25.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 553

Kabinet: geen speciaal asielprogramma voor Yezidi’s

0

Er komt geen speciaal asielprogramma voor Yezidi’s uit Irak die de genocide door IS hebben overleefd. Dat antwoordt het kabinet op Kamervragen van de SP.

Nederland doet wel mee aan het gerichte hervestigingsprogramma van de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR, maar het kabinet wil geen tijdelijke humanitaire toelatingsprogramma’s. Duitsland, Frankrijk en Canada hebben dat soort speciale programma’s wel.

‘Nederland hecht er aan om de keuze over het voordragen van individuele dossierhervestiging over te laten aan de UNHCR, aangezien de UNHCR vanuit haar positie het beste in staat is te bepalen voor welke personen hervestiging het meest noodzakelijk en passend is,’ schrijft het kabinet.

Journalist Brenda Stoter, die een bok schreef over de genocide op de Yezidi’s, is teleurgesteld, twittert ze. ‘In Nederland is geen plek voor een paar getraumatiseerde Jezidi-vrouwen en kinderen, zelfs niet voor pak ‘m beet 20 mensen. Zelfs niet als ze jarenlang door IS verkocht en verkracht zijn. Zelfs niet als ze al jaren in een tentje wegkwijnen.’

Eergisteren organiseerde de Commissie Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer een rondetafelgesprek over de genocide op de Yezidi’s, waar Brenda Stoter sprak. Dat deed ze samen met samen met genocide-overlevenden. GroenLinks, BIJ1 en Denk schitterden door afwezigheid.

‘Snap dat partijen niet overal bij kunnen zijn, maar denk dat een gesprek over IS-vrouwen, Palestina of iets met Turkije wel op meer aanwezigheid van bijv. GroenLinks of DENK had kunnen rekenen’, twittert Stoter daarover.

Versnelde opmars roetveegpiet bij Sintintochten aanstaande november

0

Bij de Sinterklaasintochten van aankomende november zullen in zeker tientallen steden en dorpen geen Zwarte Pieten te zien meer zijn. Dit blijkt uit een rondgang door de Kanttekening langs Sinterklaascomités in het hele land.

Tenminste 91 intochtcomités spreken uit dat zij geen enkele Zwarte Piet meer zullen laten aanmeren. Het overgrote deel daarvan gaat voor de roetveegpiet-variant.

Dat duidt op een fors verschil met de laatste fysieke intocht van 2019. Toen was het aantal comités dat aandurfde geheel zonder Zwarte Pieten te werken nog op twee handen te tellen.

Het werkelijke aantal intochten zonder Zwarte Piet kan nog hoger liggen: ruim tweehonderd van de driehonderd benaderde comités reageerden niet op vragen van de Kanttekening.

Opvallend: veel Zwarte Piet-loze comités komen niet uit de Randstad en de universiteitssteden daarbuiten. ‘Het laat zien dat het geen Randstad-dingetje is, wat ons wel eens is verweten’, reageert burgerbeweging De Goede Zaak, die van ‘goed nieuws’ spreekt.

‘Zwarte Piet is een racistische karikatuur. We willen heel Nederland Zwarte Pieten-vrij hebben. Dus we zien dit als een goede ontwikkeling’, aldus het Comité 21 maart.

BIJ1 reageert: ‘Elke stap richting het afschaffen van Zwarte Piet is goed. Tegelijkertijd moet Nederland erkennen dat racisme en kolonialisme nog steeds niet voorbij zijn, dat invloeden van toen nu nog steeds zichtbaar zijn.’

Het gehele Kanttekening-artikel met alle feiten en cijfers is hier te lezen.

Kiza Magendane: ‘Nederland is toe aan een collectieve therapiesessie’

0

Schrijver en ondernemer Kiza Magendane is optimistisch over Nederland, dat hij met een huis vergelijkt. Daarin kunnen de bewoners met al hun verschillen en geschillen door één deur, en is er genoeg ruimte voor iedereen om zich thuis te voelen. Maar om dat te bereiken, moeten we eerst Met Nederland in therapie, zo luidt ook de titel van zijn boek.

‘Mag ik een Nederlander worden?’, vraagt Magendane, tot voor kort columnist bij de Kanttekening en nu bij NRC, zich af aan het begin van zijn boek. Hierin maakt hij duidelijk onderscheid tussen de jure Nederlanderschap – wat gekoppeld is aan juridische documenten als een Nederlandse paspoort of identiteitskaart – en de facto Nederlander-zijn.

‘Dat laatste heeft te maken met hoe wij met elkaar omgaan in de praktijk. Wanneer we praten over Nederlanderschap komt er namelijk veel meer bij kijken dan enkel het hebben van de juiste papieren die aantonen dat je een Nederlander bent’, vertelt hij.

‘In mijn boek reflecteer ik op die twee zaken. Ik begrijp dat er een strijd gaande is die te maken heeft met de facto Nederlanderschap: niet iedereen voelt zich in Nederland thuis. Mensen kunnen ondanks het hebben van een geldig Nederlands identiteitsbewijs worden buitengesloten, en worden de facto Nederlanderschap geweigerd. Waarom? Onder andere vanwege hun huidskleur of geloof, die afwijken van de dominante norm van de witte Nederlander.’

Magendane ziet deze vorm van buitensluiting – racisme en culturalisme – als onderdeel van ‘hekjesdenken’: het beschouwen van een ander die afwijkt van de eigen normen en waarden als een vijand. Dit hekjesdenken wordt volgens hem gevoed door het vaststellen van wat de facto Nederlanderschap inhoudt.

