16.1 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 452

Den Haag: Koerdisch protest tegen gebruik chemische wapens Turkije

0

Gisteren demonstreerden tientallen Koerden bij het pand van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW). Ze protesteerden tegen het gebruik van chemische wapens door het Turkse leger tegen Koerdische dorpen.

Veel demonstranten droegen witte pakken en sommigen hadden ook een gasmasker op. Ze hadden borden meegenomen, met teksten als ‘VN: Stop de dictator (Erdogan, red.)’ en ‘OPCW, doe je ogen open en stop de dictator’.

Vorig jaar december bestormden boze demonstranten het OPCW-gebouw, sommigen drongen het gebouw ook binnen. Om een herhaling te voorkomen, was er veel politie aanwezig.

De OPCW weigerde onlangs een Koerdische delegatie te ontvangen, die bewijzen had verzameld over Turks gebruik van chemische wapens tegen Koerden in Noord-Irak. Hier zijn de demonstranten erg verbolgen over.

‘Door te weigeren ons bewijs te ontmoeten en te ontvangen, hebben ze eens te meer aangetoond dat ze niets meer zijn dan een instrument van de imperialistische machten. De OPCW heeft brieven van Koerdische organisaties genegeerd, oproepen van politici afgewezen en weigert zelfs maar de smeekbeden te erkennen van de mensen die het is opgericht om te beschermen.’

Twee tinten racisme

0

Tijdens de antiracistische Prinsenhof Conferentie in debatcentrum Pakhuis de Zwijger luisterde ik gebiologeerd naar schrijfster Anne-Ruth Wertheim, die langdurig onderzoek heeft gedaan naar de oorzaken van racisme. Daarbij putte ze ook uit de lessen van haar vader, ‘de socioloog van Zuidoost-Azië’: Wim F. Wertheim.

Hij onderscheidde in zijn werk twee soorten racisme: koloniaal of uitbuitingsracisme, dat gebaseerd is op neerkijken en minachting, en concurrentie-racisme, dat is gebaseerd op afgunst, jaloezie, wantrouwen en angst.

‘Racisme is niet alleen neerkijken, het is ook jaloezie’, zegt de 88-jarige Anne-Ruth Wertheim ferm op het podium. Ze kijkt de zaal daarbij indringend aan. Alsof ze denkt: ‘Wat weten jullie nou van racisme?’ Er zitten twintigers, dertigers en veertigers in de zaal.

Geboren in Jakarta, in het koloniale tijdperk, vertelt ze over de koloniale samenleving: ‘Je had daar een witte bovenlaag uit Nederland, zo’n twee procent van de totale bevolking van zestig miljoen. Deze mensen hebben de archipel meer dan driehonderd jaar geregeerd. Dat is geen klein gedoe.’

Ook in die koloniale samenleving waren die twee vormen van racisme aanwezig, meldt Wertheim. ‘Er werd neergekeken op de Indonesiërs. Ze werden als kinderlijk, bijgelovig en lui gezien. Tegen de Chinese minderheid in de kolonie was er dan weer sprake van concurrentie-racisme, met andere terminologie. Die zouden achterbaks en onbetrouwbaar zijn’.

Wertheim ziet in het racisme tegen Chinezen een parallel met antisemitisme. Haar Joodse vader had daar ook mee te maken. Hij werd als Jood veracht door jaloerse christelijke Nederlanders, omdat hij in staat was om met hen te concurreren op de hoogste posities.

Terwijl ik papier tekort kom om notities te maken, denk ik aan de situatie in het Ottomaanse Rijk. Het Turks-islamitische racisme tegen de Armeniërs en Grieken past meer in de categorie van concurrentie-racisme. De Turken in de negentiende eeuw waren zeer afgunstig tegenover de christelijke Renaissance in de negentiende eeuw, met de opkomst van de kapitalistische burgerij en de stappen die de Armeniërs en Grieken maakten in de moderne sector. Dodelijk Turkse rancune maakte korte metten met de christelijke Renaissance, bijvoorbeeld tijdens de Hamidiaanse slachtingen, de massamoord op Armeniërs in Adana in 1909 en uiteindelijk de genocide van 1915.

Tegenover Koerden en Arabieren zag je dan weer een andere vorm van Turks racisme, waarbij deze groepen meer als ‘achterlijk’ en ‘wild’ werden neergezet.  Een evenzeer dodelijk Turks superioriteitscomplex, dat bijvoorbeeld tot de Turkse assimilatiepolitiek heeft geleid en de genocide in Dersim.

Van de geschiedenis naar vandaag de dag: ‘Onder welke noemer zou het racisme van Geert Wilders tegenover moslims en zwarte Nederlanders vallen? Concurrentie- of uitbuitingsracisme?’, onderbreek ik Wertheim.

Ze kijkt mij nu indringend aan. ‘Ja, dat is een mengsel, ik kom daar zo op’, zegt ze.

Eerst noemt ze nog de massamoord die door witte Amerikanen is gepleegd op ‘Black Wall Street’ in Tulsa, in 1921. Dat had met jaloezie te maken. Zwarte rijkdom mocht niet vergaard worden. ‘Zwarten’ waren tweederangsburgers, slachtoffer van lynchpraktijken en waren vooral bedoeld om uit te buiten.

En dan als laatst de ‘gastarbeiders’ en racisme in Nederland tegen moslims. ‘Zij hadden in de jaren zestig vooral last van uitbuitingsracisme. Ze werden als dom gezien, vertelt Wertheim. ‘Mensen die geen Nederlands konden leren’.

Daar hebben hun kinderen en kleinkinderen in Nederland nog steeds last van, vertelt ze, nauwkeurig formulerend.

‘Maar dat neemt af. De tweede, derde en vierde generatie heeft nu veel meer last van concurrentie-racisme. Juist omdat ze laten zien dat dat ze in staat zijn om te concurreren in het bedrijfsleven of in het onderwijs. En dit is gevaarlijk, omdat dat tot jaloezie en massaal geweld kan leiden.’

