President Desi Bouterse stevent af op een verlies bij de Surinaamse verkiezingen. De Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP) van uitdager Chan Santokhi staat in de prognoses op voorsprong.
Nadat meer dan de helft de stemmen zijn geteld staat Bouterses Nationale Democratische Partij (NDP) op vijftien zetels, de VHP op twintig. Voor een meerderheid in het Surinaamse parlement zijn 26 zetels nodig.
De oppositie is al in jubelstemming. ‘Vandaag is aangetoond dat het volk het huidige beleid heeft afgewezen’, aldus Santokhi tegen zijn aanhang. ‘Er is bewezen dat men genoeg heeft en iets anders wil hebben. En dat men de VHP vertrouwt om het te doen.’ VHP Nederland heeft de moederpartij in Suriname ook al gefeliciteerd.
Volgens de Surinaamse medium Waterkant hebben zich op enkele stembureaus onregelmatigheden voorgedaan. Zo werden bij vier verkeerde stembiljetten gebruikt, schrijft de website, en vond er bij een zelfs een schietincident plaats. Daarbij raakte een vrouw gewond.
Vanuit de gevangenis heeft journalist, schrijver en gewetensgevangene Ahmet Altan (70) een nieuwe brief geschreven. Hierin steekt hij de mensen die zich zorgen maken over hem en over het coronavirus een hart onder de riem.
Altans brief is naar buiten gesmokkeld en werd gisteren gepubliceerd door the Washington Post. Hij vertelt daarin dat hij snapt dat mensen zich grote zorgen over hem maken. Gevangenen lopen een grote kans om met het coronavirus besmet te raken. Bovendien is hij een oude man. Toch kiest hij ervoor om optimistisch te blijven.
‘Ik ben me bewust van de verschrikkingen die iedereen meemaakt. Net als miljarden antilopen die een rivier vol krokodillen moesten oversteken, worstelen we waanzinnig om in leven te blijven en de overkant te bereiken’, schrijft Altan. ‘De oversteek is een hel. Maar over een paar maanden is deze ramp voorbij en komt de mensheid in een nieuw tijdperk.’
Volgens Altan heeft de coronacrisis laten zien dat de natiestaat ten dode is opgeschreven. ‘Staten voorkomen menselijke vooruitgang. De pandemie liep uit de hand door de blunders van staten en hun bestuurders, uit hebzucht naar macht.’
Altan beschouwt zichzelf niet als een naïeve utopist, maar verwacht wel een betere en een internationalere wereld, waarin de mensen meer met elkaar verbonden zijn. De wereldgeschiedenis heeft volgens hem laten zien dat er helaas rampen voor nodig zijn om tot een nieuw en beter evenwicht te komen.
Hij wil dat wij niet al te erg inzitten over zijn eigen lot – dat doet hij namelijk zelf ook niet, zegt hij – en vergelijkt zichzelf met een rotte, stervende radijs.
‘In november kregen we tijdens de lunch een radijs bij onze maaltijden. Mijn celgenoot deed die radijs in een kartonnen beker en liet die naast de ijzeren staven bij het raam staan. De radijs begon te rotten. Onlangs is er een groene spruit uit voortgekomen. Hij groeide en groeide. Kleine witte bloemen bloeiden aan het einde van de spruit. Elke ochtend sta ik op en kijk naar die bloemen. Ik ben getuige van dat grote cliché: de radijs sterft en wordt tegelijkertijd levend. Een ellendige radijs creëert bloemen uit zijn eigen verval. Zonder zijn optimisme op te geven, reikt hij naar de toekomst terwijl hij sterft.’
Ahmet Altan werd in september 2016 voor het eerst opgepakt. Hij werd ervan beschuldigd via ‘subliminale boodschappen’ de coupplegers van 15 juli 2016 te hebben aangezet tot hun daad.
Eind vorig jaar kreeg Altan ruim tien jaar cel omdat hij in zijn publicaties ‘hulp aan een terroristische groepering’ zou bieden, waarmee de coupplegers bedoeld worden. Over zijn verblijf in de gevangenis schreef Altan het boek Ik zal de wereld nooit meer zien.
