Turkije zegt een hoge IS-leider te hebben gearresteerd. Het gaat om Bashar Khattab Ghazal al-Sumaidai, beter bekend als Abu Zeyd.
De IS-leider werd aangehouden in een gezamenlijke operatie van de politie van Istanbul en de veiligheids- en inlichtingendiensten van het land, aldus president Erdogan.
‘De connecties van deze terrorist in Syrië en Istanbul werden lange tijd gevolgd en er werd informatie verkregen dat hij illegaal Turkije zou binnenkomen.’
Abu Zeyd is in maart door de BBC en andere media genoemd als de mogelijke nieuwe leider van IS. In juli werd hij in een rapport van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties geïdentificeerd als ‘een van de hoogste leidinggevenden’ van IS.
Turkse media zeggen zelfs dat hij in feite de man is die bekend staat als Abu Hasan al-Hashimi al-Qurashi – een Irakees die de nieuwe nummer één leider is van IS.
Turkije wordt al geruime tijd verweten weinig tot niets tegen IS te doen. Ook werkt Turkije nauw samen met jihadistische groeperingen in Noord-Syrië, die tegen de Syrische president Assad, de Koerden en Syrische christenen strijden. De Koerden golden juist als een belangrijke bondgenoot van het Westen in de strijd tegen IS.
Is een uit 1926 daterend standbeeld in Tilburg van de katholieke missionaris Peerke Donders (1809-1887) kolonialistisch en racistisch? Activist Kenneth Cuvalay vindt van wel. Hij wil dat het standbeeld uit het Wilhelminapark verwijderd wordt. ‘Dit standbeeld zorgt voor emotionele stress bij zwarte mensen.’
Al in 2017, drie jaar voor de Black Lives Matter-protesten, schreef Tilburger Herman Fitters een vlammend artikel in het Brabants Dagblad dat het beeld van de katholieke missionaris Donders met ‘de slaaf’ niet meer kon.
‘Ik schaam me, als wijkbewoner, elke keer weer als ik langs het Wilhelminapark fiets en die beeldengroep in mijn ooghoek zie: een fier rechtopstaande witte man die hooghartig neerkijkt op een knielende zwarte man. In zijn rechterhand houdt de geestelijke een crucifix hoog in de lucht, terwijl zijn linkerhand (in één verbonden lijn naar beneden) rust op de kruin van de armzalige op de grond. Het is niet enkel een standbeeld, het is ook een knielbeeld.’
Activist Cuvalay, tevens voorzitter van de Tilburgse afdeling van de zwarte partij Ubuntu Connected Front, die in Tilburg niet in de gemeenteraad is vertegenwoordigd, onderschrijft deze kritiek volledig. Het standbeeld geeft een verkeerd beeld van de geschiedenis van de trans-Atlantische slavernij en het Nederlandse kolonialisme, vertelt hij.
Kenneth Cuvalay bij het standbeeld van Peerke Donders (Beeld: YouTube / Omroep Brabant)
‘De racistische verhoudingen van toen – waarin witte mensen hoger werden geacht dan zwarte mensen – zie je letterlijk terug in dit beeld, waarbij de zwarte persoon knielt. Dit standbeeld zorgt voor emotionele stress bij zwarte mensen, omdat het de wonden van drie eeuwen trans-Atlantische slavernij openhaalt.’
Cuvalay trekt een vergelijking met de Black Lives Matter-protesten. ‘Is de hand van de missionaris op het hoofd van de naamloze geknielde zwarte man feitelijk anders dan de knie van de politieagent in de nek van George Floyd?’
‘Is de hand op het hoofd van de zwarte man anders dan de knie in de nek van George Floyd?’
