China breidt varkensboerderijen uit om Oeigoerse gevangenen in de zogenoemde heropvoedingskampen in Xinjiang gedwongen varkensvlees te laten eten. Dit beweert de Duitse antropoloog Adrian Zenz, die zich verdiept heeft in de geschiedenis en cultuur van de islamitische Oeigoeren.
Zenz beroept zich onder meer op door de Chinese staat goedgekeurde nieuwsartikelen. Het gaat onder andere om een boerderij in het zuidelijke Kashgar-gebied, die tot doel heeft 40.000 varkens per jaar te fokken.
Moslims in de heropvoedingskampen worden gedwongen om varkensvlees te eten, bleek eerder al uit getuigenissen van ex-gevangenen. Volgens de islam is varkensvlees haram.
Het voeren van varkensvlees is ‘een poging om de cultuur en religie van de mensen in Xinjiang compleet uit te roeien’, aldus Zenz. ‘Het maakt deel uit van een strategie om de Oeigoeren seculier te maken en te indoctrineren om de Communistische Partij te volgen en agnost of atheïst te worden.’
Tegen de Arabische nieuwszender al Jazeera doet de uit China gevluchte moslima Sayragul Sautbay hierover een boekje open.
‘Elke vrijdag werden we gedwongen om varkensvlees te eten’, vertelt ze. ‘Ze hebben bewust gekozen voor een dag die heilig is voor moslims. En als je dit weigerde kreeg je een zware straf.’ De bedoeling was om de gevangenen te vernederen. ‘Het was alsof ik een ander persoon was. Alles om mij heen werd zwart. Het was erg moeilijk om te accepteren.’
Volgens de gemeente Utrecht kan een deel van de gemeentelijke begraafplaats Tolsteeg een geschikte plek zijn voor een islamitische begraafplaats. Dit schrijft AD Utrecht.
Omdat vanwege de coronacrisis begraven in Turkije en Marokko onmogelijk was geworden, werd het pleidooi om als moslim in Nederland begraven te worden dit jaar steeds luider. Volgens de islam moeten moslims begraven worden op een plek waar eeuwige grafrust gegarandeerd is.
In Utrecht pleitten diverse islamitische organisaties – waaronder Milli Görüs Utrecht, de Diyanet Ulu-moskee en de Omar al Farouk-moskee – voor een eigen islamitische begraafplaats in de stad. De gemeente besloot daarop een onderzoek te doen naar een geschikte plek en heeft die nu naar eigen zeggen gevonden.
De gemeentelijke begraafplaats Tolsteeg kan volgens de gemeente deels een islamitische begraafplaats worden. Omdat er meer gecremeerd en minder begraven wordt, is een deel van de begraafplaats minimaal vijftien jaar niet meer in gebruik.
Volgend jaar maart wordt er meer duidelijk over de voortgang van de plannen.
Jorien Wuite (56) is geboren en getogen in Den Haag, maar vertrok op haar 32e naar het vaderland van haar moeder: Sint Maarten. Ze werd er sectordirecteur Gezondheidszaken, secretaris-generaal van twee ministeries, interim-minister en uiteindelijk gevolmachtigd minister. Nu staat ze twintigste op de kieslijst van D66. We spraken met haar over diversiteit, politieke representatie en de staatkundige verhoudingen binnen het Koninkrijk.
Na je studie duurde het vijf jaar voordat je vertrok naar Sint Maarten, het land waar je moeder vandaan kwam. Een bewuste keuze voor het eiland of een professionele toevalstreffer?
‘Allebei. De baan waar ik op solliciteerde, sectordirecteur Gezondheidszaken, lag in het verlengde van mijn opleiding gezondheidswetenschappen en mijn werk als consultant in zorg en onderwijs. Ik ben ook opgevoed met een sterk maatschappelijk bewustzijn, geëngageerd, progressief. Mijn ouders kenden elkaar uit het onderwijs. De publieke zaak, vraagstukken rondom zorg en sociale zaken hebben mij altijd geïnteresseerd. En ik kwam ook al mijn hele leven op Sint Maarten, dus toen ik de vacature voorbij zag komen dacht ik: daar ga ik op reageren!’
