11.4 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 757

Supporters Excelsior voeren actie tegen racisme in het voetbal

0

Supporters van Excelsior zullen vrijdag actievoeren tegen racisme in de voetbalsport. Dat meldt het Rotterdamse kanaal RTV Rijnmond. De fans willen steun betuigen aan Excelsior-spits Ahmad Mendes Moreira.

Afgelopen weekend zongen supporters van tegenstanders FC Den Bosch liedjes over Zwarte Piet. Ook scandeerden ze allerlei racistische dingen richting Mendes Moreira. Er werden bovendien oerwoudgeluiden gemaakt. Mendes Moreira wilde hierdoor niet meer spelen en de wedstrijd werd tijdelijk stilgelegd.

Excelsior wil nu een duidelijk statement tegen racisme maken. Supporters van de Rotterdamse club zullen daarom vrijdag, tijdens de thuiswedstrijd tegen FC Volendam, in de achttiende minuut massaal rode kaarten omhoog houden. Mendes Moreira heeft 18 als rugnummer.

‘Zodra je de open inrichting Amsterdam verlaat, kom je in het echte Nederland’

2

Columnisten Rob Hoogland (de Telegraaf) en Arthur van Amerongen (de Volkskrant, HP/De Tijd) vertegenwoordigen twee verschillende werelden, maar hebben veel gemeen: humor, spitsvondigheid en maling aan politieke correctheid. Samen maakten ze Het Grote Foute Jongens Boek, deel 2.

Schrijver en Arabist Arthur van Amerongen schrijft elke week, vanuit zijn huisje in de zonnige Portugese Algarve, zijn geruchtmakende columns. De zestigjarige rebel was jarenlang correspondent in het Midden-Oosten – standplaatsen: Jeruzalem en Beiroet – en werkte voor Vrij Nederland, het Parool, de Groene Amsterdammer en de VPRO. In 2006 won hij, samen met Loes de Fauwe, de Prijs voor de Nederlandse Dagbladjournalistiek met de serie ‘Kasba Amsterdam’, over Marokkaanse Nederlanders in Amsterdam na de moord op Theo van Gogh.

Zijn partner in crime Rob Hoogland is de nestor van De Telegraaf en de meest gelezen columnist van Nederland. Hij begon als sportjournalist en werd later sportcolumnist, algemeen verslaggever en eindredacteur. Hoogland heeft inmiddels het duizelingwekkende aantal van 7.500 Telegraaf-columns op zijn naam staan en heeft drie bundels gepubliceerd.

Beide heren zeggen onverbloemd wat ze vinden en passen daarbij vaak het stijlmiddel van de satire toe. Hoogland en Van Amerongen leerden elkaar al chattend beter kennen op Facebook. Ze zochten elkaar daarna regelmatig op en besloten in 2017 tot een unieke samenwerking: het schrijven van Het Grote Foute Jongens Boek. Het eerste exemplaar werd door premier Rutte in het Torentje in ontvangst genomen.

Twee jaar later bundelden ze de krachten opnieuw, wat resulteerde in een scherp vervolg. In korte dialogen, maar ook langere verhalen, passeren alle denkbare onderwerpen de revue: de wereld van de media, drank en drugs, voetbal en sport in het algemeen, de grachtengordel, popmuziek, meisjes, politiek, literatuur, misdaad, leven en dood. Vorige maand verscheen Het Grote Foute Jongens Boek, deel 2. De Kanttekening sprak de oude jongeheren over politieke correctheid, humor en waar de grenzen liggen.

Waar gaat Het Grote Foute Jongens Boek, deel 2 precies over? En hoe fout zijn jullie eigenlijk?

Arthur: ‘Ons boek is een hilarische aanklacht tegen de krankzinnige politieke correctheid. Ik vind mijzelf niet fout, want ik schrijf voor de Volkskrant. Oom Rob is natuurlijk een ander verhaal. Maar over de inhoud: de nieuwste ontwikkeling is dat er in Amsterdam mannen zijn die menstrueren en zwanger kunnen worden. Het lijkt me een hele uitdaging voor de verloskundige om een baby uit papa te trekken.’

Rob: ‘Ik vind mezelf niet fout want ik schrijf voor de Telegraaf. Je zou maar voor de Volkskrant werken. Sinds het vertrek van Philippe Remarque zijn het allemaal Vollebroekjes geworden: bezeten van de stikstofproblematiek. Ons boek gaat trouwens nergens over. Dat is de kracht ervan.’

Arthur: ‘Nou, laatst op de golfbaan zei je anders tegen mij dat je dit boek als je testament zag én als je magnum opus, dat honderd jaar na je dood nog verslonden zal worden door het Nederlandsche volk. Of wat daar dan nog van over is.’

Jullie noemden jezelf tijdens de boekpresentatie ‘de enige hofnarren van Nederland’. Wat bedoelen jullie daarmee?

Arthur: ‘Hofnar vind ik best wel lief klinken, maar ook heel erg gay, met zo’n nichterig pakje aan en al die toeters en bellen. Ik noem mijzelf liever, en in alle bescheidenheid, Dwarsdenker des Vaderlands.’

‘De huidige regering is een hilarisch incompetent zooitje, je kunt er net zo goed de Jostiband neerzetten’

Rob: ‘Ik geloof niet dat wij ons de enige hofnarren noemden. Het was mijn toespraak, dus ik weet dat. Toch zou je je aangesproken moeten voelen, Arthur. Veel hofnarren waren vroeger heel klein en lelijk. Ik zou mezelf geen dwarsdenker durven noemen. Dat suggereert namelijk dat ik kan denken.’

Jullie staan enigszins bekend om jullie snoeiharde columns. Welke groepen of personen zijn voor jullie interessant?

Arthur: ‘Wat mij betreft GroenLinks, D66, BIJ1, DENK en alle gelovigen. Behalve alevieten, boeddhisten en de aanhangers van Gülen. Alevieten en druzen behoren tot bijzondere sjiitische sektes en zijn niet bepaald streng in de leer. Je kunt goed met ze borrelen. Gülen zelf is misschien een wolf in schaapskleren, maar omdat hij tegen Erdogan is, geldt: amicus meus, inimicus inimici mei est (de vijand van mijn vijand is mijn vriend, red).’