Het Tilburgse stadsbestuur schreef eind vorig jaar begrip en sympathie te hebben voor het streven van de activist, maar stelt dat het monument ‘in eerste instantie het verhaal van de onbaatzuchtige barmhartigheid van een bijzondere Tilburger uitdrukt’ en zeker niet ‘ongelijke machtsverhoudingen’ wil uitdrukken. Wel heeft het college besloten om een bordje bij het beeld te plaatsen, met een QR-code erbij voor extra tekst en uitleg. Bezwaren tegen het collegebesluit door Kenneth Cuvalay en Petra Ploeg, een witte vrouw die ook actief is voor Ubuntu Connected Front, werden in juni door het stadsbestuur als niet-ontvankelijk verklaart. In augustus stapten Cuvalay en Ploeg afzonderlijk naar de rechter om het beeld alsnog te laten verwijderen. Omdat hun beroepsprocedures nog lopen wil het stadsbestuur niets zeggen over de kwestie, aldus een woordvoerder van de gemeente Tilburg.
Over the top
De kritiek van Fitters, Cuvalay en anderen wordt niet op prijs gesteld door Hein van Oorschot, voorzitter van de Stichting Petrus Donders Tilburg. ‘Maar het beeld is van de gemeente, daar gaan wij niet over. De gemeente heeft wel een keer gevraagd of het beeld naar het Peerke Donderspark kan. Dat willen wij niet. Wij zetten geen beeld in ons park neer, als mensen dit beeld niet meer in de openbare ruimte wensen te hebben.’
Je moet het beeld in zijn tijd zien, vervolgt Van Oorschot. ‘Het is een ‘over the top’-standbeeld uit de tijd van het ‘rijke Roomsche leven’, maar het is geen koloniaal en racistisch beeld. Het missiewerk van de kerk is tweeduizend jaar oud. Zijn Willibrord en Bonifatius, die het christendom naar Nederland brachten, dan ook koloniale onderdrukkers? Ik heb de toespraken gelezen die werden gehouden tijdens de inhuldiging van het beeld in 1926. Daarin komt geen woord in voor dat je als racistisch zou kunnen duiden.’
En Cuvalay’s vergelijking tussen de handoplegging door Donders met de politieknie in de nek van George Floyd, dan? Van Oorschot: ‘Die hand is een verheffende zegening. Als je zo’n vergelijking maakt, dan ben je totaal van het padje af. Dan heb echt niet begrepen wat het beeld probeert te vertellen.’
Van Oorschot benadrukt de verdiensten van Donders. ‘Hij was een arme weversjongen, die gegrepen is door het geloof. Hij wilde wat doen aan de ellendige situatie van slaven en leprozen in Suriname, de mensen daar helpen. Hun leed had hem aangegrepen. Geloofsverkondiging was een belangrijk onderdeel van zijn missie. Daarnaast was hij bezig met naastenliefde: mensen helpen, zieken bezoeken. Maar bovenal: Donders was een tegenstander van slavernij en schreef in zijn brieven kritisch over de slavernij in Suriname.’
Donders was geen activist die slavernij actief bestreed, legt Van Oorschot uit, ‘wat voor hem vrijwel onmogelijk was’. Van Oorschot geeft een citaat van de missionaris uit 1846 om te laten zien ‘dat hij niet bevreesd was zijn grote afschuw uit te spreken’:
‘O, had men hier zooveel zorg voor het behoud en welzijn der slaven, als men in Europa voor de lastdieren heeft, dan zou het er beter uitzien. Wee! Wee!, Suriname in de grooten Oordeelsdag! Wee! Wee! Ja, duizendmaal wee den Europeanen, den eigenaren van plantageslaven, den administrateuren, den directeuren en blank-officieren, die allen over de slaven heerschen! Ongelukkig zij, die zich met het zweet en bloed verrijken van die arme slaven, die geen verdedigers vinden dan God!’
Kenneth Cuvalay kijkt hier toch echt anders tegenaan. Peerke Donders bestreed de slavernij niet actief, want hij maakte onderdeel uit van het koloniale systeem en had een koloniale mindset, zegt hij.