Wat heb je in je jaren op Sint Maarten bereikt als topambtenaar en minister?
‘Als sectordirecteur gezondheidszaken trof ik bij mijn aantreden een situatie aan die mij zorgen baarde. Ik heb veel middelen vrijgemaakt voor preventieve zorg en het opzetten van een lokaal GGZ-aanbod. Onderzoek was nodig om onze mankracht fact based in te zetten. GGZ was er niet. Toen ik er als secretaris-generaal de posten Sociale Zaken en Werkgelegenheid bij kreeg, heb ik een aantal publiek-private programma’s opgezet. Ik geloof heilig in publiek-private samenwerking om hardnekkige problemen zoals bijvoorbeeld jeugdwerkloosheid aan te pakken.
‘Sint Maarten is niet groter dan een kleine gemeente, maar sinds 10-10-10, toen we als eiland zelfstandig werden, kregen we wel te maken met inrichtingsvraagstukken die horen bij een land. Je moet gaan nadenken over toegankelijke zorgverzekeringen, premiestelsels, diverse wetgeving, een ministerie inrichten zodat effectief aan maatschappelijke prioriteiten wordt gewerkt. Ook het onderwijs heb ik bekeken in een brede sociaaleconomische context. Waarom is er een braindrain? Wat kunnen we er aan doen? Hoe kan onderwijs of de culturele sector ook als een belangrijke economische sector worden gezien? Wat kan St. Maarten zelf aan programma’s aanbieden op het gebied van hoger onderwijs?’
Je woont en werkt inmiddels al meer 22 jaar dan op Sint Maarten. Wanneer besloot je om jezelf verkiesbaar te stellen voor de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen?
‘Ongeveer een half jaar geleden. Eigenlijk ben ik pas begin dit jaar lid van D66. Ik stemde het wel altijd, maar zeker als gevolmachtigd minister, een functie waarin je bestuurlijk vertegenwoordiger bent namens het eiland, vond ik het niet handig om een heel erg politiek profiel te hebben. Daarnaast dacht ik: wat kan ik op Sint Maarten betekenen als D66-lid? Maar juist tijdens corona merkte ik dat er online eigenlijk heel veel kan. Ik werd lid en ben vrij snel gepolst met de vraag of ik mij wilde kandideren. Als gevolmachtigd minister heb je regelmatig contact met Nederlandse politici, dus vanuit mijn professionele hoedanigheid had ik al weleens contact met bijvoorbeeld Kamerlid Antje Diertens, fractieleider Rob Jetten en Samira Rafaela, die voor D66 in het Europees Parlement zit.’
En toen dacht je..?
‘Ja, waarom niet? Ik heb meer dan de helft van mijn leven in Nederland gewoond. En toen ik als gevolmachtigd minister rondliep in Den Haag merkte ik hoe belangrijk de Nederlandse politiek is voor de Caribische Rijksdelen. In de Tweede Kamer wordt gestemd over Rijkswetten die ook betrekking hebben op de eilanden. Dan is het belangrijk dat er ook mensen meepraten die de situatie daar echt goed kennen. Daarnaast spelen er hier in Nederland ook thema’s waar ik veel over weet. De overbelasting van de zorg, het stimuleren van een gezonde leefstijl, het onderwijs dat beter kan, armoede, de culturele sector die kraakt en groeiende kansenongelijkheid. Allemaal problemen waar ik mij als secretaris-generaal en als minister voor heb ingezet. Dus waarom dat werk niet voortzetten als volksvertegenwoordiger in Nederland?
‘Qua diversiteit kunnen we veel leren van de Caribische Rijksdelen’
In hoeverre heeft de in Nederland oplaaiende discussie rondom diversiteit en representatie meegespeeld in je keuze?