Iemand uit de zaal vraagt nog of de opkomst van Forum voor Democratie ook met concurrentie-racisme te maken heeft. Witte jongeren die voor het eerst met hun ‘allochtone’ medelanders moeten concurreren, terwijl ze zich superieur wanen als ‘de echte bewoners van dit land’ en praten over ‘omvolking’. Wertheim voelt wel wat voor die analyse.

Gendron geloofde heilig in de minderwaardigheid van zwarte mensen. Maar hij zag ze ook als een gevaar

De achttienjarige Payton Gendron geloofde heilig in de minderwaardigheid van zwarte mensen, die volgens hem een lager iq hebben dan witte mensen. Maar hij zag ze ook als een ‘gevaar voor de witte mensen’, die dreigden te worden ‘vervangen’. Op zaterdag 14 mei schakelde hij daarom ‘de zwarte concurrentie’ uit in een racistisch gemotiveerde terreuraanslag.

India: gerechtshof beperkt toegang moskee na vondst hindoebeelden

0

In de Indiase stad Varanasi is een grote islamitische bijeenkomst in de Gyanvapi-moskee verboden nadat er hindoerelieken zijn gevonden. Islamitische leiders in India zien hierin een manier om hun religieuze vrijheid nog verder te beperken, meldt het internationale persbureau Reuters.

Het gerechtshof in Varanasi, dat bekend staat als één van de meest heilige plaatsen in het hindoeïsme, besloot dat de islamitische bijeenkomst moest worden beperkt tot twintig bezoekers.

Volgens de Indiase politie helpt het gerechtelijk bevel om de openbare orde te handhaven in een tijd waarin hindoenationalisten opgravingen eisen in moskeeën om oude hindoeresten te zoeken.

Een week geleden nog hebben hindoenationalisten in Mumbai het bevel opgelegd om het geluid uit de luidspeakers uit de moskeeën te dempen. Volgens de hindoe-nationalistische regeringspartij BJP van premier Narendra Modi is dit niet discriminerend.

Op de antiracistische Prinsenhof Conferentie: ‘26 racisten in de Kamer’

0

In het Amsterdamse debatcentrum Pakhuis de Zwijger werd gisteren de derde Prinsenhof Conferentie gehouden tegen racisme. De eerste werd belegd in 1984, na de racistische moord op Kerwin Duinmeijer door een skinhead. ‘Toen Janmaat in de Tweede Kamer sprak, liep de hele zaal weg. Nu zitten er 26 racisten in de Kamer.’

Saida Derrazi, voorzitter van het antiracistische Comité 21 Maart, nam als eerste het woord. Volgens haar blijft het ‘het gesprek’ over racisme en discriminatie belangrijk. Ze gaf meteen toe dat ze ‘nog nooit eerder had gehoord’ van de legendarische conferentie uit 1984, toen onder aanvoering van burgemeester Ed van Thijn.

Antiracisme-activist van het eerste uur Mustafa Ayranci (70), voorzitter van de Turks- arbeidersvereniging in Nederland HTIB, sprak met nostalgische gevoelens over die tijd. ‘Wij hebben in 1974 HTIB opgericht. Ons doel was gelijke rechten in Nederland en herstel van democratie in Turkije. We hadden het toen minder over discriminatie, maar streden voor gelijke lonen, goede huisvesting, de positie van illegale gastarbeiders. Maar we streden ook voor onze kinderen die in de jaren zeventig niet naar de universiteit mochten vanwege de discriminerende Wet buitenlandse arbeiders.’

Hij vertelde dat de gemeente toen ‘geen specifiek beleid had voor de problemen van migranten’, en dat ze het allemaal afschoven op de Stichting Buitenlandse Werknemers op de Weteringschans 20. ‘Die hebben we toen uiteindelijk bezet!’

Een pijnpunt toen waar Ayranci over vertelde was ‘homofobie in de antiracismebeweging’. Hij werd ter voorbereiding op de demonstratie tegen racisme na de moord op Kerwin Duinmeijer door homobelangenorganisatie COC benaderd over hun wensen voor de demonstratie. Ayranci: ‘Het was mijn eerste kennismaking met de homobeweging. Ik ben in Turkije met homofobe denkbeelden opgegroeid. Ze zouden ‘viezeriken’ zijn die je het liefst van het hoogste gebouw naar beneden moet gooien’.
Hij belde toen met de toenmalige (en in 1988 vermoorde) HTIB-voorzitter Nihat Karaman. Wat nu te doen? Karaman zei tegen hem: ‘Wat denk je zelf, Mustafa? Als jij vandaag hun rechten niet verdedigt, hoe kan je dan ooit verwachten dat ze (homo’s, red.) of anderen jouw rechten zullen verdedigen?’

De Prinsenhof Conferentie uit 1984 had volgens Ayranci een ‘gigantische impact’. Alle inspraakorganen van verschillende etnische groepen en antidiscriminatiebureaus zijn toen opgericht. Ook een multiculturele radio-zender, waar volgens Ayranci de stadszender AT5 uiteindelijk uit is voortgekomen. Met subsidie van de gemeente Amsterdam.

Ayranci werd ook boos. ‘In 2014 zijn bijna al onze rechten door de Amsterdamse wethouder Andrée van Es, in lijn met de toenmalige politiek van integratieminister Lodewijk Asscher, afgepakt. Asscher heeft toen het doelgroepenbeleid afgeschaft, onder het mom dat we vanaf nu allemaal Nederlanders zijn.’ Migrantenorganisaties kregen vanaf 2014 geen structurele subsidie meer en moesten op projectbasis verder.

Er volgde een andere sneer naar de overwegend witte kennis- en onderzoeksinstituten Movisie, Stichting Pharos en het Verwey-Jonker instituut. ‘Zij komen nu steeds met projectverzoeken naar migrantenorganisaties met kleine vergoedingen. Daar heb je dus niks aan’.

