18.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 161

Ook Utrechtse studenten willen boycot Israël

0

Ook in Utrecht demonstreren studenten dinsdag en woensdag tegen de banden van de universiteit met de Israëlische academische wereld. De demonstratie eindigde door ingrijpen van de ME. 

Op woensdagmiddag, dag twee van de studentenprotesten in Utrecht, is de universiteitsbibliotheek gebarricadeerd. Voor het gebouw staan een paar honderd mensen om hun steun te betuigen aan de studenten. Voor de ramen van de bibliotheek hangen  grote doeken met protestleuzen. Over het balkon hangt een Palestijnse vlag met de tekst ‘It’s time, UU Boycot Israëli Apartheid´.

Voor student Aaya (haar achternaam is bij de redactie bekend) is het de eerste keer dat ze zich aansluit bij een demonstratie. Ze heeft besloten om tot het eind van het protest te blijven. ‘Ik ga hier niet meer weg’, zegt ze. ‘Het is belachelijk dat de universiteit banden heeft met Israëlische partners die mensenrechten schenden.’

Rond half negen ’s avonds arriveert de voorzitter van het College van Bestuur van de Universiteit Utrecht, Anton Pijpers.

Terwijl iedereen stil is voeren Pijpers en studentenwoordvoerder Raha Heshmatikhah buiten op de trap een gesprek. ‘Op dit moment heeft de UU negen samenwerkingen met verschillende instanties in Israël, denk aan het Weizmann Instituut van Wetenschappen en het Ministerie van Gezondheid. Deze instituten ondersteunen het beleid om de Palestijnen te onderdrukken en uit te roeien’, zegt ze.

‘Het is belachelijk dat de universiteit banden heeft met Israëlische partners die mensenrechten schenden’

De demonstranten willen dat de universiteit alle banden met Israëlische instellingen verbreekt. Voor Pijpers is dat ondenkbaar. ‘De UU kan niet zomaar in de eisen meegaan van een paar honderd demonstranten, als er bijna vijftigduizend studenten en werknemers zijn aan de universiteit.’ Volgens Pijpers zou zo’n voorstel eerst ook in verschillende besturen en raden moeten worden besproken. Hij nodigt de actievoerders uit om in dialoog te gaan.

Foto: Caner Mert

Volgens studentenwoordvoerder Heshmatikhah, die aan de UU met haar master bezig is, hanteert de universiteit een dubbele maat: ‘Weet u hoelang het duurde voordat de UU kwam met een goed en scherp statement en een boycot, na de inval van Rusland in Oekraïne? Elf dagen! Wij zijn inmiddels zeven maanden verder en er is niet eens een goed statement naar buiten gekomen.’ Pijpers nodigt een delegatie uit om verder over te praten, maar de actievoerders geven er geen gehoor aan. ‘Wij hebben het geprobeerd’, vervolgt Heshmatikhah. ‘Na zeven maanden getrokken te hebben aan het College van Bestuur zonder enig gehoor, is dit het resultaat.’

Het is overigens niet de eerste keer dat Heshmatikhah in actie kwam. Tijdens de opstanden in Iran in 2022 protesteerde ze ook, vertelt ze even later. ‘Ik ben zelf van Iraanse komaf en toen studenten in een Iraanse universiteit waren opgesloten, omdat ze aan het protesteren waren en er bont en blauw werden geslagen, heb ik een oproep gedaan aan mijn universiteit om dit te veroordelen. Veel andere universiteiten hebben dit wel gedaan, maar mijn universiteit niet.’

Ze is toen met de UU in gesprek gegaan. Afgesproken was dat ze samen wat acties zouden ondernemen, maar daar is niets van terechtgekomen, vertelt Heshmatikhah. ‘Ze hebben me toen eigenlijk gewoon een beetje voor de gek gehouden. Er is nooit een veroordeling gekomen.’

Ze blijft strijdbaar: ‘Zoals ik ook tegen Pijpers heb gezegd, je kan ons wel neerslaan met de ME, maar we blijven terugkomen. Het is ook walgelijk dat ze de ME op hun eigen studenten en medewerkers afsturen.’

Foto: Caner Mert

Maar hoe zit het met Joodse studenten, die met Israël sympathiseren? Voelen zij zich niet ongemakkelijk? Melle Berg is van Joodse komaf en raadslid voor zijn faculteit. Hij staat op ongeveer twintig meter van de demonstranten.

‘Ik merk dat andere studenten met een Joodse achtergrond bang zijn’

‘Je creëert zo een angstcultuur, zeker voor Joodse studenten en medewerkers’, zegt Berg. Het fundament van een dergelijk protest is namelijk diep antisemitisch. Ik merk dat andere studenten met een Joodse achtergrond bang zijn om op dit soort momenten hier te zijn.’

Berg snapt niet waarom er nu zoveel commotie is. ‘Als jouw reactie op de moordlustige aanval op 7 oktober is, dat het zielig is voor de mensen die zo’n terreurdaad hebben gepleegd, dan is die verwerpelijk. Waar waren deze mensen al die jaren dat de situatie in Gaza erbarmelijk was? Dat de universiteit zich zou moeten uitspreken voor antisemitisch geweld, vind ik heel kwalijk.’

Volgens Berg hoeft de UU niets te doen: ‘Universiteiten bedrijven wetenschap. En met wetenschap wordt wel vaker slechtere dingen gedaan. Het conflict in Gaza gaat de UU niks aan.’

Foto: Caner Mert

Terwijl er nog zo’n honderd demonstranten buiten in de kou staan, komt Pijpers rond half twaalf naar buiten met een megafoon. Hij roept de demonstranten op om voor middernacht te vertrekken, maar de demonstranten geven er geen gehoor aan. Rond kwart voor een staat de ME klaar om in te grijpen.

Voor het gebouw hebben de demonstranten arm in arm een menselijk muur gevormd om elkaar en de mensen binnen te beschermen. Ook wordt er een naam van een advocaat gedeeld als men zou worden opgepakt, en dat je geen commentaar moet geven aan de politie. De menselijke muur werkt niet. De politie heeft de barricaden bij de achteringang weten te verwijderen en haalt de bezetters uit het gebouw.

De demonstranten verzamelen moed en lopen richting de straat waar de ME-busjes staan en de bezetters worden ingeladen. Ze staan arm in arm voor de ME-agenten en blijven leuzen scanderen.

Undercoveragenten

Rond kwart voor twee in de nacht roept de politie op het gebied te verlaten. Kort daarna spuiten ze met pepperspray. Er blijken ook enkele undercoveragenten aanwezig, die hier en daar demonstranten achter de muur van ME-agenten trekken. Dit zorgde voor kleine paniekmomenten.