‘Vaststellen is wat politici doen. Ze stellen vast wat de normen en waarden zijn van de Nederlander. Wanneer je daarvan afwijkt, dan ben je geen Nederlander. Bijna alle politieke partijen doen hun best om deze dominante Nederlandse identiteit te formuleren, omdat ze antwoord willen hebben op het onbehagen in de samenleving. Het is een statische invulling van het Nederlanderschap die buitensluiting in de hand werkt’, zegt hij.

‘In mijn boek betoog ik waarom dat geen recht doet aan de complexiteit van Nederland. Het wordt bewoond door mensen met verschillende achtergronden. Die diversiteit, maar ook de tijdgeest waarin we leven in een snel veranderende wereld, moet worden erkend. Vanuit dat uitgangspunt moeten we ons een nieuwe voorstelling van Nederland kunnen maken. Wat we daarbij nodig hebben is een open houding en het vermogen om te dromen over hoe al die Nederlanders ondanks hun verschillen en verleden samen door één deur kunnen gaan.’

Het huis Nederland

Het huis Nederland, zoals Magendane in zijn boek beschrijft, bevat vele ‘binnenkamers’ waarin verschillende groepen mensen zichzelf kunnen zijn en zich niet hoeven te verantwoorden voor de buitenwereld. In datzelfde huis is er ook een publieke ruimte waarin de verschillende groepen samenkomen. ‘De opdracht van Nederlanderschap is: hoe kunnen wij de publieke ruimte zodanig inrichten dat iedereen zich thuis voelt? Daar gaat mijn boek over.’

Is het niet te ambitieus om te denken dat iedereen zich thuis kan voelen in Nederland? De schrijver denkt van niet. ‘Ik denk dat we daarnaartoe moeten werken omdat wij door het lot verbonden zijn. Door lotsbestemming zijn wij tot het Nederlanderschap veroordeeld. Net als familieleden die dezelfde achternaam delen, zo zijn wij als Nederlanders met elkaar verbonden’, zegt hij.

Wel beseft hij dat niet alle Nederlanders dezelfde binding hebben met het land. ‘Ik identificeer mij met Nederland, daarom heb ik dit boek geschreven. Het is uit liefde voor Nederland dat ik dit schreef. Tegelijkertijd heb ik ook een emotionele relatie met het land waar ik vandaan kom. Net als veel biculturele Nederlanders heb ik een gelaagde identiteit.’

‘De opdracht van Nederlanderschap is: hoe kunnen wij de publieke ruimte zodanig inrichten dat iedereen zich thuis voelt?’

Samen met zijn grootmoeder vluchtte de 29-jarige schrijver op jonge leeftijd zijn vaderland Congo vanwege de grote Afrikaanse oorlog, die er tussen 1998 en 2003 plaatsvond.

‘Naar schatting verloren meer dan 5 miljoen mensen hun leven, verdwenen als machteloze mieren omdat iemand met een kalasjnikov of een machete het vermogen had hen tot levenloze as te maken. Geen andere oorlog kent zo veel slachtoffers na de Tweede Wereldoorlog. De reden blijft voor mij een mysterie. Mijn herinneringen aan de oorlog komen in vlagen terug. Ik weet dat veel tieners het dorp verlieten en de bergen in gingen om nooit meer terug te komen. Zij die wel terugkeerden, droegen een geweer, nieuwe kleren en hadden een radio op hun schouder’, beschrijft hij in zijn boek.

‘Door mijn verleden heb ik soms het idee dat ik het niet verdien om op sommige plekken te zijn. Maar we zijn niet ons verleden. Het verleden vormt ons, maar definieert ons niet’, zegt Magendane. Als migrant heeft hij altijd geleerd om zich aan te passen aan zijn omgeving, en om verandering te accepteren als onderdeel van het leven.

‘Dat zie ik ook terug in hoe ik kijk naar Nederlanderschap, en daarom pleit ik voor een dynamische invulling daarvan. Ik weet dat alles verandert, en mijn verleden inspireert mij om pragmatisch en creatief naar Nederland te kijken.’

Volgens Magendane is Nederlanderschap daarom een sociale constructie en een politieke afspraak, die niet enkel aan de politiek – links of rechts – moet worden overgelaten om invulling aan te geven. ‘Om de collectieve therapiesessie aan te gaan die de dynamische invulling van Nederlanderschap mogelijk maakt, is er wil en bereidheid nodig. We moeten in die wil en bereidheid investeren. Zolang de wil er is, is er hoop.’

Collectieve therapiesessie

Magendane is zelf nog nooit in therapie geweest, zegt hij. Toch ziet hij meerwaarde in een therapeutische lens voor maatschappelijke vraagstukken rond het Nederlanderschap. ‘Ik ben zelf niet op therapie gegaan, maar het schrijven van dit boek was een vorm van therapie. Voor mij is schrijven ook een vorm van bevrijding, omdat het mij in staat stelt om de wereld te begrijpen’, vertelt hij. ‘Ik schrijf niet omdat ik heel erg van woorden houd, maar omdat ik positieve impact wil maken op de samenleving om mij heen. Ik hoop ook dat het lezen van dit boek een vorm van therapie kan zijn voor de lezer.’

Hij haalt de zogenoemde LEF-methode (Luisteren, Empathie tonen en Feedback geven) aan. Deze methode werd door oud-Kamerlid Tanja Jadnanansing (PvdA) ontwikkeld naar aanleiding van de aanslag op de redactie van het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo in 2015. Volgens Magendane is de LEF-methode een mooi begin en een oproep aan anderen om op een collectief niveau een therapiesessie met Nederland aan te gaan.

