden is, dat vind ik discriminatie’. ‘Het verbieden van een hijab in Europa vindt Amira desgevraagd net zo erg als wanneer een vader of partner in Egypte een meisje verplicht de niqaab te dragen. ‘Ik wil graag een vervolgopleiding doen in Europa. Ik zou wel naar Frankrijk willen, maar dat ga ik niet doen als er zo’n verbod is. Dan ga ik liever naar Spanje.’

‘Hindoestanen kunnen trots zijn op zichzelf’

0

Het is in 2023 exact 150 jaar geleden dat er vanuit India een schip met arbeiders naar Suriname vertrok. Met het vierdaagse evenement Eindeloos India – 150 jaar Hindoestaanse immigratie wordt er uitgebreid stilgestaan bij deze mijlpaal. De aftrap was op 26 oktober met een debat in Arminius in Rotterdam, waarbij onderwerpen uit het heden en verleden aan bod kwamen, zoals de geschiedenis van de contractarbeiders.

Valse beloften

Een van de eerste sprekers in Arminius is professor Rosemarijn Höfte. Iedereen kent het begrip slavernij, maar deze enthousiaste historicus vertelt over contractarbeiders. Tussen 1873 en 1916 zijn er naar schatting 30.000 contractarbeiders van India naar Suriname gereisd. Daar kon je vijf jaar werken en heel veel geld verdienen. Natuurlijk moest je daar wel voor werken, maar dat viel reuze mee. Althans, zo luidden de mooie praatjes van de ronselaars die nietsvermoedende mensen van India naar Suriname lokten. ‘Bij het woord ‘India’ moet je in die tijd ook denken aan het huidige Pakistan,’ legt Höfte uit. ‘Overigens vertrokken er mensen uit alle lagen van de bevolking naar Suriname. Landarbeiders, leraren en handelaren, vaak mensen met een stedelijke achtergrond. Of mensen altijd echt bewust konden kiezen voor een reis naar Suriname is de vraag. Soms gingen ze naar Suriname om ellende te ontvluchten. Dit valt niet te vergelijken met bewuste migratie.’

‘Het idee van de slavernij was in de hoofden van de planters nog altijd springlevend’

De mooie verhalen van de ronselaars, zoals dat je binnen vijf jaar rijk was, werden natuurlijk nooit waargemaakt. Het was tien jaar na de afschaffing van de slavernij, maar het idee van de slavernij was in de hoofden van de planters nog altijd springlevend. Om een voorbeeld te geven: de contractarbeiders werden gehuisvest in de woningen van voormalige slaafgemaakten. Eenmaal op de plantages werden de contractarbeiders met hun neus op de feiten gedrukt. Er was sprake van gedwongen arbeid. Indien ze in de ogen van de planters niet hard genoeg werkten, kon dit worden bestraft. Alles ruikt naar de facto slavernij en zo werd het ook ervaren.

‘In het begin werden er uitsluitend mannen geronseld, maar later moest dat van de regering veranderen in een derde deel vrouwen in verband met de seksuele balans op de plantage. De positie van de vrouw was ingewikkeld. Als de contractarbeiders de plantage eenmaal verlieten, dan waren het vaak de vrouwen die het initiatief namen om gewassen te verbouwen en die zelf te verkopen. Ze namen op economisch gebied initiatieven, ze waren cultuurdragers én ze moesten het gezin draaiende houden. Dat maakte hun positie complex.’

Later wijst Höfte op het feit dat contractarbeiders onlosmakelijk verbonden zijn met de Nederlandse geschiedenis. ‘We moeten kijken naar het hele plaatje. Neem bijvoorbeeld het feit dat mensen op Java gedwongen werden om niet alleen rijst, maar ook exportproducten te verbouwen. Dit werd in stand gehouden tot ver in de 20ste eeuw, puur in verband met het economisch belang.’

Hoe lang het ook geleden is, de ronselpraktijken die 150 jaar geleden begonnen, lijken verdacht veel op de aanpak die nu wordt gebruikt om mensen naar een ander land te lokken. Na afloop bevestigt Höfte dit. ‘Op allerlei niveaus nota bene. Onlangs zag ik bij een actualiteitenprogramma een item over verpleegsters uit Indonesië. Die waren naar Nederland gelokt met de belofte dat ze 7.000 euro verhuisvergoeding zouden krijgen. Eenmaal in Nederland kregen ze te horen dat ze dit zogenaamd verkeerd begrepen hadden.’

