Onder druk van de overheid heeft de Turkse Netflix-serie Ask 1010 (Liefde 101) de seksuele voorkeur van een personage gewijzigd.
Osman (foto), een scholier in deze ‘coming of age-komedieserie’, was in het oorspronkelijke script nog homo. Uiteindelijk hebben de makers hem in een hetero veranderd. De vicevoorzitter van president Erdogans AKP, Mahir Ünal, gaf dit gisteren toe in een interview op YouTube:
‘Netflix vroeg om een serie, waarvan het script al was voorbereid. De serie bevatte een homo-verhaallijn’, zei Ünal.
Ook stelde Ünal dat ‘de politieke LHBT-ideologie’ niet in overeenstemming is met de waarden van Turkije en van de AKP.
Ask 1010 is sinds april te zien op Netflix. Vlak voor de lancering waarschuwde de Turkse televisiewaakhond al het niet te zullen accepteren als de serie een homo-personage zou bevatten.
Volgens de Turkse onafhankelijke nieuwssite Ahval wordt de Turkse televisiewaakhond steeds islamistischer en homofober, wat zou passen bij het beleid van president Erdogan.
Vorige week noemde Erdogans woordvoerder ‘LHBT-propaganda’ een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting. Erdogan zelf zei eerder die week dat ‘nationale en morele waarden’ worden aangevallen door het ‘normaliseren van perversies’.
In Istanbul is de Gay Pride sinds 2015 verboden. Vorig jaar werd een illegale Pride-viering met traangas beëindigd.
LHBT’ers kregen in mei opnieuw een klap te verduren, toen professor Ali Erbas een verband legde tussen homoseksualiteit en ‘ziekten en verval’. Erbas is het hoofd van Diyanet, het Turkse presidium voor Godsdienstzaken, en geldt zodoende als hoogste imam in Turkije.
De Israëlische premier Netanyahu zou op 1 juli het startschot geven voor de gedeeltelijke annexatie van de Westoever. Die dag zou ook bekend worden hoeveel grond er precies zou worden geannexeerd. Maar meer dan een week later is nog steeds onduidelijk wat de Israëlische regering precies van plan is.
De Israëlische studente Gal Weintraub Louk wilde eind juni gaan kamperen met een groep vrienden in het noorden van Israël. Toen zij hoorde dat de overheid stappen richting annexatie van de Westoever wilde zetten, schrapte de groep de vakantieplannen. In plaats daarvan richtte Weintraub Louk een protestkamp op tegenover de Knesset, het Israëlische parlement.
Tien dagen lang verzamelden zich daar Joodse en Palestijnse Israëliërs om een tegengeluid te laten horen. Er lagen gekleurde picknickkleden op de grond, er stond een grote witte tent en er waren witte protestborden met de tekst ‘Annexatie = mensenrechtenschending’.
Het was een optimistisch protest, vertelt Weintraub Louk. Er werden spelletjes gespeeld, kunstexhibities gehouden en respectvolle discussies gevoerd. ‘In plaats van schreeuwen en boos worden, zeiden we tegen het parlement: kom met ons praten.’
Sommige parlementsleden maakten gebruik van die mogelijkheid, waaronder Boaz Toporovsky van de middenpartij Yesh Atid en Iman Khatib-Yasin van de Arabische Joint List. ‘Het was heel bijzonder dat deze politici met ons kwamen praten’, zegt de activist. ‘Ons grootste verzoek aan hen was vooral: houd rekening met de Palestijnen. Ook de linkse partijen zijn vooral bezig met Israëliërs, maar we moeten ook voor onze buren zorgen.’
Weintraub Louk gelooft dat geen enkele vorm van annexatie goed is, ook niet als slechts een klein deel van de Westbank wordt geannexeerd. ‘De eerste stap is ophouden met geweld. Annexatie is een gewelddadige actie en daarmee geen oplossing. Israël moet de Palestijnen helpen en hen zo een reden geven om met ons in overleg te gaan. Als je een slecht leven leidt, zonder baan, zonder eten of water, dan heb je ook geen reden om met de Israëlische autoriteiten aan tafel te gaan. Als de Palestijnen een beter leven hadden, dan zouden ze ook meer bereid zijn om te kijken naar de verschillende mogelijkheden.’
Israël mag volgens het vredesplan van de Amerikaanse president Donald Trump 30 procent van de Westelijke Jordaanoever annexeren. Maar de annexatie zou net zo goed bij een of twee nederzettingen kunnen blijven. ‘Annexatie van een klein deel zou eigenlijk erger zijn’, vindt Weintraub Louk. ‘Want dan komt er veel minder kritiek vanuit de internationale gemeenschap, terwijl het de weg vrijmaakt voor nieuwe annexaties in de toekomst. Dat kan vervolgens stilletjes doorgaan, totdat er voor de Palestijnen niets meer over is.’
