De Rotterdamse fracties van Denk, GroenLinks en D66 willen dat de agent die een arrestant ‘kutneger’ noemde onmiddellijk wordt geschorst. Dit schrijft Dagblad 010.
De drie partijen willen het interne onderzoek van de politie naar het voorval niet afwachten.
‘Het zou nadelig kunnen zijn voor het vertrouwen in de politie indien mensen het gevoel hebben dat een agent waarmee ze van doen hebben wel eens de betreffende agent zou kunnen zijn die betrokken was bij een vermeend racistisch incident’, schrijven ze aan de burgemeester.
Eerder uitte de advocaat al dat het raar zou zijn de agent niet meteen te schorsen. ‘Er loopt nu in de regio Rotterdam een man, die zich racistisch uit tegenover zwarte mensen, maar die wel in uniform en met dienstwapen over straat mag gaan. Dat geeft wel aan hoe serieus de politie de zaak neemt: niet echt, lijkt mij.’
Ook vragen Denk, GroenLinks en D66 zich af hoe onafhankelijk dit politieonderzoek zal zijn.
Op 5 december werden drie gezinsleden uit Dordrecht opgepakt: een 37-jarige moeder, haar 45-jarige partner en haar 18-jarige zoon. Na een handgemeen scholden de agenten de drie gezinsleden uit. Op de camerabeelden hoor je ‘Grijp die vieze negers’ en ‘kutneger’, aldus NRC, dat het voorval voorval vorige naar buiten bracht.
Op de beelden zijn ook beelden van de nogal hardhandige arrestatie te zien. In een latere verklaring van de politie staat dat een van de verdachten probeerde een vrouwelijke agente te verstikken. Hij heeft twee weken in de cel gezeten op beschuldiging van poging tot doodslag.
De Marokkaans-Nederlandse rapper Appa wordt fel bekritiseerd omdat hij het vaccineren tegen corona vergelijkt met de Jodenvervolging tijdens het nazibewind.
Appa, een pseudoniem van Rachid el Ghazoui, vreest dat mensen die zich niet willen laten vaccineren tegen corona gediscrimineerd zullen worden. ‘We zijn onderweg…’, tweette hij dit weekend. Hij voegde een plaatje bij met een Jodenster, waarop ‘ongevaccineerd’ staat.
Critici vinden zijn vergelijking smakeloos. ‘Mega fout, triest’, vindt pro-Palestina-activist Frank van der Linde. Leefbaar Rotterdam-raadslid Tanya Hoogwerf spreekt over ‘nauwelijks verholen antisemitisme’. Appa bevindt zich in de ‘complotdenkers afvoerput die door PVV en FvD op haar wenken bediend wordt’, volgens advocaat en kandidaat-Kamerlid Sidney Smeets (D66).
Spijt heeft Appa niet. Hij beschuldigt in een kort filmpje degenen die kritiek hebben van selectieve verontwaardiging, omdat ze niets zouden zeggen over de concentratiekampen in China waarin Oeigoerse moslims opgesloten zitten.
Ook zegt de rapper dat de waarheid soms hard gezegd moet worden. Hij deelde de Jodenster nog een keer, ‘voor zij die zich niet comfortabel genoeg voelde! Pijn moet je voelen, irritatie moet je voelen, iets moet je triggeren om de lelijke waarheid een keer uit die leugenachtige bek van je te laten rollen!’
In het verleden deed Appa vaker uitspraken die volgens critici antisemitisch waren. Zo twitterde hij ‘De Holocoast [sic] is een leugen’. Appa verdedigde zich door te stellen dat hij het niet over de Holocaust had, maar over de ‘Holocoast’. ‘Iedereen die zegt dat ik antisemiet ben, is aan het liegen.’
Het discours in onderwijsland wordt nog steeds bepaald door ‘kleurenblindheid’. Leerlingen uit etnische minderheden zijn daarvan de dupe, betoogt de Vlaamse pedagoog Orhan Agirdag.
Jonge kinderen zouden niet discrimineren, omdat ze geen kleur zouden zien. Als leraar kun je daarom beter kleurenblind zijn en raciale verschillen negeren. Pedagogisch wetenschapper Orhan Agirdag (Katholieke Universiteit Leuven, Universiteit van Amsterdam) keert zich tegen deze denkbeelden in zijn boek Onderwijs in een gekleurde samenleving.
