16.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 319

Canadese school heeft eerste Amerikaanse programma tegen moslimhaat

0

Een school in de Canadese stad Toronto heeft een naar eigen zeggen ‘inclusief programma’ ontwikkeld waardoor moslimstudenten ‘in een veilige omgeving’  kunnen studeren. Zo meldt de Turkse staatszender Anadolu Ajansi.

Hier hebben naar verluidt ongeveer 40.000 moslimstudenten profijt van. ‘Dit is het eerste schoolbestuur in Canada dat een anti-islamofobieprogramma heeft ontwikkeld. En misschien wel de eerste in heel Noord-Amerika’, zegt Aasiyah Khan, de voorzitter van NCCM, de Canadese Raad voor Moslims.

Volgens Nokha Dakroub, een sociaal werker en activist die bij het schoolbestuur zat, heeft het ‘gevaar van islamofobie’ een negatieve werking op veel studenten. Vorig jaar riep Dakroub op voor ‘concrete actie’ en kwam met een motie tegen moslimdiscriminatie op school. De motie regelt dat er op reguliere basis rapport wordt uitgebracht van de stand van zaken, met daarin maatregelen zoals het afleggen van verantwoording én dat deze informatie met de bredere gemeenschap ‘wordt gedeeld’.

Een ander maatregel is dat de medewerkers ‘anti-islamofobietraining’ krijgen. Het plan dat over een periode van vier jaar moet worden geïntroduceerd zou haat tegen en discriminatie van moslims in onderwijs moeten bestrijden. Dat gaat met beleid dat in samenwerking met de Canadese Raad voor Moslims (NCCM), islamitische NGO’s en moslimstudentenverenigingen wordt gemaakt. ‘Het is een anti-islamofobiestrategie die wordt gecreëerd door diegenen die er consistent, direct en direct, mee worden geconfronteerd in het schoolsysteem’, aldus Khan van de NCCM.

Den Haag wil dat arbeidsmigranten in Westland gaan wonen

0

De gemeente Den Haag maakt zich zorgen over de huisvesting van arbeidsmigranten die werken in het Westland. Zij wonen nu in tentjes voor Den Haag Centraal, zwerven dakloos rond, of wonen met meerdere personen in een klein pand. De gemeente vindt dat ze fatsoenlijk onderdak in het Westland moeten krijgen.

Wethouder Caroline Verduin (D66), die onder andere arbeidsmigrantenzaken in haar portefeuille heeft, zegt dat de gemeente Westland een actieve rol kan spelen, om Den Haag te ontlasten. ‘Dat gebeurt nu niet. Westland kan die handschoen veel beter oppakken dan ze nu doet.’

De Noord-Hollandse lijsttrekkers Jeannette Baljeu (VVD) en Anne Koning (PvdA) zijn ook van mening dat er in Westland meer woningen voor arbeidsmigranten moeten komen. ’Bouwen is dé oplossing’, aldus Koning. Er is onvoldoende vooruitgang geboekt, meent de lijsttrekker. De VVD vindt echter dat er ook meer woningen moeten komen voor Westlanders, aldus Baljeu.

Opnieuw zes Palestijnen gedood door Israël

0

Israëlische veiligheidstroepen hebben gisteren zes Palestijnen gedood in Jenin op de bezette Westelijke Jordaanoever.

De operatie begon rond drie uur in de middag, toen een undercover Israëlische eenheid werd ontdekt in het vluchtelingenkamp Jenin, vertelden ooggetuigen aan Middle East Eye. Israël viel het kamp binnen met tientallen gepantserde voertuigen, militaire helikopters, sluipschutters, drones en bulldozers. Ze stuitten op verzet van Palestijnse strijders. Na drie uur vechten trokken de Israëlische troepen zich terug.

De Palestijnse Autoriteit veroordeelt de Israëlische aanval fel, waarbij aan Palestijnse kant zes doden zijn gevallen, veroordeeld. Nabil Abu Rudeineh, de woordvoerder van president Mahmoud Abbas, sprak over een ‘totale oorlog’.

Een van de zes doden in Jenin is de 49-jarige Abdel Fattah Hussain Kharousha, die volgens de Israëlische autoriteiten degene is die op zondag 26 februari twee kolonisten doodschoot in het Palestijnse dorp Huwwara. Extreemrechtse kolonisten voerden daarop pogroms uit op Palestijnse dorpen, waarbij ze huizen en auto’s in brand staken.

Israëlische troepen hebben sinds januari van dit jaar minstens 69 Palestijnen gedood, wat overeenkomt met bijna één dode per dag.

Internationale Vrouwendag: ‘Mijn nichten zitten gevangen in huis’

0

Vandaag, Internationale Vrouwendag, wordt wereldwijd stilgestaan bij de kwetsbare positie van vrouwen. De Kanttekening zoomt in op Myanmar, Kashmir en Afghanistan.