‘Een belangrijke les die we in Nederland kunnen leren van de nieuwkomer: omgaan met onzekerheid’

Bij therapie hoort ook dat er wordt geluisterd naar emoties en onderbuikgevoelens. Zo merkt de schrijver op dat er in Nederland een hunkering is naar zekerheid en stabiliteit. ‘Door grote krachten zoals globalisering en transnationalisering, zie je dat het huis Nederland zoals ik dat schets in mijn boek, vanuit alle kanten in opschudding wordt gebracht. Dat leidt tot nervositeit, maar ook tot ‘wortelzucht’: een hunkering naar een thuis, in een snel veranderende en complexe wereld’, aldus Magendane.

‘We willen houvast, we willen alles verzekeren. De nieuwkomer is daar echter pragmatisch in. Door mijn verleden weet ik dat je alles kan verzekeren wat je wil, maar de wereld is onvoorspelbaar’, gaat hij verder. ‘Dat is ook een belangrijke les die we in Nederland kunnen leren van de nieuwkomer: omgaan met onzekerheid.’

In dit onzekere bestaan heeft iedereen een eigen verantwoordelijkheid om bij te dragen aan het inclusief maken van de publieke ruimte van het huis Nederland, stelt Magendane. ‘Op verschillende plekken en sectoren zijn we al volop bezig met het bouwen aan een nieuw Nederland. Dat zie je ook aan de biculturele Nederlanders die hun plek in de maatschappij opeisen. Ik beschouw het als een groot privilege om samen met andere generatiegenoten te kunnen meedenken over de toekomst van Nederland.’

Onderzoek: Zwarte Piet-vrije intocht in zeker tientallen steden én dorpen

0

Dat steeds meer plaatsen in Nederland geleidelijk afstand namen van Zwarte Piet was al bekend, maar de versnelling is ingezet. Niet alleen veel steden, maar ook veel dorpen stoppen compleet met Zwarte Piet bij de intocht – en lang niet alleen in de Randstad. Dit blijkt uit een rondgang door de Kanttekening langs Sinterklaascomités in het hele land.

Het ongemak was groot, toen in 2011 de nog onbekende activisten Jerry Afriyie en Quinsy Gario bij de nationale intocht in Dordrecht protesteerden in T-shirts met de opdruk ‘Zwarte Piet is racisme’. Hilariteit was er ook, toen zij daarna werden gearresteerd. Maar de toon voor een ongekend fel nationaal debat was gezet – en de twee kregen daarna de wind in de rug.

In 2014 vervingen Amsterdam en ‘Sinterklaas-omroep’ NTR Zwarte Piet gedeeltelijk door roetveegpiet, en in respectievelijk 2016 en 2019 helemaal. De grote steden volgden deze ‘Zwarte Piet-sterfhuisconstructie’, evenals enkele middelgrote steden. Waar EenVandaag in 2013 nog een grote pro-Zwarte Piet-meerderheid (83 procent) peilde, was dit in 2019 gedaald tot 71 procent.

En toen kwam 2020, het jaar waarin de Black Lives Matter-protesten aandacht vroegen voor achterstelling en onderdrukking van gekleurde mensen. Het draagvlak voor Zwarte Piet daalde ineens flink: naar 55 procent.

2020 was ook het jaar van corona. De afwezigheid van fysieke intochten bleek een extra zetje voor veel plaatsen om met de trend mee te gaan en Zwarte Piet definitief in de ban te doen. Dit gold voor sommige grote steden als Nijmegen, Groningen en Eindhoven, maar ook voor enkele middelgrote steden als Amersfoort, Zaanstad en Weesp.

Ook in 2021 maakten grote en minder grote steden – zoals Alkmaar, Almelo en Den Helder – al ruim vóór de intocht van aankomende november bekend Zwarte Piet definitief te zullen uitzwaaien. Maar hoe zit het met de rest van Nederland?

Inmiddels zijn veel Sinterklaascomités druk in de weer met de voorbereidingen voor eindelijk weer een fysieke Sinterklaasintocht. De Kanttekening vroeg aan zo’n driehonderd Sinterklaascomités – in steden en dorpen waarvan ons nog niet bekend was of Zwarte Piet zou blijven – of zij zullen werken met Zwarte Pieten.

Mee met de trend

86 comités gaven antwoord. Daarvan zeggen 40 geen Zwarte Pieten meer te zullen inzetten. Van deze 40 geven 5 aan op zijn minst gedeeltelijk met grijze of bruine pieten te zullen werken. Bij 51 andere comités konden wij vinden dat zij vóór ons onderzoek al publiekelijk Zwarte Piet in de ban hadden gedaan.

Van tenminste (40+51=) 91 intochtcomités verwacht de Kanttekening dus dat zij geen enkele Zwarte Piet meer zullen laten aanmeren. Dat duidt op een fors verschil met de laatste fysieke intocht van 2019. Toen was het aantal comités dat aandurfde geheel zonder Zwarte Pieten te werken nog op twee handen te tellen.

Veel Zwarte Piet-loze Sinterklaascomités laten weten hun ogen open te houden. ‘Wij merken dat in de maatschappij steeds meer een verschuiving plaatsvindt naar de roetveegpiet’, aldus het comité in Hardinxveld (Zuid-Holland).

Het comité in Roelofarendsveen (Zuid-Holland): ‘Kinderen maakt het niets uit en zien op tv ook roetveegpiet.’ En in Oisterwijk (Noord-Brabant): ‘Wij hebben de komende intocht roetveegpieten. Wij volgen daarmee de nationale trend.’