In Nederland en in België geeft slechts 16 procent van de leraren aan goed te zijn voorbereid om les te geven op cultureel diverse en meertalige scholen, vertelt hij. Tegelijkertijd laten diezelfde leraren wel weten dat zij lesgeven in een multiculturele setting. Uit onderzoek blijkt dat leraren in Nederland en België niet voldoende zijn voorbereid om onderwijs te geven in een gekleurde samenleving.
‘We zien dat toekomstige leraren tijdens hun opleiding te maken krijgen met achterhaalde informatie die niet wordt ondersteund vanuit internationale wetenschappelijke literatuur’, vertelt hij. ‘Daar breekt mijn hart van. Met mijn boek wil ik de toekomstige en huidige leraren bereiken. Ik schrijf over een groot bestand van wetenschappelijke literatuur dat ze zouden moeten kennen.’
Beeld: Uitgeverij Epo
Hoe komt het dan dat de wetenschappelijke onderzoeken waar Agirdag het over heeft de leraren niet bereiken? Volgens hem ligt het aan een combinatie van factoren. Een witte meerderheid in het personeel en bestuur van hogescholen en universiteiten, met nauwelijks affiniteit met etnische minderheden, maakt volgens hem geen prioriteit van culturele diversiteit in het onderwijs.
Zelf werkt de pedagogische wetenschapper aan een aantal projecten, waaronder een groot onderzoek naar de lerarenopleiding in Nederland en België. Daarin richt hij zich op hoe toekomstige leraren worden opgeleid in culturele diversiteit, en wat de implicaties daarvan zijn op hun werk. ‘Het onderzoek naar de lerarenopleiding is nog gaande, maar ik vermoed dat de problematiek van etnische ongelijkheid in het onderwijs nog niet wordt erkend.’
Het ‘Rad van Ongelijkheid’
In zijn boek beschrijft Agirdag etnische ongelijkheid in het onderwijs aan de hand van een metafoor die hij ‘het Rad van Ongelijkheid’ noemt. Aan de buitenkant van dat rad staan ongelijke schoolprestaties. Uit meerdere onderzoeken blijkt dat er wel degelijk een kloof bestaat tussen de schoolprestaties van witte leerlingen en gekleurde leerlingen. De overwegend witte meerderheid presteert beter op school, onder meer omdat zij de Nederlandse taal beter beheersen.
Taalachterstand als oorzaak voor de kloof in leerprestaties tussen witte en gekleurde leerlingen ligt echter genuanceerd, zo stelt de pedagogische wetenschapper. Onderzoek wijst namelijk uit dat niet alleen etnische achtergrond ten grondslag ligt aan taalachterstand, maar ook de sociaaleconomische status en het opleidingsniveau van de ouders. Zo zouden witte kinderen met ouders in een lagere sociaaleconomische status net zoveel kans hebben om taalachterstand op te lopen als kinderen die tot een etnische minderheid behoren. ‘Maar kinderen uit een etnische minderheid komen vaker dan witte kinderen uit gezinnen die zich in een lagere sociaaleconomische klasse bevinden. Mede hierdoor is de taalachterstand groter bij etnische minderheden dan bij witte kinderen.’
Het Rad van Ongelijkheid bestaat verder uit verschillende tandwielen: discriminatie, segregatie, stereotypen, vooroordelen, en verwachtingen. Centraal in het rad staat racisme, dat je volgens hem niet moet verwarren met discriminatie. ‘Want racisme is geen handeling noch een gedachte. Racisme is een ‘isme’ vergelijkbaar met andere ‘ismen’ (denk aan kapitalisme, communisme of liberalisme), het is een politiek-ideologisch systeem. Deze systemen bepalen hoe macht verdeeld wordt onder de mensen in een samenleving. Ze overstijgen individuele gedachten of handelingen’, schrijft hij.
‘Door enkel de persoonlijke verhalen uit te lichten vergeten we het structurele verhaal’
Volgens Agirdag kan discriminatie wel een onderdeel zijn van etnische ongelijkheid. ‘We zien dat een meerderheid van personen uit etnische minderheden in hun schoolcarrière een keer of meerdere keren is gediscrimineerd.’ Als Turkse Belg heeft hij, zo vertelt hij, ook discriminatie meegemaakt op school. ‘Maar daar gaat het niet om. Wat ik in het boek voornamelijk wil benadrukken zijn de wetenschappelijke bevindingen.’