De islamitische Rohingya-gemeenschap in Myanmar is al een halve eeuw het doelwit van systematisch geweld en onderdrukking. Hoogtepunt van deze vervolging is de genocide van 2017, die leidde tot een exodus van meer dan 740.000 mensen. Troepen van de junta in Myanmar hebben zo’n 25.000 Rohingya vermoord.

Voor vrouwen is de genocide extra pijnlijk, omdat het leger seksueel geweld als wapen inzet, zegt onderzoeker en vrouwenactiviste Sabrina Chowdhury uit Bangladesh. ‘De junta gebruikt verkrachting als middel voor etnische zuivering. Als een groep militairen vrouwen probeert te verkrachten of seksueel te intimideren, vluchten de buren en de rest van de bevolking doodsbang uit hun geboorteland.’ De Rohingya vluchten omdat ze niet willen dat vrouwen worden verkracht. Ook mannen zijn doelwit. ‘De militairen martelen mannen’, legt Chowdhury uit.

Sabrina Chowdhury

Chowdhury is Rohingya. Ze is gespecialiseerd in genderdiscriminatie van Rohingya-vrouwen. Ze heeft twee scholen opgericht in vluchtelingenkampen in Bangladesh, om vrouwen een veilige plek te geven. De gevluchte Rohingya-vrouwen hebben daar namelijk nog steeds te maken met discriminatie, aanranding en mensenhandel. Ook krijgen ze minder of geen toegang tot onderwijs.

Veel meisjes en vrouwen die seksueel geweld hebben meegemaakt, durven niet te praten over deze trauma’s. Daardoor blijven deze oorlogsmisdaden zwaar ondergerapporteerd, aldus Chowdhury. ‘Rohingya-vrouwen in Bangladesh worden zelden naar de dokter gebracht. De maatschappij accepteert hen niet, omdat ze verkracht zijn. Dus staan deze vrouwen voor een dilemma. De meeste families kiezen ervoor om te zwijgen. Soms worden deze vrouwen in de steek gelaten door hun man en hun familie.’ Ondanks de vele getuigenissen van vrouwelijke slachtoffers en uitgebreid onderzoek van mensenrechtenorganisaties, ontkent Myanmar het systematisch geweld tegen de Rohingya-vrouwen.

In het boeddhistische Myanmar worden islamitische Rohingya-meisjes stelselmatig gediscrimineerd in het onderwijs en buitengesloten. Dit leidt tot nog meer maatschappelijke isolatie. En als ze hun vader of man verliezen als gevolg van geweld, staan ze er helemaal alleen voor.

‘De regering van Myanmar creëert heel weinig kansen voor Rohingya, omdat ze ons bewust allemaal uit ons geboorteland willen schoppen’, zegt Chowdhury. ‘Ik wil onderwijs voor ons allemaal. Want vrouwen met een opleiding kunnen voor andere vrouwen opkomen. Als we meer opgeleide mensen hebben, kunnen we onze stem verheffen en voor rechtvaardigheid strijden.’

Weduwen in Kashmir aan hun lot overgelaten

‘De erbarmelijke realiteit waarin vrouwen in Kashmir leven – veroorzaakt door zowel de Indiase als de Pakistaanse staat – wordt gekenmerkt door de overweldigende aanwezigheid van paramilitaire troepen, prikkeldraad en indringende huiszoekingen.’ Dat vertelt de Amerikaanse vrouwenrechtendeskundige en wetenschapper Nyla Ali Khan.

Khan is opgegroeid in het overwegend islamitische Kashmir. Die regio is sinds 1947 verdeeld: het leeuwendeel wordt bezet door India, een kleiner deel is in handen van Pakistan. Sinds de jaren negentig neemt in het Indiase deel de onderdrukking toe. Helemaal toen in augustus 2019 de hindoe-nationalistische regering van premier Narendra Modi besloot de speciale status van de deelstaat in te trekken en de staat van beleg afkondigde. Sindsdien worden journalisten en activisten, die de onderdrukking van de bevolking in Kashmir vastleggen, gearresteerd en gevangengenomen, en hun families geïntimideerd.

Nyla Ali Khan

‘Door het conflict en het daarmee gepaard gaande geweld kent Kashmir veel meisjes die hun vader hebben verloren in de strijd, maar ook veel weduwen die hun man zijn verloren’, vertelt Khan. ‘Ik zie moeders met een treurig gezicht die wachten om een glimp op te vangen van hun zonen. Ik zie in boerka geklede vrouwen die leven in angst voor de toorn van Indiase soldaten en fundamentalistische groeperingen.’ Khan zegt dat vrouwen in Kashmir een groot risico lopen om te worden verkracht door Indiase militairen of militanten.