‘Toen ik in 2018 in Nederland kwam wonen tijdens mijn werk als gevolmachtigd minister speelde de Zwarte Piet-discussie hier volop. Maar ook racisme, diversiteit… alles. Ik dacht: hoe gaat die diversiteit mij aan? Kunnen we in Nederland iets verbeteren op dat vlak? Kan en wil ik daar ook iets in betekenen? Mijn vader, docent geschiedenis en maatschappijleer, schminkte zichzelf in de jaren zeventig als Sinterklaas half wit, om aan te geven dat het Sinterklaasfeest anders gevierd moet worden. Ik groeide op in een veilige omgeving, maar heb toch ook aan den lijve ondervonden hoe je als zwarte vrouw soms anders wordt behandeld op basis van je huidskleur. Daarna, tijdens mijn jaren op Sint Maarten, heb ik ook gezien hoe het ook anders kan. Leven in een samenleving die op alle niveaus divers is. Die twee verschillende ervaring wil ik meebrengen naar Den Haag. Ik denk dat we op het vlak van diversiteit veel kunnen leren van de Caribische Rijksdelen, ook wanneer je kijkt naar de sterke politieke en maatschappelijke posities van vrouwen daar.’
Vind je dat Nederlandse partijen genoeg moeite doen om mensen op een verkiesbare plek te zetten met een diverse achtergrond?
‘De discussie over politieke representatie van zwarte Nederlanders barstte hier pas echt los na de moord op George Floyd. Wat dat betreft heeft de Black Lives Matter-beweging veel goeds gedaan. Maar bij D66 was men al langer bezig om te kijken hoe de diverse representatie beter kon worden gewaarborgd. Er is bijvoorbeeld al veel eerder een Diversiteitsnetwerk opgezet en ik werd al ver voor de moord op Floyd gevraagd om mij te kandideren. Maar diversiteit gaat over meer dan alleen ruimte geven aan mensen van kleur. Het gaat ook over gender, geaardheid, het hebben van een handicap. Als D66 zijn we – vind ik – een vrij keurige afspiegeling van de samenleving. Maar ik vermoed toch dat mijn politieke en bestuurlijke ervaring doorslaggevend zijn geweest. Tot welke bevolkingsgroep je ook behoort, je moet wel de juiste skills, kennis en ervaring in huis hebben om goed te kunnen functioneren in de Tweede Kamer.’
‘In 2025 zie ik wel graag nog meer diversiteit op de lijst. Ik wil mijn kennis en ervaring graag inzetten om een volgende generatie politici met een biculturele achtergrond aan te moedigen voor de volgende ronde. Mijn boodschap aan hen is een van solidariteit: begin nu, zet je in voor werk of goede doelen in de publieke sector, doe mee in stichtingsbesturen. Onze veerkracht en bijzondere eigenschappen zijn belangrijk om ‘aan tafel’ te hebben. Alleen dan kunnen we iets doen aan de kansenongelijkheid bij mensen met immigratieachtergrond.’
Beeld: Jorien Wuite
Zijn er veel D66-stemmers woonachtig in de Caribische Rijksdelen?
‘Ja. D66 was bij de vorige verkiezing de grootste partij op Saba en Sint Maarten. Misschien ook wel op Aruba, maar dat weet ik niet.’
Wat zijn je ervaringen geweest met de Nederlandse politiek, als minister en gevolmachtigd minister van Sint Maarten? Er is vaak veel negativiteit tussen de Caribische Rijksdelen en Nederland.
‘Door mijn werk ben ik mijzelf nog meer bewust geworden van het democratisch tekort binnen het huidige Koninkrijk. Er is onvoldoende democratische vertegenwoordiging vanuit de Caribische Rijksdelen en er is geen Koninkrijksparlement dat toezicht houdt op bijvoorbeeld de Rijksministerraad. Ontwerp-Rijkswetten die ook de Caribische Rijkdelen aangaan worden in de Tweede Kamer vastgesteld. Met D66 hebben we voorstellen om deze situatie van ongelijkwaardigheid te verbeteren. Dat komt ten goede aan een moderne democratie, gebaseerd op solidariteit, brede welvaart en een oprechte samenwerking.’
Wat zou jij als Kamerlid in Nederland willen betekenen voor de relaties binnen het Koninkrijk?