‘Wij gaan ‘roetvegen’ na een hele lange traditie van Zwarte Pieten’, zeg het comité in Grave (Noord-Brabant). ‘Kinderen zien in de media nu niet meer anders dan roetvegen en gekleurde pieten. En mede door de onderbreking van afgelopen jaar is deze overbruggingsperiode nu juist het moment om te transformeren.’

Het comité in Berg en Dal (Gelderland) zegt zelfs ronduit: ‘Wij gaan mee met de tijd en zijn solidair met het huidige sentiment over #blacklivesmatters.’

Opvallend: veel Zwarte Piet-loze comités komen niet uit de Randstad en de universiteitssteden daarbuiten. Ook dorpen als Borne (Overijssel), Chaam (Noord-Brabant) en Wormer (Noord-Holland) doen niet meer aan Zwarte Piet.

Geen Randstad-dingetje

Zwarte Piet bestaat sinds 1850, toen het boekje Sint Nikolaas en zijn knecht verscheen, geschreven door de Amsterdamse onderwijzer Jan Schenkma en waarin Sinterklaas werd geholpen door een zwarte knecht. Dik 150 jaar lang hielp Zwarte Piet Sinterklaas mee tijdens de intochten in het hele land. Maar zijn definitieve uittocht, in 2011 ingezet op die ene demonstratie in Dordrecht, nadert steeds sneller.

Activisten reageren opgetogen op het onderzoek door De Kanttekening. ‘Zwarte Piet is een racistische karikatuur. We willen heel Nederland Zwarte Pieten-vrij hebben. Dus we zien dit als een goede ontwikkeling’, zegt Saida Derrazi van het Comité 21 maart.

Ook Jurjen van den Bergh van burgerbeweging De Goede Zaak spreekt van ‘goed nieuws’. ‘Ik vind het mooi om te horen dat de beweging om Zwarte Piet af te schaffen zich langzaam verspreidt over het hele land. Het laat zien dat het geen Randstad-dingetje is, wat ons wel eens is verweten.’

BIJ1-woordvoerder Charlie Helmijr zegt: ‘Elke stap richting het afschaffen van Zwarte Piet is goed. Tegelijkertijd moet Nederland erkennen dat racisme en kolonialisme nog steeds niet voorbij zijn, dat invloeden van toen nu nog steeds zichtbaar zijn.’

De strijd gaat dus door. Helmijr: ‘We vinden het belangrijk dat gemeenten met organisaties in gesprek gaan. Dit moet geen gesprek zijn om standpunten uit te wisselen, maar het gesprek moet als doel hebben dat er verandering komt, dat Zwarte Piet uiteindelijk zal verdwijnen.’

‘Wij willen heel Nederland Zwarte Pieten-vrij hebben. Dus we zien dit als een goede ontwikkeling’

Het is de vraag of er, net als in voorgaande jaren, weer demonstraties komen op plekken waar Zwarte Piet nog actief zal zijn. De Kanttekening heeft Kick Out Zwarte Piet, de organisatie van Jerry Afriyie, en Afriyie zelf om een reactie gevraagd, maar tevergeefs.

Helmijr geeft aan dat BIJ1 landelijk niet zal meedoen aan demonstraties, maar dat lokale afdelingen mogelijk aan acties zullen meedoen. Van den Bergh van De Goede Zaak zal campagnes blijven steunen:

‘We zijn deze campagnes tegen Zwarte Piet gaan ondersteunen met het idee dat dit een strijd van lange adem is, waarvoor heel veel gesprekken nodig zijn. We zetten elk jaar een paar stappen verder. Mensen zeggen tegen ons: ‘Eerst zagen we niet dat Zwarte Piet racistisch was. Nu zien we dat wel.’ Dat is vooruitgang, vind ik.’


Hoe ging de Kanttekening te werk?

We maakten een lijst van 362 voor de intocht verantwoordelijke Sinterklaascomités, Oranjecomités, carnaval-, ondernemers-, jeugd- en muziekverenigingen en gemeenten, waarvan 51 al in de media bekend hadden gemaakt dat zij waren afgestapt van Zwarte Piet. Van 16 instanties die wij hadden opgezocht was de naam wel bekend, maar waren er geen contactgegevens. Deze (16+51=) 67 comités benaderden wij dan ook niet.

Dat betekent dat we alsnog in totaal zo’n driehonderd keer de vraag uitstuurden: ‘Zal uw organisatie bij de komende intocht met Zwarte Pieten werken? En waarom wel / niet?’

Ruim tweehonderd organisaties reageerden niet. Van de 86 organisaties die wel reageerden gaven er veel aan niet mee te willen werken, nog geen beslissing te hebben gemaakt, de intocht niet meer te organiseren of niet te weten of de intocht wel of niet doorgaat vanwege corona. 11 organisaties gaven aan geheel of gedeeltelijk aan Zwarte Piet vast te houden.

Sommige inhoudelijke antwoorden hintten erop dat Zwarte Piet wel eens verleden tijd zou kunnen zijn. Maar deze waren alsnog niet duidelijk genoeg om vast te stellen of er geheel zal worden afgestapt van Zwarte Piet. Bijvoorbeeld als er werd gewezen naar een anti-Zwarte Piet-motie in de gemeenteraad, of dat er een ‘streven’ is om geen Zwarte Piet te hanteren. Dus vroegen we door. Als het daarna weliswaar leek of er van Zwarte Piet zal worden afgestapt, maar het desondanks nog niet duidelijk was, rekenden we het antwoord niet mee.