‘Er zijn families die hun kinderen of organen verkopen om te kunnen overleven’

Khan schreef in haar boek Islam, Women and Violence in Kashmir over de mentale klachten van vrouwen in Kashmir en de impact van het conflict op hun welzijn en hun emancipatie. Ze werkt nauw samen met psychiaters in het gebied, die de vrouwen helpen trauma’s te verwerken. Volgens Khan vinden ze nauwelijks steun bij hun gemeenschap, die masculien en patriarchaal is. ‘Vrouwen zijn sociaal gemarginaliseerd en aan hun lot overgelaten.’

Ze vervolgt: ‘Hierdoor hebben vrouwen in Kashmir geen plek gekregen in
besluitvormingsorganen. Het is belangrijk dat de samenleving van Kashmir de genderhiërarchie en onderdrukking van vrouwen erkent, zodat de vrouwen in Kashmir de kracht vinden om opnieuw deel te nemen aan de maatschappij. Immers, de geschiedenis van Kashmir bewijst dat vrouwelijke activisten en vrijwilligers voorbodes waren van belangrijke ontwikkelingen op sociaal-politiek en cultureel gebied.’

Afghaanse vrouwen gevangen in huis

‘Afghanistan is wanhopig sinds de Taliban in 2021 de macht weer hebben overgenomen’, zegt Sahar Jahish. Ze werkte in 2014 en 2015 in Kabul voor UNFPA, het bevolkingsfonds van de Verenigde Naties.

Sahar Jahish

‘Er vindt een van de grootste humanitaire rampen ooit plaats in het land waarbij negentig procent van de bevolking honger lijdt. Er zijn families die hun kinderen of organen moeten verkopen om te kunnen overleven.’

Maar voor vrouwen is de situatie nog eens extra zwaar, vertelt Jahish, die contact heeft met haar nichten in Afghanistan. ‘Alle basisrechten zijn hen ontnomen: toegang tot gezondheidszorg, recht op onderwijs en recht om auto te rijden. En verder bepalen de Taliban hoe vrouwen zich moeten kleden als ze naar buiten gaan. Als ze dat mogen. Want zelfs naar buiten gaan, wordt steeds moeilijker. Mijn nichten zitten gevangen in hun huizen. Ze zien geen uitweg meer.’

Vrouwen hebben in Afghanistan nooit de rechten gehad die we in het Westen kennen, vertelt Jahish. ‘Voor de komst van de Taliban kon je gaan werken en onderwijs volgen, maar er lag – ook toen al – altijd gendergerelateerde agressie op de loer. Vrouwen werden op straat lastig gevallen of betast en in de ergste gevallen ontvoerd. Leidinggevenden wilden seks in ruil voor behoud van je baan of een promotie. Wij klagen hier in het Westen over het glazen plafond, in Afghanistan is er een betonnen plafond.’

Volgens Jahish is de Afghaanse mentaliteit door en door patriarchaal. ‘Afghanistan is door de jarenlange periodes van oorlog veranderd in een masculiene maatschappij.’ Toen de VS in 2001 de Taliban verjoegen – tijdelijk, zo bleek twintig jaar later – bleef het platteland conservatief. Maar in de steden kregen de inwoners opeens veel vrijheden. ‘Niet iedereen kon daar goed mee omgaan’, constateert Jahish. ‘Je hebt daar toch wel een bepaalde oefening voor nodig. Het Afghaanse volk leefde in een ontzettend gesegregeerde maatschappij, maar dat viel ineens helemaal weg. Daarbovenop maakten sociale media het mogelijk om anoniem in contact met vrouwen te komen. De verleidingen waren er in één keer, het was niet gedoseerd, en dat zorgde ervoor dat mensen misbruik maakten van hun posities. Mannen hadden onder de Taliban nog nooit een onbekende vrouw gezien. Zij hadden vrouwen altijd gezien als zwak en lustobject, en opeens moesten ze met diezelfde vrouwen samenwerken.’

Israëlische militairen waren getuige pogrom op Palestijnen en deden niets

0

Israëlische militairen grepen niet in toen extreemrechtse kolonisten eind februari een anti-Palestijnse pogrom uitvoerden in het dorp Za’tara op de bezette Westelijke Jordaanoever. Dat ligt twee kilometer van Huwwara, het dorp waar de kolonisten diezelfde avond de grootste vernielingen aanrichtten.

Sicha Mekomit, een onafhankelijke Israëlische nieuwssite, publiceerde een video van de rellen. Daarin zijn twee legervoertuigen en een politieauto te zien, maar de militairen en agenten in deze auto’s besluiten om niet tussenbeide te komen om het geweld te stoppen, zodat de extreemrechtse Israëlische kolonisten hun gang kunnen gaan. Sameh al-Aqtash, een 37-jarige Palestijnse man, werd tijdens de pogrom in Za’tara neergeschoten en overleed.