Naar verluidt zijn er veertig demonstranten gearresteerd. Aaya niet. Wel heeft ze last van de pepperspray, waardoor ze tranen in haar ogen heeft: ‘Ik ben verbaasd over hoe agressief de politie was’, vertelt ze. ‘We doen niemand kwaad, maar her en der slaan ME’ers zonder reden iemand neer. Ik zag een nietsvermoedend meisje op de fiets, die naar huis wilde, compleet gevloerd worden door een ME-agent. Ze sloegen ook een demonstrant die al op de grond lag.’

Rond kwart over twee is het protest voorbij. Heshmatikhah heeft tranen in haar ogen: ‘Ik huil nu niet omdat ik pijn heb of traangas in mijn ogen heb gekregen’, bekent ze. ‘Ik huil omdat dit allemaal moet gebeuren voor een beetje humaniteit. Het is toch te gek voor woorden dat mensen neergeslagen worden om een genocide af te keuren?’

Moslimstudentenvereniging noemt geweld tegen pro-Palestijnse studenten ongehoord

0

De Moslimstudentenvereniging Amsterdam hekelt het ‘disproportionele politieoptreden’ afgelopen maandag tijdens de bezetting van de Roeterseiland-campus van de Universiteit van Amsterdam. Het is volgens de studenten ‘ongehoord’ dat de universiteit de politie op haar eigen studenten heeft afgestuurd. Dat schrijven zij in een persverklaring.

‘We zijn in shock en teleurgesteld dat ons recht tot protest is onderdrukt met politiegeweld’, staat in de verklaring. Uit camerabeelden zou blijken hoe een vreedzaam protest voor de ‘Palestijnse zaak’ met disproportioneel politiegeweld is uiteengedreven.

De moslimstudenten zeggen dat ze ook niet werden beschermd tegen pro-Israëlische ‘provocateurs’. Uit een reconstructie van de Volkskrant blijkt dat die maandag 6 mei met gezichtsbedekkende kleding het kamp met fakkels zijn binnendrongen.

Amnesty International Nederland eist een onderzoek naar het politieoptreden en wil weten waarom de lokale overheid heeft besloten om de protesten van de afgelopen dagen vroegtijdig te beëindigen. De mensenrechtenorganisatie benadrukt dat juist ‘in tijden van maatschappelijke onrust’ het recht op demonstreren ‘essentieel’ is.

‘Onze waarnemers zagen dat de politie woensdag op een aantal cruciale momenten kansen op de-escalatie onbenut liet. Er is onvoldoende onderscheid gemaakt tussen de vreedzame demonstranten en de groep die geweld gebruikte’, aldus Amnesty International Nederland.

Intussen heeft de Erasmus Universiteit de banden met Israëlische universiteiten vrijgegeven, een van de eisen van de pro-Palestijnse demonstranten, die ook willen dat die banden worden verbroken. In Ierland en Spanje ondernemen universiteiten stappen om dat ook daadwerkelijk te gaan doen. Zo verklaart Trinity College in Dublin dat ze de contacten met Israëlische bedrijven die in bezet Palestijns gebied opereren beëindigen.

Struikelstenen uit stoep in Dordrecht gehaald

0

In Dordrecht zijn drie struikelstenen – herinneringen aan Joodse inwoners die tijdens de Holocaust zijn afgevoerd naar vernietigingskampen – verdwenen. Het is voor het eerst dat zo’n incident met stolpersteine in Dordrecht plaatsvindt. Zo meldt RTV Dordrecht.

De stoep waar de drie struikelstrenen zijn gejat, staat er nu ontsierd bij met een gat van dertig bij tien centimeter. Zo groot als drie vierkanten struikelstenen, waarop de naam van de voormalige Joodse inwoners voor het huis, de dag dat ze zijn vermoord staat. In dit geval leden van de familie Cohen de Heer.

‘Ik vind het schokkend’, zegt Kees Weltevrede van stichting Stolpersteine Dordrecht tegen RTV. ‘Ik ben verbaasd. Sinds we in 2004 zijn begonnen met onze stichting hebben we 201 struikelsteentjes gelegd in Dordrecht, maar nog nooit zijn ze weggehaald. Dit had ik niet verwacht.’

De struikelstenen van de vermoorde familie Cohen de Heer werden in 2021 geplaatst. Inmiddels zijn 70 duizend van die stenen gelegd in Nederland.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden door de Duitse bezetter in samenwerking met Nederlandse autoriteiten 107.000 Joden gedeporteerd, waarvan slechts 5200 levend terugkeerden.

Eurovisie Songfestival: Israël uitgejoeld, maar wel grote kanshebber

0

Toen de Israëlische zangeres Eden Golan gisteren in het Zweedse Malmö haar lied Hurricane ten gehore bracht op het Eurovisie Songfestival werd ze uitgejoeld door mensen in het publiek, die ‘Free Palestine‘ scandeerden. Maar ze is wel de grote kanshebber om te winnen.

De komst van Eden Golan naar het Eurovisie Songfestival is omstreden. Rusland wordt vanwege de inval in Oekraïne in 2022 nu voor de derde keer geboycot, maar Israël is nog steeds welkom, ondanks het feit dat er sinds 7 oktober meer dan 34.000 Palestijnen in Gaza zijn vermoord.

Critici vinden dat de organisatoren van het Eurovisie Songfestival een dubbele maat hanteren, omdat Palestijnse levens blijkbaar minder waard zijn dan Oekraïense levens. Niet alleen in de zaal lieten fans hun ongenoegen over de deelname van Israël blijken, maar ook buiten het gebouw. Volgens schattingen van de politie in Malmö demonstreerden er gisteren ruim 10.000 mensen.

Uit een peiling van EenVandaag blijkt bovendien dat een op de tien fans van het Eurovision Songfestival dit jaar niet kijkt, vanwege de deelname van Israël.

Maar ondanks alle kritiek is de Israëlische Eden Golan nu een grote kanshebber, aldus het Parool. Op social media circuleren de mogelijke resultaten van een uitgelekte stemming van de Italiaanse televote. Wat blijkt? Maar liefst 39,3 procent van de Italianen stemde naar verluidt op Israël. Onze Joost Klein eindigt op de tweede plaats, met 7,3 procent van de stemmen. Gokkers zetten nu massaal in op Eden Golan.