‘Zwarte en inheemse Surinamers werden door hem als halve wilden gezien, die het licht nog niet hadden gezien. Zo vernietigde hij heiligdommen van de ‘heidenen’, doopte hij mensen en bekeerde hen tot het christendom. Dat is barbaars. Van Oorschot blijft steken in ‘de tijdgeest’, die alle zonden van Donders ‘vergeeft’. Je moet de waarheid over de geschiedenis vertellen. En de waarheid is dat Donders door en door koloniaal dacht.’
Zending en kolonialisme
Is christelijke missie en zending per definitie koloniaal, zoals Kenneth Cuvalay stelt? Erik Borgman, hoogleraar Publieke Theologie aan de Universiteit Tilburg, vindt van niet. De progressief-katholieke theoloog volgt de discussie over Peerke Donders op de voet, maar alles ligt ‘net iets ingewikkelder’, vertelt hij.
Erik Borgman (Beeld: Wikimedia Commons / Arjan Broers)
‘Je kunt vinden dat mensen bekeren tot het christendom een vorm is van geestelijke kolonisatie, maar ik sprak ook een vrouw uit Suriname die naar Donders op bedevaart gaat. Zij ziet hem als de Surinaamse Willibrord en is dankbaar voor het geloof.’
Ook de stelling ‘Het christendom is koloniaal’ vindt Borgman te ongenuanceerd. ‘Die leuze klinkt goed, maar het klopt niet. Er zijn grote verschillen. In Congo, dat werd gekoloniseerd door de Belgen, gingen missie en kolonisatie hand in hand, maar in de Nederlandse koloniën lag dat toch echt anders. De Nederlandse autoriteiten vonden handel drijven belangrijker dan zieltjes winnen. Daarom werden de moslims in Indonesië geestelijk met rust gelaten, maar ook de ‘heidense’ Surinamers. Nederland was in die tijd bovendien een protestants land. Katholieken vormden een minderheid. De overheid zat niet op protestantse zendelingen, maar al helemaal niet op katholieke missionarissen te wachten. Bovendien hebben Surinamers zelf mede invulling en vorm gegeven aan hun christelijk geloof. Als je zegt dat het geloof van bovenaf is opgelegd aan de mensen, doe je het Surinaamse christendom tekort.’
‘Als we onze normen en waarden gaan opleggen aan de geschiedenis, dan is het einde zoek’
Tegenwoordig denken wij anders dan Donders over heidense heiligdommen, rituelen en gebruiken, vervolgt Borgman. ‘Ook in de Katholieke Kerk. Dat is goed en wat mij betreft vooruitgang. Maar je kunt dat niet tegen Donders houden. Iedereen in het Westen dacht toen zo. Als we onze normen en waarden gaan opleggen aan de geschiedenis, dan is het einde zoek. Over honderd jaar zijn de normen en waarden ongetwijfeld weer anders dan nu. Hopelijk is dat dan vooruitgang. Maar je kunt ons niet verwijten dat wij denken zoals wij denken.’
Cuvalay is niet overtuigd. Christelijke Surinamers zijn volgens hem gevangenen van een ‘mentale slavernij’, waardoor ze niet goed kunnen zien dat ze geestelijk worden onderdrukt. ‘Ze zijn geïndoctrineerd door het katholicisme.’
De Israëlische premier Yair Lapid verzet zich tegen suggesties om de militair te vervolgen die in mei zeer waarschijnlijk de Palestijnse journaliste Shireen Abu Akleh doodschoot.
‘Ik zal niet toestaan dat een soldaat die zichzelf beschermde tegen terroristisch vuur wordt vervolgd, alleen maar omdat het buitenland dat toejuicht’, aldus de Israëlische premier. ‘Onze soldaten hebben de volledige steun van de regering van Israël en het volk van Israël.’