De pogrom vond plaats op 26 februari en was een reactie op de moord op twee Israëlische illegale kolonisten eerder die dag, vermoedelijk door een Palestijnse dader. Uit wraak organiseerden kolonisten een grootscheepse aanval op Huwwara, het dorp waar de Israëli’s waren doodgeschoten, maar ook op andere Palestijnse dorpen.

Het dorp Za’tara ligt ten zuiden van Nablus, vlakbij een beruchte Israëlische militaire controlepost waar soldaten volgens bewoners dagelijks Palestijnen mishandelen. Er wonen zo’n honderd mensen in Za’tara. De inwoners hadden eerder al een hek van anderhalve meter hoog rond hun dorp geplaatst, om zich te beschermen tegen aanvallen van Israëlische kolonisten.

Ondertussen heeft de extreemrechtse Israëlische minister van Nationale Veiligheid, Itamar Ben-Gvir, de politie bevolen ook tijdens de islamitische vastenmaand ramadan door te gaan met de sloop van zogenaamd ‘illegaal gebouwde’ Palestijnse huizen in Oost-Jeruzalem. De ramadan begint deze maand rond 22 maart. Israël sloopte de afgelopen jaren tijdens die maand geen huizen, om spanningen met Palestijnse moslims te voorkomen.

Ben-Gvir is een warm voorstander van de doodstraf voor Palestijnse ’terroristen’. Het Israëlische parlement heeft op woensdag 1 maart de voorlopige goedkeuring gegeven aan het wetsontwerp dat daarin voorziet. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) reageerde daar kritisch op, de protestants-christelijke pro-zionistische organisatie Christenen voor Israël verwijt critici daarentegen selectieve verontwaardiging.

Een op de vijf Turkse Amsterdammers heeft last van depressie

0

Ongeveer 20 procent van Amsterdammers van Turkse komaf heeft last van depressieve klachten. Dit is fors meer dan het gemiddelde van 5 procent onder alle Amsterdammers. Discriminatie is de hoofdoorzaak.

Dit blijkt uit een nieuw onderzoek, dat is uitgevoerd door Helius (‘Healthy Life in an Urban Setting’), een samenwerkingsverband van Amsterdam UMC en de Amsterdamse GGD. Psychiater Anja Lok vertelt in Het Parool dat depressies vaker ontstaan in een complexe en dynamische omgeving. Of iemand depressief wordt, hangt dus niet alleen van persoonlijke kenmerken, maar ook van de sociale context.

Onder Turkse Amsterdammers komen depressies vier keer zo veel voor als bij de gemiddelde Amsterdammer. Er is daarbij niet alleen onderzoek gedaan naar Turkse Nederlanders die in Turkije geboren zijn, maar ook naar Turkse Nederlanders die in Nederland geboren zijn. Dat zij discriminatie ervaren en een relatief lage sociaal-economische positie hebben, draagt bij aan hun gevoeligheid voor depressie.

‘Inperken vrijheid van meningsuiting cruciaal voor strijd tegen islamofobie’

0

Volgens de Maleisische jurist Mohamed Azam Mohamed Adil moeten we af van de notie dat de vrijheid van meningsuiting heilig is. Het inperken van de ‘absolute vrijheid van meningsuiting’ is volgens hem ‘cruciaal in de strijd tegen islamofobie’.

Adil, algemeen directeur van het Institute of Islamic Understanding (IKIM), schrijft een vlammend opiniestuk in de New Straits Times over de koranverbranding door de Zweedse rechtsextremist Rasmus Paludan. ‘De provocerende daad, uitgevoerd voor de Turkse ambassade, bewijst dat de haat tegen de islam, of islamofobie, nog steeds groot is in Europa.’

De ‘schadelijke daad’ van Paludan, ‘onder het mom van ‘absolute vrijheid”, staat niet op zichzelf, aldus de jurist. In het Westen is angst voor en haat tegen de islam en moslims volgens hem de normaalste zaak van de wereld en zit het diep ingebakken in de westerse mindset.

‘Islamofobie begon wortel te schieten in het westerse discours in de Middeleeuwen, toen negatieve stereotypen over moslims hielpen bij het opbouwen van steun onder de bevolking tijdens de kruistochten. De valse perceptie van moslims als onbeschaafd en gewelddadig droeg ook bij tot het rechtvaardigen van de Europese koloniale overheersing over moslimlanden. De term ‘oriëntalisme’, bedacht door de beroemde Amerikaanse socioloog Edward Said, beschrijft het beste de negatieve stereotiepe houding ten opzichte van moslims en andere gekoloniseerde volkeren. (…) Islamofobie zit diep geworteld in de hoofden van westerlingen. Ze geloven dat de islam en moslims geweld propageren. Daarom worden moslims voortdurend beschimpt en gediscrimineerd.’