Roel van Duijn: ‘Poetin moet een koekje van eigen deeg krijgen’

0

Roel van Duijn, ooit overtuigd pacifist, is nu een fervent pleitbezorger van de NAVO geworden. In zijn boek Schoonvader van Poetins geheim agent vertelt de ex-politicus over zijn mislukte huwelijk met een Russische vrouw en de nuancering van zijn oude politieke idealen.

De nu 81-jarige Van Duijn meende zo’n twintig jaar terug de liefde van zijn leven te hebben gevonden. De oud-politicus, bekend van Provo en de Kabouterbeweging, vond via de website relatieplanet.nl een charmante Russin. Maar nadat een Russische bukraket de MH17 neerschoot boven Oekraïne en de ‘groene mannetjes’ verschenen op de Krim kwam de relatie onder druk te staan. Zijn Russische bruid was niet pro-Poetin, maar haar kinderen wel. De spanningen liepen op toen haar dochter bovendien het plan opvatte te trouwen met een agent van Poetins inlichtingendienst FSB.

De Russische oorlog tegen Oekraïne, die feitelijk in 2014 begon, zette ook Van Duijns oude politieke idealen onder druk. Begin jaren zestig demonstreerde hij tegen de atoombom en de oorlog in Vietnam. Maar nu is Van Duijn voor atoombewapening omdat dit volgens hem de enige manier is om Vladimir Poetin af te schrikken. Hoe ontwikkelde hij zich van Provo tot NAVO?

Protesteren tegen de atoombom

Als tiener werd Van Duijn geïnspireerd door de stokoude Britse filosoof Bertrand Russell (1872-1970), die tegen de atoombewapening demonstreerde. ‘Ik sympathiseerde natuurlijk ook met de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd tegen Frankrijk, maar mijn brandpunt was de atoombom. Ik ging met vrienden op een kruispunt staan om tegen de atoombom te protesteren, dat was het begin van mijn politieke werk. De schoolleiding kon mijn actie niet zo waarderen. Vlak voor mijn eindexamen werd ik van school gestuurd.’

Van Duijn ging toen op zoek naar alternatieve politieke systemen, omdat hij zijn vertrouwen in het systeem was kwijtgeraakt. Hij kwam bij het anarchisme uit en werd redacteur bij het tijdschrift De Vrije, dat ooit door de beroemde anarchist Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919) was opgericht. ‘Anarchisten waren goede mensen hoor, maar ze hadden veel te hoge verwachtingen van de arbeidersklasse. Maar arbeiders wilden helemaal geen revolutie maken wist ik, omdat ik een baantje had bij een fabriek aan de lopende band. Zij droomden van een Solex (een bromfiets) en een autootje. De revolutie was niet aan hen besteed. Daarom richtte ik mij op een andere klasse: het provotariaat. Dat waren kunstenaars, intellectuelen en andere creatieve alternatievelingen. Ik werd fulltime Provo en schreef als oprichter ervan ook voor het gelijknamige blad. We maakten plannen over hoe het ook anders kon, onder andere met gratis gemeentelijke fietsen: het beroemde Witte Fietsenplan. Ook heb ik, vanwege mijn activisme, meerdere malen boetes gekregen en ben ik enkele keren in de cel beland. Maar ik geloofde dat ik de goede strijd voerde.’

‘Arbeiders wilden helemaal geen revolutie maken’

Begin jaren zeventig richtte Van Duijn de Kabouterbeweging op, een vervolg op Provo. ‘De Kabouters kwamen met alternatieven. Biologische landbouw, windenergie, antiautoritair socialisme. Daar sta ik nog steeds achter. Maar mijn idealen zijn nu wel aangepast aan de nood van deze tijd. Vroeger was ik tegen de NAVO, maar nu kun je dat niet meer zijn. We moeten ons bewapenen als Europa. Want Vladimir Poetin is de grootste bedreiging voor de wereldvrede sinds Adolf Hitler.’

Kabouter in het huis van Roel van Duijn © Ewout Klei

Van Duijn vertelt dat hij nog vaak terugdenkt aan de gesprekken die hij vroeger voerde met de bekende atheïstische en anarchistische journalist en schrijver Anton Constandse (1899-1985), die dankzij zijn ervaringen in de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) zijn pacifistische veren van zich afschudde. ‘Hij maakte een draai. Je moest vechten tegen het fascisme van Franco, Mussolini en Hitler, vond hij.’

Toch heeft Van Duijn geen spijt van zijn eigen pacifisme, vertelt hij. ‘Begin jaren zestig werd ik politiek bewust. Stalin was er toen niet meer. De Sovjet-leiders van toen waren uit op vreedzame co-existentie. De Sovjet-Unie moest een wereldrijk bij elkaar houden. Voor mijn pacifisme was er toen wel grond. Zestig jaar geleden was de wereld veel overzichtelijker. Nu is de geopolitieke situatie gans anders. We hebben niet alleen te maken met Poetin, maar ook met China, Iran en terroristische bendes zoals ISIS. De Europese democratie, zoals we die nu kennen, blijft niet overeind zonder een effectieve afschrikkingsmacht, inclusief de dreiging van de atoombom. Nu laten we ons chanteren door Poetin, die dreigt met de atoombom. Duitsland geeft Oekraïne om die reden geen langeafstandsraketten, vanwege de angst voor een Russische atoomaanval. Deze vrees is niet totaal ongegrond, maar de angst kan verdwijnen als wij Poetin een Europese atoommacht kunnen tonen. Hij moet een koekje van eigen deeg krijgen.’

‘Extreemrechts ziet democratie eigenlijk maar als ballast’

De enige manier om van Poetin af te komen is als hij de oorlog verliest. Dan brengen de Russen hem misschien ten val. Daarom moeten we volgens Van Duijn ook Oekraïne blijven bewapenen, want dat is de manier om van Poetin af te komen. Dat Thierry Baudet en Geert Wilders in mindere mate met Poetin sympathiseren komt omdat ze hem als een ideologische bondgenoot zien, legt Van Duijn uit. ‘Extreemrechts vindt dat het witte ras moet heersen, dat vluchtelingen Europa niet binnen mogen komen en dat homo’s eigenlijk maar vies zijn. Ze omarmen complottheorieën uit Rusland, onder meer dat er hier een boosaardige elite zou bestaan die witte mensen wil ‘omvolken’. Extreemrechts ziet democratie eigenlijk maar als ballast en wil een autoritair systeem. Ze zijn de nuttige idioten, de vijfde colonne van Poetin. Extreemrechts zegt: we willen geen oorlog. Maar wat ze eigenlijk zeggen is: we willen dat Poetin de oorlog wint. Ze zien Poetin als de vijand van hun vijand: de liberale democratie.’