Beeld: Omri Eran Vardi
Nog steeds geen duidelijke plannen
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft al eerder aangegeven de Westoever te willen annexeren, omdat hij gelooft dat de Joden recht hebben op het ‘Beloofde Land’. Maar plannen om de Westbank formeel te annexeren had Israël niet. Dit veranderde toen Trump zijn vredesplan bekend maakte. In een Israëlisch regeerakkoord werd daarna besloten dat vanaf 1 juli Israël delen van de Westoever kan gaan te annexeren.
Weintraub Louk wilde na 1 juli stoppen met protesteren, maar omdat Israël nog steeds geen besluit genomen heeft is ze nog steeds actie aan het voeren. De onduidelijkheid rondom de plannen is niet verrassend, zegt Gabriela Shalev. Zij is voormalig Israëlisch ambassadeur bij de Verenigde Naties.
‘We hebben op dit moment twee grote problemen in Israël: de wereldwijde gezondheidscrisis door Covid-19 en de demonstraties tegen de annexatie, in zowel Israël als in Palestijns gebied. Netanyahu is voorzichtig en 1 juli was geen heilige datum. Hij zal waarschijnlijk tot het laatst mogelijke moment wachten met beslissen.’
‘Dit protest is opvallend. Veel landen, waaronder Nederland, steunen Israël altijd – maar nu dus niet’
Ook buiten Israël klinkt protest. In juni ondertekenden meer dan duizend Europese politici een petitie tegen annexatie van de Westelijke Jordaanoever. Volgens deze parlementariërs en Europarlementariërs zou annexatie het vredesproces overhoop gooien en een tweestatenoplossing nog moeilijker maken. ‘Dit protest is opvallend. Veel landen, waaronder Nederland, steunen Israël altijd – maar nu dus niet’, zegt de voormalige ambassadeur. ‘Amerika is nu de uitzondering.’
Voor Israël zou het Europese protest een reden kunnen zijn om af te wijken van het Amerikaanse plan. Shalev: ‘Israël loopt het risico dat er sancties worden opgelegd. Dat wil Netanyahu natuurlijk voorkomen. Als slechts een klein deel van de Westoever wordt geannexeerd, zullen er hoogstwaarschijnlijk geen sancties komen.’
Toch zou ook de annexatie van een kleiner deel van de Westoever niet goed zijn voor de relatie tussen Israël en de Europese landen, aldus Shalev. ‘Tijdens mijn ambassadeurschap kon ik dit niet toegeven, maar Israël weet zelf ook dat de bezetting niet veel langer haalbaar is. De wereld zal deze situatie niet voor altijd blijven accepteren.’
Daarnaast is het volgens haar moeilijker geworden voor Netanyahu om snelle keuzes te maken. Sinds de verkiezingen in april deelt hij het premierschap met Benny Gantz van de Blauw-Wit Partij. ‘Gantz stelde eerder al voor om de annexatieplannen uit te stellen en alle aandacht te richten op het bestrijden van Covid-19.’ Shalev verwacht om die reden dat Netanyahu de komende weken geen actie onderneemt. ‘Israël heeft het te druk met corona. Ook Trump is te druk hiermee – en met de aankomende presidentsverkiezingen.’
Het Black Renaissance Collectief is woedend op de NPO, omdat Jort Kelder aankomende zondag het racismedebat gaat leiden.
De presentator zou racisme niet serieus nemen en is ‘iemand die sympathiseert met FvD’. Als de NPO niet met een bevredigende verklaring komt dan zal het collectief zijn achterban oproepen ‘jullie programma te boycotten’.
Het Black Renaissance Collectief is opgericht door filosoof en schrijver Grâce Ndjako en Antoin Deul, oud-directeur van het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee). Het collectief was één van de deelnemende organisaties van het 21 Maart Comité, dat jaarlijks een demonstratie tegen racisme en discriminatie organiseert.
Via een open een brief aan NPO-bestuursvoorzitter Shula Rijxman, in handen van de Kanttekening, laat het Black Renaissance Collectief zijn ongenoegen blijken.