Veel westerse moslims voelen zich niet gerespecteerd: 52 procent van de Amerikaanse moslims en 48 procent van de Canadese moslims is van mening dat het Westen moslimgemeenschappen niet respecteert. Dat westerlingen islamofoob zijn, blijkt volgens Adil uit het feit dat velen van hen niet in een moslimland willen wonen.

Om moslimdiscriminatie in het Westen aan te pakken is volgens hem een holistische aanpak nodig. Westerlingen moeten op school leren respect te hebben voor andere religies. Ook moet de internationale gemeenschap de notie van de absolute vrijheid van meningsuiting verwerpen, omdat die leidt tot islamofobie. Westerse regeringen moeten het idee promoten dat de islam vrede is.

‘Koerdische HDP-partij zal Kilicdaroglu steunen in zijn strijd tegen Erdogan’

0

Turkije worstelt met de nasleep van de aardbevingsramp, maar intussen staan er ook verkiezingen voor de deur. ‘De kans is groot dat die verkiezingen niet eerlijk zullen zijn’, stelt politicus Ömer Faruk Gergerlioglu. Hij is parlementariër voor de linkse oppositiepartij HDP.

De aardbeving van vorige maand heeft in Turkije en Syrië aan tienduizenden mensen het leven gekost. De gevolgen voor de overlevenden en nabestaanden zijn desastreus. Ze zijn bijna alles kwijt en moeten getraumatiseerd weer opkrabbelen.

Hoe zit het met de politieke gevolgen van deze vernietigende aardbeving? Krijgen de huidige machthebbers van Turkije, zoals president Recep Tayyip Erdogan en diens AKP, de rekening gepresenteerd? Of gaat alles op de oude voet verder?

De Kanttekening besprak het met parlementariër Ömer Faruk Gergerlioglu van de pro-Koerdische HDP. Zijn partij zit in de oppositie, maar maakt geen deel uit van het blok van zes oppositiepartijen dat maandag Kemal Kilicdaroglu presenteerde als presidentskandidaat tegenover Erdogan. Hij is niet optimistisch over de kansen op politieke verandering in Turkije.

Heeft de aardbeving ook Ankara op zijn grondvesten doen schudden?   

‘Ik denk dat er geen grote politieke verandering in Turkije zal zijn na de aardbeving. De meerderheid van de bevolking beschouwt natuurrampen en de gevolgen daarvan als onderdeel van het ‘lot’ en ‘dat er niks aan te doen was’. Erdogan weet dit en gebruikt die term dan ook geregeld. Maar er zijn willens en wetens grote onrechtmatigheden gepleegd. Die zijn nu in het nieuws en kunnen Erdogan misschien stemmen kosten, maar het electorale verlies zal beperkt zijn. Zo ging het ook na de aardbeving uit 1999 in Gölcük. Toen waren er ook mensen die solidair waren met hun medemens, maar daarna draaide het weer om geld en eigenbelang, zoals vanouds. Nu zijn mensen vanwege de aardbeving weer voor enige tijd alert en hebben kritiek op de machthebbers. Maar op de keper beschouwd, en gezien de enorme ravage, is die kritiek niet zo groot.

Erdogan zal met sociale hulpacties die hij nu aanbiedt, zijn falen proberen goed te maken. Hij is een ervaren politicus. Hij treft talloze voorbereidingen om met inzet van de buitenlandse donaties de aardbevingsslachtoffers een hart onder de riem te steken. Zo heeft hij de verkiezingen ook definitief naar 14 mei vervroegd. Hij wil met snelheid en hulp de kiezer weer voor zich winnen. Een andere stap om het volk weer voor zich te winnen is de nieuwe omstreden pensioenregeling. Hierdoor kunnen twee miljoen Turken direct en ongeveer zes miljoen Turken binnen een paar jaar met pensioen gaan.  Dit zal veel kosten met zich meebrengen voor de staat. Toch deelt Erdogan deze cadeautjes uit om kiezers te paaien.’

Kemal Kiliçdaroglu van de CHP, de grootste oppositiepartij van Turkije, was vlak na de aardbeving samen met Pervin Buldan, plaatsvervangend voorzitter van de pro-Koerdische HDP, op slachtofferbezoek in Diyarbakir. Heeft de aardbeving de houding van de oppositiepartijen, verenigd in de ‘Tafel van Zes’, tegenover de HDP veranderd?

‘De visie van de Tafel van Zes op de HDP blijft ongewijzigd. Ze willen zich niet al te veel bemoeien met de Koerdische kwestie.’