Rob: ‘Iedereen die niet vrij is van hypocrisie kan op mijn warme belangstelling rekenen. Dan kom je automatisch vaak bij GroenLinks en D66 uit.’

De humor die zo kenmerkend was voor jullie jeugd en bestaan is aan het verdwijnen, volgens jullie zelf. Waar merk je dat aan?

Arthur: ‘We leven eigenlijk in een geweldige tijd, vergelijkbaar met de verstikkende jaren zestig in Nederland, dat toen geregeerd werd door gristengekkies. Daardoor kon Neerlands Hoop in Bange Dagen doorbreken. Paars was een slechte tijd, qua humor. Het was dodelijk saai, met die zelfvoldane tronie van Gerrit Zalm. O, wat waren we blij met ons! De huidige regering is een hilarisch incompetent zooitje, je kunt er net zo goed de Jostiband neerzetten. Het zijn gouden tijden voor columnisten.’

Rob: ‘Wat zo kenmerkend was voor mijn jeugd was het jennen, het voeren. Het pesten ook, maar dan altijd met een knipoog. Dat is nu langzamerhand aan het verdwijnen. Mijn vader vond dat zijn kinderen eelt op hun ziel moesten krijgen. Nu wordt het veel te snel kwetsen genoemd.’

Heeft humor grenzen? En wanneer stopt de humor en begint de provocatie?

Arthur: ‘Voor mij was het aanvankelijk koorddansen bij de Volkskrant. Na meer dan 350 columns weet ik precies hoe ver ik kan gaan. Ik vroeg acht jaar geleden aan toenmalig hoofdredacteur Phillipe Remarque: waar ligt de grens? Hij grijnsde en zei: ‘Gummbah (een bekende, snoeiharde cartoonist, red).’ Dan hebben we het dus over bijvoorbeeld homo-opa’s in jarretels. Provoceren is een groot woord. Ik moet meestal vreselijk lachen om de sneue personen die in mijn columns figureren. Eigenlijk ben ik heel barmhartig en vol empathie.’

Rob: ‘Het was geloof ik Wim Kan die zei dat je moet weten hoe ver je te ver kunt gaan. Dat vind ik wel een goeie. Niks is heilig. Al vind ik mezelf eigenlijk best braaf. Ik probeer wel zo vaak mogelijk enige zelfspot in te bouwen. De grenzen van humor en provocatie lopen soms in elkaar over.’

Andere journalisten of columnisten durven hun vingers niet meer te branden aan sommige onderwerpen. Jullie wel. Ben je daar trots op?

Arthur: ‘Het woord ’trots’ zal ik niet snel gebruiken. De term ‘eer’ ook niet. Dan denk ik eerder aan Turken, Marokkanen en Rita Verdonk. Bij mij gaat het vanzelf, ik denk niet na over wie of wat ik nu weer eens op de korrel ga nemen. Mensen denken vaak dat ik schuimbekkend van woede mijn columns tik. Integendeel. Ik grijns, tik, verstuur het stukje en ga met de honden over het strand lopen. Helemaal zen!’

Rob: ‘Voor de verandering ben ik het nu eens met Arthur. Trots is een eigenschap die een columnist zo ver mogelijk terzijde moet schuiven. Ik laat geen enkel onderwerp liggen. Ze scharen mij weleens onder de boze witte mannen. Dat slaat nergens op. Ik word alleen boos – en dan slechts een klein beetje – als ik fascist of extreemrechts word genoemd. Wijlen Dirk-Jan van Baar had daar op het laatst een handje van. Bert Vuijsje en die ras-opportunist Joshua Livestro ook trouwens. Vakgenoten nota bene, die beter zouden moeten weten.’

Arthur: ‘Vergeet de voormalige buttplug van Jesse Klaver niet: Sybren Kooistra.’

‘De wal keert het schip. Men is klaar met menstruerende en zwangere mannen’

Wat was het meest bizarre moment of gebeurtenis, waarbij je in je werk werd tegengewerkt?

Arthur: ‘Toen de spindoctor van GroenLinks, de reeds genoemde Sybren Kooistra, van de hoofdredacteuren van HP/De Tijd en de Volkskrant eiste dat ik ontslagen moest worden. Maar toen kreeg hij alle columnisten van Nederland over zich heen. Dat was smullen! Ik ben ervan overtuigd dat Siebje toen naar Brussel is weggepromoveerd, want hij was het lachertje van GroenLinks geworden. Ik hoorde laatst dat hij aan het transgenderen is, daar kan-ie alleen maar beter van worden.’

Rob: ‘Nou… Tuur… álle columnisten… Ik denk dat NRC-juffrouw Hertzberger jouw vertrek wel zou hebben toegejuicht. Het mijne ook, trouwens. Als Telegraaf-columnist gebeurt je dat zo vaak – en 99 van de honderd keer met argumentvrij geschamper – dat ik de tel ben kwijtgeraakt. Het doet me echt niets.’

Arthur: ‘Als ik moet kiezen tussen jou, oom Rob, en juffrouw Hertzberger, doe ik liever jou. Wel tegen een geringe vergoeding.’

Vorige week was het vijftien jaar geleden dat Theo van Gogh werd vermoord. Wat is er in die tussentijd veranderd als het gaat om het vrije woord in Nederland?

Arthur: ‘Eigenlijk zijn Hans Teeuwen en GeenStijl de enigen die iets van het gedachtengoed, als er überhaupt zoiets bestaat, van Theo uitdragen. En een handjevol columnisten. Maar de tijden veranderen, ik merk dat het volk het beu is, al dat policor gebazel. De wal keert het schip. Men is klaar met menstruerende en zwangere mannen. Zodra je de open inrichting Amsterdam verlaat, kom je in het echte Nederland, waar men wel wat anders aan het hoofd heeft dan die stompzinnige identity politics. Werken, bijvoorbeeld.’