Ook verklaarde Ayranci de politiek tegen racisme ‘failliet’: ‘Toen Janmaat in de Kamer sprak, liep de hele zaal weg. Nu zitten er 26 racisten in de Kamer. Vroeger schaamden mensen zich om racisme, nu zijn mensen er trots op. Het pijnlijke is dat ik als Koerd in Turkije ben geboren en daar mijn moedertaal niet mocht spreken. Nu hebben we een vergelijkbare discriminatie. Het onderwijs in eigen taal moet je zelf regelen, zegt de gemeente. Maar ik betaal wel belasting. Het doet mij pijn dat we nog steeds moeten blijven strijden tegen racisme en discriminatie en dat ook de toekomstige generaties daarmee zullen worstelen.’

Hierna presenteerden onderzoekers Ewoud Butter en Juliënne Beyer het rapport Amsterdamse discriminatie- & racismemonitor, dat ze in opdracht van het Comité 21 Maart schreven. Daaruit blijkt onder andere dat 160.000 Amsterdammers in 2021 discriminatie hebben ervaren, vooral de bewoners van Zuidoost en Nieuw-West, maar dat slechts 3 procent hiervan een melding maakte bij het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam (MDRA).

‘De meeste mensen melden discriminatie niet. Bijvoorbeeld omdat ze niet weten waar ze kunnen melden, omdat ze denken dat een melding toch niks uitmaakt of te veel energie in beslag neemt’, aldus Butter.

Discriminatie op basis van herkomst en kleur beslaat de helft van meldingen de afgelopen jaren bij het MDRA. Van discriminatie op de arbeidsmarkt wordt het vaakst melding gemaakt, aldus de onderzoekers. Een derde van de Amsterdammers die solliciteerden naar een baan of een stage ervaarden hierbij discriminatie, met name vanwege hun herkomst of huidskleur.

Maar liefst 30 procent van de leerlingen voelt zich volgens onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau gediscrimineerd in het onderwijs. ‘Van de LHBTI+-leerlingen en leerlingen van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse herkomst ervaart meer dan de helft discriminatie in het onderwijs. 10 procent van de leerlingen heeft een te lage beoordeling hierdoor ervaren. 10 procent van de stagezoekenden vermoedt te zijn gediscrimineerd – dit geldt voor 44 procent van de Marokkaanse-Nederlandse studenten.’

Toch zeggen de onderzoekers dat er dingen zijn bereikt in Amsterdam. Zo is er meer ‘bewustwording over de impact van racisme, institutioneel racisme en het slavernij- en koloniale verleden van Nederland’.  Verder heeft de burgemeester excuses aangeboden voor het Amsterdamse slavernijverleden en komt er een slavernijmuseum. Ook er is meer ‘aandacht voor inclusievere straatnaamgeving’, staat de opvang van ongedocumenteerden vaker op de agenda, verdwijnt Zwarte Piet en worden de overheid en de politiek iets diverser.

De belangrijkste aanbeveling van de onderzoekers: er moet duidelijker een norm komen vanuit de politiek. Discriminatie en racisme zijn nooit acceptabel, partijen en organisaties die discrimineren mogen niet gelegitimeerd worden. De gemeente moet het goede voorbeeld geven.

Wethouder Rutger Groot Wassink (Sociale Zaken) die de zaal kort toesprak, bevestigde met de woorden van wijlen Ed van Thijn dat de gemeente een normstellende functie heeft: ‘De strijd tegen discriminatie is nooit af’.

Groot Wassink zei dat hij naar aanleiding van een Amsterdamse postercampagne tegen discriminatie van andere gemeentes het verwijt hoorde dat een wethouder dat ‘eigenlijk niet zou mogen zeggen’. Wassink: ‘Hallo, we hebben het over artikel 1 van de grondwet. Er is hier juist structureel aandacht voor nodig. Het is het gif van de samenleving en het zit overal.’

Resolutie Amerikaanse Congresvrouw: ‘Erken de Palestijnse Nakba’

0

De Amerikaanse Congresvrouw Rashida Tlaib heeft een resolutie ingediend om over te gaan tot officiële erkenning van de ‘Nakba’. Dat is een term die verwijst naar de etnische zuivering van ruim 750.000 Palestijnen vlak na de Tweede Wereldoorlog.

‘De Nakba is goed gedocumenteerd en speelt vandaag de dag nog steeds een rol’, schrijft de islamitische Tlaib op Twitter. ‘We moeten erkennen dat de mensenrechten van de Palestijnen worden ontkend als mensen weigeren de oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen in apartheidsstaat Israël te erkennen.’

De resolutie wordt gesteund door prominente Democratische collega’s als Ilhan Omar en Alexandria Ocasio-Cortez. Samen met de islamitische Omar, de Latina Ocasio-Cortez en de zwarte Ayanna Pressley staat Tlaib te boek als ‘The Squad’: vrouwelijke parlementariërs van kleur die elkaar steunen en met hun progressieve standpunten veel invloed hebben.

De Amerikaanse belangenorganisatie organisatie US Campaign For Palestinian Rights noemde op noemt de resolutie van Tlaib een historisch moment: ‘Veel te lang is de Palestijnse ervaring genegeerd door Washington.’

Nog altijd leven er miljoenen nakomelingen van de Nakba-vluchtelingen in kampen op de Westoeverlijkse Jordaan, in Gaza en in buurlanden van Israël.

De Nakba is een vrijwel onbesproken hoofdstuk in de politiek in Amerika, dat al sinds de oprichting van Israël in 1948 geldt als Israëls belangrijkste bondgenoot.

Wel noemde toenmalig buitenland minister John Kerry in 2016, in de laatste dagen van Barack Obama’s presidentschap, in een speech de Nakba. ‘Terwijl Israël in 2018 zijn zeventigste verjaardag viert, zullen de Palestijnen een heel andere verjaardag vieren: zeventig jaar sinds wat zij de ‘Nakba’ of catastrofe noemen, zei hij destijds.

Zondag was de jaarlijkse herdenking van de Nakba. Ook in Nederland zetten sommige activisten, wetenschappers en Palestijnse Nederlanders zich in om de Nakba op de politieke agenda te krijgen.

Rechter fluit Franse overheid terug: gesloten moskee mag weer open

0

De Franse rechter heeft de voorlopige heropening bevolen van een moskee in het Noord-Franse Beauvais. De moskee moest in december sluiten van de overheid vanwege ‘haatpreken’ over joden, christenen en homo’s.