Afgelopen weekend was er crisis bij de Tafel van Zes: een van de partijen liep weg, om later toch weer terug te keren. In een poging het blok te lijmen zijn de burgemeesters van Istanbul en Ankara nu kandidaten voor het vicepresidentschap onder Kilicdaroglu. Verandert dit alles nog iets aan de houding van de HDP tegenover de Tafel van Zes?

‘Nee, dat lijkt er niet op. De HDP zal hoogstwaarschijnlijk niet met een eigen kandidaat komen en Killiçdaroglu volledig steunen. Er komt nog een verklaring hierover van het partijbestuur, maar zo waait de wind in de partij. De Tafel van Zes heeft een belangrijke crisis doorgemaakt. Meral Aksener van de Goede Partij liep dit weekend weg, maar moest uit wanhoop en na druk van buitenaf weer terugkeren. Ze heeft hiermee niet veel gewonnen. Ik geloof er namelijk niet echt in dat Imamoglu en Yavas later vicepresidenten zullen worden. Dit is slechts een formule om Aksener over de streep te halen. Want het burgemeesterschap is in Turkije een veel populairdere positie dan het vicepresidentschap. Dus ze zullen liever voor het burgemeesterschap kiezen.’

‘Hulpgeld is niet in goede handen. Het is onmogelijk om de Erdogan-regering te vertrouwen’

Is de Tafel van Zes sterker of zwakker uit deze crisis gekomen?

‘De Tafel van Zes heeft een vertrouwensbreuk meegemaakt. Ze hebben zich kunnen hergroeperen, maar bij de minste of geringste crisis zal deze vertrouwensbreuk nog weer sterker opspelen. Het lijkt er nu even op dat ze sterker zijn, maar dat moeten we maar afwachten. Dit akkoord is na intensieve discussies en ruzies tot stand gekomen. Hoe het verder zal lopen is een vraagteken. Erdogan heeft enorme machtsmiddelen. Hij controleert de staat en coördineert de hulp aan de slachtoffers van de aardbeving. De oppositie gaat de verkiezingen in met een achterstand.’

Ook grote Turkse voetbalclubs protesteren. ‘Treed af, regering’ werd er gescandeerd bij Fenerbahçe en Besiktas. Gelijk daarop kwam de regering met toeschouwersverboden. Zijn ze bang geworden?

‘De regering bekijkt bijna alles vanuit het oogpunt van de veiligheid. Ze kijken niet naar mensenrechten. Ze drukken alle maatschappelijke kritiek de kop in, die een gevaar kan vormen tegen hun macht. Zo zijn er journalisten en influencers met kritiek op de regering, die gelijk van hun bed gelicht werden.

De regering ziet kritiek vanuit de Turkse samenleving, zoals kritische toeschouwers in stadions, bij demonstraties en tijdens persconferenties van de oppositie, als ‘schadelijk voor de staat’. Ze vaardigt daar drastische maatregelen tegen uit. Zo ging de regering na de slogan ‘Treed af, regering’ van Besiktas en Fenerbahçe gelijk over tot bestraffen (de clubs mochten geen toeschouwers meer ontvangen in hun stadions, red.).

Voetbalclubs die de regering juist steunen, kregen de opdracht om dat uit te spreken. Overigens heeft het Hof het stadionverbod opgeheven, nadat Fenerbahçe beroep aantekende. Fener-toeschouwers kunnen nu dus wel aanwezig zijn. Maar deze ontwikkelingen laten zien dat de regering protesten, die het regime mogelijk aan het wankelen kunnen brengen, niet tolereert.’

Ik heb gehoord dat de regering nu ook pro-regeringsspreekkoren zal organiseren.

‘Dat is heel goed mogelijk. De machthebbers hebben baat bij zulke polarisering, ze houden daarvan. Het is een mentaliteit van: als je kritiek hebt op mij, dan zal ik daar met overtreffende trap en duizend keer harder op antwoorden. Over die macht beschikt de regering. En dit zal het regime geen windeieren leggen, omdat er een conservatief-nationalistische meerderheid is in Turkije.

Aan de andere kant zien we dat de oppositie tegen de regering toeneemt. Dit gebeurt ook binnen conservatieve gemeenschappen. Daar is eveneens sprake van een zekere afbrokkeling van steun aan de regering. Dat ongenoegen is niet al te groot, maar het is zeker niet zo dat alle conservatieven de AKP steunen.’

Kiest de oppositie bewust een gematigde toon, uit angst dat vooral Erdogan zal profiteren van polarisatie?

‘Ik denk dat alleen Kiliçdaroglu hier een beetje rekening mee houdt. De andere oppositieleiders hebben niet echt een boodschap aan gematigdheid.’

In het Westen was er veel solidariteit met Turkije na de aardbeving. Zo is er in Nederland op één dag 110 miljoen euro opgehaald. Maar er zijn ook veel vragen over die opgehaalde steun. Verdwijnt al het geld niet in de zakken van Erdogan?