Maar Van Duijn is ook kritisch over Noam Chomsky, Ewald Engelen, Jakob de Jonge en andere linkse pacifisten die niet zozeer pro-Poetin zijn, maar feitelijk zijn kant kiezen omdat ze in de eerste plaats anti-NAVO zijn. ‘Ze hebben het mis. In Oekraïne vindt een slag plaats voor vrijheid en democratie. Als Poetin de oorlog verliest en ten val komt dan heeft Rusland pas echt een toekomst. Hetzelfde geldt voor Belarus, waar Poetins bondgenoot Aleksandr Loekasjenko de scepter zwaait. Het is een vergissing om te denken dat Poetin zijn gang willen laten gaan ‘links’ is. Ze zullen het wel merken als Poetin wint en dan verder oprukt naar het Westen.’

 Geheim agent van Poetin

‘Mijn huwelijk liep stuk om dezelfde reden als waarom Poetin zijn oorlog kan blijven voortzetten’, vertelt Van Duijn. ‘Mijn vrouw vond het namelijk vanzelfsprekend dat haar dochter met een geheim agent van Poetin kon trouwen. Ze was niet zelf voor Poetin, maar wel passief. Ze paste zich aan de werkelijkheid van Poetin aan. Zolang hij niet verliest blijven de meeste Russen hem – passief dan wel actief – steunen.’

Van Duijn hoopt dat Oekraïne de oorlog tegen Poetin zal winnen, dat we hier in Europa onze democratie kunnen behouden en ook dat de democratie zich uitbreidt, want de democratie is de basis van de vrijheid. ‘Mijn uiteindelijke doel is de vervolmaking van de democratie en een groene ecologische politiek, mijn oude kabouterideaal. Maar op dit moment is dit helaas nog een utopie. We moeten blij zijn nu dat we in een democratisch systeem leven en we moeten dit systeem verdedigen.’

Schoonvader van Poetins geheim agent © Walburg Pers

Israël en Palestina

In zijn nieuwste boek stipt Roel van Duijn de oorlog in Gaza ook kort aan. Hij is erg kritisch op Hamas, vanwege de aanval van 7 oktober. ‘Ik ben nu ook veel kritischer op Israël hoor’, nuanceert hij. ‘Benjamin Netanyahu gaat veel te ver. Met het bombarderen van Palestijnse burgers en het in puin leggen van Gaza brengt Israël zichzelf en het Westen in diskrediet. En dat komt Rusland, Poetin dus, alleen maar ten goede. Helemaal als het uitloopt op een regionale oorlog. Want dan gaan de Verenigde Staten Israël militair ondersteunen. En die hulp zal ten koste gaan van Oekraïne.’

In tegenstelling tot veel linkse activisten van nu ziet Van Duijn Israël niet als een westers, racistisch koloniaal project, zegt hij. ‘In de Tweede Wereldoorlog werden zes miljoen uitgeroeid, onder andere in de gaskamers. En ook daarna werden ze nog steeds vervolgd. Ik begrijp heel goed waarom veel Joden voor het zionisme hebben gekozen. De staat Israël was niet bedoeld als koloniaal uitbuitingssysteem, maar als vluchtheuvel voor de overlevenden van de Holocaust. Maar helaas is Israël nu wel een koloniaal uitbuitingssysteem geworden. En het wordt ook steeds meer een aanvalsheuvel, om anderen te bestrijden. Tegelijkertijd moeten we niet onderschatten – en veel mensen doen dat tegenwoordig wel – dat er krachten in het Midden-Oosten zijn die Israël volledig willen wegvagen. Iran, Hezbollah en Hamas natuurlijk. Zij werken dag en nacht aan de vernietiging van Israël. Uiteindelijk moet er vrede komen. Een tweestatenoplossing. Ik denk dat een eenstaatoplossing niet werkt. Israël gebruikt dit als voorwendsel om een monoculturele staat te hebben voor alleen de Joden, Hamas wil een islamitische staat. Een eenstaatoplossing betekent met andere woorden een voortzetting van de oorlog.’

Hemelvaart

0

Van carnaval tot Pinksteren beleven gelovige christenen een waterval aan momenten om stil te staan bij de nadagen van het leven van Christus. In de loop der eeuwen hebben de gelovigen discussies gehad over aspecten van deze herdenkingen en vieringen.

Protestanten doen niets met carnaval. De katholieken in bijvoorbeeld mijn hometown Den Bosch maken er een gezellig verkleedfeest van. Onder de rivieren ontkom je niet aan carnaval. Of ze met zoveel bier op kunnen stilstaan bij het bijbelse aspect van dit feest valt te betwijfelen.

De Koran noemt de apostelen in een vers

Met Hemelvaart wordt herdacht dat Jezus Christus tot de hemel reist en de aarde overlaat aan zijn apostelen. Zij moeten het geloof verspreiden. De heren apostelen maken daar geen half werk van. Met passie zeggen ze het woord voort. Het christendom is overal op aarde bekend. Jezus Christus mag met recht trots zijn op zijn apostelen. Zijn nalatenschap hebben ze verheven.

De Koran noemt de apostelen in een vers: Jezus vraagt wie hem zal helpen in de weg naar God. De apostelen antwoorden dat zij de helpers van God zijn.

In het dagelijks leven worden christelijke dagen onvoldoende gekend. Bij Pasen denkt het volk vooral aan woonboulevards die open zijn. Woonboulevards zijn tegenwoordig bijna dag en nacht open. Maar de connotatie van Pasen en woonboulevard krijg ik niet meer uit mijn geheugen gegrift. 

Hemelvaart gaat het volk veelal als vrije dag voorbij. Er gaan dan stemmen op deze feestdag in te wisselen voor het Offerfeest, Chanoeka of Diwali. Ik zou het wel fijn vinden als het Offerfeest een officiële feestdag zou worden, maar om er nou een christelijke feestdag voor in te ruilen is erg kort door de bocht. 

Minister Bruins Slot uit ‘zorgen’ over persbreidel in Israël

0

Minister Hanke Bruins Slot van Buitenlandse Zaken heeft tegenover haar Israëlische collega Yisrael Katz haar zorgen geuit over het Israëlische besluit om de Arabische nieuwszender Al Jazeera te blokkeren.

De Israëlische autoriteiten waren zondag het kantoor van Al Jazeera in Oost-Jeruzalem binnengevallen. De actie volgt op het verbod op de Arabische tv-zender door de Israëlische regering. De Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) hekelde de Israëlische actie. ‘Dit is bijzonder laakbaar, een democratische rechtsstaat onwaardig’, zei NVJ-woordvoerder Paul Teixeira.