De brief in kwestie:
Beste mevrouw Shula Rijxman,
Wij van het collectief Black Renaissance maken ons ernstige zorgen over de motieven van de NPO om op 12 juli een zogenaamd racismedebat te organiseren in het kader van een themadag rond racisme en discriminatie. Een debat is een discussievorm waarbij het de bedoeling is een stelling te verdedigen of juist te bestrijden. Wij vinden dat racisme geen stelling is om te verdedigen of te bestrijden. Racisme is geen mening maar een moorddadig systeem wat al eeuwenlang stelselmatig Zwarte mensen uitbuit, uitsluit, onderdrukt en generationele trauma’s heeft veroorzaakt. Door Jort Kelder het debat te laten leiden zijn wij van mening dat er dus kennelijk iets verdedigd moet worden bij witte mensen om zich racistisch te mogen uiten? Hieronder volgen een aantal kwalijke uitspraken van dhr. Kelder:
‘Ik vind het al raar dat ik nu wit genoemd wordt’, zegt Jort Kelder. ‘Er zit ook een racistische connotatie in dat ik nu benoemd word op mijn huidskleur, dat gebeurde nooit.’
‘Wat zouden de zwarten zelf kunnen doen, moeten zij ook iets doen of moeten wij alleen maar schakelen, wij witjes?’
‘Hoe houden we deze discussie een beetje gezellig, hoe houden we het binnen de vangrails, dat we wel ons leven beteren maar het ons niet zo door de strot geduwd wordt?’
‘Vindt u de verkleuring van Nederland te snel gaan?’, vroeg Kelder aan Alexander Pechtold.
Racisme is een bloedserieuze zaak. Zwarte mensen hebben al eeuwenlang het met de dood moeten bekopen. Het baart ons dus ernstige zorgen dat u als nationale omroep denkt het lichtvaardig te kunnen opvatten door iemand die sympathiseert met FvD (Forum voor Democratie, red.) dit debat te laten leiden. Als u de complexe problematiek werkelijk serieus zou nemen dan had u voor een expert gekozen. U zegt in uw statement dat u polarisatie wilt tegengaan maar in onze optiek wakkert u hiermee juist polarisatie aan. Wij kunnen niet anders dan de conclusie trekken dat uw motieven niet zuiver zijn en het dus over het scoren van kijkcijfers gaat. Mocht dit echter niet het geval zijn, dan willen wij van u een overtuigende motivatie ontvangen waaruit blijkt dat uw motieven zuiver zijn.
De Britse wetenschapper Kehinde Andrews zegt het volgende over witheid:
‘Witheid is een proces dat is geworteld in de sociale structuur, een proces dat een vorm van psychose veroorzaakt die wordt ingekaderd door zijn irrationaliteit, die elke rationele betrokkenheid te boven gaat.’
De absurde keuze voor Jort Kelder is hier een duidelijk voorbeeld van. Dit en het feit dat uw omroep racisme kapitaliseert om er een voordeel mee te doen. PlotStudio is het productiebureau dat wordt betrokken bij de organisatie van het debat, maar bestaat voornamelijk uit witte mensen. Dit spreekt boekdelen. Het wordt tijd dat witte mensen gaan beseffen dat zwarte mensen intelligent genoeg zijn om niet meer in dit soort valkuilen te trappen. Nothing about us without us.
Black Renaissance gaat massaal onze achterban oproepen op jullie programma te boycotten.
Het Internationaal Strafhof in Den Haag gaat wellicht onderzoeken of China zich schuldig heeft gemaakt aan genocide en misdaden tegen de menselijkheid.
Twee organisaties van Oeigoeren in ballingschap hebben via hun advocaten officeel een aanklacht ingediend bij het Hof, schrijft the New York Times. Het is de eerste keer dat geprobeerd wordt om China voor zulke misdaden aan te pakken.
Naar schatting ruim een miljoen islamitische Oeigoeren zitten vast in heropvoedingskampen in de westelijke provincie Xinjiang, waar ze worden onderworpen aan een streng regime.
Voormalige gevangenen vertellen dat ze gedwongen werden om varkensvlees te eten – een zonde volgens de islam – ‘politieke lessen’ te volgen en communistische liederen te zingen. Het doel is dat ze hun islamitische achtergrond vergeten en in ‘gehoorzame Chinese burgers’ veranderen.
Terwijl hun mannen en vaders in deze gevangenissen zitten, krijgen Oeigoerse gezinnen elke twee maanden een week lang bezoek van een ambtenaar, berichtteRadio Free Asia eind 2019. De ambenaren monitoren hoe deze gezinnen leven en wat hun politieke standpunten zijn. Ook scholen de ambtenaren hen bij in de Chinese taal en de gewenste politieke zienswijzen.
In de thuisbezoeken die vallen onder dit zogeheten ‘Pair Up and Become Family’-programma zouden Oeigoerse gezinnen gedwongen varkensvlees worden te eten en alcohol – ook haram – te drinken. Oeigoerenvrouwen zouden tevens verplicht het bed met mannelijke staatsambtenaren delen.
Tevens sloopt China moskeeen en verbiedt het baarden, onthulde de BBC vorig jaar. De Britse zender rept over ‘culturele genocide.’