Liberale stemmen in Marokko zijn verdeeld over de zaak rond de opgepakte journalist Soulaiman Raissouni. De een vindt hemeen martelaar van het vrije woord, de ander een viespeuk die zijn handen niet kan thuishouden.
Soulaiman Raissouni is hoofdredacteur van de islamitische oppositiekrant Akhbar al Yaoum, die kritisch over de Marokkaanse overheid bericht. Vorige week werd hij gearresteerd na een anonieme Facebookbeschuldiging: hij zou seksueel misbruik en homoseksuele handelingenhebben gepleegd, wat illegaal is in Marokko en drie jaar celstraf kan opleveren.
Het is een gevoelige kwestie. Amnesty International en Human Rights Watch hebben nog niets gezegd over de zaak, in tegenstelling tot Perswaakhond Reporters Without Borders (RSF). Raissouni is het slachtoffer van een zoveelste aanval van de Marokkaanse overheid op de vrije pers, aldus RSF.
Sommige Marokkaanse feministen zijn het daar niet mee eens: zij vinden dat RSF de #metoo-beschuldigingen niet serieus neemt en gebruiken op Twitter de hashtag #rapeculture (in het Frans: #cultureduviol) om hun ongenoegen te uiten. RSF-directeur Christopher Deloire zou zijn ‘vrienden’ de hand boven het hoofd houden en ‘een duidelijke politieke agenda’ hebben.
Maar volgens RSF worden kritische journalisten in Marokko wel vaker van zedenmisdrijven beschuldigd. Zo kreeg Taoufik Bouachrine, oud-hoofdredacteur van Akhbar al Yaoum, vorig jaar twaalf jaar cel voor ‘seksueel misbruik’.
Ook werd Soulaiman Raissouni’s nichtje Hajar, journalist bij Akhbar al Yaoum. vorig jaar tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld. Zij zou zich schuldig hebben gemaakt aan seks buiten het huwelijk en een abortus, twee zaken die verboden zijn in Marokko. Na enkele weken kreeg zij gratie van de koning.
De ernst van de situatie waarmee de wereldbevolking vandaag de dag wordt geconfronteerd kan niet worden onderschat. De coronapandemie heeft mensen en naties over de hele wereld medisch, financieel, sociaal, politiek, spiritueel en psychologisch sterk beïnvloed, meer dan ooit tevoren.
Volgens de Koran kunnen rampen zowel moslims als niet-moslims treffen, zowel rechtvaardige mensen als onderdrukkers en moordenaars. De berechting staat ons immers pas op de Dag des Oordeels te wachten. Allah kan mensen onheil bezorgen als een aanzet om hun achteloosheid op te geven en terug te keren naar hun Heer. Hij kan hen ertoe brengen hun verborgen eigenschappen of ware karakters bloot te leggen, met andere woorden: hun oprechtheid of hypocrisie. Hij kan anderen ertoe aanzetten om te reflecteren en de eigen situatie te verbeteren. En dat is precies mijn reflectie in deze maand: hoe komen we sterker uit deze crisis?
Moslims zijn echt niet uniek in vergelijking andere mensen, maar voor ons is de spirituele ervaring van de rituelen essentieel. Nu vele moslims door de ingevoerde anti-coronamaatregelen hierin beperkt worden komen wat uitdagingen bovendrijven. Maar tegelijk ook nieuwe kansen en mogelijkheden.
De verplichte vrijdagpreken kunnen niet bijgewoond worden. Dat geldt ook voor Umrah (de vrijwillige bedevaart) en mogelijk de komende Hadj (de jaarlijkse bedevaart). Ook Tarawīh (ramadangebeden) en collectieve iftars (gezamenlijke maaltijd om het vasten te verbreken) waren afgelast. Wat betekent dat voor Nederland en zijn islamitische burgers?
Wat mij persoonlijk het meest heeft geraakt is de virtuele verbondenheid en de bijzonder bijdrage die moskeeën deze maand hebben geleverd. Echt een ongekende prestatie. De Nederlandse moskeeën hebben laten zien dat zij erg flexibel en vooruitstrevend zijn. In deze buitengewone tijden hebben religieuze instellingen in het algemeen en moskeeën in het bijzonder een belangrijke rol gespeeld. Dit is het moment waarin de moskeeën uitblinken en een bijdrage leveren aan de samenleving.
