In november zal de Europese Commissie met een plan komen om migranten naar Europa te halen. Bedrijven moeten makkelijker mensen van buiten de EU kunnen aantrekken, om zo openstaande vacatures te vervullen.
Dagblad Trouw vindt het apart. Veel EU-landen verzetten zich tegen de komst van migranten, die via de Egeïsche Zee en de Middellandse Zee de Europese Unie proberen binnen te komen. Maar de EU wil wel meer kennismigranten aantrekken, en migranten die straks gaan werken in de zorg en andere sectoren waar arbeidstekorten zijn.
De EU heeft te maken met een sterke vergrijzing. In de zorg zijn daardoor veel meer mensen nodig. Ongeveer 54 miljoen mensen gaan de komende jaren bovendien met pensioen, wat ernstige gevolgen heeft voor de arbeidsproductiviteit als hun posities niet worden vervuld straks.
De Europese Commissie is van plan om een website te openen, waarop bedrijven hun vacatures kunnen plaatsen. De Europese Commissie hoopt via een ‘talent mobiliteitsplan’ dat werknemers van buiten de EU met de juiste kwalificaties snel aan werk geholpen kunnen worden.
Mensen identificeren zich vaak sterk met een politieke groep of ideologie. We horen bij een groep. Dit kan leiden tot een ‘wij versus zij’-mentaliteit, waarbij het moeilijk is om samenwerking te zoeken met groepen die politiek, ideologisch of etnisch anders zijn. In een tijd waarin polarisatie en politieke verharding de norm lijken, is het belangrijk om de essentie van een ‘gelijkwaardige’ samenwerking over partijgrenzen heen te begrijpen. Het is een noodzakelijk ingrediënt voor een gezonde democratie en een welvarende samenleving.
De polarisatie wordt voor een groot deel veroorzaakt door het obsessieve accent op ideologische verschillen en het gebrek aan bereidheid om op een gelijkwaardige manier over de partijgrenzen heen samen te werken. Het streven naar gelijkwaardigheid gaat verder dan louter formele gelijke rechten. Het omvat ook de erkenning van de verschillende behoeften en uitdagingen waarmee mensen kunnen worden geconfronteerd. En daarnaast het nemen van maatregelen om ervoor te zorgen dat iedereen daadwerkelijk gelijke kansen heeft om te participeren in de samenleving en zijn of haar potentieel te vervullen. Dit kan betrekking hebben op het elimineren van structurele ongelijkheden, het bevorderen van diversiteit en inclusie en het creëren van een samenleving waarin iedereen als volwaardig lid wordt beschouwd. Politici lijken vaak vast te zitten in hun eigen ideologische loopgraven, waardoor het moeilijk is om compromissen te sluiten en constructieve oplossingen te vinden. Dit leidt tot politieke stagnatie en frustratie onder de bevolking.
Daarnaast moeten we ook als burgers een rol spelen in het verminderen van polarisatie. Dit betekent luisteren naar andere standpunten, respect tonen voor diversiteit en het afwijzen van extremisme en fascistische en racistische politieke krachten. We moeten in het politieke debat weer ruimte maken voor nuance en redelijkheid. Als we blijven vasthouden aan starre overtuigingen, ellebogenwerk en weigeren om naar anderen te luisteren, zullen we nooit vooruitgang boeken in de strijd tegen racisme en discriminatie.
Racisme en discriminatie zijn diepgewortelde problemen die voortkomen uit culturele, sociale en historische factoren. Deze verschillen kunnen leiden tot wantrouwen, misverstanden en vooroordelen tussen groepen. Daarnaast kunnen taal- en communicatiebarrières het begrip tussen verschillende bevolkingsgroepen belemmeren. Misverstanden en gebrek aan effectieve communicatie kunnen gelijkwaardig samenwerking bemoeilijken.