De minister van Buitenlandse Zaken deelt deze kritiek. ‘Ik heb benadrukt dat persvrijheid cruciaal is, juist ook in tijden van oorlog’, schrijft Bruins Slot op X. ‘Journalisten moeten hun werk kunnen doen in Gaza.’

In haar gesprek met Katz waarschuwde Bruins Slot tegen een grootschalig grondoffensief in Rafah. ‘Dit zou desastreus zijn voor de Gazanen die hier schuilen en politieke consequenties hebben’, aldus de minister. Ze drong bij haar collega aan op veel meer Israëlische actie om noodhulp Gaza in te krijgen.

Wel blijft Nederland Israël steunen tegen Iran, aldus de minister. ‘We veroordelen de aanvallen van Iran en ik verwelkom het EU-besluit om het sanctieregime tegen Iran uit te breiden. De-escalatie en terughoudendheid zijn cruciaal voor Israël en voor de stabiliteit in de hele regio.’

VK: Groene politicus riep ‘Allahu Akbar’

0

De Britse groene politicus Mothin Ali ligt onder vuur, omdat hij Allahu Akbar (‘God is groot’) riep toen hij in de gemeenteraad van Leeds werd verkozen. Maar het gemeenteraadslid slaat terug en beschuldigt zijn criticasters van islamofobie.

‘Ik moet ook duidelijk maken dat het niet ongebruikelijk is dat iemand van mijn geloof (de islam) de woorden ‘Allahu Akbar‘ gebruikt als een uiting van dankbaarheid en vreugde’, zei de 42-jarige Ali in een verklaring. ‘Sommigen hebben geprobeerd dit verkeerd voor te stellen en dit duidt volgens mij op islamofobie.’

Ook kreeg Ali kritiek, omdat hij gezegd had dat de Palestijnse verzetsbeweging Hamas ‘het recht had om terug te vechten’ tegen Israël en zijn lokale verkiezingsoverwinning een ‘overwinning voor de bevolking van Gaza’ noemde.

Ali biedt voor deze opmerkingen nu zijn excuses aan: ‘Het spijt me voor de verstoring die mijn opmerkingen over het Gaza-conflict hebben veroorzaakt. Dat was niet mijn bedoeling.’ Wel wijst hij op de context van zijn uitspraken: ‘Net als velen over de hele wereld ben ik diep getroffen door het vreselijke conflict dat momenteel in Gaza gaande is. Het Internationale Gerechtshof zei dat dit conflict voldoet aan de argumenten voor plausibele genocide.’

Het kersverse raadslid uit Leeds zegt nu op korte termijn met zowel de Joodse als Islamitische Groenen de dialoog te willen aangaan.

Cees van der Laan: ‘Haattaal van Wilders hebben we nooit gebezigd’

0

Na tien jaar stopt Cees van der Laan als hoofdredacteur bij Trouw. Hoe kijkt hij naar diversiteit in de media en de polarisatie over de Gaza-oorlog? En zijn moslims een lezersgroep van de krant? Een gesprek over journalistiek in een snel veranderende samenleving.

‘Het was een geweldige tijd. Ik heb zeer genoten. Het is eervol om leiding te mogen geven aan zo’n mooie krant’, vertelt scheidend hoofdredacteur Cees van der Laan. De journalist stond tien jaar lang aan het roer van Trouw, een landelijke kwaliteitskrant met 110.000 abonnees. Bij hoogtepunten denkt hij vooral aan de onderzoeksjournalistiek: de toeslagenaffaire, gevolgd door Jan Kleinnijenhuis samen met Pieter Klein van RTL, die hier in 2020 de Tegel voor kregen, een grote journalistieke prijs. Een ander hoogtepunt is de jaarlijkse Anton de Kom-lezing, die de krant samen met het Verzetsmuseum organiseert. In 2021 hield de Surinaamse president Chan Santokhi de lezing. ‘In die zin hebben we de kwaliteit van Trouw enorm kunnen borgen en uitbouwen. Dus daar ben ik heel trots op’, zegt Van der Laan.

Een ander succes is de digitale transitie die de krant doormaakte. ‘Dat was een pittig proces. Je wil de hele redactie daarin meekrijgen en je moet weerstand overwinnen. Collega’s moeten anders gaan denken, vanuit het verhaal in plaats van vanuit de krant.’

Zijn er ook punten waarvan u denkt, dat had beter gekund?

‘De eerste acht jaren van mijn hoofdredacteurschap steeg de oplage, de laatste twee jaar kwam er een daling. Dat kwam door een andere manier van marketing, maar gelukkig zijn we hiervan teruggekomen. Verder kampten we met distributieproblemen, omdat er te weinig krantenbezorgers waren. In sommige wijken werd wekenlang niet bezorgd. Dat heeft ons echt wel pijn gedaan.’

Begin deze eeuw had Trouw een zichtbare rechtse lijn. Is de krant onder uw leiding een meer progressieve, inclusieve koers gaan varen?

‘Ik denk niet dat Trouw een rechtse lijn had. Wat u noemt had te maken met een tegenstelling in de krant. De redactie van de de bijlage Letter & Geest bekeerde zich tot een soort conservatieve agenda. Terwijl de rest van de redactie progressief was. Tien jaar terug hadden wij al een redactie Groen.

‘Conservatieve en rechtse media zeggen dat wij een linkse krant zijn. Maar dat geloof ik niet. Op medisch-ethisch terrein en op sommige andere terreinen zijn wij bijvoorbeeld redelijk behoudend. Maar op het terrein van duurzaamheid kun je zeggen dat we progressief zijn.’

‘Je wil die diversiteit ook laten doorklinken in de krant’

De laatste jaren heeft de krant onder uw leiding duidelijke inclusieve keuzes gemaakt. Abdelkader Benali en Emine Ugur zijn aangesteld als columnist en jullie schrijven over multiculturele thema’s. Dat heeft een reden, neem ik aan?

‘Jazeker, Nederland is veel diverser geworden. En je wilt die diversiteit ook laten doorklinken in de krant. Tegelijkertijd hebben we ook columnist Sylvain Ephimenco, die het cultureel-conservatieve geluid laat horen.

‘We bieden Benali en Ugur een podium omdat we een rol willen spelen in de emancipatie en om onze lezers te laten kennismaken met andere opvattingen die leven in de samenleving. Meningen waar ze niet zo makkelijk toegang toe hebben. We maken die opvattingen onderdeel van de krant. Dat merk je ook. Lezers waarderen hun columns zeer.