‘Wij zijn met D66 een van de weinige partijen die echt verder kijken dan geld en staatsrechtelijke verhoudingen als het gaat over de Caribische Rijksdelen. Er zijn veel thema’s waarop we veel nauwer samen moeten werken. Klimaat en duurzaamheid, zorg, onderwijs en kansengelijkheid, racismebestrijding. We delen een kwetsbare geschiedenis. De dialooggroep van minister Kajsa Ollongren (D66, Binnenlandse Zaken, red.) over het slavernijverleden is zó belangrijk. De gevolgen van de slavernij zijn nog steeds actueel. Er is sprake van institutioneel racisme in het onderwijs, de woningmarkt en volgens sommige mensen zelfs in de media, die op geen enkele manier geïnteresseerd lijken in wat er in de Caribische Rijksdelen gebeurt – tenzij er gedoe is. Het zijn allemaal grote opgaves waarvoor ik mij wil inzetten hier in Nederland.’
‘In 2025 zie ik graag nog meer diversiteit op de lijst’
Toen je vertrok in 1995 was Nederland nog Paars, Pim Fortuyn een PvdA’er en Geert Wilders een VVD’er die van Turkije hield. Thierry Baudet zat in de brugklas. Hoe ervaar je Nederland nu?
‘Ik ben de afgelopen 25 jaar natuurlijk regelmatig in Nederland geweest. Mijn ouders wonen hier. Maar toen ik als gevolmachtigd minister ook echt weer ging wonen in Den Haag, de stad waar ik ben geboren en opgegroeid, vond ik het eigenlijk leuker geworden: internationaler en toch ook gemoedelijk. Wat ik wel zag in Nederland was een grotere tweedeling, meer armoede, een groeiende kansenongelijkheid. Meer dan toen ik vertrok. Zeker nu, met de coronapandemie en alle impact die dat heeft, moeten we echt aan de bak. Minder bureaucratie, meer preventie. Minder vrije markt zonder kaders, maar op naar een sociale waardeneconomie. Wat ik in Sint Maarten tegenkwam aan problemen is hier eigenlijk ook gewoon actueel.’
Op de valreep voor de verkiezingen is het kabinet met een voorstel gekomen dat desastreus kan uitpakken voor in Nederland wonende vluchtelingen. Het gaat om een aanpassing van de eisen voor naturalisatie tot Nederlander, en dan met name om de eis die wordt gesteld aan kennis van het Nederlands.
Waar nu nog ten minste taalniveau A2 wordt verlangd, zal degene die Nederlander wil worden in de toekomst het Nederlands ten minste op niveau B1 moeten beheersen. A2 staat voor elementaire kennis, bij B1 kan men zich zelfstandig redden, maar alleen met eenvoudige zinnen.
Deze verhoging van de taaleis wordt beargumenteerd met een verwijzing naar de nieuwe Wet inburgering, die – na onlangs opnieuw te zijn uitgesteld – op 1 januari 2022 ingaat. De standaardeis voor inburgeringsplichtigen gaat dan omhoog van A2 naar B1.
VluchtelingenWerk schat dat tienduizenden vluchtelingen hierdoor niet in aanmerking komen voor een paspoort
Ik vind dat een verbetering, omdat taalbeheersing op B1-niveau minimaal noodzakelijk is om in Nederland een baan te kunnen vinden en die te kunnen behouden. Helaas bereikt in Nederland nu maar een kleine minderheid van de inburgeringsplichtigen het B1-niveau, terwijl bijvoorbeeld in Duitsland meer dan de helft dat niveau wel haalt, uiteraard dan in het Duits.
Uit onderzoek blijkt dat inburgeraars in Nederland het zekere voor het onzekere nemen en liever voor een laag taalniveau kiezen uit angst dat zij niet voor het examen slagen. Als zij niet slagen, riskeren zij een boete, lopen zij de kans hun lening niet kwijtgescholden te krijgen en kunnen zij in het uiterste geval hun verblijfsrecht verliezen. Alle reden dus om geen risico te lopen.
De nieuwe inburgeringswet verhoogt weliswaar de taaleis, maar biedt ook allerlei uitzonderingen daarop voor inburgeraars die kunnen aantonen dat zij zich wel hebben ingespannen, maar dat het echt niet lukt B1 te bereiken. In overleg met de gemeente kan het na te streven niveau dan alsnog worden verlaagd naar A2 of kan men in een zogenaamd Z-traject worden geplaatst. Men wordt dan begeleid naar Zelfredzaamheid (vandaar die Z), maar hoeft geen examen te doen. In de praktijk zal dit laatste vooral gaan gelden voor laaggeschoolde, semi- en analfabete inburgeraars, onder wie veel vluchtelingen.