Tot slot wijst Höfte er op dat de situatie rond de contractarbeiders geïnstitutionaliseerd was. ‘Het ronselsysteem was van oorsprong een Britse uitvinding. Na overleg tussen ‘Den Haag en Londen’ mochten Nederlanders mensen ronselen in India en hadden daarvoor een goudkust in Afrika opgegeven.’

Bromfiets

Een andere gast is Anita Bharos, een filmmaakster die van de gemeente Den Haag de opdracht kreeg om een documentaire te maken voor het onderwijs over 150 jaar  Hindoestaanse immigratie, gezien vanuit vrouwelijk perspectief. Er worden in Arminius wat fragmenten getoond van de documentaire, die tot en met 1 november te zien is in het Haags Filmhuis. Er komen veel vrouwen aan het woord, onder wie een oudere Hindoestaanse dame, die vertelt dat ze heel verdrietig was toen ze afscheid moest nemen op wat nu de basisschool heet. Ze wilde graag verder leren, net als haar broers naar de Mulo, (de huidige mavo, red.), maar dat mocht niet. ‘Het afscheid van school deed me pijn. Ik was heel verdrietig.’ Haar vader was conservatief, net als haar broer. ‘Ik neem haar niet mee achter op de bromfiets!’ riep hij. Haar broer vond ook dat meisjes niet naar school hoefden.

‘Ik wil een baan, een carrière en ik wil zelf mijn man uitkiezen’

Bharos vertelt over een andere vrouw die van haar grootouders wel mocht doorleren en zelfs studeren. Toen ze 24 was geworden kreeg ze een onaangename verrassing. Haar familie, inclusief haar grootouders, zei dat het tijd was om te gaan trouwen, terwijl ze zelf andere plannen had. ‘Ik wil een baan, een carrière en ik wil zelf mijn man uitkiezen.’

Ze raapte al haar moed bij elkaar en kondigde aan dat ze voor zichzelf koos. Binnen de Hindoestaanse cultuur was dat, zeker toen, een enorme stap.

Bharos heeft met vrouwen van allerlei leeftijden gesproken. Eigenlijk hoopte ze op verhalen over contractarbeiders die van generatie op generatie waren overgegaan. Dat bleek niet te zijn gebeurd. ‘Een van de oorzaken dat deze verhalen verloren zijn gegaan, is dat in Suriname kinderen vroeger werden weggestuurd als volwassenen wilden praten.’

Volgens Bharos zou er op school veel meer lesgegeven moeten worden over contractarbeiders.

Muziek

Er volgt een prachtig optreden van de Indiase zangeres Nirali Kartik. Aan haar werd gevraagd of het bekend is dat er in Nederland een grote Hindoestaanse gemeenschap woont. Ze liet weten van niet en raadde aan er een Bollywoodfilm over te maken.

Aansluitend zijn zanger Prewien Pandohi-Mishre en danser Rajiv Bhagwanbali te gast. Prewien studeerde Indiase zang aan Codarts Rotterdam (een Rotterdamse hogeschool voor kunstvormen zoals muziek en dans, red.). Met deze Indiase muziek is Prewien opgegroeid, thuis en in de tempel. Later op de avond zong hij een duet met Nirali Kartik.

Kiezen voor een kunstzinnige opleiding is niet vanzelfsprekend binnen Hindoestaanse kringen. Rajiv Bhagwanbali bewandelde braaf het Hindoestaanse pad. ‘Veel Hindoestaanse ouders vinden zaken als sport, kunst en cultuur niet zo belangrijk. Als hobby is het prima, meer niet. Het papiertje van school halen en daarna studeren, zo hoort het. Daarom heb ik eerst mijn opleiding fysiotherapie afgemaakt. Na een jaar werken koos ik voor dansen. Mijn ouders vonden dat het domste wat ik maar kon doen. Toch heb ik mijn weg gevonden. Ik vind dat Hindoestaanse ouders wat meer in hun kinderen moeten geloven.’

Schaamte

Ook te gast is auteur en fotograaf Meera Nankoe. Ze heeft het platform Stage & Stories opgericht, bedoelt om culturele barrières te breken om vrouwen te empoweren. In de Hindoestaanse cultuur spelen schaamte en taboe een pittige rol. Je onzichtbaar maken, of in ieder geval niet op de voorgrond treden. Daar moet volgens sommige bezoekers in de vrijwel volle Arminiuskerk mee worden afgerekend. Een van de aanwezigen verwoordt het als volgt: ‘Ik zit in de wijkraad en ik ben wel zichtbaar als Hindoestaanse moslimvrouw.’ Haar reactie kon rekenen op warm applaus.