‘We vinden het als redactie bijzonder interessant dat Emine Ugur vanuit haar expertise, opvattingen en geloof haar licht laat schijnen over de samenleving. Dat doet ze op een hele ingetogen en inclusieve manier. Wat betreft Benali, hij heeft een Marokkaanse achtergrond maar is eigenlijk gewoon een Nederlandse schrijver.’

Was er weerstand bij de redactie en lezers?

‘Nee. We hebben daarvoor ook andere columnisten gehad. Kijk, het gaat er niet alleen om dat je mensen hebt die over veelkleurigheid schrijven. Het er ook om dat je ongeacht afkomst kunt schrijven over je expertise. Dat doet bijvoorbeeld Ilyaz Nasrullah. We hebben hem niet aangenomen vanwege zijn kleur, maar omdat hij een expert op het gebied van digitalisering is.

‘En we hebben natuurlijk Baba Tarawally. Bij Baba ligt het wel anders. Hij is meer omstreden. Zijn meningen liggen soms gevoelig, dat maakt het ingewikkeld voor lezers. En dat snap ik ook wel. Soms worden harde dingen gezegd en dat doet pijn. Een deel van onze lezers is behoudend, maar dat geldt ook voor de lezers van NRC. Als krant heb je een rol in de emancipatie, dat je iets voor je lezers uitloopt en die mensen erbij betrekt.’

Nederland telt ruim een miljoen moslims. Is de moslimgemeenschap een doelgroep van Trouw? Hoeveel moslims lezen Trouw?

‘We hebben daar geen zicht op. Maar we hebben wel lezers met een islamitische achtergrond. Ik denk echter niet dat het er veel zijn. Dat heeft met verschillende redenen te maken. Ik denk dat lezers met een Marokkaanse of Turkse achtergrond, maar ook zwarte lezers, een zeker wantrouwen hebben richting de media, ook richting Trouw.’

‘Soms worden harde dingen gezegd en dat doet pijn’

Waar komt dat wantrouwen vandaan?

‘Dat komt ook door de politiek. De opkomst van Pim Fortuyn, en daarna van Geert Wilders. Als je jarenlang alleen maar hoort dat moslims niet deugen, dat Marokkanen niet deugen, dan denken mensen: oké, dan willen we ook niks meer met jou te maken hebben.

‘De kloof in Nederland is vergroot, niet versmald. We moeten met elkaar gaan praten. Er wordt gediscussieerd en geschreeuwd, maar we luisteren te weinig naar elkaar. Zeker Wilders luistert niet.’

Hebben de media en Trouw te weinig oog gehad voor ‘normale’ moslims?

‘Als Trouw proberen we altijd om normale mensen aan het woord te laten. Maar we benoemen ook de extremen. Dat doen we ook bij rechts. Neem de verkiezingsuitslag van 22 november. Die is een culturele stem en ook een stem tegen migratie, islam en duurzaamheid. Maar het is vooral een stem tegen. Je kunt ook zeggen: links heeft het hier laten liggen door te weinig comfort te bieden aan de autochtone bevolking. Aan de mensen die onzeker over deze zaken zijn. Daar ligt ook een verantwoordelijkheid van links.’

Is Trouw onder uw leiding te ‘woke’ geworden?

‘We hebben er intern veel discussies over gevoerd de afgelopen twee jaar. Ik denk dat een deel van de lezers denkt dat we zijn doorgeschoten. Soms vind ik dat ook wel. Maar er komt nu een nieuwe generatie bij de krant, die anders over de samenleving denkt dan oudere generaties. Opvattingen veranderen. Dat is soms ingewikkeld. Je moet ook mensen die moeite hebben met die veranderende opvattingen aan het woord laten en verwoorden dat het lastig is. Niet alleen maar een soort activisme prediken.’

Waarin onderscheidt Trouw zich van andere kwaliteitskranten? 

‘Toen ik in 2014 begon waren we een goede maar saaie krant. Goed in religie en duurzaamheid. Dat zijn we nog steeds. Maar we hebben ons de afgelopen tien jaar ontwikkeld tot een goede kwaliteitskrant, die ook de concurrentie aan kan met de andere kwaliteitskranten. En daar ben ik trots op.

‘Waar zijn we onderscheidend in? Wij zijn vanuit onze religieus-filosofische wortels natuurlijk veel meer bezig met de samenleving. Samenleven doe je met elkaar. Vanuit solidariteit en vanuit een soort besef van gerechtigheid voor de mensheid. Dat zijn oorspronkelijk christelijke waarden. Die onderscheiden ons van die andere kranten.’

Is Trouw nog steeds een christelijke krant?

‘Nee, Trouw is geen christelijke krant, want dat betekent dat je een missie hebt. Wij ontlenen onze inspiratie aan christelijke waarden, die je wat mij betreft ook humanistisch kan invullen. En waarom zeg ik dat? Wij willen openstaan voor niet-christelijke mensen, bijvoorbeeld moslims. Door die waarden niet als enkel christelijk te beschouwen, kun je ze ook delen.’

‘Jongeren zijn zich bewuster van onrecht dan ouderen’

Hoe staat u tegenover diversiteit in de media? En is Trouw diverser geworden toen u hoofdredacteur werd?

‘De diversiteit is zeker toegenomen, maar ik vind dat diversiteit soms te eng wordt opgevat. Dat heb ik vaak tegen collega’s gezegd. Als het gaat om diversiteit in de journalistiek zie ik heel veel veranderingen op het ogenblik. Media breed werken er overal mensen met een migratieachtergrond, talentvolle mensen op allerlei plekken, bij de televisie, radio en kranten. Daaraan is hard gewerkt door hoofdredacties. Alleen, diversiteit is meer dan de poppetjes. Het betekent ook dat je netwerken divers zijn. Dus dat je niet alleen netwerken raadpleegt van mensen die je kent.

‘Mensen willen op hun kwaliteit worden aangenomen, niet vanwege hun migratieachtergrond. Hier zit altijd een spanning tussen.’

Journalist Seada Nourhussen vertrok in 2018 bij Trouw. Ze benadrukte een gebrek aan bewustzijn bij de redactie voor haar positie als zwarte vrouw. Wat heeft u hiervan geleerd als hoofdredacteur en organisatie?