Dergelijke uitzonderingen worden echter niet of nauwelijks voorzien bij de nieuwe regels voor naturalisatie. Het argument hierbij is dat de inburgering binnen drie jaar na vestiging in Nederland moet zijn voltooid, maar dat voor naturalisatie een wachttijd van ten minste vijf jaar geldt. Volop tijd dus, zo redeneert de regering, om het Nederlands alsnog op het vereiste peil onder de knie te krijgen.
Ik heb ernstige twijfels over het realiteitsgehalte van die laatste veronderstelling, en ik deel die scepsis met diverse maatschappelijke organisaties die dit al eerder hebben aangekaart. Vooral de wat oudere vluchtelingen, die in eigen land weinig tot geen onderwijs hebben genoten en bovendien nog zwaar getraumatiseerd hierheen zijn gekomen, blijken ook na vijf of meer jaren nog grote moeite te hebben met de Nederlandse taal.
Toch is het juist voor deze groep van eminent belang dat zij Nederlander kunnen worden. Immers, de essentie van het bezit van de nationaliteit van een bepaald land is dat je altijd kunt terugvallen op bescherming door de overheid van dat land. Dat is voor vluchtelingen onmogelijk zolang zij de nationaliteit bezitten van het land dat zij nu juist zijn ontvlucht uit angst voor onderdrukking door diezelfde overheid. Voor alle andere migranten speelt dit niet, of ze nu voor werk of als gezinsmigrant zijn gekomen. Zij kunnen altijd terug naar hun land van herkomst en zich daar probleemloos weer vestigen als zij dat zouden willen.
In dit licht is het niet verwonderlijk dat uit de cijfers blijkt dat vluchtelingen zich gemiddeld veel sneller tot Nederlander laten naturaliseren dan andere migranten. Zodra het kan, kiezen zij voor extra bescherming door de Nederlandse overheid. Die mogelijkheid wordt een stuk lastiger als de taaleis inderdaad wordt verhoogd. VluchtelingenWerk Nederland schat dat enkele tienduizenden vluchtelingen hierdoor niet in aanmerking komen voor een Nederlands paspoort. Dat zal hun integratieproces, dat vaak toch al moeizaam verloopt, niet ten goede komen.
Gelukkig heeft de Tweede Kamer deze week een motie aangenomen waarin de regering wordt verzocht het voorstel in te trekken. Hopelijk doet zij dat ook, al weet je in verkiezingstijd maar nooit…
De Franse minister Gérald Darmanin (Binnenlandse Zaken) heeft aangekondigd dat 76 verdachte moskeeën zullen worden gecontroleerd door de overheid, omdat ze mogelijke broedplaatsen van extremisme zijn.
‘In overeenstemming met mijn instructies zullen de staatsdiensten een massale en ongekende actie tegen het separatisme lanceren’, twittert de minister. Hij spreekt over 76 moskeeën die verdacht worden van ‘seperatisme’, die de komende dagen zullen worden bezocht. In het uiterste geval moet een verdachte moskee worden gesloten.
Volgens de centrumrechtse krant le Figaro zouden 18 moskeeën op verzoek van Darmanin snel gesloten kunnen worden.
In oktober onthoofdde een achttienjarige Tsjetsjeense moslim de Franse geschiedenisleraar Samuel Paty, die tijdens een les de Mohammed-cartoons uit het satirische blad Charlie Hebdo had laten zien. In januari 2015 werd bijna de voltallige redactie van dat blad vermoord door terroristen vanwege het publiceren van diezelfde cartoons.
De Franse president Emmanuel Macron verdedigt de vrijheid van meningsuiting van Charlie Hebdo en Paty. De Mohammed-cartoons werden op overheidsgebouwen in Montpellier en Toulouse geprojecteerd. Macron wil de radicale islam en islamistisch ‘separatisme’ bestrijden, onder meer door ‘radicale’ moslimorganisaties en moskeeën te sluiten en imams een loyaliteitsverklaring te laten ondertekenen.