Abu Akleh, een gevierde journalist van de Arabische nieuwszender al Jazeera, droeg een kogelvrij vest met de tekst ‘Press’ toen ze in het hoofd werd geschoten. Dit, terwijl ze verslag deed van een Israëlische legeroperatie op de bezette Westbank. Haar dood leidde tot veel ophef; vanuit de internationale gemeenschap klonk de roep om een onafhankelijk onderzoek in te stellen.
Israël wees aanvankelijk met een beschuldigende vinger naar Palestijnse schutters. Het land hield daarna maandenlang vol dat het onmogelijk was om te achterhalen wie de journaliste had doodgeschoten. Maar maandag gaf het Israëlische leger toe dat een Israëlische militair waarschijnlijk ‘per ongeluk’ de journaliste heeft gedood, nadat hij haar zou hebben aangezien voor een strijder.
Een onderzoek door de Verenigde Naties concludeerde in juni dat er ‘geen bewijs was van activiteiten door gewapende Palestijnen in de buurt’ toen Abu Akleh werd neergeschoten.
Het verhaal ging als een lopend vuurtje rond op social media. Ook de Kanttekening berichtte er vorige week over:een kersverse studente met de naam Ilhame el Messaoui (Vrije Universiteit Amsterdam) zou niet welkom zijn bij haar huisgenoten in spé vanwege haar geloof, waarop ze de woning zou hebben geweigerd. Maar studentenhuisvester DUWO en de VU zeggen haar niet te kennen; op social media is ze niet meer vindbaar.
De andere studentenbewoners op ‘haar’ gang op studentencampus Uilenstede in Amstelveen leek het, nadat El Messaoui haar kamer had bezichtigd, toch niet prettig om met een gelovige moslima samen te wonen. Althans, dat beweerde het Facebook-account met de naam van El Messaoui in de besloten Facebookgroep ‘Moslimstudenten’. De redenen: ‘islamitische gewoontes’ en ‘angst voor radicaliserende jongeren’. Dit moest blijken uit app-berichten naar El Messaoui vanuit een van haar ganggenoten, een vrouwelijke student.
Er kwam ophef nadat het anonieme account ‘SafaTweets’ de appjes op Twitter had gezet. Het bericht werd duizenden keren gedeeld. DUWO reageerde ‘geschrokken’ en zei actief op zoek te gaan naar de betrokkenen. Maar een week later verklaart een DUWO-woordvoerder nog altijd in het duister te tasten, meldt VU-studentenkrant Ad Valvas.
Hoe kan dit? El Messaoui verklaarde vorige week tegen de Kanttekening nog een melding van discriminatie tegen de huisgenoten te hebben gedaan. Dit klopt deels, zegt DUWO tegen de Kanttekening: er ligt wel een melding van discriminatie, maar namens haar en niet dóór haar.
Wie de persoon is die de melding heeft gedaan, kan DUWO wegens privacyredenen niet zeggen. Wel wil DUWO kwijt dat de melding is gedaan door iemand die, net als El Messaouidi, in de Facebookgroep ‘Moslimstudenten’ zit – die ruim twintigduizend leden telt.
Ook zegt DUWO El Messaoui niet terug te kunnen vinden in het systeem, meldt Ad Valvas, dat eenzelfde antwoord kreeg van de VU.
Redenen voor extra navraag. De Kanttekening had eerder contact met het Facebook-account van El Messaoui. Maar meerdere verzoeken om hernieuwd contact vanuit de Kanttekening zijn door het account, dat eventjes uit de lucht was, onbeantwoord gebleven. Inmiddels is het account opnieuw niet meer beschikbaar.
Ook navraag door de Kanttekening bij enkele werkgevers die door het account waren opgegeven, leverde niets op, ofwel om privacyredenen ofwel omdat El Messaoui niet in het systeem bleek te zitten.
Volgens een bericht van het account van El Messaoui, dat vorige week in de Facebookgroep ‘Moslimstudenten’ is gezet, heeft ze een radiostilte op social media ingesteld omdat alle commotie haar te veel zou zijn geworden. Ook zou ze inmiddels door een ‘lieve zuster’ in Diemen een woning aangeboden hebben gekregen.