In de strijd tegen racisme en discriminatie moeten we onze verschillen overstijgen
Gezien de vele schandalen die de afgelopen jaren aan het licht zijn gekomen – denk aan het toeslagenschandaal, het stiekem bespioneren van moskeeën en racisme bij de politie – is het duidelijk dat we een andere benadering nodig hebben, een benadering die partijverschillen overstijgt en zich richt op het algemeen belang. In de strijd tegen racisme en discriminatie moeten we onze verschillen overstijgen en gelijkwaardig samenwerken.
Waar het om draait is dat er, ondanks alle verschillen, altijd een gemeenschappelijk doel is: het welzijn van alle burgers. Mits alle burgers de erkenning en de acceptatie krijgen. Het gedrag en de retoriek van politieke leiders kunnen de polarisatie tussen bevolkingsgroepen versterken. Als leiders geen pogingen doen om bruggen te slaan en in plaats daarvan verdeeldheid zaaien, kan dit de sociale cohesie ondermijnen. Sociaaleconomische ongelijkheid kan ook een diepgaand negatief effect hebben op het vermogen van verschillende bevolkingsgroepen om met elkaar samen te werken. Groepen met een verschillende sociaaleconomische status hebben uiteenlopende belangen en prioriteiten, waardoor het moeilijk is om consensus te bereiken.
De kwestie van racisme maakt samenwerking urgent. Want racisme en andere vormen van discriminatie slaan diepe wonden in onze maatschappij. Actie is nodig. Dit vereist eenheid en een gelijkwaardige samenwerking van alle politieke en maatschappelijke krachten.
Laten we niet vergeten dat er altijd gedeelde belangen en waarden zijn, zelfs tussen politieke tegenstanders. Onze gemeenschappelijke grond, zoals het streven naar economische groei, sociale rechtvaardigheid en veiligheid, moet, met antiracisme, de basis vormen voor samenwerking. Politici moeten de kunst van het compromis herontdekken en zich richten op pragmatische oplossingen die ten goede komen aan iedereen.
Het is waar dat partij overstijgende samenwerking moeilijker te realiseren is wanneer er grote verschillen zijn tussen bevolkingsgroepen. Maar het is niet onmogelijk, zolang er geduld is, begrip, empathie en de wil. Maatschappelijke organisaties, onderwijsinstellingen en de media kunnen ook een rol spelen bij het verminderen van verdeeldheid en het bevorderen van inclusie en samenwerking tussen diverse groepen.
In de strijd tegen racisme en discriminatie moeten we onze verschillen overstijgen. Alleen door gelijkwaardig samen te werken kunnen we echte vooruitgang boeken en een samenleving creëren waarin iedereen gelijke kansen en rechten heeft, ongeacht onze achtergronden. Zoals ook geschreven staat in artikel 1 van ‘onze’ grondwet.
Het is tijd om de verdeeldheid achter ons te laten en te werken aan een toekomst waarin racisme en discriminatie tot het verleden behoren. We hebben de sleutel tot verandering in handen. Nu moeten we de sleutel alleen nog durven om te draaien.
Terwijl Israëlische bommen onophoudelijk neerdalen op Gaza, staan Palestijnen doodsangsten uit. Ze kunnen nergens naartoe. Zo meldt de nieuwssite Middle East Eye.
In een van de vele video’s die uit Gaza binnenstromen zoeken ontredderde Palestijnen onder het puin naar gewonden en de lichamen van dierbaren. Een horrorscène uit het vluchtelingenkamp Al-Shati, op de zesde opeenvolgende dag van Israëlische vergeldingsbombardementen, nadat Hamas een bloedbad aanrichtte in Israël.
Er zijn ten minste tien burgers omgekomen in het vluchtelingenkamp, nadat Israëlische straaljagers vier raketten hebben afgeschoten op burgerdoelen, aldus Palestijnse media.
Ondertussen heeft Israël alle toevoer van water, eten, brandstoffen en elektriciteit naar Gaza afgesloten. Terwijl de dode lichamen van Palestijnen op straat worden opgestapeld, werken de vriezers in het mortuarium niet meer, meldt Middle East Eye. Ook de vele ziekenhuizen kunnen niet meer functioneren.