Agirdag benadrukt dat zijn boek over systemen en structuren gaat. Kinderen die behoren tot een etnische minderheidsgroep krijgen structureel een lager schooladvies.
‘Je kunt persoonlijke verhalen aanhoren en daar een podium voor bieden. Er zijn genoeg studenten die een lager schooladvies hebben gekregen vanwege hun afkomst. Door enkel de persoonlijke verhalen uit te lichten vergeten we het structurele verhaal.’
Kleurenblind
De onderwijssystemen die Agirdag in zijn boek onder de loep neemt stellen een aanpak van kleurenblindheid centraal. Dit zogeheten ‘assimilatiebeleid’ wordt uitgevoerd omwille van de kwaliteit van het onderwijs. Zo wordt volgens Agirdag de taalvaardigheid van meertalige kinderen niet erkend en ook niet gewaardeerd, omdat dat hun schoolprestaties zou belemmeren.
‘Het discours in onderwijsland wordt nog steeds bepaald door kleurenblindheid. Maar kinderen zijn niet kleurenblind’, zegt hij. ‘Ze zien elkaars etnische achtergrond en handelen ernaar. Kinderen die gediscrimineerd worden, terwijl er officieel een beleid van assimilatie en kleurenblindheid heerst, zoeken ten onrechte de schuld bij zichzelf.’
Het niet erkennen van culturele diversiteit en de implicaties daarvan heeft negatieve gevolgen op de leerprestaties. ‘Wanneer een school culturele diversiteit positief waardeert, wordt de etnische ongelijkheid tussen leerlingen juist verkleind.’ Dat blijkt volgens Agirdag uit onderzoek. ‘Scholen kunnen leerlingen uit een etnische minderheid bijvoorbeeld vragen om ook boeken te lezen in hun moedertaal, of ze kunnen religiositeit faciliteren in de vorm van het bieden van halal of koosjer eten. Wat dat betreft is er veel mogelijk om culturele en religieuze diversiteit positief te waarderen.’
‘Het is een goede ontwikkeling wanneer culturele en religieuze minderheden hun eigen scholen oprichten’
Dat het positief waarderen van culturele diversiteit een positief effect heeft op de onderwijsprestaties, wordt ook bevestigd door wetenschappelijk onderzoek. Moslimleerlingen op islamitische scholen scoren hoger dan op andere scholen in Nederland.
Agirdag: ‘Het is een goede ontwikkeling wanneer culturele en religieuze minderheden hun eigen scholen oprichten. Niet om hun leerlingen een politieke ideologie mee te geven, maar omdat de oprichters zich geroepen voelen om te investeren in het onderwijs, en culturele diversiteit daarin als toegevoegde waarde zien.’
Dat betekent niet dat iedere school zijn ‘eigen volk’ of religie zou moeten dienen. ‘Daar ben ik absoluut tegen.’ Zo zijn katholieke scholen ook niet opgericht voor enkel katholieke leerlingen, aldus Agirdag, die zelf op christelijke scholen en universiteiten heeft gezeten en daar de waarde van inziet. ‘Islamitische scholen moeten even goede prestaties leveren bij niet-islamitische leerlingen als bij hun moslimleerlingen.’
Nederland versus België
Hoewel Agirdag in zijn boek zich voornamelijk richt op etnische ongelijkheid in het Vlaamse onderwijs, gelden zijn onderzoeksresultaten ook voor Nederlandse scholen. Wel constateert hij dat de etnische ongelijkheid in Nederland kleiner is dan in België. Dat is onder meer te verklaren door het onderwijssysteem in Nederland, waar middelbare scholieren worden gefaciliteerd om op een hoger onderwijsniveau te presteren.
‘In België is er sprake van een ‘watervalsysteem’, waar scholieren op hoog niveau beginnen en naar beneden zakken wanneer zij het niveau niet kunnen bijbenen’, legt Agirdag uit. ‘Leerlingen die naar een lager onderwijsniveau zakken kunnen vervolgens niet meer omhoog klimmen. Nederlandse leerlingen kunnen dat wel, vandaar dat in Nederland de kloof tussen witte en gekleurde leerlingen kleiner is.’ Daarnaast kunnen religieuze minderheden in Nederland hun eigen scholen oprichten, terwijl dat in België niet mogelijk is.