Maar of dit daadwerkelijk klopt, net zoals ze de wacht zou zijn aangezegd door toekomstige huisgenoten na het bezichtigen van een studentenwoning op campus Uilenstede? Dat is allemaal niet zeker. Iedere poging tot contact met El Messaoui hierover loopt spaak.
Vanwege het speurwerk van Ad Valvas en de herhaalde weigering van El Messaoui’s Facebookaccount om nogmaals met ons in contact te treden, concludeert de Kanttekening dat ons eerdere bericht over deze zaak niet volledig was. Wij beloven hier lering uit te trekken.
Griekenland waarschuwt voor het gevaar van een oorlog met Turkije in de Egeïsche Zee, nu de spanningen tussen beide landen oplopen. Dit kan zelfs een oorlog worden op de schaal die vergelijkbaar is met de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, aldus Athene.
Erdogan doordrenkt volgens Athene het Turkse volk met haat tegen Griekenland. ‘Door de ernst van de zaak te onderschatten, riskeren we opnieuw getuige te zijn van een situatie die vergelijkbaar is met die zich momenteel in een ander deel van ons continent (Oekraine, red.) afspeelt’, aldus Athene in brieven naar de NAVO, de Europese Unie en de Verenigde Naties.
Al enige tijd is Turkije bezig met wat Griekenland als provocaties beschouwt: een Turks boorschip in Griekse wateren, de dreiging om Egeïsche eilanden te annexeren en de beschuldiging dat Griekenland het Turkse luchtruim zou schenden.
De Turkse president Erdogan waarschuwt dat de Grieken een ‘hoge prijs’ zullen betalen en dat de Turken ‘zomaar kunnen toeslaan’.
Volgens Turkije heeft Griekenland met zijn luchtafweer ook enkele Turkse F-16’s in het vizier genomen, die op missie waren boven de Egeïsche Zee, boven het internationale luchtruim. Griekenland ontkent de Turkse beschuldigingen.
Turkije en Griekenland zijn officieel NAVO-bondgenoten. Beide landen voerden in de negentiende en twintigste eeuw enkele bloedige oorlogen uit, waaronder de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog (1821-1829) en de Grieks-Turkse Oorlog (1919-1922).
De Nederlandse cabaretier Marc-Marie Huijbregts heeft de Vlaamse mediacoryfee Gert Verhulst in diens gloednieuwe praatprogramma Tafel van Vier op zijn nummer gezet over racisme. Dit, nadat Verhulst in de eerste uitzending een paar keer het ‘n-woord’ gebruikt had in een discussie over ‘woke’.
‘Hoe vond je zelf dat het ging?’ vraagt Huijbregts aan Verhulst, die zelf ook vond dat ‘het een beetje uit de hand liep met de woke-discussie’.
‘Ik vind ‘woke’ een goed woord en politiek correct ook, waarom zou je politiek incorrect willen zijn? Ik vind het fijn om over dingen na te denken’, aldus Huibregts. Hij zegt er ‘gisteren graag bij zijn geweest, om tegen je te zeggen dat we eigen geen boodschap hebben aan het feit dat jij als witte heteroman geen probleem hebt met een woord.’
Een zichtbaar aangedane Verhulst zegt daarop: ‘Oké, dankjewel’. Maar Huibregts gaat door: ‘Het is goed dat iemand Gert, een groot voorbeeld van een blanke man, bij de arm pakt en zegt: ‘Nou is het afgelopen.’’
Verhulst kijkt verbaasd op: ‘En weg met de oude blanke heteroman?’
Huibregts: ‘Nou, niet weg.’ Maar hij vind wel dat mensen moeten realiseren dat als een witte man als Verhulst iets niet racistisch vindt, dat eigenlijk helemaal niet uitmaakt.