‘Helaas kunnen we niet zeggen dat dit geld in goede handen is. Het is onmogelijk om de Erdogan-regering te vertrouwen. Toen wij na de aardbeving hulp aan het inzamelen waren, reageerden veel mensen terughoudend. ‘Als het naar hulporganisaties als Kizilay of Afad gaat, willen we niet geven’, zeiden ze, omdat ze deze overheidsinstanties niet vertrouwen. Erdogan kan alle internationale hulp op de een of andere manier gebruiken om zijn eigen machtspositie te versterken. Hij is totaal niet te vertrouwen. Dat staat vast.’

Het is nu zeker dat op 14 mei de verkiezingen worden gehouden. Maar zullen die wel eerlijk verlopen?

‘De kans is heel groot dat de verkiezingen niet eerlijk zullen zijn. Zo is in elf steden de noodtoestand van kracht. Dan heb je het direct over de allesoverheersende dominantie van de staat in die gebieden. Dat betekent wetteloosheid en rechteloosheid.

In de rest van Turkije gold zes jaar lang de noodtoestand (na de couppoging in 2016, red.). De gevolgen daarvan zijn nog voelbaar. Die noodtoestand is zogenaamd in 2022 geëindigd, maar wij denken dat deze de facto nog voortduurt.

De regering lijkt geneigd om de noodtoestand met drie maanden te verlengen, in het bijzonder in die getroffen gebieden waar het niet zeker is of de huidige regering er voldoende stemmen wint. We weten niet wat voor trucjes uit de doos zullen worden getoverd in die gebieden. Daar maken we ons wel zorgen over.

Ook over de veiligheid rond de verkiezingen zijn we bezorgd. Bijvoorbeeld als Erdogan de verkiezingen verliest. Er zijn vermoedens dat de president dan via paramilitaire groepen interventies zal plegen. Na de couppoging deelde de regering wapens uit aan groepen (militaire privébedrijven, red.) die aan Erdogan gelieerd zijn.’

Maar de stemmen worden toch ook geteld door delegaties van andere politieke partijen dan de AKP. Hoe kunnen de verkiezingen dan toch oneerlijk verlopen?

‘Dat klopt, maar de verkiezingsraden kunnen met stemmen knoeien. In Turkije is dit jarenlang gebeurd. Ook kunnen de politie of het leger op de verkiezingsdag invallen doen in gebieden waar de noodtoestand geldt of in Koerdische gebieden. Ook kunnen AKP-aanhangers, die gemachtigd zijn om te stemmen voor een ander, voor die persoon AKP stemmen in plaats van de partij waarvoor hij of zij wilde gaan stemmen. Zulke trucjes komen we vaak tegen. Daarnaast worden niet op alle plekken in Turkije de stemmen geteld, omdat de regering daar een veiligheidsrisico heeft afgekondigd. Dat alles bij elkaar kan leiden tot een oneerlijk verkiezingsresultaat.’

Stem de partijen weg die de wooncrisis hebben veroorzaakt

0

Ik doe de deur van mijn galerijwoning op slot en kijk naar de windmolens die fier boven de appartementen van Geuzenveld uitsteken. Blaas, wind, blaas, opdat de wieken harder draaien. Net voordat ik links afsla bij het trapportaal check ik nog even de zonnepanelen op het dak van een lagergelegen woning. Schijn, zon, schijn, opdat mijn energierekening de nul euro bereikt.

Het is tijd voor een ommetje in de buurt na een dag lang achter de laptop. Ik gun mijn ogen, oren en longen de frisse lucht en mijn benen de beweging. Weg van al die voorspelbare meningen op sociale media en de eindeloze lappen tekst in de krant.

Ik strijd tegen paniekaanvallen, die het gevolg zijn van mijn gevoel dat ik zo nodig van alles moet doen. Diep inademen, en dan gecontroleerd vier seconden uitblazen. Wanneer mijn lichaam zegt dat ik moet stoppen, dan luister ik voortaan. Ik moet wel. Als je je eigen grenzen niet bewaakt, dan walst men er zo overheen.

Ik woon nu ongeveer anderhalf jaar op mezelf en heb als achtendertigjarige Turkse Amsterdammer eindelijk de vrijheid waar jarenlang zo veel drukte om is geweest. Anderhalf jaar op een half mensenleven. In percentages is dat 4 procent vrijheid in 38 jaar. Nagenoeg mijn hele leven, 96 procent, zat ik dus economisch vast aan het ouderlijke thuisfront in Amsterdam Nieuw-West.

Toevallig waren dat exact de jaren waarin dag in dag uit te horen was dat Nederland ‘een vrij land’ is, dat je hier ‘alles’ kunt bereiken, zolang je maar hard genoeg werkt. Als je maar enigszins liet blijken dat niet al die ‘vrijheid’ evenveel beviel, was er altijd wel iemand die je er vriendelijk aan herinnerde dat je hier niet hoefde te blijven. ‘Oprotten naar je eigen land, allochtoon!’