Sinds december zette het moskeebestuur de verantwoordelijke imam af, haalde het zijn preken offline en kwamen de seculiere ‘republikeinse waarden’ van Frankrijk in de moskee-statuten. Het nog langer gesloten houden van de moskee is een aantasting van de godsdienstvrijheid, aldus de rechter.

In Frankrijk worden moskeeën die van radicalisme worden beschuldigd vaker gesloten door de autoriteiten. Dit, in het kader van de strijd van de onlangs herkozen president Emmanuel Macron tegen wat hij ‘islamitisch seperatisme’ noemt. De overheid sloot sinds 2019 ruim twintig moskeeën. Veel moslims vinden dit beleid ‘islamofoob’.

Vorige maand nog voorkwam de Franse Raad van State de gedwongen sluiting van een moskee in de zuidwestelijke plaats Pessac. De moskee zou de radicale islam promoten, aanzetten tot haat en terrorisme rechtvaardigen. Maar volgens de Raad van State is dit allemaal onbewezen.

Video: ambtenaar Marokkaanse consulaat in Amsterdam scheldt rij uit

0

Op social media gaat een video rond van hoe een ambtenaar van het Marokkaanse consulaat in Amsterdam compleet uit zijn dak gaat tegen wachtende Marokkaanse Nederlanders.

De video toont dat de ambtenaar de toegang blokkeert voor Marokkaanse Nederlanders die het consulaat in willen. Het is onduidelijk wat er daarvoor is gebeurd of gezegd.

De medewerker laat weten dat alleen mensen op afspraak erdoor mogen. Hij zegt ook ‘Laat ons ons werk doen.’ Dat komt hem op de woorden ‘Rot op, man’ te staan vanuit iemand in de rij. Daarop gaat de ambtenaar tekeer tegen de verantwoordelijke.

Anderen willen hem tot rede brengen, maar de ambtenaar laat zich niet tegenhouden en begint ook anderen uit te schelden. Onder meer ‘Kanker op’, ’tyfushond’ en ‘kankerhond’ passeren de revue, evenals Arabische krachttermen die zich laten vertalen als onder meer ‘Donder op’ en ‘Hoerenkind’.

Waarschijnlijk willen de wachtenden hun documenten in orde maken om deze zomer op vakantie te kunnen naar Marokko. Op social media doen de laatste tijd veel Marokkaanse Nederlanders hun beklag over lange wachttijden, onduidelijkheid en onbereikbaarheid van de consulaten.

VS: tv-ster Dr. Öz wil senator worden, maar bekritiseerd om ‘Turkse banden’

0

Hartchirurg en gezondheidsgoeroe Dr. Mehmet Öz (61) is in de race om de eerste moslimsenator van de VS te worden. Maar hij ligt onder vuur bij sommige partijgenoten vanwege zijn ‘banden’ met Turkije.

De Turkse Amerikaan, bekend van de show van Oprah Winfrey en later ook van zijn eigen tv-show, hoopt in de Amerikaanse senaat verkozen te worden voor de staat Pennsylvania. Vandaag vinden de voorverkiezingen plaats binnen zijn Republikeinse partij.

De strijd gaat tussen Öz, zakenman Dave McCormick en veterane Kathy Barnette. McCormick, aanvankelijk gedoodverfd favoriet, viel Öz keihard aan nadat die de goedkeuring had gekregen van Donald Trump, oud-president en populair bij zeer conservatieve kiezers.

McCormick’s mikpunt: Öz zijn vermeende ‘dubbele loyaliteit’ naar Turkije toe. Öz is een Amerikaans staatsburger, maar heeft ook nog steeds de Turkse nationaliteit. En in 2018 heeft hij gestemd bij de Turkse verkiezingen.

Öz antwoordde dat zijn Turkse staatsburgerschap hem in staat stelt de juridische macht in Turkije te behouden over beslissingen rond de zorg voor zijn zieke moeder. Ook zei hij dat hij in 2018 tegen president Erdogan heeft gestemd. Hij beloofde ook afstand te doen van zijn Turkse staatsburgerschap als hij in de senaat komt.

De hartchirurg ging ook hard in de tegenaanval. Zich gesteund wetend door Trump, diskwalificeerde hij McCormick door de oud-hedgefundsmanager zakelijke banden met China te verwijten en hem onderdeel van het ‘moeras’ te noemen dat Trump bij zijn eigen verkiezing beloofd had ‘droog te leggen’ (‘drain the swamp)’.

De twee spendeerden miljoenen aan advertenties om elkaar af te kraken op tv. Intussen steeg de relatief onbekende Kathy Barnette de afgelopen weken omhoog in de peilingen. Zij is nu samen met Öz en McCormick verwikkelt in een spannende driestrijd. Allen kunnen in de peilingen rekenen op zo’n een vijfde van de Republikeinse stemmen in de primaries.

Öz probeert nu af te rekenen met Barnette door haar van onder meer ‘islamofobie’ te betichten. Onlangs doken er oude tweets van haar op, waarin ze anti-homo- en anti-islamitische uitspraken doet. Zo zei ze in 2015 dat pedofilie ‘een hoeksteen van de islam’ is.

De dokter reageerde eergisteren dat de opmerking van Barnette ‘lasterlijk is voor een hele religie’. Öz: ‘Deze staat was gebaseerd op godsdienstvrijheid. Ik ben er trots op dat ik als Pennsylvaniaan die fundamentele overtuiging hooghoud dat elk geloof zijn verdiensten heeft.’

Vandaag stemmen de Republikeinen in Pennsylvania. De kandidaat-senator die de meeste stemmen vergaart, mag dit najaar met een Democratische kandidaat uitvechten wie er op dat felbegeerde senaatstoeltje mag zitten.

‘Je móét het voor 100 procent eens zijn met woke, anders deug je niet’

0

Filosoof Floris van den Berg (49), universitair docent aan de Universiteit Utrecht, maakt zich grote zorgen over de invloed van ‘woke’ op de academie, de media en de culturele sector. De Kanttekening ging met deze uitgesproken publicist, atheïst en veganist in gesprek over zijn onlangs verschenen Wokabulary, een kritisch-filosofisch woordenboek dat het lexicon van ‘woke’ uiteenzet én bekritiseert.