De som van dit alles maakt dat etnische ongelijkheid een meer uitgesproken probleem is in België dan in Nederland. Dat betekent echter niet dat het in Nederland goed gaat, aldus Agirdag. De opkomst van rechtspopulisme heeft eraan bijgedragen dat het assimilatiebeleid in Nederland is versterkt. ‘Het assimilatiegedachtegoed is dieper geworteld in de Belgische samenleving, terwijl dat in Nederland iets van de laatste jaren is.’
Meer kleur in schoolbesturen
Hebben scholen dan baat bij meer kleur in de klas om etnische ongelijkheid aan te pakken? Daar hecht Agirdag weinig belang aan. ‘Belangrijker is de kleur van het onderwijspersoneel, het bestuur en het onderwijscurriculum.’ Een school kan wel streven naar een goede afspiegeling van de samenleving, maar het is volgens de pedagogische wetenschapper belangrijker als de school leert hoe men goed moet omgaan met verschillen.
Agirdag raadt toekomstige en huidige leraren daarom aan verschillen in de identiteiten van leerlingen waar mogelijk positief te benadrukken en te verwerken in het onderwijs. ‘Waar dat niet mogelijk is moet je dat vooral niet doen, want het is niet altijd zo dat culturele elementen waardevol zijn. Zwarte Piet bijvoorbeeld, is ook cultuur. Daar hoef je geen nadruk op te leggen’, zegt hij. ‘Maar wanneer het gaat over meertaligheid, religiositeit en politieke verschillen, dan kan daar wel meer ruimte voor worden gemaakt. Dat kunnen hele handige tools zijn voor leraren om hun leerlingen te motiveren voor de extra mile te gaan.’
Maatschappelijk succes biedt geen bescherming tegen discriminatie en uitsluiting. Dat is de conclusie van een nieuw Frans onderzoek naar moslimhaat.
Het onderzoek werd uitgevoerd door de Iraans-Frans socioloog Farhad Khosrokhavar. Hij interviewde honderd moslims die tot middenklasse behoren, maatschappelijk succes hebben en die zich ‘burger van de Republiek’ noemen. Velen geven aan zich gestigmatiseerd te voelen vanwege hun religieuze overtuiging.
Khosrokhavar: ‘De huidige burgemeester van Londen is van Pakistaanse afkomst. Het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand met Noord-Afrikaanse roots burgemeester wordt in Frankrijk.’
Het was moeilijk om de data te verzamelen, vertelt Khosrokhavar: ‘We konden de gesprekken niet opnemen om te voorkomen dat de deelnemers aan zelfcensuur deden. Vaak reageerden ze in het begin heel ruw en agressief. Ze waren bang dat hun verklaringen tegen hen gebruikt konden worden, dat wij van de geheime dienst waren. Vooral jongere mensen hadden deze angst.’
Zo vertelde Ahmad (pseudoniem) aan de onderzoekers: ‘Ik ben een burger en een succesvol zakenman. Waarom wordt het als verdacht beschouwd als ik politiek actief word op lokaal of landelijk niveau? Wat is daar zo erg aan?’
En een andere geïnterviewde verklaarde dat moslims worden geconfronteerd met ‘een soort republikanisme’, dat de Arabieren het recht ontzegt om goede seculiere burgers te zijn. Ze worden ervan verdacht ‘sinistere bedoelingen te hebben in de Republiek’.
Veel respondenten vinden de wonden van de Franse koloniale overheersing nog niet waren verdwenen. Daarom kiezen sommige moslims voor een beroep waarbij ze weinig contact hebben met witte mensen. Bijvoorbeeld in de IT-sector of, als ze uit een lagere sociale klasse komen, voor een baan als taxichaffeur.
Daarnaast hebben Franse moslims te maken met een glazen plafond, dat hen belet om verder carrière te maken, concludeert Khosrokhavar. Een op de vier moslims zegt gedurende zijn loopbaan te zijn gediscrimineerd, vijf keer meer dan de rest van de bevolking. Bovendien voelt 63 procent van de moslims in managementfuncties zich gediscrimineerd.
Khosrokhavar begon het onderzoek begin 2020, nog voor de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty. Die moord leidde in Frankrijk tot sterke polarisatie, mede omdat president Emmanuel Macron besloot om ‘radicale’ moskeeën en moslimorganisaties te verbieden.
Deze week is de website Kleur in de Kamer live gegaan. Het is een initiatief van twintig maatschappelijke organisaties, die ijveren voor meer diversiteit.