Volgens Palestijnen zijn deze bombardementen ‘het ergste wat zij ooit hebben meegemaakt’. Hele wijken zijn door Israël met de grond gelijk gemaakt, zeggen zij tegen Middle East Eye. Families verzamelen zich in scholen en ziekenhuizen. De autoriteiten in Gaza waarschuwen dat er een potentieel risico is op de uitbraak van ziektes, vanwege het gemis van schoon water.
Oud-directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) Ronny Naftaniel wil dat Talpa voetbalcommentator Johan Derksen in de ban doet, vanwege zijn controversiële uitspraken over Joden.
Naftaniel is woedend over de uitlatingen die Derksen over Joden deed in de SBS6-talkshow Vandaag Inside, na de bloedige aanval van Hamas.
‘Natuurlijk is het erg, maar we moeten ook niet vergeten dat de Joden er wel een beetje om gevraagd hebben, want die Palestijnen zijn echt als honden behandeld’, zei Derksen. Ook vond de populaire voetbalcommentator dat Nederland veel te snel dat kant van Israël had gekozen in het conflict. ‘Ik vind dat we slaafs achter de Joodse gemeenschap aanlopen terwijl er in Nederland ook een hele grote Palestijnse gemeenschap is.’
Omdat Derksen generaliserend over Joden sprak kunnen zijn uitspraken als antisemitisch worden opgevat. Derksen raakte eerder in opspraak vanwege een bizar incident met een kaars en zijn grappen over transgenderisme die als kwetsend worden ervaren. Andere tv-kijkers zijn blij met de nieuwste uitlatingen van Derksen, omdat hij als één van de weinige rechtse tv-persoonlijkheden opkomt voor de Palestijnen.
Na de ophef zei Derksen dat hij zich ongelukkig had uitgedrukt en beter ‘Israëlische regering’ had kunnen zeggen dan ‘Joden’. Naftaniel neemt hier echter geen genoegen mee. ‘Ik vind dit terugnemen onvoldoende.’ Opmerkingen dat de Joden schuldig zijn aan hun eigen ellende zijn volgens Naftaniel ‘diep ingesleten’ in ‘het antisemitisch gedachtegoed’.
JA21-politica Annabel Nanninga verlaat per 1 november de Amsterdamse politiek, bericht AT5. Ze hoopt op 22 november in de Tweede Kamer te worden verkozen.
Vanwege het aankomende reces was gisteren de laatste dag dat Nanninga een raadsvergadering bijwoonde. Nanninga (1977) zit sinds 2018 in de Amsterdamse gemeenteraad, eerst voor Forum voor Democratie en daarna voor JA21, de partij die is vernoemd naar beide partijleiders: Joost Eerdmans en Annabel Nanninga. Daarnaast is Nanninga lid van de Eerste Kamer en zat ze tot 2023 voor JA21 in de Provinciale Staten van Noord-Holland.
Het is maar zeer de vraag of Nanninga in de Tweede Kamer wordt verkozen, want het gaat de laatste maanden slecht met haar partij JA21. Er stapten diverse vertegenwoordigers op, waaronder Tweede Kamerlid Nicki Pouw, Europarlementariër Rob Roos, oud-senator en waterschapsbestuurder Bob van Parerer en de Utrechtse Statenleden Michiel Fiscalini en Stefan Berlijn.
Volgens JA21-watcher Chris Aalberts, die eerder een boek over Forum voor Democratie schreef, hebben Eerdmans en Nanninga met hun ondemocratische optreden waarbij ze alleen hun vriendjes bevoordelen, talloze mensen van zich vervreemd: Kamerleden, Europarlementariërs, Statenleden, waterschapsbestuurders en ook vrijwilligers. En nu er met BBB een nieuwe concurrent op rechts zich aandient, implodeert de partij.
Nanninga is een geboren en getogen Amsterdammer. Ze maakte vanaf 2012 naam als rechtse opiniemaker, onder andere bij GeenStijl, WNL, PowNed en Veronica Magazine. In 2014 richtte ze met publicist Joshua Livestro de opiniewebsite Jalta op, die ze al snel weer verliet. In 2018 ging ze de politiek in, eerst voor FvD, daarna voor haar eigen partij JA21.