Verhulst, sarcastisch: ‘Ik had ook nog allemaal meningen deze avond, maar die doen eigenlijk niet ter zake’.
En dan vraagt Huibregts of Verhulst wel eens in therapie is geweest. ‘Nog niet, antwoordt Verhulst. ‘Het zou goed zijn om dat te doen, om te leren meer fluïde te worden met je gedachtengoed’, aldus Huibregts.
Dan breit Verhulst er een einde aan, door excuses te maken ‘voor als er mensen gekwetst zijn’.
Intussen is bekend dat een redacteur na één dag bij Tafel van Vier vanwege de racisme-rel ontslag heeft genomen van het programma. ‘Ik vond het beschamend en onwezenlijk. Hoe wereldvreemd kun je zijn?’, aldus de redacteur.
De Turkse journalist Hande Firat, die tijdens de coupnacht in Turkije in juli 2016 live op tv het beroemde FaceTime-gesprek voerde met de Turkse president Erdogan, heeft ‘een dag voor de coup met de Turkse geheime dienst contact gehad’. Dat beweert de gevluchte journalist Cevheri Güven, die door Turkije wordt beschuldigd lid te zijn van de Gülenbeweging, op zijn YouTube-kanaal.
Journalist Firat staat bekend om deze uitzending waarin Erdogan, via FaceTime en vanaf een onbekende locatie, het volk aanwakkerde de straat op te gaan. Firat beweerde zelf altijd dat het gesprek ‘spontaan’ tot stand kwam. Güven denkt van niet. Hij benadrukt in zijn YouTube-video dat Firat tijdens het FaceTime-gesprek door ene ‘Nuh Yilmaz’ wordt gebeld.
‘Ze schrikt daarvan en schakelt snel over naar het gesprek met de president op FaceTime’, aldus Güven.
Yilmaz is niet zomaar iemand, maar directeur Media van de Turkse geheime dienst. Güven beweert nu dat Firat een dag voor de coup met de mediadirecteur heeft gesproken, al onderbouwt hij die claim verder niet.
Veel Turken op sociale media denken na deze ‘onthulling’ dat de FaceTime-uitzending uit 2016 voorgekookt en gepland is. Zoals de Turkse ex-zwemkampioen Derya Büyükuncu. ‘Dit was dus het plan om over te gaan tot een dictatuur’, zegt hij op Twitter.
De Turkse actrice Berna Lacin eist dat het tot op de bodem wordt uitgezocht; zij wordt door Erdogan-aanhangers nu voor ‘Gülenist’ uitgemaakt. De Gülenbeweging, geleid door de Turks-Amerikaanse geestelijke Fethullah Gülen, wordt door Erdogan aangewezen als schuldige achter de coup. Gülen heeft altijd ontkend.
Firat ontkent intussen de beschuldigingen op haar eigen Twitter-account. ‘Ze mogen naar mijn telefoonsignalen kijken, dan kunnen ze zien of ik een dag eerder met de heer Nuh heb gesproken of niet’, aldus Firat. ‘Natuurlijk heb ik de hele nacht alle persadviseurs, alle politici, functionarissen van alle instellingen gebeld’, zegt ze verder ook.
Turkstalige socialmediagebruikers hebben inmiddels ook een oud videofragment uit 2016 opgeduikeld, waaruit zou blijken dat Firat van tevoren al wist dat ze Erdogan zou spreken. In dat jaar kreeg ze een Turkse persprijs voor haar gesprek met Erdogan uit handen van haar baas, mediatycoon Aydin Dogan.
Dogan zei tijdens de overhandiging van de prijs: ‘Toen Hande [Firat] zei dat ze programma zou maken en met de president zou gaan praten, heb ik haar gevraagd of dit haar wel gaat lukken. En zij bevestigde dat. Ik zei nog: als je dit gaat doen, dan betaal ik je trouwfeest en meubels voor je nieuwe huis.’