Rob: ‘Ja, dat merk ik ook. Soms heb ik het gevoel dat er een vulkaan op uitbarsten staat. Heel veel opiniemakers zijn bang en geven dat soms ook toe, zoals Youp van ‘t Hek.’

Wie is verantwoordelijk voor die politieke correctheid en identiteitspolitiek?

Arthur: ‘Het is begonnen bij extremistische moslims die met geweld gingen dreigen. Dat zijn de stoottroepen. Daarachter volgen Antifa, BIJ1, de Pietenjagers, de Grauwe Eeuw en nog een heleboel andere steuntrekkers. Die profiteren van de angst voor de islam en konden en kunnen in het kielzog van fanatieke moslims hun krankzinnige diversiteitsagenda uitvoeren. Niet voor niks staat NIDA, het Rotterdamse zusje van Hamas, samen met BIJ1 en Antifa te brullen tegen Zwarte Piet en Israël.’

‘Zo langzamerhand is alles wat D66 onwelgevallig is nepnieuws’

Rob: ‘Volgens mij is het eerder begonnen. Niet bij de extremistische moslims, maar op links. Waar men zich, mede gevoed door electorale overwegingen, over hen wilde ontfermen. Die arme mensen mochten absoluut niet gekwetst worden en zoveel mogelijk de ruimte krijgen om zichzelf te zijn. Anton van Schijndel (oud-VVD-kamerlid, tegenwoordig raadslid voor FvD in Amsterdam) zei het ooit mooi: ‘Ze zijn op links zo gek op slachtoffers, dat ze ze kweken’.’

Hoe zien jullie de toekomst van vrijheid van meningsuiting in Nederland?

Arthur: ‘Er komt steeds meer censuur op Twitter, Facebook en YouTube. En dat is erg zorgwekkend. Een Saoedische soepjurk, prins Alwaleed Bin Talal Bin Abdulaziz Alsaud, heeft een flink deel van de Twitter-aandelen in zijn gay Gucci-heuptasje. Heel erg eng. Anderzijds: nergens wordt zoveel porno gekeken als in Saudi-Arabië.’

Rob: ‘Als je de vrijheid van meningsuiting in Nederland een goed hart toedraagt, moet je in elk geval niet op het D66 van Kajsa Ollongren stemmen. Haar kruistocht tegen nepnieuws heeft lachwekkende vormen aangenomen. Zo langzamerhand is alles wat D66 onwelgevallig is nepnieuws.’

Arthur: ‘Weet je wat ik nog het ergste vind? Dat ik door die halvezolen van D66 en GroenLinks ineens weer wat waardering voor de PvdA heb gekregen. Misschien moet ik daar weer eens op gaan stemmen. Staat er een mohammedaanse genderbender op de kieslijst? Een soort Kuzu maar dan knap? Het mag een jurk dragen, want alles is beter dan die stofzuigervertegenwoordigerskostuums van DENK.’

Zweden: radicaal-rechtse Zweden Democraten grootste in de peilingen

1

Volgens peilingbureau Demoskop worden de Zweden Democraten de grootste politieke partij als er nu verkiezingen zouden worden gehouden. Politiek analisten maken zich zorgen, want het gaat hier om een radicaal rechtse anti-migratiepartij.

De Zweden Democraten krijgen nu de steun van een kwart van de kiezers, blijkt uit de peiling die door de Zweedse krant Aftonbladet is gepubliceerd. De sociaaldemocraten, de grootste partij in de Zweede coalitieregering, zijn met 22,2 procent de tweede partij van het land in deze peiling.

‘Ik ben niet verbaasd’, zegt partijleider Jimmie Akesson van de Zweden Democraten tegen Aftonbladet. ‘Ik heb lange tijd betoogd dat we vroeg of laat de grootste partij zullen worden.’

De in 1988 opgerichte partij is begonnen als een extreemrechtse politieke groepering, met wortels in het Zweedse fascisme. Aanvankelijk stonden de Zweden Democraten een witte etnostaat voor. Na 1995 werd de partij gematigder en nam zij afstand van fascisme en nazisme.

In 2010 slaagde de partij met 5,7 procent van de stemmen om in het Zweedse parlement te komen. Bij de parlementsverkiezingen van 2018 werden de Zweden Democraten met 17,5 procent de derde partij van het land.

Net als bij Vlaams Belang ligt er om de Zweden Democraten een cordon sanitaire: andere politieke partijen weigeren om met de Zweden Democraten samen te werken. Alleen de christendemocraten zeiden eerder dit jaar best met de Zweden Democraten te willen praten.

De Zweden Democraten zijn sinds 2018 lid van de fractie van de Europese Conservatieven en Hervormers. Ook de SGP en het Forum voor Democratie zitten in deze fractie, net als de Britse Conservatieven.

De Zweden Democraten zijn tegen een ruimhartig vluchtelingenbeleid. Dit zou zelfs de oorzaak zijn van veel problemen waar Zweden volgens de partij mee kampt. Daarnaast zijn de Zweden Democraten kritisch over de EU, voor een boerkaverbod en tegen de ‘homo-lobby’.

De volgende parlementsverkiezingen staan in Zweden pas in 2022 weer op de agenda.

Rotterdam krijgt een Tulastraat, vernoemd naar de Curaçaose slavenleider

1

Rotterdam krijgt een straat die vernoemd is naar Tula, de leider van de Curaçaose slavenopstand van 1795.

Na Utrecht en Amsterdam is Rotterdam de derde stad in Nederland met een straat die herinnert aan Tula. Initiatiefnemer Simao Miguel, die de Gemeente Rotterdam voorstelde om een straat naar Tula te noemde, is tevreden:

‘Tula is niet alleen maar deel van de Curaçaose geschiedenis, maar van het hele Koninkrijk der Nederlanden. Om die reden is het van belang dat die helden ook op Nederlandse bodem een waardevolle plek in de publieke ruimte innemen.’