‘Het zijn niet de statushouders die onze huizen hebben afgepakt, dat heeft de VVD gedaan’

Pfff, weer even diep ademhalen. Positief denken, het komt wel goed, zeg ik tegen beter weten in. Sorry, als mijn zure woorden hard aankomen. Sorry, dat ik weer die bitterbal ben. Maar het zijn nu de Provinciale Statenverkiezingen die het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Politici die vinden dat er een ‘andere bestuurscultuur’ moet komen, die verantwoordelijk zijn voor institutioneel racisme bij de Belastingdienst en, last but not least, een kaalgevreten woningmarkt, azen weer op onze stem.

Maar guess what, twee jaar na de grote woonprotesten is ‘alles nog steeds kut’, zoals de slogan van het woonprotest luidt. Zo werd begin dit jaar bekend dat het verkrijgen van een sociale huurwoning vrijwel onmogelijk is Amsterdam. Extreemrechts wijst meteen naar migratie en wil een zogenoemde ‘asielstop’ om deze problemen het hoofd te bieden. Nee racist, het zijn niet de statushouders die onze huizen hebben afgepakt, dat heeft de VVD gedaan, zei ik in 2021, en ik zeg het nu nog een keer.

De extreemrechtse tornado die sinds Pim Fortuyn door dit kleine kikkerlandje waait, heeft bijna al het moois van de Nederlandse verzorgingsstaat kapotgemaakt. De politici van xenofobe anti-migratie partijen zoals de VVD, PVV, CDA, FvD, JA21, BVNL, SGP en BBB hebben geen last van de woningcrisis die ze zelf hebben gecreëerd. Hun nalatenschap is dat Nederlanders geen woning meer kunnen vinden in hun eigen land. En het spijtige is dat ook zogenaamde linkse en liberale partijen zoals de PvdA en D66 hieraan hebben meegewerkt. Zij worden straks allemaal weer gekozen, met de belofte dat ze problemen gaan oplossen. Ze lossen niks op, die gasten, dat hebben we al gezien.

Mensen zijn te egoïstisch en racistisch gebleken om systeemverandering te creëren. Misschien lukt het wel als we een partij machtig genoeg maken die niet de mens, maar het klimaat en de dieren als vertrekpunt neemt.  Mijn stem gaat dit jaar naar de Partij voor de Dieren.

Turkse oppositie in crisis vlak voor bekendmaken presidentskandidaat

0

De Turkse Goede Partij is weggelopen bij de Tafel van Zes, de verenigde oppositie tegen president Recep Tayyip Erdogan. Na een lijmpoging keerde de partij maandag toch weer terug in het oppositieblok. Hoogstwaarschijnlijk zullen de zes partijen Kemal Kilicdaroglu naar voren schuiven als gezamenlijke presidentskandidaat.

Dat meldt de Turkse nieuwszender NTV. De Goede Partij gaf dit weekend aan zich weer bij de Tafel van Zes aan te sluiten als er niet één presidentskandidaat komt, maar een ‘driemansformule’. Daarbij zijn Ekrem Imamoglu en Mansur Yavas, de burgemeesters van respectievelijk Istanbul en Ankara, kandidaten voor het vicepresidentschap onder Kiliçdaroglu.

De kandidatuur van Kiliçdaroglu, oudgediende van de seculiere partij CHP, was tot vorige week het grootste struikelblok voor de Goede Partij. Partijleider Meral Aksener wilde liever een andere CHP-kandidaat en noemde daarbij de namen van Imamoglu en Yavas. Nadat ze het oppositieblok verliet, sloot ze zich met haar partij daar maandag toch weer bij aan, meldt de nieuwssite Rudaw Turks.

De Tafel van Vijf reageerde dit weekend strijdlustig op het vertrek van Akseners Goede Partij: ‘Onze alliantie, waar alle segmenten van de samenleving in de breedste zin worden vertegenwoordigd, en die onze natie heeft gevestigd, is vastberaden om door te gaan in de ingeslagen weg met dezelfde principes en doelen van eerste dag.’

Ook verwees de coalitie naar de verwoestende aardbeving van 6 februari, vandaag precies een maand geleden: ‘Geen enkele ontwikkeling kan het lijden van ons volk doen vergeten vanwege de aardbeving en de zwakte van het overheidsoptreden dat dit lijden heeft veroorzaakt.’

De oppositie zei vorige week nog dat ze streeft naar een overwinning ‘zonder verliezers’. Of de kansen van de tegenstanders van Erdogan door alle gebeurtenissen zijn gegroeid of geslonken, is nog ongewis.