Ook probeert via China via gedwongen sterilisaties en abortussen de Oeigoerse bevolking te beperken, meldde het internationale persbureau Associated Press onlangs. Sommige experts spreken daarom van ‘demografische genocide’.
Het Internationaal Strafhof moet onderzoeken of China zich daadwerkelijk schuldig maakt aan genocide, vinden de advocaten van de twee Oegoeirse organisaties achter de aanklacht.
‘Als je mensen gevangen neemt en een campagne voert om ze te onderdrukken en steriliseren, dan is dat een campagne die erop uit is om hun identiteit als groep te verdunnen en te vernietigen.’
De advocaten willen dertig kopstukken van de heersende Communistische Partij in China hiervoor aanklagen, waaronder president Xi Jinping.
China erkent de jurisdictie van het Internationaal Strafhof niet. De twee Oeigoerse organisaties willen daarom focussen op acties die China heeft ondernomen tegen Oeigoeren in ballingschap in Cambodja en Tajikistan, die terug naar China zijn ontvoerd. Cambodja en Tajikistan erkennen in tegenstelling tot China wel het Internationaal Strafhof.
Het Hof heeft in 2018 gezegd bevoegd te zijn tot uitspraken wanneer misdrijven beginnen of eindigen in een staat die het Hof erkent. Onlangs opende het Hof een zaak tegen Myanmar – dat het Hof niet erkend – vanwege het deporteren van Rohingya-moslims naar Bangladesh, dat het Hof wel erkend.
Het zal nog maanden duren voordat het Hof met een reactie komt op de aanklacht. Dan pas zal duidelijk worden of China daadwerkelijk vervolgd zal worden.
De Chinese regering heeft mensenrechtenschendingen altijd ontkent en beschuldigt de Oeigoeren van separatisme en terrorisme. Een woordvoerder zei vorige week zich nog dat China zich ‘volledig houdt aan de vrijheid van religie’.
De woordvoerder van Donald Trump refereerde gisteren naar de ‘Armeense Genocide’. Opmerkelijk, want officieel erkent het Witte Huis de Armeense Genocide niet.
Woordvoerder Kayleigh McEnany vertelde op een persconferentie dat demonstranten nu ook een Armeense Genocide-monument hadden beklad, wat volgens de woordvoerder van het Witte Huis veelzeggend is.
‘Er lijkt een gebrek aan begrip en historische kennis te zijn wanneer het Armeense Genocidemonument – dat de slachtoffers van alle misdaden tegen de menselijkheid, inclusief slavernij, herinnert – wordt vernield.’
Het Witte Huis reageerde niet op de vraag van Business Insider om te zeggen of de regering-Trump de massamoord op Armeniërs in de Eerste Wereldoorlog nu als genocide erkent. De Turkse ambassade in Washington zweeg ook over deze kwestie, aldus Business Insider.
De Armenian Assembly of America is blij met het standpunt van de regering omtrent de bekladding van het Armeense genocidemonument, zo laat het weten in een statement.
Hoewel de Amerikaanse regering de Armeense Genocide niet, doet het Amerikaanse Congres dat sinds het najaar van 2019 wel.
Denk, D66, GroenLinks, Nida en PvdA in de Rotterdamse gemeenteraad peinzen er niet over hun verontschuldigingen aan te bieden aan de politie.
De partijen stemden tegen een Leefbaar-motie die de raad expliciet wilde laten uitspreken dat het Rotterdamse korps niet racistisch is. De politievakbond ANPV eist excuses van de politieke partijen die tegen de motie hadden gestemd, zo staat te lezen in een brief die in handen is van Dagblad 010:
‘Het zou uw gemeenteraad gesierd hebben als zij zich krachtig en duidelijk had uitgesproken ten gunste van de eenheid Rotterdam en zich volledig achter de mannen en vrouwen had geschaard die werkzaam zijn bij de eenheid Rotterdam’, schrijft de politievakbond. ‘Immers door uw uitspraak doet u geen recht aan deze medewerkers die nu over één kam worden geschoren met een enkeling die zich op een verkeerde manier heeft uitgelaten over minderheden.’
De linkse partijen piekeren er echter niet over hun excuses aan te bieden. ‘Het is eerder andersom’, zegt Nida-raadslid Bas van Noppen tegen RTV Rijnmond. ‘Het had de politievakbond gesierd als zij excuses hadden aangeboden voor de racistische collega’s.’
Nadia Arsieni van D66 neemt een voorzichtiger standpunt in. Volgens haar is het niet ondertekenen van de motie geen motie van wantrouwen tegen de politie. ‘Hier wordt een valse tegenstelling gecreëerd. Alsof ze willen horen dat racisme niet voorkomt.’