‘Zorgwekkend is het gebrek aan diversiteit op de verkiesbare plekken. Hierdoor mist Nederland bruggenbouwers tussen de verschillende culturen’, schrijft de website. Woordvoerder van het initiatief is Ian van der Kooye, voormalig woordvoerder van de politieke partij BIJ1.
De website maakt reclame voor vijf kandidaten van kleur, die op een onverkiesbare plek staan. Het gaat om GroenLinksers Simion Blom (plek 21) Raja Alouani (23), D66’ers Jorien Wuite (20) en Joan Nunnely (33) en PvdA’er Sofyan Mbarki (17),
Initiatiefnemers van Kleur in de Kamer zijn onder meer aspirant-omroep Omroep X, de moslimfeministen van S.P.E.A.K.,, Comité 21 maart, het Collectief Tegen Islamofobie en Discriminatie en de websites Waterkant, Afro Magazine en Republiek Allochtonië.
Het parlement van Assam heeft besloten om alle islamitische scholen in de Indiase staat te sluiten.
Het gaat om meer dan zevenhonderd zogeheten madrassa’s. In deze deelstaat met ruim 30 miljoen inwoners is de hindoe-nationalistische partij BJP van premier Narendra Modi aan de macht.
Oppositiepolitici hebben felle kritiek op het verbod. Assam zou hiermee toegeven aan antimoslimgevoelens van de hindoenationalisten. ‘Het idee is om moslims uit te roeien’, aldus Wajed Ali Choudhury, die namens de links-seculiere oppositie in het deelparlement van Assam zit.
Volgens onderwijsminister Himanta Biswa Sarma (BJP) bieden islamitische scholen ondermaats onderwijs. ‘We hebben meer dokters, agenten, bureaucraten en leraren nodig uit de islamitische minderheidsgemeenschap, in plaats van imams voor de moskee.’ Hij vertelt dat de madrassa’s zullen worden omgevormd tot algemene scholen.
Assam kwam vorig jaar al in het nieuws, toen twee miljoen moslims er plotsklaps stateloos werden.
De Rotterdamse agent die tijdens een aanhouding een verdachte uitmaakte voor ‘kutneger’ is nog steeds aan het werk. Wel heeft de Rotterdamse politie afstand genomen van deze racistische uitspraak, schrijft RTV Rijnmond.
Op 5 december werden drie gezinsleden uit Dordrecht opgepakt: een 37-jarige moeder, haar 45-jarige partner en haar 18-jarige zoon. Na een handgemeen scholden de agenten de drie gezinsleden uit. In een video hoor je ‘Grijp die vieze negers’ en ‘kutneger’, aldus NRC, dat het voorval deze week naar buiten bracht.
De advocaat van het gezin heeft aangifte gedaan tegen de politie wegens mishandeling en racisme. De agent is nog steeds aan het werk, omdat het onderzoek tegen de agenten nog loopt.
De advocaat vindt dit onbegrijpelijk: ‘Er loopt nu in de regio Rotterdam een man, die zich racistisch uit tegenover zwarte mensen, maar die wel in uniform en met dienstwapen over straat mag gaan. Dat geeft wel aan hoe serieus de politie de zaak neemt: niet echt, lijkt mij.’
Een nieuw jaar, een nieuwe rubriek: het hoofdredactioneel commentaar. Nee, de Kanttekening is geen Volkskrant, Trouw of NRC. Sterker nog: we zien ons als een aanvulling op deze en andere mainstream media in de berichtgeving over de multiculturele samenleving. En juist daarom deze nieuwe rubriek. Om, vanuit onze eigen visie, te belichten waarom en welke keuzes we maken.
De Kanttekening is een emancipatoir cross-cultureel medium, het meest diverse van het Nederlandse medialandschap. Wij doen wat de mainstream media laten liggen. Wij schrijven niet enkel óver nieuwe Nederlanders, maar met regelmaat vanuit nieuwe Nederlanders. Neem hoe wij Black Lives Matter, het verharde Franse islambeleid en de zaak rond GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht belichtten. Of hoe onze columnisten omgaan met zaken als de ‘Marokkanentweet’ van Thierry Baudet, diversiteit in de media en het Zwarte Pietendebat.