Vijf comités, in Elburg, Huizen, Nieuwegein-Vreeswijk, Reusel en Winsum, gaven aan overgestapt te zijn op een bruine of grijze piet, eventueel naast roetveegpieten. Deze comités rekenen wij, uit voorzichtigheid, apart. Dit, omdat bruine en grijze pieten nog altijd egaal geschminkt zijn op een manier die velen doet denken aan donkere mensen, waardoor activisten aangeven dit alsnog een racistisch alternatief te vinden.

De 40 comités die aan ons aangaven Zwarte Piet in de ban te hebben gedaan bevinden zich in: Appingedam en Veendam (allebei hetzelfde comité), Baarn, Berg en Dal, Bladel, Borne, Bunnik, Capelle aan de IJssel, Chaam, Elburg, Geertruidenberg, Gilze, Gouda, Grave, Groenlo, Haaren, Hardinxveld-Giessendam, Heerenveen, Heusen, Huizen, IJsselstein, Nieuwegein-Vreeswijk, Nuenen, Oirschot, Oisterwijk, Reusel, Roelofarendsveen, Roermond, Ruinen, Ruinerwold, Schiedam, Soest, Sneek, Steenwijk, Tilburg, Uithoorn, Vught, Winsum, Wormer, Zeist en Zuidwolde.

De 51 comités die de afgelopen twee jaar in de media aangaven van Zwarte Piet te zijn afgestapt, al dan niet onder druk van de gemeente, bevinden zich in: Alkmaar, Bergen (NH.) en Heerhugowaard (alle drie hetzelfde comité), Almelo, Almere, Amersfoort, Amstelveen, Amsterdam, Apeldoorn, Arnhem, Assen, Bergen op Zoom, Berkelland, Den Bosch, Breda, Deventer, Dordrecht, Eindhoven, Emmeloord, Enkhuizen, Geldrop, Goirle, Gooise Meren, Groningen, Den Haag, Haarlem, Harderwijk, Heerde, Den Helder, Helmond, Hilversum, Hoorn, Houten, Leiden, Medemblik, Mierlo, Schijndel, Middelburg, Moerdijk, Nijmegen, Papendrecht, Raalte, Roosendaal, Rotterdam, Utrecht, Veenendaal, Venlo, Venray, Vlaardingen, Wageningen, Weesp, Zaanstad en Zutphen.

Het Kanttekening-onderzoek duurde van 11 tot 28 oktober.

Lesstof over ‘Marokkaans opvoeden’: ‘Schelden, dreigen en/of fysiek geweld’

0

Op social media is een foto opgedoken met aannames over de ‘Turkse’ en ‘Marokkaanse’ manier van kinderen opvoeden. Het gaat om een PowerPoint-presentatie van de educatieve uitgever Ardnas.

‘Uhm, dit is wat scholieren leren over Marokkanen?’ vraagt een twitteraar zich af. Een ander: ‘Hoe kan dit? Wie maakt dit soort racistische teksten in lesmateriaal?’

Ze verwijzen beiden op het kopje ‘1,7 Interculturele opvoeding’ in de PowerPoint-presentatie van uitgever Ardnas waar ‘enkele (mogelijke) algemene kenmerken van een traditionele Turkse en Marokkaanse manier van opvoeden’ staan opgesomd.

De ‘Turkse’ manier: ‘Kinderen mogen relatief lang opblijven; Respect voor ouders is belangrijk; Regels voor seksualiteit zijn streng en duidelijk; Basisschool is vooral voor cognitieve ontwikkeling en minder voor sociale ontwikkeling.’

En de ‘Marokkaanse’ manier: ‘Persoonlijke aandacht wordt opgevat als verwennerij; Ouders zullen niet vaak spelen met hun kinderen; Corrigeren thuis gebeurt soms door schelden, dreigen en/of fysiek geweld; School is vooral om te leren en niet om te spelen.’

Ardnas is naar eigen zeggen een aanbieder van ‘professioneel advies’ op het gebied van sport en beweging voor het onderwijs.

Denk-Kamerlid Stephan van Baarle noemt de lesstof op Twitter ‘het zoveelste voorbeeld van stigmatiserend lesmateriaal’ en stelt Kamervragen.

Ardnas reageert, na vragen door de Kanttekening, dat de betreffende slide inmiddels is verwijderd. ‘Wij betreuren het dat deze slide op deze wijze in een presentatie is gekomen.’

Turkije dreigt banaan-etende Syriërs met deportatie

0

Het Turkse ministerie van Binnenlandse Zaken gaat mensen vervolgen en het land uitzetten die op sociale media ‘provocatief’ bananen eten. Dat heeft de afdeling Migratiezaken van het ministerie op haar Twitteraccount bekend gemaakt.

In de verklaring staat dat het ministerie op de hoogte is van een straatreportage waarbij een Turkse burger zegt dat hij geen ‘bananen kan eten, en jullie (Syriërs, red.) kilo’s bananen kopen’.

In het gewraakte Tiktok-filmpje zijn jonge Syriërs te zien die bananen eten, terwijl Turkse burgers zijn te horen die jammeren dat ze dat niet kunnen doen.

‘Jij hebt het beter dan mij, ik kan geen bananen eten, jij koopt kilo’s bananen’, zegt een Turkse man, bijgestaan door een Turkse vrouw die daaraan toevoegt, ‘Ze komen maar niet uit de kapsalons’, De Syrische tegenover de Turken antwoordt daarop: ‘Maar we betalen daarvoor, we doen niks gratis.’

Even later is een Turkse vrouw te horen die zegt dat zij op de markt alleen naar eten zoekt, maar Syriërs ‘ook naar kleren en andere dingen kijken’.