PvdA-raadslid Steven Lammering beaamt dit: ‘Wij willen graag in gesprek met de bond, maar we moeten gewoon erkennen dat er sprake van racisme is. In de hele maatschappij, dus ook bij de politie.’
De motie van Leefbaar Rotterdam is verworpen met 25 tegen 20 stemmen. CDA, Leefbaar Rotterdam, PVV, VVD en één lid van de SP stemden voor de motie met als titel ‘Het Rotterdams politiekorps is niet racistisch’
Hoewel hij optimistisch is over de toekomst is professor Maurits Berger, jurist en arabist, ontevreden over het huidige islamdebat in ons land. Met zijn boek De halalborrel wil hij nuance aanbrengen: ‘Het gaat niet over de islam, het gaat over Nederland.’
Berger geeft al jaren lezingen en cursussen over de islam aan ambtenaren, militairen en studenten. Hij stelt hen dan altijd drie vragen: Wat wil je weten over de islam? Waar maak je je zorgen over? En waar kom jij in het dagelijks leven moslims tegen?
Bij witte Nederlanders kwam Berger altijd dezelfde antwoorden tegen. Iedereen wil weten hoe het zit met geweld, tolerantie, de positie van de vrouw, en de dwang om de islam te verspreiden. Iedereen maakt zich zorgen over polarisatie. Maar behalve een collega hier en daar, komt bijna niemand moslims tegen in het dagelijks leven, afgezien van een enkele collega op werk. ‘Waar komen die vragen en ideeën dan vandaan?’, vroeg Berger zich af.
In mei kwam zijn boek De halalborrel uit, waarmee de hoogleraar de islamdiscussie in Nederland tegen het licht houdt. Het is een persoonlijk boek, waarin hij niet alleen de Nederlandse moslimgemeenschap blootlegt, maar ook zijn eigen Nederlands-zijn, zonder hier een wij-zij-verhaal van te maken.
Beeld: Atlas Contact
Berger begon in 2014 aan het boek. De hoogleraar nam in dat jaar deel aan een crisisoverleg met ministers en inlichtingendiensten over geradicaliseerde moslimjongeren en Syriëgangers. De Nederlandse overheid was op zoek naar antwoorden. Wat bewoog Syriëgangers? Hoe konden ze worden tegengehouden? En wat moet de wetgeving ermee?
Goede vragen, dacht Berger. Totdat hij zich realiseerde dat tien jaar eerder, naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh, dezelfde vragen in eenzelfde soort crisisoverleg waren gesteld. ‘Hebben we dan niets geleerd? Waarom is er niets veranderd? Waar liggen onze blinde vlekken?’
Om antwoorden te vinden richtte Berger samen met studenten ’denktanks’ op. Hij legde hen verschillende vragen over de islam in Nederland voor. Deze vragen – en antwoorden – resulteerden uiteindelijk in het boek De halalborrel.
‘De manier waarop in Nederland wordt gesproken over moslims is alsof het over vreemdelingen gaat’
Waar liggen volgens u de ‘blinde vlekken’ van Nederlanders?
‘Het antwoord ligt in de typisch Nederlandse manier van doen. Bij islamvraagstukken gaat het eigenlijk niet over de islam, maar over Nederland. De islam is slechts de aanleiding. Het was daarom moeilijker om te schrijven, want ineens realiseerde ik mij: dit gaat over mijzelf. Ik ben geen vreemdeling die rondkijkt en opschrijft wat hij ziet. Maar de manier waarop in Nederland wordt gesproken over moslims is alsof het over vreemdelingen gaat, terwijl het over Nederlanders gaat. En ik bedoel dat helemaal niet principieel van: ‘Hé, het zijn Nederlanders!’ Maar kijk naar hun manier van doen en laten, hun manier van denken. Dan zijn moslims net zo Nederlands als jij en ik. Maar dat we zoveel op elkaar lijken hebben we niet door. En zij ook niet.’
Waarom gaat het volgens witte Nederlanders dan over ‘de ander’?
‘Het gaat om andere geuren en kleuren. We horen al twintig, dertig jaar dat de islam iets van buiten is. Daarom beschouwen we de islam als iets ‘vreemds’. Maar ik ben er achter gekomen dat niet de islam het probleem is, maar religie. We weten in Nederland niet goed hoe we om moeten gaan met religie. Gereformeerde christenen of orthodoxe joden worden door de seculiere meerderheid nauwelijks gezien, simpelweg omdat zij geïsoleerd wonen. Maar moslims wonen midden in de seculiere Randstad, dus die confrontatie is er constant. We doen nu alsof dat iets nieuws is, maar Nederlanders reageren met dezelfde handelingsverlegenheid op orthodoxe joden en christenen.’