In 2021 gaan wij onverstoorbaar door met waar wij goed in zijn
Wij behandelen niet enkel de multiculturele samenleving als thematisch domein, maar geven speciale aandacht aan genuanceerde berichtgeving en het overbruggen van angsten en tegenstellingen tussen groepen in onze samenleving. Bijvoorbeeld toen we Nederlanders met een Armeense en een Azeri-achtergrond de Armeens-Azerbeidzjaanse oorlog om Nagorno-Karabach lieten duiden. Of via ons recente artikel over Moluks-Nederlandse jongeren, die hard bezig zijn het negatieve stigma rondom deze bevolkingsgroep te doorbreken.
Wij zijn emancipatoir en willen tegenstellingen overbruggen, maar sluiten onze ogen niet voor misstanden en controverses. Een van onze best gelezen artikelen van 2020 behandelt felle kritiek van het Landelijk Platform Slavernijverleden, dat de corona-aanpak ‘te wit’ noemt. Ons onthullende artikel over de greep vanuit Turkije op Nederlandse moskeeën leidde in februari tot vragen vanuit de Kamercommissie tegen ‘ongewenste invloed’ en stond ook in het eindrapport.
Onze invloedpositie groeide in 2020. We haalden naast de Kamer ook de Amsterdamse gemeenteraad. De online bezoekcijfers verdubbelden, scoops werden overgenomen door de mainstream media. De brief van de Amerikaanse predikant Jesse Jackson aan premier Rutte over Zwarte Piet haalde het NOS Journaal en the New York Times, maar dook als eerste op bij de Kanttekening. Het SP-raadslid dat uitgedost als Zwarte Piet een online partijvergadering bezocht, kon zich na ons graafwerk teruglezen op media als de Volkskrant en Linda.
Wij zijn ook niet blind voor wat in het buitenland gebeurt. Van etnische en religieuze onderdrukking in Marokko en Turkije tot in China en India, en van Cambodja tot Colombia: wij zien het en zullen dat blijven doen. Waar mogelijk benoemen wij de raakvlakken met Nederland. Turkse Nederlanders die anti-Erdogan zijn, Marokkaanse Nederlanders die anti-koninklijk zijn. Chinese Nederlanders die Oeigoers zijn, Indiase Nederlanders die moslim zijn. Allemaal merken ze dagelijks de negatieve gevolgen van de situatie in hun moederland.
Wijzelf komen vanuit een diepe crisis die ontstond na de Turkse coup van 2016. Onze abonnees, adverteerders en donateurs werden aangesproken, geïntimideerd en soms zelfs bedreigd omdat zij de Kanttekening op de mat kregen of erin adverteerden. Oplage en financiën kelderden. Maar het coronajaar 2020 was voor de Kanttekening een financieel behapbaar jaar, met een stabiele oplage van ons maandblad, adverteerders die bleven aanhaken en een reeks nieuwe donateurs.
Daarom een woord van dank aan onze betalende lezers en sponsoren. Tezamen met onze redactie, freelancers en columnisten hebben jullie een heuse heldendaad verricht en de Kanttekening nog relevanter weten te maken.
Wie dit leest, weet zich van één ding verzekerd. Ook in 2021, het jaar van corona-moeheid, verkiezingen, voortdurende spanningen en emancipatie onder minderheden, gaan wij onverstoorbaar door met waar wij als klein, multicultureel medium goed in zijn: het leveren van diepgaande journalistiek over en vanuit de multiculturele samenleving, als betrouwbare aanvulling op de mainstream media.
De Al Kabir-moskee in Amsterdam roept stadsbewoners op vannacht thuis te blijven. Dit meldt de Amsterdamse omroep AT5.
‘Wij willen u en uw kinderen vragen om de komende dagen en met name met oud en nieuw zeer voorzichtig te zijn en geen vuurwerk af te gaan steken’, schrijft de moskee op Facebook. ‘Blijf thuis tijdens nieuwjaarsnacht.’
De Al Kabir-moskee richt zich in het bijzonder op jongeren. ‘Wij willen graag de zorg zoveel mogelijk ontlasten. Ook willen we de brandweer en politie geen extra werk bezorgen.’
Ook stuurt de moskee vrijwilligers op pad, die door verschillende Amsterdamse buurten zullen surveilleren om de rust te bewaren.
Vanwege de coronapandemie geldt in Nederland een algemeen vuurwerkverbod. De ziekenhuizen zijn immers al overbelast.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