Kunnen moslims en Joden in deze moeilijke tijden ook verbonden zijn? Stichting Yalla! meent van wel. Tijdens een besloten bijeenkomst in de Amsterdamse burgemeesterswoning kwamen ze nader tot elkaar.
Er waren ongeveer tachtig mensen aanwezig in de ambtswoning van burgemeester Femke Halsema in Amsterdam. Naast minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Karien van Gennep en de initiatiefnemers van Yalla! ging het om verschillende mensen – oud en jong, man en vrouw, Amsterdammers en niet-Amsterdammers – uit de islamitische en joodse gemeenschap in Nederland. De pers was niet welkom op deze bijeenkomst die in het teken stond van het hevige conflict in Israël en Gaza. ‘Mensen moeten vrijuit kunnen praten’, aldus Yalla!-bestuurslid Lody van de Kamp. ‘We weten natuurlijk niet van te voren wat er gezegd gaat worden. Mensen moeten zich durven uiten. Dat kan niet met de pers erbij.’
Yalla! is een islamitisch-Joods netwerk dat twee jaar geleden opgericht is. Ze staan voor verbinding en solidariteit. ‘We hebben deze bijeenkomst georganiseerd omdat we voelen dat mensen onder hoogspanning leven. Vanwege de grote hoeveelheid verdriet en emoties, het gevoel van ontreddering en de omvang van deze ellende’, vertelt bestuurslid Chantal Suissa-Runne, die tot de Joodse gemeenschap behoort. ‘We willen in onze straten, in Amsterdam en in Nederland, de vrede bewaren en het goede voorbeeld geven. Tegelijkertijd weten we ook hoe heftig de emoties zijn, maar we willen dit conflict, deze oorlog, niet importeren.’
Het gaat haar om compassie. ‘Het is waanzin dat je niet kan meevoelen met het leed van de ander. Ik snap dat er nu even weinig ruimte is voor nuance, bijvoorbeeld als je Israëlische familie hebt die daar woont. Maar op een gegeven moment moet je ook zien dat aan beide kanten onschuldige slachtoffers vallen. Niemand staat te juichen bij het beeld van een vader met een dood kind in zijn armen in Gaza. Dat is hartverscheurend. Ook al walg je van de terreur van Hamas, een kind is een kind. Een kind hoort slapend in de armen van zijn vader te liggen, niet dood. Het gaat door merg en been.’
Suissa-Runne maakt zich grote zorgen. ‘De Joodse gemeenschap was nooit zo bezorgd en angstig als nu. Ze vrezen dat het antisemitisme weer zal oplaaien.’ Ze ziet ook islamofobie oplaaien. ‘Dus ik zeg: hou elkaar vast. En ja, we hoeven niet de Kumbaya [een spiritueel lied over saamhorigheid] zingend door één deur. Het staat iedereen vrij om naar een solidariteitsbijeenkomst voor Israël of de Palestijnen te gaan. Als je maar nooit oproept tot haat. Als je de ander maar als mens blijft zien en op elkaar blijft vertrouwen. We moeten beseffen dat wij hier met elkaar leven en vriendschappen hebben. We lossen het conflict, de oorlog, in Israël, Gaza en de Westbank niet op door elkaar naar het leven te staan.’
Elkaar in de ogen kijken
Fatima Akalai Houlich vertelt dat het een laagdrempelige bijeenkomst was. ‘Hoe ga je met elkaar in gesprek? We wilden niet polariseren, maar kijken hoe we samen verder kunnen. Elkaars pijn voelen en het conflict niet naar Nederland brengen. Er was en is veel onderlinge solidariteit. Dat zag je eerder dit jaar, eerst tijdens de verschrikkelijke aardbeving in Turkije en Syrië, en onlangs met de aardbeving in Marokko. Toen kwam er ook hulp uit hoeken waarvan je het niet verwachtte. Dat gevoel, dat je samen met elkaar optrekt, moeten we vasthouden.’