‘We horen al twintig, dertig jaar dat de islam iets van buiten is. Daarom beschouwen we de islam als iets ‘vreemds’
Is die reactie uniek aan Nederland?
‘Wat vooral typisch Nederlands is, is de manier hoe wij hierover spreken. Die is heel anders dan in bijvoorbeeld België en Frankrijk, omdat wij alles in debatvorm doen. Het probleem daarmee is dat bij debatten alles altijd zwart-wit is. Er zijn winnaars en verliezers. Het is kort, heftig en een ontzettend leuke manier om gedachten uit te wisselen, maar we hebben de illusie dat dit ook een manier is om informatie over te dragen. Dat is het dus niet. Dat is fascinerend, en het is heel erg Nederlands.’
U heeft het in het boek nauwelijks over radicalisering. Waarom niet?
‘Het is zo jammer dat het bij de islam vooral over radicalisering gaat, vind ik. Ja, radicalisering is een probleem en het is goed dat daar aandacht voor is, maar de rest van het verhaal komt dan totaal niet meer aan bod. Ik merk dat moslims daar nukkig van worden. Zij denken: ‘Weet je, het gaat ook niet meer over ons.’ Ik wilde mij daarom richten op een andere groep, die ik heel belangrijk voor Nederland vind. Ik dacht: ‘Laat die jongelui eens aan het woord, in plaats van al die witte kerels van middelbare leeftijd, die altijd het woord voeren.’ Het is tijd voor nieuw bloed. Dus ik heb een selectie gemaakt van leuke, slimme, gekke mensen, hen bij elkaar gezet en vragen gesteld.’
Was u dan niet bang dat uzelf ook als zo’n ‘witte kerel van middelbare leeftijd’ werd gezien?
‘Ja natuurlijk, maar ik heb tegen mijn studenten heel nadrukkelijk gezegd: ‘Ik ben benieuwd wat jullie vinden en heb ook heel vaak mijn mond gehouden.’ Dan keken ze mij aan: ‘Maar meneer, wat vindt u?’ En dan zei ik: ‘Nee, ik wil weten wat jullie vinden.’’
Is het boek ook voor die jongere generatie bedoeld?
‘Tja, dan kom je bij een uitgever die een doelgroep wil hebben. Dan moet je dat invullen op een formulier, en toen moest ik zeggen: ‘Ja, sorry, het is voor iedereen.’ Dat mag eigenlijk niet, maar het is wel echt zo. Neem bijvoorbeeld de Black Lives Matter-discussie. Het boek is ook heel relevant voor dit debat. Volgens sommige mensen gaat het bij Black Lives Matter uitsluitend om mensen van kleur, maar het gaat ook over witte mensen. Hetzelfde gebeurt bij religie. Dat gaat eigenlijk iedereen aan.’
Hoe zit het met de integratie van moslims in Nederland? Is die goed gelukt?
‘Er is een verschuiving in het denken over integratie. Het begon met een politiek-juridisch verhaal. Doe je mee op sociaaleconomisch gebied? Spreek je de taal? Dan ben je goed geïntegreerd. Maar het integratiedebat is inmiddels van perspectief verschoven. Integratie moet nu cultureel zijn en cultureel wordt vermengd met veiligheid. En dan bedoel ik niet bommen en granaten, maar veiligheid als: ‘Voel ik mij als witte Nederlander wel op mijn gemak?’ Als er iemand in een boerka rondloopt, voel ik me dan nog wel veilig? Als ik in een buurt kom met allerlei kleurtjes en geurtjes, voel ik mij daar dan nog wel thuis? Dat is de discussie van nu.
‘Het lijkt alsof de multiculturele samenleving mislukt is, omdat we ons niet goed voelen. Deze vlieger gaat ook op voor moslims: zij voelen zich nu ook bedreigd in wie zij zijn. Maar de maatstaf is toch die van de witte meerderheid. Ik kan mij voorstellen dat dit voor moslims heel frustrerend is. Ze zijn hartstikke Nederlands, maar je kunt je achternaam niet veranderen in Jansen en je kunt jezelf niet wit maken. Wat kun je dan nog doen?
‘Maar op de lange termijn gaat het goedkomen, want ik zie hoe Nederlands iedereen is. Alleen is er nu wel een soort protest onder de witte Nederlandse meerderheid, omdat die voor het eerst wordt geconfronteerd met de eigen vanzelfsprekendheden. Waarom groeten we elkaar zo en niet anders? Waarom hebben we vrij met Pinksteren, terwijl iedereen alleen maar naar Pinkpop gaat en niemand de uitstorting van de Heilige Geest herdenkt? Het is confronterend en mensen raken er ontregeld van.’