In 1795 kwamen de slaven van Curaçao in opstand tegen het Nederlandse gezag. De Bataafse Republiek moest in navolging van Frankrijk ook de slavernij afschaffen, vond Tula. Door verraad mislukte de opstand en werd Tula geradbraakt en onthoofd.

In de Nederlandse geschiedschrijving werd Tula lange tijd verzwegen, maar in de volksverhalen van Curaçao werd Tula een held. Hij kreeg standbeelden en er is in Curaçao een Ruta Tula: een route langs de plekken waar Tula kwam tijdens zijn opstand. Ook kwam er een Tula Museum. In 2010 werd hij de nationale held van het eiland en drie jaar later kwam er een Engelstalige speelfilm over hem uit.

De Gemeente Rotterdam plaatst de naam op de reservelijst en gaat pas een straat naar Tula vernoemen als er ruimte is. Dit kan in theorie nog jaren duren.

Journalisten veroordelen leger Israël om schot in oog Palestijnse journalist

0

De International Federation of Journalists (IFJ) heeft het optreden van het Israëlische leger veroordeeld. Vorige week schoot een Israëlische soldaat de Palestijnse fotojournalist Moath Amaneh met een rubberen kogel in zijn linkeroog. Hij is nu blind geworden aan dit oog.

Het incident vond vrijdag plaats in Surif, een plaatsje op de Westbank. Amarneh maakte foto’s van Palestijnen die protesteerden tegen de confiscatie van dit grondgebied door Israël.

De 35-jarige Amarneh vertelt aan het Franse persbureau AFP dat hij aan de zijlijn stond. Aan zijn kleding was duidelijk te zien was dat hij van de pers was: dat stond in grote letters op zijn jas. Niettemin werd er ook op hem geschoten.

Anthony Bellanger, secretaris-generaal van de IFJ, veroordeelt het Israëlische optreden: ‘Opnieuw betreurt de IFJ de aanvallen op Palestijnse journalisten door het Israëlische leger.’

Ook op Twitter krijgt Amarneh steun, onder andere met de hashtags #eyeoftruth en #weareallmuath.

Het geweld tussen Israël en de Palestijnen in de Gazastrook is sinds vorige week dinsdag weer opgelaaid. Er zijn tenminste 34 Palestijnen in Gaza gedood door Israëlische aanvallen. Daaronder vallen strijders van terreurorganisatie Islamitische Jihad, maar ook burgers. Ook zijn meer dan 100 Palestijnen gewond geraakt.

‘D66 en GroenLinks verschillen niet fundamenteel van extreemrechts’

11

Als je afgaat op de Telegraaf, omroep WNL en partijen als Forum voor Democratie, dan geloof je misschien dat ‘links’ oppermachtig is – in ieder geval in de media en op de universiteiten. Maar volgens socioloog en filosoof Willem Schinkel is dit klinkklare nonsens. ‘Op de universiteiten en in de media zie ik bijna niemand die echt links is. En Hilversum faciliteert het fascisme door lieden als Thierry B. zoveel aandacht te geven.’

Willem Schinkel is hoogleraar Sociologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Onlangs verscheen Schinkels nieuwste boek Politieke stenogrammen, dat bestaat uit korte, soms aforistische notities die vaak betrekking hebben op de actualiteit. Hij behandelt hierin verschillende thema’s als antiracisme, de vluchtelingencrisis en Israël en schuwt hierbij stevige uitspraken niet.

In zijn eerdere werk betoonde Schinkel zich al een stevig linkse denker. Zo schreef hij in Denken in een tijd van sociale hypochondrie (2007) dat angsten voor terrorisme, cultuur en integratie een uiting zijn van een hypochondrische maatschappij. Volgens hem maken autochtone Nederlanders een veel te groot probleem van het integratievraagstuk en kunnen we het integratiebeleid maar beter helemaal afschaffen.

Ook pleit Schinkel al langere tijd voor een nieuwe politisering in de politiek. Volgens hem is het tijd voor een ‘links-van-links’. De Kanttekening sprak met Schinkel over zijn boek, identiteitspolitiek, en de politieke partijen BIJ1 en DENK. Is een radicale linkse politiek werkelijk nodig? En is zo’n politiek überhaupt wel haalbaar?

Wat wil u met uw boek Politieke stenogrammen precies bereiken?

‘Het gaat er mij om links van munitie te voorzien, liever gezegd links-van-links. We leven in een gevaarlijke tijd tegenwoordig. In plaats van een klaagzang op het gevaar van die tijd is het zaak goed voorzien ten strijde te trekken. Dat is op links tot nog toe niet gelukt.’

Is het boek een preek voor eigen parochie? Of hebben mensen die rechts zijn of zich in het midden van het politieke spectrum situeren er ook wat aan?

‘Ze mogen natuurlijk mijn boek lezen, maar ik heb het niet voor ze geschreven. Het is mij ook helemaal niet te doen om een dialoog of een discussie met rechts, of met mensen die in het centrum zitten. Ik heb aan hun mening geen boodschap.’

Dat is uw goed recht natuurlijk, maar in een democratie draait het toch ook om de dialoog met andersdenkenden?

‘Daar ben ik helemaal niet voor. Ik vind dat links zich harder moet opstellen, een antagonistisch front moet vormen, weer voor de polarisatie moet kiezen.’

Zoals in de jaren zeventig van de vorige eeuw, de tijd van Joop den Uyl, bedoelt u?

‘Ja, maar ik ben het helemaal niet eens met de PvdA. Sociaaldemocraten faciliteren, net als liberalen en fascisten, kapitaalaccumulatie. Ze houden de bestaande kapitalistische orde in stand. Ook kiest de PvdA voor nationalisme en verzet de partij zich tegen wat identiteitspolitiek genoemd wordt maar doorgaans antiracisme is. Dat is wat mij betreft een voor links fatale houding. Ik wil een werkelijk linkse politiek, een politiek links-van-links.’

En links-van-links is identiteitspolitiek?

‘Het ligt genuanceerder. Met de term ‘identiteitspolitiek’ heb ik moeite. Dat suggereert dat het de activisten om erkenning binnen het bestaande systeem gaat. Maar dat is niet zo, zij willen het systeem omverwerpen.’