Hier moeten we het ook meer over hebben. Moskeeën kunnen niet alleen op spiritueel niveau het verschil maken, maar ook op maatschappelijk niveau. Zo zijn er moskeeën geweest die zich niet lieten tegenhouden door de crisis, maar juist dankzij de crisis actiever werden. Ik zag acties voorbij komen die wij als gemeenschap nodig hebben. Mijn moskee in Leidsche Rijn startte bijvoorbeeld een ‘boodschappenservice’ voor ouderen en andere kwetsbare groepen. Andere moskeeën hebben zorginstellingen een kleinigheid geschonken, als een teken van dankbaarheid. Wat ben ik trots dat ik tot de moslimgemeenschap behoor.
Gedurende deze coronacrisis heb ik de kracht van de gemeenschap mogen ervaren. Het was geweldig om te zien hoe moskeeën massaal verantwoordelijkheid namen om het virus in te dammen. Het is mij ook duidelijk geworden dat moskeeën in staat zijn om duurzame oplossingen te bieden. In één nacht en binnen enkele uren hebben wij in de Al-Hijra moskee te Leiden maar liefst 120.000 euro ingezameld om de duurzaamheid van de moskee te waarborgen. Daar hebben we geen buitenlandse financiering voor nodig. Soortgelijke benefieten waren door het hele land gaande. Ze gingen massaal live. Er kwamen grote bedragen binnen: Een ton, twee of zelfs meer. Wat een vrijgevig volk. Dat geeft energie en hoop.
Het is een beproeving en met de wil van God komen we sterker hieruit
De andere kant van de medaille is dat vrijgevigheid misbruikt kan worden. Persoonlijk werd ik op een gegeven moment zenuwachtig van alle live predikers en online inzamelingen. Hoe weten wij wie betrouwbaar is en wie niet? Wie zamelt daadwerkelijk in voor een goed doel en wie niet? Welke spreker verkondigt wat?
Wellicht ben ik te wantrouwig, maar mijn gezond verstand zegt dat er iets niet klopt. Te veel van iets is nooit goed. Het is nu hoog tijd om die goedheid – in giften, goede daden, enzovoort – en het religieuze aanbod – denk aan lezingen en preken – te professionaliseren, om zo de betrouwbaarheid te waarborgen. En daar is deze coronatijd de uitgelezen kans voor.
We moeten waken dat deze tijd niet gekaapt wordt door criminelen die uit zijn op financieel gewin, of extremisten die onze jeugd willen vergiftigen. Laten we daarom alert en kritisch blijven. Misschien dat dit bij deze bijzondere tijden hoort? Het is een beproeving en met de wil van God komen we sterker hieruit.
Het zijn nogal rare en lastige tijden… Laten we daarom onze troost zoeken in dit vers:
Zeg: ‘Ons zal alleen maar treffen wat God voor ons te boek gesteld heeft. Hij is onze beschermheer. Op God moeten de gelovigen hun vertrouwen stellen.’ [Al-Tawbah: 51]
Ook kun je inspiratie vinden in dit korte en diepgaande vers: ‘Want met het moeilijke hangt het gemakkelijke samen. Ja, met het moeilijke hangt het gemakkelijke samen!’ [Al-Shar: 5-6]
Dit is misschien wel de beste ramadan die ik ooit heb meegemaakt. Dit kan de ramadan zijn waarmee we gezamenlijk ontdekken wat de Profeet allallallāhu ‘alayhi wa sallam (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) driemaal herhaalde, terwijl hij naar zijn hart wees:
India zit midden in een escalatie van een ‘anti-moslimcampagne’ op sociale media. Dat concludeert de Indiase NGO Equality Labs in een nieuw rapport.
Toen in India de coronacrisis uitbrak kregen moslims vaak de schuld. Op Twitter waren de hashtags #Coronajihad, #Quranovirus en #BanTheBook trending.