Inmiddels is het Collectief tegen Islamofobie in Frankrijk (CCIF) ontbonden. De organisatie dreigde door de Franse staat verboden te worden, maar besloot dit weekend de eer aan zichzelf te houden.
Twitter heeft de strijd tegen discriminatie en haatzaaien opgevoerd en wil ’taal die mensen ontmenselijkt op basis van ras, etniciteit en nationale afkomst’ bannen.
Twitter zegt dat de nieuwe huisregels eigenlijk al golden, maar dat het met deze nieuwe tekst duidelijker wil zijn.
De Amerikaanse burgerrechtenbeweging Color of Change is blij dat Twitter de regels heeft aangescherpt en noemt deze veranderingen essentieel. Wel hekelt de beweging het feit dat Twitter de regels niet al voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen heeft aangescherpt. Ook zou Twitter weinig transparant zijn over de wijze waarop er gemodereerd wordt.
Vorig jaar verbood het platform uitlatingen die andere mensen ontmenselijken ‘op basis van religie of kaste’. Eerder dit jaar werden de regels aangescherpt en werden expliciet leeftijd, handicap en ziekte toegevoegd aan de lijst.
Het platform is al jaren bezig met een strijd tegen discriminatie en haatzaaien. Het verwijderen van gebruikers is hierbij een middel. Zo kreeg de controversiële rechtse journalist Milo Yiannapoulos in 2016 een ‘permaban’ vanwege beledigende opmerkingen tegen zwarte actrices uit de Ghostbusters-film van 2016 en werd in 2018 Alex Jones van de omstreden complotwebsite Infowars verwijderd.
Oud-president Desi Bouterse heeft in een toespraak gedreigd de Surinaamse regering ‘met wapens te verwijderen’. De nieuwe regering van president Chan Santokhi is verontwaardigd en noemt de uitlatingen van Bouterse opruiend, contraproductief en polariserend.
Bouterse deed zijn gewraakte uitspraken op het partijbureau van zijn Nationale Democratische Partij in Paramaribo. Bouterse zei daar het oneens met zijn veroordeling tot twintig jaar gevangenisstraf voor de Decembermoorden van 1982, maar ook met de huidige regering.
De regering wordt geleid door Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP) van Santokhi en de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij van Ronnie Brunswijk. Brunswijk is een voormalige rebel, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw met zijn junglecommando tegen Bouterse vocht.
Bouterse vindt het een slechte zaak dat de regering voor een kapitalistisch beleid kiest. Ook denkt de oud-president dat door de winst van de VHP, die vooral uit Hindoestanen bestaat, de etnische spanningen in het land toenemen.
In hun reactie benadrukken de coalitiepartijen dat het oproepen tot geweld en het naar de wapens grijpen niet past in een democratische samenleving. Ze wijzen op het gewelddadige verleden van Suriname, waar ze niet naar terug willen.
‘Deze trauma’s willen we niet meer. Het is genoeg geweest. Bedreigingen zullen op gepaste en wettelijke wijze worden beantwoord.’
In 1980 pleegde Bouterse een staatsgreep in Suriname. In de nacht van 7 op 8 december 1982 werden vijftien tegenstanders van het regime-Bouterse doodgeschoten, een gebeurtenis die nu bekend staat als de Decembermoorden.
‘De oproep van Bouterse om de macht met geweld over te nemen moet mede in het licht gezien worden van het 8 december-strafproces. Hij wil niet naar de gevangenis’, schrijft VHP-kopstuk Idris Naipal op de Surinaamse nieuwssite Waterkant. ‘Bouterse wil ook niet dat de vele corruptiegevallen die tijdens zijn het bewind gepleegd zijn, onderzocht worden.’
In een discussie met een Turkse vrouw op de luchthaven van Antalya noemde de tandarts Turkije een ondemocratisch land. ‘Zo zijn jullie Turken. Dit kan niet worden beschouwd als een democratisch land…’
Ze stonden allebei te wachten op hun koffer bij de bagageband. Volgens de advocaat van de Duitser zou de Turkse vrouw zich niet aan voldoende afstand hebben gehouden. De tandarts was op vakantie en wilde die niet laten verpesten door een coronabesmetting.