Met het begrip ‘woke’ wordt sinds enkele jaren een nieuwe, radicalere vorm van ‘politieke correctheid’ bedoeld, een stroming die zich onder meer hard maakt voor transgenderrechten en fel tegen racisme is. Hoe definieer jij, als filosoof, ‘woke’?

‘Woke’ is een parapluterm. Ik geef in mijn woordenboek acht definities. De wokies zelf, de Social Justice Warriors (‘strijders’ voor sociale rechtvaardigheid, red.) willen deze term niet meer gebruiken, omdat ‘woke’ nu vooral wordt gebruikt door rechts om zich tegen te verzetten. Maar er is nog geen nieuwe parapluterm bedacht, dus houd ik maar vast aan de term ‘woke’.

‘Woke is inderdaad een radicale vorm van politieke correctheid. Maar belangrijk is ook dat wokies intolerant zijn tegenover wat ze bekritiseren. Ze hebben een soort taalpolitie gevormd. Inderdaad komen wokies op voor transgenderrechten en racisme, maar woke is veel breder. Het gaat hen om zaken als dekolonisatie, intersectionaliteit, enzovoort. De kern van woke is machtsdenken. Wokies verdelen de wereld in onderdrukten en onderdrukkers. Onderdrukten hebben geen macht, zijn per definitie slachtoffer en dus goed, onderdrukkers – de witte man – zijn per definitie machtig en slecht. Hierbij wordt gekeken naar eigenschappen waar je niks aan kan doen, zoals huidskleur en geslacht. Wat je vindt telt niet.’

Maar je kunt als ‘witte man’ toch een ‘ally’ – een bondgenoot – zijn van bijvoorbeeld transgenders en Afro-Nederlanders? 

‘Ja, maar dan moet je je aan strenge gedragsregels houden. Ik dacht ook eventjes dat ik een ‘ally’ was, omdat ik voor vrouwen- en homorechten ben. Maar je moet je mond houden als witte man. Je moet plaatsmaken voor anderen. Je moet je nederig opstellen. Je wordt gedoogd, niet geaccepteerd.’

Voel je je geïntimideerd door ‘woke’?

‘Graag wil ik wil mijn baan houden, dus ik houd wel rekening met wokies. En je hebt nu het fenomeen cancel culture. Alle kritiek op woke door wordt het radicale deel van woke meteen weggezet als racistisch en fascistisch. Inhoudelijke argumenten hebben ze niet. Als je iets verkeerds zegt, dan gaan ze meteen klagen. ‘Het is een schande dat deze persoon hier werkt.’ Dat zeggen wokies op social media. Maar ze kunnen ook brieven sturen aan het management, met het verzoek iemand met onwelgevallige opvattingen te ontslaan.’

Is dat ook de reden dat je dit boek hebt geschreven?  

‘Nee. Ik laat mij niet leiden door rancune. Ik maak mij als academicus wel zorgen: dit dreigt fout te gaan, want de invloed van woke neemt zienderogen toe. Ook collega’s hebben hier last van. Maar bijna niemand durft hier hardop iets van te zeggen. Je hebt wel ‘coffee corner-critici’ die bij de koffieautomaat klagen over de woke-cultuur op de universiteit. Maar zij zullen dit en public niet snel zeggen. Woke dendert voort. Ik denk dat we het Paard van Troje binnengelaten hebben. Het paard moet er zo snel mogelijk uit, anders heeft de academie een groot probleem. Want woke ondermijnt zowel de academische vrijheid als het streven naar objectiviteit.’

Is ‘woke’ niet gewoon opkomen voor sociale rechtvaardigheid voor gemarginaliseerde groepen? Wat is daar mis mee?

‘Bijna iedereen is voor sociale rechtvaardigheid, maar de term ‘sociale rechtvaardigheid’ is hier niet wat je denkt wat het betekent. In het neomarxistische woke-jargon betekent sociale rechtvaardigheid iets heel specifieks. Het gaat erom dat je de wereld verdeelt in onderdrukten en onderdrukkers. Natuurlijk ben ik, voor gelijke kansen, tegen racisme, enzovoort, maar ik onderschrijf dit neomarxisme niet. Je kunt ook voor sociale rechtvaardigheid zijn op een sociaalliberale, humanistische manier. Woke is een nieuwe manier van kijken die heel averechts werkt, het roept een sterke rechtse tegenreactie op. In plaats van het probleem op te lossen, wordt het alleen maar erger.’

Inclusief’ is voor wokies het omgekeerde: met wie je het niet eens bent, moet worden gecanceld’

Het Wokabulary begint met een citaat van de twintigste-eeuwse Britse schrijver George Orwell: ‘There are some ideas so absurd that only an intellectual could believe them.Waarom dit citaat?

‘Er zijn nogal wat intellectuelen die zich in de luren laten leggen door deze ideeën, door critical race theory, intersectionaliteit, sociaal constructivisme, enzovoort. Je hebt een bepaald niveau nodig om je door een hogere vorm van stupiditeit in de luren te laten leggen. In zijn boeken en geschriften, waaronder zijn dystopische roman Nineteen Eighty-Four, waarschuwt Orwell voor de gevaren van taal. Het verneukeratieve van ideologische taal is dat begrippen opeens het omgekeerde betekenen: ‘Oorlog is vrede, vrijheid is slavernij, onwetendheid is kracht.’ ‘Inclusief’ betekent voor wokies het omgekeerde: namelijk dat mensen met wie je het niet eens bent, moeten worden uitgesloten, gecanceld.

‘Daarnaast heb ik grote moeite met diversiteitslijstjes. Woke studenten vinden dat er te veel witte mannelijke schrijvers zijn in het curriculum, te veel witte mannelijke filosofen. Het uitsluiten van witte mannen is tegenwoordig inclusief. Woke zegt inclusief te zijn, maar is in feite voor censuur, voor neomarxistische denkdwang. In plaats van de klassenstrijd tussen bourgeoisie en arbeiders gaat het nu om de witte man versus de zogenaamde onderdrukten.’