Volgens hindoe-extremisten willen moslims doelbewust het coronavirus verspreiden om India schade te berokkenen. Haattweets worden door prominente politici van de nationalistische regeringspartij BJP geretweet, wat zou bijdragen aan deze haatcampagne tegen moslims.
De haatcampagne op sociale media leidde tot een boycot van islamitische bedrijven en het lastigvallen van islamitische straatverkopers. Sommige Indiase kranten en tv-zenders droegen hun steentje bij aan het demoniseren van moslims, aldus Equality Labs.
Ook enkele hindoegeestelijke zijn volgens de NGO schuldig aan moslimhaat. Zo riep de invloedrijke Narsingh Vani zijn 229.000 YouTube-abonnees op om moslims te boycotten via een ‘hindoeïstische heilige oorlog’. Vani beweerde tevens op een Indiase tv-zender dat moslims doelbewust het virus verspreiden door op mensen te spugen.
Sinds 2014 wordt India geleid door minister-president Narendra Modi (foto) van de hindoe-nationalistische BJP-partij. De spanningen tussen de hindoe-meerderheid en de moslimminderheid zijn onder zijn bewind toegenomen. Zo vonden in maart in Delhi de hevigste religieuze rellen in jaren plaats, waarbij hindoenationalisten moslims aanvielen.
Onder de slachtoffers van deze rellen bevonden zich ook hindoes die protesteerden tegen de nieuwe burgerschapswet. Volgens critici maakt deze wet van moslims tweederangs burgers. Het geweld leidde tot 47 doden en ruim tweehonderd gewonden, waarvan de grote meerderheid moslims.
In Europa en Canada hebben Koerdische activisten dit weekend geprotesteerd tegen het ontslag van HDP-burgemeesters in Zuidoost-Turkije en het schenden van graven van omgekomen PKK-strijders.
45 van de 65 pro-Koerdische HDP-burgemeesters die vorig jaar de lokale verkiezingen wonnen zijn inmiddels ontslagen. Zij zijn vervangen door Erdogan-getrouwen. In Canada, Duitsland, Zweden en Frankrijk gingen Koerden hiertegen demonstreren.
Tijdens de actie in de Zweedse hoofdstad Stockholm zei een activist: ‘De soeverein in een democratie is meestal het volk. Maar in Turkije is de soeverein Recep Tayyip Erdogan, die een oorlog voert tegen de Koerdische lokale politiek.’
In de Franse stad Straatsburg protesteerden Koerdische activisten, naast het ontslag van de HDP-burgemeesters, tegen aanvallen op de begraafplaatsen van omgekomen PKK-strijders. Enkele activisten hingen een PKK-vlag op aan de muur van het consulaat. De PKK staat in Turkije, de Verenigde Staten en de EU op de lijst van terroristische organisaties.
Ook in het Duitse Stuttgart demonstreerden Koerdische activisten tegen de anti-Koerdische grafschennis. ‘Voor het fascistische Turkse regime is het doden van Koerden niet genoeg. Ze vernietigen nu onze graven en verbranden onze doden.’
In Toronto, Canada vroegen de demonstranten (foto) daarnaast aandacht voor geweld tegen Koerdische vrouwen in Turkije. Alle Turkse vrouwenorganisaties die dit tegengaan zouden door Erdogan verboden zijn. Dit, vanwege de noodtoestand die nu in Turkije heerst.
In het Duitse Frankfurt am Main zijn tenminste 107 mensen besmet geraakt met het coronavirus, nadat ze twee weken geleden een kerkdienst hebben bezocht.
Tijdens deze dienst werd de anderhalve meter afstand wel in acht genomen, schrijft het lokale dagblad Frankfurter Rundschau.
Het vermoeden bestaat dat de kerkgangers besmet zijn via de luchtventilatie. In Frankfurt en omgeving waren kerkdiensten sinds twee weken weer toegestaan.
Mondkapjes waren verplicht, maar werden niet gedragen. ‘Achteraf gezien zou het voor ons gepast zijn om tijdens de dienst mondkapjes te dragen’, schrijft de baptistengemeente op haar website.
Ook betuigt het kerkgenootschap spijt over het feit dat er samen werd gezongen. Dit zou de circulatie van het virus alleen maar verder hebben verspreid.