Nankoe heeft vijftien Hindoestaanse vrouwen geportretteerd van 9 tot 80 jaar die hun verhaal delen op stageandstories.com. ‘Dat is heel wat, want dit betekent op de voorgrond treden.’

Nankoe vindt dat er meer aan de hand is dan schaamte. De Hindoestaanse roddelcultuur helpt ook niet echt mee als het gaat om taboes doorbreken. ‘We moeten minder oordelen en leed dat nu onzichtbaar is, kenbaar maken.’ Zelf heeft Nankoe een aantal jaren geleden in het openbaar gepraat over slachtoffer worden van seksueel misbruik. Ze was verrast door het grote aantal lieve reacties uit de Hindoestaanse gemeenschap. Ook een paar negatieve, maar de positieve overheersten.

Een bezoekster komt daar na afloop op terug. Ze vindt de avond geslaagd, mede door het ter sprake brengen van taboes. ‘Wat binnen het gezin gebeurt, moet daar volgens de Hindoestaanse cultuur blijven. Niet de vuile was buiten hangen. Daarom zijn avonden zoals deze belangrijk.’

Volgens diverse sprekers, onder wie Ravi Bhagwanbali, moeten Hindoestanen trots zijn op zichzelf en op hun cultuur. Het glas is halfvol, niet halfleeg.

In het kader van Eindeloos India – 150 jaar Hindoestaanse immigratie wordt zaterdagavond in De Doelen Indiase klassieke muziek ten gehore gebracht, onder andere door Nirali Kartik en Prewien Pandohi-Mishre. Op zondag 29 oktober doet De Bijenkorf mee. Vanaf 14.00 uur worden de bezoekers die hier prijs op stellen getrakteerd op (vedisch) koken, hapjes en tekeningen.  Het hele programma vindt u op DesiYUP

 

Marokko’s annexatie van Westelijke Sahara nu door 14 EU-landen erkend

0

De Marokkaanse minister van Buitenlandse Zaken Nasser Bourita prijst ‘de erkenning’ van de Westelijke Sahara als Marokkaans grondgebied door, nu ook inclusief Tsjechië, veertien EU-lidstaten. Het Marokkaanse ‘autonomieplan’ voor de Westelijke Sahara zou ‘het fundament’ zijn om het jarenlange dispuut om het gebied op te lossen. Zo meldt de nieuwssite Morocco Worldnews.

Jan Lipavsky, de buitenlandminister van Tsjechië, ziet in het Marokkaanse plan (uit 2007) een ‘serieuze en geloofwaardige inspanning’ om het conflict in de Westelijke Sahara op te lossen. Het zou een solide basis zijn voor een wederzijds erkende conflict-resolutie.

Niet iedereen is het daarmee eens. Over de Westelijke Sahara woedt namelijk al decennialang een geopolitiek conflict. Marokko bezet sinds 1975 het gebied. Een groot deel van de lokale Sahrawi-bevolking vluchtte naar het buurland Algerije en kwam daar in vluchtelingenkampen terecht. De Sahrawi dromen sinds de dekolonisatie van een onafhankelijke staat. De militante, bewapende beweging Polisario strijdt er al jaren ook voor, met steun van Algerije, die ook een oogje heeft laten vallen op het gebied en een problematische relatie onderhoudt met buurland Marokko.

Het Internationaal Gerechtshof in Den Haag oordeelde in 1975 dat het zelfbeschikkingsrecht van de lokale bevolking voorop stond en dat de Westelijke Sahara gedekoloniseerd diende te worden. In 1991 gingen zowel Marokko als het Polisario akkoord met een door de VN bemiddeld staakt-het-vuren om zich voor te bereiden op een referendum over zelfbeschikking. Dat referendum heeft echter nooit plaatsgevonden.

In het voorstel van Marokko uit 2007 krijgt de Westelijke Sahara weliswaar wat meer autonomie, maar blijft het een onderdeel van Marokko. Dat is voor Polisario onvoldoende. Donald Trump erkende in 2020 de aanspraak die Marokko maakt op de betwiste regio. In ruil daarvoor ging Marokko diplomatieke betrekkingen met Israël aangegaan.
Nederland volgde met de erkenning van de westelijke Sahara als Marokkaans grondgebied in 2022. Volgens NRC werd deze erkenning gegeven in ruil voor het terug mogen sturen van migranten (‘veiligelanders’) naar Marokko.