Verschillende homo’s die ik ken hebben het ook niet zo met woke, omdat ze worden weggezet als geprivilegieerde witte mannen. Hoe zit dat?

‘Dat komt door het intersectionele denken. Als je homo bent, dan ben je nog steeds heel geprivilegieerd volgens de woke-logica – als je tenminste ook wit bent. Heteroseksuele vrouwen zijn ook behoorlijk geprivilegieerd. Lesbiennes zijn meer slachtoffer, want ze zijn vrouw en homoseksueel. En je bent nóg meer slachtoffer als je ook nog eens zwart bent. Er is sprake van een hiërarchie. Hoe meer ‘kruispunten’ je hebt, hoe meer je een beroep mag doen op je status als slachtoffer.’

‘Worden witte homo’s in elkaar geslagen door Marokkaanse jongeren, dan mag je daar niets over zeggen. Dát is woke’

Wat vindt woke van moslims? 

‘Zij zijn uiteraard ook onderdrukten, slachtoffers, en kunnen daarom per definitie geen onderdrukkers, daders zijn. Worden witte homo’s in elkaar geslagen door Marokkaanse jongeren in Amsterdam, dan mag je daar dus niets over zeggen – anders ben je een racist en een islamofoob. Dát is woke.

Wokies zijn echter blind voor het feit dat onderdrukten soms ook in onderdrukkers kunnen veranderen. Ze zijn blind voor onderdrukking binnen de islam of tolereren dit. Deze houding is niet liberaal, maar collectivistisch.

‘Het klassieke socialisme kwam op voor universele vrouwenrechten. Nu komt links op voor rechten van moslima’s om een hoofddoek te dragen. En wordt een liberale feminist als Ayaan Hirsi Ali, die moslima was en zwart is, geframed als een nestbevuiler en een bounty (zwart van buiten, wit van binnen, red.). Schrijfster en BIJ1-activist Anja Meulenbelt, die collega-schrijfster Lale Gül keihard aangevallen heeft vanwege haar islamkritiek, is het schoolvoorbeeld van woke feminisme, intersectioneel feminisme. Woke is postmodernisme in een nieuw jasje, waarin cultuurrelativisme hoogtij viert.’

Je hebt het over postmodernisme, maar is ‘woke’ niet vooral marxistisch? Neem de marxistische taalkundige Noam Chomsky, die zich afzet tegen het postmodernisme maar in zijn denken vaak ook heel anti-westers, anti-Amerika en anti-Israël is.

‘Chomsky is heel kritisch over het Westen, over het kapitalisme, enzovoort, maar hij gaat met zijn tegenstanders in debat. Hij eist niet dat ze ontslagen worden. Woke wil geen debat.’

Je laat je ook inspireren door de achttiende-eeuwse Franse filosoof Voltaire, las ik. Wat kunnen we van hem leren met betrekking tot ‘woke’? 

‘Voltaire leverde cultuurkritiek en zette filosofie in als middel om de maatschappij kritisch tegen het licht te houden. In zijn tijd beperkte de Katholieke Kerk het vrije denken, nu doet woke dat. Toen ik een kritisch boek over woke wilde schrijven zocht ik naar een goed format om mijn verhaal in te gieten, toen ik op Voltaires Le Dictionnaire philosophique ou La raison par alphabet stuitte. Dit woordenboek en ook Pierre Bayles Dictionnaire historique et critique waren kritische filosofische geschriften, waarin met behulp van de rede gehakt werd gemaakt van bijgeloof en fanatisme. Ecrasez l’infâme (Vernietig het schandelijke (bijgeloof), red.) was niet voor niets Voltaires persoonlijke motto. We moeten bijgeloof en fanatisme blijven bestrijden.’

‘In Voltaires tijd beperkte de Katholieke Kerk het vrije denken, nu doet woke dat’

Ben je niet bang dat je met je boek uiterst rechts in de kaart speelt of zelfs in reactionair vaarwater belandt? JA21 en Forum voor Democratie ageren ook fel tegen ‘woke’. FvD kwam eerder dit jaar met de beruchte poster ‘Hoeveel genders heb jij vandaag?’, waarmee de partij volgens tegenstanders ‘transfobie’ zou promoten.

‘Als je kritiek hebt moet je die ook uiten, vind ik. Ik hoor niet meteen bij anderen die ook kritiek uiten. Dat moet je los zien van elkaar. Je moet naar de argumenten kijken. Guilt by association is een intellectueel zwaktebod. Niettemin heb ik het eerste interviewverzoek geweigerd. Ongehoord Nederland wilde mij graag in de studio hebben, maar daar had ik geen zin in. Ik vond dat toch slechte reclame voor mijn boek.’

Je hebt je wel laten interviewen door Wierd Duk in de Telegraaf, die er om bekend staat uiterst rechtse meningen vaak een podium te geven in zijn stukken. 

‘Het is logisch dat een rechtse krant als de Telegraaf mij interviewt, want mijn kritische boek krijgt natuurlijk geen aandacht van de Groene Amsterdammer of van de NRC. Ik wil graag aandacht voor mijn boek, daarom heb ik dit rechtse podium toch gepakt. Maar dat betekent niet dat ik zelf tot het rechtse kamp behoor. Ik heb in mijn boek ook veel kritiek op de kritiek op woke, op de anti-wokies. Als filosoof gaat het mij om argumenten en zuivere redeneringen. Omdat ik een kritisch boek over woke heb geschreven word ik er nu van beschuldigd een cryptofascist te zijn. Weer die guilt by association.’

Je citeert in je inleiding met instemming de Leidse rechtsfilosoof en ex-FvD-senator Paul Cliteur. Is hij niet hét voorbeeld van een liberale intellectueel die uit de bocht is gevlogen en in een foute hoek is terechtgekomen? 