Maar zorgt die focus op culturele kwesties er niet voor dat de sociaaleconomische kwesties minder aandacht krijgen?

‘Daar ben ik het niet mee eens. Bij de PvdA en de SP, maar ook bij GroenLinks zeggen ze dat identiteitspolitiek afleidt van de klassenstrijd. Maar dat is helemaal niet waar. Antiracisme en antikapitalisme hangen juist met elkaar samen. Je kunt ze niet los van elkaar zien. Juist diegenen die getroffen worden door structureel racisme zijn degenen die de orde nu het beste bestrijden. Witte mensen zijn in die orde ingevoerd, zijn geneigd om de status quo te verdedigen. Maar daarmee snijden ze zichzelf in de vingers.’

Hoe bedoelt u?

‘De strijd tegen racisme en seksisme is ook in het voordeel van de witte man, die nu zo tegen antiracisten en feministen ageert. Het racisme en het patriarchaat leggen de witte man een juk op dat hij van zich af moet werpen. Het kapitalisme speelt een spelletje van verdeel en heers. Er wordt naar de minderheden gewezen: zij krijgen de schuld, in plaats van het systeem van kapitaalaccumulatie. Dit systeem is er verantwoordelijk voor dat oerwouden worden gekapt, dat tienduizenden vluchtelingen in de Middellandse Zee verdrinken. We moeten een ander systeem. Een systeem dat er niet slechts is voor de 0,01 procent.’

Dat klinkt best wel communistisch. U weet toch dat de Sovjet-Unie op een grote mislukking is uitgelopen?

‘Ik ben inderdaad voor communisme, maar de Sovjet-Unie en China zijn nooit communistisch geweest. De Sovjet-Unie was voor staatskapitalisme en het Chinese neoliberale staatskapitalisme is bovendien perfect compatibel met het westerse kapitalisme. Ik durf te stellen dat China meer lijkt op het kapitalistische Amerika dan op een zuiver communistische samenleving.’

‘Thierry B. heeft gelijk over de liberale democratie. Die deugt niet. Maar zijn oplossing is fascistisch’

Wat vindt u eigenlijk van ons politieke systeem, de liberale democratie?

‘De liberale democratie gaat uit van de status quo en verdedigt het systeem van kapitaalaccumulatie, maar juist dat systeem zorgt voor nog meer ongelijkheid en nog meer vernietiging.’

Thierry Baudet wil de liberale democratie ook omverwerpen. Heeft u meer met hem gemeen dan met de PvdA? 

‘Thierry B. heeft gelijk over de liberale democratie. Die deugt niet. Maar zijn oplossing is fascistisch. Ik wil juist een echte democratie. Democratie is niet alleen staatkundig, maar ook sociaaleconomisch. Mensen moeten ook medezeggenschap krijgen in bedrijven.’

Thierry B.?

‘Inderdaad. Het gaat niet om de mens, maar om de politiek waar hij een exponent van is. En dat is fascisme. Dus in plaats van een disproportionele aandacht voor de persoon – zoals media veel doen – wil ik de politieke positie benadrukken. Vandaar de stilistische breuk.’

Zijn de Telegraaf, GeenStijl en journalisten als Wierd D. volgens u ook fascistisch?

‘Het gaat er mij niet om die of die als fascist te labelen, dat is die individuele benadering waar ik niet van ben. Het draait om het systeem. Fascisme is een beweging die allerlei sferen en partijen doortrekt. Op links is er ook fascisme, nominaal links draagt hier ook aan bij. Walter Benjamin noemde fascisme de mobilisatie van het volk, zonder dat er gestreefd wordt naar wijziging van de productieverhoudingen.’

U beschrijft de politiek van links-van-links als een strijd tegen de bierkaai. Maar is die stroming niet ontzettend invloedrijk in Amsterdam, in de media en de wetenschap? Gloria Wekker lijkt niet weg te slaan uit de media met haar kritiek op witte mensen.

‘Dat zie ik toch anders. Gloria Wekker heeft volgens mij veel te weinig media-aandacht gekregen. Een uitzondering hierop zijn de sociale media, maar die waren ook vaak heel negatief over haar.

Dat de media links zouden zijn is een grove misvatting. Ik ben wel een paar keer bij Buitenhof geweest, maar dat is helemaal geen links programma. Andere programma’s ook niet. Je wil toch niet zeggen dat Jeroen Pauw links is? Hilversum heeft fascisme gefaciliteerd. Er bestaat een kritische symbiose tussen de media en dit soort fascistische partijen. Eerst het fenomeen Wilders, nu Thierry B. De media kijken alleen maar naar de esthetiek. Ten onrechte.

Er broeit heel veel nu. Op veel plekken wordt er gestreefd naar een links-van-links. Maar dit moet zich nog verder uitkristalliseren. Er is nog geen front tegen het kapitalisme. Nog niet iedereen is ontsnapt aan de liberale orde.’

In uw boek noemt u deze tijd een gevaarlijke tijd. Keren de jaren dertig van de vorige eeuw, met de nazi’s en fascisten, weer terug?  

‘Ik weet niet of fascisme die parallel nodig heeft. Fascisme komt inderdaad terug, maar steeds weer in andere gedaantes. Dat dankzij de EU meer dan 30.000 vluchtelingen in de Middellandse Zee verdronken zijn, dat is een gevolg van een fascisme dat niet per se een parallel met de jaren dertig nodig heeft. Voor de zuiverheid van de witte Europese cultuur moeten, kennelijk, niet-witte mensen sterven.

Maar het kan nog erger dan nu, dat besef ik mij terdege. De Amerikaanse schrijfster Toni Morrison schreef een artikel, waarin zij stelde: ‘Before the final solution there was a first. And a second. And even a third.’ Dankzij de verrechtsing gaan we steeds meer dingen normaliseren die extreem zijn. Het hele politieke veld verschuift. Niet alleen de PvdA, maar ook de SP en GroenLinks hebben het nu over ‘de gewone burger’. Dat is codetaal voor de witte man. GroenLinks kun je beter WitLinks noemen.’