Uit deze reportage is een soort ‘challenge’ onstaan, waarbij Syriërs in Turkije zichzelf al bananen-etend fotograferen en dat op social media posten. Maar de Turkse overheid ziet er de grap dus niet van in en gaat over tot drastische maatregelen.

Verder spreekt Binnenlandse Zaken van ‘zeven vreemdelingen’ die al zijn opgepakt. ‘Er is een procedure gestart om hun het land uit te zetten’, aldus het ministerie.

De aanwezigheid van miljoenen Syrische oorlogsvluchtelingen leidt al enige tijd tot heftige reacties, verder opgestookt door de seculiere oppositie. De Turkse regering ging daar lange tijd niet in mee, maar is de laatste jaren daar steeds gevoeliger voor geworden.

Vluchtelingen worden steeds vaker zonder pardon het land uitgezet, of aan de grens gestopt en gemarteld.

Gevluchte Rif-activist: ‘Premier Marokko verantwoordelijk voor dood visverkoper’

0

Precies vijf jaar geleden barstten in Noord-Marokko de geweldloze Hirak-protesten uit. Jamal Mouna, ex-politieke gevangene en vriend van de gevangengenomen protestleider Nasser Zefzafi, blikt vanuit zijn ballingschap in Spanje terug op vijf jaar Hirak. Ondertussen heeft Marokko een nieuwe regering met Aziz Akhannouch als minister-president. Mouna vindt dat gek, want hij stelt Akhannouch verantwoordelijk voor de dood van de visverkoper Mohsin Fikri in 2016. ‘De staat wil niet dat we onze rechten opeisen, maar dat we hen aanbidden.’

Al Hoceima, 28 oktober 2016. Visverkoper Mohsin Fikri protesteert tegen de inbeslagname van zijn goederen door de Marokkaanse politie. Hij probeert dit te voorkomen en kruipt achterin de vuilniswagen, maar deze wordt geactiveerd. Fikri raakt niet op tijd uit de vuilniswagen en wordt verpletterd. Het nieuws verspreidt zich op sociale media als een lopend vuurtje. Meteen komen de bewoners van Al Hoceima de straat op, boze menigten nemen het woord, waaronder een werkloze charismatische man: Nasser Zefzafi.

Ook in andere Marokkaanse steden komen mensen op straat, maar niet voor lang. Fikri wordt het symbool voor hoe de Riffijnen zich behandeld voelen door de staat: als vuil. Er wordt een eisenpakket voor hun verwaarloosde regio opgesteld met socio-economische en culturele eisen. Maanden protesteren mensen in de Rif – en vooral in de omgeving van de provincie Al Hoceima. In mei 2017 besluit de staat de harde kern te arresteren. Honderden activisten worden opgepakt. Ze worden veroordeeld tot celstraffen van twintig jaar.

Hoe kijk je terug naar de afgelopen vijf jaar sinds het overlijden van Mohsin Fikri?

‘Vijf jaar zijn voorbij gegaan, het was een zwarte periode voor ons. Je zag arrestaties op straat, die mensen nooit meer zullen vergeten. We keerden terug naar de donkere tijden van de geschiedenis. De staat gebruikte dezelfde manieren om de protesten te onderdrukken als in het verleden.

‘Bij het aantreden van Mohammed VI werd gezegd dat hij beter zou zijn dan zijn vader. Maar eigenlijk is hij in dezelfde voetstappen getreden als zijn vader, koning Hassan II. We zien dat er onder zijn beleid ook martelaren zijn gevallen en er met harde hand wordt geregeerd. Er is geen vrijheid.’

‘Ik kon niet meer verder leven in Marokko en stierf liever in een bootje op zee. De machthebbers zijn nog slechter dan onze voormalige kolonisator’

Na maanden van protest investeerde de Marokkaanse staat in 2017 – naar eigen zeggen – meer dan 1,2 miljard euro in de regio. Dat geld ging volgens het Noord-Afrikaanse land zowel naar gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur en meer. ‘Veel van deze projecten werden in 2015 gepland, maar liepen vertraging op’, aldus Marokkaans ambassadeur Mohammed Ameur onlangs in de Belgische krant de Standaard. ‘Vanaf 2017 werd het tempo opgevoerd. De Marokkaanse autoriteiten hebben in de provincie Al Hoceima een aanzienlijke en voortdurende inspanning geleverd, die vandaag tot een ongekende ontwikkelingsdynamiek heeft geleid.’

Mouna denkt daar anders over: ‘Je kan tegenwoordig niet meer protesteren en de staat heeft onze economie vermoord. Vroeger leefden we beter. Ze willen dat we hen aanbidden, anders moeten we in vernedering leven. In ons leven aanbidden we enkel vrijheid. We willen vooruitgang en ons land helpen. Maar de staat houdt ons tegen. Het antwoord van hen is de stok.’

Durfde je bij de start van de Hirak te denken dat de staat zo hard zou reageren op de protesten?

‘Ik had al mijn vermoedens dat de staat hetzelfde zou zijn als vroeger. De Allawitische dynastie zal niet veranderen. De koning is een egoïst en volgens zijn beleid mag alleen hij leven. Als je de Marokkaanse grondwet bekijkt, dan is de koning de belangrijkste man van het land. Daarom hebben we ons eisenpakket ook meteen aan hem gericht, maar hij nam zijn verantwoordelijkheid niet. Hij stuurde de politieke partijen, maar ons standpunt was duidelijk. We wantrouwden deze partijen en wilden niet met hen samenwerken. Hoe we dachten dat de staat ging reageren op de Hirak is uiteindelijk uitgekomen. Nasser Zefzafi, de aanvoerder van de beweging, zei al tegen ons dat er een moment zou komen waarop we opgepakt gingen worden. De staat wil niet dat we onze rechten opeisen, maar dat we hen aanbidden.’