‘We begrijpen dat je Joden niet gelijk moet stellen aan de staat Israël, of Palestijnen aan Hamas’
Burgemeester Halsema en minister Van Gennip domineerden het gesprek in de ambtswoning niet, legt Fatima Akalai Houlich uit. ‘Ze konden meepraten en dat deden ze ook. Het ging er ons om dat mensen hun verhalen en gevoelens konden delen. Ik weet, we kunnen als Yalla! natuurlijk niet het conflict in het Midden-Oosten oplossen. En de spanningen in Nederland worden ook niet meteen minder. Maar we konden elkaar op deze bijeenkomst wel in de ogen kijken. Er waren mensen op de bijeenkomst die dat aanvankelijk helemaal niet van plan waren maar blij zijn dat ze er waren. Ze hebben hun verstand gebruikt en negatieve gevoelens losgelaten. Er is natuurlijk nog een lange weg te gaan, maar we begrijpen dat je Joden niet gelijk moet stellen aan de staat Israël, of Palestijnen aan Hamas.’
Rabijn Lody van de Kamp beaamt dit. ‘Ik vond het een geslaagde avond. Mensen voelden zich angstig, onzeker, boos. Maar nu hebben ze elkaar ontmoet en gevoelens met elkaar gedeeld.’ De rabbijn vertelt dat deze keer anders was dan eerdere bijeenkomsten van Yalla! ‘Qua meningsverschillen en emoties is de aanleiding voor deze bijeenkomst natuurlijk heftig. Dat hebben we niet eerder gehad. Maar het bewijst wel dat wat we doen zeer nodig is. Dat ziet de overheid ook. Toen we hoorden over de verschrikkelijke gebeurtenissen hebben we een zaaltje geboekt in Amsterdam-West. Toen burgemeester Halsema hoorde van ons plan nodigde ze ons bij haar uit. Ze vond ons initiatief heel belangrijk en wilde hier graag bij zijn. Terecht. Ik ben een groot voorstander van dit soort gesprekken. Het is de enige manier om iets te kunnen doen.’
Vredesvlag
Eerder deze week was er ophef over het besluit van Femke Halsema om de Israëlische vlag te laten wapperen voor de Stopera. Vooral de fractie van Denk had hier, bij monde van fractievoorzitter Sherer Khan, grote moeite mee en sprak over een dubbele standaard. ‘De Joodse gemeenschap had even de behoefte aan de erkenning van de pijn, vanwege die grote terroristische aanslag’, zegt Chantal Suissa-Runne. ‘Ik snap heel goed dat de burgemeester dinsdag de vredesvlag heeft gehesen, want we moeten samen verder. We hebben hier vrede, laten we die in Godsnaam bewaren, want vrede is niet zo vanzelfsprekend.’
Fatima Akalai Houlich is het daar helemaal mee eens. ‘De overheid moet niet polariseren. Het is een slechte zaak als de overheid alleen solidair is met Israël, of alleen met de Palestijnen. Iedereen heeft pijn.’
Suissa-Runne besluit met een pleidooi tegen het verscherpen van politieke tegenstellingen. ‘Laten we ons niet in de krochten van de polarisatie zuigen. Daarom roep ik alle politieke leiders op: gebruik deze oorlog niet voor je electorale, politieke gewin. Het is ordinair als dat gebeurt. Het is aan politici, journalisten en docenten om het goede voorbeeld te geven. Ouders hebben de verantwoordelijkheid om hun kinderen niet met haat op te voeden. Het is aan ons om te laten zien dat we elkaar blijven vasthouden in deze hele moeilijke tijd.’
De kroonprins van Saoedi-Arabië Mohammed bin Salman en de president van Iran Ebrahim Raisi hebben gister voor het eerst een telefoongesprek gevoerd. Ze bespraken de dreigende Israëlische invasie van Gaza. Zo meldt de nieuwssite Al-Monitor.