In Nederland heeft het coronavirus zich mede via kerkdiensten relatief snel kunnen verspreiden. Dit was onder meer het geval op het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee en in het noordelijke deel van Limburg, aldus Dagblad 010.
Het Rotterdamse dagblad denkt dat we uit de zaak rond de Frankfurter kerkdienst een les kunnen trekken: ‘Nederland gewaarschuwd’, kopt de krant.
Sommige moskeeën hebben de deuren ook weer geopend, waaronder de Blauwe Moskee in Amsterdam. Hier werd zondag het einde van de ramadan met dertig mensen gevierd.
Nayib Bukele won vorig jaar de presidentsverkiezingen in El Salvador. Al jaren probeert hij een betere diplomatieke relatie met Israël op te bouwen. Zijn Palestijnse achtergrond staat hem daarbij geenszins in de weg. Ook de coronacrisis grijpt hij aan voor een betere band met Israël.
De president van El Salvador is 38 jaar jong. Zijn grootouders waren Palestijnse christenen, zijn vader bekeerde zich later tot de islam en is nu imam. Zelf is Bukele naar eigen zeggen niet erg religieus, al gelooft hij in Jezus. Zijn jonge, energieke houding maakte hem geliefd onder veel Salvadoranen. En net als andere millennials is hij regelmatig op Instagram te vinden. Daar plaatst hij foto’s van zijn prachtige vrouw, zijn nog geen jaar oude dochter en selfies: niet in pak maar in vrijetijdskleding, met een hip sportjasje en zijn baseballcap achterstevoren op zijn hoofd. Slechts af en toe zit er een foto van een vergadering tussen.
Tijdens de coronacrisis plaatste Bukele een heel ander bericht. Op de afbeelding waren meerdere brieven aan verschillende landen te zien, waaronder een brief aan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. In die brief vraagt Bukele premier Netanyahu persoonlijk om hulp. Hij hoopt honderdduizend testkits van de joodse staat te ontvangen. ‘De mensen van El Salvador zullen eeuwig dankbaar zijn en niet vergeten dat de staat Israël aanwezig was op ons moment van hoogste nood’, schreef Bukele aan het slot van de brief.
Oude banden
Dat nota bene een president van Palestijnse komaf Israël om hulp vraagt is opmerkelijk. Maar El Salvador heeft al meer dan zeventig jaar een relatie met Israël. Het eerste belangrijke moment in de relatie tussen de twee landen vond plaats in 1947, een jaar voordat de staat Israël werd uitgeroepen. De Verenigde Naties hadden een verdelingsplan opgesteld, een resolutie waarin het mandaatgebied Palestina werd opgedeeld in twee onafhankelijke staten. El Salvador weigerde samen met tien andere landen te stemmen over het plan. Kort nadat de resolutie werd opgesteld brak de oorlog uit en verdween het plan van tafel. Niet veel later, op 14 mei 1948, werd de staat Israël uitgeroepen. El Salvador erkende op 11 september dat jaar de nieuwe staat. Het was de eerste stap richting een betere relatie.
Wat ook bijdroeg aan de relatie was dat El Salvador, samen met Costa Rica, tot 2006 het enige land was met een ambassade in Jeruzalem. Dat was toentertijd uniek. Zowel de Palestijnen als Israël claimen Jeruzalem als hoofdstad van hun staat, een kwestie die het tot op de dag van vandaag onmogelijk maakt om een oplossing te vinden voor het decennialange conflict. Een ambassade in Jeruzalem betekent een punt erbij op Israëls scorebord, een reden voor de meeste landen om hun ambassade in het neutralere Tel Aviv te plaatsen.
De Salvadoraanse ambassade verhuisde uiteindelijk ook naar Tel Aviv. Volgens sommige critici was de verhuizing het gevolg van de sterke invloed van de Arabische gemeenschap en de persoonlijke belangen van de toenmalige Salvadoraanse president, Antonio Saca, die van Arabische afkomst is.