‘Paul Cliteurs oeuvre ken ik vrij goed. Hij maakt zich hard voor secularisme, religiekritiek en mensenrechten. Daarom citeer ik ook met instemming uit zijn boeken. Hij is inderdaad ook actief voor FvD, maar ik citeer niet uit zijn FvD-uitlatingen. Ook moet je jezelf de vraag stellen: ‘Zou je alleen maar auteurs moeten citeren die politiek-correct zijn?’ Want dat is wat woke wil. Zij willen iedereen uitsluiten die niet woke of niet woke genoeg denkt. Ik ben – hoewel ik uiteraard met hem van mening verschil over diverse onderwerpen – bevriend met Paul Cliteur. Ik ga hem niet ontvrienden omdat woke dat wil. Ik ben ook veganist, maar onder mijn vrienden bevinden zich ook vleeseters.’

‘Ik ga Paul Cliteur niet ontvrienden omdat woke dat wil’

Je hebt in je boek ook een lemma gewijd aan het omstreden begrip ‘cultuurmarxisme’, dat nu erg populair is in extreemrechtse kringen.

‘Cultuurmarxisme wordt nu gezien als een complottheorie, maar feitelijk is dit synoniem aan woke. Maar toch: als je dit begrip nu gebruikt, dan lijkt dit een hondenfluitje voor extreemrechts. Sid Lukkassen (een aan FvD gelieerde filosoof, red.) gebruikt de term ‘cultuurmarxisme’. Hij is wel echt extreemrechts, en slaat door in zijn kritiek op woke. Hij ziet de zaken niet in perspectief. Hij gelooft in de ‘ondergang van het Avondland’, denkt dat we aan de rand van een burgeroorlog staan en juicht een burgeroorlog ook toe. Daar wil ik graag verre van blijven.’

In je Wokabulary ontbreekt de term ´islamogauchisme’, dat een vermeende alliantie tussen islamisme en (radicaal-)links aan de kaak stelt. Bestaat die alliantie? Of is dit een fout begrip?

‘Sinds de roman Soumission (Onderwerping, een boek uit 2015 red.) van Michel Houellebecq ben je in de ogen van links een complotdenker als je kritiek hebt op de linkse liefde voor moslims. Maar het is gewoon een feit dat de meeste supporters van de islam links zijn, en dat de meeste critici rechts zijn. Ik lever rationele kritiek op de islam, maar dan beland ik in het ‘rechtse kamp’. Terwijl een deel van links – Anja Meulenbelt en BIJ1,  maar ook een partij als GroenLinks – de eigen principes heeft verraden. Als atheïstische filosoof bekritiseer ik het jodendom, het christendom en de islam, maar alleen mijn kritiek op de islam is problematisch en vanwege die kritiek word ik in het rechtse kamp gedrukt.

‘Islamogauchisme bestaat. De cartoons van Charlie Hebdo zijn het echte probleem volgens dit links. Daarmee praten ze de moord op de redactie van dit blad en het afslachten van geschiedenisleraar Samuel Paty, die deze cartoons in zijn lessen burgerschapskunde liet zien, feitelijk goed. Islamogauchisme is antiliberaal.’

Je noemt jezelf een liberaal, atheïst en eco-humanist, die humanisme voorstaat en dat ook uitbreidt naar dieren. In hoeverre bedreigt ‘woke’ jouw waarden ?  

‘Als we de kant van woke definitief inslaan, betekent dit dat vrijheid van meningsuiting in gevaar komt. Maar ook dat je identiteit in het gedrang komt als mens, omdat er een hiërarchie wordt gemaakt in de verschillende vormen van onderdrukking. Daarnaast is woke een gevaar dat de wetenschap bedreigt. Woke ziet traditionele Chinese geneeskunde en ‘African science’, zoals het Afrocentrisme, als even waardevol als echte wetenschap. Dat is onzin. Verder wordt het vrije denken bedreigd. Mensen moeten volgens woke beschermd worden tegen niet-woke ideeën. Daarom moeten volgens wokies kinderboeken, films en musea veranderen, gedekoloniseerd worden. Kijk, ik vind niet dat woke verboden moet worden. Maar woke staat voor denkdwang en wil niet-woke ideeën verbieden. En we gaan als universiteit de woke-kant op, het curriculum moet worden gedekoloniseerd, een ‘diversity officer – die politiek commissarissen heb je nu overal, ook in het bedrijfsleven tegenwoordig – geeft aan je hierbij te willen ‘helpen’. Dat vind ik eng.

‘Henk Kummeling, de rector van de Universiteit Utrecht, was gelukkig wel kritisch op woke, niet zo lang geleden. Hij zei dat docenten als professionals zelf goed kunnen beslissen hoe hun curriculum eruit moet zien, wat relevant is en niet. Punt. Ik voelde mij door deze woorden geruggesteund en durfde daarom ook mijn boek te publiceren.’

Overdrijf je de macht van woke niet?

‘Woke heeft heel veel culturele invloed. Kijk maar naar de musea, die zijn nu ‘gedekoloniseerd’, woke geworden. Alle culturele instellingen hebben tegenwoordig een diversity office en we zijn allemaal op diversiteitscursus geweest. Uitgevers hebben nu sensitivity readers, die als hedendaagse censors boeken controleren op politiek correct taalgebruik, zodat wokies niet gekwetst worden. En in de Openbare Bibliotheek Amsterdam vind je geen ‘foute’ kinderboeken meer, bijvoorbeeld over Zwarte Piet, die liggen nu in het magazijn. Nu heb ik niets tegen woke-kinderboeken, met twee lesbische mamma’s, maar in een liberale samenleving moet er ook ruimte zijn voor niet-woke kinderboeken.’

‘BIJ1 is een splinterpartij, maar het woke-gedachtegoed van BIJ1 heeft GroenLinks, PvdA en D66 veroverd’

Wat is nu je grootste probleem met woke?

‘Het probleem van woke is dat je het er voor 100 procent mee eens moet zijn, anders deug je niet. Neem de discussie over transgenderisme. Ik ben helemaal voor transgenderrechten, maar de insteek is nu: ‘Ben je het niet voor 100 procent eens met onze agenda en vind je genderneutrale beroepsnamen of genderneutrale toiletten maar overdreven, dan ben je een transfoob.’ Je moet je helemaal laten gelijkschakelen door het woke-discours, anders ben je fout, dus transfoob, islamofoob, racist, fascist, enzovoort. Nu zal ik niet ontkennen dat echte discriminatie bestaat en dat er bij Forum voor Democratie echte fascisten rondlopen. Maar beargumentéér je beschuldigingen, in plaats van dat je alleen maar labels plakt en iedereen die zich niet onderwerpt aan de woke-ideologie verkettert.