Het conflict tussen Israël en Palestina brengt de leiders van de rivaliserende islamitische landen uit het Midden-Oosten mogelijk dichter bij elkaar. Het eerste telefoongesprek ooit vond plaats nadat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een oorlogskabinet overeenkwam met Benny Grantz, leider van de oppositiepartij Nationale Eenheid.
Het sjiitische Iran en het soennitische Saoedie-Arabië staan al lange tijd tegenover elkaar in langdurige, deels religieuze, conflicten in Jemen, Irak, Syrië, Bahrein en Libanon. Toch lijken de aartsrivalen sinds begin dit jaar, onder leiding van China, nader tot elkaar te komen.
De grootscheepse bombardementen van Israël op Gaza, met volgens de VN al meer dan 300.000 Palestijnse vluchtelingen, dwingen Iran en Saoedi-Arabië die onder druk staan van hun pro-Palestijnse inwoners, om hun positie tegenover Israël te bepalen.
Intussen is het dodental na zes dagen van gevechten tussen Israël en Hamas opgelopen tot tenminste 1300 Israëliërs en 1200 Palestijnen.
In Amsterdam is het protestkoor ‘Tuning in voor Sociale Rechtvaardigheid’ van start gegaan. Het collectief ziet zich als onderdeel van de strijd tegen toenemende ongelijkheid in de stad, bijvoorbeeld op het gebied van de volkshuisvesting en racisme.
‘Hoe verbinden we ons met elkaar en elkaars strijd door te zingen? Dat is de vraag die het net opgerichte protestkoor ‘Tuning in’ bezighoudt. De groep zangers en zangeressen willen de tegenstellingen tussen de haves en have nots van Amsterdam ‘zingend’ te lijf gaan tijdens demonstraties, zoals het Woonprotest (voor rechtvaardigheid en betaalbaarheid in volkshuisvesting) van 28 oktober aanstaande. De Kanttekening was bij de eerste repetitie aanwezig, waar in een bedompte zaal de eerste, onwennige stapjes worden gezet onder leiding van Yinske Silva (metStem), Priya Keet (Aslan Muziekcentrum) en Rosa te Velde (Lectoraat Sociale Rechtvaardigheid en Diversiteit in de Kunsten, AHK).
‘Het liep storm met de aanmeldingen’, zegt Rosa te Velde bij aanvang in de kantine van het Aslan Muziekcentrum in Oud-West, te midden van een diverse groep Amsterdammers. Activisten, zangers, ouders, buurtbewoners, studenten en expats van allemaal diverse komaf. Ze nemen allemaal nog een drankje voordat ze naar de gereserveerde zaal gaan, een etage hoger. In alle uithoeken van het pand maken jongere en oudere Amsterdammers muziek.
‘Vandaag beginnen we een Amsterdams protestkoor!’
Boven nemen dan veertig mensen plaats in een kring in een net te krappe zaal. De ramen en deuren gaan wijd open voor zuurstof. Als iedereen een plekje heeft gevonden heet Te Velde de groep nogmaals welkom. ‘Het is vandaag een historische dag’, zegt ze strijdvaardig en ze vervolgt: ‘Vandaag beginnen we een Amsterdams protestkoor!’
‘We gaan leren, door gewoon te doen en te ervaren,’ voegt Te Velde daaraan toe. Eerst zingen, daarna mogen de vragen binnenkomen, aldus Te Velde. Intussen druppelen er nog steeds mensen binnen en doen ze hun schoenen en truitjes uit voor verkoeling.
Voor het protestkoor lijkt taal, met zoveel mensen van verschillende komaf, aanvankelijk een dingetje te worden. Niet iedereen begrijpt Nederlands. Maar meteen biedt een deelnemer zich aan als tolk Engels.
Voordat de stembanden door stemcoach en zangeres Yinske Silva op de proef worden gesteld, wil Te Velde eerst dat de groep zich ‘bewust wordt’ van de ruimte met loopoefeningen. Iedereen moet even opstaan en rondlopen. Even de mensen aankijken. Intussen stelt Te Velde vragen. ‘Hoe ben je gekomen? Met de bus, tram, fiets?’ Dat om bewust te worden van ‘de inspanning’ die is geleverd om hier te zijn. Daarna stelt ze directere vragen. ‘Kan je de lichamen van andere mensen in de zaal voelen? Voel je warmte, spanning? Heb je vragen in je hoofd?’