‘Voor de zuiverheid van de witte Europese cultuur moeten, kennelijk, niet-witte mensen sterven’

Bent u BIJ1-aanhanger?

‘Op dit moment heb ik veel sympathie voor BIJ1, ja. Mijn ideale politieke combinatie zou een kruising tussen BIJ1 en de Partij voor de Dieren zijn.’

Bijzonder. De Partij voor de Dieren is voor een verbod op onverdoofd ritueel slachten – vindt u dat niet islamofoob?

‘Ja, de Partij voor de Dieren heeft problematische kanten. De partij ziet het racisme in de samenleving niet.’

En wat vindt u eigenlijk van DENK? Een deel van links-van-links is fan van DENK, omdat deze partij opkomt voor moslims. Anderen wijzen erop dat DENK de dictatoriale neigingen van de Turkse president Erdogan ondersteunt en de Armeense Genocide ontkent. Wat vindt u?

‘DENK is denk ik een typische consequentie van de liberale politieke orde. Deze orde draait om belangen. DENK behartigt de belangen van mensen. De meeste partijen in Den Haag problematiseren migranten, DENK komt juist voor hen op. Maar omdat DENK streeft naar een politiek van erkenning en belangen biedt de partij ook geen werkelijk fundamenteel alternatief.’

Maar wat vindt u van hun politiek wat betreft Erdogan en de Armeense Genocide?

‘Met de manier van politiek bedrijven van DENK heb ik niets. DENK maakt wat mij betreft bizarre keuzes in de internationale politiek.’

U noemt in uw boek het CDA extreemrechts. Wat is D66 volgens u? Gewoon rechts?

‘D66 is ook in niets fundamenteel verschillend van extreemrechts. En GroenLinks is dat ook. Zij verdedigen de bestaande orde, die gebaseerd is op bezit en grenzen, en dus op geweld en destructie van de aarde. Ze verdedigen in die zin een extreemrechtse politiek.’

U bent verontwaardigd over racisme, seksisme en moslimhaat, maar als u over antisemitisme schrijft richt u uw pijlen alleen op rechts. De term ‘joods-christelijk’ moet het ontgelden, net als de staat Israël. Onderkent u ook dat er islamitisch en links antisemitisme bestaat?

‘Ik denk niet dat voor antisemitisme een bepaalde politieke voorkeur bepalend is. Wel vind ik het belangrijk om een verschil te maken tussen Israëlkritiek en antisemitisme. Als je opkomt voor de Palestijnen word je al gauw een antisemiet genoemd.’

De grens tussen Israëlkritiek en antisemitisme is in de praktijk helemaal niet zo scherp, zeggen sommigen.

‘Dat zie ik anders. Palestijnen worden zwaar onderdrukt. Er is een enorme asymmetrie in termen van macht. Racisme heeft altijd met macht te maken. In dit geval is het evident dat de Palestijnen niet de machtigste partij zijn.’

‘Reverse racism bestaat niet’

Critici zullen zeggen dat u met twee maten meet.

‘Nee, je moet dat machtsverschil in ogenschouw nemen. Reverse racism bestaat niet. Het is geen kwestie van nare meningen hebben over bepaalde mensen, maar van structurele asymmetrieën in machtsposities. Israël gebruikt de Gazastrook als een proeftuin om nieuwe wapens te testen, die vervolgens aan het buitenland verkocht kunnen worden. En zonder militaire industrie zou de Israëlische economie niet bestaan.

Israël is op dit moment een racistische apartheidsstaat, de laatste westerse kolonie in zekere zin. Ik ben voor een éénstaatoplossing: Israëli’s en Palestijnen zouden op dezelfde grond in een en dezelfde staat samen moeten leven.’

Uit de pro-Israëlhoek hoor je ook weleens het argument dat Israëlcritici aan selectieve verontwaardiging lijden, omdat ze niet opkomen voor bijvoorbeeld Koerdistan, of de Westelijke Sahara die door Marokko wordt bezet.

‘Alle staten die de mensenrechten schenden moeten worden bekritiseerd, maar vanuit het Westen is het logisch dat Israël in het bijzonder wordt bekritiseerd. Mensen in het Westen die Israël steunen doen dit deels omdat ze een Europees slecht geweten willen afkopen. In Europa heeft de Holocaust plaatsgevonden, uit schaamte hiervoor is het Westen nu pro-Israël. Maar daarmee heeft Europa haar schuld omgezet in een last voor Palestijnen en anderen in het Midden Oosten. We hadden na de Tweede Wereldoorlog een serieuze poging moeten doen de Joodse slachtoffers van de nazi’s hier in Europa te repatriëren.’

Wat is de andere reden dat het Westen Israël steunt?

‘Het Westen beschouwt Israël als een voorpost van de liberale democratie in het Midden-Oosten.’

En dat is slecht omdat de democratie iets Westers is? Dat beweren salafisten ook.

‘Nee, liberale democratie, dat is een westers iets, dat in de postkoloniale structuur naar niet-westerse landen is geëxporteerd, onder ongunstige condities. Maar democratie is helemaal niet iets westers. De Koerden willen ook democratie, maar geven hier op een socialistische en feministische manier invulling aan. Dat is veel beter. Daarom is het extra tragisch dat de Verenigde Staten het mogelijk hebben gemaakt dat Turkije de Koerden kon aanvallen.’

Maar is het steunen van de Koerden wel links-van-links? De Libanees-Belgische activist Dyab Abu Jahjah, auteur van Pleidooi voor radicalisering, steunt Erdogan. Want de Koerden zijn volgens hem vazallen van Amerika en ‘de zionisten’ en ze zijn ‘wit’.

‘De Koerden in de Rojava hebben een democratie gevestigd, zonder liberale markteconomie. Ze zijn juist niet afhankelijk van de Verenigde Staten en hun verderfelijke kapitalistische systeem.’

 ‘GroenLinks kun je beter WitLinks noemen’

Wat zijn de oplossingen van links-van-links? Wilt u, als u aan de macht komt, fabrieken onteigenen?