‘Zij was eerst redacteur op de redactie buitenland en is later hoofdredacteur geworden van One World. Op ons verzoek is ze columnist gebleven. Na twee jaar is ze daarmee gestopt omdat ze te weinig steun ervoer van de redactie. Dat is haar werkelijkheid, die kan ik niet bestrijden. Ik vind het wel jammer. Ze had wat ons betreft mogen blijven. Het was ook wel een schok voor de redactie.’

Trouw heeft ook Ephimenco als columnist. Hoort hij bij het inclusieve Trouw thuis?

‘Sylvain Ephimenco is ook iemand met een migratieachtergrond. Hij is kritisch over onderwerpen die gaan over migratie en verwoordt wat rechtsere mensen denken. Ik vind juist dat dat geluid ook hoort in Trouw. Zo kunnen onze lezers hun mening vormen en aanscherpen. Ze kunnen zich er ook aan ergeren.

‘Hij schrijft prachtige scherpe columns. Hij irriteert en behaagt. In die zin steun ik Sylvain.’

Hebben de media de PVV groot gemaakt? Heeft uw krant ook daaraan bijgedragen?

‘Over de vraag of je nou wel of geen aandacht aan de PVV of aan andere partijen moet besteden hebben wij ook gediscussieerd. Het is een beetje een kip-ei-verhaal. Groeit de PVV omdat wij erover schrijven? Of schrijven wij over de PVV omdat de partij groeit? Kijk, we zijn als krant een venster. We moeten berichten over wat in de maatschappij en politiek gebeurt. De PVV is de uitdrukking van een ongerustheid in de samenleving. Wel hebben we relatief veel geschreven over zijn denkbeelden en verkiezingsprogramma. Die wilden we aan onze lezers duidelijk maken.’

Heeft Trouw onder uw leiding meegedaan aan zijn ‘cowboyverhalen’?

‘De haattaal van Wilders hebben we nooit gebezigd. Helaas hebben we wel meegepraat in het narratief. Kijk naar de aanslagen van 2001. Sindsdien is alles anders geworden. Er zijn natuurlijk mensen die uit naam van de islam aanslagen plegen, waar moslims hier ook het slachtoffer van zijn. Tegelijkertijd pakt Nederland islamitische mensen op vanwege terrorisme, en zijn er mensen naar Syrië afgereisd. Dus ja, het is een nogal complex verhaal.’

Iets anders: de oorlog in Gaza. Is dit een testcase voor het Westen en westerse media?

‘Ik denk dat de media, inclusief Trouw, vrij kritisch berichten over wat Israël doet in Gaza. Maar ik zeg er meteen bij: het Israëlische volk is een diep getraumatiseerd volk. De Palestijnen trouwens ook. Dat maakt het allemaal erg moeilijk. Ze wonen dicht bij elkaar en treden keihard op naar elkaar.

‘Daarnaast: Israël is de uitdrukking van een Europees probleem. De Israëliërs zijn op de vlucht geslagen voor pogroms en vervolgingen in Europa. Ze hebben zich vervolgens genesteld in Palestijnse gebieden, toen het nog Palestina heette. Dat zijn de feiten.

‘De aanval van 7 oktober was gruwelijk. Sinds de stichting van de staat Israël in 1948 was er niet eerder zo’n grote aanslag. Het is te vergelijken met 9/11. De reactie van de Amerikanen op 9/11 was extreem. Denk aan de invasies in Afghanistan en Irak. Het hele Midden-Oosten ontplofte. De Israëlische reactie na 10/7 lijkt hierop, hoewel op kleinere schaal. Het is afschuwelijk.

‘Israël is de uitdrukking van een Europees probleem’

‘Een dag na de aanslagen van 7 oktober schreef ik zelf het hoofdredactioneel commentaar. Israël zal honderdvoudig terugslaan, schreef ik. En dat wist Hamas ook. Wat Israël nu doet is ondoordacht. Ze hebben geen strategie. Een half jaar later zijn 33.000 Palestijnen omgekomen. Israëls strategische doelen zijn niet behaald. Hamas is niet vernietigd. De gijzelaars zijn niet vrij.’

Hoe gaan we in Nederland om met deze discussie, vindt u?

‘Ongelooflijk gepolariseerd. Zonder elkaar te willen horen. Ik moet zeggen dat ik die steun aan de Palestijnse zaak ook wel vind neigen naar antisemitisme. Het gaat iets te makkelijk. From the River to the Sea. Of zeggen: het is een genocide. Het komt net iets te makkelijk uit de mond, dus ik neem daar afstand van. Probeer gewoon te zien wat daar gebeurt. Het zijn twee diep getraumatiseerde volken die op een afschuwelijke manier met elkaar in conflict zijn geraakt.’

Veel biculturele jongeren geloven niet meer in het Westen, vanwege de dubbele maat. In Duitsland is er veel censuur, als het om Israël gaat. Zo voert het Duitse mediaconcern Axel Springer een uitgesproken pro-Israëlisch beleid. Journalisten die zich daar niet aan houden wordt de deur gewezen. Bent u niet bang voor censuur? Stel dat Springer Trouw opkoopt…

‘Axel Springer is niet de media. Maar haar beleid, dat is nou eenmaal de vrijheid die mediabedrijven hebben. Ben ik het daarmee eens? Totaal niet. Ik vind het ongeloofwaardig en onacceptabel wat daar gebeurt. Bij Axel Springer zitten heel veel titels. Ik kan me ook niet voorstellen dat zulke censuur zomaar geaccepteerd wordt als dit concern opeens Trouw overneemt. Wij hebben als redactie autonomie, die zelfs bij wet is vastgelegd. Wij voeren ons eigen beleid. Als onze eigenaars zeggen dat we alleen nog maar positief mogen schrijven over Israël, dan hebben we een probleem met elkaar. Aan zo’n eis zullen we als krant ook niet voldoen. Je moet vanuit je eigen waarden journalistiek bedrijven. Overigens snap ik wel waarom het in Duitsland zo is. Zij hebben daar een andere verleden met Joden dan wij hier.

‘Als Trouw schrijven we al tien jaar kritisch over het handelen van Israël in de bezette gebieden. We hebben voortdurend geschreven dat wat daar gebeurt illegaal is en niet mag volgens internationale verdragen. Daar zijn we altijd kritisch op geweest. We hebben ook geschreven dat die aanslag van Hamas een achtergrond heeft, die natuurlijk ook zit in de onoplosbaarheid van het conflict. Dat neemt niet weg dat ik vind dat heel veel mensen die zich inzetten voor de Palestijnen te weinig zien wat voor organisatie Hamas is. Het is gewoon een keiharde terroristische organisatie, die sinds ze aan de macht zijn geen verkiezingen houden.’