Bij de deelnemers ontstaat al snel een geroezemoes van jewelste. Net wanneer het te gezellig wordt pakt Te Velde een stift om ‘richtlijnen’ te bespreken. Hoe gaat de gezamenlijke ruimte gedeeld worden? Wat is belangrijk?
´Luisteren´, noemt de een. ´Geen aannames en een open houding´, roept de ander. Uiteindelijk staat een lijst op het bord: ´Respect, solidariteit, nieuwsgierigheid, geduld, informatieverwerking, voelen/horen, met het hart luisteren, delen van goede gevoelens, grenzen respecteren.´
Al die gedeelde gevoelens en termen zijn voor Te Velde het bewijs dat het protestkoor dus niet alleen over ‘muziek maken’ gaat en dat het ‘ook ongemakkelijk’ zal worden. Dat wordt het al snel wanneer muziekdocente Priya Keet over sociale rechtvaardigheid begint en tegenstellingen benoemt tussen het zogenoemde ´dominante verhaal´ en het ‘andere verhaal’, zoals onderzoeker Aminata Cairo zo mooi beschrijft in Holding Space, zegt ze.
‘Wie is Aminata?’, vraagt iemand meteen. ‘Gaat het om tegenstellingen die echt bestaan, of die jij ziet?’, zegt iemand anders argwanend. ‘Nou, bijvoorbeeld tegenstellingen in het kunnen vinden van een woning in Amsterdam’, reageert Priya Keet. ‘Hoe is het om te leven in Amsterdam? Heb je daadwerkelijk contact met de mensen om je heen?’ somt ze op.
(Beeld: de Kanttekening, AI)
Te Velde staat ook stil bij historische tegenstellingen. ‘Hoe is de scheefgroei in woningnood ontstaan?’ Er volgt nog gemor over tegenstellingen. ‘Is het niet beter om in middenposities te denken?’, stelt een deelnemer voor. Het is duidelijk dat in ieder geval het protest nu echt is begonnen.
Voordat het nog ongemakkelijker wordt, stelt Silva voor om in de kring te staan en de stemmen los te maken. Het koor gaat nu echt beginnen. Iedereen begint op aangeven van Silva’s geluiden maken. De letter M, en dan lekker lang doorgerekt, MMMMMM. ´Niet neuriën’, wijst Silva streng toe. Na nog een paar lange AAAAAHS en OEOEOEOEHS, en gaapoefeningen, geeft Silva nog de opdracht mee om tijdens de klankoefening te luisteren naar wat er daadwerkelijk wordt geproduceerd.
Hoe voelde dat?
‘Ik dacht in eerste instantie dat er harmonie was in het geluid, maar toen ik echt begon te luisteren verdween die harmonie’, zegt een jongeman. ‘Ik was bang om vals te zingen, en dat mensen dat zouden horen’, zegt een vrouw. Silva gaat door. ‘Ga maar op ontdekking met je stem door de zaal, je mag ook met je voeten stampen’. Kabaal gegarandeerd, op een houten vloer van een gebouw binnen de ring.
De harmonie komt pas wanneer de groep A4’tjes krijgt aangereikt met het Italiaanse protestlied ‘Bella Ciao. Iedereen kent dat nummer wel en zingt het lied uit volle borst mee. De missie lijkt geslaagd.
‘Ik ben wel altijd een beetje jaloers geweest op muzikanten die samen kunnen zingen en muziek maken, het geeft verbinding en kracht’
Te Velde sluit de avond af met de mededeling dat ze geen muzikant is. ‘Ik ben wel altijd een beetje jaloers geweest op muzikanten die samen kunnen zingen en muziek maken, het geeft verbinding en kracht. Het protestkoor is er voor transformatie en ruimte aan onderbelichte verhalen als gemeenschap. Dat is mijn persoonlijke motivatie. Iedereen die hieraan wil bijdragen is welkom’, aldus Te Velde.