‘El Salvador zal eeuwig dankbaar zijn en niet vergeten dat Israël aanwezig was op ons moment van hoogste nood’
Een hoogtepunt in de decennialange relatie tussen El Salvador en Israël kwam in 2010. De Salvadoraanse diplomaat Jose Castellanos kreeg toen de titel van ‘Rechtvaardige onder de Volkeren’, een eretitel die Israël geeft aan gojim (niet-joden) voor het beschermen van Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. José Castellanos redde samen met de Joods-Roemeense zakenman George Mantello 40.000 joden, door hen te voorzien van Salvadoraanse identiteitspapieren en hen naar El Salvador te smokkelen.
Een bijzonder moment, maar van weinig diplomatieke waarde. Dat denkt John Tofik Karam, hoogleraar aan de universiteit van Illinois en gespecialiseerd in Latijns-Amerika. ‘De Joodse geschiedenis van El Salvador betekent weinig als het gaat over Israëlisch beleid, zeker onder de huidige rechtse regering.’
Onlangs besloot Israël de ambassade in San Salvador, de hoofdstad van El Salvador, te sluiten. De Salvadoraanse ambassadeur in Israël, Werner Matias Romero, deed tevergeefs een poging Israël te overtuigen de ambassade open te houden: ‘Ik geloof dat Israël, in plaats van afstand te doen van Latijns-Amerika, juist dichterbij zou moeten komen en de relatie moet voeden als een plant.’
Toen Israël toch de deuren van de ambassade sloot, dreigde El Salvador zijn ambassade van Tel Aviv te verplaatsen naar Ramallah, een stad in Palestijns gebied. Niet uit steun aan de Palestijnse kwestie, maar als wraak op Israël. Van die verplaatsing is verder niets terecht gekomen.
Militaire relaties
De relatie tussen Israël en El Salvador heeft meerdere deuken opgelopen, maar dat betekent niet de twee landen geen relatie meer onderhouden, benadrukt Karam. Hij illustreert dit aan de hand van een belangrijke periode in de jaren zeventig, vlak voordat de Salvadoraanse Burgeroorlog uitbrak. In deze tijd bouwden Israël en El Salvador een militaire band op die ook tegenwoordig nog van grote waarde is. Tussen 1975 en 1979 kwam 83 procent van El Salvadors militaire import uit Israël, aldus het Stockholm Instituut voor Internationale Vredesonderzoek. In 1980 brak de Salvadoraanse Burgeroorlog uit, waarbij het linkse Front Farabundo Martí voor Nationale Bevrijding tegenover het leger en de grootgrondbezitters stond.
Israël, dat het leger en de grootgrondbezitters steunde, had een belangrijke maar grotendeels onzichtbare rol in deze oorlog. Naast de verkoop van wapens verzorgde Israël de opleiding van ANSESAL. Deze geheime politie van El Salvador zou later berucht worden vanwege de brute moorden op tienduizenden Salvadoranen, met name burgeractivisten.
De burgeroorlog duurde meer dan een decennium. De militaire banden die Israël en El Salvador in die tijd hebben opgebouwd bestaan volgens Karam nog steeds. Het beeld in El Salvador is dat Israël het land helpt in tijden van nood. Dat maakt Bukeles oproep aan Israël in de huidige coronacrisis dan ook niet geheel onverwacht.
‘Net als veel andere reactionaire regeringen gebruikt Bukele het coronavirus als een excuus om drastische maatregelen door te voeren. Gezien de eerdere hulp van Israël aan militaire regeringen in Latijns-Amerika is zijn vraag om hulp spijtig voor de Palestijnen, maar voorspelbaar’, legt Karam uit.
Dat Israël zich mengde in de Salvadoraanse Burgeroorlog kwam ook door de Verenigde Staten, die net als Israël het leger en de grootgrondbezitters steunden. In 1983 verzochten de Amerikanen Israël om hulp in dit conflict. Israël moest helikopters, vrachtwagens, geweren, munitie en infanterieadviseurs sturen.
Ook nu zorgen de Amerikanen er mede voor dat El Salvador pro-Israël is. Bukele is fan van de Amerikaanse president Donald Trump en noemde hem na zijn bezoek aan Witte Huis ‘very nice and cool’. Trump op zijn beurt is een fan van de Israëlische premier Netanyahu. Onder zijn presidentschap verhuisde de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem.