‘Ja. Als het aan mij ligt wordt Shell morgen genationaliseerd en worden rijken onteigend. Dat is trouwens ook in hun belang.’

Is dat niet volstrekt onhaalbaar? Niemand zal vrijwillig zijn bezit afstaan. Dat kan alleen met geweld.

‘Het gaat er mij niet om of mijn ideeën haalbaar zijn of niet, maar om de vraag of het een goed idee is. En het is een goed idee. Het businessmodel van Shell is dat onze aarde kapot wordt gemaakt. Daar moeten we een einde aan maken. We moeten elkaar geen leugen vertellen en onderkennen dat Shell onderdeel is van een orde die uit pure destructie bestaat.’

Hoopt u niet stiekem toch op een sterke leider die dit allemaal gaat regelen?

‘Nee. Ik wil zelf ook geen president worden. Maar het geloof in een sterke man is juist fascistisch.’

Hoe wilt u het dan wél doen?

‘Ik heb geen blauwdruk van hoe het wel moet. Dat is probleem als je kritiek hebt op de bestaande orde. Dan zeggen mensen meteen: ‘Wat is het alternatief?’ Dat zeggen ze om maar niet te tornen aan de status quo. Maar dat alternatief, dat is niet aan mij. Dat is een collectief werk.’

Neem ook onderliggende emoties serieus in de Zwarte Piet-discussie

1

Een aanval op een bijeenkomst van anti-Zwarte Piet-activisten. Een pro-Zwarte Piet-aanhanger die zichzelf dreigt op te blazen. Hooligans die zich steeds meer tegen de discussie aan gaan bemoeien. Zware bewaking bij de intocht van Sinterklaas. Racisme bij een voetbalwedstrijd in Den Bosch. Allemaal tekenen dat het debat over Zwarte Piet zich in een fase van radicalisering begint te begeven.

Radicalisering die we met name zien aan de kant van het pro-kamp, dat aan de verliezende hand is. Zwarte Piet is immers verdwenen uit drie van de vier grote steden en de nationale intocht heeft een roetveegpiet.

Toch gaat het niet zo snel als tegenstanders willen. Op het platteland en in de randgemeenten wordt aan Zwarte Piet vastgehouden. Hij is in de ogen van veel mensen een onlosmakelijk onderdeel van de Sinterklaastraditie. Tegelijkertijd ziet een ander deel van de samenleving Zwarte Piet als een ten diepste racistische karikatuur.

De discussie over Zwarte Piet is exemplarisch voor hoe polarisatie een land in zijn greep kan houden. Verschillende partijen luisteren niet naar elkaar en zijn hiertoe ook niet bereid. De consensus waar Nederland groot mee is geworden wordt niet langer gevonden. Grondrechten worden geschonden, activisten worden belaagd en voor- en tegenstanders worden steeds radicaler. Hoe kunnen we deze polarisatie doorbreken?

Hier is geen simpele remedie voor. We moeten echter voorbij de figuur van Zwarte Piet kijken, naar de echte oorzaken van het conflict. Zwarte Piet is immers een symbool. Geen onbelangrijk symbool, maar de achterliggende sentimenten zijn vele malen belangrijker.

Mensen serieus nemen is iets anders dan racisme tolereren

Als activisten, beleidsmakers, onderwijzers, politici en anderen de vicieuze cirkel van polarisatie willen doorbreken, dan moeten deze gevoelens van onbehagen worden geadresseerd. Dat is veel beter dan alleen maar te polderen met Zwarte Piet.

Het Westen zal deze eeuw worden beheerst door spanningen en conflicten over identiteitsgerelateerde thema’s, als gevolg van migratie en het steeds diverser worden van de samenleving. Dit betoogt de Canadese hoogleraar Eric Kaufmann in zijn boek Whiteshift. Hij voorspeelt dat de maatschappelijke problemen waarmee wij nu kampen pas in de tweeëntwintigste eeuw zullen worden opgelost, als gevolg van verregaande vermenging.

De polarisatie van het Pietendebat is hier een schoolvoorbeeld van. Kaufman benadrukt in zijn boek dat we juist bij dit soort kwesties de onderliggende tegenstellingen moeten onderkennen en als legitiem te beschouwen.

Enerzijds gaat het hierbij dus om het gevoel van uitsluiting en racisme dat veel mensen van kleur hebben. Zwarte Piet is het symbool hiervan. Aan de andere kant gaat het om het gevoel van verlies van traditie, gekoppeld aan het verlies van eigenheid, dat autochtone Nederlanders steeds meer plaats moeten maken voor andere groepen Nederlanders.

Voor deze groep autochtone Nederlanders is Zwarte Piet ook een symbool geworden. Zwarte Piet is een symbool waar mensen hun eigen identiteit aan koppelen, hun eigen positie in Nederland. De toekomst van Zwarte Piet is voor hen de toekomst van Nederland. Wie bepaalt hoe Nederland er straks uit moet zien? Wie bepaalt onze normen en waarden?

Het is verleidelijk om de aanpassing van Zwarte Piet puur en alleen als morele vooruitgang te beschouwen. Zwarte Piet als blackface, als een kwaadaardig racistisch symbool, dat moet verdwijnen als we Nederland minder racistisch willen maken.

Hoewel er in feite weinig mis is met deze analyse, zal het verdwijnen van Zwarte Piet waarschijnlijk maar beperkt zoden aan de dijk zetten in de strijd tegen racisme. Ook zal het het gevoel van verlies bij een deel van de samenleving alleen maar versterken. Wrok en racisme zullen opborrelen.

De Brexit, Make America Great Again, de Gele Hesjes en recente debatten over de hoofddoek in Frankrijk zijn allemaal tekenen des tijds: het Westen is in de greep van een onvermijdelijke verandering. Maar we moeten wel het gevoel van verlies, dat bij veel mensen leeft, serieus nemen. Vooral als we willen voorkomen dat mensen radicaliseren omdat ze het idee hebben dat niemand nog naar hen wil luisteren.