Enkele deelnemers blijven nog even hangen om met de Kanttekening te praten.
‘Ik was ook bij de pilotbijeenkomsten’, zegt de Frans-Nederlandse Amazone. ‘Het lijkt mij erg inspirerend en fijn om met mensen van verschillende culturen te zingen. Ook het leren van muziek in verschillende talen vind ik verrijkend’, aldus Amazone.
De Italiaanse migrant Julia, die in Amsterdam woont, vindt het bijzonder dat door Amsterdammers gezamenlijk in haar moedertaal is gezongen. ‘Ik ken Bella Ciao al heel lang, sinds ik een kind ben. Het is super mooi om het te delen. Ik kreeg er echt een glimlach en kippenvel van.’
Ze vindt de component van sociale rechtvaardigheid zeer belangrijk. ‘Ik heb hier bovendien een veel bredere diversiteit gevonden dan in Italië, dat is mooi. Maar er was meer integratie in de ruimte waarin we net zaten dan buiten in de Nederlandse maatschappij. Het is daar wel divers, maar groepen leven langs elkaar heen.’
Bij de uitgang staan ook twee oudere Koerdisch-Nederlandse vrouwen nog na te praten. Muazzez vindt dat liedjes in de eigen taal gezongen moeten worden. ‘Dan pas voel je echt, zoals we met Bella Ciao hebben gedaan’. muziek ziet ze als een goed middel om sociale rechtvaardigheid te bereiken. ‘Muziek is sowieso een universele taal.’ Ze wijst op de helende werking van muziek. ‘Wanneer we samen zingen, dan raken onze problemen een beetje op de achtergrond, en dat hebben we soms nodig.’
Nederland en Canada hebben Syrië officieel beschuldigd van marteling van tienduizenden burgers bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in Den Haag. Het is de eerste zaak rond de Syrische burgeroorlog die door een internationaal hof wordt behandeld. Zo meldt de nieuwssite MSN.
De aanklagers hebben getuigenissen ingebracht die een schrikwekkend beeld schetsen van hoe er in Syrië met gevangenen wordt omgegaan. Ze spreken van ´groepsverkrachtingen´, ´verminkingen´ en ´hevige lijfstraffen´.
Syrië zelf was niet vertegenwoordigd bij de zitting en noemt de beschuldigingen ´desinformatie en leugens´.
Zaken bij het ICJ kunnen jaren duren, maar het hof kan ook bindende voorlopige maatregelen nemen. Volgens de vertegenwoordiger van Nederland, René Lefeber, is er geen tijd te verliezen. ´Mensen in Syrië die nu vastzitten of het risico lopen te worden opgepakt, kunnen het zich niet veroorloven nog langer te wachten.´ De hoorzitting gaat woensdag verder.
Nederland nam eind 2020 de eerste stappen om de zaak tegen Syrië aan te spannen. Canada sloot zich aan in maart 2021. Syrië heeft het VN-verdrag ondertekend dat martelen verbiedt.
De Europese voetbalbond heeft besloten dat Turkije en Italië het Europees Kampioenschap voetbal in 2032 mag organiseren. Dat gebeurde nadat Turkije zijn solo-kandidatuur voor het EK van 2028 had ingetrokken. Zo meldt de NOS.
Voor Turkije is de organisatie van het EK een primeur. Nog nooit heeft het land een Europees eindtoernooi mogen organiseren. Wel heeft Turkije al vijf keer meegedaan, met in 2008 een plek in de halve finale. Italië heeft al twee keer het Europese eindtoernooi voor voetbal georganiseerd en is twee keer kampioen geworden.
De keuze voor Turkije als mede-organisator is overigens geen ‘islamitische primeur’, aangezien Azerbeidzjan al in 2020 samen met 10 andere landen mede-organisator was. Vanwege de coronapandemie werd dit EK in 2021 gespeeld. Het toernooi werd gewonnen door Italië.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