De Turkse vrouw besloot aangifte te doen bij de politie. Een omstander had een video-opname gemaakt van de ruzie. Niet veel later werd tandarts Kristian B. opgepakt.
De tandarts zit sinds begin november in hechtenis. Hem hangt nu vier jaar gevangenisstraf boven het hoofd. Zijn proces vindt 8 december plaats.
In Turkije is het beledigen van ‘Turksheid’, zoals de Turkse natie, Turkse regeringsinstellingen en Turkse nationale helden als Mustafa Kemal Atatürk, strafbaar. Hierbij hoort ook het erkennen van de Armeense Genocide, die door Turkije nog steeds wordt ontkend.
Het beledigen van het staatshoofd is in Turkije een nog ernstiger vergrijp. Daarop staat maximaal acht jaar celstraf. De 80-jarige Turkse actrice Nilüfer Aydan dreigt nu deze straf te krijgen, omdat ze in 2016-2018 op social media president Erdogan heeft beledigd. Eergisteren vond in Istanbul de eerste hoorzitting plaats.
Zou het een prettig uitje geweest zijn, daar in Paramaribo, voor Stef Blok, het bijwonen van de plechtigheden ter ere van 45 jaar Surinaamse onafhankelijkheid?
Ruim twee jaar geleden betitelde de kersverse minister van Buitenlandse Zaken in een besloten bijeenkomst Suriname als een ‘failed state’, een disfunctionerende rechtstaat en dito democratie, waarin een vreedzame samenleving tussen de diverse bevolkingsgroepen niet mogelijk zou zijn. Hij moest er toen zijn excuses voor aanbieden, en kon nu zelf ter plekke constateren wat er van zijn beweringen waar was.
Het laatste in elk geval niet. Waar in andere landen – denk bijvoorbeeld aan Libanon, Cyprus of Ierland – de etnische spanningen in het verleden inderdaad tot een burgeroorlog hebben geleid, is het opmerkelijke dat Suriname nooit in die zin is ontspoord. En de ‘disfunctionerende rechtstaat’ en dito democratie is er in elk geval op eigen houtje in geslaagd om Bouterse voor de Decembermoorden te veroordelen en uit het presidentieel paleis te krijgen, ook al is het nog afwachten of die veroordeling tot daadwerkelijke strafoplegging leidt.
Zeker: de politieke positie die Ronnie Brunswijk nu binnen de regering in kan nemen, verdient gezien diens dubieuze verleden geen rechtstatelijke schoonheidsprijs. Net als de verslagen Bouterse heeft Brunswijk, ex-leider van het Junglecommando, een Nederlandse veroordeling wegens cocaïnehandel aan zijn camouflagebroek. Blok kreeg dan ook van de Tweede Kamer de opdracht mee Brunswijk te ontlopen, zoals men voorheen vanwege Bouterse de algehele contacten op een laag pitje had gezet.
Brunswijks vicepresidentschap nu vormt de bijna onvermijdelijke uitkomst van de verkiezingen: winnaar Chan Santokhi wist zelf niet voldoende stemmen te vergaren, en had, bij gebrek aan veel alternatieven, Brunswijk nodig voor een meerderheid.
Precies zoals Bloks eigen VVD in 2010 koos voor samenwerking met Geert Wilders, bij wiens (voor regeringsdeelname op zich toch wel wenselijke) respect voor de rechtstaat en haar instituties ook de nodige gegronde kanttekeningen vielen te plaatsen.
Het is dat in 2013 bij de viering van tweehonderd jaar herstel van de Nederlandse onafhankelijkheid de coalitie met de PVV alweer van het toneel verdwenen was, en Bouterse niet voor de plechtigheden was uitgenodigd, maar zou die anders misschien van zíjn parlement de opdracht hebben meegekregen Wilders te ontlopen?