Nayib Bukele samen met zijn vrouw tijdens een honkbalwedstrijd (Foto: Wikimedia Commons)
Briefje in de Klaagmuur
Als president heeft Bukele een sterke positie om actief aan sterkere diplomatieke band met Israël en de VS te werken. Maar ook voor zijn verkiezing tot president werkte Bukele aan betere banden met de twee landen. In 2018, toen Bukele nog burgemeester was van San Salvador, bracht hij een bezoek aan Israël. Het bezoek werd gedeeltelijk gefinancierd door de Israëlische overheid. De reis bracht hem naar Tel Aviv en Jeruzalem, waar hij onder andere de Klaagmuur en het Holocaustmuseum Yad Vashem bezocht.
Tijdens deze reis stelde Bukele zijn vrouw Gabriele Rodriguez voor aan het internationale publiek. Tijdens een ontmoeting met de toenmalige burgemeester van Jeruzalem, Nir Barkat, vertelde Bukele dat zijn vrouw Rodriguez een joods-Sefardische achtergrond heeft. Hij probeerde daarmee sympathie te kweken.
Een jaar later, het jaar dat hij de Salvadoraanse presidentsverkiezingen won, deed Bukele opnieuw zo’n poging: hij postte foto’s en filmpjes van zichzelf bij de Klaagmuur op Twitter en Instagram. Hierop staat hij diep in gedachten verzonken, met ogen dicht en met beide handen tegen de muur aan. Ook schreef hij bij de foto’s dat hij een papiertje in de muur heeft achtergelaten. Het is traditie voor joden om kleine briefjes achter te laten in de Klaagmuur, met daarop gebeden aan God.
Bukele had als burgemeester en heeft nu als president helemaal geen aandacht voor de Palestijnse kant van de zaak. Hij wil een goede band met Israël, om hier in de toekomst de vruchten van te kunnen plukken. Volgens Karam past Bukeles presidentschap in een wereldwijde trend.
‘Ik heb overal ter wereld uiteenlopende reactionaire en rechtse bewegingen zien opkomen. Ik denk niet dat je het een ‘mondiaal rechts’ kunt noemen vanwege het gebrek aan consistentie en coördinatie, maar onder andere Bukele, Trump en Netanyahu halen inspiratie en energie uit elkaar.’
Palestijnen in El Salvador
Toen Bukele president werd hoopten de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook dat ze er een bondgenoot bij hadden, die voor hun zaak zou opkomen. Dat bleek behoorlijk tegen te vallen. Maar de Palestijnse gemeenschap in El Salvador is sowieso niet zo nauw betrokken bij het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Er wonen tussen de 60.000 en 100.000 mensen in El Salvador met een Palestijnse achtergrond. ‘We hebben het niet over een minderheid als we het hebben over de Palestijnen in El Salvador. We zijn een grote groep en we zijn goed geïntegreerd’, vertelt Siman Khoury van het Salvadoraans-Palestijnse Comité aan de Arabische nieuwszender al Jazeera.
‘Bukele, Trump en Netanyahu halen inspiratie en energie uit elkaar’
De banden met het moederland zijn nog niet verdwenen. Hoewel de meeste Palestijnen in El Salvador geen Arabisch spreken zijn er hier en daar nog wel restaurants waar pita en humus gegeten wordt. Ook bestaat er een club speciaal voor Palestijnse Salvadoranen. Voor sommigen is het lot van de Palestijnen in Palestina een moeilijk onderwerp. ‘We leven met de pijn van het onrecht dat er een Israëlische staat is gebouwd op ons land en dat veel Palestijnen hebben moeten vluchten’, zegt Khoury.
Toch hadden de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza meer steun verwacht vanuit de Salvadoraanse gemeenschap. Volgens historicus Jeffrey Lesser, die gespecialiseerd is in de geschiedenis van Latijns-Amerika, was die verwachting onterecht. ‘De band van mensen in de diaspora met hun land van herkomst is vaak helemaal niet zo sterk. Denk aan Donald Trump. Zijn wortels liggen in Duitsland, maar hij heeft met dit land nauwelijks nog een band.’