VluchtelingenWerk beschuldigt het kabinet ervan te kwader trouw te zijn in hoe het omgaat met migranten. Het kabinet heeft besloten om de gezinshereniging van vluchtelingen te vertragen, aldus VluchtelingenWerk, terwijl het zelf ook wel weet dat dit helemaal niet mag en neemt dus ‘een loopje met de rechtsstaat’.
Advocaten en NGO’s zijn fel kritisch over de asieldeal die het kabinet sloot, nu migranten in Ter Apel buiten moeten slapen omdat er te weinig opvangcapaciteit is. Het kabinet wil onder meer gezinshereniging vertragen, zodat er minder mensen naar Nederland komen. Maar dit mag niet volgens de wet, zeggen juridische experts.
Ook VluchtelingenWerk ziet dat een juridische onderbouwing ontbreekt. Het kabinet zou er zo lang mogelijk mee proberen weg te komen, totdat de rechter ingrijpt. ‘Dit is typerend voor hoe vaker met het beleid voor vluchtelingen wordt omgegaan. De vraag of het volgens de wet mag lijkt ondergeschikt aan politieke wensen en belangen.’
VluchtelingenWerk wil het roer 180 graden omgooien. Daarbij is of het beleid van het kabinet juridisch door de beugel kan een ondergeschikte vraag.
‘Door oorlog en vervolging verscheurde gezinnen moeten zo snel mogelijk weer herenigd worden. Dat is geen juridische kwestie, maar gewoon een menselijk uitgangspunt.’
Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de asieldeal. GroenLinks en PvdA willen een spoedadvies van de Raad van State om te kijken of de asielplannen van het kabinet juridisch wel mogen.
Beschaafde, hardwerkende Europeanen uit de middenklasse die op ‘ons’ lijken. Dit is hoe sommige westerse nieuwsmedia en politici de Oekraïense burgers, die na de Russische invasie gedwongen werden hun huizen te ontvluchten, omschreven. Zo anders dan hoe de vluchtelingen uit gebieden buiten Europa worden geschetst. Maar niet alleen de omschrijving door de media verschilt, ook de enthousiaste manier waarop Oekraïense vluchtelingen zijn ontvangen in Nederland is nieuw.
Als tweede generatie dochter van Surinaamse-Hindostaanse migranten is het onderscheid tussen ‘wij’ en ‘zij’, dat overal tussen de regels doorklinkt, onmogelijk om te negeren. Weliswaar zijn we geboren en getogen in Nederland, maar onze uiterlijke kenmerken, cultuur en religie komen niet overeen met die van de Oekraïners – en dus ook niet met de Nederlander op wie zij lijken. Daarom is het voor mij een beangstigend gegeven dat de onderliggende emoties, die mensen voelen voor hun ‘uiterlijke kenmerken en (verwante) cultuur’, zo krachtig zijn dat het leidt tot ongelijke behandeling van mensen.
Want dát er sprake is van ongelijke behandeling, dat is evident. Daar waar de ene groep met vlag en wimpel in de kleuren geel en blauw wordt binnengehaald, wordt de andere groep geconfronteerd met vijandige protestacties en spandoeken met teksten als ‘Azc, nee, nee, nee’ en ‘Houd Albergen schoon’. Bij de ene groep worden er landelijke en lokale inzamelingsacties gehouden, opdat zij niets tekort zullen komen, bij de andere groep worden de hoognodige tenten die geschonken zijn door een gulle stichting weggehaald door de ME, waardoor zij weer de nacht buiten zonder beschutting moeten doorbrengen.