Wanneer en waarom had je besloten om naar Europa te migreren?

‘Vanaf het moment dat ik twee jaar in de gevangenis van Oukacha in Casablanca heb gezeten. Ik ben vrijgekomen in een negatieve sfeer. Ons gebied was belegerd en we werden onderdrukt. Ik kon dit niet aanzien en zwijgen. We zagen onze broeders in de gevangenis en konden hen niet verwijderen uit onze gedachten. We hebben een eed afgelegd, waardoor we de zaak niet konden verraden. Daarom bleef ik me na mijn vrijlating uiten. De strijd voor de realisatie van het eisenpakket en de vrijlating van alle politieke gevangenen in Marokko ging verder. Na mijn vrijlating passeerden er 45 dagen. Ik heb op 21 juli 2019 deelgenomen aan een demonstratie in het dorp Tamassint (foto, red.). Daarbij droeg ik de vlag van de Rif Republiek. Iets later pakten ze me op in mijn huis. Ze zeiden tegen mij: ‘Of je zwijgt en je zegt niets meer over de gevangenen en de Rif. Of er wacht iets groots op je.’ Ze zeiden ook dat ik me bezig moest houden met mijn werk. Maar ik zei dat ik geen werk had, waarop ze zeiden dat ze dat zouden kunnen regelen.

‘Ik heb in het politiebureau overnacht en ik moest voorkomen voor de procureur des Konings. De staat wilde dat we onze broeders verraadden, maar ik weigerde. Ik ging naar de procureur des Konings en hij liet me voorlopig vrij. Toen bleef ik een tijdje stil en moest ik weer voorkomen. Maar ze hadden de rechtszaak verzet. Toen begon ik mij weer uit te spreken en veroordeelden ze mij tot een celstraf van acht maanden.

‘In de zomer werd ik constant gevolgd omdat ik een T-shirt met een afbeelding van de vrijheidsstrijder Mohammed Ben Abdelkrim el-Khattabi droeg. Ik werd vaak bedreigd. Ze bedreigden zelfs mijn familie en mijn moeder wou zelfs dat ik afstand van haar nam. Door mijn activisme, bracht ik dus ook mijn familie in gevaar. Ik kon niet stoppen met me uitspreken tegen onrecht, waardoor migreren naar Europa mijn enige optie was. Hier kan ik verder strijden voor de vrijlating van mijn broeders in Marokko.’

‘De nieuwe regering zegt wel dat ze de gevangenen willen vrijlaten, maar we weten dat daar niets van zal komen’

In februari 2020 probeerde Mouna het land al te ontvluchten, maar zijn poging mislukte. In januari van dit jaar waagde hij een nieuwe – succesvolle – poging.

Mouna: ‘Ik kon niet meer verder leven in Marokko en stierf liever in een bootje op zee. De machthebbers zijn nog slechter dan onze voormalige kolonisator. Nasser Zefzafi zei: ‘De Spaanse kolonisator was barmhartiger dan deze.’ Ik heb de dood gezien bij de oversteek naar Europa. In ons land heb je nu eenmaal twee mogelijkheden: zwijgen of de gevangenis.’

Heb je hoop dat Zefzafi en de andere activisten vervroegd vrijkomen? Kan de nieuwe regering daar verandering in brengen?

‘De staat wil hen vrijlaten, maar enkel op hun manier. En de gevangenen weigeren hun zaak te verloochenen. De nieuwe Marokkaanse premier is de verantwoordelijke voor de dood op Mohsin Fikri. Normaal zou hij geen plaats in de politiek mogen hebben. Maar het koningshuis heeft hem dus nu aangewezen als de nieuwe premier.’

In het eisenpakket van de Hirak lezen we de volgende passage: ‘Eenieder die iets te maken heeft met de moord op de martelaar Mohsin Fikri moet berecht worden.’ Tijdens de dood van Mohsin Fikri was Aziz Akhannouch, zakenman en vriend van koning Mohammed VI, minister van Landbouw en Visserij. Er werden door activisten vragen gesteld over zijn verantwoordelijkheid als minister bevoegd voor visserij. Sinds begin oktober heeft Marokko een nieuwe regering met Akhannouch als premier.

Mouna: ‘De nieuwe regering zegt wel dat ze de gevangenen willen vrijlaten, maar we weten dat daar niets van zal komen. Er is natuurlijk een kans dat de gevangenen zullen vrijkomen, maar enkel onder bepaalde voorwaarden. We kunnen de staat niet vertrouwen. Ze wachten tot de leiders van de beweging een document ondertekenen waarin ze de klachten tegen hen erkennen. Dat ze bijvoorbeeld een eigen staat wilden oprichten en zorgden voor de destabilisatie van het Marokkaanse Koninkrijk. Als ze ooit terug zouden protesteren, dan kan de staat dit document naar boven halen en voorleggen aan het volk. Ook kunnen ze dit gebruiken naar andere landen toe: de activisten van de Hirak zijn schuldig.’

VK: universiteit denkt over weghalen beeld ‘racistische’ slavernij-criticus

0

Activisten en docenten willen een buste van de Britse antropoloog Thomas Henry Huxley (1825-1895), prominent pleitbezorger van de afschaffing van slavernij, verwijderen uit het Imperial College in Londen. Dit, omdat hij ‘nu racistisch zou kunnen worden genoemd’.