Vinden lezers Trouw te pro-Palestijns?

‘Van lezers krijgen we veel brieven binnen. We zijn of te pro-Palestijns of te pro-Israël. Maar dat zit toch echt anders. Het nieuws focust zich op de strijd in Gaza, daarom schrijven we over wat daar gebeurt.

‘Natuurlijk schrijven we ook over de ontwikkelingen in Israël zelf. In een liberale stad als Tel Aviv zijn jongeren net zo hard tegen Hamas als ouderen. Er zijn veel trauma’s. Daar moet je begrip voor hebben. Dat betekent niet dat je wat Israël nu aan het doen is in Gaza aan het goedpraten bent.’

‘Toen ik achttien was, zat ik in een kibboets’

Wat doet de oorlog in Gaza met u en de redactie?

‘Jonge journalisten staan daar anders in staan dan oudere. Die discussie moet je wel met elkaar aangaan, en je moet ook naar elkaar luisteren. Ik ben echt opgegroeid met Israël. Toen ik achttien was zat ik in een kibboets. Jongeren van nu hebben een hele andere betrokkenheid bij Israël. Zij zijn zich bewuster van onrecht dan ouderen. Er is nu meer aandacht voor de Nakba, de verdrijving van de Palestijnen uit hun dorpen en huizen in 1948. Tegelijkertijd zie je dat in Israël de politiek de laatste dertig, veertig jaar is verhard. Dat heeft ook te maken met de komst van ongeveer een miljoen Joden uit de voormalige Sovjet-Unie. Zij hebben een heel andere achtergrond dan de Joden die in 1948 de staat Israël stichtten en vormgaven. Hun opvattingen en de daaruit voortvloeiende radicalisering hebben er ook voor gezorgd dat Israël nu zo geïsoleerd is komen te staan.

‘Israël werkte de laatste jaren aan betere betrekkingen en diplomatieke relaties met de buurlanden. In die zin is de aanslag van Hamas wel strategisch en succesvol, want die heeft de normalisering van de betrekkingen met islamitische landen ernstig bemoeilijkt.’

Moeten wij ons ook zorgen gaan maken over de persvrijheid in ons eigen land?

‘Volgens de PVV is de NPO links, net als de rechterlijke macht, de ambtenaren en alle media behalve de Telegraaf en AD. Die opstelling van de PVV is zorgelijk. Daar zit een soort Hongaars model achter, dat de vrijheid van meningsuiting, in het bijzonder de persvrijheid, onder druk zet. Achter die bezuinigingsplannen, ook vanuit de VVD, NSC en BBB, gaat natuurlijk ook boosheid over die zogenaamd linkse NPO schuil. Maar als je kijkt naar de NPO, zitten daar Ongehoord Nederland, AVROTROS, WNL, PowNed, de EO en Max. Dat zijn toch geen linkse omroepen? Het frame van een linkse NPO klopt niet.’

Stel je voor, PVV en rechts willen à la Trump alles veranderen. Zijn onze instituties dan sterk genoeg om weerstand te bieden?

‘Dat is nog maar de vraag. Kijk naar wat er in Hongarije, Polen en Slowakije gebeurt en we zagen het ook in Turkije, dat zijn langzame sloopprocessen, waarbij mensen geduld hebben. De democratische rechtsstaat wordt niet in een of twee jaar om zeep geholpen. Dat neemt vele jaren in beslag. In Polen heeft PiS nu niet meer de macht, maar het kost de democratische krachten veel moeite om de liberale democratie te herstellen. Kortom, het is ongelooflijk ingewikkeld. In die zin ben ik bezorgd. Het zorgwekkende is ook dat misschien wel heel veel mensen van die democratische instituties af willen of zich niet realiseren wat er op het spel staat.’

Onze columnist, rabbijn Lody van de Kamp, scheef dat 1933 niet opeens plaatsvond maar dat er een heel traject aan voorafging. Veel moslims maken zich zorgen over Wilders. Niet dat we toen met nu gelijk moeten stellen, maar snapt u die bezorgdheid? Wat zou u tegen islamitische jongeren willen zeggen, die hier geboren en getogen zijn en bang zijn voor de toekomst?

‘Dat zij zich zorgen maken, dat snap ik heel goed. Maar ik weet niet een, twee, drie wat nu de oplossing is. Een van de manieren om tot elkaar te komen is echt in gesprek gaan. Er wordt wel tegen elkaar gesproken, maar niet met elkaar. En daar zit wel mijn bezorgdheid.

‘De verkiezingsuitslag van 22 november is ook een reactie op de multiculturele samenleving. Dat is zonneklaar. Maar dat komt ook omdat er mensen zijn die de onderlinge verschillen benoemen en niet de overeenkomsten. We kunnen met elkaar ook een hele rijke samenleving vormen. Er zit veel kennis en expertise in multiculturaliteit. We hebben de nieuwe mensen ook nodig. We kunnen niet meer zonder migratie. De wereld verandert, Nederland verandert en wordt veelkleuriger. Daar heb je mee te dealen. En dat betekent niet dat ik woke ben. Nee, dat is gewoon nuchterheid.’

Video Turkse fanfare: ‘Wij zijn allemaal Hollanders’

0

Opvallende taferelen bij de opening van een supermarkt in Bergen op Zoom. Een Ottomaanse muziekband verklaart alle ‘Turkse Ottomanen’ op Nederlands grondgebied tot ‘Hollander’. Zo is te zien in een TikTok-video.  

‘De naam van het liedje is ‘Wij zijn allemaal Hollanders’’, zegt de leider van de band met een Turks-Brabants-Zeeuws accent, en vermeldt daarbij proestend dat ze het liedje zelf hebben geschreven.

‘Alle broeders en zusters, opa’s, oma’s en vaders, hallo kinderen en moeders’, begint het liedje. Het refrein, ‘Wij zijn allemaal Hollanders’, heeft het typische geluid van Ottomaans tromgeroffel en trompet. De Ottomaanse muziek kent een lange geschiedenis. De instrumenten zweepten eeuwenlang het Ottomaanse leger tijdens militaire campagnes op – onder meer in Europa tot aan het beleg van Wenen in 1683.

Op sociale media wordt het liedje van het nodige politieke commentaar voorzien. Zo ziet Yasmien het liedje als het ‘Turkse antwoord’ op de assimilatie-eisen van de extreemrechtse politicus Geert Wilders. ‘En mensen maar zeggen dat omvolking slecht is. Dit is prachtig’, reageert Boubout Yassine.