Bent u zelf ook geconfronteerd met zaken waar u eerder nooit echt bij stilstond?
‘Absoluut. Neem Zwarte Piet. Ik ben sinterklaas-salafist, ik ben hardcore. Maar nu denk ik: ‘Inderdaad, er klopt helemaal niets van Zwarte Piet.’ Toch moest ik hierop wel geattendeerd worden.’
Maar zijn er ook Nederlandse normen en waarden, gewoontes en tradities die juist overeenkomen met de islamitische?
‘Als het gaat om zaken als rechtvaardigheid, duurzaamheid, enzovoort, dan is iedereen het met elkaar eens. Wat wel een verschil is, is dat gelovige moslims daar vanuit de islam over nadenken. Ik snap die behoefte, maar het is onmogelijk om vanuit een zuivere islam ergens over na te denken. De omgeving speelt namelijk altijd een rol. Dat is ayatollah Khomeini niet gelukt, dat is ISIS niet gelukt.
‘Khomeini stichtte in 1979 in Iran een islamitische staat. Dat was volgens hem volgens de zuivere islam, terwijl er in de tijd van het ontstaan van de islam helemaal geen staten bestonden. Het concept staat bestaat ook niet in de islamitische theologie. Bij ISIS zie je dat zij werken vanuit Syrische en Irakese ideeën. De omgeving heeft dus altijd invloed. Dus als je bent opgegroeid in Nederland, is dit wat je hebt meegekregen. Of je het er nou mee eens of niet, dit is je referentiekader.’
Botst dat Nederlandse referentiekader met de islam?
‘De grote botsing voor moslims met Nederland is vooral dat de omgeving hun eigenheid niet waardeert en accepteert. Moslims besluiten dat ze zich zus willen kleden en zo willen gedragen. Of ze dit doen vanuit een islamitische overtuiging of vanuit hun cultuur maakt niet uit, maar dit schuurt met de waarden van de seculiere, witte meerderheid. Maar juist daarom ben ik positief, want het botst niet van binnen. Het gaat niet om de kernwaarden. Het botst bij de ander. We moeten in Nederland met z’n allen door de wasstraat van aanpassen aan elkaar, maar van binnen zit het grotendeels goed. Natuurlijk zitten er bij de moslims ook mafketels tussen, maar toen ik studeerde waren er ook mafketels.’
‘We moeten in Nederland met z’n allen door de wasstraat van aanpassen aan elkaar’
U wordt door uw criticasters regelmatig ‘islam-lover’ of ‘moslimknuffelaar’ genoemd. Wat doet die kritiek met u?
‘Ik heb geen dikke huid, dus ik heb moeite met die kritiek. Ik ontloop die kritiek daarom en zit dus ook nadrukkelijk niet op sociale media, maar ik voel wel een drang en bijna een verantwoordelijkheid om nuance aan te brengen en dit verhaal naar buiten te brengen. Ik wil zeggen: ‘Jongens, er zijn andere manieren van kijken, en er zijn heel veel moslims in Nederland die zich inzetten, die hun weg zoeken.’ Maar alle klappen die vallen als ik dat zeg, daar heb ik moeite mee. Mensen willen dat je zegt of je voor of tegen iets bent, maar ik ben zoveel. Ik weet toevallig veel over de islam, maar dit verhaal gaat over Nederland.’
Welk gesprek in de afgelopen jaren is u het meest bijgebleven?
‘Een gesprek met studente Hanan, over haar vader en dankbaarheid. Dat gesprek was voor mij een totale eye-opener. Hanan vertelde dat haar vader enorm dankbaar is dat hij in Nederland is en ook geen moeite heeft om dat te laten zien. Hij kreeg kansen en die greep hij met beide handen aan. Maar zijn dochter is gewoon Nederlands en zij zegt: ‘Nou, er is ook van alles wat niet klopt aan Nederland.’ Haar vader zegt dan: ‘Wees eens dankbaar’, maar zij denkt: ‘Hoezo?’ Alleen omdat zij moslim is met een migratieachtergrond verwacht de samenleving van haar dat ze dankbaar is, maar zij ziet zichzelf als onderdeel van die samenleving. Ze vindt dus niet dat zij dankbaarder moet zijn dan witte Nederlanders. Mensen raken in hun wiek geschoten als een moslima geen dankbaarheid toont, maar ook gewoon een botte Hollander is. Maar hoe vaak denk je als witte Nederlander na over of je dankbaar bent voor Nederland of dankbaar voor het leven? Mijn gesprek met haar duurde nog geen vijf minuten, maar heeft echt een paar blinde vlekken ingevuld.’