Het valt niet te ontkennen dat Den Haag vaak voor een dilemma staat als het om buitenlandse machthebbers met minder schone handen gaat – we zien het ook bij de omgang met Assad. Het probleem: de meeste machthebbers deugen niet, de democratieën zijn op deze wereld in de minderheid, en hun aantal loopt – zie de ontwikkelingen in Hongarije en Turkije – zelfs weer geleidelijk terug. Geen enkel diplomatiek contact meer met autocraten? Daarvan zijn er wereldwijd gewoon veel te veel.
Moet en kun je dit soort lieden dus wel bij herdenkingen mijden? Zeker als ze niet alleen bloed aan hun handen hebben, maar op ondemocratische wijze aan de macht gekomen zijn? (Waarbij tegelijk toch elke keer ook wel weer het schaalverschil tussen Bouterse – met vijftien vermoorde tegenstanders – en Assad – met zeker een tienduizendvoud daarvan – benadrukt moet worden). Als dat zo is, zou Den Haag zelfs niet aan het nemen van maatregelen ontkomen, indien Trump straks door een juridische coup alsnog het Witte Huis mocht behouden. Sancties tegen Loekasjenko wegens verkiezingsfraude verliezen anders aan geloofwaardigheid.
Houdt Den Haag nu de hand strikt op de knip, en riskeert het een mislukking van Santokhi en een terugkeer van Bouterse?
Nederland staat nog voor een ander dilemma – een dilemma dat juist in Nederland erg zwaar weegt. In Den Haag is men, zogezegd, erg op de penning, en de grootste regeringspartij is dat nog meer dan wie ook. Geen cent meer naar de Grieken, want er komt geen cent meer terug – u herinnert zich vast nog de verkiezingsboodschap van VVD-lijsttrekker Rutte. Daar kwam niets van, evenmin van het ‘nul euro’ als schenking naar het door corona getroffen Spanje en Italië afgelopen zomer.
En nu heeft Suriname financiële steun nodig, want dankzij Bouterse is het platzak. Houdt Den Haag nu uit wantrouwige zuinigheid de hand strikt op de knip, en riskeert het daarmee een mislukking van Santokhi en een terugkeer van Bouterse na de volgende verkiezingen? Of durft men iets verder vooruit te kijken?
De Duitse autoriteiten dreigen de Turkse leraar Mustafa Kaska terug te deporteren naar Turkije, waar hem mogelijk marteling en een hoge gevangenisstraf boven het hoofd hangen.
Kaska heeft vorige week asiel aangevraagd in Duitsland, maar zijn asielaanvraag is geweigerd. Gisteren werd hij door politieagenten naar de luchthaven van Frankfurt gebracht om naar Turkije te worden uitgezet. De beroepsprocedure voor zijn afgewezen asielaanvraag is nog aan de gang.
De leraar vertelt aan Turkish Minute dat Turkije hem als terrorist zal behandelen en zal martelen vanwege vermeende banden met de Gülenbeweging, waarvoor de gouverneur van Izmir hem heeft ontslagen.
‘Daarom ben ik ondergedoken in Turkije en heb ik besloten om te vluchten’, vertelt hij. ‘Ik heb maandenlang gezocht naar een manier om te vluchten. Ik moest anderhalf jaar onderduiken.’
De leraar coördineerde in deze West-Turkse een studentenhuis dat in 2016 gesloten werd vanwege vermeende banden met de Gülenbeweging. Erdogan voert na de coup van dat jaar een klopjacht tegen aanhangers van de geestelijke Fethullah Gülen, volgens Erdogan het brein achter de coup.
Op dit moment zitten tienduizenden vermeende Gülenisten opgesloten in de Turkse gevangenissen. Zij kwamen, in tegenstelling tot gewone misdadigers, niet in aanmerking voor een amnestieregeling in maart, om gevangenen te beschermen tijdens corona.
Kaskar begrijpt niet waarom Duitsland hem wil uitzetten. Hij heeft alle benodigde papieren bij zich, vertelt hij, zelfs een bevel tot zijn arrestatie door de Turkse autoriteiten.
‘Ik wil mijn leven niet in de gevangenis doorbrengen vanwege mijn politieke opvattingen. Ik doe een beroep op mensenrechtenorganisaties en de publieke opinie om hun stem te verheffen tegen mijn uitzetting.’
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