Een 21-koppige werkgroep van de universiteit stelt voor de buste van Huxley te verwijderen en het Huxley-gebouw op de campus te hernoemen, aldus de Britse krant the Telegraph.

Hoewel Huxley een uitgesproken voorstander was van de afschaffing van de slavernij zou hij, aldus deze werkgroep, ‘een raciale hiërarchie van intelligentie omarmen’. En dat strookt dan weer niet met de waarden van het Imperial College.

De Amerikaanse bioloog Jerry Coyne is het er niet mee eens. In zijn blog benadrukt hij de verdiensten van Huxley. Niet alleen was hij een tegenstander van slavernij, maar ook verdedigde hij Charles Darwin die onder vuur lag vanwege zijn – toen nog – controversiële evolutietheorie.

Huxley staat bekend als ‘Darwin’s Bulldog’. Hij was agnost en bedacht in 1869 deze term voor mensen die niet geloven, maar zichzelf ook geen atheïst noemen. Huxley is de grootvader van Aldous Huxley, auteur van de dystopische roman Brave New World uit 1932.

Frankrijk wil nóg meer moskeeën sluiten

0

Frankrijk gaat voor het einde van dit jaar nog zeker zeven moskeeën en islamitische verenigingen sluiten.

Dit heeft minister Gérald Darmanin (Binnenlandse Zaken) aangekondigd. De minister juichte op Twitter het besluit toe om de moskee in Allonnes voor tenminste zes maanden te sluiten, omdat deze jihadisme zou verheerlijken en de ‘radicale islam’ zou verdedigen. De bankrekeningen van de moskee zijn bevroren.

De minister zegt dat dertien islamitische verenigingen in Frankrijk zijn gesloten sinds het aantreden van president Emmanuel Macron in 2017. Ook zijn sinds september 2020 de verblijfsvergunningen van 36.000 buitenlanders ingetrokken op verdenking van het ‘bedreigen van de openbare orde’, aldus Darmarin.

De Franse regering treedt hard op tegen wat zij noemt ‘islamitisch separatisme’. Na de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty, die Mohammed-cartoons van Charlie Hebdo had liet zien, besloot Frankrijk het Collectief tegen Islamofobie in Frankrijk en de islamitische NGO BarakaCity te ontbinden. Recentelijk is ook de organisatie Coordination contre le Racisme et l’Islamophobie ontbonden, omdat die zich aan haat, geweld en discriminatie zou schuldig maken.

Ondertussen bereidt Macron zich voor op de presidentsverkiezingen van 2022. De kans is groot dat de uiterst rechtse polemist Éric Zemmour zich ook kandidaat zal stellen. De roemruchte televisiepersoonlijkheid dankt zijn reputatie aan zijn harde kritiek op islam en immigratie. Begin deze week zorgde de polemist voor ophef, door op tv tegen een moslima te zeggen dat ze haar hijab moest afdoen, om zo te laten zien dat ze vrij was.

De vrouw vroeg op haar beurt aan Zemmour om zijn stropdas af te doen, met het argument dat haar hijab een even persoonlijke kledingkeuze is. Vervolgens verwijderde ze haar hijab voor de camera en vroeg aan Zemmour: ‘Betekent dit dat je me gaat respecteren?’ Ook zei ze: ‘De hoofddoek is niet wat godsdienst definieert, net zoals het dragen van een stropdas je niet slimmer maakt.’

Het voorval werd uitgezonden op de Franse nieuwszender CNews, waar Zemmour lange tijd optrad als opiniemaker.

Amsterdam: BIJ1 stelt raadsvragen over ‘subsidie voor Zwarte Pieten’

0

BIJ1 meent dat er een gesubsidieerde Sinterklaasintocht mét Zwarte Pieten in Amsterdam-Noord op komst is. De partij stelt raadsvragen.

BIJ1-raadslid Jazie Veldhuyzen vindt het bizar dat de organisatie subsidie krijgt van de gemeente Amsterdam, zegt hij op Twitter.

Het college van GroenLinks, D66, PvdA en SP had naar aanleiding van een eerdere motie van BIJ1 toegezegd geen subsidie meer de verlenen aan organisaties die nog gebruik maken van Zwarte Piet.

Het BIJ1-raadslid twittert ook dat deze intocht in Amsterdam-Noord mede mogelijk wordt gemaakt door de politie, de Amsterdamse brandweer en GVB, het openbaar vervoerbedrijf van Amsterdam.

Veldhuyzen: ‘Een optocht met zwarte pieten is op zich al problematisch. Maar dat die optocht ook nog eens wordt gesubsidieerd door de gemeente en gesteund door overheidsinstanties, dat zou echt niet moeten kunnen.’

Het desbetreffende Sinterklaascomité neemt zelf het woord ‘Zwarte Piet’ niet in de mond: ‘Wij lopen tijdens de intocht met roetveeg- en kleurpieten. Dit volledig in overleg met Stadsdeel Noord.’

En een buurtbewoner meldt: ‘De intocht zal voor de helft uit roetveegpieten bestaan en voor de helft uit zwarte pieten’ – met bruine schmink, voegt hij toe.

Hoe donker de pieten nu werkelijk zijn, zal blijken op 13 november, wanneer de intocht in Amsterdam-Noord gepland staat.

De afgelopen jaren was er in sommige gemeenten gesteggel over de kleur van de pieten omdat dan Zwarte Piet weliswaar was afgeschaft, maar daarvoor in de plaats bruine pieten kwamen die volgens activisten nog steeds aan donkere mensen deden denken.