Daarnaast verandert het land van herkomst ook. ‘De verhalen die latere generaties te horen krijgen van de eerste generatie komen niet overeen met de huidige realiteit in het land van herkomst. Het Palestina van hun grootouders bestaat niet meer.’ Bovendien zijn veel Palestijnen die begin twintigste eeuw naar El Salvador zijn geëmigreerd christen. ‘De Palestijnen in El Salvador herkennen zich niet in de Palestijnen in Palestina, die in overgrote meerderheid moslims zijn. Zij hebben een hele andere cultuur’, zegt Lesser.
Het is volgens Lesser dan ook niet verrassend dat Bukele het maar weinig over zijn achtergrond heeft en juist een sterkere band met Israël wil opbouwen. ‘Als politicus moet je doen wat goed is voor je land. Israël is een rijke staat met een goed zorgsysteem, Palestina heeft dat niet. Het is daarom alleen maar logisch dat Bukele zich op Israël richt, en daarbij niet nadenkt over zijn Palestijnse achtergrond.’
Eergisteravond speelden verschillende moskeeën in het district Izmir de Italiaanse protestsong Bella Ciao: de omroepsystemen waren gehackt. Ook de Turkse president Erdogan heeft nu gereageerd: hij noemt de daders ‘lafaards’.
Vanuit de Turkse autoriteiten werd eerder al woedend gereageerd. ‘Wie deze lelijke daad heeft begaan, zal zeker worden gevonden’, liet een woordvoerder van Erdogans AKP-partij weten.
De Turkse staatkerk Diyanet heeft een officiële klacht ingediend. Volgens Diyanet-baas Ali Erbas ‘deed het incident in de heilige maand ramadan alle moslims pijn’ en zal hij ‘tot het einde’ erop toezien dat het tot een vervolging komt.
Gisteren zijn twee mensen in Izmir opgepakt, van wie er een is vrijgelaten. Een vrouw zit nog vast.
Bella ciao was oorspronkelijk een protestlied onder arbeiders, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog nam de Italiaanse verzetsbeweging tegen het fascisme van Hitler en Mussolini het over. Ook in linkse Turkse kringen staat het nummer bekend als folkloristische strijdsong.
Het nummer werd in 2018 plots weer populair. Het nummer kwam in dat jaar voor in de populaire Netflixserie La casa de papel, die gaat over fictieve een grootschalige bankoverval op de centrale bank van Spanje.
De rechts-radicale partij Vox vindt dat de Spaanse regering zich als het schoothondje van Marokko gedraagt. Volgens Vox doet de regering-Sanchez te weinig om af te komen van gestrande Marokkanen in Ceuta, een klein stukje Spaans grondgebied in het noorden van Marokko.
Terwijl Marokko vanwege corona zijn grenzen potdicht houdt, zitten in Ceuta 140 Marokkanen opgevangen in een sportcentrum. Ook een aantal ongedocumenteerde Marokkaanse migranten is aanwezig in de Spaanse enclave. Zij kunnen nu geen kant op.
Berichten over geweld en vernielingen in het sportcentrum gaan in Ceuta en de rest van Spanje als een lopend vuurtje.
Volgens Vox heeft Marokko als taak om alle Marokkanen in Ceuta terug te nemen en verzaakt het land hierin. Vox wil van premier Sanchez weten waarom hij niet harder optreedt tegen Marokko.
‘De regering van Pedro Sanchez neemt geen verantwoordelijkheid (…) en dat wil het ook niet’, aldus Vox-parlementariër Teresa Lopez (foto). ‘Spanje is een marionet in Marokko’s handen.’
De Spaanse regering antwoord dat in het sportcentrum alleen Marokkaanse burgers zitten die zelf graag ook weer terug willen naar hun land. Tegelijkertijd zouden ongedocumenteerde migranten gehuisvest zijn in tijdelijke detentiecentra.
Illegale migratie vanuit Marokko naar de Spaanse enclave is al langer een doorn in het oog van Vox en de plaatselijke burgemeester, die lid is van de conservatieve partij in Spanje.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