Mensen serieus nemen is iets anders dan racisme tolereren. Racistische spreekkoren zijn onacceptabel. En Zwarte Piet moet worden veranderd. Maar hoewel we veranderen, moeten we rekening blijven houden met dat deel van de samenleving dat hecht aan tradities.

De grote vraag is nu: hoe kunnen we het gevoel van verlies verzoenen met het inclusiever maken van tradities en daarmee ook van onze Nederlandse samenleving? Deze uitdaging ligt nu op het bordje van beleidsmakers en politici. Zij moeten beseffen dat het niet slechts draait om het symbool van het Zwarte Piet, maar om een samenleving die aan verschillende kanten verlies ervaart.

We kunnen pas de vicieuze cirkel van polarisatie doorbreken wanneer deze gevoelens onderkend en ondervangen worden.

Duitsland dreigt gevlucht Gülen-gezin terug te sturen naar Turkije

0

Rahman Gün en zijn gezin dreigen naar Turkije te worden teruggestuurd. Ze hebben begin vorig jaar asiel aangevraagd in Duitsland. Gün zegt er zeker van te zijn dat hij wordt gearresteerd als hij naar Turkije terugkeert, vanwege zijn relaties met de Gülen-beweging.

Gün en zijn gezin kregen afgelopen augustus te horen dat hun asielvraag was afgewezen. Ook in hoger beroep werd de asielaanvraag niet gehonoreerd. Alleen als Rahman Gün voor 10 december een stageplek zou weten te regelen mocht het gezin blijven, maar omdat hij de Duitse taal nog niet goed beheerst is dat knap lastig.

Hoewel 10 december nog niet geweest is, kreeg het gezin bezoek van acht politieagenten, die zich volgens Rahman Gün erg intimiderend hebben gedragen. Daarbij zou zijn echtgenote Ayşe Hilal Gün zijn mishandeld. Aan de Turkstalige oppositiesite Bold vertelt Gün:

‘Ze kreeg een paniekaanval. De politie heeft ons gescheiden. Mijn vrouw viel op de grond. Ze wilde naar de kinderen, maar de politie stond dat niet toe. Toen mijn vrouw zo plotseling schreeuwde, ging ik naar hen toe. De politie sloeg haar blijkbaar toen ze op de grond lag. Daarbij moet haar hoofd ook de vloer hebben geraakt. Daarna heb ik een ambulance gebeld.’

In januari 2018 werden enkele van Güns collega’s bij een Turks petrochemiebedrijf gearresteerd vanwege vermeende banden met de Gülen-beweging. Gün voelde nattigheid, helemaal toen hij via-via vernam dat zijn naam ook was gevallen tijdens de rechtszaak tegen zijn collega’s.

De Turkse regering houdt de Turks-Amerikaanse geestelijke Gülen en de zijnen verantwoordelijk voor de mislukte coup van 2016.

Gün besloot in maart naar Duitsland te vluchten met zijn gezin. Hij vindt het onbegrijpelijk dat het land hem nu terug wil deporteren. Hij zegt er 100 procent zeker van te zijn dat hij in Turkije gearresteerd wordt. Zijn echtgenote zou ook grote kans lopen om gearresteerd te worden: zij geeft les op een Gülen-school.

Rapper Will.i.am van vlucht gehaald door ‘racistische stewardess’

1

Rapper Will.i.am, bekend van de Black Eyed Peas, had zijn vlucht van het Australische Brisbane naar Sydney anders voorgesteld. Hij werd bij aankomst in Sydney opgewacht door een politie-escorte. Dat komt door een racistische stewardess, laat hij op Twitter weten.

Toen het vliegtuig van Brisbane naar Sydney zich klaarmaakte voor de landing, werd aan de passagiers gevraagd apparatuur uit te schakelen. Omdat de artiest zijn koptelefoon op had, heeft hij het verzoek niet gehoord en bleef hij tikken op zijn laptop.

Een stewardess van de Australische luchtvaartmaatschappij Qantas zou kwaad op hem zijn geworden omdat hij niet reageerde. Maar terwijl hij probeerde zijn laptop op te bergen, belde de piloot al naar de luchthaven om te zorgen dat er een politie-escorte klaar zou staan, zegt de rapper zelf.

Ook naar andere passagiers van kleur zou de stewardess zich geïrriteerd hebben geuit. Will.i.am: ‘Ik wil niet geloven dat ze racistisch is. Maar ze was duidelijk alleen gefrustreerd toen het ging om mensen met een kleurtje’.

Zijn tweets gaan vergezeld van de hashtag #RacistFlightattendant. Ook noemt hij de naam en het personeelsnummer van de stewardess om wie het zou gaan.

De politie heeft de leadzanger na het escorteren al gauw laten gaan. Luchtvaartmaatschappij Qantas heeft nog niet gereageerd.

Pro-Koerdische HDP overweegt zich terug te trekken uit Turkse parlement

0

De pro-Koerdische oppositiepartij HDP wil misschien haar parlementariërs terugtrekken uit het Turkse parlement.

De HDP zegt dat de terugtrekking een consequentie kan zijn van het feit dat de regering 24 HDP-burgemeesters heeft ontslagen in de afgelopen drie maanden. Dit meldt het internationale persagentschap Reuters.

De HDP belegt overmorgen een vergadering hierover in Ankara, waar parlementariërs, burgemeesters en lokale bestuursleden aanwezig zullen zijn.

Saruhan Oluc, vicevoorzitter van de HDP, stelt vandaag tijdens een persconferentie:

‘We zullen onze strijd tegen het ontslag van onze burgemeesters in alle gremia voortzetten. Eén van de vragen die we gaan beantwoorden is of we onze afgevaardigden uit het parlement zullen terugtrekken.’

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan beschuldigt de HDP van banden met de Koerdische PKK-strijders, die in Turkije, DE VS en in de EU op de terreurlijst staat. De HDP ontkent dat zulke banden bestaan.

De Turkse regering heeft duizenden HDP-leden en enkele van haar leiders opgepakt en gevangen gezet, waaronder partijleider Selahattin Demirtas.