Selectieve empathie, medeleven en solidariteit manifesteren zich ook bij het kabinet. Voor de ene groep is de overheid zelfs bereid om speciale dorpen te realiseren, zodat de gezinnen bij elkaar kunnen blijven wonen, bij de andere groep wordt de ellendige situatie in Ter Apel door diezelfde overheid aangegrepen om een nog strengere en hardere aanpak op te zetten. Dat voor Oekraïense vluchtelingen een goede opvang wordt gerealiseerd en er andere versnelde procedures zijn, zodat ze snel kunnen meedraaien in de Nederlandse samenleving, wordt gelegitimeerd onder het mom van gemaakte Europese afspraken. Des te opmerkelijker is het dan hoe makkelijk het kabinet de situatie in Ter Apel vervolgens juist gebruikt om onder de gemaakte internationale afspraken uit te komen.
Zo wil het kabinet tijdelijk stoppen met het opnemen van mensen die volgens de Turkije-deal naar Europa mogen komen, en wordt gezinshereniging voor asielzoekers beperkt. Want dat is dan wat volgens hen nodig is om de opvang, die onder druk staat, wat lucht te geven en om de achterstanden weg te werken.
Een dergelijke reactie van de overheid viel te verwachten. Statushouders hebben al jarenlang te maken met trage hervestigingsprocedures en gezinsherenigingprocedures. Verschillende belangenorganisaties wijzen keer op keer op het belang van een kortere procedure. Het excuus dat telkens weer wordt gemaakt, is dat het aantal asielaanvragen een onhoudbare last legt op een systeem dat nu eenmaal overbelast is door een oplopende achterstand. Maar dat het systeem overbelast is, komt niet door de aantallen vluchtelingen en statushouders, maar vooral door de eigen bureaucratische regels, die grotendeels erop gericht zijn om mensen af te wijzen.
Desondanks heeft de Nederlandse reactie op de toestroom van de Oekraïense vluchtelingen laten zien dat dat de regering en de Nederlandse samenleving als goed geoliede machines kunnen werken, terwijl er een hoge druk op het systeem wordt gezet door de instroom van deze mensen die op ‘ons’ lijken.
Raciale overeenkomsten en culturele verwantschap maken dat je een dikke streep voor hebt
Nederland maakt door zijn selectieve empathie duidelijk welke levens de moeite waard zijn om te redden en welke levens naar de maan kunnen lopen. Raciale overeenkomsten en culturele verwantschap maken dat je een dikke streep voor hebt. Wanneer voor het ene ras andere maatstaven gelden dan voor het andere, dan kan er weliswaar het gelijkheidsbeginsel in de grondwet staan – artikel 1 van onze grondwet -, maar dan is dit beginsel in de praktijk een dode letter.
Zullen we daarom gewoon benoemen wat het werkelijke probleem is, waar de Nederlandse politiek en de Nederlandse samenleving mee kampen? Laten we er geen doekjes meer om winden. Het is gewoon racisme.
Twitter heeft het account van de Joods-Amerikaanse, pro-Palestijnse advocaat en activist Stanley Cohen stopgezet. Pro-Palestijnse activisten zijn woedend.
‘Mijn (pro-Palestijnse) joodse vrienden worden geschorst van social media, sommigen verliezen hun baan en anderen worden gepest en geïntimideerd’, twittert de pro-Palestijnse activiste Abier Khatib. Het laatste slachtoffer: Stanley Cohen. ‘Hun enige misdaad is dat ze opkomen voor de mensenrechten van de Palestijnen en zich verzetten tegen onderdrukking.’
Ook de Australische journalist C.J. Werleman is verontwaardigd. Hij denkt dat Israël Twitter onder druk heeft gezet om het account van Cohen te schorsen, ‘die al tientallen jaren onvermoeibaar campagne voert tegen de Israëlische bezetting.’
De Joods-Amerikaanse Cohen verdedigde als advocaat Hezbollah, Hamas, een familielid van Osama Bin Laden en andere omstreden cliënten. Hij is een verklaard tegenstander van Israël en staat bij zijn tegenstanders bekend als ”s wereld grootste zelfhatende Jood’.
In 2014 werd hij veroordeeld tot achttien maanden gevangenisstraf vanwege belastingontduiking en werd hij geschorst als advocaat.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