‘Mensen raken in hun wiek geschoten als een moslima geen dankbaarheid toont, maar ook gewoon een botte Hollander is’
Wat zijn uw vervolgplannen?
‘Met dit boek hoop ik een hoofdstuk af te kunnen sluiten. Ik heb lang gekeken naar hoe het nu is, maar ik wil nu juist vooruit kijken naar de toekomst. Ik wil islamitische promovendi werven en hen de vraag voorleggen: ‘Wat vinden jullie echt belangrijk voor jullie toekomst in Europa? Wat zijn de zaken waar je vanuit de islam over na zou moeten denken?’ Ik wil dat zij onderzoek doen, niet ik, want er moet een nieuwe generatie moslimdenkers komen. Het is ook vreemd dat er zo’n witte, niet-islamitische man op een leerstoel in Leiden zit en vragen over de islam loopt te beantwoorden. Dus ik ben eigenlijk de poten van mijn eigen stoel aan het doorzagen. Het is hoog tijd dat iemand anders op mijn leerstoel komt zitten.’
Algerije wil excuses van Frankrijk vanwege de ruim 130 jaar lange koloniale bezetting van het land. Dit stelt president Abdelmadjid Tebboune in een interview met nieuwszender France 24.
‘Ik geloof dat we met president Macron verder kunnen gaan in het verzoeningsproces’, aldus de Algerijnse president. ‘Hij is een heel eerlijke man, die de situatie wil verbeteren.’
Afgelopen vrijdag besloot Frankrijk de hoofden van 24 vrijheidsstrijders aan Algerije terug te geven. Zij werden onthoofd tijdens de koloniale periode.
Volgens de Franse president Emmanuel Macron is het kolonialisme een ‘ernstige fout’ geweest. De bezetting van Algerije noemde Macron eerder een ‘misdaad tegen de menselijkheid’.
Van 1830 tot 1962 was Algerije door Frankrijk bezet. In tegenstelling tot andere koloniën had Algerije de status van een Franse provincie. Het land werd als integraal onderdeel van Frankrijk beschouwd. Volgens journalist Marijn Kruk was de onafhankelijkheid van Algerije in 1962 voor veel Fransen daarom een ‘amputatie’, zei hij onlangs in gesprek met de Kanttekening.
Gistermiddag demonstreerden zo’n 1.200 mensen in Brussel tegen het hoofddoekverbod op een hogeschool.
Ze protesteerden tegen een recent besluit van het Grondwettelijk Hof, dat het hijabverbod op de Brusselse hogeschool Francisco Ferrer niet terug wil draaien.
‘Een hoofddoekverbod betekent een ernstige impact op de recht op onderwijs en het recht op zelfbeschikking. Honderden studentes zullen misschien hun studies moeten opgeven’, aldus studente Fatima Zohra Ait el Maâti tegen de Brusselse website Bruzz.be.
De politie deelde de 1.200 demonstranten op in drie groepen om de coronamaatregelen zo goed mogelijk na te leven.
In Turkije is homoseksueel zijn geen probleem – mits je maar niet om meer rechten vraagt en pro-Erdogan bent. Dat stelt de bekende modeontwerper en LHBT-activist Barabaros Sansal.
Sansal zegt dit in reactie op enkele harde woorden vanuit de regering deze week. Erdogans woordvoerder noemde ‘LHBT-propaganda’ een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting. Erdogan zelf zei eerder deze week dat ‘nationale en morele waarden’ worden aangevallen door het ‘normaliseren van perversies’.
Afgelopen zondag was het internationale Pride Day. Sindsdien is op social media een campagne gaande om LHBT-evenementen te verbieden en winkels die via regenboogkleuren solidariteit betuigen te boycotten.
‘Als je voor dit regime bent en voor Erdogan, dan kun je homoseksueel zijn. Maar als je bij de oppositie hoort, dan ben je een zondaar’, aldus Sansal tegen het internationale persbureau Reuters.
Sansal staat bekend als een fervent criticus van Erdogan. Hij nam in 2013 deel aan de wijdverbreide Gezi-protesten tegen Erdogans regering en werd in 2017 gearresteerd, omdat hij in een YouTube-video deze kritiek nogmaals uitte.
In Istanbul is de Gay Pride sinds 2015 verboden. Vorig jaar werd een illegale Pride-viering met traangas beëindigd.
LHBT’ers kregen in mei opnieuw een klap te verduren, toen professor Ali Erbas een verband legde tussen homoseksualiteit en ‘ziekten en verval’. Erbas is het hoofd van Diyanet, het Turkse presidium voor Godsdienstzaken, en geldt zodoende als hoogste imam in Turkije.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