‘Wokies gaan slecht om met kritiek. Ik hoorde van een collega-filosoof, die op de universiteit een woke-kritisch praatje voor collega’s hield. Na afloop gingen deze academici in groepjes praten. Hij zei dat er mensen waren die in tranen waren uitgebarsten, vanwege de woke-kritische speech. Dat vond hij vervelend. Niet alleen omdat hij mensen kennelijk van streek had gebracht, want dat wil hij natuurlijk niet, maar ook dat we kennelijk niet meer fatsoenlijk met elkaar in discussie mogen gaan over fundamentele zaken. Er werd niet rationeel maar emotioneel op kritiek gereageerd.

‘Sowieso is woke inconsistent, want het heeft veel weg van een religie. Wokies vinden dit geen probleem, want ze zijn gelovigen. Ik ben dat niet. Als je echt voor inclusie bent, dan moet je, vind ik, ook het perspectief van de dieren meenemen. Want dieren worden ook onderdrukt. Dat vind ik niet alleen als vegan, maar het is ook gewoon consequent doorgeredeneerd. Maar daar doen de meeste wokies uiteraard niet aan.’

Enkele conservatieve staten in de Verenigde Staten cancelen ‘critical race theory’ bij wet uit het klaslokaal. Moeten wij dat ook?

‘Het is een onwetenschappelijke theorie. Een goede wetenschappelijke theorie moet falsifieerbaar zijn, maar dat is critical race theory – net als creationisme en andere pseudowetenschappelijke theorieën – niet. Alles wordt zo gedraaid dat het racisme is. Je kunt meelopen in een Black Lives Matter-demonstratie, maar dan ben je als wit persoon nog steeds een racist. Robin Diangelo, bekend van het boek White Fragility (Witte Breekbaarheid) schreef hier ook een boek over: Nice Racism (Aardig Racisme). Het is dus nooit goed. Racisme is er, en als het er niet is dan is het er toch. Dat is critical race theory. Deze theorie hoort niet in het klaslokaal thuis. In ieder geval niet als de waarheid. Maar sowieso ben ik voor de afschaffing van artikel 23 van de grondwet (de vrijheid van onderwijs, red.), want bijzonder onderwijs leidt tot segregatie.’

Kun je wel progressief zijn en anti-woke?

‘Veel standpunten die ik heb zijn progressief. Ik ben voor homorechten, vrouwenrechten, dierenrechten, transrechten, enzovoort. Tegelijkertijd ben ik woke-kritisch. Niet anti-woke, want er zitten ook goede elementen bij. Maar je wordt al snel weggezet als extreemrechts als je kritisch bent op woke, omdat je het voor 100 procent met woke eens moet zijn. Het is een religie. Het wordt tegenwoordig niet meer getolereerd om niet-woke te zijn. Als je jezelf progressief wil noemen, dan moet je woke zijn. Woke kaapt links. BIJ1 is een splinterpartij, maar het woke-gedachtegoed van BIJ1 heeft GroenLinks, PvdA en D66 veroverd.

‘Ik hoop dat mijn boek, een pleidooi voor progressieve woke-kritiek, bijdraagt aan een rationele discussie over woke. Maar ik vrees dat dit niet meer lukt. Woke is te machtig geworden, heeft de mars door de instituties met succes afgelegd.

‘Op de universiteiten, in de humanities (de letteren en geesteswetenschappen, red.) is de invloed van woke het ergst. Intellectuelen slikken dit voor zoete koek. Ze gaan allemaal mee. Er wordt geen tegengas gegeven, want wetenschappers zijn bang dat hun carrière in gevaar loopt, ze vrezen om gecanceld te worden. Ik weet niet waar het heen zal gaan.’

Professor NIOD: ‘Syrië runt goelag-systeem tegen eigen bevolking’

0

Het Assad-regime ‘runt een goelag-systeem’ tegen de eigen Syrische bevolking. Dat zei professor Ugur Ümit Üngör (NIOD), die onderzoek doet naar grootschalig geweld, vandaag op een symbolisch ‘volkstribunaal’ in Den Haag.

Het ‘volkstribunaal’ onderzoekt de moord op Syrische journalisten, het maatschappelijk middenveld en de Syrische bevolking en vindt vandaag en morgen plaats.

Aanklager Almudena Bernabeu heeft vandaag meerdere getuigen gehoord, waaronder de Syrische journalist Hala Kodmani. Kodmani zei onder meer dat de meeste Syriërs de mainstream media in Syrië niet geloven en dat wat ze voorgeschoteld krijgen propaganda is.

Het tribunaal is opgezet door het journalistieke collectief A Safer World for the Truth. Dat bestaat uit perswaakhonden Free Press Unlimited, Reporters without Borders en Committee to Protect Journalists. Doel is om de ‘heersende straffeloosheid’ in Syrië tegen te gaan.

‘Als de internationale gemeenschap te verlamd is om effectief op te treden tegen straffeloosheid, dan moeten er alternatieve wegen bewandeld worden voor gerechtigheid’, aldus één van de getuigen vandaag.

Üngör, onderzoeker bij het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies, trad vandaag op als ‘expert-getuige’. Hij ging specifiek in op de moord op de burgerjournalist Nabil Al-Shurbaji. De journalist stief in 2015 in het beruchte martelcomplex Sadnaya van het regime.

Sadnaya is slechts één van de vele complexen waar dissidente Syriers, vaak voor onbepaalde tijd, werden vastgehouden en ook werden gemarteld en geëxecuteerd, legde Üngör uit. Het gaat hier om kampen die zijn verspreid over het hele land – vandaar zijn vergelijking met het goelagstelsel in de Sovet-Unie.

Morgen zal worden stilgestaan bij het leven van de vermoorde journalist Al-Shurbaji en zijn toewijding voor de journalistiek en de revolutie in Syrië.